‏«من با شما هستم»‏

‏‹رسولِ یَهُوَه،‏ پیغام یَهُوَه را برای قوم بیان کرده،‏ گفت:‏ یَهُوَه می‌گوید که من با شما هستم.‏› —‏ حَجِّی ۱:‏۱۳‏.‏

۱.‏ عیسی برای اشاره به ایّام ما به چه نبوّت مشابهی اشاره کرده است؟‏

ما در زمان بسیار مهمی از تاریخ بشر زندگی می‌کنیم.‏ همان طوری که نبوّت کتاب مقدّس آشکار کرده است،‏ از سال ۱۹۱۴ در «روز خداوند» زندگی می‌کنیم که با حکومت عیسی به عنوان پادشاه مسح‌شده در آسمان آغاز شد.‏ (‏ مکا ۱:‏۱۰‏)‏ همان طور که می‌دانیم عیسی گفت آمدنِ «زمان پسر انسان» یعنی زمان آمدنِ خود شبیه «ایّام نوح» و «ایّام لوط» است.‏ (‏ لو ۱۷:‏۲۶،‏ ۲۸‏)‏ چنین پیشگویی‌ای را نبوّت مشابه می‌نامند.‏ اما نبوّت مشابه دیگری نیز وجود دارد که باید به آن توجه کرد.‏

۲.‏ یَهُوَه به حَجِّی و زَکَرِیّا چه مأموریتی داد؟‏

^۲ بگذارید وضعیت روزگار حَجِّی و زَکَرِیّای نبی را مورد بررسی قرار دهیم.‏ امروزه پیغام این دو پیامبر وفادار چه مفهومی برای ما قوم یَهُوَه دارد؟‏ حَجِّی و زَکَرِیّا پیامبران یَهُوَه بودند.‏ آنان مأموریت داشتند به اسرائیلیانی که از اسارت بابل برگشته بودند پیامی دلگرم‌کننده بدهند،‏ بدین مضمون که یَهُوَه در بازسازی معبد پشتیبانشان است.‏ (‏ حَجِّی ۱:‏۱۳؛‏ زَکَرِیّا ۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ بااینکه کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا کوتاه هستند جزو ‹کتبی می‌باشند که از الهام خداست و به جهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است.‏› —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏.‏

توجهی بسزا به این دو کتاب

۳،‏ ۴.‏ چرا نبوّت‌های حَجِّی و زَکَرِیّا می‌باید مورد توجه ما باشد؟‏

^۳ به طور حتم پیام‌های حَجِّی و زَکَرِیّا برای یهودیان آن روزگار مفید بود،‏ و نبوّت‌های آن‌ها تا حدّی به وقوع پیوست.‏ ولی چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که این دو کتاب برای مسیحیان امروز هم از اهمیت بسزایی برخوردار است؟‏ جواب این سؤال را می‌توانیم در عبرانیان ۱۲:‏۲۶-‏۲۹ پیدا کنیم.‏ در آنجا پولُس رسول کلام یَهُوَه را از حَجِّی ۲:‏۶ چنین نقل قول می‌کند:‏ «آسمان‌ها و زمین را متزلزل خواهم ساخت.‏» این متزلزل کردن یعنی اینکه یَهُوَه سرانجام ‹کرسی ممالک را واژگون خواهد نمود و قوّت ممالک امّت‌ها را هلاک خواهد ساخت.‏› —‏ حَجِّی ۲:‏۲۲‏.‏

^۴ پولُس رسول با نقل قول از کتاب حَجِّی آنچه بر سر «ممالک امّت‌ها» می‌آید و برتری ملکوت را که تزلزل‌ناپذیر است و مسح‌شدگان آن را دریافت می‌کنند به روشنی نشان می‌دهد.‏ (‏ عبرانیان ۱۲:‏۲۸‏)‏ از آنچه پولُس در کتاب عبرانیان در قرن اوّل دوران ما نوشت متوجه می‌شویم که نبوّت‌های حَجِّی و زَکَرِیّا به آینده اشاره می‌کنند.‏ امروزه بر زمین هنوز باقی‌ماندگانی از مسح‌شدگان وجود دارند که در ملکوت عیسی مسیح هم‌ارث می‌باشند.‏ با این حال،‏ نبوّت‌های حَجِّی و زَکَرِیّا برای ایّام ما نیز پر اهمیت می‌باشند.‏

