زندگی هدیه‌ای پرارزش است
زندگی هدیه‌ای پرارزش است
«خون مسیح . . . وجدان ما را از اَعمال منتهی به مرگ پاک خواهد ساخت تا بتوانیم خدای زنده را خدمت کنیم!» — عبرانیان ۹:۱۴، ترجمهٔ هزارهٔ نو.
۱. نگهداری از سلامتمان دال بر چه چیزی است؟
اگر قرار بود بهایی برای جان خود تعیین کنید چه قیمتی بر آن می‌گذاشتید؟ زندگی برای ما آنقدر پرارزش است که نمی‌توانیم بهایی برای آن تعیین کنیم. ما به قدری برای حفظ جان و سلامت خود ارزش قائلیم که وقتی آن را در خطر می‌بینیم فوراً به پزشک مراجعه می‌کنیم. آری، ما می‌خواهیم زنده و سالم بمانیم. حتی شخصی سالخورده و یا کسی که معلولیت پیدا کرده است نمی‌خواهد زندگی خود را از دست بدهد.
۲، ۳. الف) در امثال ۲۳:۲۲ بر چه وظیفه‌ای تأکید شده است؟ ب) امثال ۲۳:۲۲ چگونه تلویحاً به وظیفه‌ای که نسبت به خالق خود داریم اشاره می‌کند؟
۲ کسی که برای زندگی ارزش قائل است برای کسانی که سبب حیات وی شده‌اند نیز ارزش و احترام قائل می‌شود. کتاب مقدّس می‌گوید: «پدر خویش را که تو را تولید نمود گوش گیر، و مادر خود را چون پیر شود خوار مشمار.» ( امثال ۲۳:۲۲) منظور از «گوش گرفتن» فقط شنیدن نیست؛ گوش گرفتن یعنی اطاعت کردن. ( خروج ۱۵:۲۶؛ تثنیه ۷:۱۲؛ ۱۳:۱۸؛ ۱۵:۵؛ یوشَع ۲۲:۲؛ مزمور ۸۱:۱۳) آیا فقط به دلیل سن و تجربیات والدین است که باید از آنان اطاعت کنیم؟ خیر. کتاب مقدّس می‌گوید از ایشان اطاعت کن چون ‹تو را تولید نموده‌اند.› در برخی از ترجمه‌های کتاب مقدّس این عبارت چنین ترجمه شده است: «از والدینت اطاعت کن چون به تو زندگی بخشیده‌اند.» پس کسی که جان خود را دوست دارد به‌وجودآورندهٔ خود را نیز دوست می‌دارد.
۳ مسیحیان حقیقی یَهُوَه را منشأ اصلی حیات خود می‌دانند. کتاب مقدّس می‌گوید: اوست که به ما «زندگی» داده، قدرت «حرکت» و فعالیت بخشیده، و ما را به «وجود» آورده است تا در مورد آینده و حتی زندگی ابدی خود تصمیم بگیریم. ( اَعمال ۱۷:۲۸؛ مزمور ۳۶:۹؛ جامعه ۳:۱۱) امثال ۲۳:۲۲ نیز تلویحاً به این موضوع اشاره می‌کند که باید به سخنان یَهُوَه که منشأ اصلی حیات ماست گوش دهیم. آری، ما باید ببینیم یَهُوَه در مورد ارزش زندگی چه می‌گوید تا بتوانیم مطابق آن عمل کنیم.
برای زندگی ارزش قائل باشیم
۴. چگونه قائن نشان داد که برای زندگی ارزش قائل نبود؟
۴ یَهُوَه از همان ابتدا برای انسان مشخص کرد که باید برای زندگی ارزش قائل باشد و اجازه ندارد در مورد جان خود یا دیگران تصمیم بگیرد. با این حال، قائن از روی حسادت و خشم جان برادر خود هابیل را گرفت. آیا قائن حق داشت عمر برادر خود را کوتاه کند؟ خیر، خدا چنین حقی به او نداده بود، و به او گفت: «چه کرده‌ای؟ خون برادرت از زمین نزد من فریاد برمی‌آورد!» ( پیدایش ۴:۱۰) جالب آنکه خدا به خون هابیل اشاره نمود و آن را به عنوان جان وی در نظر گرفت. — عبرانیان ۱۲:۲۴.
