در مقابل بدی بدی نکنید

‏«اما بندهٔ خدا نباید نزاع کند،‏ بلکه با همه کس ملایم و راغب به تعلیم و صابر در مشقّت باشد.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴‏.‏

۱.‏ چرا گاهی هنگام موعظه کردن با واکنشی توهین‌آمیز روبرو می‌شویم؟‏

اگر کسی رفتار ناخوشایندی با شما داشته باشد چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهید؟‏ پولُس در توصیف روزهای آخر پیشگویی کرد که انسان‌ها «توهین‌کننده .‏ .‏ .‏ افترازن و ناپرهیزکار و درنده‌خو» می‌شوند.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۲‏،‏ انجیل شریف ‏)‏ در واقع به همین دلیل است که امروزه در موعظه و یا در مدرسه یا محل کارمان بکرّات با چنین رفتارهایی روبرو می‌شویم.‏

۲.‏ وقتی شخصی به ما توهین می‌کند خوب است چه آیاتی را به خاطر آوریم؟‏

^۲ البته رفتار توهین‌آمیز همیشه دال بر بی‌علاقگی و نفرت شخص نسبت به حق و عدالت نیست.‏ گاهی نارضایتی از اوضاع و شرایط سخت زندگی چنین واکنش‌هایی را موجب می‌شود.‏ (‏ جامعه ۷:‏۷‏)‏ بسیاری نیز وقتی می‌بینند حرف‌های رکیک نُقل دهان همسایگان و همکارانشان است خود نیز این کلمات را بکار می‌برند.‏ دانستن این موضوع ما را متوجه می‌سازد که چرا این کلمات از دهان بسیاری از مردم بیرون می‌آید.‏ ولی مسلّماً استفاده از چنین کلماتی به هیچ‌وجه شایستهٔ فردی مسیحی نیست.‏ ما مسیحیان در مقابل رفتاری توهین‌آمیز چگونه باید واکنش نشان دهیم؟‏ امثال ۱۹:‏۱۱ می‌گوید:‏ «عقل انسان خشم او را نگاه می‌دارد.‏» در رومیان ۱۲:‏۱۷،‏ ۱۸ نیز آمده است:‏ «هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.‏ .‏ .‏ .‏ اگر ممکن است به قدر قوّهٔ خود با جمیع خلق به صلح بکوشید.‏»‏

۳.‏ صلح‌جو بودن چه تأثیری در نحوهٔ موعظه کردن ما دارد؟‏

^۳ ما باید با رفتار خود نشان دهیم که انسان‌هایی صلح‌جو هستیم.‏ این روحیه می‌باید در گفتار و کردارمان و حتی در حالت چهره و لحن بیانمان آشکار باشد.‏ (‏ امثال ۱۷:‏۲۷‏)‏ عیسی هنگامی که رسولانش را برای بشارت دادن فرستاد به آنان چنین اندرز داد:‏ «چون به خانه‌ای درآیید،‏ بر آن سلام نمایید؛‏ [یعنی،‏ برای اهل خانه صلح و صفا بطلبید] پس اگر خانه لایق باشد،‏ سلام شما بر آن واقع خواهد شد و اگر نالایق بُوَد،‏ سلام شما به شما خواهد برگشت.‏» (‏ متّیٰ ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ ما می‌خواهیم مژده‌ای شادی‌بخش را به اهل خانه برسانیم.‏ توجه کنید کتاب  مقدّس چه عباراتی برای آن به کار برده است؛‏ «انجیل سلامتی» یعنی نوید صلح و آرامش؛‏ «بشارت فیض خدا» یعنی مژدهٔ لطف بی‌کران خدا؛‏ و «بشارتِ ملکوت» یعنی نوید برقرار شدن حکومتی آسمانی.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۵؛‏ اَعمال ۲۰:‏۲۴؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ هدف ما این نیست که از اعتقادات مخاطبمان انتقاد کنیم و یا در مورد عقایدش با او جرّوبحث کنیم،‏ بلکه می‌خواهیم او را از مژدهٔ کتاب مقدّس آگاه سازیم.‏