۵،‏ ۶.‏ به چه دلایلی حَجِّی و زَکَرِیّا نبوّت کردند؟‏

 ^۵ کتاب عَزْرا نیز از نظر تاریخی به نوشته‌های حَجِّی و زَکَرِیّا اعتبار می‌بخشد.‏ بعد از بازگشت یهودیان از اسارت بابل در سال ۵۳۷ ق.‏م.‏،‏ والی یهودا زَرُبّابل و رئیس کَهَنه یَهُوشَع،‏ نظارت زیربنای معبد جدید را در سال ۵۳۶ ق.‏م.‏ به عهده گرفتند.‏ (‏ عَزْرا ۳:‏۸-‏۱۳؛‏ ۵:‏۱‏)‏ بااینکه این موضوع باعث شادی فراوان یهودیان شد ترس و واهمه ایشان را فرا گرفت.‏ دلیل آن را در عَزْرا ۴:‏۴ چنین می‌خوانیم:‏ «آنگاه اهل زمین دست‌های قوم یهودا را سست کردند و ایشان را در بنا نمودن به تنگ می‌آوردند.‏» چنین دشمنانی،‏ بخصوص سامریان،‏ با اتهامات دروغین پادشاه فارس را قانع کردند که جلوی ساختن معبد را بگیرد.‏ —‏ عَزْرا ۴:‏۱۰-‏۲۱‏.‏

^۶ سرانجام از شور و شوق یهودیان برای ساختن معبد کاسته شد،‏ طوری که بی‌اعتنا شده،‏ دنبال علایق و کارهای شخصی خود رفتند.‏ اما در سال ۵۲۰ ق.‏م.‏ که ۱۶ سال از پی‌ریزی بنای معبد می‌گذشت،‏ یَهُوَه حَجِّی و زَکَرِیّا را به ترغیب مردم واداشت تا کار ساختن معبد را از سر بگیرند.‏ (‏ حَجِّی ۱:‏۱؛‏ زَکَرِیّا ۱:‏۱‏)‏ یهودیان با تشویق فرستادگان و پشتیبانی یَهُوَه کار بازسازی معبد را از سر گرفتند و بالاخره آن را در سال ۵۱۵ ق.‏م.‏ به اتمام رساندند.‏ —‏ عَزْرا ۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۷.‏ وضعیت روزگار حَجِّی و زَکَرِیّا چه تشابهی با روزگار ما دارد؟‏

^۷ آیا متوجه اهمیت این نبوّت می‌شوید؟‏ امروزه نیز در رابطه با «بشارت ملکوت» کار زیادی وجود دارد.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ بعد از جنگ جهانی اوّل تأکید ویژه‌ای بر این فعالیت شد.‏ درست همان گونه که یهودیان دوران باستان از بابل آزاد شدند،‏ قوم امروز یَهُوَه نیز از بابل عظیم یعنی از امپراتوری جهانی دین کاذب آزاد شدند.‏ مسح‌شدگان خدا با سعی و تلاش فراوان به کار موعظه،‏ تعلیم و راهنمایی مردم به سوی پرستش حقیقی پرداختند.‏ این فعالیت امروزه حتی در وسعتی بزرگ‌تر ادامه دارد و به احتمال زیاد شما نیز در آن سهیم هستید.‏ اکنون زمان به کمال رساندن این فعالیت است چرا که پایان این سیستم شریر نزدیک است!‏ این وظیفهٔ خدادادی می‌باید تا زمان مداخلهٔ خدا در ‹مصیبت عظیم› ادامه یابد.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۱‏)‏ در آن زمان شریران نابود خواهند شد و پرستش حقیقی در سراسر جهان برقرار خواهد گشت.‏

۸.‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم یَهُوَه از فعالیت ما پشتیبانی می‌کند؟‏

