خدا را «یکدل و یکزبان» تمجید کنید

‏«یکدل و یکزبان شده،‏ خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح را تمجید نمایید.‏» —‏ رومیان ۱۵:‏۶‏.‏

۱.‏ پولُس،‏ در بارهٔ حل اختلافات بین مسیحیان چه نکته‌ای را تأیید کرده است؟‏

مسیحیان دارای شخصیت‌های متفاوتی هستند.‏ اما همهٔ آن‌ها باید دست به دست یکدیگر داده متحدانه در طریق حیات گام بردارند.‏ ولی چگونه چنین همبستگی‌ای امکان‌پذیر است؟‏ در صورتی که اختلافات کوچک را بزرگ نکنیم یا به عبارت دیگر از کاه کوه نسازیم.‏ پولُس رسول در تأیید این نکتهٔ بسیار مهم پندی به مسیحیان قرن اوّل داد.‏ او چگونه آن را تشریح کرد؟‏ و ما چگونه می‌توانیم این پند الٰهی را در زندگی خود به کار گیریم؟‏

اهمیت اتحاد مسیحی

۲.‏ چگونه پولُس بر لزوم اتحاد بین مسیحیان تأکید کرد؟‏

^۲ پولُس به خوبی می‌دانست که اتحاد بین مسیحیان امری است لازم و حیاتی،‏ بدین سبب از آن‌ها تقاضا کرد تا یکدیگر را با محبت تحمّل کنند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱-‏۳؛‏ کُولُسیان ۳:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ اما بعد از مدت ۲۰ سال پایه‌گذاری و بازدید جماعات بسیار متوجه شد که برقراری اتحاد خالی از مشکلات نیست.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۱۱-‏۱۳؛‏ غَلاطیان ۲:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ از این رو پولُس به مسیحیان مقیم روم چنین پند داد:‏ «خدای صبر و تسلّی شما را فیض عطا کناد .‏ .‏ .‏ تا یکدل و یکزبان شده،‏ خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح را تمجید نمایید.‏» (‏ رومیان ۱۵:‏۵،‏ ۶‏)‏ امروزه،‏ ما نیز باید به عنوان مردمی متحد یَهُوَه را «یکدل و یکزبان» تمجید کنیم.‏ اما تا چه حد می‌توانیم به این مقصود دست یابیم؟‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ شخصیت و پیشینهٔ مسیحیان روم چه تفاوتی با یکدیگر داشت؟‏ ب)‏ چگونه مسیحیان روم با وجود تفاوت‌هایشان می‌توانستند یَهُوَه را «یکدل و یکزبان» خدمت کنند؟‏

^۳ بسیاری از مسیحیان روم دوستان صمیمی پولُس بودند.‏ (‏ رومیان ۱۶:‏۳-‏۱۶‏)‏ با وجود شخصیت و پیشینهٔ متفاوت آن‌ها پولُس یکایکشان را پذیرفت چون «محبوب خدا» بودند.‏ او گفت:‏ «شکر می‌کنم خدای خود را به وساطت عیسی مسیح دربارهٔ همگی شما که ایمان شما در تمام عالَم شهرت یافته است.‏» یقیناً برادران ما در روم از بسیاری جهات نمونه بودند.‏ (‏ رومیان ۱:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱۵:‏۱۴‏)‏ اما در میان آن‌ها اختلافاتی نیز وجود داشت.‏ از آنجایی که امروزه نیز مسیحیان از فرهنگ‌های گوناگون و با شخصیت‌های متفاوت می‌باشند،‏ مطالعهٔ پندهای الهامی پولُس به آن‌ها کمک خواهد کرد تا اختلافات خود را حل کرده «یکدل و یکزبان» شوند.‏

