نبوّت هوشَع به ما کمک می‌کند تا به راه‌های خدا سلوک نماییم

‏«ایشان خداوند را پیروی خواهند نمود.‏» —‏ هوشَع ۱۱:‏۱۰‏.‏

۱.‏ در کتاب هوشَع چه نمایشی مجازی به چشم می‌خورد؟‏

آیا از تماشای نمایشی مجذوب‌کننده با شرکت شخصیت‌های خیره‌کننده به هیجان نمی‌آیید؟‏ کتاب هوشَع،‏ یکی از کتاب‌های کتاب مقدّس چنین نمایشی مجازی را ارائه می‌دهد که بر اساس شرایط زندگی خانوادگی هوشَع نبی است.‏ * این نمایش رابطه‌ای را که یَهُوَه به واسطهٔ شریعت موسی با قوم اسرائیل تشکیل داده بود مانند یک رابطهٔ زناشویی به تصویر در آورده است.‏

۲.‏ از زندگی هوشَع نبی چه اطلاعاتی در دست است؟‏

^۲ باب نخستین هوشَع صحنهٔ این نمایش جالب را توصیف می‌کند.‏ هوشَع نبی احتمالاً در منطقه‌ای از ده طایفهٔ پادشاهی شمالی اسرائیل زندگی می‌کرد.‏ این پادشاهی را خیلی اوقات «اِفرایم» می‌خواندند چون که «اِفرایم» طایفهٔ حاکم بود.‏ هوشَع طی حکومت آخرین هفت پادشاه اسرائیل،‏ و ایّام سلطنت عُزِّیّا و یوتام و آحاز و حِزْقِیّا پادشاهان یهودا به نبوّت مشغول بود.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۱‏)‏ او در کل بیش از ۵۹ سال نبوّت کرد.‏ با وجود اینکه نگارش کتاب هوشَع کمی بعد از سال ۷۴۵ ق.‏د.‏م.‏ به پایان رسید،‏ پیامش در روزگار ما نیز صدق می‌کند زیرا امروزه میلیون‌ها نفر هستند که ‹یَهُوَه را پیروی می‌کنند.‏› —‏ هوشَع ۱۱:‏۱۰‏.‏

نگاهی اجمالی به محتوای کتاب

۳،‏ ۴.‏ محتوای باب‌های ۱ تا ۵ کتاب هوشَع را مختصر بیان کنید.‏

^۳ با نگاهی سطحی به باب‌های ۱ تا ۵ کتابِ هوشَع خواهیم دید که محتوای آن ایمان را قوی می‌کند.‏ با خواندن آن ترغیب می‌شویم با میل تمام در راهی گام برداریم که با خواست خدا یکی باشد.‏ در ضمن خواهیم دید که با وجود آمیزش پادشاهی شمالی اسرائیل با ادیان کاذب،‏ اگر از کردهٔ خود توبه می‌کردند خدا حاضر بود آن‌ها را دوباره بپذیرد.‏ این دیدگاه خدا در رفتار هوشَع با زنش جُومَر منعکس شده است.‏ جُومَر ظاهراً پس از اینکه برای هوشَع فرزندی آورد مرتکب زنا شده،‏ دو فرزند دیگر نیز آورد.‏ با این حال،‏ هوشَع او را دوباره به زنی پذیرفت که تشبیهی بود از زنا و توبهٔ اسرائیلیان و رحمت نشان دادن یَهُوَه و پذیرفتن مجدّد آن‌ها.‏ —‏ هوشَع ۱:‏۱–‏۳:‏۵‏.‏

^۴ یَهُوَه می‌توانست به حق علیه اسرائیل دعوی آورد چون که در آن سرزمین دیگر نه راستی وجود داشت نه رأفت و نه معرفت خدا.‏ دیر یا زود یَهُوَه هم پادشاهی شمالی و زناکار اسرائیل را به کیفر خود می‌رساند هم پادشاهی یهودای کج‌رو را.‏ اما بالاخره قوم خدا «در تنگی خود» برای کمک به یَهُوَه روی می‌آورَد.‏ —‏ هوشَع ۴:‏۱–‏۵:‏۱۵‏.‏

پردهٔ نمایش بالا می‌رود

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ زناکاری تا چه حد در پادشاهی ده سِبط اسرائیل گسترش یافته بود؟‏ ب)‏ چرا هشدار یَهُوَه به اسرائیل باستان امروزه نیز اهمیت دارد؟‏

