به یکدیگر دلگرمی دهید

‏‹این‌ها باعث دلگرمی من شده‌اند.‏› —‏ کُولُسیان ۴:‏۱۱‏،‏ انجیل شریف.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا دوستان پولُس با وجود خطرات فراوان در زندان به ملاقاتش می‌رفتند؟‏

تصوّر کنید که دوستتان به زندان افتاده است و می‌خواهید به ملاقات او بروید.‏ این کار شاید خالی از خطر نباشد حتی اگر او به ناحق زندانی شده باشد.‏ مسئولان زندان ممکن است به شما مظنون شوند و شما را تحت نظر بگیرند.‏ واضح است که تماس مداوم و ملاقات دوستتان مستلزم شهامت است.‏

^۲ حدود ۱۹۰۰ سال پیش تعدادی از دوستان پولُس رسول با چنین موقعیتی روبرو شدند.‏ آنان به ملاقات پولُس در زندان می‌رفتند تا به او قوّت‌قلب و دلگرمی دهند.‏ این دوستان پولُس چه کسانی بودند؟‏ و ما چه چیزی از شهامت،‏ وفاداری و رفاقت آن‌ها می‌آموزیم؟‏ —‏ امثال ۱۷:‏۱۷‏.‏

دلگرمی و قوّت‌قلب

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ پنج تن از یاران پولُس را نام ببرید و بگویید که برای او چه کردند؟‏ ب)‏ در این آیه منظور از «دلگرمی» چیست؟‏

^۳ بیایید با هم به سال ۶۰ د.‏م.‏ برگردیم.‏ در آن سال پولُس رسول در رم به اتهام واهی آشوبگری به زندان افتاده  بود.‏ (‏ اَعمال ۲۴:‏۵؛‏ ۲۵:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ او نام پنج نفر از یاران خود را که به ملاقاتش می‌رفتند ذکر کرده است:‏ تیخیکس،‏ فرستادهٔ شخصی او از ناحیهٔ آسیا و ‹همخدمت او در خداوند›؛‏ اُنیسیمُس،‏ ‹برادری امین و حبیب› اهل کُولُسی؛‏ اَرِسْتَرخُس،‏ اهل مقدونیهٔ تَسّالونیکی و «همزندان» سابق پولُس؛‏ مَرقُس،‏ نویسندهٔ انجیل مَرقُس و عموزادهٔ بَرنابا یار و همراه پولُس در سفرهای میسیونری؛‏ یُسْطُس،‏ یکی از یاران پولُس در کار پادشاهی خدا.‏ پولُس در مورد این پنج نفر می‌گوید:‏ ‹این‌ها باعث دلگرمی من شده‌اند.‏› —‏ کُولُسیان ۴:‏۷-‏۱۱‏.‏

^۴ پولُس در اینجا از کلمهٔ یونانی بسیار گویایی استفاده می‌کند که فقط یک بار در سراسر کتاب مقدّس ذکر شده است.‏ این کلمهٔ یونانی (‏ پَرِگُریا )‏ در فارسی «دلگرمی» ترجمه شده است.‏ این کلمه معانی بسیاری داشته و بخصوص در زمینهٔ پزشکی به کار می‌رفته است.‏ * می‌توان آن را ‹تسکین،‏ آرامش،‏ تسلّی،‏ یا دلداری› نیز ترجمه کرد.‏ این کلمات به خوبی توصیف‌کنندهٔ دلگرمی است که پولُس از یارانش دریافت داشت.‏

چرا پولُس به «دلگرمی» نیاز داشت؟‏

۵.‏ پولُس با اینکه یکی از رسولان بود به چه چیزی احتیاج داشت،‏ و همهٔ ما گاهی به چه چیزی نیاز داریم؟‏

^۵ شاید گمان کنیم که مرد باایمانی همچون پولُس رسول که سختی‌های بسیاری را تحمّل کرده،‏ به دفعات شلاق خورده و چندین بار با مرگ روبرو شده بود،‏ نیازی نداشت که کسی به او دلگرمی و قوّت‌قلب بدهد.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷‏)‏ اما او نیز مانند همهٔ ما انسان‌ها گاهی احتیاج داشت کسی به وی دلگرمی دهد و ایمانش را تقویت کند.‏ حتی عیسی نیز از این قاعده مستثنا نبود.‏ در شب آخر در باغ جتسیمانی فرشته‌ای بر او ظاهر شد و دلگرمی‌اش داد.‏ —‏ لوقا ۲۲:‏۴۳‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ در رم،‏ چه کسانی پولُس را ناامید ساختند و چه کسانی به او دلگرمی دادند؟‏ ب)‏ برادران مسیحی پولُس با چه خدمات ارزنده‌ای او را دلگرم ساختند؟‏

