رستاخیز حقیقتی تسلّی‌بخش

‏«به خدا امیدوارم .‏ .‏ .‏ که قیامت مردگان از عادلان و ظالمان نیز خواهد شد.‏» —‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏.‏

۱.‏ به چه صورت موضوع رستاخیز در دادگاه سَنهِدرین مطرح شد؟‏

در سال ۵۶ د.‏م.‏ پولُس رسول در پایان سوّمین سفر میسیونری خود عازم اورشلیم شد.‏ رومیان در آنجا او را دستگیر کرده در مقابل سَنهِدرین،‏ دادگاه عالی یهود حاضر ساختند.‏ (‏ اَعمال ۲۲:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ پولُس متوجه شد که در آن دادگاه هم صدّوقیان حضور دارند و هم فریسیان.‏ این دو فرقه در یک موضوع شدیداً با یکدیگر اختلاف نظر داشتند.‏ صدّوقیان برخلاف فریسیان به قیامت یا رستاخیز مردگان اعتقاد نداشتند.‏ پولُس برای آنکه موضِع خود را در این مورد مشخص کرده باشد چنین لب به سخن گشود:‏ «ای برادران،‏ من فریسی،‏ پسر فریسی هستم و برای امید و قیامت مردگان از من بازپرس می‌شود.‏» با گفتن این حرف اغتشاشی در دادگاه به وجود آمد!‏ —‏ اَعمال ۲۳:‏۶-‏۹‏.‏

۲.‏ چرا پولُس با اطمینان کامل موضوع رستاخیز را در دادگاه مطرح کرد؟‏

^۲ سال‌ها قبل از آن واقعه هنگامی که پولُس در جادهٔ دمشق در سفر بود،‏ در حالت رؤیا صدای عیسی را شنید که با وی سخن می‌گفت.‏ پولُس از عیسی سؤال کرد:‏ «خداوندا چه کنم؟‏» عیسی به او گفت:‏ «برخاسته،‏ به دمشق برو که در آنجا تو را مطلع خواهند ساخت از آنچه برایت مقرّر است که بکنی.‏» در دمشق فردی مسیحی به نام حنانیا نزد پولُس آمده به وی چنین گفت:‏ «خدای پدران ما تو را برگزید تا ارادهٔ او را بدانی و آن عادل [عیسای رستاخیزیافته] را ببینی و از زبانش سخنی بشنوی.‏» (‏ اَعمال ۲۲:‏۶-‏۱۶‏)‏ این رویداد به خوبی نشان می‌دهد که چرا پولُس با اطمینان و شجاعت موضوع رستاخیز را در دادگاه مطرح کرد.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏.‏

موعظه در خصوص رستاخیز

۳،‏ ۴.‏ پولُس چگونه ثابت کرد که مدافع ثابت‌قدم رستاخیز است،‏ و ما چه درسی از پولُس می‌آموزیم؟‏

^۳ اندکی بعد پولُس نزد فِلیکْس والی احضار شد.‏ در آنجا تَرْتُلُّس به عنوان «خطیب» یا سخنگو شکایت یهودیان از پولُس را به حضور فِلیکْس اعلام کرد.‏ وی پولُس را از سرکردگان فرقه‌ای جدید خواند و او را به آشوبگری متهم کرد.‏ پولُس در جواب وی گفت:‏ «این را نزد تو اقرار می‌کنم که به طریقتی که بدعت [یا شیوه‌ای جدید] می‌گویند،‏ خدای پدران را عبادت می‌کنم.‏» سپس به موضوع اصلی پرداخته گفت:‏ «به خدا امیدوارم چنانکه ایشان نیز قبول دارند که قیامت مردگان از عادلان و ظالمان نیز خواهد شد.‏» —‏ اَعمال ۲۳:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۲۴:‏۱-‏۸،‏ ۱۴،‏ ۱۵‏.‏

