همچون یَهُوَه تبعیض قائل نشویم

‏«نزد خدا طرفداری نیست.‏» —‏ رومیان ۲:‏۱۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ ارادهٔ یَهُوَه در خصوص کنعانیان چه بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه با برخی از کنعانیان چگونه رفتار کرد،‏ و این موضوع چه سؤالاتی را مطرح می‌کند؟‏

سال ۱۴۷۳ ق.‏د.‏م.‏ بود.‏ اسرائیلیان در دشت مُوْآب گرد آمده بودند و بدقت به سخنان موسی گوش می‌دادند.‏ زیرا خطری بزرگ در آن سوی رود اردن یعنی در سرزمین موعود تهدیدشان می‌کرد.‏ به همین دلیل وقتی از زبان موسی شنیدند که یَهُوَه قصد دارد آنان را بر هفت قوم قدرتمند کنعانی غالب سازد دلگرمی بسیار یافتند.‏ موسی بدیشان گفت:‏ ‹یَهُوَه خدایت،‏ ایشان را به دست تو تسلیم می‌نماید،‏ تا تو ایشان را مغلوب سازی.‏› اما،‏ یَهُوَه به اسرائیلیان فرمود که با ایشان عهدی نبندند و بر ایشان ترحّم ننمایند.‏ —‏ تثنیه ۱:‏۱؛‏ ۷:‏۱،‏ ۲‏.‏

^۲ جالب آنکه یَهُوَه در نخستین شهری که مورد حمله اسرائیل قرار گرفت یک خانوادهٔ کنعانی را نجات بخشید.‏ همچنین مردم چهار شهر را از هر گونه حمله مصون نگاه داشت.‏ دلیل آن چه بود؟‏ آنچه در این خصوص به وقوع پیوست چه چیزی در مورد یَهُوَه به ما می‌آموزد؟‏ و ما چگونه می‌توانیم به او اقتدا کنیم؟‏

تأثیر آوازهٔ یَهُوَه

۳،‏ ۴.‏ اخبار تکان‌دهنده در مورد پیروزی‌های اسرائیلیان چه تأثیری بر کنعانیان داشت؟‏

^۳ یَهُوَه اسرائیلیان را طی ۴۰ سال سفرشان در بیابان محافظت کرد و برایشان جنگید.‏ در جنوب سرزمین موعود اسرائیلیان با عَراد،‏ یکی از پادشاهان کنعانی روبرو شدند و به کمک یَهُوَه او و امّتش را در حُرمه شکست دادند.‏ (‏ اعداد ۲۱:‏۱-‏۳‏)‏ سپس در حرکتشان به سمت شمال،‏ سرزمین اَدوم را دور زدند و تا شمال شرقی بحرالمیّت پیش رفتند.‏ در آن سرزمین که قبلاً مُوْآبیان سکونت داشتند اکنون اَموریان به سر می‌بردند.‏ سَیْحُون،‏ پادشاه اَموریان به اسرائیلیان اجازهٔ عبور از قلمروش را نداد.‏ لذا،‏ نبردی در یاهَص که احتمالاً در ناحیهٔ شمالی درّهٔ عمون قرار دارد سر گرفت و سَیْحُون کشته شد.‏ (‏ اعداد ۲۱:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ تثنیه ۲:‏۳۰-‏۳۳‏)‏ کمی بالاتر عوج بر دیگر اَموریان در باشان سلطنت می‌کرد.‏ عوج مردی عظیم‌الجثه بود اما طبعاً قدرتش در مقابل یَهُوَه هیچ بود.‏ او نیز در اَدْرَعِی کشته شد.‏ (‏ اعداد ۲۱:‏۳۳-‏۳۵؛‏ تثنیه ۳:‏۱-‏۳،‏ ۱۱‏)‏ اخبار این پیروزی‌ها همراه با گزارشاتی که راجع به خروج اسرائیلیان از مصر به گوش کنعانیان می‌رسید تأثیر بسزایی بر آنان داشت.‏ *

