مراجعه به متن

مراجعه به فهرست مطالب

محبت را در خود پرورش دهیم

محبت را در خود پرورش دهیم

محبت را در خود پرورش دهیم

‏«محبت اکسیر حیات است،‏ محبت،‏ خودِ حیات است.‏» —‏ «زندگی بامقصود» اثر جوزف جانسون،‏ ۱۸۷۱،‏ انگلیسی.‏

انسان‌ها محبت ورزیدن را چگونه می‌آموزند؟‏ آیا با فراگیری علم روان‌شناسی،‏ با خواندن کتاب‌های خودآموز،‏ و یا با تماشای فیلم‌های عاشقانه؟‏ هیچ کدام.‏ انسان‌ها در درجهٔ اوّل از رفتار والدینشان و سپس تربیتی که از ایشان می‌گیرند محبت کردن را می‌آموزند.‏ وقتی کودک می‌بیند که چگونه والدینش با عشق و علاقه به او غذا می‌دهند،‏ از او حمایت و محافظت می‌کنند،‏ با او صحبت می‌کنند و به او توجه نشان می‌دهند،‏ به معنی محبت پی می‌برد.‏ والدین همچنین می‌توانند با تعلیم معیارهای نیک و بد محبت کردن را به کودک آموزش دهند.‏

محبت واقعی چیزی بیش از ابراز علاقه و احساسات است.‏ شخصی که واقعاً محبت می‌ورزد همیشه در جهت خیر و صلاح دیگران کار می‌کند؛‏ حتی اگر چنانکه باید،‏ از خدمت او قدردانی نشود.‏ برای مثال،‏ کمتر می‌بینیم که کودکان از تأدیب محبت‌آمیز والدینشان قدردانی کنند.‏ یک نمونهٔ ابراز محبت واقعی،‏ نحوهٔ رفتار خالقمان با ماست.‏ پولُس رسول در این باره نوشت:‏ «ای پسر من تأدیب خداوند را خوار مشمار و وقتی که از او سرزنش یابی،‏ خسته‌خاطر مشو.‏ زیرا هر که را خداوند دوست می‌دارد،‏ توبیخ می‌فرماید.‏» —‏ عبرانیان ۱۲:‏۵،‏ ۶‏.‏

شما والدین،‏ چگونه می‌توانید در ابراز محبت به فرزندانتان یَهُوَه را سرمشق قرار دهید؟‏ نحوهٔ رفتار شما زنان و شوهران با یکدیگر تا چه اندازه بر تربیت فرزندانتان تأثیر می‌گذارد؟‏

سرمشق فرزندانتان باشید

شوهران،‏ آیا برای همسرتان ارزش قائل می‌شوید و با عزّت و احترام با او رفتار می‌کنید؟‏ بانوان،‏ آیا به شوهر خود محبت می‌ورزید و تصمیمات او را می‌پذیرید؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید که شوهران و زنان باید به یکدیگر محبت بورزند و احترام بگذارند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۸؛‏ تیطُس ۲:‏۴‏)‏ به این ترتیب،‏ فرزندانشان محبت مسیحی را در عمل می‌آموزند.‏ براستی که چه آموزش مفید و ارزنده‌ای!‏

به علاوه،‏ والدین با حفظ معیارهای والای کتاب مقدّس در مورد انتخاب سرگرمی،‏ رعایت اصول اخلاقی و همین طور قرار دادن اهداف و اولویت‌های زندگی،‏ فرزندان خود را به ابراز محبت تشویق می‌کنند.‏ کتاب مقدّس به بسیاری از انسان‌ها در تعیین این گونه معیارهای خانوادگی کمک فراوان کرده است.‏ این موضوع ثابت می‌کند که کتاب مقدّس حقیقتاً «از الهام خداست و به جهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ در واقع،‏ اصول و راهنمایی‌های اخلاقی‌ای‌که عیسی در موعظهٔ بالای کوه مطرح ساخته است به عقیدهٔ بسیاری در نوع خود بی‌نظیر است.‏ —‏ متّیٰ،‏ باب‌های ۵ تا ۷‏.‏