^۴ حدود دو سال بعد،‏ فَستوس جانشین فِلیکْس،‏ هیرودیسِ پادشاه را دعوت کرد که به دفاعیات پولُس گوش دهد.‏ فَستوس توضیح داد که مدعیان پولُس با او بر سر شخصی به نام عیسی که مرده است مخالفت دارند که پولُس ادعا می‌کند «زنده است.‏» پولُس در دفاع از خود این سؤال را مطرح کرد:‏ «شما چرا محال می‌پندارید که خدا مردگان را برخیزاند؟‏» سپس چنین اظهار نمود:‏ «از خدا اعانت یافته،‏ تا امروز باقی ماندم و خرد و بزرگ را اعلام می‌نمایم و حرفی نمی‌گویم،‏ جز آنچه انبیا و موسی گفتند  که می‌بایست واقع شود،‏ که مسیح می‌بایست زحمت بیند و نوبر قیامت مردگان گشته،‏ قوم و امّت‌ها را به نور اعلام نماید.‏» (‏ اَعمال ۲۴:‏۲۷؛‏ ۲۵:‏۱۳-‏۲۲؛‏ ۲۶:‏۸،‏ ۲۲،‏ ۲۳‏)‏ براستی که پولُس را باید مدافع ثابت‌قدم رستاخیز خواند!‏ باشد که ما نیز همچون پولُس با چنین اعتقاد راسخی در مورد قیامت یا رستاخیز موعظه کنیم.‏ اما،‏ مردم با شنیدن سخنان ما چه عکس‌العملی از خود نشان می‌دهند؟‏ احتمالاً همان عکس‌العملی که در قرن اوّل با شنیدن سخنان پولُس نشان می‌دادند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ رسولان با صحبت در مورد رستاخیز با چه عکس‌العمل‌هایی مواجه شدند؟‏ ب)‏ اگر می‌خواهیم در مورد رستاخیز موعظه کنیم چه موضوعی حائز اهمیت است؟‏

^۵ بجاست واقعه‌ای را از نظر بگذرانیم که حدود سال‌های ۴۹ تا ۵۲ د.‏م.‏ طی دوّمین سفر میسیونری پولُس روی داد.‏ وی در مراجعت به شهر آتن به مردم آن شهر که به خدایان بی‌شماری اعتقاد داشتند با ارائهٔ دلیل و برهان موعظه نمود.‏ پولُس به ایشان مقصود خدا را مبنی بر انتصاب فردی به نام عیسی برای داوری عادلانهٔ مردم دنیا خاطرنشان کرد.‏ پولُس توضیح داد که خدا با رستاخیز دادن عیسی این داوری را تضمین کرده است.‏ عکس‌العمل آنان چه بود؟‏ «چون ذکر قیامت مردگان شنیدند،‏ بعضی استهزا نمودند و بعضی گفتند مرتبهٔ دیگر در این امر از تو خواهیم شنید.‏» —‏ اَعمال ۱۷:‏۲۹-‏۳۲‏.‏

^۶ برخورد اهالی آتن مشابه برخورد کسانی بود که پِطْرُس و یوحنّا اندکی پس از پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ به آنان موعظه می‌کردند.‏ در آنجا صدّوقیان بار دیگر عاملان اصلی مشاجره بودند.‏ اَعمال ۴:‏۱-‏۴ مطلب را چنین نقل می‌کند:‏ «چون ایشان با قوم سخن می‌گفتند،‏ کَهَنه و سردار سپاهِ هیکل و صدّوقیان بر سر ایشان تاختند،‏ چونکه مضطرب بودند از اینکه ایشان قوم را تعلیم می‌دادند و در عیسی به قیامت از مردگان اعلام می‌نمودند.‏» اما جالب آنکه باقی حاضران عکس‌العمل کاملاً متفاوتی نشان دادند.‏ «بسیاری از آنانی که کلام را شنیدند ایمان آوردند و عدد ایشان قریب به پنج هزار رسید.‏» واضح است که ما نیز وقتی در مورد رستاخیز با دیگران صحبت می‌کنیم با عکس‌العمل‌های متفاوتی روبرو می‌شویم.‏ پس چقدر مهم است که ایمان به رستاخیز را در خود تقویت کنیم.‏

ایمان و رستاخیز

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم بر اساس سخنان پولُس به مسیحیان قُرِنتُس نتیجه‌گیری کنیم که بدون اعتقاد به رستاخیز ایمانمان باطل است؟‏ ب)‏ اگر بدانیم که کتاب مقدّس در مورد رستاخیز چه می‌گوید چگونه می‌توانیم مسیحیت واقعی را از مسیحیت کاذب تشخیص دهیم؟‏

