خبر صلح و نجات

‏‹چه زیبا است بر کوه‌ها پای‌های مبشّر که به خیرات بشارت می‌دهد.‏› —‏ اِشَعْیا ۵۲:‏۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چه وقایع هولناکی هر روزه رخ می‌دهد؟‏ ب)‏ مردم با شنیدن مرتب اخبار بد چه واکنشی از خود نشان می‌دهند؟‏

امروزه مردم در خبرهای بد روزگار غرق شده‌اند.‏ از رادیو گزارشات هولناکی در بارهٔ بیماری‌های مرگباری که مردم زمین را تهدید می‌کند به گوششان می‌رسد.‏ در تلویزیون تصاویر دردناک کودکانِ گرسنه را به چشم می‌بینند که به سختی می‌توانند آن را فراموش کنند.‏ در صفحات روزنامه اخبار انفجار بمب‌هایی را که سبب خرابی ساختمان‌ها و کشته شدن مردم بی‌گناه شده است می‌خوانند.‏

^۲ متأسفانه،‏ وقایع هولناک و مهیب متداول شده است و حقیقتاً صحنهٔ دنیا در حال تغییر بوده،‏ هر روز بدتر از روز قبل می‌باشد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۳۱‏)‏ یکی از روزنامه‌های اروپای غربی اشاره کرده است که ظاهراً تمام دنیا «در شعله‌های آتش» قرار گرفته است.‏ جای تعجب نیست که تعداد افسردگان رو به فزونی است!‏ طی یک همه‌پرسی در آمریکا یک نفر احساسی را که میلیون‌ها نفر با آن هم‌عقیده هستند بیان کرده،‏ گفت:‏ ‹وقتی تلویزیون را روشن می‌کنم افسرده می‌شوم.‏ چون که فقط اخبار بد پخش می‌شود.‏ واقعاً که غرق خبرهای بد شده‌ایم.‏›‏

خبری که می‌باید به گوش همگان برسد

۳.‏ الف)‏ چه خبر خوشی را کتاب مقدّس اعلام می‌کند؟‏ ب)‏ به چه دلیل برای بشارت ملکوت خدا ارزش قائلید؟‏

^۳ آیا می‌توان توقع داشت در این دنیایی که افسردگی و پریشانی همه جا را فرا گرفته است خبری خوش به گوش مردم برسد؟‏ بلی!‏ جای بسی تسلّی است که بدانیم کتاب مقدّس خبری خوش را اعلام می‌کند یعنی این مژده را که بیماری،‏ گرسنگی،‏ جنایت،‏ جنگ و هر گونه ظلم و ستم توسط ملکوت خدا به پایان می‌رسد.‏ (‏ مزمور ۴۶:‏۹؛‏ ۷۲:‏۱۲‏)‏ آیا این خبری نیست که می‌باید به گوش همه برسد؟‏ بلی،‏ به همین دلیل شاهدان یَهُوَه در همه جا با سعی و کوشش راسخانه به رساندن بشارت ملکوت خدا به همهٔ مردم ملل دنیا مشغولند و در این کار شناخته شده می‌باشند.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏.‏

۴.‏ چه جنبه‌ای از خدمت موعظه را در این مقاله و کدام یک را در مقالهٔ بعدی مورد بررسی قرار می‌دهیم؟‏

^۴ حال چگونه می‌توانیم حتی در محدوده‌هایی که مردم کمترین واکنش مثبت را از خود نشان می‌دهند به طور جدّی و قانع‌کننده‌ای موعظه کنیم؟‏ (‏ لوقا ۸:‏۱۵‏)‏ بررسی سه جنبهٔ مهم موعظه ما را در این امر مهم یاری می‌کند.‏ این سه جنبه عبارت است از:‏ (‏ ۱)‏ انگیزه یا دلیل ما از موعظه؛‏ (‏ ۲)‏ پیام یا آنچه را که موعظه می‌کنیم؛‏ و (‏ ۳)‏ روش یا نحوهٔ موعظهٔ ما.‏ اگر انگیزهٔ ما پاک،‏ پیاممان روشن و روشمان مؤثر باشد فرصتی را برای مردم به وجود می‌آوریم تا این خبر خوش یعنی بشارت ملکوت خدا را بشنوند.‏ *