وقتی همهٔ افراد خانواده راهنمایی‌های خدا را بپذیرند،‏ و معیارهای او را در زندگی به اجرا گذارند،‏ آسایش و امنیت بر خانه حکمفرما خواهد شد.‏ غالباً در چنین محیطی محبت و احترام فرزندان نسبت به والدین عمیق‌تر می‌گردد.‏ برعکس،‏ در خانواده‌هایی که معیارهای مشخصی وجود ندارد،‏ فرزندان معمولاً شخصیتی تندخو و عصیانگر پیدا می‌کنند.‏ —‏ رومیان ۲:‏۲۱؛‏ کُولُسیان ۳:‏۲۱‏.‏

آیا این مطالب در مورد خانواده‌های تک‌ولی نیز صادق است؟‏ یا اینکه چنین خانواده‌هایی در آموزش محبت به فرزندان خود محکوم به شکستند؟‏ گرچه وجود پدر و مادر هر دو،‏ کار تربیت فرزندان را آسان‌تر می‌سازد،‏ تجربه ثابت کرده است که در خانواده‌های تک‌ولی نیز اگر رابطه‌ای صمیمی بین ولی و فرزندان وجود داشته باشد تا حدّی جای خالی ولی دیگر پر می‌شود.‏ شما پدران و مادرانی که به تنهایی عهده‌دار سرپرستی فرزندان خود می‌باشید،‏ سعی کنید اصول کتاب مقدّس را در محیط خانه به اجرا گذارید زیرا کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «به تمامی دل خود بر خداوند توکّل نما و بر عقل خود تکیه مکن.‏ در همهٔ راه‌های خود او را بشناس،‏ و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید»؛‏ از جمله طریق‌های شما والدین را.‏ —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ یعقوب ۱:‏۵‏.‏

امروزه در جماعات شاهدان یَهُوَه در سطح جهان بسیاری از جوانان در خانواده‌های تک‌ولی بزرگ می‌شوند،‏ و با وفاداری مشغول به خدمت به یَهُوَه می‌باشند.‏ این واقعیت نشان می‌دهد که یک ولی به تنهایی نیز می‌تواند محبت را به فرزندان خود آموزش دهد.‏

محبت کردن را چگونه بیاموزیم؟‏

در کتاب مقدّس پیشگویی شده است که در «ایّام آخر،‏» انسان‌ها «بی‌الفت» خواهند شد.‏ بدین معنا که احساس نزدیکی طبیعی بین اعضای خانواده از بین خواهد رفت.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۳‏)‏ با وجود این،‏ حتی کسانی که مهر و محبتی در زندگی ندیده‌اند نیز می‌توانند محبت کردن را بیاموزند.‏ چگونه؟‏ با سرمشق قرار دادن یَهُوَه،‏ که سرچشمهٔ محبت است و مهر و محبت خود را از کسانی که با خلوص نیّت به او تقرّب می‌جویند دریغ نمی‌دارد.‏ (‏ ۱یوحنّا ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ مزمورنویسی در این باره می‌گوید:‏ «چون پدر و مادرم مرا ترک کنند،‏ آنگاه خداوند مرا برمی‌دارد.‏» —‏ مزمور ۲۷:‏۱۰‏.‏

یَهُوَه محبت پدرانهٔ خود را به روش‌های مختلف ابراز می‌کند.‏ برای مثال از طریق کتاب مقدّس و روح‌القدس خود و همین طور حمایت صمیمانهٔ برادران مسیحی‌مان ما را همچون پدری مهربان راهنمایی می‌کند.‏ (‏ مزمور ۱۱۹:‏۹۷-‏۱۰۵؛‏ لوقا ۱۱:‏۱۳؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ حال،‏ خواهیم دید که این سه عامل چگونه بر محبت ما به خدا و انسان‌های دیگر می‌افزاید؟‏

راهنمایی‌های پدرانه

اگر بخواهیم رابطه‌ای صمیمی با کسی برقرار کنیم باید ابتدا او را بخوبی بشناسیم.‏ یَهُوَه با توصیف شخصیت خویش در کتاب مقدّس،‏ از ما دعوت می‌کند تا به او نزدیک شویم.‏ اما خواندن کتاب مقدّس به تنهایی کافی نیست.‏ برای آنکه از تعالیم آن فایده ببریم باید آن‌ها را به کار گیریم.‏ (‏ مزمور ۱۹:‏۷-‏۱۰‏)‏ در اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷ آمده است:‏ «من یَهُوَه خدای تو هستم و تو را تعلیم می‌دهم تا سود ببری و تو را به راهی که باید بروی هدایت می‌نمایم.‏» آری،‏ یَهُوَه خدای محبت است و قصد ندارد با تحمیل قوائد بیهوده آزادی‌مان را سلب کند،‏ بلکه صلاح ما را می‌خواهد و آموزشی که به ما می‌دهد به نفع ماست.‏