^۵ نمایش نبوی با دستور یَهُوَه آغاز می‌شود که به هوشَع می‌گوید:‏ «برو زنی زانیه و اولاد زناکار برای خود بگیر زیرا که این زمین از خداوند برگشته،‏ سخت زناکار شده‌اند.‏» (‏ هوشَع ۱:‏۲‏)‏ شدّت زناکاری در اسرائیل باستان تا چه حد بود؟‏ در باب اوّل می‌خوانیم:‏ «روح زناکاری ایشان [قوم اسرائیل] را گمراه کرده است و از اطاعت خدای خود زنا کرده‌اند.‏ .‏ .‏ .‏ دختران  شما زنا می‌کنند و عروس‌های شما فاحشه‌گری می‌نمایند.‏ .‏ .‏ .‏ [و مردان شما] با زانیه‌ها عُزلت (‏ گوشه‌نشینی)‏ می‌گزینند و با فاحشه‌ها قربانی می‌گذرانند.‏» —‏ هوشَع ۴:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

^۶ زناکاری در اسرائیل،‏ هم از لحاظ روحانی هم از لحاظ جسمانی،‏ به حدّی سرسام‌آور گسترش یافته بود.‏ در نتیجه،‏ یَهُوَه از طریق هوشَع هشدار داد که از آن‌ها «انتقام» می‌گیرد.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۴؛‏ ۴:‏۹‏)‏ این هشدار برای روزگار ما نیز بسیار پراهمیت است زیرا دیر یا زود یَهُوَه همهٔ کسانی را که به راه‌های ناپسند و غیراخلاقی می‌روند و به پرستشی ناپاک مشغولند به کیفر خود خواهد رساند.‏ اما کسانی که با خدا سلوک می‌نمایند معیارهای پاک پرستش خدا را رعایت می‌کنند و می‌دانند که «هیچ زانی .‏ .‏ .‏ میراثی در ملکوت مسیح و خدا ندارد.‏» —‏ اَفَسُسیان ۵:‏۵؛‏ یعقوب ۱:‏۲۷‏.‏

۷.‏ ازدواج جُومَر با هوشَع چه چیزی را به تصویر در می‌آورد؟‏

^۷ از قرار معلوم،‏ جُومَر به هنگام ازدواج با هوشَع باکره و وقتی «حامله شده،‏ پسری برایش زایید،‏» هنوز زنی وفادار بود.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۳‏)‏ این نمایش نبوی رابطهٔ یَهُوَه را با اسرائیلیان به تصویر در می‌آورد.‏ در سال ۱۵۱۳ ق.‏د.‏م.‏ یَهُوَه خدا نیز با قوم اسرائیل پیمانی مانند یک پیمان زناشویی پاک می‌بندد.‏ در موافقت با این پیمان یا عهد،‏ قوم اسرائیل به عنوان همسر استعاری به مالک یا «شوهر» خود یعنی یَهُوَه قول می‌دهد به او وفادار بماند.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۵‏)‏ این عهد و ازدواج استعاری قوم اسرائیل با خدا در اینجا به وسیلهٔ ازدواج پاک جُومَر با هوشَع به تصویر درآمده است.‏ اما اوضاع چه زود تغییر یافت!‏

۸.‏ پادشاهی ده سِبط شمالی چگونه تشکیل شد و چه پرستشی را دنبال کرد؟‏

^۸ زن هوشَع ‹بار دیگر حامله شده،‏ دختری می‌زاید.‏› آن دختر و فرزند بعدی او ‹اولاد زناکاری› جُومَر بودند.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۶،‏ ۸‏)‏ حال ممکن است بپرسید اسرائیل که جُومَر نقش آن را ایفا می‌کند چگونه فاحشه می‌شود؟‏ در سال ۹۹۷ ق.‏د.‏م.‏ ده طایفهٔ اسرائیل از دو سِبط جنوبی یهودا و بنیامین جدا می‌شوند و پادشاهی شمالی را تشکیل می‌دهند.‏ در مدتی کوتاه پرستش گوساله در پادشاهی شمالی برپا می‌شود تا مردم برای پرستش یَهُوَه در معبدش به اورشلیم نروند.‏ پرستش بَعْل نیز که بی‌بندوباری جنسی مشخصهٔ آن بود در اسرائیل ریشه می‌دواند.‏

