در تحوّلات زندگی به روح خدا توکّل کنید

‏«سخت بکوش که مقبول خدا باشی.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏.‏

۱.‏ چه مشکلاتی می‌توانند سدّی در راه خدمت به خدایمان باشند؟‏

دنیای اطرافمان دائماً در حال تغییر است.‏ ما شاهد پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی هستیم که تأثیر اسفناکی بر زوال معیارهای اخلاقی داشته است.‏ در مقالهٔ قبلی به این موضوع پرداختیم که مسیحیان حقیقی می‌باید با روح جهان که بر ضدّ خداست مبارزه کنند.‏ همان طور که دنیا در حال تغییر است ما نیز در زندگی تغییراتی را خواهیم داشت.‏ به طور مثال،‏ دوران کودکی را پشت سر می‌گذاریم و بالغ می‌شویم.‏ ممکن است ثروت،‏ سلامتی و عزیزی را به دست آوریم و یا از دست دهیم.‏ بسیاری از این تغییرات قابل کنترل نیستند و می‌توانند مشکلات جدید و یا هولناکی را در راه خدمت به خدایمان به وجود آورند.‏

۲.‏ داود در زندگی چه تجربیاتی داشت؟‏

 ^۲ کمتر کسی در زندگی تجربیاتی همچون تجربیات داود پسر یَسّا داشته است.‏ داود خیلی سریع از چوپانی گمنام به قهرمانی ملی مبدّل شد.‏ بعدها به یک فراری تبدیل گشت زیرا که پادشاهی حسود همچون شکارچی وی را تعقیب می‌کرد.‏ بعد از این موضوع داود به پادشاهی فاتح تبدیل شد.‏ در دوران حکومتش مرتکب گناهی بزرگ شد که عواقب تلخی را در زندگی برای وی آورد.‏ داود طعم مصیبت‌های تلخ و اختلافات خانوادگی را چشید.‏ وی ثروت عظیمی به دست آورد،‏ سالخورده گشت و ضعف پیری را نیز تجربه کرد.‏ با وجود تغییرات بسیاری که داود در زندگی‌اش متحمّل گشت،‏ در تمام عمرش کاملاً به یَهُوَه و روحش توکّل کرد.‏ او سخت کوشید تا «مقبول خدا» واقع گردد و خدا نیز وی را برکت داد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۵‏،‏ هزارهٔ نو ‏)‏ موقعیت‌های ما در زندگی با داود بسیار متفاوت است،‏ با این حال چیزهای زیادی در حل دشواری‌های زندگی می‌توانیم از او بیاموزیم.‏ بررسی زندگی داود به ما کمک می‌کند تا بدانیم چگونه می‌توانیم با کمک روح خدا با مشکلات روبرو شویم.‏

داود نمونهٔ خوب فروتنی

۳،‏ ۴.‏ داود چگونه از چوپانی گمنام به قهرمانی ملی مبدّل گشت؟‏

^۳ داود در کودکی شخص برجسته‌ای نبود،‏ حتی در بین خانواده‌اش.‏ وقتی سموئیل نبی به بیت‌لَحَم رفت،‏ پدر داود هفت تا از هشت پسر خود را به وی معرفی کرد.‏ داود را که آخرین پسر خانواده بود در صحرا برای مراقبت از گوسفندان واگذاشته بودند.‏ اما،‏ یَهُوَه داود را به عنوان پادشاه آیندهٔ اسرائیل انتخاب کرده بود.‏ پس او را از صحرا به نزد سموئیل خواندند.‏ گزارش کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «سموئیل ظرف روغن زیتون را که با خود آورده بود برداشت و بر سر داود که در میان برادرانش ایستاده بود،‏ ریخت.‏ روح خداوند بر او نازل شد و از آن روز به بعد بر او قرار داشت.‏» (‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۱۲،‏ ۱۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ داود در تمام عمر خود به این روح توکّل کرد.‏

