همانند اِرْمیا قوی باشید
همانند اِرْمیا قوی باشید
«به خداوند امیدوار باش و بر او توکّل کن. ایمان داشته باش و ناامید مشو.» — مزمور ۲۷:۱۴، تفسیری.
۱. شاهدان یَهُوَه از چه برکاتی برخوردارند؟
شاهدان یَهُوَه در یک بهشت روحانی زندگی می‌کنند. ( اِشَعْیا ۱۱:۶-۹) دنیایی که ایشان را احاطه کرده است دنیایی پر از مشکلات عظیم است، اما آنان از لحاظ روحانی در آرامش به سر می‌برند. ( مزمور ۲۹:۱۱؛ اِشَعْیا ۵۴:۱۳) این بهشت روحانی به وسیلهٔ کسانی که «ارادهٔ خدا را از دل به عمل می‌آورند» در حال گسترش است. ( اَفَسُسیان ۶:۶) شاهدان یَهُوَه اصول کتاب مقدّس را در زندگی به اجرا می‌گذارند و به دیگران نیز این اصول و طرز به‌کارگیری آن‌ها را آموزش می‌دهند، بدین سان برکاتی که خداوند قول داده است شامل حالشان می‌شود. — متّیٰ ۲۸:۱۹، ۲۰؛ یوحنّا ۱۵:۸.
۲، ۳. مسیحیان حقیقی با چه مشکلاتی مواجه هستند؟
۲ اما بودن آنان در بهشت روحانی به معنای آن نیست که با مشکلات و سختی‌ها روبرو نمی‌شوند. آنان هنوز از لحاظ جسمانی کامل نشده‌اند از این رو، هنوز در چنگال بیماری و پیری و مرگ گرفتارند. علاوه بر این، چون در «ایّام آخر» به سر می‌بریم شاهد به تحقق رسیدن مصیبت‌هایی هستیم که در مورد این ایّام پیشگویی شده است. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱) جنگ، جنایت، بیماری، قحطی، و سختی‌های دیگر گریبانگیر همهٔ انسان‌ها، از جمله شاهدان یَهُوَه است. — مَرقُس ۱۳:۳-۱۰؛ لوقا ۲۱:۱۰، ۱۱.
۳ علاوه بر این مشکلات، همهٔ ما خوب می‌دانیم که شاهدان یَهُوَه مخالفانی دارند. عیسی به پیروانش چنین هشدار داده است: «اگر جهان از شما نفرت دارد بدانید که قبل از شما از من نفرت داشته است. اگر شما متعلّق به این جهان بودید جهان متعلّقان خود را دوست می‌داشت، اما چون شما از این جهان نیستید و من شما را از جهان برگزیده‌ام، به این سبب جهان از شما نفرت دارد. آنچه را گفتم به خاطر بسپارید: غلام از ارباب خود بزرگ‌تر نیست. اگر به من آزار رسانیدند به شما نیز آزار خواهند رسانید.» ( یوحنّا ۱۵:۱۸-۲۱، انجیل شریف ) امروزه نیز وضع به همین منوال است. اغلب مردم هنوز شیوهٔ پرستش ما را درک نکرده و یا به ارزش آن واقف نشده‌اند. برخی از ما انتقاد می‌کنند، برخی ما را مسخره می‌کنند و برخی نیز همان طور که عیسی هشدار داده بود از ما تنفر دارند. ( متّیٰ ۱۰:۲۲) در بسیاری از موارد، رسانه‌های گروهی اطلاعات غلط و تبلیغات سوء در مورد ما پخش می‌کنند. ( مزمور ۱۰۹:۱-۳) آری، همگی ما با سختی‌ها و دشواری‌هایی مواجه هستیم که ممکن است منجر به یأس و ناامیدی‌مان شود. چگونه می‌توانیم استوار بمانیم و این مشکلات را تحمّل کنیم؟
۴. برای مقابله با مشکلات به چه کسی می‌توانیم روی آوریم؟
۴ یَهُوَه ما را یاری خواهد کرد. در کلام او آمده است: «مشکلات انسانِ خوب زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.» ( مزمور ۳۴:۱۹، تفس.؛ ۱قُرِنتیان ۱۰:۱۳) بسیاری از ما دیده‌ایم که وقتی کاملاً به یَهُوَه تکیه می‌کنیم او قدرت مقابله با هر مشکلی را به ما عطا می‌کند. محبتی که به او داریم و امید به شادی‌هایی که در دنیای جدید در انتظار ماست سبب می‌شود که بتوانیم ترس و ناامیدی را از خود دور سازیم. ( عبرانیان ۱۲:۲) بدین سان، در مقابل مشکلات و سختی‌ها محکم و استوار باقی می‌مانیم.
