«دست‌های شما قوی شود»
«دست‌های شما قوی شود»
«دست‌های شما قوی شود، ای کسانی که در این ایّام این کلام را از زبان انبیا شنیدید.» — زَکَرِیّا ۸:۹.
۱، ۲. چرا باید به کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا توجه کرد؟
نبوّت‌های حَجِّی و زَکَرِیّا که ۲۵۰۰ سال پیش نگاشته شده‌اند شامل نکاتی بسیار حیاتی برای ما می‌باشند. کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا فقط کتاب‌هایی تاریخی نیستند. آن‌ها قسمتی از ‹همهٔ چیزهایی که از قبل مکتوب و برای تعلیم ما نوشته شده است› می‌باشند. ( رومیان ۱۵:۴) آنچه در این دو کتاب نگاشته شده است غالباً ما را به یاد اوضاعی می‌اندازد که از برقراری ملکوت خدا در سال ۱۹۱۴ شروع شده است.
۲ با توجه به اوضاع و احوالی که در زندگی یهودیان باستان رخ داد پولُس رسول گفت: «این همه به طور مَثَل بدیشان واقع شد و برای تنبیه ما مکتوب گردید که اواخر عالَم به ما رسیده است.» ( ۱قُرِنتیان ۱۰:۱۱) حال، شاید از خود بپرسید: ‹فایدهٔ کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا برای زمان ما چیست؟›
۳. حَجِّی و زَکَرِیّا بر چه چیزی تمرکز کردند؟
۳ همان طوری که در مقالهٔ قبلی اشاره شد، نبوّت‌های حَجِّی و زَکَرِیّا به زمانی مربوط می‌شوند که یهودیان بعد از رهایی از اسارت بابل به سرزمین موعود بازگشتند. تمرکز آن دو نبی بر روی بازسازی معبد بود. یهودیان پی‌ریزی معبد را در سال ۵۳۶ ق.م. تمام کردند. برخی از یهودیان سالخورده به یاد گذشته گریستند ولی در کل «آواز شادمانی» شنیده می‌شد. اما واقعه‌ای بس مهم‌تر از آن واقعه در زمان ما رخ داده است. چگونه؟ — عَزْرا ۳:۳-۱۳.
۴. بلافاصله بعد از جنگ جهانی اوّل چه رخ داد؟
۴ بلافاصله بعد از جنگ جهانی اوّل مسح‌شدگانِ یَهُوَه از اسارت بابلِ عظیم آزاد شدند. این امر به طور چشمگیری پشتیبانی یَهُوَه را نمایان ساخت. قبل از آن، رهبران مذهبی و یاران سیاسی آنان فکر می‌کردند جلوی فعالیت موعظه و شاگردسازی شاگردان کتاب مقدّس را گرفته‌اند. ( عَزْرا ۴:۸، ۱۳، ۲۱-۲۴) اما یَهُوَه موانعی را که سد راه فعالیت بشارت ملکوت و کار شاگردسازی شده بود برداشت. کار موعظه از سال ۱۹۱۹ تا به حال شکوفا گشته، هیچ مانعی نتوانسته است سد راه آن شود.
۵، ۶. زَکَرِیّا ۴:۷ به چه کمالی اشاره می‌کند؟
۵ می‌توان اطمینان داشت که کار موعظه و شاگردسازی با پشتیبانی یَهُوَه توسط خادمان مطیعش به اتمام برسد. در زَکَرِیّا ۴:۷ می‌خوانیم: او «سنگ سر آن را بیرون خواهد آورد و صدا خواهند زد فیض، فیض بر آن باشد.» این آیه به چه موفقیت بزرگی در زمان ما اشاره می‌کند؟
۶ زَکَرِیّا ۴:۷ به زمانی اشاره می‌کند که پرستش حقیقی در معبد روحانی صحن زمینی یَهُوَه به کمال برسد. این معبد روحانی را یَهُوَه ترتیب داده است تا بتوان با پرستش حقیقی که بر اساس قربانی عیسی مسیح است به او نزدیک شد. البته این معبد از قرن اوّل میلادی وجود دارد. اما پرستش حقیقی در صحن زمینی می‌باید به کمال برسد. میلیون‌ها پرستندهٔ یَهُوَه هم‌اکنون در معبد روحانی صحن زمینی مشغول به خدمت می‌باشند. این خادمان و انبوه عظیمی از رستاخیزیافتگان در طی سلطنت هزار سالهٔ عیسی به کمال یا کاملیت خواهند رسید. در پایان این هزار سال فقط خادمان حقیقی خدا بر روی زمین پاک باقی خواهند ماند.