^۴ اسرائیلیان پس از عبور از رود اردن و ورود به سرزمین کنعان نخست در جِلْجال اردو زدند.‏ (‏ یوشَع ۴:‏۹-‏۱۹‏)‏ در فاصلهٔ کمی از آنجا شهر حصاردار اَریحا قرار داشت.‏ آنچه راحاب کنعانی در مورد اَعمال یَهُوَه شنید او را بر آن داشت تا مطابق ایمانش عمل کند.‏ در نتیجه هنگامی که یَهُوَه اَریحا را نابود کرد،‏ راحاب و اهل خانهٔ او را نجات داد.‏ —‏ یوشَع ۲:‏۱-‏۱۳؛‏ ۶:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ یعقوب ۲:‏۲۵‏.‏

۵.‏ چه چیزی جِبْعُونیان را بر آن داشت تا با زیرکی عمل کنند؟‏

^۵ پس از آن،‏ اسرائیلیان از زمین‌های پست نزدیک رود اردن روانهٔ تپه‌های نواحی مرکزی شدند.‏ یوشَع به فرمان یَهُوَه حمله‌ای غافلگیرانه به شهر عای کرد.‏ (‏ یوشَع باب ۸‏)‏ خبر این شکست،‏ پادشاهان کنعانی را بر آن داشت تا متفقاً با اسرائیل به جنگ برآیند.‏ (‏ یوشَع ۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ اما،‏ اهالی شهر حِوّیانی جِبْعُون که در نزدیکی آنجا بود به شیوهٔ دیگری رفتار کردند.‏ در یوشَع ۹:‏۴‏،‏ می‌خوانیم که ‹ایشان با [زیرکی] رفتار نمودند.‏› جِبْعُونیان نیز مانند راحاب شنیده بودند که چگونه یَهُوَه امّت خود را آزاد ساخت و از مصر بیرون آورد و سَیْحُون و عوج را شکست داد.‏ (‏ یوشَع ۹:‏۶-‏۱۰‏)‏ جِبْعُونیان پی برده بودند که مقاومت کردن کاری بیهوده است.‏ لذا،‏ هیئتی به نمایندگی از طرف شهر خود و سه شهر همجوارشان یعنی  کفیره،‏ بئیروت،‏ و قریهٔ یَعاریم به جِلْجال نزد یوشَع فرستادند و چنان وانمود کردند که از سرزمینی دور می‌آیند.‏ ترفند ایشان کارگر شد.‏ یوشَع عهدی با ایشان منعقد کرد و متضمن شد که ایشان را به هلاکت نرساند.‏ سه روز بعد،‏ یوشَع و بنی‌اسرائیل متوجه ترفند ایشان شدند.‏ اما،‏ اسرائیلیان به دلیل قَسَمی که به یَهُوَه یاد کرده بودند،‏ آنان را هلاک نکردند.‏ (‏ یوشَع ۹:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ آیا یَهُوَه با این عمل موافق بود؟‏

۶.‏ عکس‌العمل یَهُوَه در مقابل عهدی که یوشَع با جِبْعُونیان منعقد کرد چه بود؟‏

^۶ جِبْعُونیان اجازه یافتند «برای مذبح خداوند» و همچنین برای اسرائیلیان هیزم بشکنند و آب بیاورند.‏ (‏ یوشَع ۹:‏۲۱-‏۲۷‏)‏ به علاوه،‏ هنگامی که پنج پادشاه اَموری با سپاهیانشان در صدد حمله به جِبْعُونیان برآمدند یَهُوَه معجزه‌ای برای آنان صورت داد.‏ او تگرگ از آسمان بر دشمنانشان سرازیر ساخت و شمار کشته‌شدگان از تگرگ بیش از کسانی بود که به دست سپاه یوشَع کشته شدند.‏ یَهُوَه حتی به درخواست یوشَع کاری کرد که خورشید و ماه برای مدتی متوقف گردند تا اسرائیلیان جنگ را با موفقیت به پایان رسانند.‏ یوشَع در این خصوص چنین اذعان کرد:‏ «قبل از آن و بعد از آن روزی مثل آن واقع نشده بود که خداوند آواز انسان را بشنود زیرا خداوند برای اسرائیل جنگ می‌کرد.‏» —‏ یوشَع ۱۰:‏۱-‏۱۴‏.‏