^۴ در روم،‏ هم از یهودیان و هم از غیریهودیان به مسیحیت گرویده بودند.‏ (‏ رومیان ۴:‏۱؛‏ ۱۱:‏۱۳‏)‏ برای عده‌ای از مسیحیان یهودی‌نژاد مشکل بود تا بعضی از قوانین شریعت موسی را که به انجام آن خو گرفته بودند ترک کنند.‏ اگرچه باید خوب  می‌دانستند که رفتار به آن قوانین،‏ دیگر برای نجات و رستگاری ضروری نبود.‏ از طرف دیگر عده‌ای از مسیحیان یهودی‌نژاد پذیرفته بودند که قربانی مسیح آن‌ها را از قید انجام این امور رهایی داده است.‏ بدین سبب پاره‌ای از عادات و رسوم خود را ترک کردند.‏ (‏ غَلاطیان ۴:‏۸-‏۱۱‏)‏ همان طور که پولُس اشاره کرد همهٔ آن‌ها «محبوب خدا» بودند.‏ و با داشتن رفتار و نگرشی صحیح نسبت به یکدیگر می‌توانستند خدا را «یکدل و یکزبان» خدمت کنند.‏ درست مانند مسیحیان روم،‏ بین ما نیز ممکن است در بارهٔ موضوعی اختلاف نظر وجود داشته باشد.‏ بنابراین باید به توضیح پولُس در بارهٔ این اصل مهم به خوبی دقت کنیم.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏۴‏.‏

‏«یکدیگر را به گرمی بپذیرید»‏

۵،‏ ۶.‏ چرا در جماعت روم عقاید گوناگونی وجود داشت؟‏

^۵ در کتاب رومیان پولُس از موضوعی سخن به میان می‌آورد که دیدگاه مسیحیان در بارهٔ آن متفاوت بود.‏ او نوشت:‏ «ایمانِ یکی به او اجازه می‌دهد هر غذایی را بخورد.‏ اما دیگری که ایمانش ضعیف است،‏ فقط سبزیجات می‌خورد.‏» منظور او چه بود؟‏ در شریعت موسی گوشت خوک حرام بود.‏ (‏ رومیان ۱۴:‏۲‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ لاویان ۱۱:‏۷‏)‏ ولیکن مسیح با مرگش این شریعت را منسوخ کرد.‏ (‏ اَفَسُسیان ۲:‏۱۵‏)‏ سپس،‏ سه سال و نیم بعد از مرگ عیسی،‏ فرشته‌ای به پِطْرُس رسول گفت که در نظر خدا هیچ خوراکی حرام نیست.‏ (‏ اَعمال ۱۱:‏۷-‏۱۲‏)‏ با این تفاصیل بعضی از مسیحیان یهودی‌نژاد احساس کردند که می‌توانند گوشت خوک و یا بعضی از غذاهای دیگر را که در شریعت حرام بود بخورند.‏

^۶ از طرفی دیگر،‏ فکر خوردن غذاهایی که در عهد شریعت حرام بود برای عده‌ای از مسیحیان یهودی‌نژاد چندش‌آور به نظر می‌رسید و چون آنان به این موضوع اهمیت می‌دادند از اینکه برادران یهودی‌نژادشان این خوراک‌ها را تناول می‌کردند آزرده‌خاطر می‌شدند.‏ به علاوه،‏ بعضی از مسیحیانی که یهودی‌نژاد نبودند و در دین گذشتهٔ آن‌ها خوردن هیچ گونه غذایی منع نشده بود،‏ احتمالاً از اینکه آنان بر سر خوردن نوع غذا با یکدیگر توافق ندارند،‏ متعجب می‌شدند.‏ البته اگر یک مسیحی از خوردن غذای بخصوصی اجتناب می‌کرد این کار او اشتباه محسوب نمی‌شد ولی اگر ادعا می‌کرد برای کسب رستگاری نباید از آن غذا تناول کرد،‏ این کار او اشتباه بود.‏ در اینجا به خوبی می‌توان دید که این گونه اختلاف‌نظرها می‌تواند باعث تفرقه و جدایی در جماعت شود.‏ مسیحیان روم باید عاقلانه عمل می‌کردند تا  اجازه ندهند چنین اختلافاتی مانع شود خدا را «یکدل و یکزبان» تمجید کنند.‏

