یَهُوَه شبان ماست

‏«خداوند شبان من است؛‏ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.‏» —‏ مزمور ۲۳:‏۱‏.‏

۱-‏۳.‏ چرا جای تعجب نیست که داود یَهُوَه را به شبان تشبیه می‌کند؟‏

اگر از شما بخواهند دلسوزی و مهربانی یَهُوَه را نسبت به قومش توصیف کنید چه خواهید گفت؟‏ چه تشبیهی برازندهٔ مهر و عطوفت پروردگار نسبت به خدمتگزاران وفادارش است؟‏ بیش از ۳۰۰۰ سال پیش،‏ داود پادشاه،‏ یَهُوَه را به شبانی دلسوز تشبیه کرد.‏

^۲ داود در جوانی به شبانی اشتغال داشت.‏ او می‌دانست گوسفندی که به حال خود رها شود،‏ راه خود را گم می‌کند و طعمهٔ دزدان و حیوانات وحشی می‌گردد.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۷:‏۳۴-‏۳۶‏)‏ او می‌دانست گوسفند بی‌شبان چراگاه و مرتع خود را پیدا نمی‌کند و بی‌غذا می‌ماند.‏ داود بی‌شک در سنین پیری خاطرات شیرین روزها و شب‌هایی را که گوسفندان را هدایت و حفاظت می‌کرد و غذایشان می‌داد به یاد می‌آورد.‏

^۳ پس جای تعجب نیست وقتی به داود الهام شد مهر و عطوفت یَهُوَه به قومش را توصیف کند،‏ توجه و مراقبت شبان را به یاد آورد.‏ از این رو،‏ مزمور ۲۳ را چنین آغاز می‌کند:‏ ‏«خداوند شبان من است.‏ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.‏» در این مقاله می‌خوانیم که چرا این تشبیه بسیار بجا و مناسب است.‏ سپس با بررسی آیه‌های مزمور ۲۳ به نحوهٔ مراقبت یَهُوَه از پرستندگانش می‌پردازیم و خواهیم دید که او چطور درست مثل یک شبان از گوسفندان خود نگهبانی و مراقبت می‌کند.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۵‏.‏

تشبیهی بجا و برازنده

۴،‏ ۵.‏ کتاب مقدّس طبیعت گوسفند را چگونه توصیف می‌کند؟‏

^۴ در کتاب مقدّس یَهُوَه با عنوان‌های بسیاری معرفی شده است.‏ ولی از میان این‌ها،‏ عنوان «شبان» دلگرم‌کننده‌ترین آن‌هاست چون که از شخصیت دلسوز او تصویری بس دل‌انگیز به دست می‌دهد.‏ (‏ مزمور ۸۰:‏۱‏)‏ برای درک بهتر این تشبیه باید دو نکته را به دقت در نظر داشته باشیم:‏ یکی طبیعت و نیازهای گوسفند و سپس وظایف و خصوصیات یک شبان دلسوز.‏

^۵ کتاب مقدّس بارها به طبیعت آرام گوسفند اشاره می‌کند و می‌گوید که در مقابل محبت شبان عکس‌العمل خوبی از خود نشان می‌دهد (‏ ۲سموئیل ۱۲:‏۳‏)‏ و معصوم و زبان‌بسته است (‏ اِشَعْیا ۵۳:‏۷‏)‏ و در مقابل خطر بی‌دفاع.‏ (‏ میکاه ۵:‏۸‏)‏ نویسنده‌ای که سال‌ها دامداری می‌کرد در این باره می‌نویسد:‏ «برخلاف تصوّر خیلی‌ها،‏ گوسفند را نمی‌توان به حال خود رها کرد و انتظار داشت از خود مراقبت کند.‏ این حیوان بیش از همهٔ دام‌های دیگر به توجه مداوم و مراقبت نزدیک نیاز دارد.‏» گوسفند بی‌شبان قادر به ادامهٔ زندگی نیست.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۵‏.‏

