دیگر برای خویشتن زیست نکنیم
دیگر برای خویشتن زیست نکنیم
«[عیسی] برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند، برای خویشتن زیست نکنند.» — ۲قُرِنتیان ۵:۱۵.
۱، ۲. کدام فرمان کتاب مقدّس پیروان اوّلیهٔ عیسی را ترغیب کرد تا از خودخواهی دست بکشند؟
آخرین شب زندگی عیسی بود. تا چند ساعت دیگر زندگی‌اش را فدای آنانی می‌کرد که به او ایمان می‌آوردند. در آن شب مسائل بسیار پراهمیتی را با رسولان وفادارش در میان گذاشت. یکی از آن‌ها فرمان پرورش خصیصه‌ای بود که سبب شناسایی پیروان او می‌شد. عیسی در آن فرمان گفت: «به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید، چنانکه من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید. به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید.» — یوحنّا ۱۳:۳۴، ۳۵.
۲ مسیحیان واقعی محبتی ایثارگرانه دارند که سبب می‌شود به نیازهای دیگران بیشتر از نیازهای خود اولویت دهند. آن‌ها حتی بدون درنگ باید ‹جان خود را به جهت دوستان خود بدهند.› ( یوحنّا ۱۵:۱۳) حال عکس‌العمل مسیحیان اوّلیه نسبت به این فرمان چه بود؟ تِرتولیانوس، نویسندهٔ قرن دوّم در اثر معروف خود به نام «دفاعیه» ( انگل.) می‌نویسد: ‹محبت مسیحیان به یکدیگر به قدری است که حاضرند حتی جان خود را برای یکدیگر بدهند.›
۳، ۴. الف) چرا باید از خودخواهی دوری کنیم؟ ب) در این مقاله چه روندی مورد بررسی قرار می‌گیرد؟
۳ ما نیز باید ‹بارهای سنگین یکدیگر را متحمّل شده و بدین نوع شریعت مسیح را به جا آریم.› ( غَلاطیان ۶:۲) ولیکن باید آگاه باشیم چون خودخواهی می‌تواند مانعی بزرگ در راه پیروی از این شریعت مسیح باشد که گفت: ‹خداوند خدای خود را به همهٔ دل و تمامی نَفْس و تمامی فکر خود محبت نما و همسایهٔ خود را مثل خود محبت نما.› ( متّیٰ ۲۲:۳۷-۳۹) امروزه نیز تمایل به خودخواهی و خودپسندی بسیار متداول است. اضطراب و نگرانی روزمره، روحیهٔ رقابت‌طلبی در مدرسه و سر کار، و مشکلات ناشی از تهیهٔ مایحتاج روزانه همه باعث تشدید این روحیه می‌شود که از ناکاملی سرچشمه می‌گیرد. پولُس رسول هشدار داده، گفت: ‹ در ایّام آخر مردمان خودپسند خواهند بود.› — ۲تیموتاؤس ۳:۱، ۲.
۴ عیسی در مراحل آخر خدمتش به روندی اشاره کرد که شاگردانش با پیروی از هر سه مرحلهٔ آن می‌توانستند بر خودخواهی غلبه کنند. آن مراحل چیست و ما چگونه می‌توانیم از آن‌ها فایده ببریم؟
راه حلی مطمئن
۵. عیسی در شمال دریای جلیل چه مطلبی را برای شاگردانش روشن کرد و چرا شاگردانش متعجب شدند؟
۵ عیسی در شهر قیصریه فیلِپّی در شمال دریای جلیل بود. معمولاً انسان در چنین منطقهٔ زیبایی به فکر استراحت و خوش‌گذرانی است نه به فکر دیگران. اما هنگامی که عیسی در آن شهر بود به شاگردانش گفت که «رفتن او به اورشلیم و زحمتِ بسیار کشیدن از مشایخ و رؤسای کَهَنه و کاتبان و کشته شدن و در روز سوّم برخاستن ضروری است.» ( متّیٰ ۱۶:۲۱) شاگردان او از شنیدن این مطلب بسیار متعجب شدند چون تا آن لحظه تصوّر می‌کردند عیسی ملکوتش را بر روی زمین برقرار خواهد کرد! — لوقا ۱۹:۱۱؛ اَعمال ۱:۶.