^۸ نبوّت حَجِّی و زَکَرِیّا نشان می‌دهد که اگر به تمامی دل و جان به کار موعظه بپردازیم از پشتیبانی و برکت یَهُوَه برخوردار خواهیم بود.‏ با وجود مخالفت شدید برخی‌ها برای سرکوب کردن خادمان خدا یا ممنوع ساختن فعالیت موعظه،‏ نتوانسته‌اند جلوی پیشرفت خدمت موعظه را بگیرند.‏ به برکات یَهُوَه در رابطه با پیشرفت کار موعظهٔ ملکوت طی ده‌ها سال بعد از جنگ جهانی اوّل تا کنون فکر کنید.‏ با این حال،‏ این فعالیت هنوز به اتمام نرسیده است.‏

۹.‏ کدام وضعیت یهودیان باستان قابل توجه است و چرا؟‏

^۹ پیام کتاب‌های حَجِّی و زَکَرِیّا چگونه ما را به اطاعت از فرمان الٰهی برای موعظه و تعلیم ترغیب می‌کند؟‏ بگذارید درس‌هایی را که می‌توانیم از این دو کتاب بیاموزیم مورد بررسی قرار دهیم.‏ برای مثال،‏ در رابطه با ساختن معبد که به یهودیان بازگشته از بابل محوّل شده بود به نکاتی توجه کنیم.‏ همان گونه که در قبل اشاره شد،‏ یهودیانی که به اورشلیم برگشتند کار معبد را به پایان نرساندند.‏ آن‌ها بعد از پی‌ریزی معبد از کار باز ایستند.‏ چه باعث شده بود که نگرشی اشتباه در میانشان به وجود آید؟‏ و از آن چه می‌آموزیم؟‏

نگرشی صحیح نسبت به مادیات

۱۰.‏ یهودیان چه نگرش اشتباهی داشتند و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۱۰ یهودیانی که از اسارت بازگشته بودند می‌گفتند:‏ ‹وقت بنا نمودن نرسیده است.‏› (‏ حَجِّی ۱:‏۲‏)‏ اما قبل از این واقعه وقتی که کار پی‌ریزی معبد را در سال ۵۳۶ ق.‏م.‏ شروع کردند نمی‌گفتند که ‹وقت بنا نمودن نرسیده است.‏› آن‌ها بعد از مدت کوتاهی اجازه دادند مخالفت همسایگان و دخالت دولتِ وقت بر آن‌ها تأثیر  منفی بگذارد.‏ یهودیان به تدریج به خانه و آسایش خودشان بیشتر از پرستش یَهُوَه اهمیت دادند.‏ یَهُوَه با مقایسه کردن خانه‌های سقف‌دار ایشان و معبد ناتمام چنین پرسد:‏ «آیا وقت شماست که شما در خانه‌های مُسَقَّف خود ساکن شوید و این خانه خراب بماند؟‏» —‏ حَجِّی ۱:‏۴‏.‏

۱۱.‏ چرا یَهُوَه به یهودیان روزگار حَجِّی پند داد؟‏

^۱۱ آری،‏ یهودیان موضع خود را تغییر داده بودند.‏ به عوض اینکه به خواست یَهُوَه اولویت داده،‏ معبد را بسازند به ساختن مساکن خود پرداختند.‏ آن‌ها در ساختن مکان پرستش خدا قصور کردند.‏ کلام یَهُوَه در حَجِّی ۱:‏۵ آن‌ها را تشویق می‌کرد که ‹ دل خود را به راه‌های خویش مشغول سازند.‏› یَهُوَه به آن‌ها می‌گفت تعمّق کنند و ببینند چون به کار معبد ارجحیت نداده‌اند چه تأثیر بدی بر زندگی آن‌ها گذاشته است.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ حَجِّی ۱:‏۶ چگونه وضعیت یهودیان را آشکار می‌سازد و مفهوم این آیه چیست؟‏