سخنان خدا اِرْمیا را دلگرم ساخت
۵، ۶. الف) برخی از خادمان باایمان یَهُوَه که سختی‌های بسیاری را تحمّل کردند کدامند؟ ب) وقتی یَهُوَه اِرْمیا را به عنوان نبی خود برگزید، او چه واکنشی نشان داد؟
۵ در سراسر تاریخ، خادمان باایمان یَهُوَه با وجود سختی‌ها توانسته‌اند شاد و خوشنود باقی بمانند. برخی از این خادمان در دوران‌هایی زندگی می‌کردند که یَهُوَه بی‌ایمانان را مجازات می‌کرد. اِرْمیا و تعداد کمی از معاصرانش و همچنین مسیحیان قرن اوّل، از جملهٔ این خادمان باایمان بودند. سرگذشت آنان برای دلگرمی و قوّت‌قلب ما در کتاب مقدّس درج شده است. به همین دلیل مطالعهٔ آن‌ها بسیار آموزنده است. ( رومیان ۱۵:۴) برای مثال سرگذشت اِرْمیا را در نظر بگیرید.
۶ یَهُوَه اِرْمیا را در سنین جوانی فرا خواند تا به عنوان نبی در یهودا خدمت کند. این وظیفهٔ سنگینی بود زیرا بسیاری از اهالی یهودا به بت‌پرستی روی آورده بودند. هنگامی که اِرْمیا کار خود را به عنوان نبی آغاز کرد، یُوشیّا بر تخت پادشاهی نشسته بود. یُوشیّا پادشاهی خداترس بود اما همهٔ پادشاهان بعد از او مردانی بی‌ایمان بودند. علاوه بر این، اغلب انبیا و کاهنانی که وظیفه داشتند به مردم تعلیمات مذهبی دهند خود از راه راست منحرف شده بودند. ( اِرْمیا ۱:۱، ۲؛ ۶:۱۳؛ ۲۳:۱۱) به همین خاطر وقتی یَهُوَه اِرْمیا را به عنوان نبی خود انتخاب کرد، او وحشت کرد و گفت: «خداوندا، این کار از من ساخته نیست! من جوانی کم سن و بی‌تجربه هستم!» — اِرْمیا ۱:۶، ۸، ۱۷، تفسیری.