^۶ هنگامی که پولُس را اسیر کرده به رم آوردند اکثر هم‌نژادان یهودیش از سخنان او استقبال نکردند و پیام پادشاهی خدا را نپذیرفتند.‏ در کتاب اَعمال آمده است که پس از ملاقات سران یهودی با پولُس «بعضی از آن‌ها سخنان او را قبول کرده ایمان آوردند ولی دیگران در بی‌ایمانی خود باقی ماندند.‏ آن‌ها بدون آنکه بین  خودشان توافقی حاصل شود متفرّق گشتند.‏» (‏ اَعمال ۲۸:‏۱۷،‏ ۲۴،‏ ۲۵‏،‏ انجیل شریف ‏)‏ آنچه که پولُس را آزرده‌خاطر می‌کرد ناسپاسی این یهودیان در مقابل لطف یَهُوَه بود.‏ او چند سال پیش از آن در نامه‌ای به جماعت رم ناراحتی خود را از این بابت ابراز داشته،‏ نوشته بود:‏ «در دل خود،‏ بار غم سنگینی و دلتنگی بی‌پایان دارم.‏ آرزو می‌کردم اگر ممکن می‌شد به خاطر برادران خود یعنی قوم یهود که خویشاوندان من هستند،‏ ملعون و از مسیح جدا شوم.‏» (‏ رومیان ۹:‏۲،‏ ۳‏،‏ ا ش ‏)‏ با این همه،‏ پولُس در رم تعدادی یاران وفادار و حقیقی یافت که شهامت و مهر و محبتشان به او دلگرمی می‌داد.‏ این‌ها برادران واقعی او بودند.‏

^۷ چگونه آن پنج برادر به او دلگرمی دادند؟‏ آنان بی‌آنکه ترسی به دل راه دهند به ملاقات پولُس در زندان می‌رفتند و با مهربانی و اشتیاق به کارهایی که وی قادر به انجام آن‌ها نبود،‏ رسیدگی می‌کردند.‏ برای مثال،‏ نامه‌ها و پیام‌هایش را به جماعت‌های مختلف می‌رساندند و او را از حال برادران در رم و مناطق دیگر باخبر می‌ساختند و برایش لباس زمستانی،‏ طومار و وسایل نوشتار تهیه می‌کردند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۲۱،‏ ۲۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ همهٔ این خدمات ارزنده به پولُس دلگرمی می‌داد و به او روحیه می‌بخشید.‏ بدین سان او نیز می‌توانست به همهٔ جماعت‌ها دلگرمی دهد.‏ —‏ رومیان ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

چگونه می‌توانیم دیگران را دلگرم سازیم؟‏

۸.‏ از اینکه پولُس کمک دیگران را می‌پذیرفت چه درسی می‌آموزیم؟‏

^۸ ما از پولُس و یاران وفادارش چه می‌آموزیم؟‏ اوّل آنکه کمک کردن به دیگران مستلزم شهامت و ازخودگذشتگی است.‏ و دوّم،‏ پذیرفتن کمک فروتنی می‌خواهد.‏ پولُس از دیگران کمک می‌خواست و با سپاسگزاری تمام کمک آنان را می‌پذیرفت.‏ او این کار را کسر شأن و یا نشانهٔ ضعف خود نمی‌دانست و چه خوب است که ما نیز او را سرمشق خود قرار دهیم.‏ اگر پیش خود گمان کنیم که هیچ گاه به کمک دیگران نیاز نداریم در واقع ادعا می‌کنیم که نیرویی فوق انسانی داریم.‏ در حالی که حتی عیسی نیز که انسانی کامل بود گاهی تقاضای کمک می‌کرد.‏ —‏ عبرانیان ۵:‏۷‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ اگر پیران جماعت کمک دیگران را بپذیرند چه نتیجه‌ای در جماعت حاصل می‌شود،‏ و چرا این موضوع در محیط خانواده نیز صادق است؟‏

