یَهُوَه از ما چه انتظار دارد؟‏

‏«خداوند از تو چه چیز را می‌طلبد غیر از اینکه انصاف را به جا آوری و رحمت را دوست بداری و در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نمایی؟‏» —‏ میکاه ۶:‏۸‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چه چیزی ممکن است برخی از خادمان یَهُوَه را دلسرد کند،‏ و در این خصوص چه کمکی در اختیار داریم؟‏

خواهر وفاداری به نام وِرا که اکنون ۷۵ سال دارد و بسیار بیمار و ضعیف است می‌گوید:‏ «گاهی وقت‌ها که از پنجره بیرون را نگاه می‌کنم و برادران و خواهرانم را در حال موعظه کردن می‌بینم اشک در چشمانم حلقه می‌زند و افسوس می‌خورم که چرا نمی‌توانم در کنار آن‌ها باشم.‏ ولی بیماری به من امان نمی‌دهد.‏»‏

^۲ آیا تو هم در چنین موقعیتی قرار داشته‌ای؟‏ همهٔ ما آرزو داریم که به طرز شایسته‌ای به اسم یَهُوَه سلوک کنیم و مطابق انتظارات او رفتار کنیم.‏ حال،‏ ممکن است سلامتی‌مان رو به زوال گذاشته باشد،‏ سن زیاد و یا مسئولیت‌های خانوادگی زیادی داشته باشیم.‏ در آن صورت چطور؟‏ شاید فکر کنیم این مشکلات مانع آن می‌شود که تا حدّی که دلمان می‌خواهد به یَهُوَه خدمت کنیم.‏ بررسی کلام خدا به میکاه،‏ باب‌های ۶ و ۷ برای کسانی که با چنین مشکلاتی روبرو هستند مسلّماً تشویق‌آمیز خواهد بود.‏ این باب‌ها نشان می‌دهند که یَهُوَه از خادمان خود انتظار بیش از حد ندارد.‏

خدا با خادمان خود چگونه رفتار می‌کند؟‏

۳.‏ یَهُوَه با قوم عصیانگر اسرائیل چگونه رفتار کرد؟‏

^۳ نخست می‌خواهیم میکاه ۶:‏۳-‏۵ را بخوانیم و ببینیم یَهُوَه با قوم خود چطور رفتار کرد.‏ الآن خود را در روزگار میکاه تصوّر کن و به یاد بیاور که یهودیان تبدیل به قومی عصیانگر شده‌اند.‏ با وجود این،‏ یَهُوَه از روی ترحّم و دلسوزی آنان را قوم خود می‌خواند و از ایشان تقاضا می‌کند:‏ «ای قوم من .‏ .‏ .‏ به یاد آور.‏» می‌بینیم که یَهُوَه آنان را با لحن شدید محکوم نمی‌کند،‏ بلکه سعی دارد با کلام خود به دل آنان راه یابد و می‌پرسد:‏ «[مگر] به تو چه کرده‌ام»؟‏ او حتی آنان را ترغیب می‌کند که ‹شهادت بدهند› یعنی احساساتشان را به زبان بیاورند.‏

۴.‏ در خصوص ترحّم و دلسوزی چه چیزی می‌توانیم از یَهُوَه بیاموزیم؟‏

^۴ براستی که یَهُوَه چه سرمشق خوبی در رابطه با ترحّم و دلسوزی برای همهٔ ما به جا گذاشته است!‏ اگر یَهُوَه یهودیان عصیانگر روزگار میکاه را قوم خود نامید و با مهربانی با آنان صحبت کرد،‏ پس چقدر بیشتر بر ما واجب است که با اعضای جماعت مسیحی با ترحّم و مهربانی رفتار  کنیم.‏ البته باید اقرار کرد که با بعضی اشخاص بآسانی نمی‌توان کنار آمد،‏ یا ممکن است آنان از لحاظ روحانی ضعیف باشند.‏ با وجود این،‏ ما می‌خواهیم به کسانی که به یَهُوَه محبت می‌ورزند کمک کنیم و ترحّم نشان دهیم.‏