۷.‏ چه نظرات مختلفی در بارهٔ یک روز بخصوصِ هفته وجود داشت؟‏

^۷ در اینجا پولُس به مثال دیگری اشاره کرده می‌گوید:‏ «کسی یک روز را از دیگر روزها مقدّستر می‌شمارد؛‏ فردی دیگر،‏ همهٔ روزها را یکسان می‌پندارد.‏» (‏ رومیان ۱۴:‏۵الف‏،‏ ھ ن ‏)‏ تحت قانون شریعت کار کردن در روز سَبَّت جایز نبود.‏ حتی مسافتِ سفر نیز در این روز کاملاً محدود شده بود.‏ (‏ خروج ۲۰:‏۸-‏۱۰؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۰؛‏ اَعمال ۱:‏۱۲‏)‏ هنگامی که شریعت باطل شد ممنوعیت‌های آن نیز باطل گردید.‏ اما ممکن بود هنوز برای بعضی از مسیحیان یهودی‌نژاد مشکل باشد تا در روز سَبَّت که برای آن‌ها در گذشته مقدّس بود کار کرده،‏ یا به سفری طولانی روند.‏ اگرچه سَبَّت دیگر از نظر خدا منسوخ شده بود اما یهودیانی که به مسیحیت گرویده بودند ممکن بود آن روز را به انجام کارهای روحانی اختصاص می‌دادند.‏ آیا این مسیحیان در اشتباه بودند؟‏ خیر.‏ ولی در عین‌حال آن‌ها نباید اصرار می‌ورزیدند که خدا هنوز خواستار انجام قوانین سَبَّت می‌باشد.‏ بنابراین با توجه به وجدان برادران مسیحی خود،‏ پولُس نوشت:‏ «هر کس در ذهن خودش کاملاً متقاعد باشد.‏» —‏ رومیان ۱۴:‏۵ب‏،‏ ھ ن.‏

۸.‏ اگرچه باید وجدان برادران در نظر گرفته می‌شد اما مسیحیان روم باید از چه کاری پرهیز می‌کردند؟‏

^۸ از یک طرف،‏ پولُس به گرمی برادران خود را ترغیب می‌کرد تا نسبت به آنانی که با وجدانشان در ستیز بودند صبور باشند و از طرف دیگر،‏ با صراحت تمام کسانی را که به اجبار برادران خود را موظف به پیروی از شریعت موسی می‌نمودند،‏ محکوم می‌کرد.‏ برای مثال،‏ در حدود سال ۶۱ د.‏م.‏ پولُس کتاب عبرانیان را که نامه‌ای خطاب به مسیحیان یهودی‌نژاد روم بود به رشتهٔ تحریر در آورد.‏ او در این نامه به طور صریح و روشن توضیح داد که شریعت موسی از ارزش خود ساقط شده و مسیحیان از امیدی بسیار والاتری برخوردارند که بر اساس فدیهٔ قربانی عیسی استوار است.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱-‏۱۲؛‏ تیطُس ۱:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۱-‏۱۷‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ مسیحیان به چه کاری نباید دست بزنند؟‏ توضیح دهید.‏

^۹ همان طور که دیدیم پولُس نشان می‌دهد،‏ تا جایی که نظرات و عقاید مختلف،‏ اصول مسیحی را نقض نکند،‏ لزوماً به اتحاد و همبستگی جماعت نیز لطمه وارد نخواهد کرد.‏ بنابراین،‏ پولُس از مسیحیانی که وجدانشان حساس‌تر است می‌پرسد:‏ «پس تو چرا برادر خود را محکوم می‌کنی؟‏» و او از مسیحیانی که وجدانی انعطاف‌پذیر دارند (‏ احتمالاً منظور کسانی است که وجدانشان اجازهٔ خوردن غذاهای منع شده و کار در روز سَبَّت را به آنان می‌داد)‏ می‌پرسد:‏ «و تو چرا به برادر خود به دیدهٔ تحقیر می‌نگری؟‏» (‏ رومیان ۱۴:‏۱۰‏،‏ ھ ن‏)‏ بنا بر گفتهٔ پولُس،‏ مسیحیانی که وجدانی حساس دارند نباید برادران خود را که نسبت به مسائل دید دیگری دارند،‏ محکوم کنند.‏ در ضمن،‏ مسیحیانِ باتجربه نیز نباید به مسیحیانی که وجدانشان هنوز در بعضی از موارد انعطاف‌پذیر نیست به دیدهٔ تحقیر بنگرند.‏ همه آن‌ها باید با  نیّت و انگیزهٔ درست به یکدیگر احترام بگذارند و ‹خود را بیش از آنچه می‌باید،‏ مپندارند.‏› —‏ رومیان ۱۲:‏۳،‏ ۱۸‏،‏ ھ ن.‏