۷.‏ پِطْرُس به چه اصلی اشاره کرد،‏ و یَهُوَه چگونه این اصل را در خصوص برخی کنعانیان به مورد اجرا گذاشت؟‏

^۷ راحاب کنعانی و جِبْعُونیان به دلیل خداترسی‌شان طریق درست را برگزیدند.‏ آنچه برای ایشان اتفاق افتاد مؤید مطلبی است که پِطْرُس رسول نیز بعدها بدان اشاره کرد:‏ «خدا را نظر به ظاهر نیست،‏ بلکه از هر امّتی،‏ هر که از او ترسد و عمل نیکو کند،‏ نزد او مقبول گردد.‏» —‏ اَعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

رفتار یَهُوَه با ابراهیم و قوم اسرائیل

۸،‏ ۹.‏ چگونه می‌توان در رفتار یَهُوَه با ابراهیم و قوم اسرائیل مشاهده کرد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

^۸ یعقوب شاگرد با اشاره به رفتار یَهُوَه با ابراهیم و نوادگان او توجه شنوندگان خود را به فیض الٰهی جلب می‌کند.‏ یَهُوَه ابراهیم را ‹ دوست خود› خواند؛‏ نه به دلیل قومیت او بلکه به سبب ایمانش.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۳‏)‏ ایمان ابراهیم و محبتی که به یَهُوَه داشت برکت عظیمی برای نوادگانش به همراه آورد.‏ (‏ ۲تواریخ ۲۰:‏۷‏)‏ یَهُوَه به او چنین وعده داد:‏ «هرآینه تو را برکت دهم،‏ و ذریّت تو را کثیر سازم،‏ مانند ستارگان آسمان،‏ و مثل ریگ‌هایی که بر کنارهٔ دریاست.‏» همچنین وعدهٔ او در آیه بعدی قابل توجه است که می‌گوید:‏ «از ذریّت تو،‏ جمیع امّت‌های زمین برکت خواهند یافت.‏» —‏ پیدایش ۲۲:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ رومیان ۴:‏۱-‏۸‏.‏

^۹ رفتار یَهُوَه با قوم اسرائیل ابداً از روی تبعیض نبود.‏ یَهُوَه نشان داد با کسانی که به اوامرش گوش می‌دهند چه رفتاری دارد و ثابت کرد که با وفاداری به کسانی که به او وفادار می‌مانند محبت می‌ورزد.‏ درست است که اسرائیل «خزانهٔ خاص» یَهُوَه محسوب می‌شد لیکن این بدان مفهوم نبود که احسان خود را از دیگران دریغ می‌داشت.‏ (‏ خروج ۱۹:‏۵؛‏ تثنیه ۷:‏۶-‏۸‏)‏ یَهُوَه اسرائیل را از بردگی مصریان آزاد ساخت و به آن قوم چنین گفت:‏ «من شما را فقط از تمامی قبایل زمین شناختم.‏» با این حال،‏ یَهُوَه از طریق عاموس نبی و افراد دیگر به «همهٔ امّت‌ها» وعده‌ای فوق‌العاده داد.‏ —‏ عاموس ۳:‏۲؛‏ ۹:‏۱۱،‏ ۱۲ اِشَعْیا ۲:‏۲-‏۴‏.‏