^۹ پیران مسیحی باید اذعان کنند که بدون کمک اعضای دیگر جماعت کاری از پیش نمی‌برند و باید با فروتنی کمک دیگران را بپذیرند.‏ (‏ یعقوب ۳:‏۲‏)‏ از طرف دیگر،‏ اعضای جماعت نیز وقتی می‌بینند که سرپرستانشان با تواضع پذیرای کمک دیگران هستند آنان نیز با اشتیاق بیشتری کمک پیران جماعت را می‌پذیرند.‏ بدین سان محیطی صمیمانه و بی‌ریا در جماعت پدید می‌آید.‏ آری،‏ تواضع پیران جماعت باعث می‌شود که اعضای جماعت راحت‌تر با آن‌ها دردِدل کنند.‏ —‏ جامعه ۷:‏۲۰‏.‏

^۱۰ این موضوع در محیط خانواده نیز مصداق دارد.‏ فرزندان خانواده اگر بدانند که والدینشان در نوجوانی با مشکلاتی مشابه مشکلات آن‌ها روبرو بوده‌اند،‏ بهتر می‌توانند حرف دلشان را به پدر و مادرشان بگویند.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۲۱‏)‏ بدین ترتیب رابطهٔ نزدیکی بین والدین و فرزندان به وجود می‌آید و والدین می‌توانند به نحو مؤثرتری از اصول کتاب مقدّس برای حل مسائل فرزندانشان استفاده کنند و فرزندان نیز با رضایت بیشتری این اصول را می‌پذیرند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ به همین شکل،‏ اعضای جماعت نیز وقتی می‌بینند که پیران جماعت با مشکلات و مسائل مشابه مشکلات آن‌ها روبرو هستند با اطمینان و دلگرمی بیشتری از پیران جماعت کمک می‌خواهند.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۳؛‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۳‏)‏ بدین ترتیب رابطهٔ بین پیران جماعت و اعضای دیگر جماعت صمیمی‌تر می‌شود و به کمک اصول کتاب مقدّس ایمان آنان تقویت می‌گردد.‏ به خاطر داشته باشید که برادران و خواهرانمان امروز بیش از هر زمان دیگری به کمک و دلگرمی نیاز دارند.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏.‏

۱۱.‏ چرا بسیاری از ما نیاز مبرمی به «دلگرمی» داریم؟‏

^۱۱ همهٔ ما در هر شرایطی که باشیم دیر یا زود با مشکلات و سختی‌هایی روبرو می‌شویم.‏ وضعیت دنیا طوری است که نمی‌توان از مشکلات فرار کرد.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ شاید در محل کار،‏ در مدرسه،‏ در خانواده و یا در  جماعت با دشواری‌هایی روبرو باشیم.‏ و یا بیماری سخت یا ضربه‌ای روحی ما را افسرده و فرسوده ساخته باشد.‏ در چنین شرایطی سخنان دلپذیر و کمک‌های پیران جماعت،‏ دوستان و یا همسرمان،‏ مانند مرهمی است بر دل آزردهٔ ما.‏ پس اگر ما نیز ببینیم که یکی از برادرانمان در چنین وضعیتی قرار دارد باید به کمکش بشتابیم.‏ و یا اگر خود ما با مشکلی روبرو باشیم باید از کسانی که صلاحیت روحانی دارند کمک بطلبیم.‏ —‏ یعقوب ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

چگونه اعضای جماعت می‌توانند به یکدیگر دلگرمی دهند؟‏

۱۲.‏ به چه طریقی همهٔ اعضای جماعت می‌توانند به یکدیگر دلگرمی دهند؟‏

^۱۲ همهٔ اعضای جماعت از جمله نوجوانان می‌توانند به دیگران دلگرمی دهند.‏ برای مثال،‏ حضور مرتب ما در جلسات جماعت و شرکت در خدمت موعظه باعث تقویت ایمان دیگر اعضای جماعت می‌شود.‏ (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ پایداری ما در این امور نشانهٔ وفاداری ما به یَهُوَه و گواهی است بر اینکه با وجود مشکلات گوناگون از لحاظ روحانی هوشیار و بیدار هستیم.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۸‏)‏ پایداری و استواری ما در خدمت به یَهُوَه موجب دلگرمی و تقویت روحیهٔ دیگر اعضای جماعت می‌شود.‏ —‏ یعقوب ۲:‏۱۸‏.‏