^۴ وضعیت این چوپان بسرعت تغییر یافت.‏ داود به حضور پادشاه خوانده شد تا برای او موسیقی بنوازد.‏ بعد در نبردی بر جُلْیات جنگجو غالب گشت،‏ یعنی غولی که حتی پرتجربه‌ترین سربازها نیز از روبرو شدن با او خوف داشتند.‏ شجاعت داود سبب شد تا اسرائیلیان در جنگ با فلسطیان غالب آیند و به این شکل به قهرمانی ملی مبدّل گشت.‏ این موضوع سبب شد تا محبت داود در دل مردم اسرائیلی شکوفا شود،‏ و آن‌ها برای ستودن او شعری ساختند.‏ قبل از این،‏ یکی از مشاوران شاؤل پادشاه،‏ داود را چنین توصیف کرد:‏ داود کسی است «که به نواختن [چنگ] ماهر و صاحب شجاعت و مرد جنگ‌آزموده و فصیح‌زبان و شخص نیکو صورت است.‏» —‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۱۸؛‏ ۱۷:‏۲۳،‏ ۲۴،‏ ۴۵-‏۵۱؛‏ ۱۸:‏۵-‏۷‏.‏

۵.‏ چه توانایی‌هایی می‌توانست داود را متکبّر سازد و از کجا می‌دانیم که او خودپسند نبود؟‏

^۵ داود شهرت،‏ جوانی،‏ صورتی جذاب،‏ خوش‌سخنی،‏ استعداد موسیقی،‏ مهارت در جنگ و مقبولیت خدا را دارا بود.‏ هر یک از این توانایی‌ها می‌توانست او را به شخصی متکبّر و خودپسند تبدیل سازد،‏ با این حال وی بسیار فروتن بود.‏ این موضوع هنگامی مشخص گشت که شاؤل  پادشاه از او تقاضا کرد تا با دخترش ازدواج کند.‏ داود با تواضع تمام گفت:‏ «من کیستم و جان من و خاندان پدرم در اسرائیل چیست تا داماد پادشاه بشوم.‏» (‏ ۱سموئیل ۱۸:‏۱۸‏)‏ محققی در مورد این آیه چنین اظهار کرد:‏ «منظور داود این بود که چه از لحاظ پیشینه،‏ چه از لحاظ موقعیت اجتماعی،‏ و چه از لحاظ ایل و تبار وی لیاقت افتخارِ دامادی پادشاه را نداشت.‏»‏

۶.‏ چرا می‌باید فروتنی را در خود به وجود آوریم؟‏

^۶ فروتنی داود از آنجا سرچشمه می‌گیرد که تشخیص داده بود یَهُوَه از هر لحاظ از بشری ناکامل بسیار والاتر است.‏ او از این متعجب بود که چگونه چنین خدایی می‌تواند به انسان‌ها توجه داشته باشد.‏ (‏ مزمور ۱۴۴:‏۳‏)‏ داود همچنین بر این واقف بود که لطف،‏ رحمت،‏ حمایت،‏ و مراقبت یَهُوَه دلیل تمام افتخاراتش است.‏ (‏ مزمور ۱۸:‏۳۵‏)‏ چه درس خوبی برای ما!‏ به هیچ وجه نباید توانایی‌ها،‏ دستاوردها و افتخاراتمان ما را مغرور سازند.‏ در این مورد پولُس نوشت:‏ «کیست که تو را برتری داد و چه چیز داری که نیافتی؟‏ پس چون یافتی،‏ چرا فخر می‌کنی که گویا نیافتی.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ برای آنکه مقبول خدا گردیم و روح وی را دریافت کنیم می‌باید فروتنی را در خود به وجود آورده،‏ آن را حفظ کنیم.‏ —‏ یعقوب ۴:‏۶‏.‏

‏«انتقام خود را مکشید»‏

۷.‏ داود چه موقعیتی یافت تا شاؤل را بکشد؟‏

^۷ شهرت داود تکبّر را در دل وی به وجود نیاورد،‏ ولی حسادت و کینهٔ عمیقی را در دل شاؤل پادشاه که روح خدا از او دور شده بود پروراند.‏ با اینکه داود خطایی مرتکب نشده بود برای حفظ جان خود از دست او به بیابان فرار کرد.‏ روزی شاؤل پادشاه بعد از تعقیب بی‌امان داود وارد غاری شد،‏ بی‌خبر از اینکه داود با همراهانش در آنجا مخفی شده بودند.‏ یاران داود او را ترغیب کردند تا از این موقعیتی که ظاهراً خدا به او داده بود استفاده کند و شاؤل را بکشد.‏ صدای پچ پچ را در آن غار تاریک تجسّم کنید که در گوش داود چنین زمزمه می‌کرد:‏ «امروز همان روزی است که خداوند وعده داده دشمنت را به دست تو تسلیم نماید تا هر چه می‌خواهی با او بکنی!‏» —‏ ۱سموئیل ۲۴:‏۲-‏۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