۴.‏ اگر مخاطبتان پیش از آنکه دلیل آمدن خود را عنوان کنید ابراز بی‌علاقگی کند چه می‌توانید بگویید؟‏

^۴ گاهی مخاطبمان بدون آنکه واقعاً به سخنان ما گوش کرده باشد ابراز بی‌علاقگی می‌کند.‏ در اکثر موارد می‌توانیم بگوییم:‏ «آیا می‌توانم فقط یک آیه برای شما بخوانم؟‏» شخص ممکن است مخالفتی نکند.‏ در برخی موارد نیز می‌توانیم بگوییم:‏ «در یک فرصت مناسب دوست داشتم در مورد آیندهٔ بشر با شما صحبت کنم.‏ زمانی که بی‌عدالتی از روی زمین محو می‌شود و دیگر هیچ نفرتی وجود نخواهد داشت.‏» اگر متوجه شدید که هنوز شخص مردد است می‌توانید بگویید:‏ «ظاهراً امروز وقت مناسبی برای شما نیست.‏» حتی اگر مخاطبمان با ما برخورد خوبی نداشته باشد،‏ نباید تصوّر کنیم که مستحق شنیدن کلام نجات‌بخش خدا نیست.‏ همیشه به یاد داشته باشیم که فرد مسیحی باید «با همه کس ملایم .‏ .‏ .‏ و صابر در مشقّت باشد» به عبارت دیگر متین و خویشتندار باشد.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴‏.‏

بدرفتاری از روی جهالت

۵،‏ ۶.‏ سَوْلُس چه رفتاری با شاگردان عیسی داشت و دلیل رفتار وی چه بود؟‏

^۵ در قرن اوّل مسیحی مردی به نام سَوْلُس زندگی می‌کرد که خشونت و گستاخی‌اش زبانزد همگان بود.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که او از تهدید و قتل پیروان مسیح کوتاهی نمی‌کرد.‏ (‏ اَعمال ۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ وی بعدها در مورد خود نوشت:‏ «دشنام می‌دادم و جفا می‌رسانیدم و اهانت می‌کردم.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۳‏،‏ ا ش ‏)‏ حتی با اینکه شماری از خویشاوندان او مسیحی شده بودند،‏ در مورد احساس خود نسبت به مسیحیان نوشت:‏ «بر ایشان به شدّت دیوانه گشته تا شهرهای بعید تعاقب می‌کردم.‏» (‏ اَعمال ۲۳:‏۱۶؛‏ ۲۶:‏۱۱؛‏ رومیان ۱۶:‏۷،‏ ۱۱‏)‏ ولی،‏ در هیچ یک از گزارشات کتاب مقدّس نمی‌بینیم که مسیحیان این رفتار زشت سَوْلُس را پاسخ داده باشند.‏

^۶ دلیل این رفتار سَوْلُس چه بود؟‏ سال‌ها بعد وی اشاره نمود که خشونتش از روی جهالت بوده است.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۳‏)‏ سَوْلُس فریسی بود و «شریعت اجدادی خود را به کمال» آموخته بود.‏ (‏ اَعمال ۲۲:‏۳‏)‏ وی با اینکه در محضر فرد روشنفکری همچون غمالائیل تحصیل کرده بود،‏ اما مسلّماً همکاری‌اش با قیافا،‏ کاهن اعظم که مردی متعصب بود بر او تأثیر بدی داشته است.‏ قیافا در توطئهٔ کشتن عیسی جزو مهره‌های اصلی به شمار می‌رفت.‏ (‏ متّیٰ ۲۶:‏۳،‏ ۴،‏ ۶۳-‏۶۶؛‏ اَعمال ۵:‏۳۴-‏۳۹‏)‏ او همچنین حکم کرد که شاگردان عیسی را شلاق بزنند و به آنان دستور اکید داد که دیگر به اسم عیسی موعظه نکنند.‏ به علاوه قیافا بود که هنگام محکوم شدن اِستیفان به مرگ ریاست سَنهِدرین را بر عهده داشت.‏ (‏ اَعمال ۵:‏۲۷،‏ ۲۸،‏ ۴۰؛‏ ۷:‏۱-‏۶۰‏)‏ خود سَوْلُس نیز شاهد سنگسار شدن اِستیفان بود.‏ پس از آن قیافا اجازه‌نامه‌ای به دست سَوْلُس داد تا به دمشق رفته پیروان عیسی را در آنجا دستگیر کند.‏ (‏ اَعمال ۸:‏۱؛‏ ۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ آری،‏ سَوْلُس واقعاً تصوّر می‌کرد این کارها نشانگر غیرتش به خداست،‏ اما در واقع غیرتش بر پایهٔ اعتقاداتی نادرست بود.‏ (‏ اَعمال ۲۲:‏۳-‏۵‏)‏ و به همین دلیل بود که نمی‌توانست تشخیص دهد که عیسی همان مسیح موعود است.‏ خوشبختانه،‏ هنگامی که عیسای رستاخیزیافته در راه دمشق با او صحبت کرد،‏ پی به اشتباه خود برد.‏ —‏ اَعمال ۹:‏۳-‏۶‏.‏