۱۳.‏ چرا برخی از اعضای جماعت غیرفعال می‌شوند و برای کمک به آنان چه اقدامی می‌توان کرد؟‏

^۱۳ در برخی موارد،‏ مشکلات زندگی و یا مسائل دیگر موجب می‌شود که فعالیت برخی از اعضای جماعت در کار موعظه کم و یا کاملاً متوقف شود.‏ (‏ مَرقُس ۴:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ چنین افرادی شاید دیگر در جلسات جماعت شرکت نکنند اما به احتمال زیاد هنوز مهر یَهُوَه را در دل دارند.‏ پیران جماعت می‌توانند برای تقویت ایمان آنها به ملاقاتشان بروند.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ و شاید از اعضای دیگر جماعت نیز بخواهند تا به این افراد کمک کنند.‏ این دیدارها شاید دوای درد این افراد باشد و ایمان آنان را دوباره زنده سازد.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ کتاب مقدس چه توصیه‌ای به ما می‌کند؟‏ با ذکر مثال نشان دهید که چگونه در یک جماعت با به کارگیری این توصیه نتیجهٔ خوبی حاصل شد.‏

^۱۴ کتاب مقدس به ما توصیه می‌کند که افسردگان را دلداری دهیم و دست ضعفا را بگیریم.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۴‏)‏ گاهی کسی که به افسردگی دچار است شهامت خود را از دست می‌دهد و نمی‌تواند به تنهایی با مسائل روبرو شود.‏ آیا شما می‌توانید به چنین کسی کمک کنید؟‏ عبارتی که در کتاب مقدس به صورت ‹حمایت از ضعفا› ترجمه شده است می‌تواند به مفهوم «رها نکردن،‏» و «محکم نگاه داشتن» شخص ضعیف باشد.‏ یَهُوَه برای همهٔ گوسفندانش ارزش قائل است و همهٔ آنها را دوست دارد.‏ او نمی‌خواهد که هیچ یک از آنان از راه راست منحرف شود.‏ آیا شما می‌توانید به یکی از اعضای جماعت که از لحاظ روحانی ضعیف شده است کمک کنید و تا وقت بهبودی در کنارش بمانید؟‏ —‏ عبرانیان ۲:‏۱‏.‏

^۱۵ یک پیر جماعت به ملاقات زن و شوهری رفت که شش سال بود از جماعت کناره‌گیری کرده بودند.‏ او می‌نویسد:‏ «همهٔ اعضای جماعت با مهربانی از آنان استقبال کردند و همین سبب شد که دوباره به آغوش جماعت باز گردند.‏» به گفتهٔ یکی از آنان عاملی که به آنها کمک کرد تا دوباره فعالیت روحانی خود را از سر بگیرند آن بود که برادران و خواهرانی که به دیدنشان می‌رفتند از آنها ایراد نمی‌گرفتند و یا به آنها سرکوفت نمی‌زدند بلکه با ملاحظه و مهربانی با آیه‌های کتاب مقدّس تشویقشان می‌کردند.‏

۱۶.‏ چه کسی همیشه آمادهٔ کمک به ماست؟‏

 ^۱۶ مسیحی واقعی همیشه آمادهٔ تشویق و دلگرمی دادن به دیگران است.‏ آری،‏ دَر همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد،‏ یک روز خود ما ممکن است به تشویق و دلگرمی نیاز پیدا کنیم.‏ البته انسان گاهی در موقعیتی قرار می‌گیرد که به هیچ کس دسترسی ندارد.‏ در چنین مواقعی یَهُوَه که سرچشمهٔ دلگرمی و قوّت است آمادهٔ کمک به ماست.‏ —‏ مزمور ۲۷:‏۱۰‏.‏