۷. عیسی چه نقشی در به کمال رساندن پرستش حقیقی دارد و چرا این موضوع باعث تشویق ماست؟
۷ زَرُبّابل والی و یَهُوشَع رئیس کَهَنه در سال ۵۱۵ ق.م. در اورشلیم حضور داشتند و شاهد به پایان رسیدن ساختمان معبد بودند. زَکَرِیّا ۶:۱۲ و ۱۳ پیشگویی کرده است که عیسی مسیح نقش اصلی خود را که برقراری پرستش حقیقی است به کمال خواهد رساند. در آنجا آمده است: «یَهُوَه صبایوت چنین می‌فرماید و می‌گوید: اینک مردی که به شاخه مسمّیٰ است. و از مکان خود خواهد رویید و هیکل خداوند را بنا خواهد نمود. پس او هیکل خداوند را بنا خواهد نمود و جلال را متحمّل خواهد شد و بر کرسی او جلوس نموده، حکمرانی خواهد کرد و بر کرسی او کاهن خواهد بود.» عیسی در حال حاضر در آسمان است و همان شاخه‌ای است که از نسل داود باید می‌آمد. آیا کسی می‌تواند جلوی پیشرفت فعالیت او را بگیرد؟ به هیچ وجه! حقیقتاً این موضوع ما را تشویق می‌کند تا در کار موعظه به پیش رویم و نگذاریم گرفتاری‌های روزمره، ما را از این مسیر منحرف سازد.
ارجحیت دادن
۸. چرا می‌باید کار معبد روحانی را در صدر زندگی خود قرار دهیم؟
۸ برای اینکه پشتیبانی یَهُوَه و برکت او را داشته باشیم باید در زندگی به کار معبد روحانی اولویت دهیم. برعکس یهودیان که گفتند، ‹وقت بنا نرسیده است› باید به خاطر داشته باشیم «ایّام آخر» رسیده است. ( حَجِّی ۱:۲؛ ۲تیموتاؤس ۳:۱) عیسی مسیح پیشگویی کرد که پیروان باایمانش خبر خوشِ ملکوت را موعظه خواهند کرد. باید مواظب باشیم که این خدمت باارزش و پربرکت در نظرمان کم‌اهمیت جلوه نکند. موعظه و تعلیمی که مخالفین دنیوی موقتاً به تعویق انداختند و در سال ۱۹۱۹ از سر گرفته شد هنوز کاملاً تمام نشده است، ولی یقیناً به انجام خواهد رسید!
۹، ۱۰. دریافت برکات یَهُوَه به چه بستگی دارد و مفهوم آن برای ما چیست؟
۹ به هر اندازه‌ای که صادقانه و با جدّیت به این کار ادامه دهیم به همان اندازه هم برکت خواهیم یافت. به قولی که یَهُوَه داده است توجه کنیم. به محض اینکه یهودیان صادقانه شروع به ساختن پایهٔ ساختمان معبد کردند یَهُوَه چنین قول داد: «از این روز برکت خواهم داد.» ( حَجِّی ۲:۱۹) اکنون آن‌ها می‌توانستند از لطف و عنایت یَهُوَه بهره‌مند شوند. حال به برکاتی که دریافت می‌کردند توجه کنیم: «زیرا که زرعِ سلامتی خواهد بود و مَوْ میوهٔ خود را خواهد داد و زمین محصول خود را خواهد آورد و آسمان شبنم خویش را خواهد بخشید و من بقیهٔ این قوم را مالک جمیع این چیزها خواهم گردانید.» — زَکَرِیّا ۸:۹-۱۳.
۱۰ همان طوری که یَهُوَه به یهودیان قول داد که به آن‌ها هم برکت مادی هم برکت روحانی بدهد، به همین طور اگر با جدّیت کاری را که به ما محوّل کرده است انجام دهیم ما را نیز برکت خواهد داد؛ برکاتی از جمله صلح و آرامی، موفقیت و رشد روحانی. اما به شرطی که کار معبد روحانی را به طریقی که یَهُوَه می‌خواهد انجام دهیم.