۷.‏ بعد از رویداد معجزه‌آسایی که در جادهٔ دمشق رخ داد چه تغییری در رفتار سَوْلُس به وجود آمد؟‏

^۷ اندکی بعد یکی از شاگردان عیسی به نام حنانیا فرستاده شد تا به سَوْلُس شهادت دهد.‏ آیا شما با شناختی که از سَوْلُس داشتید به ملاقات او می‌رفتید؟‏ حنانیا نیز از این موضوع نگران بود،‏ با این حال به ملاقات سَوْلُس رفته،‏ با نرمی با وی سخن گفت.‏ رفتار سَوْلُس پس از معجزه‌ای  که در راه دمشق برای وی روی داد،‏ کاملاً دگرگون شده بود.‏ (‏ اَعمال ۹:‏۱۰-‏۲۲‏)‏ بعدها نام او به پولُس تغییر کرد و همهٔ مسیحیان او را به عنوان میسیونری غیور می‌شناختند.‏

ملایم و در عین حال شجاع

۸.‏ چرا می‌توان گفت که رفتار عیسی با گناهکاران انعکاس رفتار یَهُوَه بود؟‏

^۸ عیسی با شور و حرارت به همگان موعظه می‌کرد.‏ او مردی ملایم و در عین حال شجاع بود.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۹‏)‏ مانند پدر آسمانی‌اش گناهکاران را به بازگشت به راه راست ترغیب می‌کرد.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ به گناهکارانی که حاضر بودند خود را اصلاح کنند،‏ دلگرمی می‌داد.‏ (‏ لوقا ۷:‏۳۷-‏۵۰؛‏ ۱۹:‏۲-‏۱۰‏)‏ هیچ کس را از روی ظاهرش قضاوت نمی‌کرد،‏ بلکه همچون پدرش با مهربانی و بردباری مردم را به توبه ترغیب می‌کرد.‏ (‏ رومیان ۲:‏۴‏)‏ آری،‏ خواست یَهُوَه است که همهٔ انسان‌ها به توبه گرایند و نجات یابند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۳،‏ ۴‏.‏