۶. چرا عیسی، پِطْرُس را به سختی سرزنش کرد؟
۶ پِطْرُس بدون درنگ ‹عیسی را گرفته، شروع کرد به منع نمودن و گفت: «دور از تو ای خداوند که این بر تو هرگز واقع نخواهد شد!»› عکس‌العمل عیسی چه بود؟ او «برگشته، پِطْرُس را گفت: ‹ دور شو از من ای شیطان زیرا که باعث لغزش من می‌باشی، زیرا نه امور الٰهی را بلکه امور انسانی را تفکّر می‌کنی!› » در اینجا به آسانی می‌توان دید که در آن لحظه چه تفاوت فاحشی بین طرز فکر این دو شخص وجود داشت. عیسی با رضامندی و فداکاری در راهی قدم برداشت که خدا برای او انتخاب کرده بود؛ راهی که تا چند ماه دیگر به مرگ بر روی چوبهٔ شکنجه خاتمه می‌یافت. پِطْرُس با خوش‌نیّتی تمام، راه آسوده‌طلبی را پیشنهاد کرد. به این دلیل عیسی، پِطْرُس را شدیداً سرزنش کرد زیرا که اجازه داده بود شیطان در آن لحظه بر او نفوذ کند. او افکار انسانی داشت نه الٰهی. — متّیٰ ۱۶:۲۲، ۲۳.
۷. در متّیٰ ۱۶:۲۴، عیسی چه روشی را توصیه کرد تا پیروانش آن را دنبال کنند؟
۷ نمونهٔ سخنان پِطْرُس، امروزه نیز از دهان بسیاری شنیده می‌شود، زیرا دنیا مردم را تشویق می‌کند که به فکر امیال و خواسته‌های خود باشند. اما عیسی روشی را توصیه کرد که کاملاً با طرز فکر مردم دنیا متفاوت است. او به شاگردان خود گفت: ‹اگر کسی خواهد متابعت من کند، باید خود را انکار کرده و [چوبهٔ شکنجهٔ] خود را برداشته، از عقب من آید.› ( متّیٰ ۱۶:۲۴) «کتاب مقدّس مفسّر نوین» ( انگل.) در تفسیر این آیه می‌نویسد: «این سخنان که معنی واقعی متابعت از عیسی را روشن‌تر می‌کنند دعوتنامه‌ای است خطاب به پیروانش، نه به افرادی که هنوز پیرو او نشده‌اند.» در حقیقت عیسی در این آیه به سه مرحله اشاره می‌کند که پیروانش باید آن‌ها را به اجرا بگذارند. بیایید تا هر یک از این مراحل را با یکدیگر بررسی کنیم.
۸. توضیح دهید که انکار خود به چه معنی است.
۸ اوّل، باید خود را انکار کنیم. واژه یونانی «خود را انکار کنیم» دلالت بر کسی دارد که تسلیم تمایلات خودخواهانه و یا راحت‌طلبی خود نشود. انکار کردن خود به این معنی نیست که گاه‌گاهی از خواستهٔ دل خود بگذریم و یا دائماً در ریاضت‌کشی به سر بریم. بلکه به این معنی است که دیگر به خود تعلّق نداشته، زندگی و تمام وجود خود را از ته قلب به یَهُوَه سپرده‌ایم. ( ۱قُرِنتیان ۶:۱۹، ۲۰) به جای اینکه دائماً به فکر خواسته‌های خود باشیم، خواسته‌های خدا را محور اصلی زندگی‌مان قرار داده‌ایم. انکار خود به این معنی است که با اراده‌ای راسخ خواستهٔ خدا را به جا آوریم اگرچه برخلاف طبع ناکامل ما باشد. هنگام وقف و تعمید نشان می‌دهیم که خود را انحصاراً به یَهُوَه اختصاص داده‌ایم. سپس با جد و جهد تلاش می‌کنیم تا برای همیشه بر طبق وقفمان عمل کنیم.