۷. واکنش مردم در مقابل پیشگویی‌های اِرْمیا چه بود و این امر چه تأثیری بر او داشت؟
۷ اکثریت مردم توجهی به پیشگویی‌های اِرْمیا نمی‌کردند و در اغلب موارد با او با خشونت رفتار می‌نمودند. برای مثال یک بار کاهنی به نام فَشْحُور او را زد و دستور داد دست و پایش را در کنده قرار دهند. اِرْمیا احساس خود را در مورد یَهُوَه در آن وقت این چنین توصیف می‌کند: «پس گفتم که او را ذکر نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت.» شاید شما نیز گاهی مثل اِرْمیا دچار یأس و ناامیدی شوید و بخواهید یَهُوَه را رها کنید. ببینید چه عاملی به اِرْمیا کمک کرد تا دوام آورد. او خود می‌گوید: «آنگاه [کلام یَهُوَه] در دل من مثل آتش افروخته شد و در استخوان‌هایم بسته گردید و از خودداری خسته شده، باز نتوانستم ایستاد.» ( اِرْمیا ۲۰:۹) آیا کلام خدا بر شما نیز همین تأثیر را دارد؟
یاران اِرْمیا
۸، ۹. الف) اوریای نبی چه اشتباهی کرد و نتیجهٔ آن چه بود؟ ب) دلیل ناامیدی باروک چه بود، و یَهُوَه چگونه او را یاری کرد؟
۸ اِرْمیا به تنهایی موعظه نمی‌کرد بلکه یارانی داشت که در این کار او را همراهی می‌کردند. این امر بی‌شک مایهٔ دلخوشی و دلگرمی او بود. اما یاران او گاهی اشتباهاتی مرتکب می‌شدند. برای مثال نبی‌ای به نام اوریا که «موافق همهٔ سخنان اِرْمیا،» خبر نابودی آیندهٔ اورشلیم و یهودا را به مردم اعلام می‌کرد، وقتی شنید که یَهُویاقیمِ پادشاه قصد کشتن او را دارد از ترس به مصر گریخت. اما فرستادگان پادشاه او را تعقیب کردند و به اورشلیم بازگرداندند و سرانجام به قتل رسانیدند. این واقعه به طور حتم اِرْمیا را مضطرب و ناامید ساخت. — اِرْمیا ۲۶:۲۰-۲۳.
۹ باروک، منشی اِرْمیا یکی دیگر از یاران او بود. باروک حامی خوبی برای اِرْمیا بود، اما یک بار او نیز به جای آنکه به وظیفهٔ الٰهی‌اش عمل کند، شروع به ناله و شکایت نمود و گفت: «وای بر من! خداوند غم‌ها و دردهای مرا افزوده است. از آه و ناله خسته شده‌ام و یک دم آرام ندارم.» ناامیدی سبب شده بود که باروک دیگر برای وظیفه‌ای که یَهُوَه به او محوّل کرده بود ارزشی قائل نباشد. با این همه، یَهُوَه با مهربانی باروک را نصیحت کرد و باروک نصیحت او را پذیرفت. در نتیجه یَهُوَه به او قول داد که وقتی اورشلیم را نابود می‌سازد او را زنده بگذارد. ( اِرْمیا ۴۵:۱-۵، تفس.) بی‌تردید، اِرْمیا وقتی که دید باروک دوباره با خوشنودی وظیفهٔ روحانی خود را از سر گرفته است، دلخوشی یافت.
یَهُوَه از نبی خود حمایت کرد
۱۰. یَهُوَه چه وعده‌هایی به اِرْمیا داد؟
۱۰ حامی اصلی اِرْمیا یعنی یَهُوَه او را تنها نگذاشت. یَهُوَه احساسات او را درک می‌کرد و به او قوّت قلب می‌داد. برای مثال، هنگامی که اِرْمیا به یَهُوَه گفت که قادر نیست وظیفه‌ای را که به او محوّل شده است به انجام برساند، یَهُوَه در پاسخ گفت: «از مردم نترس، زیرا من با تو هستم و از تو محافظت می‌کنم.» سپس به اِرْمیا اطلاعاتی در مورد وظایفش داد و افزود: «آن‌ها با تو به ستیز برخواهند خاست، اما کاری از پیش نخواهند برد، چون من، خداوند، با تو هستم و تو را رهایی خواهم داد.» ( اِرْمیا ۱:۸، ۱۹، تفس.) یَهُوَه حقیقتاً به این وعده‌های دلگرم‌کنندهٔ خود عمل کرد.