۹.‏ از آنچه در اِشَعْیا ۴۲:‏۱-‏۴ در مورد عیسی نبوّت شده است چه می‌آموزیم؟‏

^۹ متّیٰ در انجیل خود نبوّتی را نقل کرده است که به خوبی نگرش یَهُوَه را نسبت به عیسی نشان می‌دهد:‏ «این است خادم من که او را برگزیده‌ام،‏ محبوب من که جانم از او خوشنود است.‏ روح خود را بر وی خواهم نهاد و او عدالت را به قوم‌ها اعلام خواهد داشت.‏ نزاع نخواهد کرد و فریاد نخواهد زد؛‏ و کسی صدایش را در کوچه‌ها نخواهد شنید.‏ نی‌خرد شده را نخواهد شکست و فتیلهٔ نیم‌سوخته را خاموش نخواهد کرد،‏ تا عدالت را به پیروزی رساند.‏ نام او مایهٔ امید برای همهٔ قوم‌ها خواهد بود.‏» (‏ متّیٰ ۱۲:‏۱۷-‏۲۱‏،‏ هزاره نو؛‏ اِشَعْیا ۴۲:‏۱-‏۴‏)‏ چنانکه در این نبوّت نیز آمده است عیسی هرگز خود را درگیر بحث و مشاجره نمی‌کرد.‏ حتی در مواقعی که تحت فشار روحی بود،‏ حقایق را به نحوی بیان می‌کرد که به دل اشخاص صادق و بی‌ریا بنشیند.‏ —‏ یوحنّا ۷:‏۳۲،‏ ۴۰،‏ ۴۵،‏ ۴۶‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ با اینکه فریسیان جزو مخالفان اصلی عیسی محسوب می‌شدند چرا عیسی به برخی از آنان شهادت داد؟‏ ب)‏ عیسی گهگاه چگونه با مخالفانش برخورد می‌کرد،‏ با این حال از چه امری اجتناب می‌نمود؟‏

^۱۰ عیسی با فریسیان بسیاری نیز صحبت و گفتگو کرد.‏ با اینکه برخی از آن‌ها واقعاً سعی داشتند با مکر و حیله او را به دام بیندازند،‏ اما عیسی به همهٔ فریسیان انگیزهٔ  بد نسبت نمی‌داد.‏ فریسی‌ای به نام شمعون احتمالاً برای اینکه عیسی را بهتر بشناسد،‏ او را به صرف غذا دعوت کرد و عیسی نیز دعوت او را پذیرفت.‏ عیسی می‌دانست که شمعون نظری انتقادی نسبت به او دارد با این حال به او و حاضران دیگر در خانه‌اش بشارت داد.‏ (‏ لوقا ۷:‏۳۶-‏۵۰‏)‏ یک بار دیگر فریسی سرشناسی به نام نیقودیموس در تاریکی شب به ملاقات وی آمد.‏ عیسی او را از اینکه در خفا به سراغش آمده است سرزنش نکرد.‏ در عوض،‏ به او آموخت که خدا با فرستادن پسر خود محبت خود را نشان داده است،‏ و کسانی که به پسرش ایمان آورند نجات خواهند یافت.‏ عیسی همچنین با وی در خصوص اهمیت پیروی از ترتیبات یَهُوَه صحبت کرد.‏ (‏ یوحنّا ۳:‏۱-‏۲۱‏)‏ بعدها هنگامی که فریسیان می‌خواستند تعالیم عیسی را بی‌اهمیت جلوه دهند نیقودیموس سعی کرد از او دفاع کند.‏ —‏ یوحنّا ۷:‏۴۶-‏۵۱‏.‏

^۱۱ عیسی به خوبی تشخیص می‌داد که مقصود عده‌ای فقط این است که با حیله و نیرنگ او را به دام بیندازند.‏ به همین سبب هیچ وقت خود را داخل بحث‌های بی‌ثمر آن‌ها نمی‌کرد.‏ هر گاه صلاح می‌دید با اشاره به یک قاعدهٔ کلّی،‏ استفاده از تشبیهی بجا و یا اشاره به آیات کلام خدا جوابی مختصر ولی مؤثر به آنان می‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۱۲:‏۳۸-‏۴۲؛‏ ۱۵:‏۱-‏۹؛‏ ۱۶:‏۱-‏۴‏)‏ گاهی نیز که می‌دید جواب دادن بی‌فایده است،‏ سکوت می‌کرد.‏ —‏ مَرقُس ۱۵:‏۲-‏۵؛‏ لوقا ۲۲:‏۶۷-‏۷۰‏.‏