به چه دلیل بشارت را موعظه می‌کنیم

۵.‏ الف)‏ انگیزهٔ اصلی ما از موعظه چیست؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که اطاعت از فرمان موعظه ابراز محبت به یَهُوَه است؟‏

^۵ حال جنبهٔ اوّل یعنی انگیزه یا دلیل موعظه‌مان را بررسی کنیم.‏ دلیل ما از موعظهٔ بشارت با دلیل عیسی  هماهنگی دارد.‏ او گفت:‏ «پدر را محبت می‌نمایم.‏» (‏ یوحنّا ۱۴:‏۳۱؛‏ مزمور ۴۰:‏۸‏)‏ انگیزهٔ اصلی ما از موعظه محبت به خداست.‏ (‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ کتاب مقدّس محبت به خدا و خدمت مسیحی را به هم ربط می‌دهد.‏ در آنجا آمده است:‏ «همین است محبت خدا که احکام او را نگاه داریم.‏» (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۳؛‏ یوحنّا ۱۴:‏۲۱‏)‏ آیا فعالیت شاگردسازی نیز جزو احکام خداست؟‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹‏)‏ بلی.‏ با اینکه عیسی چنین فرمانی را صادر کرد،‏ این حکم از طرف یَهُوَه می‌باشد.‏ به چه دلیل؟‏ عیسی گفت که «از خود کاری نمی‌کنم بلکه به آنچه پدرم مرا تعلیم داد تکلّم می‌کنم.‏» (‏ یوحنّا ۸:‏۲۸؛‏ متّیٰ ۱۷:‏۵‏)‏ از این رو،‏ با اطاعت از این حکم محبت خود را به یَهُوَه ابراز می‌داریم.‏

۶.‏ محبت به خدا به چه طریق ما را به موعظه برمی‌انگیزد؟‏

^۶ به علاوه،‏ محبت به یَهُوَه ما را برمی‌انگیزد تا با موعظه به مردم دروغ‌های شیطان را که در همه جا گسترش داده است برملا سازیم.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۴‏)‏ شیطان،‏ حکمرانی عادل خدا را زیر سؤال بُرد.‏ (‏ پیدایش ۳:‏۱-‏۵‏)‏ ما شاهدان یَهُوَه مشتاقیم که افتراهای شیطان را افشا سازیم و نام خدا را در پیش مردم تقدیس کنیم.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ همچنین آموختن صفات و راه‌های یَهُوَه دلیل دیگری برای موعظه است،‏ چرا که به او نزدیک‌تر شده،‏ مشتاقیم در بارهٔ او با دیگران گفتگو کنیم.‏ احسان و عدالت یَهُوَه شادی‌ای در ما به وجود آورده است که ما را به سخن گفتن در بارهٔ او وامی‌دارد.‏ (‏ مزمور ۱۴۵:‏۷-‏۱۲‏)‏ بلی،‏ حسی در وجودمان ما را به سوی تمجید یَهُوَه و بیان «فضایل» او سوق می‌دهد.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹؛‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۲۱‏.‏

۷.‏ به غیر از محبت به خدا،‏ به چه دلیل دیگری در فعالیت موعظه شرکت می‌کنیم؟‏

^۷ دلیل مهم دیگر موعظهٔ ما به مردم این است که از صمیم قلب خواهان تسلّی دادن به کسانی هستیم که حملهٔ بی‌امان اخبار بد ایشان را از پا درآورده،‏ به این دلیل یا دلایل دیگر متحمّل درد و رنج می‌باشند.‏ ما عیسی را سرمشق قرار داده،‏ همچون وی در پی تسلّی به مردم می‌باشیم.‏ برای مثال به توصیف مَرقُس در باب ۶ توجه کنید.‏