۱۱. چگونه می‌توانیم اولویت‌های زندگی‌مان را بررسی کنیم؟
۱۱ حال زمان آن است که ‹ دل خود را به راه‌های خود مشغول سازیم.› ( حَجِّی ۱:۵، ۷) ما باید اولویت‌های زندگی خود را مورد بررسی قرار دهیم. امروزه، یَهُوَه در صورتی قومش را برکت می‌دهد که نامش را جلال دهند و در کار معبد روحانی پیشرفت کنند. پس می‌توانیم از خود بپرسیم: ‹آیا هم‌اکنون به چیزهای دیگر ارجحیت می‌دهم؟ آیا غیرتم برای یَهُوَه، حقیقت و خدمت به او از زمان تعمیدم تا به حال بیشتر شده است یا کمتر؟ آیا علاقه به زندگی‌ای راحت‌تر از توجهم به یَهُوَه و ملکوتش کاسته است؟ آیا ترس از اینکه دیگران در مورد من چه فکر خواهند کرد تا حدّی مرا از خدمت روحانی بازداشته است؟› — مکاشفه ۲:۲-۴.
۱۲. چه وضعیتی از زندگی یهودیان در حَجِّی ۱:۶، ۹ برجسته شده است؟
۱۲ هرگز نمی‌خواهیم به دلیل غفلت و اهمال در جلال دادن نام خدا از برکات او محروم شویم. اگر به یاد داشته باشید یهودیان بعد از اینکه کار معبد را مشتاقانه شروع کردند، بنا به گفتهٔ حَجِّی ۱:۹ طولی نکشید که ‹هر کدام از آن‌ها به خانهٔ خویش شتافتند.› آن‌ها به احتیاجات و روش زندگی خویش بیشتر اهمیت می‌دادند. در نتیجه غذا، شراب و پوشاک گرم به اندازهٔ کافی نداشتند. ( حَجِّی ۱:۶) یَهُوَه خدا برکاتش را از آن‌ها سلب کرده بود. ما از این موضوع چه درسی می‌آموزیم؟
۱۳، ۱۴. چگونه می‌توانیم درسی که از حَجِّی ۱:۶، ۹ آموخته‌ایم در زندگی به کار گیریم و چرا این موضوع اهمیت دارد؟
۱۳ اگر در پی چیزی باشیم که به قیمت از دست دادن پرستش حقیقی تمام شود از برکات یَهُوَه محروم خواهیم شد. این موضوع شامل پولدار شدن و به کار بردن ترفندهای سریع برای نایل شدن به آن، جاه‌طلبی، برنامه‌های وقت‌گیر مانند تحصیلات عالی و یا در پی خواسته‌های خود بودن می‌شود.
۱۴ در پی چنین چیزهایی بودن خطا محسوب نمی‌شود معهٰذا آن‌ها «اَعمال مرده» می‌باشند. ( عبرانیان ۹:۱۴) به چه مفهوم؟ آن‌ها از نظر روحانی مرده‌اند؛ پوچ، بیهوده و بی‌ثمر می‌باشند. اگر کسی به دنبال چنین چیزهایی باشد عاقبت موجب مرگ روحانی خود می‌شود. این واقعه برای برخی از مسیحیان روزگار رسولان اتفاق افتاد. ( فیلِپّیان ۳:۱۷-۱۹) همچنین برای مسیحیان روزگار ما نیز اتفاق افتاده است. شاید کسانی را بشناسید که به تدریج از جماعت و فعالیت‌های مسیحی دور شده‌اند و حال هیچ تمایلی به بازگشت و خدمت به یَهُوَه ندارند. ما از صمیم قلب خواهان برگشت چنین افرادی هستیم. به هر حال، به دنبالِ «اَعمال مرده» بودن، منجر به از دست دادن لطف و برکات یَهُوَه می‌شود. چنین اَعمالی مانع پیشرفت روحانی، خوشی و سلامتی‌ای که جزو ثمرات روح خداست می‌گردد. همچنین سدّی است در راه برادری گرم مسیحی! — غَلاطیان ۱:۶؛ ۵:۷، ۱۳، ۲۲-۲۴.
