بزرگی و منزلت از دید یَهُوَه

‏«هر که در میان شما می‌خواهد بزرگ گردد،‏ خادم شما باشد.‏» ‏—‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۶‏.‏

۱.‏ چه طرز فکری در دنیا رایج است؟‏

در ۵۰۰ کیلومتری جنوب قاهره،‏ حوالی شهر باستانی تیبز (‏ کارنک کنونی)‏ مجسمه عظیمی از فرعون مصر،‏ آمن‌هوتِپ سوّم نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.‏ انسان در کنار این مجسمهٔ ۱۸ متری براستی خود را کوچک و حقیر حس می‌کند.‏ شکی نیست که دلیل ساختن این بنای یادبود نیز چیزی جز ایجاد چنین احساسی در بیننده نبوده است.‏ این عمل از طرز فکری رایج در دنیا سرچشمه می‌گیرد؛‏ یعنی بزرگ جلوه دادن خود و تحقیر کردن دیگران.‏

۲.‏ عیسی چه سرمشقی برای پیروان خود قرار داد،‏ و چه سؤالاتی درخور تأمّل است؟‏

^۲ تعریفی که عیسی مسیح از بزرگی ارائه می‌دهد درست برعکس تعریفی است که در دنیا رواج یافته است.‏ عیسی با همهٔ بزرگی و منزلت خود به پیروانش گفت کسی بزرگ است که کمر همّت به خدمت دیگران ببندد.‏ عیسی در آخرین روز زندگی خود بر روی زمین با شستن پاهای شاگردانش نشان داد که منظور وی از خدمت به دیگران چیست.‏ شکی نیست که عمل وی مستلزم افتادگی بسیار بود!‏ (‏ یوحنّا ۱۳:‏۴،‏ ۵،‏ ۱۴‏)‏ ما نیز خوب است از خود سؤال کنیم بزرگی را در چه می‌بینیم آیا دوست داریم به دیگران خدمت کنیم،‏ یا دیگران به ما خدمت کنند؟‏ آیا رفتار عیسی انگیزهٔ خدمت به دیگران را در ما ایجاد کرده است؟‏ در ادامه می‌خواهیم نگرش عیسی از بزرگی را با نگرش رایج آن در دنیا مقایسه کنیم.‏

خودبزرگ‌بینی به سرافکندگی می‌انجامد

۳.‏ چه نمونه‌هایی از کتاب مقدّس عاقبت اشخاص تشنهٔ جاه و جلال را نشان می‌دهد؟‏

^۳ در کتاب مقدّس نمونه‌های فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد غرور و خودبزرگ‌بینی به نابودی می‌انجامد.‏ هامان را مثال بزنیم.‏ وی در زمان اِسْتَر و مُرْدِخای،‏ شخص سرشناسی در امپراتوری پارس بود.‏  حرص و ولع هامان به کسب جاه و جلال سرانجام به سرافکندگی و مرگ وی انجامید.‏ (‏ اِسْتَر ۳:‏۵؛‏ ۶:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۷:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ نمونهٔ دیگر آن نَبُوکَدْنَصَّر است که یَهُوَه او را در اوج قدرت به جنون مبتلا کرد.‏ تکبّر و غرور نَبُوکَدْنَصَّر به خوبی در این سخن وی آشکار است که گفت:‏ «آیا این بابل عظیم نیست که من آن را برای خانهٔ سلطنت به توانایی قوّت و حشمت جلال خود بنا نموده‌ام؟‏» (‏ دانیال ۴:‏۳۰‏)‏ و یا هیرودیس اَغْریپاس را مثال بزنیم که جلال و شکوهی را که به خدا تعلّق داشت به خود نسبت داد و به همین خاطر فرشتهٔ خدا او را کشت و خوراک کرم‌ها کرد.‏ (‏ اَعمال ۱۲:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ آری،‏ خودبزرگ‌بینی و غرور منجر به سرافکندگی و سقوط این مردان تشنهٔ جاه و جلال شد.‏

