محبت به خدا عامل همبستگی

بعد از مرگ و رستاخیز عیسی در قرن اوّل جماعات مسیحی شکل گرفت.‏ خصوصیت برجستهٔ این جماعات اتحاد و همبستگی اعضای آن علی‌رغم پیشینه‌های کاملاً متفاوتشان بود.‏ چرا که همهٔ آنان پرستندگان آفریدگار یکتا بودند.‏ مردمانی با شخصیت‌ها و گذشته‌های کاملاً متفاوت جماعت مسیحی را تشکیل می‌دادند.‏ مردمانی از سرزمین‌های گوناگون از آسیا،‏ اروپا و آفریقا،‏ مردمانی از اقشار مختلف جامعه از غلام و مهاجر گرفته تا کاهن و نظامی و صنعتگر و باجگیر و کاسب،‏ یهودی و غیر یهودی اعضای جماعت مسیحی را تشکیل می‌دادند.‏ همچنین زناکار،‏ همجنس‌باز،‏ میگسار،‏ دزد و اخاذ اَعمال گذشته‌شان را ترک کردند و به مسیحیت گرویدند و ایمانشان آنان را به یکدیگر نزدیک و متحد ساخت.‏

اما مسیحیت چگونه توانسته بود مردمی چنین متفاوت را متحد سازد؟‏ چه عاملی آنان را قادر ساخته بود که نه تنها با یکدیگر یکدل و یکرنگ گردند بلکه با دیگران نیز صلح را حفظ کنند؟‏ چرا آنان در شورش‌ها و درگیری‌ها شرکت نمی‌کردند؟‏ چرا مسیحیت در قرن اوّل تا این حد با اکثر مذاهب امروزی متفاوت بود؟‏

عوامل همبستگی مسیحیان قرن اوّل

مهم‌ترین عامل پیوند اعضای جماعت مسیحی در قرن اوّل،‏ عشق و محبتشان به خداوند بود.‏ آنان به خوبی مفهوم و لزوم محبت به آفریدگار عالَم،‏ یَهُوَه خداوند یکتا را درک کرده بودند.‏ آنان می‌دانستند که یَهُوَه آفریدگار را باید با تمام وجود،‏ از دل و جان و با فکر و ذکرِ خود محبت نمایند.‏ به عنوان مثال،‏ به پِطْرُس رسول یک فرد یهودی،‏ فرمان داده شد که به  ملاقات یک غیر یهودی برود معاشرت با یک غیر یهودی برای او امری عادی نبود.‏ با وجود این پِطْرُس از آن فرمان اطاعت کرد.‏ چه عاملی وی را به اطاعت برانگیخت؟‏ بلی،‏ عامل اصلی محبت به یَهُوَه خدا بود.‏ در آن زمان پِطْرُس و دیگر مسیحیان با کسب شناخت دقیق از خصوصیات خداوند و تحقیق در اینکه چه اَعمال و افکاری مورد قبول اوست توانستند به رابطه‌ای نزدیک با خداوند نایل آیند.‏ این پرستندگان دریافته بودند که خواست یَهُوَه خدا از آنان این است که ‹ در اندیشه و رأی با هم متحد باشند.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۷؛‏ اَعمال ۱۰:‏۱-‏۳۵‏.‏

عامل دیگرِ همبستگی و اتحادِ این مسیحیان ایمان به عیسی مسیح بود.‏ آنان تلاش می‌کردند که از عیسی پیروی کنند و در جای پای او قدم بردارند.‏ عیسی به آنان فرمود:‏ «من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید.‏ به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید.‏» (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ محبتی که عیسی از آن یاد کرد احساسی سطحی و زودگذر نبود بلکه محبتی همراه با ازخودگذشتگی و از دل و جان بود.‏ نتیجهٔ چنین محبتی چیست؟‏ عیسی در دعایی برای پیروانش چنین تقاضا کرد:‏ «تا همه یک گردند چنانکه تو ای پدر،‏ در من هستی و من در تو،‏ تا ایشان نیز در ما یک باشند.‏» —‏ یوحنّا ۱۷:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱‏.‏