۹. الف) در زمان عیسی، چوبهٔ شکنجه، حاکی از چه بود؟ ب) منظور از به دست گرفتن چوبهٔ شکنجه چیست؟
۹ دوّم، باید چوبهٔ شکنجهٔ خود را به دست گیریم. در قرن اوّل، چوبهٔ شکنجه نشانگر شرمساری و تبهکاری همچنین رنج و مشقّت و مرگ بود. معمولاً تبهکاران بر روی چوبهٔ شکنجه اعدام می‌شدند و یا جسدشان بر آن آویخته می‌شد. عیسی با به کار بردن این اصطلاح به مسیحیان خاطرنشان کرد که باید آمادهٔ تحمّل آزار و اذیت، تحقیر و حتی مرگ باشند. ( یوحنّا ۱۵:۱۸-۲۰) مردم با تمسخر و تحقیر از ما صحبت می‌کنند زیرا که معیارهای مسیحی، ما را از ایشان جدا می‌کند. ( ۱پِطْرُس ۴:۴) این امر ممکن است در مدرسه، محل کار و یا حتی در خانواده رخ دهد. ( لوقا ۹:۲۳) اما چون خود را انکار کرده، دیگر برای خود زندگی نمی‌کنیم متحمّل تحقیر و بی‌حرمتی مردم می‌باشیم. عیسی گفت: «خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و به خاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند. خوش باشید و شادی عظیم نمایید، زیرا اجر شما در آسمان عظیم است.» ( متّیٰ ۵:۱۱، ۱۲) بلی، مورد لطف خدا قرار گرفتن، برای ما بسیار پراهمیت می‌باشد.
۱۰. همواره از عیسی پیروی کردن به چه مفهوم می‌باشد؟
۱۰ سوّم، عیسی گفت باید او را همواره پیروی کنیم. در واژه‌نامه‌ای از کتاب مقدّس آمده است. «پیروی از شخصی به معنی همراهی و قدم به قدم به دنبال او رفتن می‌باشد.» در اوّل یوحنّا ۲:۶ می‌خوانیم: «هر که گوید که در وی [خدا] می‌مانم، به همین طریقی که او [مسیح] سلوک می‌نمود، او نیز باید سلوک کند.» مسیح چگونه سلوک می‌کرد؟ محبت مسیح به خدا و پیروانش سبب شد تا از خواسته‌ها و آسایش خود دست بکشد. پولُس رسول نوشت: «مسیح نیز خوشی خود را طالب نمی‌بود.» ( رومیان ۱۵:۳) حتی هنگامی که گرسنه و خسته بود، به برآورده کردن احتیاجات مردم بیشتر از احتیاجات خود اهمیت می‌داد. ( مَرقُس ۶:۳۱-۳۴) او همچنین با خستگی‌ناپذیری به کار خدمت موعظه و تعلیم دیگران می‌پرداخت. اگر می‌خواهیم مأموریت خود را با پشتکار و غیرت تمام به انجام برسانیم، یعنی از همهٔ امّت‌ها شاگرد ساخته و به آن‌ها تعلیم دهیم تا همهٔ اموری را که عیسی به ما آموخته است حفظ کنند، باید از عیسی پیروی کنیم. ( متّیٰ ۲۸:۱۹، ۲۰) مسیح در تمامی اَعمال خود نمونه‌ای برای ما به جا گذاشت ‹تا در اثر قدم‌های وی رفتار نماییم.› — ۱پِطْرُس ۲:۲۱.