۴.‏ چه کسی غرور را در میان انسان‌ها ترویج می‌دهد؟‏

^۴ همهٔ ما می‌خواهیم مورد احترام دیگران باشیم.‏ شیطان از همین نیاز طبیعی ما سوءاستفاده می‌کند و بذر غرور را در دلمان می‌کارد.‏ (‏ متّیٰ ۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ نباید فراموش کنیم که شیطان «خدای این جهان» است و مصمم است افکار و عقاید غلط منجمله جاه‌طلبی خود را به انسان‌ها القا کند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۴؛‏ اَفَسُسیان ۲:‏۲؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏)‏ مسیحیان که به روشنی شیطان را در پس این گونه افکار می‌بینند،‏ سعی می‌کنند از خودبزرگ‌بینی و جاه‌طلبی‌ای که در میان انسان‌ها ترویج می‌دهد پرهیز کنند.‏

۵.‏ آیا کسب افتخار و شهرت و ثروت شخص را سعادتمند می‌کند؟‏ توضیح دهید.‏

^۵ یکی از عقایدی که شیطان ترویج می‌دهد این است که کسب افتخار،‏ شهرت و ثروت شخص را خوشبخت می‌کند.‏ آیا این عقیده درست است؟‏ آیا این‌ها واقعاً انسان را سعادتمند می‌کنند؟‏ مسلّماً خیر.‏ کتاب مقدّس ما را شدیداً از داشتن چنین نگرشی برحذر می‌دارد.‏ سلیمان حکیم می‌گوید:‏ «متوجه شدم که به سبب حسادت است که مردم تلاش می‌کنند موفقیت کسب کنند،‏ این نیز مانند دویدن به دنبال باد،‏ بیهوده است.‏» (‏ جامعه ۴:‏۴‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ بسیاری از کسانی که در تمام زندگی تلاش کرده‌اند از دیگران پیشی بگیرند به صحت گفتهٔ کتاب مقدّس پی برده‌اند.‏ برای مثال،‏ یکی از افرادی که در پروژهٔ ساختن موشکی که پای انسان را به ماه رساند شرکت داشت می‌گوید:‏ «من برای این پروژه خیلی زحمت کشیدم و در کارم مهارت فراوان یافتم.‏ اما این زحمات نه برایم سعادت آورد و نه آرامش خاطر.‏»‏ * شهرت و مقام در دنیای تجارت و همچنین در ورزش و موسیقی و سینما نیز برای انسان‌ها سعادت واقعی به همراه نمی‌آورد.‏

ازخودگذشتگی و بزرگی

۶.‏ برای یعقوب و یوحنّا بزرگی به چه مفهوم بود؟‏

^۶ عیسی به خوبی برای شاگردانش روشن ساخت که خدا چه کسی را بزرگ می‌شمارد.‏ روزی آنان برای برگزاری عید فِصَح سال ۳۳ د.‏م.‏ راهی اورشلیم بودند.‏ در راه یعقوب و یوحنّا پسرخاله‌های عیسی مادر خود را نزد او  فرستادند تا از عیسی بخواهد ‹آنان را در ملکوت خود،‏ یکی را بر دست راست و دیگری را بر دست چپ خویش بنشاند.‏› (‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۱‏)‏ در میان یهودیان رسم بر این بود که افراد والارتبه را در دست راست و چپ خود بنشانند.‏ (‏ ۱پادشاهان ۲:‏۱۹‏)‏ یعقوب و یوحنّا با جاه‌طلبی در پی این دو کرسی مهم بودند و می‌خواستند به هر طریق آن را از آن خود کنند.‏ عیسی که به خوبی به منظور ایشان پی برده بود از آن موقعیت استفاده کرده،‏ بزرگی و منزلت را از دید یَهُوَه برای آنان توضیح داد.‏

۷.‏ عیسی بزرگی را چگونه تعریف کرد؟‏

^۷ عیسی می‌دانست که از دید مردم کسی بزرگ محسوب می‌شود که بر دیگران تسلّط دارد و همه گوش به فرمان او هستند.‏ اما در میان پیروان عیسی کسی بزرگ محسوب می‌شود که به دیگران خدمت می‌کند.‏ عیسی گفت:‏ «هر که در میان شما می‌خواهد بزرگ گردد،‏ خادم شما باشد.‏ و هر که می‌خواهد در میان شما مقدّم بُوَد،‏ غلام شما باشد.‏» —‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