۱۵. حَجِّی ۲:۱۴ چگونه جدّیت پرستش حقیقی را روشن می‌سازد؟
۱۵ برای پی بردن به جدّیت این موضوع ببینیم یَهُوَه در حَجِّی ۲:۱۴ به یهودیان آن روزگار چگونه می‌نگریست. یَهُوَه در مورد یهودیان آن زمان که ساختن خانه‌اش را رها کرده بودند و چه به طور تحت‌اللفظی و چه استعاری سقف خانه‌های خود را با چوب‌های مرغوب روکش می‌کردند، گفت: «این قوم همچنین هستند و این امّت به نظر من همچنین می‌باشند و همهٔ اَعمال دست‌های ایشان چنین است و هر هدیه‌ای که در آنجا می‌برند نجس می‌باشد.» تا وقتی که یهودیان در امر پرستش حقیقی تخطّی می‌کردند، هر نوع قربانی‌ای را که به مذبح موقتی در اورشلیم می‌آوردند خدا قبول نمی‌کرد. — عَزْرا ۳:۳.
وعدهٔ پشتیبانی
۱۶. بر اساس رؤیاهایی که به زَکَرِیّا الهام شد یهودیان چه اطمینانی یافتند؟
۱۶ از طریق هشت رؤیای الهام‌شده به زَکَرِیّا، به یهودیانی که با اطاعت به کار بازسازی معبد پرداختند قول داده شده بود که خدا از آن‌ها پشتیبانی کند. اوّلین رؤیا تضمین می‌کرد که خدا ایشان را در به اتمام رساندن کار معبد و رفاه و رونق اورشلیم و یهودا پشتیبانی کند، اما به شرط آنکه یهودیان مطیعانه کار معبد را پی‌گیری می‌کردند. ( زَکَرِیّا ۱:۸-۱۷) رؤیای دوّم برچیده شدن تمام دولت‌هایی را که با پرستش حقیقی مخالفت می‌کردند وعده داده بود. ( زَکَرِیّا ۱:۱۸-۲۱) رؤیاهای دیگر هم اطمینان می‌دادند که خدا یهودیان را در کار ساختن معبد محافظت می‌کند و تودهٔ عظیمی از ملیت‌های مختلف به خانهٔ تمام‌شدهٔ یَهُوَه برای پرستش او می‌آیند، صلح و امنیت واقعی می‌شود و موانعی که سد راه کار الٰهی است هموار می‌شوند، به شرارت پایان داده می‌شود و یهودیان از نظارت و محافظت فرشتگان برخوردار می‌شوند. ( زَکَرِیّا ۲:۵، ۱۱؛ ۳:۱۰؛ ۴:۷؛ ۵:۶-۱۱؛ ۶:۱-۸) بخوبی می‌توان دید که وعدهٔ خدا چگونه افراد مطیع را ترغیب کرد تا زندگی خود را با انجام دادن کاری که خدا ایشان را از بابل خوانده بود تطبیق دهند.
۱۷. تضمین پیروزی پرستش حقیقی باید ما را به چه فکری وادارد؟
۱۷ به طور مشابه، تضمین پیروزی مسلّم پرستش حقیقی در این زمان باید ما را ترغیب کرده، با جدّیت به فکر معبد روحانی یَهُوَه باشیم. باید از خود بپرسیم: ‹اگر اعتقاد دارم که حال زمان موعظهٔ ملکوت و کار شاگردسازی است، آیا اهداف و طریق زندگی‌ام نشانگر و هماهنگ با اعتقادم می‌باشد؟ آیا وقت کافی صرف مطالعهٔ کلام خدا می‌کنم، به اندازهٔ کافی به آن اهمیت می‌دهم و در موردش با دیگران و کسانی که در موعظه می‌بینم صحبت می‌کنم؟›
۱۸. بر طبق زَکَرِیّا ۱۴ چه آینده‌ای در پیش است؟
۱۸ زَکَرِیّا به نابودی بابل عظیم در جنگ حارمَجِدّون اشاره می‌کند. در آنجا می‌خوانیم: «آن یک روز معروف خداوند خواهد بود. نَه روز و نَه شب، اما در وقت شام روشنایی خواهد بود.» واقعاً که روز یَهُوَه در حارمَجِدّون، بدون شک روزی تاریک و سرد برای دشمنانش خواهد بود! اما آن روز برای پرستندگان باایمان یَهُوَه روزی نورانی و باشکوه خواهد بود. زَکَرِیّا همچنین توصیف می‌کند که در دنیای جدید همه چیز یَهُوَه را تقدیس خواهد کرد. پرستش حقیقی در معبد عظیم روحانی خدا، تنها پرستش روی زمین خواهد بود. ( زَکَرِیّا ۱۴:۷، ۱۶-۱۹) چه تضمین بی‌نظیری! ما شاهد تحقق آنچه که پیشگویی شده است خواهیم بود و با چشمان خود حقانیت حکمرانی یَهُوَه را خواهیم دید. آن روز حقیقتاً روز معروف یَهُوَه خواهد بود!