۸.‏ گزارش مَرقُس باب ۶ چه چیزی را در بارهٔ احساس عیسی به مردم روشن می‌سازد؟‏

^۸ شاگردان عیسی تازه از موعظه برگشته بودند و آنچه را که کرده و تعلیم داده بودند به وی بازگو کردند.‏ عیسی چون متوجه شد که شاگردانش بسیار خسته‌اند،‏ فرمود برویم و «اندکی استراحت نمایید.‏» پس به قایقی سوار شدند و به جای خلوتی کوچ کردند.‏ مردم دوان‌دوان در کنار ساحل ایشان را دنبال کردند و خیلی سریع پیش از آنان به آنجا رسیدند.‏ عکس‌العمل عیسی چگونه بود؟‏ گزارش مَرقُس می‌گوید که عیسی «گروهی بسیار دیده،‏ بر ایشان ترحّم فرمود زیرا که چون گوسفندان بی‌شبان بودند و بسیار به ایشان تعلیم دادن گرفت.‏» (‏ مَرقُس ۶:‏۳۱-‏۳۴‏)‏ عیسی با وجود خستگی از روی ترحّم بشارت یا خبر خوش را به ایشان اعلام کرد.‏ کاملاً مشهود است که عیسی با مردم همدردی می‌کرد.‏ وی دلش به حال آنان می‌سوخت.‏

۹.‏ در رابطه با انگیزهٔ خدمت مسیحی چه درسی از گزارش مَرقُس باب ۶ می‌آموزیم؟‏

^۹ از این گزارش چه می‌آموزیم؟‏ به عنوان شاهدان یَهُوَه موظفیم بشارت را موعظه کرده،‏ به شاگردسازی بپردازیم.‏  از آنجایی که خواست خداست که «جمیع مردم نجات یابند» مسئولیم بشارت را موعظه کنیم.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۴‏)‏ با این حال،‏ خدمت مسیحی خود را نه فقط از روی وظیفه بلکه از روی دلسوزی نیز انجام می‌دهیم.‏ اگر همچون عیسی همدرد مردم شویم برانگیخته خواهیم شد تا آنچه در توان داریم برای پخش بشارت انجام دهیم.‏ (‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۹‏)‏ داشتن چنین انگیزه‌ای ما را ترغیب می‌کند تا بدون وقفه بشارت را موعظه کنیم.‏

مژدهٔ پادشاهی خدا،‏ پیام ما به مردم

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ آنچه اِشَعْیا توصیف کرده است چگونه ماهیت پیام موعظهٔ ما را مشخص می‌سازد؟‏ ب)‏ عیسی چگونه ‹چیزهای نیکو را بشارت› داد و امروزه خادمان خدا چگونه عیسی را سرمشق قرار می‌دهند؟‏

^۱۰ جنبهٔ دوّم خدمت موعظهٔ ما پیامی است که می‌رسانیم.‏ چه پیامی را باید به مردم ابلاغ کنیم؟‏ اِشَعْیا این موضوع را برایمان به زیبایی توصیف می‌کند:‏ «چه زیبا است بر کوه‌ها پای‌های مبشّر که سلامتی را ندا می‌کند و به خیرات بشارت می‌دهد و نجات را ندا می‌کند و به صهیون می‌گوید که خدای تو سلطنت می‌نماید.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۲:‏۷‏.‏

^۱۱ این عبارت که «خدای تو سلطنت می‌نماید» ما را یاد پیامی می‌اندازد که می‌باید موعظه کنیم یعنی بشارت ملکوت خدا.‏ (‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏)‏ توجه کنید که این آیه ماهیت مثبت پیام ما را مشخص می‌سازد.‏ اِشَعْیا از عباراتی همچون «نجات،‏» «بشارت،‏» «سلامتی» یا صلح و آرامش،‏ و «خیرات» یعنی چیزهای نیکو استفاده کرده است.‏ قرن‌ها بعد از اِشَعْیا،‏ در قرن اوّل،‏ عیسی با نمونهٔ غیور خود در موعظهٔ بشارتِ چیزهای نیکو یعنی آمدن ملکوت خدا،‏ این آیه را به طور شگفت‌انگیزی به تحقق رساند.‏ (‏ لوقا ۴:‏۴۳‏)‏ در روزگار ما،‏ مخصوصاً از سال ۱۹۱۹،‏ شاهدان یَهُوَه عیسی را سرمشق قرار داده،‏ غیورانه خبر خوش برقراری پادشاهی خدا و برکات آن را اعلام کرده‌اند.‏