۸.‏ چرا داود انتقام خود را نگرفت؟‏

^۸ داود قبول نکرد که زیانی به شاؤل برساند.‏ او با صبر و ایمان تمام قضایا را به دست یَهُوَه سپرد.‏ وقتی که پادشاه از غار بیرون آمد،‏ داود او را ندا کرده گفت:‏ «[یَهُوَه] در میان من و تو حکم نماید،‏ و خداوند انتقام مرا از تو بکشد.‏ اما دست من بر تو نخواهد  شد.‏» (‏ ۱سموئیل ۲۴:‏۱۲‏)‏ داود با اینکه می‌دانست که شاؤل به ناحق با او رفتار کرده است،‏ انتقام خود را از او نگرفت؛‏ حتی او را توهین نکرد و در باره‌اش به بدی سخنی نگفت.‏ داود موقعیت‌های دیگری نیز یافت که می‌توانست انتقام خود را بگیرد،‏ ولی چنین نکرد.‏ در عوض مطمئن بود که یَهُوَه به قضایا رسیدگی خواهد کرد.‏ —‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۳۲-‏۳۴؛‏ ۲۶:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۹.‏ اگر مورد اذیت و آزار قرار گیریم چرا نباید در پی تلافی آن برآییم؟‏

^۹ مانند داود ممکن است ما نیز با موقعیت‌های دشواری روبرو شویم.‏ شاید مورد اذیت و آزار همکلاسیان،‏ همکاران،‏ اعضای خانواده و دیگر کسانی که با ما هم‌ایمان نیستند قرار گیریم.‏ به هر حال نباید به دنبال تلافی آن باشیم.‏ ما باید منتظر یَهُوَه بمانیم و از او تقاضا کنیم تا روحش را برای یاری به ما عطا کند.‏ این امکان وجود دارد که روزی بی‌ایمانان تحت تأثیر رفتار نیکوی ما قرار گیرند و ایماندار شوند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱‏)‏ هر اتفاقی که بیفتد،‏ باید مطمئن باشیم که یَهُوَه وضعیت ما را می‌داند و در وقتی که مناسب نظرش است آن را تغییر می‌دهد.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «انتقام خود را مکشید بلکه خشم را مهلت دهید،‏ زیرا مکتوب است ‹[یَهُوَه] می‌گوید که انتقام از آن من است من جزا خواهم داد.‏› » —‏ رومیان ۱۲:‏۱۹‏.‏

‏«تأدیب را بشنوید»‏

۱۰.‏ داود چگونه در دام گناه افتاد و چگونه سعی کرد آن را مخفی نگه دارد؟‏

^۱۰ سال‌ها گذشت،‏ و داود پادشاه در میان مردم محبوبیت و شهرت عظیمی یافت.‏ ایمان برجستهٔ داود در طول زندگی‌اش همراه با مزامیر زیبایی که برای تمجید یَهُوَه ساخته بود بآسانی این تصور را در ذهن ما تداعی می‌کند که چنین مردی هرگز مرتکب گناهی بزرگ نخواهد شد.‏ ولی وی مرتکب چنین عملی شد.‏ روزی پادشاه بر پشت‌بام خانه قدم می‌زد که زنی را در حال حمام کردن مشاهده کرد.‏ پس در بارهٔ او تحقیق کرد،‏ و فهمید که بَتْشَبَع همسر اوریا است که در جبههٔ جنگ به سر می‌برد.‏ پس بَتْشَبَع را به پیش خود خواند و با او همبستر شد.‏ بعد از چند وقت خبر گرفت که بَتْشَبَع باردار شده است.‏ حقیقتاً چه آبروریزی در انتظار داود بود!‏ تحت شریعت موسی،‏ زنا گناهی بزرگ محسوب می‌شد.‏ از قرار معلوم داود با خود فکر کرده بود که گناهش برملا خواهد شد.‏ پس به ارتش دستور داد تا اوریا را به اورشلیم برگردانند به این امید که شب را با همسر خود بگذراند.‏ ولی چنین اتفاقی روی نداد.‏ وی از روی ناچاری،‏ اوریا را با نامه‌ایی به پیش یُوآب،‏ سرلشگر ارتش فرستاد.‏ در نامه ذکر شده بود که اوریا را در خط مقدّم جنگ قرار دهد تا در مبارزه کشته شود.‏ یُوآب اطاعت کرد و اوریا در جنگ کشته شد.‏ وقتی که ایّام ماتم بَتْشَبَع تمام گشت داود او را به همسری گرفت.‏ —‏ ۲سموئیل ۱۱:‏۱-‏۲۷‏.‏