با کسب معرفت دقیق کتاب مقدّس نیز،‏ طریق درست محبت کردن را می‌آموزیم،‏ زیرا این کتاب دیدگاه خدا را در مورد انسان‌ها و نیز اصولی را که باید بر رفتارمان با دیگران حاکم باشد به ما تعلیم می‌دهد.‏ این تعالیم اصول پایه‌ای محبت کردن به همنوع را به ما می‌آموزد.‏ پولُس رسول در این باره اظهار داشت:‏ «برای این دعا می‌کنم تا محبت شما در معرفت و کمال فهم بسیار افزون‌تر شود.‏» —‏ فیلِپّیان ۱:‏۹‏.‏

در خصوص تأثیر «معرفت دقیق» بر نحوهٔ ابراز محبت،‏ اصلی را که در اَعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵ آمده است در نظر بگیرید.‏ در این آیات می‌خوانیم:‏ «خدا را نظر به ظاهر نیست،‏ بلکه از هر امّتی،‏ هر که از او ترسد و عمل نیکو کند،‏ نزد او مقبول گردد.‏» داوری یَهُوَه بر مبنای ملیت و نژاد نیست بلکه بر مبنای تقوا و خداترسی است.‏ از این رو،‏ بر ما نیز واجب است که همچون یَهُوَه نظری منصفانه در مورد همنوعانمان داشته باشیم.‏ —‏ اَعمال ۱۷:‏۲۶،‏ ۲۷؛‏ ۱یوحنّا ۴:‏۷-‏۱۱،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏.‏

محبت،‏ ثمرهٔ روح خدا

همان طور که بارانِ بموقع باغی را پرثمر می‌سازد،‏ روح خدا نیز خصوصیاتی را در افراد خوش‌قلب به وجود می‌آورد که در کتاب مقدّس «ثمرهٔ روح» نامیده شده است.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ مهم‌ترین ثمرهٔ روح‌القدس محبت است.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۱۳‏)‏ اما چگونه می‌توانیم از روح‌القدس خدا بهره‌مند گردیم؟‏ با دعا.‏ بلی،‏ یَهُوَه روح‌القدس خود را هرگز از ما دریغ نمی‌دارد.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۹-‏۱۳‏)‏ آیا شما نیز در این خصوص همیشه به خدا دعا می‌کنید؟‏ بدین شکل خواهید دید که ثمرهٔ پرارزش روح،‏ خصوصاً محبت،‏ بیش از پیش در رفتارتان نمایان خواهد شد.‏

با وجود این،‏ روح دیگری نیز وجود دارد که برخلاف روح‌القدس عمل می‌کند.‏ کتاب مقدّس آن را «روح جهان» می‌نامد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۲؛‏ اَفَسُسیان ۲:‏۲‏)‏ منشأ این روح شیطان ابلیس،‏ یعنی ‹رئیس این جهانِ› خدانشناس است.‏ (‏ یوحنّا ۱۲:‏۳۱‏)‏ «روح جهان» همچون باد شدیدی که گرد و خاک را به هوا بلند می‌کند،‏ امیال جسمانی را در دل انسان بیدار می‌سازد و محبت را بیرون می‌راند.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

انسان وقتی از روحیهٔ مال‌پرستی،‏ خودخواهی،‏ خشونت و همچنین دیدگاه غلط و غیراخلاقی دنیا نسبت به عشق و محبت،‏ اجتناب نورزد،‏ در واقع خود را تحت تأثیر روح پلید جهان قرار داده است.‏ فقط در صورتی می‌توانیم محبت واقعی را در خود پرورش دهیم که با قاطعیت در برابر روح جهان مقاومت کنیم.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۷‏)‏ لیکن نباید به نیروی خود توکّل نماییم بلکه باید از یَهُوَه کمک بطلبیم.‏ روح او قوی‌ترین نیروی عالَم است و به ما کمک می‌کند تا بر روح جهان غلبه نماییم.‏ —‏ مزمور ۱۲۱:‏۲‏.‏