^۱۰ پولُس با دیدی متعادل چنین گفت:‏ «آن که همه چیز می‌خورد،‏ نباید به آن که نمی‌خورد به دیدهٔ تحقیر بنگرد؛‏ و آن که همه چیز نمی‌خورد،‏ نباید آن کس را که هر غذایی را می‌خورد،‏ محکوم کند.‏ زیرا خدا او را پذیرفته است.‏» و در ادامه چنین افزود:‏ «مسیح شما را پذیرفت .‏ .‏ .‏ تا خدا جلال یابد.‏» از آنجایی که همه ما اعم از قوی یا ضعیف مورد قبول خدا و مسیح هستیم پس ما نیز باید با دلی گشاده و آغوشی باز ‹یکدیگر را بپذیریم.‏› (‏ رومیان ۱۴:‏۳؛‏ ۱۵:‏۷‏،‏ ھ ن‏)‏ واقعاً،‏ چه کسی می‌تواند با این گفته مخالفت کند؟‏

محبت برادرانه متحد می‌کند

۱۱.‏ در زمان پولُس چه موقعیت استثنایی وجود داشت؟‏

^۱۱ پولُس در نامهٔ خود به رومیان به مشکلی خاص اشاره می‌کند.‏ یَهُوَه شریعت موسی را منسوخ و عهدی دیگر را جایگزین آن کرده بود.‏ لیکن برای عده‌ای دشوار بود تا خود را با آن عهد وفق دهند.‏ امروزه ما با آن مشکل خاص روبرو نیستیم اما ممکن است با مسائل و مشکلات دیگری روبرو شویم.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ امروزه،‏ مسیحیان در چه مواردی می‌توانند وجدان برادران خود را در نظر گیرند؟‏

^۱۲ برای مثال،‏ ممکن است دین گذشتهٔ یک خواهر مسیحی بر لباس و ظاهری بسیار ساده تأکید می‌کرده است.‏ هنگامی که او حقیقت را می‌پذیرد احتمالاً قبول اینکه می‌تواند آرایشی مناسب داشته و لباس‌های موقر و رنگارنگ بپوشد،‏ برایش مشکل باشد.‏ از این رو تا زمانی که اصول کتاب مقدّس را زیر پا نگذاشته است بر هیچ کس جایز نیست که او را متقاعد کند تا برخلاف وجدانش ظاهر خود را تغییر دهد.‏ در عین حال آن خواهر مسیحی نیز باید درک کند که نمی‌تواند بر خواهران دیگر که وجدانشان اجازه می‌دهد لباس و آرایشی موقر داشته باشند،‏ خرده بگیرد.‏

^۱۳ به مثالی دیگر توجه کنید.‏ یک مرد مسیحی ممکن است در محیطی که در آن به نوشیدن مشروبات الکلی به دیدهٔ خوبی نمی‌نگریسته‌اند،‏ تربیت شده باشد.‏ این مرد بعد از پذیرفتن حقیقت کتاب مقدّس پی می‌برد که شراب هدیه‌ای است از جانب خدا و نوشیدن آن در حد اعتدال روا است.‏ (‏ مزمور ۱۰۴:‏۱۵‏)‏ او این امر را می‌پذیرد.‏ ولی به دلیل گذشته‌اش ترجیح می‌دهد مشروبات الکلی ننوشد و برادرانی را که به اعتدال شراب می‌نوشند را نیز نکوهش نمی‌کند.‏ پس او به گفتهٔ پولُس عمل می‌کند که گفت:‏ «بیایید آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا و بنای یکدیگر می‌شود،‏ دنبال کنیم.‏» —‏ رومیان ۱۴:‏۱۹‏،‏ ھ ن.‏