۵. الف) خدا چه ممنوعیتی در زمان نوح تعیین کرد، و این ممنوعیت برای چه کسانی بود؟ ب) اهمیت آن ممنوعیت در چیست؟
۵ پس از توفان نوح نسل بشر به هشت نفر تقلیل یافت. در آن هنگام خدا برای انسان‌ها ارزش خون و زندگی را واضح‌تر بیان کرد. خدا اظهار نمود که انسان می‌تواند از گوشت حیوانات تغذیه کند ولی ممنوعیتی نیز برای آنان مقرّر کرده، گفت: «هر جنبنده‌ای که زندگی دارد، برای شما طعام باشد. همه را چون علف سبز به شما دادم، مگر گوشت را با جانش که خون او باشد، مخورید.» ( پیدایش ۹:۳، ۴) برخی یهودیان در تفسیر این آیه می‌گویند که خدا خوردن حیوانی را منع کرده است که هنوز جان در بدن دارد. اما بعدها بروشنی مشخص شد که خدا در آن آیه خوردن خون را منع کرده بود. به علاوه آنچه خدا به نوح گفته بود قدمی مهم در به انجام رساندن مقصود والای وی یعنی دادن حیات جاودانی به انسان‌ها بود. خون در به انجام رساندن آن مقصود نقش عمده‌ای ایفا می‌کرد.
۶. چگونه خدا از طریق نوح نظر خود را در مورد ارزش زندگی نشان داد؟
۶ خدا در ادامه به نوح چنین گفت: «یقین که خون شما را که جان‌های شماست طلب خواهم نمود. بلکه از دست هر حیوان و از دست انسان طلب خواهم نمود. و جان انسان را از دست هر برادرش خواهم طلبید و ریزندهٔ خون انسان خونش از انسان ریخته خواهد شد زیرا که خدا انسان را به صورت خود آفرید.» ( پیدایش ۹:۵، ۶، ترجمهٔ فاضل خان همدانی ) این گفته که خطاب به همهٔ انسان‌ها بود به خوبی نشان می‌دهد که خدا خون را به منزلهٔ زندگی می‌داند. آفریدگار است که به انسان جان می‌بخشد و هیچ کس حق ندارد جان انسان را بگیرد. اگر کسی مانند قائن مرتکب قتل شود، یَهُوَه حق دارد ‹جان او را بطلبد.›
۷. چرا فرمانی که یَهُوَه به نوح داد برای ما مهم است؟
۷ خدا با این فرمان انسان را از استفادهٔ ناصحیح از خون منع کرد. آیا تا به حال به دلیل این موضوع اندیشیده‌اید؟ چرا خدا چنین ارزشی برای خون قائل شد؟ جواب این سؤال به یکی از مهم‌ترین تعالیم کتاب مقدّس مربوط می‌شود. اگرچه این تعلیم پایه و اساس اعتقاد مسیحی است، اما بسیاری از کلیساها آن را نادیده انگاشته‌اند. این تعلیم کدام است و چه تأثیری بر زندگی، تصمیمات و اَعمال ما دارد؟
چه استفاده‌ای از خون می‌توان کرد؟
۸. یَهُوَه برای استفاده از خون چه محدودیتی در شریعت مقرّر کرد؟
۸ یَهُوَه در شریعتی که به اسرائیلیان داد جزئیات بیشتری را در مورد خون و نحوهٔ به اجرا در آوردن مقصود خویش آشکار کرد. مسلّماً به یاد می‌آورید که در شریعت از اسرائیلیان انتظار می‌رفت تا هدایایی همچون غلات، روغن و شراب بگذرانند. ( لاویان ۲:۱-۴؛ ۲۳:۱۳؛ اعداد ۱۵:۱-۵) آنان همچنین می‌بایست حیواناتی را به عنوان قربانی می‌گذراندند. خدا در مورد قربانی‌ها چنین فرمان داد: «جان جسد در خون است، و من آن را بر مذبح به شما داده‌ام تا برای جان‌های شما کفّاره کند، زیرا خون است که برای جان کفّاره می‌کند. بنابراین بنی‌اسرائیل را گفته‌ام: هیچ کس از شما خون نخورد و غریبی که در میان شما مأوا گزیند خون نخورد.» یَهُوَه در این مورد اضافه نمود که اگر شکارچی یا مزرعه‌داری حیوانی را برای مصرف گوشت آن بکشد می‌باید خون آن را به زمین بریزد و با خاک بپوشاند. از آنجا که «زمین پای‌انداز» خدا می‌باشد شخص با ریختن خون حیوان بر زمین، تصدیق می‌کند که جان را به جان‌آفرین باز می‌گرداند. — لاویان ۱۷:۱۱-۱۳؛ اِشَعْیا ۶۶:۱.