۱۱. چرا انکار خود، برداشتن چوبهٔ شکنجه و همواره به دنبال عیسی مسیح رفتن، بسیار اهمیت دارد؟
۱۱ باید بدانیم، برای پیروی از عیسی ضروری است تا خود را انکار کرده و چوبهٔ شکنجه را برداشته، همواره به دنبال او برویم. اگر چنین کنیم راه حلی مطمئن برای غلبه بر خودخواهی یافته‌ایم که بزرگ‌ترین مانع در راه ابراز محبت ایثارگرانه می‌باشد. گذشته از این عیسی گفت: «هر کس بخواهد جان خود را برهاند، آن را هلاک سازد؛ اما هر که جان خود را به خاطر من هلاک کند، آن را دریابد. زیرا شخص را چه سود دارد که تمام دنیا را ببرد و جان خود را ببازد؟ یا این که آدمی چه چیز را فدای جان خود خواهد ساخت؟» — متّیٰ ۱۶:۲۵، ۲۶.
دو آقا را نمی‌توان خدمت کرد
۱۲، ۱۳. الف) چه چیزی برای آن حاکم جوان که نظر عیسی را خواستار شد، اهمیت داشت؟ ب) عیسی از او چه خواست و دلیلش چه بود؟
۱۲ چند ماه بعد از اینکه عیسی به پیروانش ضرورت انکار کردن خود را گوشزد کرد حاکمی جوان و ثروتمند به خدمت عیسی آمده، گفت: «چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم؟» عیسی به او پاسخ داده، گفت: «احکام را نگاه دار» سپس به بعضی از این احکام اشاره کرد. حاکم جوان گفت: «همهٔ این‌ها را. . . نگاه داشته‌ام.» از قرار معلوم این حاکم تا آنجا که برایش میسر بود از احکام شریعت پیروی کرده بود. از این رو پرسید، دیگر چه باید بکنم؟ عیسی در جواب به او گفت: «اگر بخواهی کامل شوی، رفته مایملک خود را بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی داشت؛ و آمده مرا متابعت نما.» — متّیٰ ۱۹:۱۶-۲۱.
۱۳ عیسی می‌دانست، اگر آن حاکم جوان می‌خواست یَهُوَه را با تمام وجود خود خدمت کند باید از بزرگ‌ترین عاملی که مانع از این کار می‌شد، یعنی ثروتش، چشم‌پوشی می‌کرد. شخصی که حقیقتاً از عیسی پیروی می‌کند نمی‌تواند آقای دیگری را خدمت کند. او ‹محال است که خداوند و [پول] را خدمت کند.› ( متّیٰ ۶:۲۴) او به ‹چشمی بسیط› و یا ساده احتیاج داشت تا آن را فقط روی امور روحانی متمرکز سازد. ( متّیٰ ۶:۲۲) ثروت و مایملک خود را به محتاجان بخشیدن عملی بود ایثارگرانه. در عوضِ این ازخودگذشتگی یعنی از دست دادن مال و مکنت، عیسی به او پیشنهادی بس ارزشمندتر کرد و آن اندوختن ثروتی در آسمان بود؛ گنجی که برای او به معنی عمر جاویدان، و به همراه عیسی حکومت کردن در آسمان بود. آن مرد جوان حاضر به انکار کردن خود نبود. او «دلتنگ شده، برفت زیرا که مال بسیار داشت.» ( متّیٰ ۱۹:۲۲) اما پیروان دیگر عیسی کاملاً خلاف او عمل کردند.
۱۴. چگونه، آن چهار ماهیگیر دعوت عیسی را برای پیروی از او پذیرفتند؟
۱۴ عیسی حدود دو سال قبل از دعوتش از این حاکم جوان، از چهار مرد ماهیگیر به نام‌های پِطْرُس، اَندریاس، یعقوب و یوحنّا دعوت مشابهی به عمل آورده بود. در حالی که دو نفر از آن‌ها مشغول ماهیگیری و دو نفر دیگر سرگرم تعمیر تورهای خود بودند، عیسی خطاب به آن‌ها گفت: «از عقب من آیید تا شما را صیّاد مردم گردانم.» سرانجام همهٔ آن‌ها از شغل خود دست کشیدند و برای همیشه به دنبال عیسی رفته پیرو او شدند. — متّیٰ ۴:۱۸-۲۲.