۶.‏ به گفتهٔ یک فرهنگ لغت وظایف روزانهٔ شبان در روزگار باستان چه بود؟‏

^۶ در روزگار باستان وظایف روزانهٔ شبان چه بود؟‏ یک فرهنگ لغتِ کتاب مقدّس در این باره می‌گوید:‏ «شبان صبح زود پیشاپیش گلّه به راه می‌افتاد و گوسفندان را راهی چراگاه می‌کرد.‏ سپس تمام روز مراقب بود که از جلوی چشمش دور نشوند.‏ اگر یکی از آن‌ها از گلّه جدا و سرگردان می‌شد به دنبالش می‌رفت و تا آن را نمی‌یافت دست از جستجو برنمی‌داشت.‏ .‏ .‏ .‏ شامگاهان گلّه را به آغل برمی‌گرداند و جلوی در آغل می‌ایستاد و با چوبدستی خود گوسفندان را می‌شمرد تا مطمئن شود گوسفندی گم نشده است و سپس یکی یکی به داخل آغل می‌فرستاد.‏ .‏ .‏ .‏ اغلب اوقات شب‌ها مراقب آغل می‌نشست تا حیوان وحشی و دزد به آن‌ها حمله نکنند.‏»‏ *

۷.‏ چرا گاهی لازم بود شبان از خود صبر و ملایمت فراوان نشان دهد؟‏

 ^۷ در روزگار باستان مراقبت از گوسفندان،‏ بخصوص میش‌های حامله و برّه‌ها،‏ گاهی به صبر و ملایمت فراوان نیاز داشت.‏ (‏ پیدایش ۳۳:‏۱۳‏)‏ در یک کتاب مرجع آمده است:‏ «برّه‌ها معمولاً دور از آغل و در مناطق کوهستانی به دنیا می‌آمدند.‏ شبان در آن لحظات حساس از میش بی‌دفاع نگهبانی می‌کرد و پس از تولّد برّه آن را به آغل می‌برد.‏ برّه تا چند روز توانایی راه رفتن ندارد به همین علّت شبان یا آن را در بغل می‌گرفت یا در ردایش جای می‌داد.‏» (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ بدیهی است که شبان خوب در آن روزگار باید قوی و دلسوز می‌بود.‏

۸.‏ داود به چه دلایلی به یَهُوَه اطمینان داشت؟‏

^۸ ‏‹یَهُوَه شبان من است.‏› براستی چه توصیفی زیبا از پدر آسمانی‌مان.‏ آری،‏ بررسی مزمور ۲۳ نشان خواهد داد که چطور خدا همچون شبانی قوی و دلسوز از ما محافظت و مراقبت می‌کند.‏ داود در آیهٔ ۱ این مزمور با اطمینان می‌گوید که خدا همهٔ احتیاجات گوسفندانش را برطرف می‌کند،‏ طوری که ‹محتاج به هیچ چیز نخواهند بود.‏› سپس در آیه‌های بعدی نشان می‌دهد که به سه دلیل به این امر اطمینان دارد:‏ اوّل آنکه یَهُوَه گوسفندانش را هدایت می‌کند،‏ دوّم آنکه از آن‌ها حفاظت می‌کند،‏ و سوّم آنکه غذای آنان را تأمین می‌کند.‏ بیایید این سه دلیل را یک به یک بررسی کنیم.‏

‏«هدایتم می‌نماید»‏

۹.‏ داود چه تصویر دلنشینی را توصیف می‌کند و گوسفندان چگونه به چنین محلّی می‌رسند؟‏