۹. تنها استفادهٔ اسرائیلیان از خون چه بود، و به چه منظور بود؟
۹ قوانین شریعت در مورد خون فقط یک سری مناسک و تشریفات مذهبی نبودند بلکه حتی برای ما نیز حائز اهمیت می‌باشند. چرا یَهُوَه اسرائیلیان را از خوردن خون منع کرد؟ او به ایشان گفت: «هیچ کس از شما خون نخورد،» زیرا «من آن را بر مذبح به شما داده‌ام تا برای جان‌های شما کفّاره کند.» این موضوع همچنین روشن می‌کند که چرا یَهُوَه به نوح فرمان داد که هیچ انسانی نباید خون بخورد. خالق موجودات زنده برای خون ارزش والایی تعیین کرد و آن را برای منظوری مشخص، یعنی برای نجات جان انسان‌ها در نظر گرفت. خون نقش مهمی در کفّاره کردن گناه یعنی پوشاندن آن ایفا می‌کند. آری، در شریعت تنها مورد استفادهٔ اسرائیلیان از خون، وقتی بود که خون را برای آمرزش گناهانشان به عنوان کفّاره بر مذبح می‌گذراندند.
۱۰. چرا خون حیوانات نمی‌توانست کاملاً گناهان را کفّاره کند، و قربانی حیوانات چه موضوعی را به یاد اسرائیلیان می‌آورد؟
۱۰ این موضوع برای مسیحیان نیز حائز اهمیت است. پولُس رسول در اشاره به قوانینی که یَهُوَه برای آمرزش گناهان مقرّر کرده بود گفت: «تقریباً همه چیز به خون طاهر می‌شود و بدون ریختن خون، آمرزش نیست.» ( عبرانیان ۹:۲۲) پولُس همچنین روشن ساخت که خون حیواناتی که اسرائیلیان قربانی می‌کردند آنان را کامل و بی‌گناه نمی‌ساخت. وی در این خصوص نوشت: «آن قربانی‌ها هر سال یادآور گناهانند، چرا که ممکن نیست که خون گاوها و بزها گناهان را از میان بردارد.» ( عبرانیان ۱۰:۱-۴، هزارهٔ نو ) با این حال، آن قربانی‌ها لازم بودند چرا که به یاد اسرائیلیان می‌آوردند که گناهکار هستند و برای آمرزش کامل از گناهانشان به قربانی باارزش‌تری نیاز دارند. حال که خون حیوان که معرف جان آن است نمی‌تواند گناه انسان‌ها را کفّاره کند، آیا خونی وجود دارد که بتواند چنین آمرزش عظیمی را برای انسان‌ها به ارمغان بیاورد؟
چاره‌ای که آفریدگار اندیشید
۱۱. چرا می‌توان گفت که خون حیوانات قربانی در شریعت نمایانگر موضوعی بسیار مهم بود؟
۱۱ احکام شریعت موضوع بسیار مهمی را در مورد مقصود خدا آشکار می‌ساخت. پولُس گفت: «مقصود از شریعت چیست؟» سپس چنین پاسخ داد: «شریعت چیزی بود که بعدها برای تشخیص گناه اضافه شد و قرار بود فقط تا زمان ظهور فرزند ابراهیم که وعده به او داده شده بود دوام داشته باشد.» ( غَلاطیان ۳:۱۹، انجیل شریف ) به همین ترتیب، پولُس نوشت: «شریعت موسی تصویر کاملی از حقایق آسمانی نبود، بلکه فقط از چیزهای نیکوی آینده از پیش خبر می‌داد.» — عبرانیان ۱۰:۱، ا ش.