۵.‏ در میکاه ۶:‏۶،‏ ۷ به چه نکتهٔ مهمی اشاره شده است؟‏

^۵ حالا،‏ می‌خواهیم میکاه ۶:‏۶،‏ ۷ را بخوانیم.‏ میکاه در این آیات سؤال می‌کند:‏ «با چه چیز به حضور خداوند بیایم و نزد خدای تعالی رکوع نمایم؟‏ آیا با قربانی‌های سوختنی و با گوساله‌های یک ساله به حضور وی بیایم؟‏ آیا خداوند از هزارها قوچ و از ده‌هزارها نهر روغن راضی خواهد شد؟‏ آیا نخست‌زادهٔ خود را به عوض معصیتم و ثمرهٔ بدن خویش را به عوض گناه جانم بدهم؟‏» خیر،‏ با «هزارها قوچ و .‏ .‏ .‏ ده‌هزارها نهر روغن» نمی‌توان یَهُوَه را خوشنود نمود.‏ پس با چه چیزی می‌توانیم یَهُوَه را خوشنود سازیم؟‏

باید به یَهُوَه ایمان بورزیم

۶.‏ مطابق میکاه ۶:‏۸ یَهُوَه واقعاً چه چیزی از ما انتظار دارد؟‏

^۶ در میکاه ۶:‏۸ شرایطی به طور خلاصه ذکر شده است و یَهُوَه از ما انتظار دارد که واجد آن‌ها شویم.‏ نبی یَهُوَه می‌پرسد:‏ ‏«خداوند از تو چه چیز را می‌طلبد غیر از اینکه انصاف را بجا آوری و رحمت را دوست بداری و در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نمایی؟‏» این‌ها سه شرط مختصر ولیکن جامع می‌باشند که شامل احساسات،‏ طرز فکر و نحوهٔ عملمان می‌شوند.‏ شرط «انصاف را بجا آور» در ارتباط با اَعمالمان می‌باشد،‏ شرط «رحمت را دوست بدار»  در ارتباط با احساسات ما،‏ و شرط «در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نما» در ارتباط با طرز فکر ما قید شده است.‏ حالا می‌خواهیم این انتظارات یَهُوَه یعنی این سه شرط را یکی پس از دیگری مورد بررسی قرار بدهیم.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ منظور از به جا آوردن انصاف چیست؟‏ ب)‏ در دوران میکاه چه اَعمال غیرمنصفانه‌ای رواج پیدا کرده بود؟‏

^۷ به جا آوردن انصاف به این مفهوم است که شخص در تمام اَعمال خود مطابق معیار انصاف و عدالت عمل کند.‏ اَعمال یَهُوَه مشخص‌کنندهٔ معیار انصاف و عدالت است.‏ واضح است که معاصران میکاه انصاف را به جا نمی‌آورند.‏ میکاه ۶:‏۱۰ برای ما شرح می‌دهد که تاجران از «ایفای ناقص» یعنی واحد سنجش کوچک‌تر از معمول استفاده می‌کنند.‏ آیهٔ ۱۱ نیز می‌افزاید که آنان از «کیسهٔ سنگ‌های ناراست» استفاده می‌کنند و طبق آیهٔ ۱۲‏،‏ «زبان ایشان در دهانشان فریب محض است.‏» پس می‌بینیم که در روزگار میکاه،‏ سخن دروغ و استفاده از معیارها و وزنه‌های نادرست در تجارت و معاملات بسیار رواج یافته است.‏

^۸ اَعمال غیرمنصفانه به محیط دادوستد محدود نمی‌شوند بلکه در محکمه‌ها نیز رواج پیدا کرده است.‏ در میکاه ۷:‏۳ می‌خوانیم که «رئیس طلب می‌کند و داور رشوه می‌خواهد.‏» به داوران رشوه داده می‌شود تا حکم ناعادلانه در مورد مردم بی‌گناه صادر کنند.‏ همین آیه می‌افزاید که «مرد بزرگ» یا شهروند بانفوذ نیز در جرایم دست دارد.‏ در واقع،‏ میکاه می‌گوید رئیس،‏ داور و مرد بزرگ اَعمال شرورانهٔ خود را «به هم می‌بافند» یعنی با یکدیگر دست به یکی می‌کنند.‏