عیسی،‏ معلّمی که تبعیض قائل نشد

۱۰.‏ چه چیزی نشان می‌دهد که عیسی مانند پدر خود میان افراد تبعیض قائل نشد؟‏

^۱۰ عیسی مظهر کامل وجود پدر خویش است،‏ و در همه  کار به او اقتدا می‌کند.‏ لذا،‏ وقتی بر روی زمین خدمت می‌کرد درست همچون پدر خود عمل نمود و میان انسان‌ها تبعیض قائل نشد.‏ (‏ عبرانیان ۱:‏۳‏)‏ در آن وقت او توجه خود را به جمع‌آوری «گوسفندان گم‌شدهٔ خاندان اسرائیل» معطوف داشت.‏ با این حال،‏ وقتی موقعیتی پیش آمد،‏ به زنی سامری در کنار چاه آب بشارت داد.‏ (‏  متّیٰ ۱۵:‏۲۴؛‏ یوحنّا ۴:‏۷-‏۳۰‏)‏ او همچنین به درخواست یک افسر ارتش که احتمالاً یهودی نبود معجزه‌ای انجام داد.‏ (‏ لوقا ۷:‏۱-‏۱۰‏)‏ آری،‏ عیسی نه تنها به امّت خدا بلکه به مردم امّت‌های دیگر نیز محبت می‌ورزید.‏ شاگردان عیسی نیز به نحوی گسترده در سرزمین‌های دور و نزدیک موعظه می‌کردند.‏ آنان بخوبی متوجه شده بودند که همهٔ کسانی که نسبت به پیام ملکوت نگرشی درست داشته باشند قطع نظر از ملیتشان از برکات یَهُوَه برخوردار خواهند شد.‏ افراد فروتن،‏ راستدل،‏ و تشنهٔ حقیقت پیام ملکوت را با دل و جان پذیرفتند.‏ برعکس،‏ افراد متکبّر و خودخواه از عیسی و پیام او بیزار بودند.‏ عیسی اظهار نمود:‏ «ای پدر مالک آسمان و زمین،‏ تو را سپاس می‌کنم که این امور را از دانایان و خردمندان مخفی داشتی و بر کودکان مکشوف ساختی بلی ای پدر،‏ چونکه همچنین منظور نظر تو افتاد.‏» (‏ لوقا ۱۰:‏۲۱‏)‏ ما نیز برای آنکه میان افراد تبعیض قائل نشویم می‌باید رفتارمان با ایشان بر پایهٔ محبت و ایمان باشد چرا که این مقبول یَهُوَه است.‏

۱۱.‏ در جماعت مسیحی قرن اوّل چگونه یَهُوَه نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

^۱۱ در جماعت مسیحی قرن اوّل میان یهودی و غیریهودی فرقی وجود نداشت.‏ پولُس این مطلب را چنین توضیح داد:‏ «جلال و اکرام و سلامتی بر هر نیکوکار،‏ نخست بر یهود و بر یونانی نیز.‏ زیرا نزد خدا طرفداری نیست.‏»‏ * (‏ رومیان ۲:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ بهره‌مند شدن از فیض الٰهی بستگی به قومیت آن افراد نداشت،‏ بلکه بسته به این بود که وقتی راجع به یَهُوَه و آتیه‌ای که از طریق فدیهٔ عیسی مسیح در پیش روی ایشان قرار داده بود می‌آموختند،‏ چه عکس‌العملی از خود نشان می‌دادند.‏ (‏ یوحنّا ۳:‏۱۶،‏ ۳۶‏)‏ پولُس نوشت:‏ «آنکه در ظاهر است،‏ یهودی نیست و آنچه در ظاهر در جسم است،‏ ختنه نی.‏ بلکه یهود آن است که در باطن باشد و ختنه آنکه قلبی باشد،‏ در روح نه در حرف.‏» سپس به نحوی ماهرانه از معنای تحت‌اللفظی واژهٔ «یهود» (‏ یهود یعنی از «یهودا» که معنای آن ستوده و مدح‌شده است)‏ استفاده کرده می‌گوید:‏ «مدح آن نه از انسان بلکه از خداست.‏» (‏ رومیان ۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ یَهُوَه بی‌آنکه تبعیض قائل شود انسان‌ها را مدح می‌کند.‏ آیا ما نیز در این خصوص به یَهُوَه اقتدا می‌کنیم؟‏