^۷ حتی برخی مسیحیان قرن اوّل نیز به سختی می‌توانستند قبول کنند که مردگان رستاخیز می‌یابند.‏ در این خصوص می‌توان به شماری از مسیحیان جماعت قُرِنتُس اشاره کرد.‏ پولُس خطاب بدیشان نوشت:‏ «آنچه را که به من رسید،‏ چون مهم‌ترین مطلب به شما سپردم:‏ اینکه مسیح مطابق با کتب مقدّس در راه گناهان ما مرد،‏ و اینکه دفن شد،‏ و اینکه مطابق با همین کتب در روز سوّم از مردگان برخاست.‏» پولُس سپس برای تأیید این موضوع به رستاخیز عیسی اشاره کرده گفت:‏ «یک بار [عیسی] بر بیش از پانصد تن از برادران ظاهر شد که بسیاری از ایشان هنوز زنده‌اند.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳-‏۸‏،‏ هزارهٔ نو ‏)‏ وی اضافه نمود که «اگر موعظه می‌شود که مسیح از مردگان برخاست،‏ چگونه  است که بعضی از شما می‌گویند مردگان را رستاخیزی نیست؟‏ اگر مردگان را رستاخیز نیست،‏ پس مسیح نیز از مردگان برنخاسته است.‏ و اگر مسیح برنخاسته،‏ هم وعظ ما باطل است،‏ هم ایمان شما.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۱۲-‏۱۴‏،‏ ھ ن.‏

^۸ آری،‏ رستاخیز جزو ارکان اصلی تعالیم مسیحی است و مسیحی‌ای که به رستاخیز اعتقاد ندارد ایمانش باطل است.‏ به همین دلیل است که اگر ما بدانیم که کتاب مقدّس در مورد وضعیت مردگان و رستاخیز چه می‌گوید به آسانی می‌توانیم مسیحیت واقعی را از مسیحیت کاذب تشخیص دهیم.‏ (‏ پیدایش ۳:‏۴؛‏ مزمور ۱۰۴:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ با این حال،‏ پولُس رستاخیز را در زمرهٔ «کلام ابتدایی» مسیحیت برشمرد.‏ باشد که تنها به این تعالیم ابتدایی اکتفا نکنیم تا به امید خدا «به سوی کمال» پیشرفت کنیم.‏ —‏ عبرانیان ۶:‏۱-‏۳‏.‏

امید به رستاخیز

۹،‏ ۱۰.‏ منظور کتاب مقدّس از قیامت یا رستاخیز چیست؟‏

^۹ برای آنکه ایمان خود را به رستاخیز قوی سازیم بجاست به سؤالاتی از این قبیل پاسخ دهیم:‏ منظور کتاب مقدّس از قیامت یا رستاخیز چیست؟‏ چرا می‌توان رستاخیز را دال بر محبت یَهُوَه دانست؟‏ پاسخ به این سؤالات نه تنها ما را به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌کند بلکه از ما معلّمانی قابل می‌سازد.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲؛‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

^۱۰ قیامت یا رستاخیز ترجمهٔ واژهٔ یونانی‌ای به معنای «دوباره بر خواستن» است.‏ مفهوم این عبارت چیست؟‏ امید به رستاخیز،‏ بر طبق کتاب مقدّس به مفهوم داشتن اعتقادی راسخ به زنده شدن مردگان است.‏ کتاب مقدّس اشاره می‌کند،‏ اشخاصی که دعوت سماوی دارند با بدن روحی برمی‌خیزند و کسانی که زندگی بر روی زمین برایشان منظور شده است با بدن مادی به زندگی باز می‌گردند.‏ تعمّق بر این موضوع براستی ما را از حکمت،‏ محبت،‏ و قدرت یَهُوَه متحیّر می‌کند.‏