۹.‏ چگونه اَعمال شریران بر کل یهودا و اسرائیل تأثیر گذاشته بود؟‏

^۹ بی‌عدالتی‌های رهبران شریر بر کلّ یهودا و اسرائیل تأثیر گذاشته است.‏ در میکاه ۷:‏۵ می‌خوانیم که فقدان انصاف یا عدالت موجب از بین رفتن اعتماد بین یاران،‏ دوستان معتمد،‏ و حتی همسران شده است و آیهٔ ۶ خبر از آشوب در جامعه می‌دهد و می‌گوید که خویشاوندان نزدیک همچون پسران و پدران،‏ دختران و مادران به یکدیگر خصومت می‌ورزند.‏

۱۰.‏ امروزه مسیحیان در جو عاری از اعتماد موجود چگونه رفتار می‌کنند؟‏

^۱۰ در مورد روزگار ما چطور؟‏ آیا امروز اوضاع مشابهی را به چشمان خود نمی‌بینیم؟‏ ما نیز همچون میکاه بی‌عدالتی،‏ جوّ عاری از اعتماد و همچنین انحطاط تدریجی جامعه و خانواده را در همه جا مشاهده می‌کنیم.‏ با وجود این،‏ ما خادمین خدا با اینکه در چنین دنیای منحطی زندگی می‌کنیم،‏ نباید اجازه دهیم که روحیهٔ بی‌عدالتی به درون جماعت مسیحی راه یابد.‏ ما اصل صداقت و درستکاری را رعایت می‌کنیم و آن‌ها را در امور روزمرهٔ زندگی‌مان به اجرا می‌گذاریم.‏ آری،‏ ما «می‌خواهیم در هر امر رفتار نیکو نماییم.‏» (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۸‏)‏ با اجرای عدالت،‏ از برکات فراوانی برخوردار خواهیم شد.‏ این برکات حاصل اعتماد و رابطهٔ برادری در میان ماست.‏

انسان‌ها چگونه آواز یَهُوَه را می‌شنوند؟‏

۱۱.‏ امروزه چگونه می‌توان تحقق میکاه ۷:‏۱۲ را مشاهده کرد؟‏

^۱۱ میکاه نبوّت می‌کند که علیٰ‌رغم اشاعهٔ اوضاع ناعادلانه،‏ عدالت در مورد همهٔ انسان‌ها به جا آورده خواهد شد.‏ مردم «از دریا تا دریا و از کوه تا کوه» جمع‌آوری خواهند شد و یَهُوَه را پرستش خواهند کرد.‏ (‏ میکاه ۷:‏۱۲‏)‏ امروزه در تکمیل نهایی این نبوّت،‏ نه یک ملت خاص بلکه مردمی از همهٔ ملت‌ها به معنی واقعی از عدالت منصفانهٔ الٰهی بهره می‌برند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۲:‏۱‏)‏ به چه شکل؟‏

۱۲.‏ چگونه امروزه آواز یَهُوَه به گوش همهٔ انسان‌ها می‌رسد؟‏

^۱۲ برای جواب به سؤال فوق خوب است میکاه ۶:‏۹ را بخوانیم.‏ در آنجا آمده است:‏ «آواز خداوند به شهر ندا می‌دهد و حکمتْ اسم او را مشاهده می‌نماید.‏» چگونه مردم همهٔ ملت‌ها می‌توانند آواز یَهُوَه را بشنوند و این موضوع چه ارتباطی با به جا آوردن انصاف دارد؟‏ واضح است که امروزه انسان‌ها نمی‌توانند صدای خدا را به معنی واقعی کلمه بشنوند لیکن از طریق موعظهٔ جهانی شاهدان یَهُوَه،‏ صدای او به گوش مردم همهٔ نژادها و طبقات اجتماعی رسانیده می‌شود.‏ در نتیجه،‏ کسی که گوش فرا می‌دهد «اسم او را مشاهده می‌نماید» یعنی برای اسم او احترام قائل می‌شود.‏ در واقع،‏ چنانچه ما اعلام‌کنندگان غیور ملکوت،‏ بین انسان‌ها تبعیض قائل نشویم و نام خدا را به هر کس اعلام کنیم ‹انصاف را بجا خواهیم آورد.‏›‏