^۱۲ یهودیان به سبب ارجحیت دادن به خواست خود از برکت یَهُوَه محروم شده بودند.‏ در حَجِّی۱:‏۶ آمده است:‏ «بسیار کاشته‌اید و اندک حاصل می‌کنید.‏ می‌خورید اما سیر نمی‌شوید.‏ و می‌نوشید لیکن سیراب نمی‌گردید.‏ (‏ رخت)‏ می‌پوشید اما گرم نمی‌شوید و آن که مزد می‌گیرد،‏ مزد خویش را در کیسهٔ سوراخ‌دار می‌گذارد.‏»‏

^۱۳ اگرچه یهودیان در سرزمین یا منطقه‌ای که خدا به آن‌ها داده بود زندگی می‌کردند،‏ ولی آن طوری که توقع داشتند زمین محصول به بار نمی‌آورد.‏ یَهُوَه همان گونه که از قبل هشدار داده بود برکت خود را از آن‌ها گرفت.‏ (‏ تثنیه ۲۸:‏۳۸-‏۴۸‏)‏ بذر می‌کاشتند ولی بدون برکت یَهُوَه محصول کمی برداشت می‌کردند و در نتیجه غذای کافی نداشتند.‏ همچنین بدون برکت یَهُوَه قادر نبودند لباسی برای گرم کردن خود تهیه کنند.‏ ظاهراً پولی را که در می‌آوردند برکت نداشت،‏ مثل این بود که کیسهٔ پولشان سوراخ داشت و هرگز پر نمی‌شد.‏ معنی این عبارت که می‌گوید:‏ «می‌نوشید لیکن سیراب [مست] نمی‌گردید» چه می‌باشد؟‏ البته این آیه به یقین نمی‌گوید که مست شدن نشان برکت خدا است؛‏ چرا که خدا مستی را از هر جهت محکوم کرده است.‏ (‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۳۶؛‏ امثال ۲۳:‏۲۹-‏۳۵‏)‏ این آیه تأکید دیگری است بر اینکه چون یهودیان خواست یَهُوَه را انجام نمی‌دادند از برکت خدا محروم بودند.‏ از این رو،‏ محصول شراب آن‌ها به حدّی کم بود که نمی‌توانستند از آن سرمست شوند.‏ ترجمهٔ دیگری از کتاب مقدّس،‏ حَجِّی ۱:‏۶ را چنین توصیف کرده است:‏ «خواهید نوشید ولی هرگز شاد نخواهید شد.‏»‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ از حَجِّی ۱:‏۶ چه درسی می‌گیریم؟‏

 ^۱۴ درسی که از تمام این وقایع می‌گیریم به نوع طرح و تزئین خانه ربطی ندارد،‏ بلکه چقدر وقت برای خانهٔ خود می‌گذاریم.‏ عاموس قبل از تبعید اسرائیلیان به بابل،‏ ثروتمندان را به دلیل «خانه‌های عاج» ایشان و خوابیدن «بر تخت‌های عاج» توبیخ کرد.‏ (‏ عاموس ۳:‏۱۵؛‏ ۶:‏۴‏)‏ نه خانهٔ پرزرق و برق آن‌ها برایشان باقی ماند و نه اسباب و اثاثیه‌شان.‏ چرا که دشمن فاتح همهٔ آن وسایل را به غارت برد.‏ با وجود این،‏ بسیاری از قوم خدا بعد از ۷۰ سال تبعید باز هم از این واقعه درسی نگرفتند.‏ آیا ما نیز از این واقعه درس می‌گیریم؟‏ بجاست که صریحاً از خود بپرسیم:‏ ‹چقدر وقت و زمان صرف تزیین خانه‌ام می‌کنم؟‏ چقدر وقت صرف تحصیلات می‌کنم تا شغل یا حرفهٔ بهتری داشته باشم؟‏ آیا تحصیلات بیشتر مرا از امور مهم روحانی باز نمی‌دارد؟‏› —‏ لوقا ۱۲:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

