پیوند زناشویی‌تان را استحکام بخشید

خانه‌ای مخروبه را مجسم کنید که گچ دیوارهایش ریخته،‏ قسمتی از سقفش پایین آمده،‏ و در و پنجرهٔ سالم در آن باقی نمانده است.‏ این خانه سال‌ها در معرض توفان و عوامل طبیعی دیگر بوده و هیچ مراقبتی از آن نشده است.‏ آیا دیگر امیدی به ترمیم چنین خانه‌ای نیست؟‏ آیا باید آن را خراب کرد و از نو بنا نمود؟‏ شاید لزومی به این کار نباشد.‏ چنانچه زیربنای خانه هنوز سالم و استوار باشد شاید بتوان آن را تعمیر و مرمّت کرد.‏

وضعیت این خانه ما را به یاد زندگی برخی زوج‌ها می‌اندازد.‏ توفان‌های حوادث،‏ پیوند عشق و محبت میان ایشان را از هم گسسته و صدمات شدیدی بر پیکر آن وارد آورده است.‏ بی‌توجهی خود ایشان نیز بی‌شک مزید بر علّت بوده است.‏ خانمی وضعیت زندگی زناشویی خود را چنین توصیف می‌کند:‏ «بعد از ۱۵ سال زندگی زناشویی ما اسماً زن و شوهر بودیم،‏ ولی تفاهمی میان ما وجود نداشت.‏»‏

چنانچه زندگی زناشویی شما نیز به چنین مرحله‌ای رسیده باشد،‏ ناامید نشوید.‏ چه بسا بتوان پیوندهای گسسته را دوباره مرمّت کرد.‏ موفقیت در این امر بستگی به این دارد که تا چه حد به پیمان زناشویی خود متعهد باشید.‏ این تعهد همچون زیربنایی قوی در توفان حوادث به زندگی زن و شوهر ثبات می‌بخشد.‏ حال ببینیم تعهد واقعاً به چه معناست.‏ و چگونه اصول کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند به پیمان زناشویی خود وفادار بمانیم؟‏

پیمان ازدواج یک تعهد اخلاقی است

در فرهنگ فارسی امروز تعهد چنین معنی شده است:‏ «عمل یا فرایند بر عهده گرفتن انجام کاری؛‏ آنچه شخص خود را ملزم به انجام دادن آن می‌داند.‏» ما انسان‌ها گاهی برای اموری که جنبهٔ احساسی و عاطفی ندارد متعهد می‌شویم؛‏ مثلاً،‏ یک پیمانکار ساختمان خود را موظف می‌داند طبق تعهدش ساختمان را در موعد مقرّر به پایان رساند.‏ او شاید صاحب ساختمان را شخصاً نشناسد،‏ با این حال خود را ملزم می‌داند که به عهد خود وفا کند.‏

البته،‏ ازدواج از معاملات ساختمانی بسیار مهم‌تر است و متعهد بودن به آن به مراتب مهم‌تر.‏ آیا شما نیز در مقابل خدا و در حضور آشنایانتان تعهد کرده‌اید که تحت هر  شرایطی در کنار همسرتان بمانید؟‏ عیسی گفت:‏ «خالق در ابتدا ایشان را مرد و زن آفرید،‏ و گفت از این جهت مرد،‏ پدر و مادر خود را رها کرده،‏ به زن خویش بپیوندد و هر دو یک تن خواهند شد.‏» عیسی از این آیه چنین نتیجه‌گیری کرد:‏ «پس آنچه را خدا پیوست انسان جدا نسازد.‏» (‏ متّیٰ ۱۹:‏۴-‏۶‏)‏ آری،‏ شما و همسرتان هنگام بروز مشکلات می‌باید به پیمانی که در روز ازدواجتان در حضور خدا و دیگران بسته‌اید متعهد باشید.‏ * خانمی می‌گوید:‏ «من و شوهرم تنها زمانی توانستیم مشکلمان را حل کنیم که تصمیم گرفتیم دیگر حرفی از طلاق نزنیم.‏»‏

البته،‏ متعهد بودن به پیمان ازدواج را نباید فقط یک تکلیف محسوب کنیم.‏ دلایل دیگری نیز هستند که باعث می‌شوند به عهد خود وفادار بمانیم که در ادامه بدان‌ها اشاره خواهیم کرد.‏

تعاون و همکاری پیوند زناشویی را محکم می‌کند

البته زن و شوهر متعهد نیز گاهی با هم اختلاف‌نظر پیدا می‌کنند.‏ لیکن ایشان فوراً در صدد حل مشکلشان برمی‌آیند؛‏ نه صرفاً به خاطر تعهد اخلاقی‌شان بلکه برای حفظ پیوند عاطفی‌شان.‏ عیسی در توصیف پیوند زناشویی گفت:‏ ‹مرد و زن یک تن می‌شوند.‏›‏