۱۱. یَهُوَه چگونه به وعدهٔ خود به اِرْمیا عمل کرد و از او حمایت نمود؟
۱۱ به همین دلیل وقتی اِرْمیا را در کنده قرار دادند تا مسخرهٔ مردم شود با اطمینان گفت: «خداوند همچون یک مرد جنگی، نیرومند و توانا، در کنارم ایستاده است؛ پس دشمنانم به زمین خواهند افتاد و بر من چیره نخواهند شد. و این رسوایی همیشه بر آن‌ها خواهد ماند.» ( اِرْمیا ۲۰:۱۱، تفس.) پس از آن یَهُوَه اِرْمیا را بارها از دست دشمنانش که قصد جان او را داشتند رهانید و سرانجام نیز وقتی بابلیان اورشلیم را نابود ساختند او و باروک نجات یافتند، در حالی که دشمنانش را یا کشتند و یا به اسارت به بابل بردند.
۱۲. هنگام ناامیدی چه موضوعی را نباید از نظر دور داریم؟
۱۲ امروزه نیز بسیاری از شاهدان یَهُوَه مانند اِرْمیا با مشکلات فراوانی روبرو هستند. همان طور که پیش از این گفتیم بعضی از این مشکلات به دلیل بیماری و یا اوضاع مغشوش این دنیاست و برخی دیگر به دلیل اشتباهات خودمان و یا دسیسه‌های دشمنانمان است. چنین سختی‌ها و مرارت‌هایی گاهی آنقدر ناامیدکننده است که ما نیز مانند اِرْمیا تاب و تحمّلمان تمام می‌شود. در این اوقاتِ ناامیدی است که معلوم می‌شود چقدر یَهُوَه را دوست داریم. در این اوقات است که نباید بگذاریم ناامیدی بر ما غالب شود و ما را مانند اوریا از خدمت به یَهُوَه بازدارد. ما باید اِرْمیا را سرمشق قرار دهیم و به یَهُوَه توکّل کنیم.
چگونه با ناامیدی مبارزه کنیم
۱۳. اِرْمیا و داود از چه نظر سرمشق خوبی برای ما هستند؟
۱۳ اِرْمیا مرتباً به یَهُوَه دعا می‌کرد و غم و غصه‌اش را با او در میان می‌گذاشت و از او تمنای کمک می‌کرد. داود نیز از یَهُوَه یاری می‌طلبید. او می‌نویسد: «ای خداوند، به سخنان من گوش بده و به نالهٔ من توجه فرما. ای پادشاه و ای خدای من، به فریادم برس، زیرا من فقط نزد تو دعا می‌کنم.» ( مزمور ۵:۱، ۲، تفس.) وقتی سرگذشت داود را در کتاب مقدّس می‌خوانیم می‌بینیم که یَهُوَه به التماس و دعاهای او پاسخ می‌داد. ( مزمور ۱۸:۱، ۲؛ ۲۱:۱-۵) ما نیز وقتی می‌بینیم فشارها و مشکلات زندگی غیرقابل‌تحمّل شده است، به یَهُوَه روی می‌آوریم و پیش او دردِدل می‌کنیم. ( فیلِپّیان ۴:۶، ۷؛ ۱تَسّالونیکیان ۵:۱۶-۱۸) یَهُوَه بی‌شک به دعاهای ما پاسخ می‌گوید زیرا ‹همیشه در فکر ماست.› ( ۱پِطْرُس ۵:۶، ۷، ا ش ) حال آیا عاقلانه است که وقتی به دعاهای ما پاسخ می‌گوید به او توجهی نکنیم؟
۱۴. کلام یَهُوَه چه تأثیری بر اِرْمیا داشت؟
۱۴ از کجا بدانیم که یَهُوَه به ما چه پاسخی می‌دهد؟ یَهُوَه با نبی خود اِرْمیا مستقیماً سخن می‌گفت. اِرْمیا تأثیر سخنان یَهُوَه را بر خود چنین توصیف می‌کند. «آنچه به من تاب و تحمّل می‌دهد، کلام توست که خوراک روح گرسنهٔ من است؛ کلام تو دل اندوهگین مرا شاد و خرّم می‌سازد. ای خداوند قادر متعال، چه افتخار بزرگی است که نام تو را بر خود دارم!» ( اِرْمیا ۱۵: ۱۶، تفس.) اِرْمیا از اینکه نام خدا را بر خود داشت احساس رضایت و خوشنودی می‌کرد و برای کلام خدا ارزش فراوان قائل بود. به همین دلیل، مانند پولُس رسول با شور و شوق پیام خدا را به مردم اعلام می‌کرد. — رومیان ۱:۱۵، ۱۶.
