سؤالات خوانندگان ۱
سؤالات خوانندگان ۱
آیا مسیحیان می‌توانند شغلی را بپذیرند که شخص را به حمل اسلحه موظف سازد؟
بر طبق کتاب مقدّس همهٔ شاهدان یَهُوَه موظفند کار کنند و نیازهای خانواده‌شان را فراهم سازند. ( ۱تیموتاؤس ۵:۸) با این حال، اصول کتاب مقدّس مسیحیان را از انتخاب برخی مشاغل برحذر می‌دارد. مشاغلی که در رابطه با قمار، سوءاستفاده از خون، ترویج و تولید تنباکو باشند. ( اِشَعْیا ۶۵:۱۱؛ اَعمال ۱۵:۲۹؛ ۲قُرِنتیان ۷:۱؛ کُولُسیان ۳:۵) بااینکه کتاب مقدّس مستقیماً به مشاغلی دیگر اشاره‌ای نمی‌کند قبول برخی مشاغل ممکن است وجدان فرد یا دیگر مسیحیان را عذاب دهد.
انتخاب شغلی که مجبور به حمل نوعی اسلحه، چه گرم و چه سرد شود به تصمیم شخص بستگی دارد. با این حال، چنین کاری فرد را در موقعیتی قرار می‌دهد که امکان استفاده از سلاح و ریختن خون بسیار است. به همین دلیل مسیحیان می‌باید در دعا به خدا این موضوع را مورد بررسی قرار دهند. حمل سلاح همچنین شخص را در معرض خطر و صدمات قرار می‌دهد، حتی ممکن است که جان خود را در اثر حملهٔ مهاجم و یا انتقام از دست بدهد.
چنین تصمیمی می‌تواند بر دیگران نیز تأثیر بگذارد. برای مثال، وظیفهٔ اصلی مسیحیان موعظهٔ بشارت ملکوت خداست. ( متّیٰ ۲۴:۱۴) با توجه به این موضوع چگونه می‌توانیم به دیگران تعلیم دهیم «با جمیع خلق به صلح» بکوشند، در حالی که خود سلاحی را حمل می‌کنیم؟ ( رومیان ۱۲:۱۸) این موضوع چه تأثیری می‌تواند روی فرزندان و دیگر اعضای خانواده بگذارد؟ آیا بودن سلاحی گرم در خانه زندگی آنان را به خطر نمی‌اندازد؟ از همه مهم‌تر چنین موضوعی آیا باعث لغزش دیگران نمی‌شود؟ — فیلِپّیان ۱:۱۰.
در این «ایّام آخر» مردم بیش از هر زمان «متنفر از نیکویی» هستند. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱، ۳) با علم به این موضوع، آیا سر و کار داشتن با چنین انسان‌هایی به فرد مسیحی کمک می‌کند «بی‌عیب» مانده، رفتاری درست را پیشه کند؟ ( ۱تیموتاؤس ۳:۱۰) هرگز. به همین دلیل، اگر شخص با وجود دریافت پندی مهربانانه از کتاب مقدّس باز هم در کاری شاغل باشد که موظف به حمل اسلحه است، جماعت نمی‌تواند به او به چشم فردی «بی‌ملامت» بنگرد. ( ۱تیموتاؤس ۳:۲؛ تیطُس ۱:۵، ۶) چنین زن یا مردی صلاحیت دریافت هیچ وظیفه‌ای را در جماعت نخواهد داشت.
عیسی به شاگردانش اطمینان داد اگر در زندگی به ملکوت خدا اولویت دهند لزومی نخواهند داشت که بیش از حد نگران مایحتاج زندگی‌شان باشند. ( متّیٰ ۶:۲۵، ۳۳) بلی، اگر کاملاً به یَهُوَه اعتماد کنیم ما را «رزق [روزی] خواهد داد. او تا به ابد نخواهد گذاشت که مردِ عادل جنبش خورد.» — مزمور ۵۵:۲۲.