۱۲.‏ خبر خوش ملکوت چه تأثیری بر کسانی که آن را می‌پذیرند دارد؟‏

^۱۲ خبر خوش ملکوت چه تأثیری بر کسانی که آن را می‌پذیرند دارد؟‏ امروزه همچون ایّام عیسی بشارت مایهٔ امید و تسلّی است.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۱۲؛‏ ۱۵:‏۴‏)‏ به راستدلان امید می‌دهد زیرا ایشان درمی‌یابند که آینده‌ای بهتر در پیش رویشان وجود دارد.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ چنین امیدی به خداترسان کمک می‌کند تا نگرشی مثبت داشته باشند.‏ مزمورنویس در مورد ایشان نوشت که ‹از خبر بد نخواهند ترسید.‏› —‏ مزمور ۱۱۲:‏۱،‏ ۷‏.‏

پیامی که «شکسته‌دلان را التیام» می‌بخشد

۱۳.‏ نبوّت اِشَعْیا فواید فوری بشارت را برای کسانی که آن را می‌پذیرند چگونه توصیف می‌کند؟‏

^۱۳ موعظهٔ بشارت فوراً تسلّی‌بخش بوده،‏ به شنوندگان فایده می‌رساند.‏ چگونه؟‏ برخی از این فواید را می‌توان در نبوّت اِشَعْیا تشخیص داد وقتی که گفت:‏ «روح خداوند یَهُوَه بر من است زیرا خداوند مرا مسح کرده است تا مسکینان را بشارت دهم و مرا فرستاده تا  شکسته‌دلان را التیام بخشم و اسیران را به رستگاری و محبوسان را به آزادی ندا کنم.‏ و تا از سال پسندیدهٔ خداوند و از یوم انتقام خدای ما ندا نمایم و جمیع ماتمیان را تسلّی بخشم.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۱،‏ ۲؛‏ لوقا ۴:‏۱۶-‏۲۱‏.‏

۱۴.‏ الف)‏ عبارت ‹شکسته‌دلان را التیام می‌بخشد› چه چیزی را در رابطه با پیام ملکوت مشخص می‌سازد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم توجه و علاقه‌ای را که یَهُوَه به شکسته‌دلان دارد از خود نشان دهیم؟‏

^۱۴ بر اساس این نبوّت،‏ عیسی با موعظهٔ بشارت «شکسته‌دلان را التیام» می‌بخشد.‏ حقیقتاً اِشَعْیا چه توصیف زیبایی را به کار برده است!‏ بر طبق فرهنگی از کتاب مقدّس واژهٔ عبری که ‹التیام بخشیدن› ترجمه شده است به مفهوم ‹بستن› باند زخمی می‌باشد که در درمان استفاده می‌شود.‏ همان گونه که پرستار برای درمان زخم به روی آن باند یا کُمپرس می‌بندد،‏ مبشّر نیز با رساندن موعظهٔ ملکوت آنانی را که رنج می‌کشند درمان می‌کند.‏ و با حمایت کردن از محتاجان نشان می‌دهد که همچون یَهُوَه به مردم علاقه‌مند است.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ مزمورنویس توجه و علاقهٔ خدا را چنین توصیف می‌کند:‏ «شکسته‌دلان را شفا می‌دهد و جراحت‌های ایشان را می‌بندد.‏» —‏ مزمور ۱۴۷:‏۳‏.‏

پیام ملکوت دیدگاه اشخاص را عوض می‌کند

۱۵،‏ ۱۶.‏ چه تجربه‌هایی نشان می‌دهد که پیام ملکوت باعث قوّت و تقویت نیازمندان است؟‏