۱۲. یَهُوَه چگونه از طریق احکامی در مورد خون مقصود خویش را بر ما آشکار کرد؟
۱۲ به طور خلاصه می‌توان گفت؛ خدا در زمان نوح به انسان‌ها اجازه داد تا از گوشت حیوانات تغذیه کنند، ولی آنان را از خوردن خون منع کرد. بعدها به نوادگان نوح گفت: «جان جسد در خون است.» یَهُوَه بدین وسیله خون را به منزلهٔ جان موجود زنده معرفی نمود و اضافه کرد: «[خون] را بر مذبح به شما داده‌ام تا برای جان‌های شما کفّاره کند.» آری، به این صورت شریعت خبر از به وقوع پیوستن اموری فوق‌العاده در خصوص مقصود خدا در آینده می‌داد. آن امور چه بودند؟
۱۳. چرا مرگ عیسی بسیار حائز اهمیت است؟
۱۳ مرگ عیسی در مقصود خدا نقشی اساسی را ایفا می‌کند. عیسی شکنجه دید و همچون مجرمی اعدام شد. پولُس نوشت: «هنگامی که ما هنوز ضعیف بودیم، در زمان معین، مسیح برای بی‌دینان وفات یافت. لٰکن خدا محبت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد.» ( رومیان ۵:۶، ۸) چرا مسیح باید در راه ما می‌مرد؟ مسیح با مرگ خود مبلغی را که برای کفّارهٔ گناهان ما لازم بود پرداخت. خون‌بهایی که مسیح پرداخت موضوع اصلی اعتقاد مسیحی است. ( متّیٰ ۲۰:۲۸؛ یوحنّا ۳:۱۶؛ ۱قُرِنتیان ۱۵:۳؛ ۱تیموتاؤس ۲:۶) اما، این موضوع چه ارتباطی با خون و زندگی دارد، و چه تأثیری بر زندگی ما می‌گذارد؟
۱۴، ۱۵. الف) در برخی ترجمه‌های کتاب مقدّس اَفَسُسیان ۱:۷ چگونه ترجمه شده است؟ ب) در اَفَسُسیان ۱:۷ چه نکتهٔ مهمی ممکن است نادیده گرفته شود؟
۱۴ برخی از کلیساها بیشتر بر موضوع مرگ عیسی تأکید می‌کنند. پیروان این کلیساها اغلب می‌گویند: ‹عیسی جانش را برای من داد.› در اینجا می‌خواهیم ببینیم برخی از ترجمه‌های کتاب مقدّس اَفَسُسیان ۱:۷ را چگونه ترجمه کرده‌اند. در یک ترجمه آمده است: «در او و به واسطهٔ مرگ او آزاد شده‌ایم، یعنی از گناهانمان آمرزش یافته‌ایم.» ( امریکن بایبل ترجمهٔ شِیل بَلِنتین، ۱۹۰۲) در ترجمه‌ای دیگر چنین گفته شده است: «با مرگ مسیح آزاد شده‌ایم و گناهانمان بخشوده شده است.» ( تودی انگلیش ورژن، ۱۹۶۶) واضح است که در این ترجمه‌ها بیشتر بر موضوع مرگ عیسی تأکید شده است. اگرچه مرگ عیسی حائز اهمیت است ولی ببینیم نقص این ترجمه‌ها در چیست؟
۱۵ اگر شخصی فقط این ترجمه‌ها را در اختیار داشته باشد ممکن است نکتهٔ مهمی را که این آیه در مورد مقصود خدا می‌گوید متوجه نشود. در اَفَسُسیان ۱:۷ واژه‌ای یونانی به کار رفته است که به معنی خون است. در ترجمهٔ فارسی کتاب مقدّس چنین آمده است: «در وی به سبب خون او فدیه یعنی آمرزش گناهان را به اندازهٔ دولت فیض او یافته‌ایم.»
۱۶. عبارت «خون او» چه موضوعی را نشان می‌دهد؟
۱۶ عبارت «خون او» در آیهٔ فوق مفهوم عمیقی دارد و به جنبه‌های مختلفی اشاره می‌کند. اینجا موضوع فقط مرگ عیسی به عنوان انسانی کامل نبود. عیسی با دادن خون خود آنچه را که شریعت به تصویر کشیده بود به تحقق رساند؛ بویژه آنچه مربوط به روز کفّاره بود. در آن روز حیوانات خاصّی قربانی می‌شدند و کاهن اعظم مقداری از خون قربانی‌ها را گرفته به قدس‌الاقداس واقع در خیمه یا معبد می‌برد و در آنجا آن را در حضور خدا تقدیم می‌کرد. — خروج ۲۵:۲۲؛ لاویان ۱۶:۲-۱۹.