از برادران مسیحی‌مان محبت را بیاموزیم

همان گونه که فرزندان از والدین خود محبت را می‌آموزند،‏ همهٔ ما مسیحیان می‌توانیم از یکدیگر محبت کردن را بیاموزیم.‏ (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ به همین دلیل است که در جماعات مسیحی گرد هم می‌آییم تا ‹یکدیگر را به محبت و اَعمال نیکو ترغیب کنیم.‏› —‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴‏.‏

بخصوص انسان‌هایی که در این جهان،‏ «پریشان‌حال و پراکنده» گشته‌اند از چنین محبتی بسیار قدردانی می‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۹:‏۳۶‏)‏ تجربه نشان داده است که بسیاری از اثرات سوء ناشی از محرومیت‌های عاطفی در دوران کودکی را می‌توان با داشتن روابط محبت‌آمیز در دوران بزرگسالی برطرف نمود.‏ بنابراین،‏ چقدر اهمیت دارد که ما مسیحیان به کسانی که برای اوّلین بار به جماعت می‌آیند از صمیم قلب خوش‌آمد بگوییم!‏

‏«محبت هرگز ساقط نمی‌شود»‏

کتاب مقدّس می‌گوید که «محبت هرگز ساقط نمی‌شود.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۸‏)‏ مفهوم این عبارت چیست؟‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «محبت حلیم و مهربان است؛‏ محبت حسد نمی‌برد؛‏ محبت کبر و غرور ندارد؛‏ اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمی‌شود؛‏ خشم نمی‌گیرد و سوءظن ندارد.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۴،‏ ۵‏)‏ بدیهی است که چنین محبتی با عشق خیالی و احساسات سطحی و بی‌پایه فرسنگ‌ها فاصله دارد.‏ کسانی که حقیقتاً محبت می‌ورزند بخوبی می‌دانند که ممکن است با درد و یأس روبرو شوند اما اجازه نمی‌دهند که چنین درد و یأس‌هایی از محبتشان به دیگران بکاهد.‏ چنین محبتی حقیقتاً «کمربند کمال است.‏» —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

در کشور کره،‏ دختر ۱۷ ساله‌ای خود را به یَهُوَه وقف کرد و به صف خادمان او پیوست.‏ خانواده‌اش با او به مخالفت پرداختند و او را از خانه بیرون کردند.‏ اما او کینه به دل نگرفت بلکه در این باره به یَهُوَه خدا دعا کرد و اجازه داد روح خدا افکارش را شکل دهد.‏ وی‌به طور مرتب برای ایشان نامه می‌نوشت و در نامه‌های خود مهر و علاقه‌اش را به آنان ابراز می‌کرد.‏ این نامه‌ها باعث شد که دو برادر مسن‌تر او کتاب مقدّس را مطالعه کنند و تعمید بگیرند.‏ بعدها،‏ مادر و برادر جوان‌تر وی‌نیز تعمید گرفتند.‏ در آخر،‏ پدرش نیز که شدیداً با او مخالفت می‌کرد تغییر عقیده داد.‏ آن دختر می‌نویسد:‏ «همهٔ ما با اشخاص مسیحی ازدواج کردیم و الآن،‏ در خانواده‌مان ۲۳ خادم یَهُوَه داریم.‏» براستی که چه پیروزی بزرگی برای محبت حقیقی!‏

چنانچه بخواهیم محبت را در خویشتن پرورش دهیم و دیگران را نیز با این خصوصیت والا آشنا سازیم،‏ باید به یَهُوَه سرچشمهٔ محبت روی آوریم.‏ باید از کلام او اطاعت کنیم،‏ دعا کنیم،‏ و روح‌القدسش را بطلبیم،‏ و در جلسات مسیحی شرکت کنیم.‏ (‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۹؛‏ متّیٰ ۵:‏۵‏)‏ دانستن اینکه بزودی شرارت از میان رفته،‏ فقط انسان‌هایی که به یکدیگر محبت می‌ورزند باقی خواهند ماند باعث دلگرمی بسیار می‌شود.‏ بلی،‏ محبت راز سعادت و حیات است.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ ۱یوحنّا ۳:‏۱۴‏.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۶]‏

دعا و مطالعهٔ کلام خدا محبت حقیقی را در دل ما شکوفا می‌سازد