۹.‏ بنا بر پیشگویی هوشَع ۱:‏۶ چه بر سر اسرائیل آمد؟‏

^۹ با به دنیا آمدن فرزند دوّم جُومَر که به احتمال قوی حاصل زنای او بود یَهُوَه به هوشَع گفت:‏ «او را لُورُوْحامَه [به آن دختر رحمت نشان داده نشد] نام بگذار،‏ زیرا بار دیگر بر خاندان اسرائیل رحمت نخواهم فرمود،‏ بلکه ایشان را از میان بالکل خواهم برداشت.‏» (‏ هوشَع ۱:‏۶‏)‏ این اتفاق در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ رخ می‌دهد،‏ زمانی که آشور بر اسرائیل پیروز گشته،‏ آن را به اسارت در می‌آورد.‏ اما یَهُوَه به پادشاهی دوسِبطی یهودا در جنوب رحمت نشان می‌دهد ولی نه به وسیلهٔ کمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۷‏)‏ در مورد نجات یهودا می‌خوانیم که در سال ۷۳۲ ق.‏د.‏م.‏ یَهُوَه با فرستادن تنها یک فرشته ۰۰۰،‏ ۱۸۵ سرباز آشوری را که اورشلیم پایتخت یهودا را محاصره کرده بودند،‏ در یک شب می‌کشد.‏ —‏ ۲پادشاهان ۱۹:‏۳۵‏.‏

دعوی یَهُوَه علیه اسرائیل

۱۰.‏ زناکاری جُومَر مظهر چه بود؟‏

^۱۰ جُومَر شوهر خود هوشَع را ترک کرده،‏ «زنی زانیه» شد و به زندگی نامشروع با مردی دیگر پرداخت.‏ این عمل،‏ عهدشکنی اسرائیل را به خوبی به تصویر می‌کشد زیرا خدای خود را ترک کرده،‏ با ملت‌های بت‌پرست عهد  و پیمان بست و به آن‌ها توکّل کرد.‏ به جای اینکه برکات خود را مدیون یَهُوَه بداند پیمان وفاداری خود را با خدا شکست و به پرستش کاذب روی آورد که گویی هر چه داشت از خدایان کاذب به او رسیده بود.‏ هیچ جای تعجب نیست که یَهُوَه علیه آن امّت که زنای روحانی مرتکب می‌شد دعوی آورد!‏ —‏ هوشَع ۱:‏۲؛‏ ۲:‏۲،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۱.‏ وقتی یَهُوَه اجازه داد اسرائیل و یهودا به تبعید برده شوند عهد شریعت چه شد؟‏

^۱۱ اسرائیل که شوهر مجازی خود را ترک کرده بود با چه کیفری روبرو شد؟‏ خدا او را به «بیابان» بابل که آشور را تسخیر کرد برد.‏ اسرائیلیان از سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ در آنجا در اسارت به سر می‌بردند.‏ (‏ هوشَع ۲:‏۱۴‏)‏ ولی با اینکه یَهُوَه پادشاهی ده سِبط شمالی را از بین برد عهد زناشویی او با امّت ۱۲ سِبطی اسرائیل هنوز به قوّت خود باقی بود.‏ در ضمن،‏ وقتی خدا اجازه داد اورشلیم را بابلیان در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ از بین ببرند و ساکنان یهودا را به اسارت درآورند،‏ عهد شریعت موسی که با اسرائیل ۱۲ سِبطی منعقد شده بود هنوز آن‌ها را مانند زنی شوهردار به شوهر مجازی‌شان بسته بود.‏ این رابطه تا سال ۳۳ د.‏م.‏ ادامه داشت تا اینکه رهبران یهود در همان سال مسیح بودن عیسی را رد کرده،‏ سبب قتل او شدند.‏ بدین سان پیمان آن‌ها با خدا منسوخ شد.‏ —‏ کُولُسیان ۲:‏۱۴‏.‏

هشدار یَهُوَه به اسرائیل

۱۲،‏ ۱۳.‏ هوشَع ۲:‏۶-‏۸ را خلاصه کنید و توضیح دهید که آن نبوّت چگونه در اسرائیل صدق کرد.‏

