‏«عمل مبشّر را به جا آور»‏

‏«در همه چیز هوشیار بوده،‏ .‏ .‏ .‏ و عملِ مبشّر را به جا آور.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏.‏

۱.‏ عیسی چه فرمانی به پیروانش داد؟‏

امروزه نام یَهُوَه و مقاصد وی در تمام عالَم اعلام می‌شود چرا که امّت وی به این فرمان عیسی عمل می‌کنند که گفت:‏ «رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اَب و اِبن و روح‌القدس تعمید دهید.‏ و ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند.‏ و اینک من هر روزه تا انقضای عالَم همراه شما می‌باشم.‏» —‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۲.‏ پولُس چه پندی به تیموتاؤس داد،‏ و یکی از وظایف مهم پیران مسیحی چیست؟‏

^۲ در قرن اوّل شاگردان عیسی با دل و جان فرمان سَروَر خود را به جا می‌آوردند.‏ پولُس به تیموتاؤس که سرپرست جماعت مسیحی بود گفت:‏ «عملِ مبشّر را به جا آور و خدمت خود را به کمال رسان.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏)‏ اکنون نیز یکی از وظایف مهم پیران مسیحی این است که با غیرت موعظه کرده،‏ و به طور مرتب ملکوت خدا را بشارت دهند.‏ در این خصوص می‌توانیم به مسئولیت پراجر سرپرستان جلسهٔ مطالعهٔ کتاب اشاره کنیم که می‌باید همیشه در امر موعظه پیشقدم باشند و در ضمن برادران و خواهران خود را در این امر مهم آموزش دهند.‏ پولُس این مسئولیت خود را به نحو احسن به انجام رساند،‏ یعنی هم موعظه می‌کرد و هم برادران خود را برای موعظه کردن آموزش می‌داد.‏ —‏ اَعمال ۲۰:‏۲۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

مبشّران غیور در دوران باستان

۳،‏ ۴.‏ فیلِپُّس به چه کسانی بشارت داد؟‏

^۳ غیرت مسیحیان قرن اوّل در موعظه کردن شهرهٔ همگان بود.‏ فیلِپُّس را مثال بزنیم.‏ وی در میان آن «هفت نفر نیک‌نام و پر از روح‌القدس و حکمت» بود که به منظور تقسیم منصفانهٔ خوراک میان بیوه‌زنان مسیحی عبری‌زبان و یونانی‌زبان در اورشلیم منتخب شدند.‏ (‏ اَعمال ۶:‏۱-‏۶‏)‏ بعدها وقتی رنج و آزار مسیحیان شدّت یافت و همه به غیر از رسولان به شهرهای دیگر متفرّق شدند فیلِپُّس نیز راهی سامره شد.‏ وی در آنجا موعظه می‌کرد و با کمک روح‌القدس دیوزدگان و لنگان و مفلوجان را شفا می‌داد.‏ بسیاری از سامریان به بشارت ملکوت ایمان آورده تعمید یافتند.‏ رسولان در اورشلیم با شنیدن این موضوع،‏ پِطْرُس و یوحنّای رسول را به سامره فرستادند تا آن نوایمانان نیز روح‌القدس را دریافت کنند.‏ —‏ اَعمال ۸:‏۴-‏۱۷‏.‏

^۴ پس از آن،‏ روح خدا فیلِپُّس را به جاده‌ای که به سوی غَزّه می‌رفت راهنمایی کرد تا در راه خواجه‌سرایی را که ‹نزد کنْداکه،‏ ملکهٔ حبش مقتدر بود› ملاقات کند.‏ خواجه‌سرای حبشی پس از توضیحات روشن و واضحِ فیلِپُّس در خصوص نبوّت اِشَعْیا به عیسی مسیح ایمان آورد و تعمید گرفت.‏ (‏ اَعمال ۸:‏۲۶-‏۳۸‏)‏ فیلِپُّس پس از آن به اَشْدُود و بعد به قیصریه رفت و در راه «در همهٔ شهرها گشته بشارت می‌داد.‏» (‏ اَعمال ۸:‏۳۹،‏ ۴۰‏)‏ براستی که فیلِپُّس سرمشق خوبی برای همهٔ ما مسیحیان به جا گذاشت!‏