۱۱.‏ چه واقعه‌ای را ناتان برای داود شرح داد و عکس‌العمل داود چه بود؟‏

^۱۱ به نظر می‌آمد که نقشهٔ داود گرفته است،‏ با این حال داود می‌بایست بداند که هیچ چیز از چشمان یَهُوَه مخفی نیست.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏۱۳‏)‏ ماه‌ها گذشت و بچه به دنیا آمد.‏ سپس یَهُوَه ناتان نبی را به پیش داود فرستاد.‏ ناتان برای پادشاه توضیح داد که مردی ثروتمند با داشتن گوسفندان بسیار،‏ تنها گوسفند مردی فقیر را که برایش بسیار عزیز بود ذبح کرده است.‏ داود بدون آنکه به معنی واقعی آن داستان پی‌برده باشد حس عدالتش به جوش آمد.‏ پس داود آن مرد را مجرم اعلام کرد،‏ و با خشم به ناتان گفت:‏ «کسی که این کار را کرده است،‏ مستوجب قتل است.‏» —‏ ۲سموئیل ۱۲:‏۱-‏۶‏.‏

۱۲.‏ حکم یَهُوَه بر داود چه بود؟‏

^۱۲ نبی به او گفت:‏ «آن مرد تو هستی.‏» داود نادانسته خود را محکوم کرده بود.‏ خشم داود بسرعت به شرمساری و غم تبدیل شد.‏ حیرت‌زده به سخنان ناتان گوش می‌داد،‏ و او داوری یَهُوَه را برایش اعلام می‌کرد.‏ هیچ یک از سخنان ناتان دلگرم‌کننده و تسلّی‌دهنده نبود.‏ داود با عمل بد خود کلام یَهُوَه را خوار شمرده بود.‏ آیا اوریا را با شمشیرِ دشمن به قتل نرسانده بود؟‏ پس شمشیر از خانهٔ داود دور نخواهد شد.‏ آیا زن اوریا را در خلوت  صاحب نشده بود؟‏ پس همین شرارت بر او واقع خواهد شد،‏ اما نه در خلوت بلکه در انظار عموم.‏ —‏ ۲سموئیل ۱۲:‏۷-‏۱۲‏.‏

۱۳.‏ عکس‌العمل داود در برابر تأدیب یَهُوَه چگونه بود؟‏

^۱۳ با این حال،‏ داود گناه خود را انکار نکرد و نیز از سخنان ناتان نبی عصبانی نشد.‏ او حتی در پی عذر و بهانه نبود تا خطای خود را به گردن دیگری بیندازد.‏ داود وقتی با گناه خود روبرو شد خود را مسئول آن دانست،‏ و گفت:‏ «به [یَهُوَه] گناه کرده‌ام.‏» (‏ ۲سموئیل ۱۲:‏۱۳‏)‏ مزمور ۵۱ نشانگر دردی است که داود بر دوش می‌کشید،‏ و هنگام خواندن این آیات توبهٔ از صمیم قلبش را مشاهده می‌کنیم.‏ داود به یَهُوَه چنین التماس کرد:‏ «مرا از حضورت مران و روح پاک خود را از من مگیر.‏» او ایمان داشت که یَهُوَه در رحمت خود «قلب شکسته» را خوار نمی‌شمارد.‏ (‏ مزمور ۵۱:‏۱۱،‏ ۱۷‏،‏ تفس‍.‏‏)‏ داود همچنین به روح خدا توکّل کرد و یَهُوَه او را بخشید.‏ ولی هرگز وی را از عواقب گناهش محافظت نکرد.‏