۸.‏ خادم به چه مفهوم است،‏ و بجاست در این خصوص چه سؤالاتی از خود بکنیم؟‏

^۸ واژهٔ یونانی‌ای که در کتاب مقدّس «خادم» ترجمه شده،‏ به کسی اطلاق می‌شود که با پشتکار کمر به خدمت دیگران ببندد.‏ درس مهمی که عیسی به شاگردانش آموخت این بود که بزرگی به دستور دادن نیست،‏ بلکه به خدمت کردن است.‏ بجاست از خود سؤال کنیم:‏ ‹اگر به جای یعقوب یا یوحنّا بودم آیا منظور عیسی را درک می‌کردم؟‏ آیا متوجه می‌شدم که خدا کسی را بزرگ می‌داند که از روی محبت به دیگران خدمت می‌کند؟‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۳‏.‏

۹.‏ عیسی در رفتار با دیگران چه نمونه‌ای از خود به جا گذاشت؟‏

^۹ عیسی با تعالیم و رفتار خود به شاگردانش نشان داد که آنچه در دنیا بزرگی معرفی شده است بزرگی نیست.‏ او دیگران را حقیر نمی‌شمرد و هرگز خود را بزرگ جلوه نمی‌داد.‏ به همین دلیل،‏ مرد و زن،‏ پیر و جوان،‏ غنی و فقیر و حتی کسانی که به گناهکار معروف بودند در کنار او احساس راحتی می‌کردند.‏ (‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۳-‏۱۶؛‏ لوقا ۷:‏۳۷-‏۵۰‏)‏ عیسی با صبر و شکیبایی ضعف‌ها و ناتوانایی‌های دیگران را تحمّل می‌کرد.‏ مثلاً وقتی شاگردانش نسنجیده عمل می‌کردند و  یا با یکدیگر مشاجره می‌کردند،‏ وی با صبر و حوصله آموزششان می‌داد و معنی واقعی تواضع و متانت را به ایشان می‌آموخت.‏ —‏ زَکَرِیّا ۹:‏۹؛‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۹؛‏ لوقا ۲۲:‏۲۴-‏۲۷‏.‏

۱۰.‏ چرا می‌توان گفت که زندگی عیسی مملوّ از فداکاری و ازخودگذشتگی بوده است؟‏

^۱۰ ازخودگذشتگی‌های عیسی نشانگر بزرگی شخصیت وی بود.‏ عیسی به زمین نیامد تا انسان‌ها را به خدمت خود درآورد،‏ بلکه آمد تا به آنان خدمت کند.‏ عیسی با اینکه کامل بود مثل هر انسان دیگری نیاز به استراحت داشت.‏ اما حتی در چنین مواقعی نیز نیاز دیگران را بر خود مقدّم می‌شمرد؛‏ بیماران و دیوزدگان را شفا می‌بخشید و خلاصه از هیچ کاری برای کمک به مردم دریغ نمی‌کرد.‏ (‏ مَرقُس ۱:‏۳۲-‏۳۴؛‏ ۶:‏۳۰-‏۳۴؛‏ یوحنّا ۱۱:‏۱۱،‏ ۱۷،‏ ۳۳‏)‏ او از روی محبت کلام خدا را به مردم آموزش می‌داد،‏ صدها کیلومتر در جاده‌های خاکی پیاده می‌رفت تا خبر آمدن پادشاهی خدا را به مردم اعلام کند.‏ (‏ مَرقُس ۱:‏۳۸،‏ ۳۹‏)‏ شکی نیست که خدمت به دیگران برای عیسی از اهمیت بسیار برخوردار بود.‏