۵.‏ کتاب مقدّس در مورد چهار دختر فیلِپُّس چه می‌گوید؟‏

^۵ بعد از گذشت تقریباً ۲۰ سال فیلِپُّس هنوز در قیصریه موعظه می‌کرد.‏ وی همچنین چهار دختر داشت که ایشان نیز «نبوّت می‌کردند.‏» (‏ اَعمال ۲۱:‏۸-‏۱۰‏)‏ از ظواهر امر چنین پیداست که فیلِپُّس آنان را از لحاظ روحانی خوب پرورش داده بود چرا که در امر موعظه غیرت داشتند و حتی از این موهبت برخوردار بودند که نبوّت کنند.‏ آری،‏ غیرتی که والدین در امر موعظه از خود نشان می‌دهند فرزندان را بر آن می‌دارد تا زندگی خود را وقف خدا کنند و تمام عمر با غیرت ملکوتش را بشارت دهند.‏

مبشّران غیور در دوران حاضر

۶.‏ مبشّران قرن اوّل در امر موعظه به چه موفقیت‌هایی نایل آمدند؟‏

^۶ عیسی مسیح در اشاره به زمان آخر یعنی دوران ما چنین نبوّت کرد:‏ «لازم است که انجیل بشارت اوّل بر تمامی امّت‌ها موعظه شود.‏» (‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏)‏ به عبارت دیگر این دنیای شریر زمانی به انتها می‌رسد که بشارت «در تمام عالَم» موعظه شده باشد.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ در قرن اوّل،‏ متعاقب موعظه‌های پولُس و دیگر مسیحیان بسیاری از مردم ایمان آوردند و جماعاتی در نقاط مختلف امپراتوری روم به وجود آمد.‏ پیرانی مسیحی برای خدمت در آن جماعات منصوب شدند تا دوشادوش برادران و خواهران مسیحی خود بشارت داده و حوزهٔ فعالیت موعظه را گسترش دهند.‏ امروزه نیز بیش از شش میلیون نفر ملکوت یَهُوَه را موعظه می‌کنند و سبب شده‌اند که همچون قرن اوّل کلام یَهُوَه تا اقصای جهان گسترش یابد.‏ (‏ اَعمال ۱۹:‏۲۰‏)‏ آیا شما نیز همراه با این مبشّران شاد،‏ کلام یَهُوَه را موعظه می‌کنید؟‏

۷.‏ امروزه بسیاری از مبشّران ملکوت چه فعالیت‌هایی را انتخاب کرده‌اند؟‏

^۷ امروزه بسیاری از مبشّران از هر فرصتی به منظور افزایش فعالیت خود در امر موعظه استفاده می‌کنند.‏ هزاران نفر از ایشان به فعالیت میسیونری پرداخته‌اند و صدها هزار نفرشان به صورت پیشگام دائمی یا موقت بشارت می‌دهند.‏ براستی که فعالیت این مبشّران پیر و جوان که غیورانه پیام ملکوت را بشارت داده‌اند ثمرات نیکویی داشته است!‏ شاهدان یَهُوَه شانه به شانهٔ یکدیگر کلام خدا را بشارت می‌دهند و به این ترتیب از برکات عظیم یَهُوَه برخوردار می‌شوند.‏ —‏ صَفَنْیا ۳:‏۹‏.‏

۸.‏ امروزه چه نبوّتی در حال تحقق است؟‏

^۸ یَهُوَه مسئولیت موعظهٔ ملکوت را در سرتاسر جهان به عهدهٔ پیروان مسح‌شدهٔ عیسی گذاشته است.‏ شمار روزافزونی از «گوسفندان دیگر» عیسی نیز در این امر به برادران مسح‌شدهٔ خود کمک می‌کنند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ به زبان نبوی می‌توان گفت که از طریق موعظهٔ نجات‌بخش  شاهدان یَهُوَه،‏ بر پیشانی کسانی که به دلیل شرارت‌های دنیا آه و ناله می‌کنند نشانی گذاشته می‌شود.‏ شرارت بزودی از پهنهٔ زمین محو خواهد شد.‏ براستی که چه سعادت بزرگی داریم که می‌توانیم پیام نجات‌بخش خدا را به تمام سکنهٔ زمین برسانیم.‏ —‏ حِزْقِیال ۹:‏۴-‏۶،‏ ۱۱‏.‏

