پایدار بمانیم تا در مسابقهٔ زندگی پیروز گردیم

اگر بخواهیم از میان دریایی توفانی سفر کنیم چه نوع وسیله‌ای را انتخاب می‌کنیم؟‏ قایقی بی‌دوام و کوچک را یا کشتی‌ای مقاوم و محکم را؟‏ واضح است که کشتی را بر قایق ترجیح می‌دهیم زیرا بهتر می‌تواند در مقابل امواج خروشان دریا مقاومت کند.‏

انسان در این دنیای توفانی و پرمخاطره با مسائل اضطراب‌آوری روبرو می‌شود.‏ برای مثال،‏ جوانان و نوجوانان گاهی با سردرگمی و شک و تردید دست به گریبانند زیرا گرداگرد آنان را عقاید ضدّ و نقیض و مُدهای عجیب احاطه کرده است.‏ کسانی که بتازگی شیوهٔ زندگی مسیحی را در پیش گرفته‌اند ممکن است هنوز احساس تردید و دودلی کنند.‏ حتی شاید ایمان کسانی که سال‌های متمادی به خدا خدمت کرده‌اند نیز به دلیل آنکه هنوز انتظاراتشان به طور کامل برآورده نشده است،‏ سست گردد.‏

چنین احساساتی تازگی ندارد.‏ خادمان وفادار یَهُوَه همچون موسی،‏ ایّوب،‏ و داود نیز گاهی احساس سستی می‌کردند.‏ (‏ اعداد ۱۱:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ایّوب ۳:‏۱-‏۴؛‏ مزمور ۵۵:‏۴‏)‏ با وجود این،‏ شیوهٔ زندگی ایشان جلوه‌گر ایمانی پایدار به یَهُوَه و مشوّق ماست.‏ اما شیطان ابلیس می‌خواهد ما را از مسیرمان در مسابقهٔ رسیدن به زندگی جاودانی منحرف سازد.‏ (‏ لوقا ۲۲:‏۳۱‏)‏ چگونه می‌توانیم «به ایمان استوار،‏» و پایدار بمانیم؟‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۹‏)‏ و چگونه می‌توانیم به هم‌ایمانانمان قوّت‌قلب ببخشیم؟‏

یَهُوَه می‌خواهد که ما پایدار باشیم

اگر به یَهُوَه وفادار بمانیم،‏ همیشه در کنارمان خواهد بود و ما را استوار و پایدار نگاه خواهد داشت.‏ داود مزمورسرا در زندگی با مشکلات بغرنج بسیاری روبرو شد،‏ اما چشم امیدش به خدا بود و به همین دلیل در مزموری زیبا نوشت:‏ «[یَهُوَه] مرا از چاه هلاکت برآورد و از گِلِ لجن و پای‌هایم را بر صخره گذاشته،‏ قدم‌هایم را مستحکم گردانید.‏» —‏ مزمور ۴۰:‏۲‏.‏

یَهُوَه ما را تقویت می‌کند تا از «جنگ نیکوی ایمان» پیروزمند بیرون آییم و بتوانیم به «حیات جاودانی» دست یابیم.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۲‏)‏ علاوه بر این امکانات پایدار ماندن و پیروزی در جنگ روحانی را برایمان فراهم می‌کند.‏ پولُس رسول به مسیحیان اکیداً توصیه کرد تا ‹در خداوند و در توانایی قوّتِ او زورآور شوند› و ‹اسلحهٔ تمام خدا را بپوشند تا بتوانند با مکرهای ابلیس مقاومت کنند.‏› (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۰-‏۱۷‏)‏ چه عواملی موجب سستی و ناپایداری ما می‌شود؟‏ و چگونه می‌توانیم در مقابل چنین عوامل مخرّبی از خود دفاع کنیم؟‏