۱۱.‏ خادمان مسح‌شدهٔ خدا به چه صورت رستاخیز می‌یابند؟‏

^۱۱ رستاخیز عیسی و برادران مسح‌شدهٔ وی با بدن روحی به آنان این امکان را می‌دهد که در آسمان خدمت کنند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۵-‏۳۸،‏ ۴۲-‏۵۳‏)‏ وظیفهٔ این پادشاهان در حکومت مسیحایی این است که بهشت را به زمین باز گردانند.‏ مسح‌شدگان که تحت سرپرستی کاهن اعظم عیسی مسیح می‌باشند مجموعاً تشکیل کهانتی ملوکانه را می‌دهند.‏ آنان وظیفه دارند انسان‌ها را در دنیای جدید خدا از برکاتی که فدیهٔ عیسی مسیح میسر ساخته برخوردار سازند.‏ (‏ عبرانیان ۷:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ ۹:‏۲۴؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹؛‏ مکاشفه ۲۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ آن گروه از مسح‌شدگان که هنوز بر روی زمین هستند تمام تلاش خود را می‌کنند تا مقبول یَهُوَه باقی بمانند.‏ آنان در لحظهٔ مرگشان با بدن روحی رستاخیز یافته به زندگی جاودانی در آسمان نایل می‌آیند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱-‏۳،‏ ۶-‏۸،‏ ۱۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۱،‏ ۵۲؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۱۳‏)‏ پولُس نوشت:‏ «اگر در مرگی همچون مرگ او با وی یگانه شده‌ایم،‏ به یقین در رستاخیزی همچون رستاخیز او نیز با او یگانه خواهیم بود.‏» (‏ رومیان ۶:‏۵‏،‏ ھ ن)‏ حال کسانی که به صورت جسمانی روی زمین رستاخیز می‌یابند چطور؟‏ داشتن چنین امیدی چگونه آنان را به یَهُوَه نزدیک می‌کند؟‏ بررسی زندگی ابراهیم ما را در پاسخ به این سؤالات یاری خواهد کرد.‏

رستاخیز و دوستی با یَهُوَه

۱۲،‏ ۱۳.‏ ایمان ابراهیم به رستاخیز بر چه اساسی بود؟‏

^۱۲ کتاب مقدّس ابراهیم را که مردی بسیار باایمان بود «دوست خدا» نامیده است.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۳‏)‏ پولُس در اشاره به مردان و زنان باایمان در باب ۱۱ رسالهٔ خود به عبرانیان،‏ سه بار به ایمان ابراهیم اشاره کرد.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۷‏)‏ سوّمین مثالی که پولُس در خصوص ایمان ابراهیم نام برد در رابطه با اطاعت از فرمان خدا مبنی بر قربانی کردن اسحاق پسر عزیزش بود.‏ ابراهیم کاملاً ایمان داشت که مطابق وعدهٔ یَهُوَه،‏ ذریّت موعود از طریق اسحاق خواهد آمد.‏ او یقین داشت که حتی اگر اسحاق قربانی شود خدا قادر است او را رستاخیز دهد.‏

^۱۳ چنانکه می‌دانیم یَهُوَه با دیدن ایمان قوی ابراهیم ترتیبی داد تا او حیوانی را در عوض اسحاق قربانی کند.‏ این واقعه برای ابراهیم مانند آن بود که رستاخیز را به  عین دیده باشد،‏ چنانکه پولُس نیز توضیح داد ابراهیم به نوعی اسحاق را از مرگ بازیافت.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۱۹‏)‏ به علاوه،‏ ایمان ابراهیم به رستاخیز،‏ بی‌پایه و اساس نبود،‏ چرا که یَهُوَه توانسته بود قدرت تولید مثل را که در وی و همسرش سارَه مرده بود اِحیا کند،‏ تا صاحب پسری شوند.‏ —‏ پیدایش ۱۸:‏۱۰-‏۱۴؛‏ ۲۱:‏۱-‏۳؛‏ رومیان ۴:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

۱۴.‏ الف)‏ بر طبق عبرانیان ۱۱:‏۹،‏ ۱۰ ابراهیم در انتظار چه بود؟‏ ب)‏ ابراهیم به چه شکل می‌تواند از برکات حکومت خدا برخوردار شود؟‏ پ)‏ ما چگونه می‌توانیم از برکات حکومت الٰهی برخوردار شویم؟‏