^۹ اوّلین دلیل اطمینان خاطر داود این بود که اعتماد داشت یَهُوَه قومش را رهبری می‌کند.‏ داود در این باره می‌نویسد:‏ «در مرتع‌های سبز مرا می‌خواباند،‏ نزد آب‌های راحت مرا رهبری می‌کند.‏ جان مرا برمی‌گرداند.‏ و به خاطر نام خود به راه‌های عدالت هدایتم می‌نماید.‏» (‏ مزمور ۲۳:‏۲،‏ ۳‏)‏ داود در اینجا تصویری دلنشین از چمنزاری خرّم و پرآب و گوسفندانی که در آن به استراحت مشغولند ارائه می‌دهد.‏ تصویری از امنیت و رضایت خاطر.‏ واژهٔ عبری را که در این آیات «مرتع» ترجمه شده می‌توان «محلّی دلپذیر» هم معنی کرد.‏ گلّهٔ گوسفند به تنهایی نمی‌تواند «محلّی دلپذیر» برای خود بیابد،‏ این شبانِ گلّه است که باید آن را به چنین مرتعی سبز هدایت کند.‏

۱۰.‏ خدا چگونه نشان می‌دهد به ما اطمینان دارد؟‏

^۱۰ یَهُوَه چگونه ما را هدایت و رهبری می‌کند؟‏ یک طریق هدایت او این است که از ما دعوت می‌کند او را سرمشق قرار دهیم.‏ بدین علّت کلامش ما را ترغیب می‌کند که ‹به او اقتدا کنیم.‏› (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۱‏)‏ در آیه‌های قبل و بعد از این آیه صحبت از رحمت،‏ عفو و محبت است.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۳۲؛‏ ۵:‏۲‏)‏ به طور حتم،‏ یَهُوَه در ابراز چنین خصوصیات دوست‌داشتنی بهترین نمونه است.‏ اما آیا وقتی از ما می‌خواهد که ما نیز به او اقتدا یا از او تقلید کنیم،‏ امری محال از ما خواسته است؟‏ خیر.‏ برعکس،‏ این توصیهٔ الٰهی در واقع گواه دلگرم‌کننده‌ای است از اطمینان او نسبت به ما.‏ از چه نظر؟‏ از این نظر که ما به صورت خدا ساخته شده‌ایم و از این رو ما نیز دارای خصوصیات اخلاقی و ادراک روحانی می‌باشیم.‏ (‏ پیدایش ۱:‏۲۶‏)‏ بدین سبب یَهُوَه می‌داند که با وجود ناکاملی‌هایمان،‏ استعداد پرورش همان خصوصیات والا که در او هست در درون ما نیز وجود دارد.‏ تصوّرش را بکنید،‏ خدای مهربان ما اطمینان خاطر دارد که ما می‌توانیم شبیه او باشیم.‏ اگر او را سرمشق قرار دهیم،‏ ما را به ‹محلّی دلپذیر› هدایت خواهد کرد.‏ در این  دنیای پرخشونت ‹ در اطمینان ساکن خواهیم شد› و به صلح و آسودگی خاطر دست می‌یابیم زیرا می‌دانیم که مقبول خداییم.‏ —‏ مزمور ۴:‏۸؛‏ ۲۹:‏۱۱‏.‏

۱۱.‏ یَهُوَه هنگام رهبری گوسفندانش،‏ چه چیزی را در نظر می‌گیرد اما از آنچه از ما انتظار دارد چه می‌فهمیم؟‏

^۱۱ یَهُوَه ما را با دلسوزی و شکیبایی رهبری می‌کند.‏ شبان دلسوز،‏ توان گوسفندانش را در نظر می‌گیرد و آن‌ها را «موافق قدم مواشی [چهارپایان]» هدایت می‌کند.‏ (‏ پیدایش ۳۳:‏۱۴‏)‏ یَهُوَه نیز خدمتگزارانش را «موافق قدم» آن‌ها هدایت می‌کند.‏ او توانایی‌ها و امکانات ما را در نظر می‌گیرد و هیچ گاه از ما توقع بیش از حد ندارد.‏ اما آنچه از ما انتظار دارد آن است که هر کاری را با جان و دل برای او انجام دهیم.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳‏)‏ حال اگر به دلیل سالخوردگی و کهولت قادر نباشید فعالیت سابق را داشته باشید چطور؟‏ و یا بیماری شدید تحرّک و قوّت شما را بشدّت محدود کرده است آن وقت چه می‌شود؟‏ در اینجاست که به زیبایی خواست خدا که هر کاری را با جان و دل انجام دهیم پی می‌بریم.‏ هیچ دو نفری دقیقاً مثل هم نیستند.‏ خواست یَهُوَه آن است که هر کس مطابق نیرو و توان خودش به او خدمت کند.‏ با وجود ضعف‌هایی که شاید از فعالیت ما بکاهد،‏ یَهُوَه ارزش فراوانی برای کسی که با جان و دل او را می‌پرستد قائل است.‏ —‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