یَهُوَه خدا در آن زمان به کسانی که هدفشان جلب رضایت او بود قدرت درک تعالیمش را بخشید.‏ او با عطا کردن روح‌القدس یعنی نیروی فعالش آنان را قادر ساخت تا تعالیم کتاب مقدّس را درک کنند.‏ تعالیمی که مورد قبول تمام جماعات بود.‏ به این ترتیب این نیروی الٰهی عامل دیگری برای قوی‌تر کردن پیوند اتحاد میان آنان بود.‏ چرا که با درک تعالیم کتاب مقدّس،‏ پرستندگان یَهُوَه پیام واحدی را به گوش همگان می‌رساندند.‏ آنان مژدهٔ ملکوت خدا یعنی حکومتی واحد و آسمانی را که یَهُوَه برای تمام نوع‌بشر به پادشاهی مسیح به اجرا خواهد گذارد به گوش همگان می‌رساندند.‏ به این شکل قدّوسیت نام یَهُوَه را که از طریق ملکوتش به اثبات خواهد رسید برای همه روشن می‌کردند.‏ در آن زمان مسیحیان مفهوم این سخن عیسی را که گفت:‏ «پادشاهی من از این جهان نیست.‏» درک کرده بودند.‏ به همین دلیل آنان در شورش‌ها و یا درگیری‌های نظامی شرکت نمی‌کردند.‏ آنان بی‌طرفی خود را حفظ می‌نمودند و با جمیع مردم به صلح می‌کوشیدند.‏ —‏ یوحنّا ۱۴:‏۲۶؛‏ ۱۸:‏۳۶؛‏ متّیٰ ۶:‏۹،‏ ۱۰؛‏ اَعمال ۲:‏۱-‏۴؛‏ رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۲۱‏.‏

طبعاً این وظیفهٔ تک‌تک اعضای جماعت بود که در ایجاد همبستگی و اتحاد جماعت تلاش کنند.‏ اما چگونه؟‏ با اطمینان حاصل کردن از این موضوع که اَعمال و رفتارشان با تعالیم کتاب مقدّس هماهنگ است.‏ به همین دلیل پولُس رسول به مسیحیان نوشت:‏ ‹انسانیت کهنه را که از شهوات فریبنده فاسد می‌گردد،‏ از خود بیرون کنید.‏ .‏ .‏ .‏ و انسانیت تازه را بپوشید.‏› —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۲-‏۳۲‏.‏

حفظ اتحاد

به دلیل ناکاملی انسان‌ها طبعاً در قرن اوّل نیز مواردی پیش می‌آمد که می‌توانست اتحاد بین آنان را به مخاطره اندازد.‏ به عنوان مثال در اَعمال ۶:‏۱-‏۶ در مورد اختلافی که مابین مسیحیان یونانی زبان و مسیحیان عبری زبان به وجود آمده بود،‏ گزارش شده است.‏ مسیحیان یونانی زبان احساس می‌کردند که در حق آنان اجحاف شده است.‏ همین که رسولان از جریان مطلع شدند در صدد بر آمدند که سریعاً و بی‌طرفانه به موضوع رسیدگی کنند.‏ بعدها نیز در خصوص وظایف مسیحیان غیر یهودی پرسشی اعتقادی مطرح شد.‏ بر اساس اصول کتاب مقدّس تصمیمی گرفته شد و همهٔ جماعات طبق آن عمل نمودند.‏ —‏ اَعمال ۱۵:‏۱-‏۲۹‏.‏

نمونه‌های بالا نشان می‌دهد که اختلافات،‏ نه موجب تقسیم بندی و چنددستگی در جماعت مسیحی قرن اوّل شد  و نه عاملی برای از بین رفتن اتحاد در تعالیمشان گردید.‏ راز موفقیت آنان چه بود؟‏ دلیل آن این بود که عوامل همبستگی و اتحاد در جماعت مسیحی یعنی محبت به یَهُوَه خدا،‏ ایمان به عیسی مسیح،‏ محبت ایثارگرانه به یکدیگر،‏ قبول راهنمایی از طریق روح‌القدس خدا،‏ درک و شناختی مشترک از تعالیم کتاب مقدّس و میل و آمادگی به تغییر روش زندگی بر اساس اصول آن در مسیحیان قرن اوّل آنقدر قوی بود که آنان را متحد و یکدل نگاه دارد.‏

پرستشی متحد در روزگار ما

آیا امروزه نیز ایجاد چنین اتحادی امکان‌پذیر است؟‏ آیا عواملی که ذکر شد هنوز هم می‌تواند مردمی با اعتقادات و باورهای مشترک را به یکدیگر پیوند دهد و آنان را قادر سازد که صلح را با تمام مردم دنیا حفظ کنند؟‏ بلی،‏ شاهدان یَهُوَه مردمی از اقصا نقاط جهان از بیش از ۲۳۰ کشور،‏ جزیره و سرزمین مختلف،‏ یک برادری جهانی تشکیل داده‌اند.‏ عوامل اتحاد آنان همان عواملی است که مسیحیان قرن اوّل را متحد می‌ساخت.‏

