چه بر سر آن شهرها آمد‏؟‏

شهرهای مِمفیس و تبس،‏ دو پایتخت معروف مصر باستان،‏ در کتاب مقدّس به ترتیب نُوف و نُو خوانده می‌شوند.‏ نُوف (‏ مِمفیس)‏ حدود ۲۳ کیلومتری جنوب قاهره و در غرب رود نیل قرار داشت.‏ اما بتدریج از رونق افتاد و در آغاز قرن پانزدهم ق.‏د.‏م.‏،‏ نُو (‏ تبس)‏ که در حدود پانصد کیلومتری جنوب مِمفیس واقع بود،‏ پایتخت جدید مصر شد.‏ ویرانه‌های معابد بسیاری از این شهر باقی مانده است.‏ یکی از آن‌ها معبد کَرنَک است که عظیم‌ترین بنای ستون‌دار تاریخ شمرده می‌شود.‏ شهر تبس و معبد کرناک به پرستش آمون،‏ خدای اعظم مصریان اختصاص داشت.‏

کتاب مقدّس دربارهٔ مِمفیس و تبس چه پیشگویی کرده بود؟‏ این کتاب فرعون و خدایان مصر بویژه خدای اعظم ایشان «آمون،‏ خدای شهر تبس» را محکوم کرده بود.‏ (‏ اِرْمیا ۴۶:‏۲۵،‏ ۲۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ جمعیتی که برای پرستش این خدا به شهر تبس (‏ نُو)‏ سرازیر می‌شدند نیز محکوم به نابودی بودند.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۰:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ کلام یَهُوَه تحقق یافت.‏ تنها نشانی که از آیین پرستش آمون باقی مانده معبدی است ویران.‏ در عصر ما شهر لوکسور بر بخشی از منطقهٔ تبس باستانی واقع است و دهکده‌های کوچک دیگری نیز در میان ویرانه‌های آن وجود دارد.‏

آنچه از شهر مِمفیس باقی مانده نیز فقط گورستان‌های آن است.‏ یک محقق کتاب مقدّس به نام لوئیس گُلدینگ در این باره می‌گوید:‏ «اعرابی که مصر را فتح کردند،‏ قرن‌ها برای بنای پایتخت خود [قاهره] از سنگ‌های ویرانه‌های عظیم مِمفیس که در آن سوی رود قرار داشت استفاده می‌کردند،‏ طوری که امروزه در محدودهٔ آن شهر باستانی تا کیلومترها حتی یک سنگ باقی نمانده است.‏» درست همان طور که کتاب مقدّس پیشگویی کرده بود مِمفیس «ویران» گردید.‏ —‏ اِرْمیا ۴۶:‏۱۹‏.‏

نابودی تبس و مِمفیس فقط دو نمونه است که صحّت پیشگویی‌های متعدد کتاب مقدّس را به ما نشان می‌دهد و به ما اطمینان می‌دهد که پیشگویی‌های دیگری که هنوز تحقق نیافته‌اند نیز بی‌شک به وقوع خواهند پیوست.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۲۹؛‏ لوقا ۲۳:‏۴۳؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۳۲]‏

Photograph taken by courtesy of the British Museum