 باید رحمت را دوست بداریم

۱۳.‏ احسان و دوست داشتن چه تفاوتی با هم دارند؟‏

^۱۳ اکنون می‌خواهیم به دوّمین شرط ذکرشده در میکاه ۶:‏۸ بپردازیم؛‏ یعنی «رحمت را دوست بدار.‏» کلمهٔ عبری‌ای که در اینجا «رحمت» ترجمه شده،‏ در مواقعی نیز «احسان» یا «محبت وفادارانه» ترجمه شده است.‏ لغت «احسان» یعنی «توجه یا ترحّم نسبت به دیگران.‏» اگر چه احسان و دوست داشتن به یکدیگر ربط دارند،‏ از لحاظی تفاوت زیادی بین آن‌ها وجود دارد.‏ از چه لحاظ؟‏ «دوست داشتن» معنی وسیع‌تری دارد.‏ برای مثال،‏ انسان می‌تواند حتی چیزها یا موضوعاتی را دوست داشته باشد.‏ کتاب مقدّس در مورد اشخاصی که ‹شراب و روغن را دوست دارند› و یا اشخاصی که ‹حکمت را دوست دارند› صحبت می‌کند.‏ (‏ امثال ۲۱:‏۱۷؛‏ ۲۹:‏۳‏)‏ ولیکن «احسان» معنی محدودتری دارد و همیشه نسبت به انسان‌ها ابراز می‌شود؛‏ بخصوص نسبت به خادمان خدا.‏ در این رابطه،‏ در میکاه ۷:‏۲۰ چنین آمده است:‏ «رأفت [احسان] را برای ابراهیم بجا خواهی آورد،‏» و البته ابراهیم مردی بود که در طول عمر خود به خدا خدمت می‌کرد.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ احسان کردن به چه نحوی ابراز می‌شود؟‏ با ذکر نمونه.‏

^۱۴ در میکاه ۷:‏۱۸ نبی دربارهٔ یَهُوَه می‌گوید:‏ «او .‏ .‏ .‏ رحمت [احسان] را دوست می‌دارد.‏» همچنین در میکاه ۶:‏۸ به ما توصیه می‌شود که رحمت نشان دادن یا احسان کردن را دوست بداریم.‏ از این آیات چه می‌آموزیم؟‏ ما می‌آموزیم که احسان کردن عملی است که آن را به میل و ارادهٔ خود انجام می‌دهیم.‏ ما همچون یَهُوَه از احسان کردن به نیازمندان لذّت می‌بریم.‏

^۱۵ یکی از نشانه‌های قوم خدا در این زمانه این است که آنان به دیگران احسان می‌کنند.‏ نمونه‌ای بیاوریم:‏ در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ سیل عظیمی به دلیل توفانی استوایی در ایالت تگزاس آمریکا جاری شد که موجب خرابی هزاران خانهٔ مسکونی،‏ از جمله صدها خانهٔ شاهدان یَهُوَه شد.‏ تقریباً ۱۰٬۰۰۰ شاهد یَهُوَه به میل خود و به طور رایگان،‏ وقت و نیرویشان را صرف رسانیدن امداد به برادران نیازمند مسیحی خود کردند.‏ داوطلبان بیش از شش ماه،‏ روزها،‏ شب‌ها و آخر هفته‌ها بی‌وقفه کار کردند تا ۷۰۰ خانهٔ برادران مسیحی‌شان را بازسازی کنند.‏ شاهدان دیگری که قادر به چنین کاری نبودند غذا،‏ لوازم و پول اهدا کردند.‏ این شاهدان چرا به کمک برادران خود شتافتند؟‏ زیرا آنان احسان کردن را دوست دارند.‏ وقتی می‌شنویم که برادرانمان در سطح جهان همواره به این شکل احسان می‌کنند چقدر دلگرم می‌شویم!‏ آری،‏ احسان کردن واقعاً مسرّت‌بخش است!‏