^۱۲ خدا به اسرائیل بی‌وفا صریحاً تذکر می‌دهد که «زنای خود را از پیش رویش .‏ .‏ .‏ رفع بنماید.‏» اما اسرائیل میلی شدید دارد در عقب عاشقان خود برود.‏ (‏ هوشَع ۲:‏۲،‏ ۵‏)‏ یَهُوَه نیز در جواب می‌گوید:‏ «بنابراین،‏ راه تو را به خارها خواهم بست و گرد او دیواری بنا خواهم نمود تا راه‌های خود را نیابد.‏ و هر چند عاشقان خود را تعاقب نماید به ایشان نخواهد رسید و هر چند ایشان را بطلبد نخواهد یافت.‏ پس خواهد گفت:‏ ‹می‌روم و نزد شوهر نخستین خود برمی‌گردم زیرا در آن وقت از کنون مرا خوش‌تر می‌گذشت.‏› اما او نمی‌دانست که من بودم که گندم و شیره و روغن را به او می‌دادم و نقره و طلایی را که برای بَعْل [«برای ساختن بت بَعْل،‏» د ج‏] صرف می‌کردند برایش می‌افزودم.‏» —‏ هوشَع ۲:‏۶-‏۸‏.‏

^۱۳ با اینکه اسرائیل به کمک «عاشقان خود» متوسل شد هیچ یک از آن‌ها قادر نبود به یاری او بشتابد.‏ گویی با حصاری از بیشه‌های خاردار محاصره شده بود که هیچ کس یارای عبور از آن را نداشت.‏ پس از سه سال محاصره،‏ در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ قوای آشوریان شهر سامره،‏ پایتخت پادشاهی شمالی اَسباط دهگانه اسرائیل را با خاک یکسان کرد.‏ وسعت نابودی آن به حدّی بود که این پادشاهی دیگر نتوانست مجدّداً روی پای خود بایستد.‏ تنها عدهٔ معدودی از تبعیدیان به خود آمدند و اعتراف کردند که اجدادشان در خدمت یَهُوَه زندگی امنی داشتند.‏ بعدها همان عدهٔ معدود با کنار گذاشتن پرستش بَعْل توبه کرده،‏ خواستند عهد خود را با یَهُوَه تازه کنند.‏

نگاهی دیگر به نمایش نبوی

۱۴.‏ چه باعث شد هوشَع مجدّداً با جُومَر پیوند زناشویی ببندد؟‏

^۱۴ لحظه‌ای به رابطهٔ زناشویی هوشَع و جُومَر بپردازیم تا رابطهٔ بین یَهُوَه و اسرائیل را کمی بهتر درک کنیم.‏ یَهُوَه به  هوشَع می‌گوید:‏ «بار دیگر برو و زنی را که محبوبهٔ شوهر خود و زانیه می‌باشد دوست بدار.‏» (‏ هوشَع ۳:‏۱‏)‏ هوشَع از فرمان یَهُوَه پیروی کرده،‏ جُومَر را از مردی که با او زندگی می‌کرد می‌خرد.‏ سپس به جُومَر تذکر داده،‏ می‌گوید:‏ «برای من روزهای بسیار توقف خواهی نمود و زنا مکن و از آن مرد دیگر مباش.‏» (‏ هوشَع ۳:‏۲،‏ ۳‏)‏ جُومَر توبیخ را می‌پذیرد و هوشَع نیز پیوند زناشویی را مجدّداً با وی برقرار می‌کند.‏ چه بازتابی از این واقعه را می‌توان در رفتار یَهُوَه با مردم اسرائیل و یهودا دید؟‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ قوم تنبیه‌شدهٔ خدا به چه شرطی می‌توانست از رحمت او برخوردار شود؟‏ ب)‏ نبوّت هوشَع ۲:‏۱۸ چه تحققی داشته است؟‏

^۱۵ طی دوران اسارت اسرائیل و یهودا در بابل،‏ یَهُوَه ‹به آن‌ها سخنان دلاویز گفت.‏› برای اینکه اسرائیلیان مجدّداً مورد عنایت یَهُوَه واقع شوند باید همان کاری را می‌کردند که جُومَر می‌خواست بکند یعنی به سوی مالک و شوهر مجازی‌شان برگردند.‏ بعد یَهُوَه قوم تنبیه‌شده و همسرمانندش را از «بیابان» بابل بیرون می‌آورَد و به اورشلیم و سرزمین یهودا بازمی‌گرداند.‏ (‏ هوشَع ۲:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ یَهُوَه سرانجام در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ به وعدهٔ خود وفا می‌کند.‏