۱۲.‏ کتاب مکاشفه ۷:‏۹ از چه آتیه‌ای صحبت می‌کند و برای چه کسانی؟‏

^۱۲ بعدها،‏ یوحنّای رسول در رؤیایی نبوی مسیحیان مسح‌شده را به صورت امّت روحانی متشکل از ۱۴۴٬۰۰۰ ‹مهرشده از جمیعِ اَسباطِ بنی‌اسرائیل› مشاهده کرد.‏ سپس «گروهی عظیم» را دید که ‹از هر امّت و قبیله و قوم و زبان بودند و در پیش تخت و در حضور برّه به جامه‌های سفید آراسته و شاخه‌های نخل به دست گرفته،‏ ایستاده بودند.‏› (‏ مکاشفه ۷:‏۴،‏ ۹‏)‏ امروزه نیز مردم همهٔ قوم‌ها و زبان‌ها می‌توانند به جماعت مسیحی ملحق شوند.‏ آری،‏ مردمی از هر قوم و ملیت این امکان را دارند که از ‹مصیبت عظیم› نجات یابند و در دنیای جدید از «چشمه‌های آب حیات» بنوشند.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

 نتایج مثبت

۱۳-‏۱۵.‏ الف)‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا بر تفاوت‌های نژادی و ملی فائق آییم؟‏ ب)‏ نمونه‌ای بیاور که تأثیر رفتار دوستانه را نشان دهد.‏

^۱۳ یَهُوَه همچون پدری که به خصوصیات فرزند خود آشناست ما را بخوبی می‌شناسد.‏ ما نیز وقتی سعی می‌کنیم افراد را با علاقه نشان دادن به پیشینهٔ فرهنگی و اجتماعی ایشان بشناسیم،‏ متوجه می‌شویم که تفاوت‌ها چقدر کم‌اهمیت جلوه می‌کند،‏ موانع ملی و قومی فرو می‌ریزند،‏ و پیوند دوستی و محبت تقویت می‌شود،‏ و بدین گونه وحدت به وجود می‌آید.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹-‏۲۳‏)‏ این موضوع بویژه در فعالیت میسیونرهایی که برای خدمت موعظه به کشورهای دیگر می‌روند بخوبی قابل مشاهده است.‏ عشق و علاقه‌ای که ایشان به مردم ابراز می‌دارند باعث می‌شود بسرعت در جماعات پذیرفته شوند.‏ —‏ فیلِپّیان ۲:‏۴‏.‏