۹.‏ چگونه می‌توانیم در جماعت به برادران و خواهران کم‌تجربه کمک کنیم؟‏

^۹ مبشّران باتجربه می‌توانند به برادران و خواهران کم‌تجربه در امر موعظه کمک کنند.‏ برای مثال می‌توانند گهگاه با آنان به موعظه بروند.‏ پیران مسیحی نیز هر کاری از دستشان بر آید انجام می‌دهند تا هم‌ایمانان خود را از لحاظ روحانی بنا کنند.‏ ایشان با خدمت متواضعانه و تلاش‌های مستمر خویش،‏ در حاصل کار و پشتکار مبشّران جماعت تأثیر نیکویی دارند.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۵-‏۸‏.‏

موعظهٔ خانه به خانه

۱۰.‏ مسیح و پیروانش در امر موعظه چه نمونه‌ای از خود به جای گذاشتند؟‏

^۱۰ عیسی مسیح در امر موعظه سرمشق خوبی برای همهٔ ما مسیحیان است.‏ کتاب مقدّس در مورد موعظه‌های عیسی و رسولانش می‌گوید:‏ «او در هر شهری و دهی گشته،‏ موعظه می‌نمود و به ملکوت خدا بشارت می‌داد و آن دوازده با وی می‌بودند.‏» (‏ لوقا ۸:‏۱‏)‏ آیا رسولان به فعالیت خود در امر موعظه ادامه دادند؟‏ بلی،‏ در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ وقتی روح‌القدس بر آنان ریخته شد ایشان ‹هر روزه در هیکل و خانه‌ها تعلیم داده مژده می‌دادند که عیسی،‏ مسیح موعود است.‏› —‏ اَعمال ۵:‏۴۲‏.‏

۱۱.‏ منظور پولُس از آنچه در اَعمال ۲۰:‏۲۰،‏ ۲۱ گفته است چیست؟‏

^۱۱ پولُس که خود مبشّری غیور بود به پیران جماعت اَفَسُس گفت:‏ «چیزی را از آنچه برای شما مفید باشد،‏ دریغ نداشتم بلکه آشکارا و خانه به خانه شما را اخبار و تعلیم می‌نمودم.‏» آیا پولُس در اینجا به شبانی گلّهٔ خدا و تعلیم مسیحیان اشاره می‌کرد؟‏ خیر،‏ چرا که وی در ادامه گفت:‏ «به یهودیان و یونانیان نیز از توبه به سوی خدا و ایمانِ به خداوند ما عیسی مسیح شهادت می‌دادم.‏» (‏ اَعمال ۲۰:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ بدیهی است مسیحیان نیازی نداشتند که بدیشان ‹از توبه به سوی خدا و ایمانِ به عیسی مسیح شهادت داده شود.‏› پولُس به پیران جماعت اَفَسُس موعظهٔ خانه به خانه را آموزش می‌داد و در ضمن با بی‌ایمانان در خصوص توبه و ایمان به عیسی مسیح صحبت می‌کرد.‏ او در واقع عیسی را در این کار سرمشق قرار داده بود.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ شاهدان یَهُوَه بر اساس فیلِپّیان ۱:‏۷ چه تلاش‌هایی برای قانونی ساختن موعظه انجام داده‌اند؟‏

