ارتباط سلامتی جسمی با سلامتی روحی
ارتباط سلامتی جسمی با سلامتی روحی
بحتم در عرض روز ساعات بسیاری را صرف مراقبت از سلامتی‌تان می‌کنید. برای مثال، احتمالاً نزدیک به هشت ساعت در روز را به خواب و استراحت، چندین ساعت را به پخت و پز و صرف غذا و کمابیش هشت ساعت را به کار کردن برای تأمین غذا و پوشاک و مسکن اختصاص می‌دهید. و اگر هم بیمار شوید ممکن است مبلغی را صرف هزینهٔ دوا و دکتر کنید. در ضمن روزانه منزلتان را نظافت کرده و حمام می‌کنید. حتی ممکن است وقتی را نیز برای ورزش کنار بگذارید. هدف شما از همهٔ این فعالیت‌ها چیزی غیر از حفظ سلامتی‌تان نیست.
اما حفظ سلامتی تنها به تأمین نیازهای جسمی و روزمرهٔ زندگی محدود نمی‌شود. عامل مهم‌تر دیگری نیز وجود دارد که در حفظ سلامتی بسیار مؤثر است. تحقیقات پزشکی ثابت کرده‌اند که سلامتی جسمی انسان در گرو وضعیت روحی وی است. به عبارت دیگر روحانیت یا عدم روحانیت شخص تأثیر بسزایی بر سلامتی او دارد.
ارتباط مستقیم
پرفسور هِدلی پییچ از دانشگاه مِلبورن در استرالیا می‌گوید: «اکثر مقالات تحقیقاتی رده اوّل در این زمینه آشکار ساخته‌اند که بین گرایش بیشتر به امور روحانی و بهبود سلامتی ارتباطی مستقیم وجود دارد.» اظهاراتی که در این خصوص در ژورنال انجمن پزشکی استرالیا به چشم می‌خورد بسیار جالب توجه است. به نقل از آن ژورنال «گرایش به روحانیت در پایین آوردن فشار خون و میزان کلسترول و حتی کاهش خطر سرطان رودهٔ بزرگ بی‌تأثیر نیست.»
در ایالات متحده نیز نتایج یک مطالعهٔ تحقیقاتی دانشکدهٔ بِرکْلی از دانشگاه کالیفرنیا که بر ۶۵۴۵ نفر صورت گرفت، حاکی از آن بود که «کسانی که حداقل یک بار در هفته در مراسم مذهبی شرکت می‌کنند کمتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند تا آن‌هایی که بندرت در این گونه مراسم شرکت می‌کنند یا اصلاً در چنین مراسمی شرکت نمی‌کنند.» آقای عُمان، کارشناس ارشد این گروه مطالعاتی و یکی از مربیان رشتهٔ بهداشت عمومی در دانشکدهٔ بِرکْلی گفت: «این تفاوت فاحش را حتی پس از تعدیل و تنظیم نتایج حاصل با توجه به عواملی از قبیل سطح روابط اجتماعی و عادات خوب و بد مانند ورزش کردن و استعمال دخانیات، می‌توان بخوبی مشاهده کرد.»
فواید جانبی‌ای که عاید اشخاصی با دیدگاه روحانی و معنوی می‌شود در ژورنال انجمن پزشکی استرالیا بدین صورت توصیف شده است: «در مطالعاتی که در استرالیا صورت گرفت مشاهده شده است که افراد مذهبی از زندگی زناشویی پایدارتری برخوردارند، کمتر به استعمال مواد مخدّر و افراط در مشروبات الکلی کشیده می‌شوند، بندرت مرتکب خودکشی می‌شوند، کمتر دچار نگرانی، تشویش و افسردگی می‌شوند و نوع‌دوستی و ایثارگری بیشتری در میان آن‌ها به چشم می‌خورد.» مضاف بر آن، گزارشی در ژورنال انجمن پزشکی بریتانیا می‌نویسد: «ظاهراً کسانی که برحسب عادت در مورد عقاید راسخ دینی خود صحبت می‌کنند سریع‌تر و کامل‌تر بر غم و اندوه ناشی از مرگ عزیز خود فائق می‌آیند.»
نظرهای متعددی در خصوص توصیف روحانیت و معنویت واقعی وجود دارد. در هر حال آنچه مسلّم است این است که روحانیت انسان تأثیر عمیقی بر سلامتی روحی و جسمی وی دارد. این اصل با سخنانی که عیسی مسیح نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش به زبان آورد مطابقت دارد. وی گفت: «خوشا به حال آنان که نیاز خود را به خدا احساس می‌کنند.» ( متّیٰ ۵:۳ ترجمهٔ تفسیری ) اگر روحانیت انسان بدین اندازه بر تن و روان او تأثیر می‌گذارد، پس از کدام مرجع و منبع می‌توان راهنمای روحانی قابل اطمینانی کسب کرد؟ چگونه می‌توان به شخصی روحانی و معنوی تبدیل شد؟