۱۴.‏ عکس‌العمل ما در برابر تأدیب یَهُوَه چگونه باید باشد؟‏

^۱۴ همهٔ ما ناکامل و گناهکاریم.‏ (‏ رومیان ۳:‏۲۳‏)‏ ما هم ممکن است مانند داود مرتکب گناهی بزرگ شویم.‏ همان گونه که پدری مهربان فرزند خود را تأدیب می‌کند،‏ یَهُوَه نیز خادمان خود را اصلاح می‌کند.‏ با اینکه تأدیب بسیار مفید است،‏ قبول کردن آن آسان نیست.‏ حتی در وقتش بسیار «دردناک» است.‏ (‏ عبرانیان ۱۲:‏۶،‏ ۱۱‏،‏ هزارهٔ نو ‏)‏ با این حال،‏ اگر «تأدیب را» بشنویم،‏ باز مورد قبول یَهُوَه واقع خواهیم شد.‏ (‏ امثال ۸:‏۳۳‏)‏ برای اینکه از برکات یَهُوَه بهره‌مند شویم می‌باید تأدیب را بپذیریم و سعی کنیم تا مقبول او گردیم.‏

بر مال ناپایدار دنیا امید مبندید

۱۵.‏ الف)‏ بعضی از مردم ثروت را در چه راهی مصرف می‌کنند؟‏ ب)‏ داود چگونه ثروتش را صرف کرد؟‏

^۱۵ گواهی در دست نیست که نشان دهد داود در خانواده‌ای سرشناس و مرفه به دنیا آمده باشد.‏ با وجود این،‏ وی طی دوران سلطنت خود ثروت عظیمی به دست آورد.‏ بسیاری هستند که ثروت می‌اندوزند،‏ با حرص و ولع به آن می‌افزایند و یا آن را خودخواهانه صرف می‌کنند.‏ بعضی نیز پول را برای جلال دادن خویش خرج می‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۲‏)‏ اما داود ثروت خویش را در راه دیگری مصرف کرد.‏ اشتیاق او این بود که یَهُوَه را حرمت گذارد.‏ وی به ناتان گفت که نیّت کرده است تا معبدی برای یَهُوَه و صندوق عهد درست کند زیرا که در آن وقت صندوق عهد در میان چادری در اورشلیم بود.‏ یَهُوَه از قصد داود خوشنود بود،‏ ولی از طریق ناتان به وی گفت که پسرش سلیمان معبدی برای او خواهد ساخت.‏ —‏ ۲سموئیل ۷:‏۱،‏ ۲،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۶.‏ چه چیزهایی را داود برای بنای معبد مهیا دید؟‏

^۱۶ داود وسایل ساختمانی بسیاری را برای معبد جمع‌آوری کرد.‏ وی به سلیمان گفت:‏ «اینک من در تنگی خود صد هزار وزنهٔ طلا و صد هزار وزنهٔ نقره و برنج و آهن اینقدر زیاده که به وزن نیاید،‏ برای خانهٔ [یَهُوَه] حاضر کرده‌ام؛‏ و چوب و سنگ نیز مهیا ساخته‌ام و تو بر آن‌ها مزید کن.‏» داود از ثروت خود ۳۰۰۰ وزنهٔ طلا و ۷۰۰۰ وزنهٔ نقره برای این کار تقدیم کرد.‏ * (‏ ۱تواریخ ۲۲:‏۱۴؛‏  ۲۹:‏۳،‏ ۴‏)‏ وی با این عمل سخاوت خویش را به نمایش نگذاشت بلکه عمل وی گواهی بود از ایمان قوی و تخصیصش به یَهُوَه خدا.‏ او با توجه به سرچشمهٔ ثروتش به یَهُوَه گفت:‏ «همهٔ این چیزها از آن تو است و از دست تو به تو داده‌ایم.‏» (‏ ۱تواریخ ۲۹:‏۱۴‏)‏ دل سخاوتمند داود وی را برانگیخت تا هر چه از دستش بر می‌آمد در راه پرستش حقیقی انجام دهد.‏