^۱۲ موعظهٔ خانه به خانه گاهی با دشواری‌هایی همراه است.‏ برای مثال،‏ برخی افراد از اینکه به در خانه‌شان می‌رویم و در مورد کتاب مقدّس با ایشان صحبت می‌کنیم ناراحت و خشمگین می‌شوند.‏ البته مقصود ما این نیست که ایشان را ناراحت یا خشمگین کنیم.‏ این کار را از روی محبت به یَهُوَه و همنوعانمان انجام می‌دهیم و تکلیفی است که یَهُوَه به ما داده است.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ تلاش شاهدان همواره بر این بوده است که به موعظه خانه به خانه رسمیت دهند و آن را از لحاظ قانونی به ثبت برسانند.‏ در این رابطه،‏ پرونده‌های بسیاری تقدیم دادگاه‌های عالی کشورهای مختلف،‏ منجمله دادگاه عالی کشور آمریکا شده است.‏ (‏ فیلِپّیان ۱:‏۷‏)‏ جالب آنکه تقریباً در تمام موارد دادگاه عالی آمریکا به نفع شاهدان یَهُوَه رأی داده است.‏ به عنوان مثال دادگاه سال ۱۹۴۳ در مورد موعظهٔ خانه به خانه چنین حکم کرد:‏

^۱۳ ‏«چاپ و توزیع اعلامیه‌های مذهبی یکی از قدیمی‌ترین روش‌های تبلیغ و موعظهٔ مبلغان و میسیونرها بوده و قدمت آن به دوران اوّلین دستگاه‌های چاپ باز می‌گردد.‏ این شیوهٔ موعظه در طی اعصار نیروی محرکهٔ اکثر جنبش‌های مذهبی بوده است.‏ امروزه نیز مبلغینِ بسیاری از فرقه‌های مذهبی با استفاده از این روش بشارت انجیل را به در خانهٔ هزاران نفر برده و با ملاقات ایشان در خانه‌شان کوشیده‌اند آنان را به دین خود بگرایند.‏ .‏ .‏ .‏ بر اساس اوّلین متمم قانون اساسی ایالات متحده،‏ موعظهٔ خانه به خانه از همان شأنی  برخوردار است که برای عبادت و موعظه در کلیسا قائل می‌باشیم.‏» —‏ از پروندهٔ برادر مِرداک علیه ایالت پنسیلوانیا؛‏ سال ۱۹۴۳.‏

دلیل موعظهٔ بی‌وقفهٔ شاهدان یَهُوَه

۱۴.‏ موعظه‌های پیاپی ما چه تأثیری دارد؟‏

^۱۴ دلایل بسیاری برای موعظهٔ خانه به خانه وجود دارد.‏ ما با هر شخصی که ملاقات می‌کنیم بذر حقیقت را در دل او می‌کاریم و سپس هنگام بازدید،‏ آن بذر را آبیاری می‌کنیم.‏ با این کار بذر در دل شخص ریشه می‌دواند و سرانجام ثمرهٔ نیکو می‌آورد،‏ چنانکه پولُس نیز گفته است:‏ «من کاشتم و اَپُلُّس آبیاری کرد لٰکن خدا نموّ می‌بخشید.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏۶‏)‏ پس امید است از ‹کاشتن› بذر حقیقت و ‹آبیاری› آن خسته نشویم و اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه آن را بارور خواهد ساخت.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ یکی از دلایل ملاقات‌های پیاپی ما چیست؟‏

^۱۵ دلیل دیگر موعظه‌های ما این است که زندگی بسیاری از انسان‌ها در خطر است و با موعظه کردن باعث نجات خود و ایشان می‌شویم.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۶‏)‏ اگر پی ببریم که زندگی فردی در خطر است آیا تلاش نمی‌کنیم او را نجات دهیم؟‏ از آنجایی که موضوع مرگ و زندگی انسان‌ها در میان است باید برای نجات ایشان بی‌وقفه تلاش کنیم.‏ شرایط زندگی افراد مرتباً تغییر می‌کند.‏ کسانی که هیچ‌وقت علاقه‌ای به حقایق کتاب مقدّس نشان نمی‌دادند چه بسا اکنون راغب به شنیدن آن باشند.‏ شاید هم عضو دیگری از خانواده در را باز کند و بتوانیم با وی پیام امید بخش کتاب مقدّس را در میان بگذاریم.‏