۱۲.‏ چه نمونه‌ای در شریعت موسی می‌یابیم که نشان می‌دهد یَهُوَه «موافق قدم» گوسفندانش آن‌ها رهبری می‌کند؟‏

^۱۲ برای نشان دادن اینکه یَهُوَه گوسفندانش را «موافق قدم» آن‌ها رهبری می‌کند،‏ آنچه را که شریعت موسی در مورد بعضی از قربانی‌های جرم گفته است در نظر بگیرید.‏ یَهُوَه قربانی‌های خوبی را درخواست می‌کرد که از دل‌هایی سپاسگزار سرچشمه گرفته باشد.‏ در عین حال،‏ قربانی‌ها مطابق استطاعت قربانی‌دهنده طبقه‌بندی شده بودند.‏ شریعت می‌گفت:‏ «اگر دست او به قیمت برّه نرسد،‏ پس .‏ .‏ .‏ دو فاخته یا دو جوجهٔ کبوتر نزد خداوند بیاورد.‏» و اگر حتی استطاعت خرید دو جوجه کبوتر را نیز نداشت می‌توانست مقداری «آرد نرم» به یَهُوَه تقدیم کند.‏ (‏ لاویان ۵:‏۷،‏ ۱۱‏)‏ این قانون به خوبی نشان می‌دهد که یَهُوَه از قربانی‌دهنده چیزی مطالبه نکرد که وی قادر به پرداخت آن نبود.‏ از آنجایی که خدا تغییر نمی‌کند،‏ دانستن این موضوع به ما آرامش می‌دهد که خدا از ما نیز توقع بیش از حد ندارد و هر آنچه را که قادریم به او تقدیم کنیم با خوشنودی می‌پذیرد.‏ (‏ مَلاکی ۳:‏۶‏)‏ براستی که رهبری چنین شبان فهیم و باملاحظه‌ای چقدر فرح‌بخش است!‏

‏«از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی»‏

۱۳.‏ در مزمور ۲۳:‏۴ چه صمیمیتی بین داود و یَهُوَه دیده می‌شود و چرا نباید باعث تعجب ما شود؟‏

^۱۳ دلیل دوّم داود برای اطمینان به یَهُوَه آن بود که می‌دانست یَهُوَه از گوسفندانش محافظت می‌کند.‏ در مزمور او می‌خوانیم:‏ «چون در وادی سایهٔ موت نیز راه روم از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی.‏ عصا و چوب‌دستی تو مرا تسلّی خواهد داد.‏» (‏ مزمور ۲۳:‏۴‏)‏ داود در این آیه با لحنی صمیمی یَهُوَه را «تو» خطاب می‌کند.‏ این صمیمیت نباید باعث تعجب ما شود زیرا داود در بارهٔ مواردی سخن می‌گوید  که یَهُوَه دست او را گرفته و از مصیبت نجاتش داده است.‏ داود سختی‌های بسیاری را که همچون وادی‌های تاریک و وحشت‌زا بودند پشت سر نهاده و بارها با مرگ روبرو شده بود.‏ ولی هیچ گاه ترس بر او غالب نمی‌شد زیرا می‌دانست که یَهُوَه در کنارش است و با «عصا و چوب‌دستی» خود از او محافظت می‌کند.‏ داود چون یَهُوَه را محافظ خود می‌دید تسلّی می‌یافت و شکی نیست که همان تسلّی خاطر یافتن بود که او را به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌کرد.‏ *

۱۴.‏ کتاب مقدّس چه نوع محافظتی را از طرف یَهُوَه تضمین می‌کند اما چه انتظار بی‌جایی از او نباید داشته باشیم؟‏

^۱۴ در زمان ما یَهُوَه چگونه از گوسفندانش محافظت می‌کند؟‏ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که هیچ مخالفی،‏ اعم از شیاطین و انسان‌ها،‏ قدرت ندارد گوسفندان یَهُوَه را از روی زمین نابود سازد.‏ محال است یَهُوَه چنین اجازه‌ای دهد.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۱۷؛‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۹‏)‏ با این همه نباید گمان کنیم که شبان ما،‏ ما را از گزند همهٔ سختی‌ها مصون نگاه می‌دارد.‏ از یک سو با دشواری‌هایی که گریبانگیر همهٔ انسان‌هاست روبروییم و از سوی دیگر با مخالفت‌هایی مواجه‌ایم که بر سر راه مسیحیان حقیقی قرار دارد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۲؛‏ یعقوب ۱:‏۲‏)‏ شاید حتی خود را در «وادی سایهٔ موت» یعنی در برابر خطر مرگ ببینیم.‏ برای مثال،‏ ممکن است در اثر بیماری شدید زندگی خود یا یکی از عزیزانمان در خطر باشد.‏ یا شاید مخالفان قصد جانمان را کرده باشند.‏ شاید خطر مرگ عزیزمان را تهدید می‌کند یا حتی در کام خود فرو برده باشد.‏ در همهٔ این لحظات تاریک و وحشت‌زا یَهُوَه،‏ شبان مهربان در کنار ماست و از ما حفاظت می‌کند.‏ چگونه؟‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ یَهُوَه از چه راه‌هایی به ما کمک می‌کند تا با مشکلات مقابله کنیم؟‏ ب)‏ با ذکر مثال توضیح دهید که یَهُوَه چگونه در هنگام سختی دست ما را می‌گیرد.‏

^۱۵ یَهُوَه به ما وعدهٔ معجزه نداده است.‏ * اما به ما اطمینان می‌دهد که در وقت تنگی و مصیبت دستمان را می‌گیرد و عقل و درایت لازم را برای مقابله با «تجربه‌های گوناگون» و فراز و نشیب‌های زندگی به ما عطا می‌کند.‏ (‏ یعقوب ۱:‏۲-‏۵‏)‏ شبان چوبدستی خود را هم برای راندن دشمنان گلّه و هم برای هدایت گوسفندان به کار می‌گیرد.‏ برای هدایت گوسفندان او با چوبدستی خود ضربهٔ ملایمی به آن‌ها می‌زند و آن‌ها را به مسیر درست هدایت می‌کند.‏ یَهُوَه نیز همچون شبانی دلسوز،‏ گاهی با «چوبدستی» مجازی‌اش،‏ از طریق یکی از هم‌ایمانان به ما کمک می‌کند نصیحتی را از کلامش به کار بگیریم که ممکن است در مسیر زندگی‌مان تأثیر عمیقی بگذارد.‏ گذشته از این،‏ نیرو و توان تحمّل مشکلات را نیز به ما ارزانی می‌کند.‏ (‏ مزمور ۲۹:‏۱۱‏)‏ روح‌القدس او «برتری قوّت» یعنی قوّتی فوق معمول،‏ در اختیار ما می‌گذارد.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ روح خدا به ما نیرو می‌بخشد تا هر آزمایشی را که شیطان بر سر راهمان قرار می‌دهد تحمّل کنیم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۱۳‏)‏ آیا جای خوشحالی نیست که یَهُوَه همیشه آمادهٔ کمک به ماست؟‏