^۱۶ در کنار آن،‏ یَهُوَه به وعدهٔ دیگری نیز وفا کرد:‏ «در آن روز به جهت ایشان با حیوانات صحرا و مرغان هوا و حشرات زمین عهد خواهم بست و کمان و شمشیر و جنگ را از زمین خواهم شکست و ایشان را به امنیت خواهم خوابانید.‏» (‏ هوشَع ۲:‏۱۸‏)‏ باقی‌مانده‌ای از یهودیان که به وطن خود بازگشتند در امنیت و آسودگی خاطر زندگی می‌کردند چرا که از حیوانات وحشی واهمه‌ای نداشتند.‏ این نبوّت تحقق دیگری نیز در سال ۱۹۱۹ داشت.‏ در آن سال باقی‌مانده‌ای از اسرائیل روحانی از «بابِل عظیم» یعنی همان امپراتوری جهانی دین کاذب بیرون آمدند و حالا با یارانشان که امید زندگی ابدی روی زمین دارند،‏ در امنیت و وضعیتی بهشت‌گونه و روحانی به سر می‌برند.‏ درنده‌خویی دیگر در میان این مسیحیان حقیقی وجود ندارد.‏ —‏ مکاشفه ۱۴:‏۸؛‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۶-‏۹؛‏ غَلاطیان ۶:‏۱۶‏.‏

درس عبرت بگیریم

۱۷-‏۱۹.‏ الف)‏ ترغیب می‌شویم که از کدام خصوصیت خدا تقلید کنیم؟‏ ب)‏ مهربانی و رحمت یَهُوَه چه تأثیری باید در ما بگذارد؟‏

^۱۷ خدا مهربان و رحیم است و ما نیز باید چنین باشیم.‏ این حقیقت موضوع مهمی است که از محتوای چند باب اوّل کتاب هوشَع یاد می‌گیریم.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۶،‏ ۷؛‏ ۲:‏۲۳‏)‏ خدا آنکه را توبه کند می‌پذیرد به شرطی که طبق اصلی که در امثال آمده است عمل کند:‏ «هر که گناه خود را بپوشاند،‏ برخوردار [بهره‌مند و کامیاب] نخواهد شد؛‏ اما هر که آن را اعتراف کند و ترک نماید رحمت خواهد یافت.‏» (‏ امثال ۲۸:‏۱۳‏)‏ کلام مزمورنویس برای این خطاکاران سابق بسی دلگرم‌کننده است زیرا می‌گوید:‏ «قربانی‌های خدا روح شکسته است.‏ خدایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.‏» —‏ مزمور ۵۱:‏۱۷‏.‏

 ^۱۸ نبوّت هوشَع نشان می‌دهد که چه خدای مهربان و رحیمی را می‌پرستیم.‏ حتی کسانی که از طریق‌های او منحرف می‌شوند می‌توانند توبه کرده،‏ به سوی او بازگردند.‏ اگر چنین کنند،‏ یَهُوَه برایشان فرش خوشامدگویی پهن خواهد کرد.‏ او برای اسرائیلیان سرکش نیز که بعد از رهایی از مصر به طور استعاری با وی ازدواج کرده بودند چنین کرد.‏ با اینکه آن‌ها مطیع یَهُوَه نبودند و «حتی قدّوس اسرائیل را اهانت کردند» ‹او به حسب رحمانیتش گناه ایشان را عفو نمود و به یاد آورد که ایشان بشرند.‏› (‏ مزمور ۷۸:‏۳۸-‏۴۱‏)‏ آیا ترغیب نمی‌شویم با یَهُوَه خدای مهربان که چنین به قومش رحمت نشان می‌دهد راه رویم؟‏

^۱۹ گرچه در اسرائیل قتل،‏ دزدی،‏ زناکاری غوغا می‌کرد،‏ یَهُوَه ‹همچنان سخنان دلنشین به آنان می‌گفت.‏› (‏ هوشَع ۲:‏۱۴؛‏ ۴:‏۲‏)‏ وقتی به رحمت بی‌نظیر یَهُوَه خدا فکر می‌کنیم قلبمان به هیجان آمده،‏ بیشتر مایلیم به او نزدیک شویم.‏ پس از خود بپرسیم:‏ چگونه می‌توانیم همانند یَهُوَه با دیگران رحیمانه رفتار کنیم؟‏ اگر برادر یا خواهری که به ما خطا ورزیده است،‏ از ما طلب بخشش کند،‏ آیا حاضریم گذشت نشان دهیم؟‏ —‏ مزمور ۸۶:‏۵‏.‏