برکات ابدی
۱۹، ۲۰. چرا زَکَرِیّا ۱۴:۸، ۹ تشویق‌کننده است؟
۱۹ بعد از آنکه شاهد اَعمال حیرت‌انگیز خدا شدیم، شیطانِ ابلیس و دیوهایش به هاویه انداخته می‌شوند. ( مکاشفه ۲۰:۱-۳، ۷) سپس در هزار سال حکومت مسیح برکات ادامه خواهد یافت. در زَکَرِیّا ۱۴:۸، ۹ آمده است: «در آن روز آب‌های زنده از اورشلیم جاری خواهد شد ( که) نصف آن‌ها به سوی دریای شرقی و نصف دیگر آن‌ها به سوی دریای غربی ( خواهد رفت). در تابستان و در زمستان چنین واقع خواهد شد. و یَهُوَه بر تمامی زمین پادشاه خواهد بود. در آن روز یَهُوَه واحد خواهد بود و اسم او واحد.»
۲۰ «آب‌های زنده،» یا «نهر آب حیات،» ترتیباتی را به تصویر می‌کشد که یَهُوَه از طریق تخت ملکوت مسیح برای زندگی مهیا دیده است. ( مکاشفه ۲۲:۱، ۲) گروهی عظیم از پرستندگان یَهُوَه که از حارمَجِدّون نجات یافته‌اند، از محکومیت به مرگ رهایی خواهند یافت. حتی مردگان نیز فایده خواهند برد چرا که رستاخیز می‌یابند. در نتیجه مرحلهٔ جدیدی از حکومت یَهُوَه بر زمین آغاز خواهد شد. همهٔ انسان‌ها خواهند دانست که یَهُوَه سلطان اعظم عالَم است و تنها او مستحق پرستش است.
۲۱. تصمیم ما چه باید باشد؟
۲۱ با در نظر گرفتن تحقق تمامی پیشگویی‌های حَجِّی و زَکَرِیّا، دلایل قانع‌کننده‌ای داریم که یَهُوَه کار صحن زمینی معبد روحانی را به ما واگذار کرده است. تا وقتی که پرستش حقیقی به کمال نرسیده است، باشد که با سعی و کوشش، اهداف ملکوت را در صدر زندگی‌مان قرار دهیم. زَکَرِیّا ۸:۹ ما را مصرّاً ترغیب می‌کند که «دست‌های شما قوی شود، ای کسانی که در این ایّام این کلام را از زبان انبیا شنیدید.»
آیا به خاطر دارید؟
• امروزه چه وقایع تاریخی مشابهی را در کتاب حَجِّی و زَکَرِیّا مشاهده می‌کنیم؟
• در رابطه با اولویت‌های زندگی، حَجِّی و زَکَرِیّا چه درسی به ما می‌دهند؟
• بررسی کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا چگونه ما را از آینده مطمئن می‌سازد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصاویر در صفحهٔ ۱۴]
آیا ‹برای خانهٔ خویش می‌شتابید›؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۵]
حَجِّی و زَکَرِیّا یهودیان را تشویق کردند تا با تمامی دل کار کنند و برکت یابند
[تصویر در صفحهٔ ۱۶]
یَهُوَه وعدهٔ برکت داد و به قول خود عمل کرد