^۱۶ آری،‏ در هر ‹وادی تاریک› که باشیم نباید احساس کنیم تنهاییم.‏ یَهُوَه شبان مهربانمان با ماست و از راه‌هایی گوناگون ما را یاری می‌کند که گاهی در ابتدا متوجهٔ کمک‌های او نیستیم.‏ برای مثال،‏ یکی از پیران مسیحی که یک غدهٔ مغزی بدخیم در او پیدا کرده بودند می‌گوید:‏ «باید اقرار کنم اوّل پیش خودم فکر می‌کردم که شاید یَهُوَه از من ناراحت است و دیگر دوستم ندارد.‏ ولی تصمیم گرفتم به هیچ قیمتی خودم را از او دور نکنم.‏ برای همین نگرانی‌های خودم را با او در میان گذاشتم.‏ یَهُوَه دعاهایم را شنید و برادران و خواهرانم را برای تسلّی من فرستاد.‏ بسیاری از آن‌ها که خود با بیماری‌های سخت دست و پنجه نرم کرده بودند احساسات و تجربیاتشان را تعریف می‌کردند.‏ شنیدن سخنان آن‌ها به من تسلّی می‌داد چون می‌دیدم که تنها من نیستم که به چنین بیماری سختی دچار شده‌ام.‏ کمک‌ها و مهربانی‌های برادران و خواهرانم خیلی در روحیه‌ام تأثیر گذاشت و برایم نشانهٔ آن بود که یَهُوَه از من ناراضی نیست.‏ البته بیماری‌ام هنوز بهبود نیافته و نمی‌دانم نتیجهٔ آن چه خواهد بود.‏ ولی از یک چیز اطمینان  دارم و آن هم این است که یَهُوَه با من است و مرا در مبارزه با این آزمایش تنها نمی‌گذارد.‏»‏

‏‹سفره‌ای برای من می‌گسترانی›‏

۱۷.‏ داود در مزمور ۲۳:‏۵ یَهُوَه را چگونه توصیف می‌کند و چرا این تشبیه با تشبیه شبان مغایرتی ندارد؟‏

^۱۷ سوّمین دلیل آنکه داود به شبان خود یَهُوَه اطمینان داشت آن بود که یَهُوَه غذای فراوان برای گوسفندانش فراهم می‌کند.‏ داود می‌نویسد:‏ «سفره‌ای برای من به حضور دشمنانم می‌گسترانی.‏ سر مرا به روغن تدهین کرده‌ای و کاسه‌ام لبریز شده است.‏» (‏ مزمور ۲۳:‏۵‏)‏ در این آیه،‏ داود یَهُوَه را به میزبانی سخاوتمند و مهمان‌نواز تشبیه می‌کند که غذا و نوشیدنی فراوان برای مهمانانش فراهم می‌کند.‏ داود در این مزمور یَهُوَه را هم به شبان و هم به میزبانی سخاوتمند تشبیه می‌کند.‏ این تشبیهات لزوماً با هم متغایر نیستند زیرا شبان خوب و باملاحظه گلّه‌اش را به مراتع سبز و پرآب هدایت می‌کند تا گوسفندانش «محتاج به هیچ چیز نباشند.‏» —‏ مزمور ۲۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱۸.‏ چرا می‌توان گفت که یَهُوَه میزبانی سخاوتمند است؟‏