از عواملی که باعث بی‌ثباتی می‌شوند برحذر باشیم

باید این نکتهٔ اساسی را به یاد داشته باشیم که تصمیم‌گیری‌های ما در نهایت یا به ثبات مسیحی ما  می‌افزاید یا از آن می‌کاهد.‏ همگی ما باید تصمیماتی بگیریم؛‏ جوانان در مورد مسائلی همچون انتخاب شغل،‏ تحصیلات عالی،‏ و یا ازدواج.‏ افراد دیگر شاید در مورد تغییر محل زندگی یا پذیرفتن شغلی دیگر.‏ همچنین،‏ همگی ما باید در مورد اینکه چگونه از وقت روزانهٔ خود استفاده می‌کنیم و بسیاری موضوعات دیگر تصمیم‌گیری کنیم.‏ به کمک چه عاملی می‌توانیم تصمیماتی اتخاذ کنیم که به ثبات ما در راه خدمت به خدا بیفزاید؟‏ یکی از مسیحیانی که سال‌هاست به یَهُوَه خدمت می‌کند در این باره می‌گوید:‏ «من موقع تصمیم‌گیری از یَهُوَه کمک می‌خواهم و معتقدم که پذیرفتن و به‌کارگیری توصیه‌هایی که در کتاب مقدّس و نشریات مبتنی بر آن آمده است و همین طور توصیه‌هایی که پیران جماعت در جلسات مسیحی مطرح می‌کنند،‏ حیاتی است.‏»‏

بجاست هنگام تصمیم‌گیری در مورد مسائل گوناگون از خود بپرسیم:‏ ‹آیا از تصمیمی که امروز می‌گیرم در آینده راضی خواهم بود یا اینکه از آن پشیمان خواهم شد؟‏ آیا سعی می‌کنم تصمیماتی بگیرم که باعث بی‌ثباتی روحانی‌ام نگردد بلکه موجب پیشرفت روحانی‌ام شود؟‏› —‏ فیلِپّیان ۳:‏۱۶‏.‏

بی‌ثباتی برخی از تعمیدیافتگان به این دلیل است که در مقابل وسوسه‌ها مقاومت نمی‌کنند و یا تا مرز شکستن قوانین خدا پیش می‌روند.‏ در میان کسانی که بدون ابراز ندامت گناه می‌ورزند و طبعاً از جماعت اخراج می‌شوند،‏ معدودی هستند که گرچه با کوشش فراوان به آغوش جماعت بازمی‌گردند،‏ اما دوباره پس از مدتی کوتاه همان اشتباه را تکرار می‌کنند و اخراج می‌شوند.‏ شاید به این علّت باشد که در دعا از یَهُوَه کمک نخواسته‌اند تا بتوانند ‹از بدی نفرت کنند و به نیکویی بپیوندند.‏› (‏ رومیان ۱۲:‏۹؛‏ مزمور ۹۷:‏۱۰‏)‏ همگی ما باید ‹برای پای‌های خود راه‌های راست بسازیم.‏› (‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۳‏)‏ در ادامه با هم به چند نکته که به ثبات روحانی ما کمک می‌کند خواهیم پرداخت.‏

ثبات روحانی با کمک فعالیت‌های مسیحی

یکی از عواملی که ما را در مسابقهٔ زندگی ثابت‌قدم می‌سازد،‏ پرکار بودن در خدمت موعظه است.‏ آری،‏ خدمت مسیحی سبب می‌شود که دل و ذهن ما بر انجام ارادهٔ خدا و بر پاداشمان،‏ یعنی زندگی جاودانی معطوف گردد.‏ پولُس در این مورد به مسیحیان قُرِنتُس چنین توصیه کرد:‏ «ای برادران حبیب من پایدار و بی‌تشویش شده،‏ پیوسته در عمل خداوند بیفزایید،‏ چون می‌دانید که زحمت شما در خداوند باطل نیست.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏)‏ «پایدار» یعنی ‹آنچه بر جای خود استوار می‌ماند.‏› «بی‌تشویش» ترجمهٔ کلمه‌ای است که گاهی به معنای ‹خود را در لنگرگاه محکم نگاه داشتن› است.‏ پس می‌بینیم که فعال ماندن در خدمت موعظه،‏ می‌تواند به زندگی ما مسیحیان ثبات بخشد.‏ معرفی یَهُوَه به دیگران کاری است که زندگی را برایمان پرمعنا و سعادت‌بخش می‌سازد.‏ —‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