منظور از یک تن شدن چیست؟‏ کتاب مقدّس در این خصوص می‌گوید:‏ ‹مرد می‌باید زن خویش را مثل بدن خود محبت نماید.‏› (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ پس یک تن شدن مستلزم آن است که شخص همان قدر که به رفاه خود اهمیت می‌دهد به رفاه همسر خود نیز اهمیت بدهد.‏ کسانی که ازدواج می‌کنند نخست باید مجرّد بودن را از سر بیرون کنند و همسرشان را در همه چیز شریک خود بدانند،‏ یعنی یاد بگیرند که به جای «مال من» بگویند «مال ما.‏» یک مشاور امور زناشویی می‌گوید:‏ «زن و شوهر باید مثل متأهلان فکر و رفتار کنند،‏ نه مثل مجرّدان.‏»‏

آیا شما و همسرتان نیز همچون متأهلان فکر و رفتار می‌کنید؟‏ برخی زوج‌ها بعد از سال‌ها زندگی هنوز «یک تن» نشده‌اند.‏ در کتابی در زمینهٔ ازدواج آمده است:‏ «ازدواج یعنی شریک شدن در زندگی یکدیگر،‏ و هر چه این شراکت بیشتر باشد زندگی زن و شوهر سعادتمندتر می‌شود.‏»‏

برخی زوج‌ها با اینکه روی سعادت را به خود نمی‌بینند ولی به خاطر فرزندانشان یا به دلیل نیازهای مالی با هم می‌مانند.‏ برخی نیز از ترس از دست دادن آبرویشان و یا اینکه شدیداً با طلاق مخالفند از هم جدا نمی‌شوند.‏ ماندن زن و شوهر در کنار یکدیگر واقعاً قابل ستایش است،‏ ولی از آن بهتر این است که در کنار یکدیگر سعادتمند باشند.‏ آری،‏  هدف فقط تداوم ازدواج نیست،‏ هدف سعادت در زندگی زناشویی است.‏

ازخودگذشتگی پیوند زناشویی را استحکام می‌بخشد

در کتاب مقدّس پیشگویی شده است که «در ایّام آخر» انسان‌ها «خودپرست» خواهند شد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ و براستی که امروزه انسان‌ها خودپرست شده‌اند.‏ بسیاری از زنان و شوهران فقط در صورتی کاری برای همدیگر انجام می‌دهند که چیزی نصیبشان شود،‏ واِلّا انجام دادن آن را ضعف شخصیت می‌پندارند.‏ اما پیوندی به سعادت می‌انجامد که زن و شوهر با ازخودگذشتگی یار و یاور یکدیگر باشند.‏ به چه صورت؟‏

باید به جای آنکه بگوییم با انجام دادن این کار چه چیزی نصیبم می‌شود،‏ از خود بپرسیم آیا این کار پیوندمان را قوی‌تر می‌کند؟‏ کتاب مقدّس به مسیحیان چنین پند می‌دهد:‏ «فقط به فکر خود نباشید،‏ بلکه به کار و مسائل دیگران هم توجه نمایید.‏» (‏ فیلِپّیان ۲:‏۴ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ با نظر به این اصل اَعمال خود را طی هفتهٔ گذشته بررسی کنید.‏ چند بار صرفاً برای خوشنود کردن همسرتان کاری برای او انجام دادید؟‏ وقتی او نیاز به صحبت کردن داشت آیا به حرف‌هایش گوش کردید حتی اگر خسته و بی‌حوصله بودید؟‏ چه کارهایی انجام دادید که بیشتر مورد علاقهٔ همسرتان بود تا خودتان؟‏

اگر همسرتان متوجه کارهایی که برایش انجام داده‌اید نشده است نگران نباشید و تصوّر نکنید که اَعمال نیکوی‌تان بیهوده بوده است.‏ در کتابی در زمینهٔ ازدواج آمده است:‏ «رفتار نیکوی شما باعث رفتار نیکو در همسرتان می‌شود.‏ پس با رفتار خوب خود همسرتان را به رفتار خوب تشویق کنید.‏» ازخودگذشتگی،‏ پیوند زناشویی را تقویت می‌کند،‏ چرا که نشان می‌دهد که ما برای زندگی مشترکمان ارزش قائلیم و می‌خواهیم آن را تداوم بخشیم.‏

ازدواج را پیوندی دائمی تلقّی کنیم

یَهُوَه خدا برای وفاداران ارزش بسیار قائل است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خدایا،‏ تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند،‏ امین هستی.‏» (‏ ۲سموئیل ۲۲:‏۲۶‏،‏ تفس‍.‏‏)‏ کسی که به خدا وفادار است به پیمان ازدواج نیز که او بنیانگزارش است وفادار می‌باشد.‏ —‏ پیدایش ۲:‏۲۴‏.‏