تواضع مسیح را الگو خود سازیم

۱۱.‏ از سرپرستان مسیحی چه خصوصیتی انتظار می‌رود؟‏

^۱۱ اواخر قرن نوزدهم شماری از مردان با صلاحیت آموزش داده شدند تا برای رسیدگی به نیاز جماعات به مناطق مختلف سفر کنند.‏ در برج‌دیده‌بانی صهیون ‏(‏ ۱ سپتامبر سال ۱۸۹۴)‏ در مورد شرایط گزینش این خادمان چنین آمده است:‏ «این مردان می‌باید بسیار متواضع بوده از غرور پرهیز کنند.‏ .‏ .‏ .‏ خود را جلال ندهند،‏ بلکه مسیح را جلال دهند.‏ تعالیمشان نه بر پایهٔ حکمت خویش بلکه بر پایهٔ تعالیم مسیح باشد و آن را با سادگی و قدرت آموزش دهند.‏» واضح است که مسیحیان هرگز نباید از روی جاه‌طلبی یا به منظور کسب رتبه و مقام و یا برای تسلّط بر دیگران وظیفه‌ای در جماعت متقبل شوند.‏ سرپرستی متواضع به خوبی می‌داند که کتاب مقدّس خدمت او را «کار نیکو» خوانده است و نه یک رتبه و یا مقام.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ همهٔ پیران مسیحی و خادمان کمکی می‌باید با تواضع در صدد خدمت به برادران خود باشند،‏ و در انجام خدمت مقدّس خود نمونه‌ای نیکو برای آنان قرار دهند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹؛‏ غَلاطیان ۵:‏۱۳؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏.‏

۱۲.‏ برادرانی که می‌خواهند وظایفی در جماعت متقبل شوند بجاست چه سؤالاتی از خود بکنند؟‏

^۱۲ برادرانی که می‌خواهند وظایفی در جماعت متقبل شوند بجاست از خود سؤال کنند:‏ ‹آیا از هر موقعیتی برای خدمت به برادران و خواهرانم استفاده می‌کنم،‏ یا اینکه انتظار دارم آن‌ها به من خدمت کنند؟‏ آیا مایلم وظایفی را انجام دهم که معمولاً کسی متوجه  آن نمی‌شود؟‏› مثلاً می‌توان برادر جوانی را فرض کرد که دوست دارد در جماعت گفتار دهد ولی میلی به کمک کردن به سالمندان ندارد.‏ وی شاید دوست داشته باشد با برادران مسئول نشست و برخاست کند ولی از موعظه کردن خوشش نیاید.‏ او باید از خود سؤال کند:‏ ‹آیا تمایل من بیشتر به انجام وظایفی است که به چشم می‌آید و همه از آن تعریف می‌کنند؟‏ آیا دوست دارم در میان همه بدرخشم؟‏› بزرگ نمایاندن خود درست متضاد تعالیم مسیح است.‏ —‏ یوحنّا ۵:‏۴۱‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ تواضع سرپرستان چه تأثیری بر دیگران می‌گذارد؟‏ ب)‏ چرا تواضع نشان دادن برای همهٔ مسیحیان امری واجب است؟‏

^۱۳ سرمشق قرار دادن تواضع مسیح ما را بر آن می‌دارد که به دیگران خدمت کنیم.‏ برادری که وظیفه داشت برای نظارت کار دفترهای بیت‌ئیل در کشورهای مختلف به آن‌ها سفر کند،‏ در یکی از سفرهای خود با وجود برنامهٔ فشرده و مسئولیت‌های سنگینی که بر دوش داشت به برادر جوانی که مشغول کار با یک دستگاه بسته‌بندی بود ولی در تنظیم آن دچار اِشکال شده بود کمک کرد.‏ آن برادر جوان می‌گوید:‏ «برای من خیلی جالب بود که می‌دیدم او با وجود برنامهٔ سنگینی که داشت مدت زیادی از وقت خود را با من برای کار با یک دستگاه بسته‌بندی اختصاص داد.‏ او نیز در جوانی در بیت‌ئیل با دستگاه مشابهی کار کرده بود و خوب می‌دانست که تنظیم این دستگاه‌ها چقدر سخت است.‏ باید بگویم توجه و علاقهٔ او واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد.‏» اکنون که سال‌ها از آن ماجرا می‌گذرد،‏ آن برادر جوان که خود به عنوان یکی از سرپرستان بیت‌ئیل خدمت می‌کند هنوز محبت آن سرپرست منطقه را فراموش نکرده است.‏ ما نیز هرگز نباید خود را آنقدر مهم بدانیم که از انجام دادن کارهای کوچک سر باز بزنیم.‏ بلکه باید با «تواضع» هر کمکی از دستمان بر می‌آید انجام دهیم.‏ تواضع نشان دادن برای همهٔ مسیحیان امری واجب است چرا که همان طور که کتاب مقدّس می‌گوید بخشی از «انسانیت تازه» یا به عبارت دیگر شخصیت مسیحی ما می‌باشد.‏ —‏ فیلِپّیان ۲:‏۳؛‏ کُولُسیان ۳:‏۱۰،‏ ۱۲؛‏ رومیان ۱۲:‏۱۶‏.‏