^۱۵ تجربهٔ زندگی بسیاری از شکسته‌دلان نشان می‌دهد که پیام ملکوت چگونه ایشان را درمان کرده است.‏ اُرِنا که خانم سالخورده‌ای از اهالی آمریکای جنوبی می‌باشد از زندگی خود سیر شده بود.‏ یکی از شاهدان یَهُوَه که اُرِنا را ملاقات می‌کرد برای او کتاب مقدّس و نشریهٔ کتاب من از داستانهای کتاب مقدّس را می‌خواند.‏ * در آغاز آن خانمِ افسرده در حالی که با چشمان بسته بر تخت خود دراز کشیده بود به آن خواهر گوش می‌داد و گهگاه آهی می‌کشید.‏ اما مدتی نگذشت که اُرِنا به خود زحمت داد و هنگام خواندن بر روی تخت می‌نشست.‏ بعد از چندی او بر روی صندلی می‌نشست و منتظر معلّم خود می‌ماند.‏ سپس در جلسات مسیحی شاهدان یَهُوَه حضور یافت.‏ از آنچه در این جلسات آموخته بود برانگیخته شد تا به هر کس که از کنار خانه‌اش می‌گذرد نشریه‌ای مسیحی تقدیم کند.‏ بالاخره در سن ۹۳ سالگی به عنوان یکی از شاهدان یَهُوَه تعمید گرفت.‏ بلی،‏ پیام ملکوت شوق زندگی را در او اِحیا کرده بود.‏ —‏ امثال ۱۵:‏۳۰؛‏ ۱۶:‏۲۴‏.‏

^۱۶ پیام ملکوت حتی به کسانی که به دلیل بیماری وخیمی زندگی‌شان رو به پایان است امید تازه‌ای می‌دهد.‏ برای مثال ماریا را در نظر بگیریم که اهل اروپای غربی است.‏ وی که از بیماری علاج‌ناپذیری زجر می‌کشید تمام امید خود را از دست داده بود.‏ هنگامی که شاهدان یَهُوَه به دیدار او آمدند بسیار افسرده بود.‏ با این حال،‏ وقتی ماریا با مقصود خدا آشنا شد زندگی‌اش دوباره پرمعنا گشت.‏ وی تعمید گرفت و در کار موعظه بسیار فعال بود.‏ در طی دو سال پایان عمرش،‏ از چشمان او نور امید و شادی ساطع بود.‏ ماریا با امید به رستاخیز رخت از این دنیا بست.‏ —‏ رومیان ۸:‏۳۸،‏ ۳۹‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ پیام ملکوت چگونه دیدگاه کسانی را که آن را می‌پذیرند تغییر می‌دهد؟‏ ب)‏ چه تجربهٔ شخصی‌ای دارید که نشان می‌دهد یَهُوَه «خم‌شدگان را برمی‌خیزاند»؟‏

^۱۷ این گزارشات اثباتی است بر اینکه پیام ملکوت می‌تواند دیدگاه کسانی را که مشتاق حقایق کتاب مقدّس می‌باشند تغییر دهد.‏ آنانی که از غم جانکاه عزیزی که از دست داده‌اند رنج می‌کشند با آموختن امید رستاخیز برای مردگان قوّت تازه‌ای به دست می‌آورند.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏۱۳‏)‏ مردمی که در فقر به سر می‌برند و قادر به سیر کردن خانوادهٔ خود نمی‌باشند با آموختن اینکه یَهُوَه وفاداران خود را هرگز رها نخواهد کرد اطمینان و عزّت‌نَفْس تازه‌ای می‌یابند.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۲۸‏)‏ به قوّت یَهُوَه بسیاری که دچار افسردگی شدیدی هستند برای تحمّل مشکلات به تدریج نیرو گرفته،‏ حتی در برخی موارد توانسته‌اند بر مریضی خود فائق آیند.‏ (‏ مزمور ۴۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ بلی،‏ کلام شفابخش یَهُوَه «خم‌شدگان را برمی‌خیزاند.‏» (‏ مزمور ۱۴۵:‏۱۴‏)‏ با مشاهدهٔ تسلّی‌ای که بشارت ملکوت برای دلشکستگان  در محدودهٔ موعظه و جماعت مسیحی فراهم می‌آورد خاطرنشان می‌شویم که امروزه بهترین خبر در دست ما می‌باشد!‏ —‏ مزمور ۵۱:‏۱۷‏.‏