^۱۴ تبعیض قائل نشدن نتایج مثبتی به بار می‌آورد.‏ آکلیلو اهل اتیوپی تنها و بی‌کس در لندن زندگی می‌کرد.‏ البته،‏ غیر از تنهایی موضوع دیگری نیز او را رنج می‌داد.‏ به نظر او رفتار اکثر مردم آنجا مانند بسیاری از شهرهای بزرگ اروپا با خارجیان چندان دوستانه نبود.‏ اما وقتی آکلیلو به سالن جماعت شاهدان یَهُوَه قدم گذاشت واقعاً احساس راحتی کرد.‏ حاضران به او خوش‌آمد گفتند و چیزی نگذشت که خود را گویی در میان اعضای خانوادهٔ خود می‌دید!‏ او بسرعت از لحاظ روحانی پیشرفت کرد و اوّلین فرصت را غنیمت شمرد تا مژدهٔ ملکوت خدا را در میان افراد منطقهٔ خود اعلام کند.‏ یک روز برادری که با آکلیلو موعظه می‌کرد از او سؤال کرد که چه هدفی برای خود گذاشته است،‏ آکلیلو فوراً در جواب گفت که آرزو دارد روزی در یک جماعت زبان اَمهَری خدمت کند.‏ وقتی پیران جماعت انگلیسی متوجه این موضوع شدند،‏ فوراً سخنرانی‌ای به زبان اَمهَری در آن منطقه ترتیب دادند.‏ این اوّلین سخنرانی به زبان اَمهَری در انگلستان بود و به همت بسیاری از برادران و خواهران انگلیسی و خارجی با موفقیت برگزار شد.‏ اکنون،‏ جماعت اَمهَری در آنجا به کمک برادرانی اهل اتیوپی و دیگران بخوبی در حال پیشرفت است.‏ بسیاری از افراد اهل اتیوپی مانند آن خواجه‌سرای حبشی پی بردند که مانعی برایشان وجود ندارد که خود را به یَهُوَه وقف کرده تعمید بگیرند.‏ —‏ اَعمال ۸:‏۲۶-‏۳۶‏.‏

^۱۵ افراد کشورهای مختلف خصوصیات خاص خود را دارند.‏ اما این تفاوت‌ها کسی را بر دیگری نه برتر می‌کند و نه حقیرتر.‏  مثالی بزنیم.‏ در جزیرهٔ مالتا برادران و خواهران اهل مالتا و مهمانان انگلیسی آنان مراسم تعمید را تماشا می‌کردند.‏ اهالی مالتا شادی خود را با شور و حرارت ابراز می‌داشتند در حالی که برادران و خواهران اهل انگلستان اشک شادی می‌ریختند.‏ هر دو گروه احساسات خود را به نحوی متفاوت ابراز داشتند،‏ اما آنچه این مسیحیان را به هم پیوند می‌دهد محبتی است که همگی به یَهُوَه دارند.‏ —‏ مزمور ۱۳۳:‏۱؛‏ کُولُسیان ۳:‏۱۴‏.‏

فائق آمدن بر پیشداوری‌ها

۱۶-‏۱۸.‏ نمونه‌ای را عنوان کن که نشان دهد فردی در جماعت مسیحی بر پیش‌داوری فائق آمد.‏

^۱۶ هر چه محبت ما به یَهُوَه و برادران مسیحی‌مان بیشتر می‌شود،‏ بهتر می‌توانیم از دید یَهُوَه به انسان‌ها نگاه کنیم و بر پیشداوری‌هایی که قبلاً نسبت به برخی ملیت‌ها،‏ نژادها،‏ و یا فرهنگ‌ها داشته‌ایم فائق آییم.‏ آلبرت را مثال بزنیم.‏ او طی جنگ جهانی دوّم در ارتش انگلیس خدمت می‌کرد و در سال ۱۹۴۲ هنگام شکست سنگاپور به دست نیروهای ژاپنی گرفتار شد.‏ او در نزدیک محلی که بعدها ‹پلی بر رود کوای› خوانده شد حدود سه سال برای ساختن «راه‌آهن مرگ» به کار گرفته شد.‏ در پایان جنگ هنگامی که آلبرت آزاد شد وزنش ۳۲ کیلو بود،‏ استخوان فک و بینی‌اش شکسته بود،‏ به اسهال خونی،‏ بیماری پوستی،‏ و مالاریا مبتلا بود.‏ وضعیت هزاران نفر از همقطارانش از این هم وخیم‌تر بود.‏ عده‌ای نیز از این مهلکه جان به در نبردند.‏ آلبرت در سال ۱۹۴۵ به انگلستان بازگشت.‏ ولی دیدن آن همه فجایع از او مردی تندخو ساخته بود و دیگر نمی‌خواست هیچ چیز راجع به خدا و مذهب بشنود.‏