^۱۸ آیا شبان ما نیز میزبانی سخاوتمند است؟‏ البته!‏ کافی است که به کیفیت و مقدار و تنوع غذای روحانی که در اختیارمان گذاشته است نگاه کنیم.‏ یَهُوَه از طریق غلام امین و دانا نشریات مفید،‏ برنامه‌های آموزشی جلسات جماعت،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها را فراهم می‌آورد و نیازهای روحانی ما را برطرف می‌سازد.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ حقیقتاً که ما از لحاظ غذای روحانی کمبودی نداریم.‏ «غلام امین و دانا» میلیون‌ها جلد کتاب مقدّس و نشریات مربوط به کتاب مقدّس را به ۴۱۳ زبان تولید می‌کند.‏ یَهُوَه همه نوع غذای روحانی در اختیار ما قرار داده است؛‏ از «شیر» یعنی آموزش‌های ابتدایی کتاب مقدّس گرفته تا «غذای قوی» یعنی آموزش‌های عمیق روحانی.‏ (‏ عبرانیان ۵:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ در نتیجه،‏ هنگامی که با مشکلات و تصمیم‌گیری‌های دشوار مواجه می‌شویم معمولاً می‌توانیم پاسخ آن‌ها را در این نشریات بیابیم.‏ براستی بدون این غذای روحانی چه بر سر ما می‌آمد؟‏ شبان ما بسیار سخاوتمند است!‏ —‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۶؛‏ ۶۵:‏۱۳‏.‏

‏‹ در خانهٔ یَهُوَه ساکن خواهم بود›‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ داود در مزمور ۲۳:‏۶ از چه چیز ابراز اطمینان می‌کند و ما چگونه می‌توانیم از چنین اطمینانی برخوردار باشیم؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی به چه موضوعی خواهیم پرداخت؟‏

^۱۹ داود پس از توصیف شبان و روزی‌دهنده‌ش در آخر می‌گوید:‏ «هرآینه نیکویی و رحمت تمام ایّام عمرم در پی من خواهد بود.‏ و در خانهٔ خداوند ساکن خواهم بود تا ابدالآباد.‏» (‏ مزمور ۲۳:‏۶‏)‏ سخنان داود از دلی لبریز از قدرشناسی و ایمان سرچشمه می‌گیرد؛‏ قدرشناسی به سبب گذشته‌هایش و ایمان نسبت به آینده‌اش.‏ داود که خود زمانی به شبانی اشتغال داشت به خوبی می‌دانست که تا وقتی به یَهُوَه،‏ شبان آسمانی‌اش نزدیک بماند،‏ طوری که گویی در خانهٔ او ساکن است،‏ از مهر و عطوفت یَهُوَه بهره‌مند خواهد بود.‏

^۲۰ براستی که چقدر بابت سخنان زیبای آیه‌های مزمور ۲۳ سپاسگزاریم!‏ داود تشبیهی دلنشین‌تر و مناسب‌تر از این نمی‌توانست پیدا کند تا بخوبی نشان دهد که یَهُوَه چگونه گوسفندانش را هدایت و حفاظت و تغذیه می‌کند.‏ نگارش این سخنان دلنواز داود در کتاب مقدّس ما را مطمئن می‌سازد که ما هم می‌توانیم یَهُوَه را شبان مهربان و دلسوز خود بدانیم.‏ آری،‏ تا وقتی که نزدیک به یَهُوَه بمانیم،‏ او درست مانند شبانی دلسوز لطف و عنایت خود را از ما دریغ نخواهد کرد و «تا ابدالآباد» با ما خواهد بود.‏ اما واقفیم که ما نیز در قبال یَهُوَه،‏ شبان بزرگمان مسئولیم و باید با او همگام بمانیم.‏ در مقالهٔ بعدی خواهیم دید که همگامی با یَهُوَه چه مسئولیت‌هایی در بر دارد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

مرور

‏• چرا تشبیه کردن یَهُوَه به یک شبان تشبیهی مناسب است؟‏

‏• یَهُوَه چگونه ما را باملاحظگی تمام رهبری و هدایت می‌کند؟‏

‏• یَهُوَه چگونه ما را در تحمّل سختی‌ها و آزمایش یاری می‌دهد؟‏

‏• چه چیزی ثابت می‌کند یَهُوَه میزبانی سخاوتمند است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

یَهُوَه همچون شبانی در اسرائیل باستان گوسفندانش را رهبری و هدایت می‌کند