۱۴.‏ مسیحیان در چه مواردی می‌توانند گفته پولُس به رومیان را به کار بندند؟‏

^۱۴ گفتهٔ پولُس به رومیان را می‌توان از جنبهٔ دیگری نیز در نظر گرفت.‏ جماعت مسیحی از خواهران و برادرانی با علایق و سلیقه‌های مختلف تشکیل شده است،‏ در نتیجه ممکن است انتخابات آنان نیز متفاوت باشد.‏ برای مثال لباس و آرایش را در نظر بگیریم.‏ کتاب مقدّس در این مورد به اصولی واضح اشاره می‌کند،‏ و تمام مسیحیان صادق به آن عمل می‌کنند.‏ آن‌ها لباسی به تن یا موی خود را به گونه‌ای آرایش نمی‌کنند که غیرعادی جلوه کرده یا آبرومندانه نباشد.‏ و یا لباس و آرایشی انتخاب نمی‌کنند که آن‌ها را به گروه‌هایی که خصوصیات ناپسندی دارند،‏ نسبت دهد.‏ (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ مسیحیان باید در همهٔ اوقات حتی زمان تفریح به خاطر بسپارند که خادمان سلطان عالَم می‌باشند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰؛‏ یوحنّا ۱۷:‏۱۶؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ولی باید در نظر داشت که مسیحیان اغلب از حق انتخابی گسترده و مورد قبول برخوردارند.‏ *

دیگران را لغزش ندهید

۱۵.‏ یک مسیحی در چه مواقعی به خاطر برادرانش از حق خود چشم‌پوشی می‌کند؟‏

^۱۵ پولُس در توصیهٔ خود به مسیحیان روم اصل مهم دیگری را به ما گوشزد می‌کند.‏ بعضی اوقات یک مسیحی که وجدان خود را به خوبی تعلیم داده است به دلیل اینکه ممکن است دیگران را لغزش دهد از حق انتخاب خود چشم‌پوشی می‌کند.‏ اگر ما با چنین مسئله‌ای روبرو شویم چه می‌کنیم؟‏ پولُس می‌گوید:‏ «بهتر آن است که از خوردن گوشت یا نوشیدن شراب یا انجام هر کار دیگر که باعث  لغزش برادرت می‌شود،‏ بپرهیزی.‏» (‏ رومیان ۱۴:‏۱۴،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏،‏ ھ ن‏)‏ بنابراین «ما که قوی هستیم،‏ باید ناتوانایی‌های ضعیفان را متحمّل شویم و در پی خوشنودی خویش نباشیم.‏ هر یک از ما باید همسایهٔ خود را خوشنود سازد،‏ در آنچه برای او نیکو باشد و باعث بنایش شود.‏» (‏ رومیان ۱۵:‏۱،‏ ۲‏،‏ ھ ن‏)‏ اگر انجام کاری سبب رنجش وجدان برادری شود،‏ محبت ایجاب می‌کند تا وجدان او را در نظر گرفته به آن کار دست نزنیم.‏ برای مثال می‌توان به مصرف مشروبات الکلی اشاره کرد.‏ یک مسیحی می‌تواند در حد اعتدال مشروبات الکلی بنوشد.‏ اما اگر متوجه شد که نوشیدن آن ممکن است برادرش را لغزش دهد،‏ بهتر است از حق خود چشم‌پوشی کند.‏

۱۶.‏ چگونه می‌توانیم ملاحظهٔ همسایگانمان را بکنیم؟‏

^۱۶ این اصل را می‌توان حتی در خارج از جماعت مسیحی نیز به کار گرفت.‏ برای مثال،‏ ممکن است در محیطی زندگی کنیم که دین همسایگانمان روز بخصوصی را به مسائل مذهبی و استراحت اختصاص داده است.‏ بدین سبب،‏ اگر می‌خواهیم همسایگانی را که جویای حقیقت هستند لغزش ندهیم و سدّی در راه کار موعظه ایجاد نکنیم باید تا حد امکان در آن روز بخصوص دست به کاری نزنیم که موجب رنجش آن‌ها شود.‏ در اینجا به وضعیتی دیگر اشاره می‌کنیم.‏ ممکن است یک مسیحی ثروتمند به میان مردمِ فقیری نقل مکان کند،‏ چون به خدمتش در آنجا بیشتر احتیاج می‌باشد.‏ اگرچه وضعیت مالی‌اش به او اجازه می‌دهد به راحتی زندگی کند اما با توجه به موقعیت همسایگان جدیدش زندگی متواضعانه‌ای را در پیش می‌گیرد.‏