یَهُوَه،‏ سرچشمهٔ غایی قوّت و دلگرمی

۱۷،‏ ۱۸.‏ یَهُوَه از چه راه‌هایی عیسی را تقویت می‌کرد؟‏

^۱۷ عیسی در حالی که بر چوب شکنجه آویزان بود،‏ خطاب به یَهُوَه فریاد برآورد:‏ «ای پدر به دست‌های تو روح خود را می‌سپارم.‏» (‏ لوقا ۲۳:‏۴۶‏)‏ و لحظه‌ای بعد جان سپرد.‏ ساعاتی پیش از آن،‏ وقتی عیسی را دستگیر کردند،‏ نزدیک‌ترین دوستانش او را رها کرده و از ترس گریختند.‏ (‏ متّیٰ ۲۶:‏۵۶‏)‏ تنها کسی که در کنار او باقی ماند یَهُوَه پدر آسمانی‌اش بود.‏ او خادم امین خود را پاداش داد و با وفاداری از وی حمایت کرد.‏ —‏ مزمور ۱۸:‏۲۵؛‏ عبرانیان ۷:‏۲۶‏.‏

^۱۸ یَهُوَه در تمام مدتی که عیسی بر روی زمین به او خدمت می‌کرد با او بود و به او کمک می‌کرد تا ایمان و وفاداری خویش را حفظ کند.‏ برای مثال،‏ بلافاصله پس از تعمید عیسی که نقطهٔ آغاز خدمت روحانی او بر روی زمین بود،‏ رضایتش را از وی و همین طور مهری را که به او داشت بیان کرد.‏ وقتی که عیسی به دلگرمی و تقویت روحیه نیاز داشت فرشتگانش را به یاری او فرستاد.‏ هنگامی که پیش از مرگ با دشوارترین آزمایش زندگی‌اش بر روی زمین روبرو شد و دست تمنا به سوی او دراز کرد،‏ کمکش کرد.‏ بی‌شک این‌ها همگی روحیهٔ عیسی را تقویت می‌کرد و به او دلگرمی می‌داد.‏ —‏ مَرقُس ۱:‏۱۱،‏ ۱۳؛‏ لوقا ۲۲:‏۴۳‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه در وقت تنگی به فریادمان می‌رسد؟‏

^۱۹ بی‌شک اگر ما هم به دلگرمی و تقویت روحیه نیاز داشته باشیم یَهُوَه نیروی خود را از ما دریغ نمی‌کند.‏ (‏ ۲تواریخ ۱۶:‏۹‏)‏ تصوّرش را بکنید،‏ عظیم‌ترین منبع قدرت عالَم در وقت تنگی و دشواری در اختیار ماست.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۶‏)‏ هنگامی که جنگ،‏ فقر،‏ بیماری و مرگ و یا معایب خودمان مشکلات عظیمی در برابرمان قرار می‌دهند و سختی‌های زندگی همچون ‹ دشمنانی زورآور› در مقابلمان قد علم می‌کنند،‏ یَهُوَه با قدرت بی‌پایان خود به فریادمان می‌رسد.‏ (‏ مزمور ۱۸:‏۱۷؛‏ خروج ۱۵:‏۲‏)‏ او به وسیلهٔ روح مقدّس خود به ما ‹ضعیفان آنقدر قوّت می‌بخشد› که می‌توانیم ‹مثل عقاب به پرواز درآییم.‏› —‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۹،‏ ۳۱‏.‏

^۲۰ روح خدا قدرتمندترین نیروی عالَم است.‏ پولُس اظهار داشت:‏ «قدرت هر چیز را دارم در او که مرا نیرو می‌بخشد.‏» آری،‏ پدر آسمانی ما قادر است به ما «قدرت خارق‌العاده» ببخشد تا در مقابل همهٔ مشکلات عذاب‌آور زندگی مقاومت کنیم.‏ او بزودی همهٔ این مشکلات را از میان برخواهد داشت،‏ و در بهشت موعود همه چیز را از نو بنا خواهد ساخت.‏ —‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏،‏ هزارهٔ نو؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۴،‏ ۵‏.‏

‏[پاورقی]‏

مرور

‏• چگونه یاران پولُس در رم به او دلگرمی دادند؟‏

‏• چگونه می‌توانیم در جماعت به دیگران دلگرمی ببخشیم؟‏

‏• چرا می‌توان گفت که یَهُوَه سرچشمهٔ غایی قوّت و دلگرمی است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

یاران پولُس او را تنها نگذاشتند و با خدمات مفید خود به او دلگرمی می‌دادند

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲]‏

پیران مسیحی همیشه برای قوّت‌قلب دادن به اعضای جماعت پیشقدم می‌شوند