دعای ما به درگاه خدا

۱۸.‏ یهودیان با نپذیرفتن بشارت چه تأثیری بر پولُس می‌گذاشتند و چرا؟‏

^۱۸ با اینکه پیام ما بهترین خبر می‌باشد بسیاری آن را رد می‌کنند.‏ این موضوع چه تأثیری می‌تواند بر ما بگذارد؟‏ درست همان تأثیری که بر پولُس رسول گذاشت.‏ وی اغلب به یهودیان موعظه کرد ولی بیشتر آنان پیام نجات را نپذیرفتند.‏ امتناع ایشان تأثیر عمیقی بر پولُس گذاشت،‏ به طوری که وی اعتراف کرد دردی جانکاه و اندوهی همیشگی با خود دارد.‏ (‏ رومیان ۹:‏۲‏)‏ پولُس دلش به حال یهودیانی که موعظه می‌کرد می‌سوخت.‏ وی از اینکه آنان بشارت را رد می‌کردند بسیار اندوهگین می‌شد.‏

۱۹.‏ الف)‏ چرا طبیعی است که گهگاه احساس یأس کنیم؟‏ ب)‏ چه چیزی به پولُس کمک کرد تا به موعظهٔ خود ادامه دهد؟‏

^۱۹ ما نیز از روی دلسوزی به دیگران بشارت را موعظه می‌کنیم.‏ پس طبیعی است که دیدن مردمی که پیام ملکوت را رد می‌کنند مأیوس‌کننده باشد.‏ چنین واکنشی نشانگر علاقه و توجهٔ ما نسبت به وضعیت روحانی مخاطبان در موعظه است.‏ ما می‌باید الگوی پولُس رسول را به خاطر داشته باشیم.‏ او با این وضعیت چگونه توانست به فعالیت موعظه ادامه دهد؟‏ با اینکه رد بشارت توسط یهودیان پولُس را آزار می‌داد،‏ به هیچ وجه از آنان دست نکشید و هرگز از موعظه کردن به ایشان ناامید نشد.‏ او امید داشت که هنوز کسانی هستند که مسیح را بپذیرند.‏ پولُس با توجه به احساسش نسبت به یکایک یهودیان نوشت:‏ «خوشی دل من و دعای من نزد خدا به جهت اسرائیل برای نجات ایشان است.‏» —‏ رومیان ۱۰:‏۱‏.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ با توجه به خدمت مسیحی پولُس چگونه می‌توانیم الگوی وی را پیروی کنیم؟‏ ب)‏ چه جنبه‌ای از خدمت مسیحی را در مقالهٔ بعدی مطالعه خواهیم کرد؟‏

^۲۰ در این آیه پولُس به دو نکته اشاره می‌کند.‏ تمایل پولُس این بود که برخی از اسرائیلیان نجات یابند و وی در دعا این موضوع را به نزد خدا می‌بُرد.‏ ما نیز امروزه از الگوی پولُس پیروی کرده،‏ از صمیم قلب تمایل داریم کسانی که مستعد می‌باشند به سوی بشارت کشیده شوند.‏ همچنین پیوسته به درگاه یَهُوَه دست دعا بلند می‌کنیم تا ایشان را یافته،‏ به راه حیات هدایتشان کنیم.‏ —‏ امثال ۱۱:‏۳۰؛‏ حِزْقِیال ۳۳:‏۱۱؛‏ یوحنّا ۶:‏۴۴‏.‏

^۲۱ امروز دریافتیم که به چه دلیل می‌باید موعظه کرد و چه پیامی را می‌باید به مردم رساند.‏ با وجود این،‏ برای اینکه پیام ملکوت را به تعداد زیادی برسانیم لازم است که بدانیم این پیام را به چه نحو می‌باید اعلام کرد.‏ این موضوع را در مقالهٔ بعدی دنبال خواهیم کرد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چه آموختیم‏؟‏

‏• به چه دلیل موعظه می‌کنیم؟‏

‏• پیام اصلی ما چیست؟‏

‏• پذیرندگان پیام ملکوت چه برکاتی را یافته‌اند؟‏

‏• چه چیزی به ما کمک می‌کند تا به خدمت خود ادامه دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۴]‏

پیام ملکوت به شکسته‌دلان قوّت می‌بخشد

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۶]‏

دعا به ما کمک می‌کند تا به خدمت خود ادامه دهیم