۱۲.‏ عیسی به کسانی که بر سر او فریاد می‌زدند چگونه کمک می‌کرد؟‏

^۱۲ افرادی بودند که بر سر عیسی فریاد می‌زدند ولی عیسی می‌دانست که این به دلیل نفوذ ارواح شریر است.‏ در چنین مواردی عیسی از خود خویشتنداری نشان می‌داد و سعی می‌کرد با قدرت خدادادش فرد را تسکین دهد.‏ (‏ مَرقُس ۱:‏۲۳-‏۲۸؛‏ ۵:‏۲-‏۸،‏ ۱۵‏)‏ ما نیز هنگام موعظه ممکن است مورد اهانت یا حمله‌های لفظی قرار بگیریم.‏ چقدر بجاست که همچون عیسی با خویشتنداری رفتاری متین و واکنشی سنجیده از خود نشان دهیم.‏ —‏ کُولُسیان ۴:‏۶‏.‏

در خانواده

۱۳.‏ چرا گاهی اعضای خانواده با شخصی که شروع به مطالعهٔ کتاب مقدّس می‌کند مخالفت می‌ورزند؟‏

^۱۳ مسیحیان بویژه می‌باید در خانه از خود خویشتنداری نشان دهند.‏ شخصی که تحت تأثیر حقایق کلام خدا قرار می‌گیرد،‏ آرزو دارد که تمام اعضای خانواده‌اش نیز به یَهُوَه ایمان آورند.‏ اما همان طور که عیسی توضیح داد گاهی اعضای خانواده‌مان هستند که با ما سر ناسازگاری می‌گذارند.‏ (‏ متّیٰ ۱۰:‏۳۲-‏۳۷؛‏ یوحنّا ۱۵:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ دلایل بسیاری برای این رفتار آنان وجود دارد.‏ مثالی بزنیم.‏ کلام خدا خصوصیاتی همچون صداقت،‏ احترام و وظیفه‌شناسی را در شخص به وجود می‌آورد و نشان می‌دهد که مهم‌ترین وظیفهٔ ما خدمت به آفریدگارمان است.‏ (‏ جامعه ۱۲:‏۱،‏ ۱۳؛‏ اَعمال ۵:‏۲۹‏)‏ حال شاید یکی از اعضای غیرمسیحی خانواده به اشتباه تصوّر کند که دیگر مانند گذشته به اختیارات او در خانه اهمیت داده نمی‌شود،‏ و از خود عکس‌العملی شدید نشان دهد.‏ در چنین مواردی چقدر مهم است که مانند عیسی از خود خویشتنداری نشان دهیم!‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱-‏۲۳؛‏ ۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱۴-‏۱۶.‏ چه رفتاری نظر برخی از مخالفان را تغییر داده است؟‏

^۱۴ بسیاری از خادمان یَهُوَه بوده‌اند که به دلیل مطالعهٔ  کتاب مقدّس،‏ با مخالفت همسر یا عضو دیگری از خانواده روبرو شده‌اند.‏ شخص مخالف شاید مطالب تحریف‌شده‌ای در مورد شاهدان یَهُوَه شنیده باشد و از این نگران باشد که آموزش‌های آن‌ها تأثیر بدی بر خانواده بگذارد.‏ چگونه می‌توانیم به چنین شخصی کمک کنیم؟‏ در بسیاری موارد رفتار خوب ماست که نظر ایشان را تغییر می‌دهد.‏ شخص مخالف دست از مخالفت برمی‌دارد هنگامی که می‌بیند فرد مسیحی به اصول کتاب مقدّس پای‌بند است و با اینکه مرتب به جلسات جماعت و موعظه می‌رود به مسئولیت‌هایش در خانه نیز به خوبی رسیدگی می‌کند و در مقابل اهانت‌هایی که به او می‌شود خویشتنداری نشان می‌دهد.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۲‏.‏