پولین که بیش از سی سال به خدمت تمام‌وقت به صورت‌های مختلف منجمله میسیونری مشغول بوده است،‏ می‌گوید:‏ «خدمت موعظه از من محافظت می‌کند زیرا شهادت دادن به دیگران به من ثابت می‌کند که حقیقت را می‌شناسم.‏» به همین شکل فعالیت‌های دیگر مسیحی از جمله شرکت مرتب در جلسات و مطالعهٔ شخصی و پیگیر کتاب مقدّس نیز در ما همین اطمینان را به وجود می‌آورد.‏

برادران و خواهران مهربانمان به ما ثبات می‌بخشند

عامل دیگری که در ثبات و پایداری ما مؤثر است تعلّق داشتن به سازمان جهانی پرستندگان حقیقی یَهُوَه می‌باشد.‏ معاشرت با برادران و خواهران مهربانمان در سراسر دنیا موهبت بزرگی است!‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۷‏)‏ همان طور که آنان به ثبات و پایداری ما می‌افزایند ما نیز می‌توانیم به ثبات و پایداری هم‌ایمانانمان بیفزاییم.‏

ایّوب درستکار نیز به دیگران کمک می‌کرد.‏ حتی اَلیفاز،‏ تسلّی‌دهندهٔ دروغین ایّوب به اجبار اذعان کرد:‏ «سخنان تو لغزنده را قایم داشت،‏ و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.‏» (‏ ایّوب ۴:‏۴‏)‏ آیا ما نیز به دیگران کمک می‌کنیم؟‏ هر یک از ما مسئولیم که به برادران و خواهران روحانی‌مان کمک کنیم تا زیر بار مشکلات کمر خم نکنند و همچنان خدا را خدمت کنند.‏ ما باید با آنان مطابق این آیه رفتار کنیم که می‌گوید:‏ «دست‌های سست را قوی سازید و زانوهای لرزنده را محکم گردانید.‏» (‏ اِشَعْیا ۳۵:‏۳‏)‏ برای نمونه می‌توانیم یکی دو نفر از برادران و خواهرانمان را انتخاب کنیم و مصمم باشیم هر بار که آنان را ملاقات می‌کنیم به ایشان قوّت‌قلب بدهیم.‏ (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ سخنان تشویق‌آمیز و مملوّ از قدرشناسی دربارهٔ تلاش‌های مداوم و خداپسندانهٔ آنان سبب  می‌شود که پایدار و باثبات باقی بمانند و به پیروزی در مسابقهٔ زندگی امیدوار باشند.‏

پیران مسیحی می‌توانند کسانی را که بتازگی به جماعت پیوسته‌اند بخوبی تشویق نمایند؛‏ برای مثال،‏ با ارائهٔ پیشنهادات مفید و توصیه‌های معقول و مبتنی بر کتاب مقدّس،‏ همچنین همراهی کردن ایشان در خدمت موعظه.‏ پولُس رسول از هر فرصتی برای قوّت‌قلب دادن به دیگران استفاده می‌کرد.‏ او مشتاق دیدار مسیحیان روم بود تا بتواند ایشان را از لحاظ روحانی تقویت کند.‏ (‏ رومیان ۱:‏۱۱‏)‏ او برادران و خواهرانش در فیلِپّی را «شادی و تاج» خویش می‌نامید و آنان را تشویق می‌کرد که همچنان «در خداوند استوار» بمانند.‏ (‏ فیلِپّیان ۴:‏۱‏)‏ هنگامی که خبر مشکلات برادرانش در تَسّالونیکی را شنید،‏ تیموتاؤس را فرستاد تا آنان ‹را استوار سازد تا هیچ کس از این مصایب متزلزل نشود.‏› —‏ ۱تَسّالونیکیان ۳:‏۱-‏۳‏.‏