^۱۶ گاهی نه فقط شرایط زندگی بلکه طرز فکر افراد نیز تغییر می‌کند.‏ برای مثال،‏ مرگ جانگداز یک عزیز گاهی شخص را به فکر واداشته و بر آن می‌دارد که به پیام ملکوت گوش دهد.‏ در چنین مواردی بجاست شخص را تسلّی دهیم،‏ و او را از نیاز معنوی‌اش مطلع سازیم و نشان دهیم چگونه می‌توان این نیاز را بر آورده ساخت.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۳،‏ ۴‏.‏

۱۷.‏ مهم‌ترین دلیل موعظهٔ خانه به خانه چیست؟‏

^۱۷ مهم‌ترین دلیل موعظهٔ خانه به خانهٔ شاهدان یَهُوَه این است که می‌خواهند نام یَهُوَه را بر همگان آشکار سازند.‏ (‏ خروج ۹:‏۱۶؛‏ مزمور ۸۳:‏۱۸‏)‏ چه موهبت بزرگی است که بتوانیم به شخصی که جویای حقیقت و عدالت است بشارت دهیم و او را به جمع پرستندگان یَهُوَه هدایت کنیم!‏ مزمورنویس می‌نویسد:‏ «ای جوانان و دوشیزگان نیز و پیران و اطفال.‏ نام [یَهُوَه] را تسبیح بخوانند،‏ زیرا نام او تنها متعال است و جلال او فوق زمین و آسمان.‏» —‏ مزمور ۱۴۸:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

فواید بشارت برای خود مبشّر

۱۸.‏ موعظه کردن چه فوایدی برای مبشّران دارد؟‏

^۱۸ موعظه کردن فواید بسیاری برای خود مبشّر دارد.‏ موعظهٔ خانه به خانه بویژه به کسانی که با ما برخوردی ناخوشایند دارند ما را متواضع می‌سازد.‏ برای آنکه موعظه‌های ما مؤثر واقع شود می‌باید همچون پولُس ‹همه کس را همه چیز گردیم تا به هر نوعی بعضی را برهانیم.‏› (‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹-‏۲۳‏)‏ تجربیات ما در موعظه باعث می‌شود سنجیده سخن بگوییم.‏ همچنین می‌توانیم در یافتن کلام درست و سنجیده از یَهُوَه راهنمایی بخواهیم تا کمکمان کند این پند پولُس را به جا آوریم که گفت:‏ «گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح‌شده به نمک،‏ تا بدانید هر کس را چگونه جواب باید داد.‏» —‏ کُولُسیان ۴:‏۶‏.‏

۱۹.‏ روح‌القدس چگونه به مبشّران در امر موعظه کمک می‌کند؟‏

^۱۹ موعظه کردن ما را به روح‌القدس یَهُوَه متکی‌تر می‌کند.‏ (‏ زَکَرِیّا ۴:‏۶‏)‏ همین موضوع سبب می‌شود تا ثمرهٔ روح‌القدس که «محبت،‏ شادی،‏ آرامش،‏ صبر،‏ مهربانی،‏ نیکویی،‏ وفاداری،‏ فروتنی و خویشتنداری» است در موعظه‌های ما آشکارتر گردد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏،‏ هزارهٔ نو ‏)‏ این خصوصیات در رفتار ما با دیگران تأثیر بسزا دارد.‏ وقتی مطابق راهنمایی‌های روح خدا عمل می‌کنیم و اجازه می‌دهیم شخصیتمان را شکل دهد،‏ قادر خواهیم بود در موعظه‌هایمان نیز محبت،‏ شادی،‏ آرامش،‏ صبر،‏ مهربانی،‏ نیکویی،‏ وفاداری،‏ تواضع،‏ و خویشتنداری را ابزار نماییم.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ فواید شرکت مستمر در امر موعظه چیست؟‏