۱۵. یک شاهد یَهُوَه برای پیروی از عیسی چه چیزی را قربانی کرد؟
۱۵ امروزه بسیاری از مسیحیان برخلاف آن حاکم جوان و ثروتمند راه آن چهار ماهیگیر را در پیش گرفته‌اند. آن‌ها برای خدمت به یَهُوَه از ثروت، موفقیت و شهرت این دنیا چشم‌پوشی کرده‌اند. دبورا می‌گوید: «هنگامی که ۲۲ سال داشتم بر سر دوراهی قرار گرفتم. حدود ۶ ماه بود که با شاهدان یَهُوَه کتاب مقدّس را مطالعه می‌کردم و می‌خواستم زندگی خودم را وقف یَهُوَه کنم اما خانوادهٔ من که ثروت هنگفتی داشت به سختی مخالف بودند چون فکر می‌کردند وجود یک شاهد یَهُوَه در خانواده به موقعیت اجتماعی آن‌ها لطمه زده، باعث سرشکستگی و خجالت آن‌ها خواهد شد. این بود که ۲۴ ساعت به من مهلت دادند تا بین این راه و زندگی پرتجمّل، یکی را انتخاب کنم. آن‌ها به من گوشزد کردند که اگر رفت و آمدم را با شاهدان یَهُوَه قطع نکنم از ارثیه محروم می‌شوم. یَهُوَه به من یاری کرد و قدرت داد تا تصمیمی صحیح بگیرم و به آن عمل کنم. حالا من ۴۲ سال است که در خدمت تمام‌وقت به سر می‌برم و از این بابت به هیچ وجه پشیمان نیستم. پرهیز از خودخواهی و پشت کردن به زندگی‌ای پرتجمّل سبب شد تا از یک زندگی پوچ و خالی از سعادت رهایی پیدا کنم که خانوادهٔ خود را گرفتار آن می‌بینم. من و همسرم تا کنون به بیشتر از صد نفر کتاب مقدّس را تعلیم داده‌ایم. برای من ارزش این فرزندان روحانی به مراتب بیشتر از ثروت دنیا است.» میلیون‌ها شاهد یَهُوَه با عقیدهٔ دبورا موافقند. شما چطور؟
۱۶. چگونه می‌توانیم نشان دهیم که دیگر برای خود زیست نمی‌کنیم؟
۱۶ هزاران نفر از شاهدان یَهُوَه برانگیخته شده‌اند تا به صف پیشگامان و اعلام‌کنندگان تمام‌وقت ملکوت بپیوندند زیرا دیگر نمی‌خواهند برای خود زیست کنند. شاهدانی هم که شرایط زندگی آن‌ها اجازه نمی‌دهد به طور تمام‌وقت خدمت کنند با ایجاد روحیهٔ پیشگامی در خود تا جایی که میسر است در کار موعظهٔ ملکوت شرکت می‌کنند. والدینی که دارای این روحیه هستند نیز از خواسته‌های خود صرف‌نظر کرده، اوقاتی را برای تعالیم روحانی به فرزندان خود اختصاص می‌دهند. همهٔ ما می‌توانیم از راه‌های مختلف نشان دهیم که ملکوت خدا در صدر زندگی ما قرار دارد. — متّیٰ ۶:۳۳.
محبت چه کسی بر ما حکمفرما است؟
۱۷. چه انگیزه‌ای سبب می‌شود تا ازخودگذشتگی نشان دهیم؟
۱۷ نشان دادن محبت ایثارگرانه روشی است بسیار دشوار. اما به خاطر داشته باشید که چه چیزی ما را به این کار برمی‌انگیزد. پولُس نوشت: «محبت مسیح ما را فرو گرفته است، چونکه این را دریافتیم که یک نفر برای همه مرد . . . و برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند، از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.» ( ۲قُرِنتیان ۵:۱۴، ۱۵) بلی، محبت مسیح بر ما حکمفرما است تا دیگر برای خود زیست نکنیم. چه انگیزهٔ پرقدرتی! از آنجایی که مسیح خود را برای ما قربانی کرد آیا این وظیفهٔ اخلاقی ما نیست که برای او زندگی کنیم؟ در حقیقت، حق‌شناسی و قدردانی از محبت عمیقی که خدا و عیسی به ما نشان داده‌اند باعث می‌شود زندگی خود را به یَهُوَه وقف کرده، پیرو عیسی شویم. — یوحنّا ۳:۱۶؛ ۱یوحنّا ۴:۱۰، ۱۱.