۱۷. عیسی چگونه آنچه را که با روز کفّاره به تصویر کشیده شده بود به تحقق رسانید؟
۱۷ چنانکه پولُس توضیح داد عیسی آنچه را که با روز کفّاره به تصویر کشیده شده بود به تحقق رسانید. نخست، پولُس اشاره نمود که کاهن اعظم یک بار در سال با خون قربانی وارد قدس‌الاقداس می‌شد تا آن را برای گناهان خود و گناهانی که قوم ناآگاهانه مرتکب شده بودند تقدیم کند. ( عبرانیان ۹:۶، ۷) درست به همین شکل عیسی پس از مرگ باید به حضور خدا می‌رفت. لیکن وی نمی‌توانست با جسم و خون نزد خدا حضور یابد. لذا عیسی با بدنی روحانی رستاخیز یافته و ‹ در حضور خدا به جهت ما ظاهر شد.› وی چه چیزی به خدا تقدیم کرد؟ آنچه عیسی عطا کرد جسمانی نبود. پولُس در این مورد اظهار داشت: «مسیح چون ظاهر شد تا رئیس کَهَنهٔ نعمت‌های آینده باشد، . . . نه به خون بزها و گوساله‌ها، بلکه به خون خود، یک مرتبه فقط به مکان اقدس داخل شد و فدیهٔ ابدی را یافت. زیرا هر گاه خون بزها و گاوان . . . به طهارت جسمی مقدّس می‌سازد، پس آیا چند مرتبه زیاده، خون مسیح که به روح ازلی خویشتن را بی‌عیب به خدا گذرانید، ضمیر شما را از اَعمال مرده طاهر نخواهد ساخت تا خدای زنده را خدمت نمایید؟» آری، عیسی در واقع بهای خون خود را به خدا تقدیم کرد. — عبرانیان ۹:۱۱-۱۴، ۲۴، ۲۸؛ ۱۰:۱۱-۱۴؛ ۱پِطْرُس ۳:۱۸.
۱۸. چرا آنچه کتاب مقدّس در مورد خون می‌گوید برای مسیحیان حائز اهمیت است؟
۱۸ حقایقی که خدا به این شکل بر ما آشکار ساخته است سبب می‌شود به عمق مطالبی که کتاب مقدّس در مورد خون گفته است پی ببریم؛ اینکه چرا خدا برای خون ارزش بسیار قائل است، ما چه ارزشی باید برای آن قائل باشیم، و چرا باید به ممنوعیت‌هایی که خدا در مورد خون وضع کرده است احترام بگذاریم؟ با خواندن بخش یونانی کتاب مقدّس متوجه خواهید شد که بارها به خون مسیح اشاره شده است. ( کادر بالا ملاحظه شود.) این مطلب نشان می‌دهد که همهٔ مسیحیان می‌باید به «خون» عیسی ایمان بورزند. ( رومیان ۳:۲۵) آمرزش گناهان و مصالحه با خدا تنها در گرو «خون» عیسی است. ( کُولُسیان ۱:۲۰) این موضوع بویژه در مورد کسانی که عیسی با ایشان عهد ملکوت را منعقد ساخته است مصداق دارد. ( لوقا ۲۲:۲۰، ۲۸-۳۰؛ ۱قُرِنتیان ۱۱:۲۵؛ عبرانیان ۱۳:۲۰) آمرزش گناهان همچنین شامل حال «گروه عظیمی» خواهد شد که از «مصیبت عظیم» بیرون می‌آیند و تا ابد در بهشت زمینی زندگی خواهند کرد. آری، ایشان نیز جامه‌های خود را به خون برّه شسته‌اند. — مکاشفه ۷:۹، ۱۴.