در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نما

۱۶.‏ چه تشبیهی نشان می‌دهد که باید در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نماییم؟‏

^۱۶ میکاه ۶:‏۸ سوّمین شرط را این طور ذکر می‌کند:‏ «در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نما.‏» معنی این آیه این است که ضعف‌ها و محدودیت‌های خود را تشخیص دهیم و به خدا اتکا کنیم.‏ برای مثال:‏ دختر کوچکی را تصوّر کن که با پدر خود در هوایی توفانی راه می‌رود و دست پدرش را محکم گرفته است.‏ آن دخترک می‌داند که بدون کمک پدرش قادر نیست در چنین هوایی به مسیر خود ادامه دهد.‏ همچون آن دخترک،‏ ما نیز باید بر محدودیت‌ها و ضعف‌های خودمان واقف باشیم و به پدر آسمانی‌مان اعتماد کنیم.‏ چطور می‌توانیم همواره به یَهُوَه اعتماد کنیم؟‏ یک طریق آن این است که به خاطر بسپاریم چرا اعتماد به یَهُوَه کاری عاقلانه است.‏ میکاه به سه دلیل آن اشاره می‌کند و می‌گوید که یَهُوَه منجی ما،‏ هادی ما و حافظ ماست.‏

۱۷.‏ یَهُوَه در زمان باستان چگونه منجی،‏ هادی،‏ و حافظ امّت خود بود؟‏

^۱۷ در میکاه ۶:‏۴،‏ ۵ یَهُوَه می‌گوید:‏ «زیرا که تو را از زمین مصر برآوردم.‏» بلی،‏ یَهُوَه منجی اسرائیل بود.‏ او همچنین می‌گوید:‏ «موسی و هارون و مریم را پیش روی تو ارسال نمودم.‏» در واقع،‏ یَهُوَه از موسی و هارون برای هدایت قوم خود استفاده کرد و مریم در هنگام رقصِ پیروزی در جلوی زنان اسرائیل می‌رفت و آنان را رهبری می‌کرد.‏ (‏ خروج ۷:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱۵:‏۱،‏ ۱۹-‏۲۱؛‏ تثنیه ۳۴:‏۱۰‏)‏ به این ترتیب،‏ یَهُوَه قوم خود را از طریق خادمانش هدایت می‌کرد.‏ در آیهٔ ۵‏،‏ یَهُوَه به اسرائیل یادآور می‌شود که چگونه از آنان در مقابل مخالفانشان یعنی بالاق و بَلْعام و همچنین در حین آخرین مراحل سفرشان از شِطّیم واقع در موآب تا جِلْجال واقع در سرزمین موعود حفاظت کرد.‏

۱۸.‏ یَهُوَه چگونه ما را نجات می‌دهد،‏ هدایت می‌کند و محافظت می‌کند؟‏

 ^۱۸ در حینی که با خدا سلوک می‌کنیم،‏ او ما را از چنگ دنیای شیطان نجات می‌دهد،‏ از طریق سازمان خود هدایت می‌کند و از ما به طور گروهی در مقابل مخالفان محافظت می‌کند.‏ اکنون ما با پدر آسمانی‌مان از میان آخرین مراحل توفانی سفرمان می‌گذریم و به سوی سرزمینی بسیار پرشکوه‌تر از سرزمین موعود باستان یعنی به سوی دنیای جدید عادل خدا می‌رویم.‏ پس چقدر بجاست،‏ دست او را محکم در دست خود نگاه داریم.‏