۱۷.‏ چرا توجه نشان دادن به دیگران امری منطقی است؟‏

^۱۷ آیا منطقی است از قوی‌ترها توقع داشته باشیم که خود را با شرایط تطبیق دهند؟‏ لطفاً به این مثال توجه کنید:‏ هنگام رانندگی در خیابانی متوجه می‌شویم که کمی جلوتر بچه‌ها مشغول توپ‌بازی می‌باشند.‏ آیا با حداکثر سرعت مجاز که حق قانونی ماست به رانندگی خود ادامه می‌دهیم؟‏ البته که نه.‏ مسلّماً از سرعت خود می‌کاهیم تا از خطر احتمالی تصادف با کودکان جلوگیری کنیم.‏ ما نیز در بعضی از اوقات به خاطر روابطمان با برادران و دیگر مردم باید با رضایت خود به اصطلاح از سرعتمان بکاهیم و با از خودگذشتگی در وضعیتمان تغییراتی ایجاد کنیم.‏ در نظر بگیرید،‏ به کاری دست می‌زنید که هیچ یک از اصول کتاب مقدّس در آن زیر پا گذاشته نشده است و کاملاً حق انجام دادن آن را دارید.‏ ولی اگر به واسطهٔ انجام آن باعث رنجش کسی شوید و یا فردی را که وجدانی حساس‌تر دارد  لغزش دهید،‏ محبت برادرانه ما را بر آن می‌دارد تا با مصلحت‌اندیشی رفتار کنیم.‏ (‏ رومیان ۱۴:‏۱۳،‏ ۱۵‏)‏ حفظ اتحاد و پشتیبانی از ملکوت مهم‌تر از خواسته‌های شخصی ما می‌باشد.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم در رفتارمان با دیگران به سرمشق عیسی عمل کنیم؟‏ ب)‏ در چه امری همهٔ ما با یکدیگر متحد می‌باشیم و در مقالهٔ بعدی چه موضوعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟‏

^۱۸ ما با رفتار کردن به این طریق،‏ بهترین سرمشق را در زندگی دنبال می‌کنیم.‏ پولُس گفت:‏ «مسیح نیز خوشی خود را طالب نمی‌بود،‏ بلکه چنانکه مکتوب است ‹ملامت‌های ملامت‌کنندگان تو بر من طاری گردید.‏› » عیسی با ازخودگذشتگی و رضایت خود را برای ما قربانی کرد.‏ بدون شک ما نیز با رضایت خاطر از پاره‌ای از حقوق خود چشم‌پوشی می‌کنیم زیرا این عمل باعث می‌شود تا همراه کسانی که ضعیف‌تر هستند در اتحاد کامل یَهُوَه را تمجید و ستایش کنیم.‏ در حقیقت،‏ اگر نسبت به برادران مسیحی خود که وجدانی ضعیف‌تر دارند انعطاف‌پذیر و باگذشت باشیم و از حق خود چشم‌پوشی کنیم نشان می‌دهیم که ‹همان طرز فکری را که مسیح نسبت به انسان‌ها داشت› داریم.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏۱-‏۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

^۱۹ اگرچه ممکن است در اموری که اصول کتاب مقدّس در آن زیر پا گذاشته نمی‌شود نظرات مختلفی داشته باشیم،‏ اما همهٔ ما در امر پرستش متحدانه عمل می‌کنیم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰‏)‏ و این اتحاد را می‌توان در واکنشمان نسبت به مخالفان پرستش حقیقی مشاهده کرد.‏ کلام خدا این مخالفان را غریبان خطاب کرده اخطار می‌کند تا از صدای غریبان برحذر باشیم.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۵‏)‏ اما چگونه می‌توانیم این غریبان را شناسایی کنیم؟‏ و چه واکنشی می‌توانیم در مقابل آن‌ها از خود نشان دهیم؟‏ پاسخ این سؤالات را می‌توان در مقالهٔ بعدی یافت.‏

‏[پاورقی]‏

چگونه جواب می‌دهید؟‏

‏• چرا اختلاف نظرها نباید اتحاد و همبستگی را به خطر بیندازد؟‏

‏• چرا ما مسیحیان باید با محبت تمام ملاحظهٔ یکدیگر را بکنیم؟‏

‏• از چه راه‌هایی می‌توانیم پند پولُس را در مورد اتحاد به کار گیریم و چه طرز فکری در این مورد به ما کمک خواهد کرد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

پند پولُس در مورد اتحاد برای جماعت حیاتی بود

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

مسیحیان با وجود پیشینهٔ متفاوتشان متحدند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

این راننده چگونه باید عمل کند؟‏