 ^۲۰ موهبت دیگری که از موعظه کردن نصیب ما می‌شود دلسوزی است.‏ وقتی شخصی در مورد بی‌کاری،‏ مشکل خانوادگی،‏ و یا بیماری خود با ما درد دل می‌کند،‏ مانند مشاوران فوراً پند و نصیحت نمی‌دهیم،‏ بلکه سعی می‌کنیم با کمک کلام خدا او را تشویق و روحیهٔ او را بنا کنیم.‏ ما بویژه برای کسانی که چشمانشان به روی حقایق بسته است ولی تشنهٔ عدالت هستند بسیار ارزش قائل می‌باشیم.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۴‏)‏ و براستی که موهبت بزرگی است که بتوانیم به شخصی که ‹مستعد حیات جاودانی است› از لحاظ روحانی کمک کنیم!‏ —‏ اَعمال ۱۳:‏۴۸‏،‏ د ج.‏

^۲۱ شرکت مستمر در امر موعظه سبب می‌شود افکارمان بر امور معنوی و روحانی متمرکز گردد.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۳۴‏)‏ چنانچه بر چنین اموری تمرکز نکنیم،‏ افکارمان در سیل عظیمی از امور مادی دنیا غرق خواهد شد.‏ یوحنّای رسول ما را چنین ترغیب کرده است:‏ «دنیا را و آنچه در دنیاست دوست مدارید زیرا اگر کسی دنیا را دوست دارد،‏ محبت پدر در وی نیست.‏ زیرا که آنچه در دنیاست،‏ از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی از پدر نیست بلکه از جهان است.‏ و دنیا و شهوات آن در گذر است لٰکن کسی که به ارادهٔ خدا عمل می‌کند،‏ تا به ابد باقی می‌ماند.‏» (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ وقتی خود را در خدمت خداوند مشغول نگه می‌داریم،‏ عشقِ به این دنیا و آنچه در آن است از دلمان زدوده می‌شود.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏.‏

گنج‌ها در آسمان بیندوزید

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ مبشّران ملکوت چه گنجی می‌اندوزند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی در موضوعی مورد بحث قرار می‌گیرد؟‏

^۲۲ موعظهٔ غیورانه برکاتی ابدی با خود به ارمغان می‌آورد.‏ عیسی در این خصوص گفت:‏ «گنج‌ها برای خود بر زمین نیندوزید جایی که بید و زنگ زیان می‌رساند و جایی که دزدان نَقْب می‌زنند و دزدی می‌نمایند.‏ بلکه گنج‌ها به جهت خود در آسمان بیندوزید،‏ جایی که بید و زنگ زیان نمی‌رساند و جایی که دزدان نَقْب نمی‌زنند و دزدی نمی‌کنند.‏ زیرا هر جا گنج تو است دل تو نیز در آنجا خواهد بود.‏» —‏ متّیٰ ۶:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

^۲۳ باشد که همواره گنج‌ها برای خود در آسمان بیندوزیم،‏ و بدانیم که هیچ سعادتی بالاتر از این نیست که به عنوان شاهد و نمایندهٔ یَهُوَه،‏ خداوند عالَم خدمت کنیم.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ به این ترتیب ما خادمان خدا با خواهری که اکنون ۹۰ سال دارد،‏ هم‌عقیده خواهیم بود که گفت:‏ «چقدر یَهُوَه را شکر می‌کنم که مرا با وجود تمام ناکاملی‌هایم تحمّل کرده است.‏ دعا می‌کنم که سایهٔ پدرانهٔ خود را تا ابد از من کم نکند.‏» ما نیز برای حفظ دوستی و رابطهٔ پرارزشی که با یَهُوَه داریم مصمم هستیم که بشارت را به نحو احسن انجام دهیم.‏ مقالهٔ بعدی نشان می‌دهد چگونه می‌توانیم در امر موعظه خدمت خود را به کمال برسانیم.‏

مرور

‏• چرا باید عمل مبشّر را به جا آوریم؟‏

‏• در خصوص کارهای مبشّران عهد باستان و دوران حاضر چه می‌توان گفت؟‏

‏• چرا ما خانه به خانه موعظه می‌کنیم؟‏

‏• موعظه کردن برای شخص شما چه فوایدی داشته است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۸]‏

امروزه غیرت مسیحیان در موعظه مانند غیرت فیلِپُّس و دخترانش است

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

موعظه کردن برای شخص شما چه فوایدی داشته است؟‏