۱۹.‏ فروتنی چگونه با دانستن حد و توانایی‌مان مربوط می‌باشد؟‏

^۱۹ سلوک نمودن با فروتنی در حضور خدا همچنین به ما کمک می‌کند تا در مورد حال و وضعیتمان واقع‌بین باشیم.‏ شخص فروتن حد و توانایی خود را نیز باید بداند.‏ آیا کسی منکر این است که بیماری یا سالخوردگی از توانایی و خدمت ما می‌کاهد؟‏ پس بجاست که دلسرد و مأیوس نشویم،‏ و تردید نداشته باشیم که یَهُوَه تلاش‌ها و از خود گذشتگی‌های ما را ‹به حسب آنچه داریم نه به حسب آنچه نداریم› مقبول می‌دارد.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۸:‏۱۲‏)‏ در واقع،‏ یَهُوَه از ما انتظار دارد که با تمام جان به او خدمت کنیم یعنی هر آنچه حال و وضعیتمان اجازه می‌دهد انجام دهیم.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳‏)‏ تا وقتی که هر آنچه از دستمان برمی‌آید انجام می‌دهیم یَهُوَه از ما خوشنود خواهد بود و برکتمان خواهد داد.‏ —‏ امثال ۱۰:‏۲۲‏.‏

 صبور بودن برکت می‌آورد

۲۰.‏ دانستن چه موضوعی به ما کمک می‌کند تا طرز فکری همچون طرز فکر میکاه داشته باشیم؟‏

^۲۰ دریافت برکات از جانب یَهُوَه باعث می‌شود که طرز فکری همچون طرز فکر میکاه نبی در ما ایجاد شود.‏ او می‌گوید:‏ «اما من .‏ .‏ .‏ برای خدای نجات خود انتظار می‌کشم.‏» (‏ میکاه ۷:‏۷‏)‏ این کلام چه ربطی به سلوک نمودن با فروتنی در حضور خدا دارد؟‏ انتظار کشیدن و صبور بودن به ما کمک می‌کند تا از اینکه روز یَهُوَه هنوز نیامده است مأیوس نشویم.‏ (‏ امثال ۱۳:‏۱۲‏)‏ بصراحت می‌توان گفت که همهٔ ما آرزوی پایان این دنیای شریر را داریم.‏ با وجود این می‌دانیم که هر هفته،‏ هزاران نفر شروع می‌کنند به سلوک نمودن یا راه رفتن با خدا؛‏ و این دلیل خوبی است برای انتظار کشیدن.‏ یکی از شاهدان یَهُوَه که سال‌ها به او خدمت کرده است،‏ می‌گوید:‏ «وقتی به ۵۵ سال خدمت موعظهٔ خود فکر می‌کنم،‏ مطمئن می‌شوم که انتظار کشیدن برای یَهُوَه بی‌فایده نبود.‏ این کار مرا از خیلی مصیبت‌ها در امان نگاه داشت.‏» آیا تو نیز به صحّت این گفته معتقدی؟‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ نبوّت میکاه ۷:‏۱۴ چگونه در دوران حاضر تحقق یافته است؟‏

^۲۱ همان طور که در میکاه ۷:‏۱۴ می‌خوانیم،‏ امروز سلوک نمودن در حضور یَهُوَه برکات فراوانی را عاید ما می‌سازد.‏ در این آیه،‏ میکاه قوم خدا را به گوسفندانی تشبیه می‌کند که در کنار شبانشان در امنیت ساکنند.‏ امروز در تحقق بزرگ‌تر این نبوّت،‏ باقی‌ماندگان اسرائیل روحانی و گوسفندان دیگر در کنار شبان روحانی‌شان،‏ یَهُوَه،‏ حقیقتاً در امنیت به سر می‌برند.‏ آنان «در جنگل و در میان کَرْمَل به تنهایی ساکن می‌باشند» و از لحاظ روحانی از این دنیای پرتنش و رو به انحطاط مجزا شده‌اند.‏ —‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏ تثنیه ۳۳:‏۲۸؛‏ اِرْمیا ۴۹:‏۳۱؛‏ غَلاطیان ۶:‏۱۶‏.‏