وفادار ماندن به همسرمان باعث می‌شود تا از زندگی کردن در کنار او لذّت ببریم.‏ و حتی وقتی به آینده فکر می‌کنیم خود را همچنان در کنار او تصوّر می‌کنیم و نه در کنار دیگری.‏ چنین نگرشی پیوند زناشویی را استحکام می‌بخشد.‏ زنی متأهل می‌گوید:‏ «حتی وقتی شدیداً از دست شوهرم عصبانی می‌شوم،‏ هیچ وقت به طلاق یا متارکه فکر نمی‌کنم.‏ تنها چیزی که مرا در آن لحظه نگران می‌کند این است که نمی‌دانم چگونه صمیمیت سابق‌مان را دوباره به دست آوریم.‏ اما مطمئنم که آن را به دست خواهیم آورد.‏»‏

کسی که به پیمان ازدواج متعهد است،‏ آن را پیوندی  دائمی تلقّی می‌کند.‏ اما متأسفانه بسیاری از زوج‌ها چنین نگرشی نسبت به زندگی زناشویی ندارند و گاهی هنگام دعواهایشان به یکدیگر می‌گویند:‏ «تو را رها می‌کنم» و یا «می‌روم کسی را پیدا می‌کنم که قدر مرا بداند.‏» البته،‏ در اغلب موارد این گفته‌ها از حد سخن تجاوز نمی‌کند.‏ با این حال همان طور که کتاب مقدّس می‌گوید ‹زبان پر از زهر قاتل است!‏› (‏ یعقوب ۳:‏۸‏)‏ این سخنان در واقع نشان می‌دهد که شخص پیوند زناشویی را پیوندی دائمی محسوب نمی‌کند و هر لحظه می‌تواند عهد خود را بشکند.‏ اما چنین طرز فکری اصلاً سازنده نیست.‏

وقتی ما پیوند زناشویی را پیوندی دائمی بدانیم در همه حال خود را موظف می‌دانیم تا در کنار همسرمان بمانیم.‏ چنین نگرشی به ازدواج سبب می‌شود نقاط ضعف یکدیگر را متحمّل شویم و از سر تقصیرات همدیگر بگذریم.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۳‏)‏ در این مورد در کتابی مرجع آمده است:‏ «زن و شوهری به سعادت دست می‌یابند که همیشه این احتمال را بدهند که ممکن است از دیگری خطایی سر بزند و در عین حال اجازه ندهند چنین خطایی پیوندشان را سست کند.‏»‏

هرگز فراموش نکنیم که ما با یک انسان عهد و پیمان بسته‌ایم.‏ تعهد عاطفی ما نسبت به او باید کاملاً در اندیشه و اَعمالمان مشهود باشد.‏ آری،‏ پیمان زناشویی بسیار مقدّس است اما در واقع عشق و محبت است که ما را به همسرمان پیوند می‌دهد.‏

‏[پاورقی]‏

‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۵]‏

چه می‌توان کرد؟‏

چقدر به پیمان ازدواج خود متعهد هستید؟‏ اگر در این خصوص ضعفی در خود می‌بینید بجا است به نکات زیر توجه نمایید:‏

● از خود سؤال کنید:‏ «آیا مثل شخصی متأهل فکر و رفتار می‌کنم و یا هنوز مثل مجرّدان هستم.‏» همسرتان در بارهٔ رفتار شما چه فکر می‌کند؟‏

● این مقاله را در آرامش با همسر خود بخوانید.‏ بعد ببینید که چگونه می‌توانید پیوند زناشویی‌تان را محکم کنید.‏

● همراه همسرتان عکس‌های‌ازدواج و رویدادهای خاطره‌انگیز دیگر در زندگی‌تان را تماشا کنید.‏ کارهایی را انجام دهید که در دوران نامزدی و یا سال‌های نخستین زندگی‌تان انجام می‌دادید.‏ با هم مقالاتی را در مورد ازدواج و پیوند زناشویی که در برج دیده‌بانی به چاپ رسیده است مطالعه کنید.‏

‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۶]‏

زوج متعهد زوجی هستند که .‏ .‏ .‏

● به عهد خود وفادار بمانند:‏ ‏«بهتر است قول ندهی تا اینکه قول بدهی و انجام ندهی.‏» —‏ جامعه ۵:‏۴،‏ ۵ تفسیری.‏

● با یکدیگر همکاری و تعاون داشته باشند:‏ ‏«دو نفر از یک نفر بهترند،‏ زیرا .‏ .‏ .‏ اگر یکی بیفتد،‏ دیگری او را بلند می‌کند.‏» —‏ جامعه ۴:‏۹،‏ ۱۰ تفسیری.‏

● ازخودگذشتگی نشان دهند:‏ ‏«دادن بهتر از گرفتن است.‏» —‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵ تفسیری.‏

● پیوند ازدواج را دائمی بدانند:‏ ‏«کسی که محبت دارد صبور است.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۴،‏ ۷ تفسیری.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۷]‏

آیا وقتی همسرتان نیاز به صحبت کردن دارد به حرف‌های او گوش می‌دهید؟‏