^۱۵ گاهی به دلیل تعصب و غرور است که شخص نمی‌خواهد به سخنان ما گوش دهد.‏ مصداق این موضوع را می‌توان در مورد مردی اهل آمریکا مشاهده کرد.‏ یک بار که همسر مسیحی‌اش به کنگرهٔ شاهدان یَهُوَه رفته بود،‏ چمدان خود را بست و برای مدتی خانه را ترک کرد.‏ بار دیگر با یک اسلحه از خانه بیرون رفت و تهدید کرد که خود را خواهد کشت.‏ او مذهب همسرش را دلیل این رفتار نامعقول خود می‌دانست.‏ همسرش سال‌ها مخالفت‌های او را تحمّل کرد.‏ نتیجه‌اش این بود که پس از بیست سال شوهرش نیز ایمان آورد.‏ در کشور آلبانی خانمی از اینکه دخترش با شاهدان یَهُوَه کتاب مقدّس را مطالعه کرده و تعمید گرفته بود بسیار عصبانی شد.‏ او ۱۲ بار کتاب مقدّس‌های دخترش را به نحوی از بین برد.‏ یک بار کتاب مقدّس جدیدی را که دخترش روی میز گذاشته بود باز کرد و تصادفاً چشمش به این جمله در متّیٰ ۱۰:‏۳۶ افتاد که می‌گوید «دشمنان شخص،‏ اهل خانه‌ای او خواهند بود» و متوجه شد خودش دقیقاً همان کار را می‌کند.‏ با این حال او هنوز نگران فرزندش بود.‏ لذا،‏ وقتی دخترش می‌خواست برای شرکت در کنگرهٔ شاهدان یَهُوَه به ایتالیا برود تا بندر او را مشایعت کرد.‏ در آنجا وقتی چهره‌های شاد و خندان،‏ و محبت شاهدان را دید نظرش تا حد زیادی نسبت به آن‌ها تغییر کرد.‏ چیزی نگذشت که او نیز تصمیم گرفت کتاب مقدّس را مطالعه کند.‏ اکنون او بخصوص به کسانی موعظه می‌کند که به نحوی با شاهدان یَهُوَه مخالفت می‌ورزند.‏

^۱۶ در جایی دیگر،‏ مردی وقتی همسرش را دید که به سالن شاهدان یَهُوَه داخل می‌شود چنان عصبانی شد که چاقوی خود را درآورده شروع به تهدید و فحّاشی کرد.‏ همسرش با حالتی متین و آرام به او گفت:‏ «بیا خودت ببین ما در اینجا چه کار می‌کنیم.‏» او داخل سالن شد و چنان تحت تأثیر رفتار شاهدان قرار گرفت که نظرش به کلّی تغییر کرد.‏ اکنون آن مرد به عنوان پیر مسیحی در جماعت خدمت می‌کند.‏

۱۷.‏ وقتی در خانواده‌ای مسیحی برخوردی به وجود می‌آید چه آیاتی می‌تواند کمک کند؟‏

^۱۷ حتی در خانواده‌هایی که همهٔ اعضای آن مسیحی هستند،‏ گاهی برخوردهایی به وجود می‌آید و ممکن است از روی ناکاملی حرف‌های ناخوشایندی نیز رد و بدل شود.‏ ببینیم به اعضای جماعت اَفَسُس باستان چه اندرزی داده شد:‏ «هر گونه تلخی،‏ خشم،‏ عصبانیت،‏ فریاد،‏ ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.‏» (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۳۱‏،‏ ھ ن ‏)‏  شکی نیست که تأثیر جوّ شهر اَفَسُس همچنین ناکاملی خود برادران و در برخی موارد پیشینهٔ برخی از آنان مسبب این گونه رفتارها بوده است.‏ آنان چگونه می‌توانستند خود را اصلاح کنند؟‏ به آن مسیحیان چنین پند داده شد:‏ «باید طرز فکر شما نو شود.‏» (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۳‏،‏ ھ ن ‏)‏ روح‌القدس قادر بود این تغییر را در آنان به وجود آورد.‏ برای این منظور می‌بایست کلام خدا را مطالعه کرده،‏ بر نحوهٔ به‌کارگیری اصول آن تأمّل می‌کردند.‏ همچنین می‌بایست با هم‌ایمانان خود معاشرت می‌نمودند و علاوه بر این صادقانه در دعا از یَهُوَه کمک می‌طلبیدند.‏ بدین شکل یاد می‌گرفتند که ‹با یکدیگر مهربان و رحیم باشند،‏ همدیگر را عفو کنند چنانکه خدا در مسیح آنان را آمرزیده بود.‏› (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۳۲‏)‏ ما مسیحیان همیشه باید خویشتندار،‏ مهربان،‏ دلسوز و بخشنده باشیم.‏ هرگز نباید رفتار مردم دنیا را ملاک قرار دهیم،‏ و ‹کسی را به عوض بدی بدی رسانیم.‏› (‏ رومیان ۱۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ بهترین معیار و ملاک برای ما محبت خالصانه‌ای است که خدا به ما نشان می‌دهد.‏ —‏ ۱یوحنّا ۴:‏۸‏.‏