^۲۲ به علاوه،‏ همان طور که در میکاه ۷:‏۱۴ نیز پیشگویی شده است قوم خدا از رفاه و سعادت برخوردارند.‏ میکاه در مورد گوسفندان یا قوم خدا دعا می‌کند تا بگذارد «ایشان مثل ایّام سابق در باشان و جِلْعاد بچرند.‏» درست همان طور که در باشان و جِلْعاد،‏ گوسفندان در مراتع حاصلخیز می‌چریدند و پروار می‌شدند،‏ قوم خدا نیز امروز از لحاظ روحانی در رفاه‌اند.‏ این برکت دیگری است برای کسانی که با فروتنی در حضور خدا سلوک می‌کنند.‏ —‏ اعداد ۳۲:‏۱؛‏ تثنیه ۳۲:‏۱۴‏.‏

۲۳.‏ چه درسی از میکاه ۷:‏۱۸،‏ ۱۹ می‌آموزیم؟‏

^۲۳ میکاه ۷:‏۱۸،‏ ۱۹ بر تمایل درونی یَهُوَه به بخشودن توبه‌کاران اشاره می‌کند.‏ در این آیات سه بار به ما اطمینان داده شده است که یَهُوَه ایشان را به طور کامل عفو خواهد کرد.‏ در آیهٔ ۱۸ آمده است که یَهُوَه «عصیان را می‌آمرزد» و همچنین می‌خوانیم که «از تقصیر .‏ .‏ .‏ درمی‌گذرد.‏» در آیهٔ ۱۹ نیز نبی یَهُوَه می‌گوید:‏ «تو جمیع گناهان ایشان را به عمق‌های دریا خواهی انداخت.‏» از این موضوع چه می‌توانیم یاد بگیریم؟‏ هر یک از ما می‌تواند از خود بپرسد که آیا در این خصوص از یَهُوَه تقلید می‌کنم و خطاهایی را که دیگران در حق من مرتکب می‌شوند می‌بخشم؟‏ وقتی چنین اشخاصی توبه می‌کنند و سعی می‌کنند اشتباهات خود را جبران کنند،‏ ما باید همچون یَهُوَه تمایل داشته باشیم که خطای ایشان را به طور کامل و برای همیشه ببخشیم.‏

۲۴.‏ از بررسی نبوّت‌های میکاه چه استفاده‌ای بردیم؟‏

^۲۴ حال ببینیم از بررسی نبوّت‌های میکاه چه استفاده‌ای بردیم.‏ این نبوّت‌ها به ما یادآوری می‌کند که یَهُوَه به کسانی که به او تقرّب می‌جویند امید واقعی می‌دهد.‏ (‏ میکاه ۲:‏۱-‏۱۳‏)‏ کتاب میکاه همچنین ما را تشویق می‌کند تا هر آنچه از دستمان برمی‌آید در جهت اشاعهٔ پرستش حقیقی انجام دهیم و به این نحو،‏ تا ابد به اسم خدای خود سلوک نماییم.‏ (‏ میکاه ۴:‏۱-‏۴‏)‏ در ضمن،‏ به همهٔ ما اطمینان می‌دهد که تحت هر شرایطی خواهیم توانست انتظارات یَهُوَه را به جا آوریم.‏ آری،‏ نبوّت میکاه حقیقتاً ما را تقویت می‌کند تا به عنوان اعلام‌کنندگان غیور ملکوت و خادمان وفادار یَهُوَه در زمان حاضر و تا ابد به اسم او سلوک نماییم!‏

چه یاد گرفتیم؟‏

‏• بر طبق میکاه ۶:‏۸ یَهُوَه از ما چه انتظار دارد؟‏

‏• ‹به جا آوردن انصاف› مستلزم چیست؟‏

‏• چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که ‹رحمت را دوست می‌داریم›؟‏

‏• چگونه می‌توانیم ‹با فروتنی در حضور خدای خویش سلوک نماییم›؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۸]‏

میکاه با وجود ظلم و شرارت زمانه‌اش انتظارات یَهُوَه را به جا می‌آورد.‏ ما هم می‌توانیم چنین کنیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

ما انصاف را با موعظه کردن به همهٔ قوم‌ها و نژادها به جا می‌آوریم

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۱]‏

ما احسان کردن را دوست می‌داریم و نیازمندان را دستگیری می‌کنیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

ما با توجه به حد و توانایی‌مان هرآنچه از دستمان بر آید انجام می‌دهیم