چگونه می‌توانیم در نظر خدا بزرگ شمرده شویم؟‏

۱۴.‏ چگونه می‌توانیم خودبزرگ‌بینی را از خود دور سازیم؟‏

^۱۴ اوّل ببینیم چگونه می‌توانیم خودبزرگ‌بینی را در خود از میان ببریم؟‏ یک روش آن این است که خود را با یَهُوَه مقایسه کنیم و ببینیم که چقدر در مقابل عظمت،‏ قدرت و حکمت او ناچیز هستیم.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۲‏)‏ همچنین با نگاهی صادقانه به خود می‌بینیم که دلیلی برای خودبزرگ‌بینی و غرور وجود ندارد.‏ چرا که حتی اگر در زمینه‌ای بهتر از دیگری باشیم،‏ چه بسا آن شخص در خصوصیتی از ما بهتر باشد که از دید یَهُوَه بسیار پراهمیت‌تر است.‏ در واقع بسیاری از کسانی که در نظر یَهُوَه باارزش محسوب می‌شوند به دلیل تواضعی که دارند خود را بزرگ نمی‌نمایانند و ما متوجه برتری‌های ایشان نمی‌شویم.‏ —‏ امثال ۳:‏۳۴؛‏ یعقوب ۴:‏۶‏.‏

۱۵.‏ چگونه از شرح‌حال خادمان وفادار یَهُوَه درس تواضع می‌گیریم؟‏

^۱۵ وقتی شرح‌حال برادران و خواهرانی را که به دلیل وفاداری‌شان به یَهُوَه سخت‌ترین زجر و شکنجه‌ها را تحمّل کرده‌اند می‌خوانیم متوجه می‌شویم که بیشتر آنان در دنیا مقام و منزلتی نداشتند لیکن نزد یَهُوَه از ارزش و منزلت والایی برخوردار بودند.‏ تعمّق در شرح‌حال این برادران و خواهران به ما درس تواضع و  فروتنی می‌دهد و کمک می‌کند تا از خودبزرگ‌بینی پرهیز کنیم.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۳‏.‏ *

۱۶.‏ چگونه همهٔ اعضای جماعت می‌توانند تواضع مسیح را سرمشق قرار دهند؟‏

^۱۶ همهٔ مسیحیان پیر و جوان باید تواضع مسیح را الگوی خود سازند.‏ در جماعت مسیحی کارهای بسیاری برای انجام دادن وجود دارد.‏ هرگز نباید از پذیرفتن کارهای ساده عار داشته باشیم.‏ (‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۴۱؛‏ ۲پادشاهان ۳:‏۱۱‏)‏ آیا شما والدین فرزندانتان را تشویق می‌کنید تا هر وظیفه‌ای را که در سالن ملکوت و در سالن‌های مجمع و کنگره به ایشان محوّل می‌شود با خوشحالی بپذیرند؟‏ آیا خود شما در انجام دادن کارهای ساده برای ایشان نمونه هستید؟‏ برادری که اکنون در بیت‌ئیل خدمت می‌کند سرمشق خوبی را که والدینش برای او قرار دادند هرگز فراموش نمی‌کند.‏ وی می‌گوید:‏ «پدر و مادرم تمیز کردن سالن ملکوت و یا سالن‌های کنگره را کار بسیار مهمی می‌دانستند.‏ آن‌ها برای کمک به برادران حاضر به انجام هر کاری بودند هر چقدر هم که آن کار به نظر ساده و حقیر می‌آمد.‏ رفتار نمونهٔ آن‌ها سبب شد تا هر وظیفه‌ای را که در بیت‌ئیل به من محوّل می‌شد با کمال میل انجام دهم.‏»‏