پندی برای همهٔ مسیحیان

۱۸.‏ چرا پند دوّم تیموتاؤس ۲:‏۲۴ برای یکی از پیران اَفَسُس باستان مفید بود،‏ و چگونه همهٔ مسیحیان می‌توانند از آن بهره ببرند؟‏

^۱۸ همهٔ مسیحیان باید در مقابل بی‌احترامی و اهانت «صابر» باشند.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴‏)‏ جالب آنکه پولُس این پند را در وهلهٔ اوّل به تیموتاؤس داد که در جماعت اَفَسُس به عنوان پیر مسیحی خدمت می‌کرد.‏ در آن جماعت افرادی بودند که بی‌پرده عقاید غلط خود را آموزش می‌دادند.‏ آنان اساس و اصول شریعت موسی را درک نکرده بودند،‏ از این رو اهمیت ایمان،‏ محبت و وجدان پاک را بدرستی نمی‌دانستند.‏ این مردان مغرور اغلب در مورد کلمات به مشاجره می‌پرداختند،‏ اما از درک تعالیم مسیح و وفاداری حقیقی به یَهُوَه عاجز بودند.‏ تیموتاؤس می‌بایست راسخ و استوار از اصول کلام خدا دفاع می‌کرد و در عین حال احترام برادرانش را نیز حفظ می‌نمود.‏ امروزه نیز پیران مسیحی نیک می‌دانند که گلّهٔ خدا به آنان تعلّق ندارد،‏ لذا طوری با اعضای جماعت رفتار می‌کنند که دوستی و اتحاد مسیحی در جماعت برقرار گردد.‏ —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱-‏۳؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۳-‏۱۱؛‏ ۵:‏۱،‏ ۲؛‏ ۶:‏۳-‏۵‏.‏

۱۹.‏ چرا همهٔ ما می‌باید ‹فروتن› گردیم؟‏

^۱۹ خدا همهٔ خادمان خود را به ‹تواضع› ترغیب کرده است.‏ (‏ صَفَنْیا ۲:‏۳‏)‏ واژهٔ عبری‌ای که در صَفَنْیا ‹تواضع› ترجمه شده است،‏ خصوصیتی است که سبب می‌شود شخص در مقابل بی‌احترامی آزرده خاطر نگردد،‏ تاب تحمّل خود را از دست ندهد و مقابله به مثل نکند.‏ امید است همهٔ ما صمیمانه از یَهُوَه بخواهیم که به ما نیروی لازم را بدهد تا در مقابل بی‌احترامی‌ها از خود خویشتنداری نشان دهیم و شخصیت زیبای او را منعکس سازیم.‏

مرور

‏• وقتی با رفتاری اهانت‌آمیز مواجه می‌شویم چه آیاتی به ما کمک می‌کند تا رفتاری شایسته داشته باشیم؟‏

‏• چرا پولُس رفتاری اهانت‌آمیز داشت؟‏

‏• در برخورد با افراد مختلف چگونه می‌توانیم از رفتار عیسی سرمشق بگیریم؟‏

‏• خویشتنداری در برخورد با اعضای خانواده چه اثر مثبتی دارد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

حنانیا با وجود سابقهٔ بد سَوْلُس با احترام با او صحبت کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷]‏

به جا آوردن تمام مسئولیت‌های مسیحی‌مان تأثیر مثبتی بر خویشاوندانی که با ما مخالفت می‌ورزند دارد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

مسیحیان می‌باید در جماعت محبت و اتحاد به وجود آورند