۱۷.‏ چه پندی در اوّل تیموتاؤس ۶:‏۱۷-‏۱۹ به ثروتمند و فقیر داده شده است؟‏

^۱۷ باشد که ما نیز به همین شکل دارایی خود را برای اَعمال نیکو استفاده کنیم.‏ بهتر این است که به جای تعاقب زندگی مادی،‏ مورد قبول یَهُوَه واقع شویم؛‏ اگر چنین کنیم در راه حکمت حقیقی و سعادت قدم برداشته‌ایم.‏ پولُس نوشت:‏ «ثروتمندانِ این دنیا را حکم نما که متکبّر نباشند و بر مال ناپایدار دنیا امید مبندند.‏ بلکه امیدشان بر خدا باشد که همه چیز را به فراوانی برای ما فراهم می‌سازد تا از آن‌ها لذّت ببریم.‏ آنان را امر کن که نیکویی کنند و در کارهای خیر دولتمند بوده،‏ سخاوتمند و گشاده‌دست باشند.‏ بدین سان،‏ گنجی برای خود خواهند اندوخت که پی استوار زندگی آیندهٔ ایشان خواهد بود و آن حیات را که حیات واقعی است به دست خواهند آورد.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۷-‏۱۹‏،‏ هزارهٔ نو ‏)‏ وضعیت مادی ما هر چه که باشد می‌باید به روح خدا توکّل کرد و در پی استواری زندگی‌ای بود که ما را «برای خدا دولتمند» می‌سازد.‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۲۱‏)‏ هیچ چیز باارزش‌تر از این نیست که مقبول پدر آسمانی و پرمحبتمان یَهُوَه خدا گردیم.‏

خود را مقبول خدا سازید

۱۸.‏ داود چه نمونهٔ نیکی از خود برای مسیحیان به جا گذاشت؟‏

^۱۸ داود در تمام عمر خود خواستار این بود که پیش یَهُوَه مقبول باشد.‏ وی در سرودی به خدا چنین ندا کرد:‏ «ای خدا بر من رحم فرما،‏ بر من رحم فرما!‏ زیرا جانم در تو پناه می‌برد.‏» (‏ مزمور ۵۷:‏۱‏)‏ اعتماد وی به یَهُوَه پوچ نبود.‏ داود با رضایت‌خاطر عمر خود را گذراند و سالخورده شد.‏ (‏ ۱تواریخ ۲۳:‏۱‏)‏ با اینکه داود خطاهای بزرگی را مرتکب شد،‏ کتاب مقدّس او را در میان کسانی قرار داده است که ایمانی برجسته داشتند.‏ —‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۲‏.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم مقبول خدا قرار گیریم؟‏

^۱۹ وقتی که با تغییر و تحوّلات زندگی روبرو می‌شویم،‏ نباید فراموش کنیم که یَهُوَه قادر است همان طور که از داود نگه‌داری،‏ حمایت و او را اصلاح کرد با ما نیز چنین رفتار کند.‏ پولُس رسول نیز همچون داود فراز و نشیب بسیاری در زندگی داشت.‏ با وجود این وفاداری خود را با توکّل به روح خدا ثابت کرد.‏ او نوشت:‏ «قدرت هر چیز را دارم در او که مرا نیرو می‌بخشد.‏» (‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ اگر به یَهُوَه توکّل کنیم وی ما را یاری می‌دهد تا از عهدهٔ مشکلات برآییم.‏ خواست یَهُوَه موفقیت ماست.‏ اگر به او نزدیک شویم به ما قوّت می‌دهد تا اراده‌اش را به جا آوریم.‏ و اگر مرتباً به روح خدا توکّل کنیم،‏ مطمئناً «مقبول خدا» قرار خواهیم گرفت.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۵‏.‏

‏[پاورقی]‏

مروری در مقاله

‏• چگونه می‌توانیم از تکبّر برحذر باشیم؟‏

‏• چرا نباید انتقام خویش را گرفت؟‏

‏• چه دیدی باید نسبت به تأدیب داشته باشیم؟‏

‏• چرا می‌باید اعتمادمان بر خداوند باشد نه بر ثروت؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

داود به روح یَهُوَه توکّل کرد و خواستار مقبولیت وی بود.‏ ما چطور؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲]‏

‏«همهٔ این چیزها از آن تو است و از دست تو به تو داده‌ایم.‏»‏