۲۰.‏ با ذکر مثال نشان دهید که می‌توان به وعده‌های خدا امید بست.‏

^۲۰ خدا امید واقعی به ما می‌دهد.‏ برای مثال او وعده داد که:‏ «وادی عَخور را به دروازهٔ امید [مبدّل خواهم ساخت].‏» (‏ هوشَع ۲:‏۱۵‏)‏ سازمان همسرمانند یَهُوَه در آن دوران باستان می‌توانست امید و اطمینان داشته باشد روزی به سرزمین آبا و اجدادی خود که در «وادی عَخور» قرار داشت برمی‌گردد.‏ از آنجا که خدا در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ به این وعده وفا کرد می‌توانیم به وعده‌هایی که پیش روی ما قرار دارند اطمینان تمام داشته باشیم.‏

۲۱.‏ داشتن درک و معرفت از خدا چه تأثیری بر راه رفتن ما با خدا دارد؟‏

^۲۱ اگر بخواهیم همواره با خدا گام برداریم باید همیشه به درک و معرفت خود در مورد او بیفزاییم و آموخته‌های خود را در زندگی به کار گیریم.‏ متأسفانه معرفت و درک خدایی در اسرائیل باستان بسیار نایاب بود.‏ (‏ هوشَع ۴:‏۱،‏ ۶‏)‏ اما معدودی از آن‌ها برای تعالیم الٰهی ارزش قائل بودند و مطابق آن عمل می‌کردند و در نتیجه بسیار برکت یافتند.‏ هوشَع نیز یکی از آن‌ها بود.‏ سوای او ۷۰۰۰ نفر دیگر نیز در روزگار ایلیّای نبی بودند که تسلیم بَعْل‌پرستی نشده بودند.‏ (‏ ۱پادشاهان ۱۹:‏۱۸؛‏ رومیان ۱۱:‏۱-‏۴‏)‏ اگر ما نیز برای تعالیم و آموزش الٰهی ارزش قائل باشیم راه رفتن با خدا برایمان آسان‌تر می‌شود.‏ —‏ مزمور ۱۱۹:‏۶۶؛‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۲۲.‏ ارتداد را چگونه باید نگریست؟‏

^۲۲ یَهُوَه از مردانی که هدایت قومش را بر عهده دارند انتظار دارد کاملاً از ارتداد به دور باشند.‏ اما متأسفانه در هوشَع ۵:‏۱ می‌خوانیم:‏ «ای کاهنان این را بشنوید و ای خاندان اسرائیل اِصغا نمایید [گوش کنید] و ای خاندان پادشاهان گوش گیرید،‏ زیرا که این فتویٰ برای شماست چونکه شما در مِصْفَه دام شدید و توری گسترده شده،‏ بر تابور.‏» رهبران مرتد برای اسرائیلیان مانند دامی بودند که جلوی پای آن‌ها گسترده شده بود و آن‌ها را با طعمهٔ بت‌پرستی به دام می‌انداختند.‏ کوه تابور و مکانی دیگر به نام مِصْفَه در آن دوران مراکز پرستش کاذب بودند.‏

۲۳.‏ از بررسی باب‌های ۱ تا ۵ کتاب هوشَع چه بهره‌ای برده‌اید؟‏

^۲۳ پس تا اینجا می‌بینیم که نبوّت هوشَع یَهُوَه را خدایی رحیم معرفی می‌کند که به آنانی که کلام و هدایت او را می‌پذیرند و به کار می‌گیرند امیدواری و برکت می‌بخشد.‏ ما نیز مانند آن اسرائیلیان توبه‌کار بیاییم یَهُوَه را بجوییم و همیشه بکوشیم او را خوشنود سازیم.‏ (‏ هوشَع ۵:‏۱۵‏)‏ اگر این کار را کنیم چیزی جز برکت و شادی بی‌همتا نصیبمان نمی‌شود؛‏ آنگاه مفهوم صلح و آرامش ایمانداری و راه رفتن با خدا را خواهیم دانست.‏ —‏ مزمور ۱۰۰:‏۲؛‏ فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

‏[پاورقی]‏

سؤالات مرور

‏• ازدواج هوشَع با جُومَر سمبل چه بود؟‏

‏• چرا یَهُوَه علیه اسرائیل دعوی داشت؟‏

‏• چه درسی از باب‌های ۱ تا ۵ کتاب هوشَع برایتان جالب توجه بود؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۴]‏

آیا می‌دانید زن هوشَع نمایانگر که بود؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

آشوریان در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ بر سکنهٔ سامره غلبه یافتند

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

قومی شاد به وطن خود برمی‌گردد