^۱۴ پولُس ابراهیم را غریبی خواند که در سرزمینی بیگانه در «خیمه» به سر می‌بُرد،‏ اما در انتظار «شهری با بنیاد بود که معمار و سازندهٔ آن خداست.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ البته،‏ منظور از این شهر،‏ اورشلیم نبود؛‏ گرچه معبد خدا بعدها در آن بنا شد.‏ این شهر،‏ شهری سمبولیک و در واقع مظهر حکومت آسمانی خدا بود که متشکل از عیسی مسیح و ۱۴۴٬۰۰۰ مسح‌شده‌ای می‌باشد که در کنار وی حکمرانی می‌کنند.‏ این ۱۴۴٬۰۰۰ مسح‌شده در جلال آسمانی‌شان «شهر مقدّس،‏ اورشلیم جدید» و «عروس» مسیح خوانده شده‌اند.‏ (‏ مکاشفه ۲۱:‏۲‏)‏ در سال ۱۹۱۴ یَهُوَه عیسی را در آسمان پادشاه حکومت مسیحایی قرار داد و به او فرمان داد که در میان دشمنان خود حکمرانی کند.‏ (‏ مزمور ۱۱۰:‏۱،‏ ۲؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏)‏ واضح است که ابراهیم،‏ «دوست خدا» برای رسیدن به برکات این حکومت می‌باید دوباره زنده شود.‏ ما نیز می‌توانیم از برکات این حکومت برخوردار شویم.‏ برخی همراه با گروه عظیمی که از حارمَجِدّون نجات می‌یابند به دنیای جدید وارد خواهند شد و برخی دیگر در آنجا رستاخیز خواهند یافت.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴‏)‏ چرا و بر چه مبنایی می‌توانیم به رستاخیز ایمان داشته باشیم؟‏

رستاخیز نشان محبت یَهُوَه

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چگونه در نخستین نبوّت کتاب مقدّس،‏ به رستاخیز اشاره شده است؟‏ ب)‏ چگونه اعتقاد به رستاخیز ما را به یَهُوَه نزدیک می‌کند؟‏

^۱۵ اگر به یَهُوَه نزدیک بمانیم،‏ از فرامین او اطاعت کنیم و ایمانی مانند ایمان ابراهیم در خود ایجاد کنیم،‏ یَهُوَه ما را نیز عادل شمرده و دوست خود خواهد خواند.‏ به این طریق می‌توانیم از برکات حکومت خدا برخوردار شویم.‏ حتی نخستین نبوّت کتاب مقدّس در پیدایش ۳:‏۱۵ نیز در ما ایمان به رستاخیز و دوستی با خدا را ایجاد می‌کند.‏ این نبوّت از یک سو در مورد زخمی شدن پاشنهٔ پای ذریّت زن که در واقع مظهر کشته شدن عیسی بر روی چوبهٔ شکنجه است صحبت می‌کند و از سوی دیگر در مورد نابودی شیطان به دست این ذریّت.‏ با رستاخیز عیسی در روز سوّم،‏ در واقع آن زخم  معالجه شد.‏ حال عیسی می‌توانست «صاحب قدرت موت یعنی ابلیس را تباه سازد.‏» —‏ عبرانیان ۲:‏۱۴‏.‏

^۱۶ پولُس به ما یادآور شد که «خدا محبت خود را نسبت به ما کاملاً ثابت کرده است زیرا در آن هنگام که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح به خاطر ما مرد.‏» (‏ رومیان ۵:‏۸‏)‏ براستی که قدردانی از این محبت بی‌کران خدا که در واقع مستحق آن نبوده‌ایم ما را به عیسی و پدر آسمانی و مهربانمان نزدیک می‌کند.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ ایّوب چه امیدی در مورد آینده داشت؟‏ ب)‏ در ایّوب ۱۴:‏۱۵ چه موضوعی در مورد یَهُوَه آشکار شده است،‏ و شما در این مورد چه احساسی دارید؟‏