۱۸. چرا محبت ایثارگرانه ارزشمند است؟
۱۸ هنگامی که دیگر برای خود زیست نمی‌کنیم آیا زندگی ارزش زیستن را دارد؟ بعد از اینکه آن حاکم جوان و ثروتمند دعوت عیسی را رد کرد و به زندگی خود بازگشت پِطْرُس به عیسی گفت: «اینک ما همهٔ چیزها را ترک کرده، تو را متابعت می‌کنیم. پس ما را چه خواهد بود؟» ( متّیٰ ۱۹:۲۷) پِطْرُس و رسولان دیگر واقعاً از همه چیز دست کشیده، خود را انکار کردند. پاداش آن‌ها چه بود؟ عیسی، نخست از افتخار حکمرانی به همراه او در آسمان صحبت کرد. ( متّیٰ ۱۹:۲۸) سپس به برکاتی اشاره کرد که نصیب همهٔ پیروانش می‌شود. عیسی گفت: «کسی نیست که خانه یا برادران یا خواهران یا پدر یا مادر یا زن یا اولاد یا املاک را به جهت من و انجیل ترک کند، جز اینکه الحال در این زمان صدچندان یابد . . . و در عالَم آینده حیات جاودانی را.» ( مَرقُس ۱۰:۲۹، ۳۰) بلی، برکاتی که نصیبمان می‌شود به مراتب بیشتر از چیزهایی است که پشت سر گذاشته‌ایم. آیا ارزش پدران، مادران، برادران، خواهران و فرزندان روحانی که به دست آورده‌ایم بیشتر از چیزهایی نیست که برای ملکوت خدا از آن‌ها دست کشیده‌ایم؟ آیا اجر و برکاتی که نصیب پِطْرُس شد بیشتر از اجر آن حاکم ثروتمند و جوان نبود؟
۱۹. الف) سعادت حقیقی به چه بستگی دارد؟ ب) در مقالهٔ بعدی به چه سؤال‌هایی پاسخ داده خواهد شد؟
۱۹ عیسی با تعلیمات و اَعمالش نشان داد که سعادت از بخشش و خدمت به دیگران حاصل می‌شود نه از خودخواهی و خودپرستی. ( متّیٰ ۲۰:۲۸؛ اَعمال ۲۰:۳۵) اگر دیگر برای خود زیست نکرده، از مسیح پیروی کنیم نه تنها از زندگی خود رضایت کامل خواهیم داشت بلکه در آینده به زندگی جاوید دست خواهیم یافت. اگر خود را انکار کنیم یَهُوَه آقای ما می‌شود و ما بندهٔ او. اما چرا این نوع بندگی پاداش به همراه دارد؟ و چگونه در اخذ تصمیم‌های ما در زندگی دست دارد؟ در مقالهٔ بعدی به این سؤال‌ها پاسخ داده خواهد شد.
آیا به یاد می‌آورید؟
• چرا باید از گرایش به خودخواهی دوری کنیم؟
• انکار خود و برداشتن چوبهٔ شکنجه، و همواره به دنبال مسیح رفتن، به چه معنی می‌باشد؟
• چه انگیزه‌ای سبب می‌شود دیگر برای خود زندگی نکنیم؟
• چرا زندگی‌ای مملوّ از ایثارگری پرارزش است؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۸]
سَروَرم به فکر خودت باش
[تصویر در صفحهٔ ۹]
چه چیزی سبب شد تا این حاکم جوان پیرو عیسی نگردد؟