۱۹، ۲۰. الف) چرا خدا استفاده از خون را محدود کرد، و این موضوع چه احساسی در ما به وجود می‌آورد؟ ب) در خصوص محبت خدا چه سؤالی مطرح می‌شود؟
۱۹ یَهُوَه خدا برای خون ارزش خاصّی قائل است و ما نیز باید در این خصوص به خالق خود اقتدا کنیم. یَهُوَه سعادت مخلوقات خود را می‌خواهد و برای زندگی آن‌ها ارزش فراوان قائل است لذا در مقامی است که محدودیت‌هایی در خصوص استفاده از خون برای انسان قرار دهد. او می‌خواهد انسان زندگی جاودانه داشته باشد و خون را برای این منظور خاص در نظر گرفته است. خدا برای تحقق مقصود خود از خون پرارزش عیسی استفاده کرد. چقدر باید سپاسگزار باشیم که یَهُوَه به این طریق راه نجاتی برای ما فراهم کرده است! و چقدر باید از عیسی ممنون باشیم که خون خود را در راه ما تقدیم کرد! اکنون می‌توانیم احساس یوحنّا را درک کنیم که گفت: «او که ما را محبت می‌نماید و ما را از گناهان ما به خون خود شست، و ما را نزد خدا و پدر خود پادشاهان و کَهَنه ساخت، او را جلال و توانایی باد تا ابدالآباد. آمین.» — مکاشفه ۱:۵، ۶.
۲۰ آفریدگار ما از مدت‌ها پیش در نظر داشت زندگی انسان‌ها را به این شکل نجات بخشد. پس بجاست از خود سؤال کنیم، این محبت خدا چه تأثیری بر تصمیماتی که در زندگی اتخاذ می‌کنیم دارد؟ مقالهٔ بعدی به این سؤال پاسخ می‌گوید.
مرور
• از آیاتی که در مورد هابیل و نوح صحبت می‌کند چه مطلبی در مورد نگرش خدا نسبت به خون می‌آموزیم؟
• خدا در شریعت چه ممنوعیتی برای استفاده از خون قرار داد، و دلیل آن چه بود؟
• چگونه عیسی آنچه را که با روز کفّاره به تصویر کشیده شده بود به تحقق رسانید؟
• چگونه خون عیسی می‌تواند زندگی ما را نجات بخشد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[کادر در صفحهٔ ۱۲]
خونی که جان انسان‌ها را نجات می‌دهد
«مراقب خود و تمامی گلّه‌ای که روح‌القدس شما را به نظارتِ بر آن برگماشته است باشید و کلیسای خدا را که آن را به خون پسر خود خریده است، شبانی کنید.» — اَعمال ۲۰:۲۸، هزارهٔ نو.
«چقدر بیشتر الآن که به خون او عادل شمرده شدیم، به وسیلهٔ او از غضب نجات خواهیم یافت.» — رومیان ۵:۹.
«شما . . . اجنبی و از عهدهای وعده بیگانه و بی‌امید و بی‌خدا در دنیا بودید. لیکن الحال در مسیح عیسی شما که در آن وقت دور بودید، به خون مسیح نزدیک شده‌اید.» — اَفَسُسیان ۲:۱۲، ۱۳.
«خوشنودی خدا در این بود که [عیسی] با همهٔ کمال خود در او ساکن شود، و به واسطهٔ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلهٔ صلحی که با ریخته شدند خون وی بر صلیب پدید آورد.» — کُولُسیان ۱:۱۹، ۲۰، هزارهٔ نو.
«ای برادران، . . . به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم.» — عبرانیان ۱۰:۱۹.
«از شیوهٔ زندگی باطلی که از پدرانتان به ارث برده بودید، بازخرید شده‌اید، نه به چیزهای فانی چون سیم و زر، بلکه به خون گرانبهای مسیح، آن برّهٔ بی‌عیب و بی‌نقص.» — ۱پِطْرُس ۱:۱۸، ۱۹، هزارهٔ نو.
«اگر در نور گام برداریم، چنانکه او در نور است، با یکدیگر رفاقت داریم و خون پسر او عیسی ما را از هر گناه پاک می‌سازد.» — ۱یوحنّا ۱:۷، هزارهٔ نو.
«مستحقّ گرفتن کتاب و گشودن مُهرهایش هستی زیرا که ذبح شدی و مردمان را برای خدا به خون خود از هر قبیله و زبان و قوم و امّت خریدی.» — مکاشفه ۵:۹.
«آن مدعی برادران ما . . . به زیر افکنده شد. و ایشان به وساطت خون برّه و کلام شهادت خود بر او غالب آمدند» — مکاشفه ۱۲:۱۰، ۱۱.
[تصویر در صفحهٔ ۱۰]
خدا در شریعت نشان داد که خون نقش مهمی در آمرزش گناهان ایفا می‌کند
[تصویر در صفحهٔ ۱۱]
از طریق خون عیسی جان بسیاری از انسان‌ها نجات خواهد یافت