۱۷.‏ چرا می‌توان گفت که وجود خواهران فداکار برکت بزرگی برای جماعت است؟‏

^۱۷ اِسْتَر،‏ در قرن پنجم ق.‏د.‏م.‏ ملکهٔ امپراتوری پارس بود.‏ او با وجود زندگی مجللی که داشت حاضر شد جان خود را برای نجات امّت خدا و انجام اراده او به خطر بیندازد.‏ (‏ اِسْتَر ۱:‏۵،‏ ۶؛‏ ۴:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ امروزه نیز زنان مسیحی فداکاری اِسْتَر را سرمشق قرار می‌دهند و از هر امکانی که در اختیار دارند برای کمک به دیگران استفاده می‌کنند.‏ آن‌ها به ملاقات بیماران می‌روند،‏ افسردگان را تسلّی می‌دهند،‏ کلام خدا را بشارت می‌دهند،‏ و با پیران مسیحی همکاری می‌کنند.‏ براستی که وجود چنین خواهران فداکاری در جماعت چه برکت بزرگی است!‏

برکات تواضع واقعی

۱۸.‏ از تواضع واقعی چه برکاتی به دست می‌آید؟‏

^۱۸ تواضع واقعی برکات بسیاری به همراه دارد.‏ وقتی با ازخودگذشتگی به دیگران خدمت می‌کنیم هم آنان را خوشحال می‌کنیم و هم سعادت بزرگی نصیب خودمان می‌سازیم.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ برادرانمان نیز وقتی می‌بینند که چگونه با اشتیاق خدمتی در حق آنان انجام می‌دهیم محبتشان نسبت به ما بیشتر می‌شود.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۳۷‏)‏ از همه مهم‌تر وقتی یَهُوَه تلاش‌های ما را در راه تأمین رفاه برادران و خواهرانمان می‌بیند آن را همچون هدیه‌ای،‏ مقبول می‌دارد.‏ —‏ فیلِپّیان ۲:‏۱۷‏.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم تواضع واقعی را در خود پرورش دهیم؟‏

^۱۹ بیایید هر یک نیّت دل خود را بیازماییم و از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا واقعاً تواضع مسیح را سرمشق قرار می‌دهم،‏ یا فقط حرف آن را می‌زنم؟‏› باید به خاطر داشته باشیم که یَهُوَه از غرور و تکبّر متنفر است.‏ (‏ امثال ۱۶:‏۵؛‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۵‏)‏ باشد که در رفتارمان با همه منجمله با اعضای جماعت و اعضای خانواده‌مان تواضع مسیح را الگوی خود سازیم و هر کاری را نه برای کسب افتخار بلکه برای جلال یَهُوَه خدا انجام دهیم.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۳۱‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

مرور

‏• چرا باید از نگرشی که مردم دنیا از بزرگی و منزلت دارند پرهیز کنیم؟‏

‏• عیسی بزرگی و منزلت را چگونه تعریف کرد؟‏

‏• چگونه سرپرستان مسیحی می‌توانند تواضع مسیح را سرمشق قرار دهند؟‏

‏• چگونه می‌توانیم در نظر خدا بزرگ شمرده شویم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۷]‏

چه کسی در نظر یَهُوَه بزرگ محسوب می‌شود؟‏

کسی که انتظار دارد دیگران به او خدمت کنند،‏ یا کسی که آماده خدمت به دیگران است؟‏

کسی که می‌خواهد خودنمایی کند،‏ یا کسی که با فروتنی کارهای ساده را متقبل می‌شود؟‏

کسی که از خودش تعریف می‌کند،‏ یا کسی که صادقانه از دیگران تعریف می‌کند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

مجسمهٔ عظیم فرعون مصر،‏ آمن‌هوتِپ سوّم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

چه چیزی باعث هلاکت هامان شد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

آیا با میل و رغبت به دیگران خدمت می‌کنیم؟‏