۱۵. چگونه می‌توانیم بذر کلام یَهُوَه را در دل خود بکاریم، و چرا نمی‌توانیم خاموش بمانیم؟
۱۵ بر خلاف گذشته، امروزه یَهُوَه با ما انسان‌ها دیگر مستقیماً سخن نمی‌گوید. اما کتاب مقدّس را در اختیارمان نهاده است. اگر با جدّیت این کتاب را که کلام اوست مطالعه کنیم و در مورد آن تعمّق نماییم، ما را نیز «شاد و خرّم» می‌گرداند. و وقتی کلام یَهُوَه را برای مردم بازگو می‌کنیم از اینکه نام او را بر خود داریم افتخار می‌کنیم. نباید فراموش کنیم که هیچ کسی در دنیا به غیر از ما نام یَهُوَه را اعلام نمی‌کند. فقط شاهدان او هستند که خبر خوش برقراری پادشاهی‌اش را اعلام می‌کنند و به افراد فروتن آموزش می‌دهند تا شاگردان عیسی مسیح گردند. ( متّیٰ ۲۸:۱۹، ۲۰) براستی چه افتخار بزرگی! آیا ما می‌توانیم خاموش بمانیم و به وظیفه‌ای که یَهُوَه بر عهدهٔ ما نهاده یعنی اعلام نام و پادشاهی او عمل نکنیم؟
همنشین بد انسان را منحرف می‌کند
۱۶، ۱۷. اِرْمیا چه نظری در مورد همنشین بد داشت و ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟
۱۶ عامل دیگری که به اِرْمیا در مقابله با یأس و ناامیدی کمک می‌کرد انتخاب همنشین مناسب بود. او خود در این باره نوشت: «در ضیافت‌های مردم خوشگذران شرکت نکرده‌ام بلکه به دستور تو به تنهایی نشسته از به یاد آوردن گناهان ایشان از خشم لبریز می‌شوم.» ( اِرْمیا ۱۵:۱۷، تفس.) اِرْمیا تنهایی را به معاشرت با افراد بد ترجیح می‌داد. ما نیز باید مانند او باشیم و هیچ‌گاه اخطار پولُس رسول را فراموش نکنیم که می‌گوید: «معاشران بد، اخلاق خوب را فاسد می‌سازند،» حتی اخلاق و عادت‌های خوبی را که سال‌ها با خود داشته‌ایم. — ۱قُرِنتیان ۱۵:۳۳، انجیل شریف.
۱۷ همنشینی با کسانی که یَهُوَه را دوست ندارند ما را از او دور می‌سازد. ( ۱قُرِنتیان ۲:۱۲؛ اَفَسُسیان ۲:۲؛ یعقوب ۴:۴) پس باید مراقب باشیم و قوای ذهنی خود را خوب به کار گیریم تا همنشینان بد را تشخیص دهیم و از آن‌ها دوری کنیم. ( عبرانیان ۵:۱۴) به نظر شما اگر پولُس امروز در کنار ما بود، در مورد برادر و خواهری که فیلم‌های خشونت‌آمیز و غیراخلاقی و یا ورزش‌های خشن تماشا می‌کند، چه می‌گفت؟ و یا در مورد برادر یا خواهری که در اینترنت با کسانی که نمی‌شناسد دوستی برقرار می‌کند چه نظری داشت؟ آیا فکر می‌کنید رفتار کسی که برنامهٔ مرتبی برای مطالعهٔ کتاب مقدّس ندارد و وقت خود را صرف بازی‌های کامپیوتری و یا تماشای تلویزیون می‌کند مورد پسند او می‌بود؟ — ۲قُرِنتیان ۶:۱۴؛ اَفَسُسیان ۵:۳-۵، ۱۵، ۱۶.