پِطْرُس و پولُس تلاش و کوشش وفادارانهٔ هم‌ایمانان خود را می‌دیدند و ارج می‌نهادند.‏ (‏ کُولُسیان ۲:‏۵؛‏ ۱تَسّالونیکیان ۳:‏۷،‏ ۸؛‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۱۲‏)‏ ما نیز باید به محسنات برادرانمان و اینکه چگونه با پایداری یَهُوَه را خدمت می‌کنند و او را گرامی می‌دارند توجه کنیم،‏ نه به عیوب ایشان.‏

اگر منفی‌باف یا ایرادگیر باشیم،‏ ممکن است ناخواسته ایمان بعضی از برادرانمان را سست کنیم.‏ خوب است که همیشه به خاطر داشته باشیم در دنیای کنونی برادرانمان «پریشان‌حال و پراکنده» هستند!‏ (‏ متّیٰ ۹:‏۳۶‏)‏ از این رو،‏ به حق انتظار دارند لااقل در جماعت مسیحی تسلّی و قوّت‌قلب یابند.‏ پس همگی ما باید هر چه در توان داریم برای تقویت روحیهٔ آنان انجام دهیم و دستشان را بگیریم تا پایدار بمانند.‏

گاهی رفتار و برخورد بعضی از برادرانمان با ما ممکن است باعث تضعیف روحیه‌مان شود.‏ آیا باید بگذاریم که گفتهٔ ناخوشایند یا بی‌مهری کسی سبب شود که از خدمت به یَهُوَه بکاهیم؟‏ باشد که هیچ گاه اجازه ندهیم کسی در پایداری ما خللی ایجاد کند!‏ —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۷‏.‏

وعده‌های خدا به پایداری ما می‌افزاید

وعدهٔ یَهُوَه در خصوص آیندهٔ درخشانی که ملکوت او به ارمغان خواهد آورد،‏ امیدبخش است و ما را پایدار نگاه می‌دارد.‏ (‏ عبرانیان ۶:‏۱۹‏)‏ علاوه بر این،‏ اعتقاد به اینکه خدا همیشه به وعده‌هایش عمل می‌کند باعث می‌شود که هوشیار بمانیم و ایمان خویش را استوار نگاه داریم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۶:‏۱۳؛‏ عبرانیان ۳:‏۶‏)‏ شاید پیش خود گمان کنیم که بعضی از وعده‌های خدا به تعویق افتاده است و از این رو ایمانمان متزلزل شده باشد.‏ برای پیشگیری از چنین حالتی،‏ باید شدیداً مراقب باشیم که فریب تعالیم نادرست را نخوریم زیرا چنین تعالیمی ناامیدکننده‌اند.‏ —‏ کُولُسیان ۱:‏۲۳؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۹‏.‏

ما می‌توانیم در این زمینه از رفتار اسرائیلیانی عبرت بگیریم که ایمان خود را به وعده‌های یَهُوَه از دست دادند و عاقبت هلاک گشتند.‏ (‏ مزمور ۷۸:‏۳۷‏)‏ باشد که ما راهی را که آنان رفتند در پیش نگیریم و به یَهُوَه با این دید خدمت کنیم که در ایّام آخر به سر می‌بریم و وقت چندانی باقی نمانده است.‏ پیر مجرّبی در این باره می‌گوید:‏ «من هر روز را طوری سر می‌کنم که گویی فردا روز عظیم خدا می‌آید.‏» —‏ یوئیل ۱:‏۱۵‏.‏

آری،‏ روز عظیم یَهُوَه نزدیک است.‏ اما تا وقتی نزدیک او باقی بمانیم لزومی ندارد که از آمدن آن روز هراسی به خود راه دهیم.‏ اگر با استواری به معیارهای عادلانهٔ او پای‌بند باشیم،‏ در مسابقهٔ رسیدن به حیات جاودانی پیروزمند خواهیم بود!‏ —‏ امثال ۱۱:‏۱۹؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۲،‏ ۱۷-‏۱۹‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

آیا به برادران و خواهران مسیحی خود کمک می‌کنیم تا با پایداری یَهُوَه را خدمت کنند؟‏

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

The Complete Encyclopedia of Illustration/‏J.‏ G.‏ Heck