^۱۷ ایّوب نیز که در دوران پیش از مسیحیت می‌زیست به رستاخیز ایمان داشت.‏ شیطان او را مورد سخت‌ترین مصیبت‌ها قرار داد.‏ قابل توجه است که سه مصاحب ایّوب که به اصطلاح برای دلداری وی آمده بودند به هیچ وجه در مورد رستاخیز صحبتی نکردند در حالی که می‌توانستند او را از این طریق تسلّی دهند.‏ لذا،‏ ایّوب خود این پرسش را مطرح کرد:‏ «اگر مرد بمیرد بار دیگر زنده شود؟‏» سپس ایمان خود را چنین ابراز داشت:‏ «در تمامی روزهای مجاهدهٔ خود انتظار خواهم کشید،‏ تا وقت تبدیل من برسد.‏» وی خطاب به یَهُوَه خدای خود گفت:‏ «تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد.‏» سپس احساس آفریدگار مهربانمان را چنین به زبان آورد:‏ «به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.‏» (‏ ایّوب ۱۴:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ آری،‏ یَهُوَه مشتاقانه منتظر زمانی است که ‹ دوستان› خود را رستاخیز داده به زندگی باز گرداند.‏ براستی که تعمّق بر محبتی که یَهُوَه به ما انسان‌های ناکامل نشان می‌دهد ما را به او نزدیک می‌کند!‏ —‏ رومیان ۵:‏۲۱؛‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ دانیال در آینده چه نصیبی خواهد برد؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی چه مطالبی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۱۸ دانیال نبی که فرشتهٔ خدا او را «مرد بسیار محبوب» خواند،‏ عمری را به خدمت یَهُوَه سپری کرد.‏ (‏ دانیال ۱۰:‏۱۱،‏ ۱۹‏)‏ دانیال از زمان تبعیدش در سال ۶۱۷ ق.‏د.‏م.‏ تا هنگام مرگش که مدتی بعد از مشاهدهٔ رؤیایی در سال ۵۳۶ ق.‏د.‏م.‏ یعنی در سوّمین سال سلطنت کورش پادشاه بود،‏ خللی در وفاداری‌اش به یَهُوَه به وجود نیامد.‏ (‏ دانیال ۱:‏۱؛‏ ۱۰:‏۱‏)‏ وی طی همان سوّمین سال سلطنت کورش بود که رؤیایی در خصوص سلسلهٔ ابرقدرت‌های جهان مشاهده کرد،‏ سلسله‌ای که پس از مصیبتی عظیم منقطع می‌شد.‏ (‏ دانیال ۱۱:‏۱–‏۱۲:‏۱۳‏)‏ دانیال که از درک آن رؤیا عاجز مانده بود،‏ از فرشته‌ای که پیام را برای او آورده بود پرسید:‏ «ای آقایم آخر این امور چه خواهد بود؟‏» فرشته برای دانیال توضیح داد که مفهوم این رؤیا در ایّام آخر بر حکیمان مکشوف خواهد شد.‏ آیا دانیال هم می‌توانست از ثمرات آن نصیبی ببرد؟‏ آری،‏ فرشته به وی گفت:‏ «تو تا به آخرت برو زیرا که مستریح خواهی شد و در آخر این ایّام در نصیب خود قایم خواهی بود.‏» (‏ دانیال ۱۲:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۳‏)‏ آری،‏ دانیال طی حکومت هزار سالهٔ مسیح،‏ هنگام «قیامت عادلان» زنده خواهد شد و نصیب خود را خواهد گرفت.‏ —‏ لوقا ۱۴:‏۱۴‏.‏

^۱۹ ما اکنون در واپسین روزهای ایّام آخر به سر می‌بریم.‏ و اکنون نسبت به زمانی که تعمید گرفتیم مسلّماً به آغاز حکومت هزار سالهٔ مسیح نزدیک‌تر شده‌ایم.‏ پس بجاست از خود سؤال کنیم،‏ ‹آیا من هم در آن دنیای جدید قدم خواهم نهاد و ابراهیم،‏ ایّوب و دانیال و دیگر مردان و زنان وفادار را خواهم دید.‏› ما نیز اگر به یَهُوَه نزدیک بمانیم و احکام او را به جا آوریم به این موهبت بزرگ نایل خواهیم آمد.‏ در مقالهٔ بعدی به جزئیات بیشتری در مورد رستاخیز خواهیم پرداخت و خواهیم دید که چه کسانی رستاخیز خواهند یافت.‏

مرور

‏• وقتی پولُس در مورد رستاخیز صحبت می‌کرد با چه عکس‌العمل‌هایی مواجه شد؟‏

‏• آنچه کتاب مقدّس در مورد رستاخیز می‌گوید چگونه ما را در تشخیص مسیحیان حقیقی از مسیحیان کاذب یاری می‌کند؟‏

‏• ابراهیم،‏ ایّوب و دانیال هر یک چگونه ایمان خود را به رستاخیز ابراز داشتند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

پولُس با ایمانی راسخ در حضور فِلیکْس در مورد رستاخیز صحبت کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

اعتقاد ابراهیم به رستاخیز بر چه مبنایی بود؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

اعتقاد به رستاخیز به ایّوب دلگرمی می‌داد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

دانیال در زمرهٔ عادلانی است که رستاخیز خواهند یافت