عامل اصلی که همبستگی و اتحاد را در میان شاهدان یَهُوَه به وجود آورده است وقف آنان به یَهُوَه خداست.‏ این بدان معنی است که آنان مصمم هستند در هر شرایطی وفاداری‌شان را به خداوند حفظ کنند.‏ شاهدان یَهُوَه همچنین به عیسی مسیح و تعالیم او ایمان دارند.‏ این مسیحیان محبتی ایثارگرانه به یکدیگر ابراز می‌کنند و در هر کجا که موعظه کنند بشارتی واحد یعنی ملکوت خدا را اعلام می‌کنند.‏ آنان با میل و رغبت در خصوص این حکومت با تمامی مردم صرف‌نظر از اعتقاد،‏ ملیت،‏ نژاد و طبقهٔ اجتماعی‌شان صحبت می‌کنند.‏ شاهدان یَهُوَه همچنین بی‌طرفی خود را در امور دنیا حفظ می‌کنند.‏ این موضوع آنان را یاری می‌کند در مقابل اموری که اغلب سبب جدایی و تفرقه در میان مردم دنیا می‌شود مانند اختلافات سیاسی،‏ فرهنگی،‏ اجتماعی و اقتصادی،‏ مقاومت کنند.‏ تمام شاهدان با هماهنگ کردن زندگی خود بر طبق کتاب مقدّس سهم خود را در ایجاد این اتحاد ادا می‌کنند.‏

اتحادی که دیگران را جلب می‌کند

چنین اتحادی علاقهٔ اغلب مردم را به شاهدان یَهُوَه جلب کرده است.‏ به عنوان مثال ایلزه *‏،‏ یک راهبه در صومعه‌ای در آلمان بود.‏ چه موضوعی علاقهٔ او را به شاهدان یَهُوَه جلب کرد؟‏ ایلزه می‌گوید:‏ «آنان بهترین مردمانی هستند که من تا به حال دیده‌ام.‏ آنان به جنگ نمی‌روند و کاری نمی‌کنند که به کسی ضرر برساند.‏ آنان می‌خواهند به مردم کمک کنند تا در بهشت روی زمین تحت حکومت خدا در شادی زندگی کنند.‏»‏

مثالی دیگر،‏ گونتر طی جنگ جهانی دوّم یک سرباز آلمانی بود که برای خدمت نظام به فرانسه تقسیم شده بود.‏ روزی یک کشیش پروتستان به واحد آنان آمد و یک سخنرانی مذهبی ایراد کرد.‏ او برای برکت،‏ محافظت و پیروزی سربازان دعا کرد.‏ بعد از آن گونتر به پست خود برای نگهبانی برگشت.‏ در حالی که با دوربین منطقهٔ دشمن را زیر نظر داشت متوجه شد که یک کشیش در جبههٔ مقابل مشغول خدمت مذهبی‌اش است.‏ گونتر بعدها گفت:‏ «قطعاً آن کشیش هم برای برکت،‏ محافظت و پیروزی سربازان خود دعا می‌کرد.‏ من تعجب کردم چطور چنین چیزی برای کلیساهای مسیحی ممکن است که آنان نیز در جنگ بر ضدّ هم باشند.‏» این موضوع تأثیر عمیقی در ذهن گونتر گذاشت.‏ بعدها وقتی که او با شاهدان یَهُوَه کسانی که در جنگ شرکت نمی‌کنند آشنا شد تصمیم گرفت که جزو این برادری جهانی شود.‏

آشوک و فیما که به یکی از مذاهب شرقی متعلّق بودند در خانه‌شان عبادتگاهی برای یک خدا داشتند.‏ زمانی‌که بیماریی جدّی خانوادهٔ آنان را از پا انداخت در مورد اعتقاداتشان بیشتر فکر کردند.‏ با صحبت‌هایی که با شاهدان یَهُوَه داشتند آشوک و فیما واقعاً تحت تأثیر تعالیم کتاب مقدّس و محبت بین آنان قرار گرفتند.‏ اکنون آنان نیز دو مبشّر غیور بشارت ملکوت یَهُوَه می‌باشند.‏

ایلزه،‏ گونتر،‏ آشوک و فیما با چندین میلیون شاهدان یَهُوَهٔ دیگر در یک برادری جهانی متحد هستند.‏ آنان به وعده‌های کتاب مقدّس ایمان دارند و اطمینان دارند،‏ همان عواملی که امروزه آنان را چنین متحد کرده است به زودی تمام انسان‌های مطیع خداوند را متحد خواهد کرد.‏ در آن زمان دیگر ظلم و ستم،‏ جدایی و تفرقه به نام مذهب وجود نخواهد داشت.‏ تمام دنیا در اتحاد در پرستش خدای حقیقی یَهُوَه به سر خواهند برد.‏ —‏ مکاشفه ۲۱:‏۴،‏ ۵‏.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۴،‏ ۵]‏

مسیحیان قرن اوّل برخلاف پیشینه‌های مختلفشان متحد بودند