^۱۷ بعدها ایرِن،‏ همسر آلبرت شاهد یَهُوَه شد.‏ آلبرت برای راضی کردن همسرش چند بار با او به جلسات شاهدان یَهُوَه رفت.‏ در آن جماعت خادم تمام‌وقت جوانی به نام پُل مطالعهٔ کتاب مقدّس را با آلبرت آغاز کرد.‏ آلبرت طی آن مطالعه متوجه شد که آنچه برای یَهُوَه خدا اهمیت دارد دل افراد است.‏ او نیز تصمیم گرفت خود را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد.‏

^۱۸ پُل بعدها به لندن نقل مکان کرد،‏ در آنجا زبان ژاپنی را فرا گرفت و به جماعت ژاپنی ملحق شد.‏ یک روز،‏ تصمیم گرفت با شماری از برادران ژاپنی خود سری به جماعت قبلی‌اش بزند.‏ برادران آنجا به یاد آوردند که آلبرت نسبت به ژاپنی‌ها حساس است و از زمانی که به انگلستان بازگشته بود از ژاپنی‌ها دوری می‌کرد،‏ لذا نمی‌دانستند در مقابل این مهمانان چه عکس‌العملی از خود نشان خواهد داد.‏ اما هیچ جای نگرانی نبود.‏ آلبرت با عشق و محبت برادرانه از همهٔ آن مهمانان بگرمی استقبال کرد.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۸،‏ ۹‏.‏

‏‹دل‌هایمان را بگشاییم›‏

۱۹.‏ کدام پند پولُس به ما کمک می‌کند تا تبعیض قائل نشویم؟‏

^۱۹ سلیمان پادشاه می‌گوید:‏ «طرفداری نیکو نیست.‏» (‏ امثال ۲۸:‏۲۱‏)‏ رفتار ما معمولاً با دوستان صمیمی‌مان دوستانه است،‏ اما شاید برایمان دشوار باشد به کسی که خوب نمی‌شناسیم ابراز صمیمیت کنیم.‏ چنین تبعیضی در میان خادمان یَهُوَه نیکو نیست.‏ همهٔ ما باید مطابق پند پولُس ‹ دل‌هایمان را بگشاییم› و از صمیم دل به برادران و خواهران مسیحی‌مان از هر قوم و نژادی محبت نشان دهیم.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱۳‏.‏

۲۰.‏ در چه فعالیت‌هایی بجاست مانند یَهُوَه از تبعیض اجتناب کنیم؟‏

^۲۰ برخی از ما دعوت آسمانی داریم و برخی دیگر امید زندگی ابدی بر روی زمین.‏ اگر همچنان از تبعیض اجتناب کنیم گلّه‌ای متحد و تحت سرپرستی یک شبان باقی خواهیم ماند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۴،‏ ۵،‏ ۱۶‏)‏ یَهُوَه میان انسان‌ها تبعیض قائل نمی‌شود.‏ اقتدا به پدر آسمانی‌مان به ما کمک می‌کند تا در همهٔ جوانب زندگی همچون خدمت موعظه،‏ امور خانوادگی و فعالیت‌های جماعت موفق باشیم.‏ به چه صورت؟‏ مقالهٔ بعدی به این سؤال پاسخ می‌دهد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چه پاسخی می‌دهی؟‏

‏• رفتار یَهُوَه با راحاب و جِبْعُونیان چگونه نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

‏• عیسی چگونه هنگام تعلیم نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

‏• چه چیزی به ما کمک می‌کند تا بر هر گونه پیشداوری در مورد مردم نژادها و فرهنگ‌های دیگر فائق آییم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

آغاز استیلای اسرائیل بر سرزمین کنعان

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

عیسی از شهادت دادن به زنی سامری مضایقه نکرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

سخنرانی به زبان اَمهَری در انگلستان

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

محبت آلبرت به یَهُوَه به او کمک کرد تا بر پیشداوری فائق آید