به نعمت‌های یَهُوَه پشت نکنید
۱۸. چه عواملی روحیهٔ ما را تقویت می‌کنند؟
۱۸ ما به خوبی قدر نعمت‌های یَهُوَه را می‌دانیم زیرا هیچ چیز را در این دنیا نمی‌توان با آن مقایسه کرد. برای مثال، محیط گرم و دوستانهٔ جماعت را در نظر بگیرید. حتی برخی از کسانی که با ما هم‌عقیده نیستند نیز از آن تعریف می‌کنند. ( اَفَسُسیان ۴:۳۱، ۳۲) با این همه، بیش از هر زمان دیگری مجبوریم با یأس و ناامیدی مقابله کنیم. همنشین مناسب، دعا، و برنامهٔ مرتب مطالعهٔ کتاب مقدّس عواملی هستند که روحیهٔ ما را تقویت می‌کنند تا بتوانیم با اتکای کامل به یَهُوَه با مشکلات و سختی‌های زندگی مبارزه کنیم. — ۲قُرِنتیان ۴:۷، ۸.
۱۹، ۲۰. الف) چگونه می‌توانیم در مقابل یأس و ناامیدی مقاومت کنیم؟ ب) مقالهٔ بعدی مخصوص چه کسانی است، ولی چه کسان دیگری نیز می‌توانند از آن بهره ببرند؟
۱۹ هیچ گاه نباید اجازه دهیم که دشمنان کتاب مقدّس ما را بترسانند و ایمانمان را ضعیف کنند. کسانی که با ما می‌جنگند درست مانند دشمنان اِرْمیا، در واقع با خدا می‌جنگند. به همین دلیل شکستشان حتمی است. یَهُوَه خدای قادر مطلق می‌گوید: «به خداوند امیدوار باش و بر او توکّل کن. ایمان داشته باش و ناامید مشو.» ( مزمور ۲۷:۱۴، تفس.) ما باید چشم‌انتظار یَهُوَه باشیم و تسلیم یأس و ناامیدی نشویم تا بتوانیم مانند اِرْمیا و باروک پاداش کارهای نیکوی خود را بگیریم. — غَلاطیان ۶:۹.
۲۰ بسیاری از مسیحیان به طور مداوم با یأس و ناامیدی در نبردند. نوجوانان و جوانان در این میان با مسائل و مشکلات خاص خود روبرو هستند ولی در عین حال، فرصت‌های طلایی بسیاری دارند تا به یَهُوَه بهتر خدمت کنند. مقالهٔ بعدی مخصوص آنان نوشته شده است. اما پدر و مادرها نیز می‌توانند از آن بهره ببرند. اعضای دیگر جماعت نیز می‌توانند با مطالعهٔ آن به نوجوانان و جوانان جماعت کمک کنند.
چگونه پاسخ می‌دهید؟
• چرا می‌توانیم انتظار داشته باشیم که یأس و ناامیدی به سراغمان بیاید، و برای مقابله با آن از چه کسی باید کمک بخواهیم؟
• اِرْمیا با وجود وظیفهٔ دشواری که بر عهده داشت چگونه بر یأس و ناامیدی غالب می‌شد؟
• هنگامی که با سختی‌ها و مشکلات روبرو می‌شویم چگونه می‌توانیم شادی و خوشی درونی خود را حفظ کنیم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۱۹]
اِرْمیا گمان می‌کرد که چون جوان و بی‌تجربه است نمی‌تواند نبی خدا باشد
[تصویر در صفحهٔ ۲۰]
اِرْمیا حتی زمانی که مورد آزار و شکنجه قرار می‌گرفت می‌دانست که یَهُوَه، «نیرومند و توانا» در کنار اوست