^۱۵ حَجِّی ۱:‏۶ بر این تأکید می‌کند که در زندگی به برکت یَهُوَه محتاجیم.‏ بی‌توجهی یهودیان به برکت یَهُوَه برایشان بی‌ضرر نبود.‏ اگر برکات یَهُوَه با ما نباشد چه دارایی فراوانی داشته باشیم چه نداشته باشیم مطمئناً از لحاظ روحانی ضرر خواهیم دید.‏ (‏ متّیٰ ۲۵:‏۳۴-‏۴۰؛‏ ۲قُرِنتیان ۹:‏۸-‏۱۲‏)‏ اما برکات چگونه می‌تواند نصیب ما شود؟‏

یَهُوَه با روح‌القدسش کمک می‌کند

۱۶-‏۱۸.‏ زَکَرِیّا ۴:‏۶ برای یهودیان آن زمان چه مفهومی داشت؟‏

^۱۶ یَهُوَه حَجِّی نبی و هم‌دورهٔ او زَکَرِیّا را برانگیخت تا نشان دهند به چه طریق می‌توان برکات خدا را دریافت کرد.‏ و سخنان آن دو نبی به ما نیز نشان می‌دهد چگونه برکات خدا را دریافت کنیم.‏ زَکَرِیّا گفت:‏ «نه به قدرت و نه به قوّت بلکه به روح من.‏ قول یَهُوَه صبایوت این است.‏» (‏ زَکَرِیّا ۴:‏۶‏)‏ مطمئناً چندین بار این آیه را خوانده‌ایم ولی مفهوم آن برای یهودیان دورهٔ حَجِّی و زَکَرِیّا چه بود،‏ و برای ما چیست؟‏

^۱۷ اوّل از همه باید به خاطر آورد که کلام الهام‌شدهٔ حَجِّی و زَکَرِیّا تأثیر خوبی بر یهودیان آن زمان گذاشت.‏ آن دو نبی به یهودیانِ باایمان قوّتی تازه بخشیدند.‏ حَجِّی در ماه ششم سال ۵۲۰ ق.‏م.‏ شروع به نبوّت کرد.‏ زَکَرِیّا هم نبوّت خود را در ماه هشتم همان سال آغاز کرد.‏ (‏ زَکَرِیّا ۱:‏۱‏)‏ چنانکه در حَجِّی ۲:‏۱۸ مشاهده می‌کنیم کار پی‌ریزی و بنیاد معبد دوباره با جدّیت در ماه نهم آغاز شد.‏ بدین نحو یهودیان به عمل ترغیب شده،‏ با اعتماد به اینکه یَهُوَه آن‌ها را تنها نخواهد گذاشت از او اطاعت کردند.‏ کلام زَکَرِیّا ۴:‏۶ پشتیبانی خدا از یهودیان را نشان می‌دهد.‏

^۱۸ وقتی یهودیان در سال ۵۳۷ ق.‏م.‏ به سرزمین خویش بازگشتند،‏ آن‌ها ارتشی نداشتند.‏ ولی یَهُوَه آن‌ها را از بابل تا خانه‌شان حمایت و راهنمایی کرد.‏ هنگامی که بلافاصله ساختن معبد را شروع کردند،‏ روح او راهنمایی لازم را فراهم کرد تا مشکلات و مسائل را حل کنند.‏ و زمانی که دوباره با جدّیت کار را شروع کردند،‏ آن‌ها را با روح‌القدسش پشتیبانی کرد.‏

۱۹.‏ روح‌القدس خدا بر چه موانعی غالب شد؟‏

^۱۹ هشت رؤیای الهام‌شده و پی‌درپی،‏ زَکَرِیّا را مطمئن ساخت که یَهُوَه با آنانی خواهد بود که وفادارانه کار معبد را به اتمام می‌رسانند.‏ رؤیای چهارم که در باب ۳ آمده است،‏ نشان می‌دهد که شیطان سعی بر آن داشت نگذارد یهودیان بنای معبد را به اتمام رسانند.‏ (‏ زَکَرِیّا ۳:‏۱‏)‏ بدون شک شیطان نمی‌خواست یَهُوشَع،‏ رئیس کَهَنه،‏ خدمت خود را در معبد جدید آغاز کند.‏ اگرچه شیطان تمام تلاش خود را برای به تعویق انداختن بنای معبد کرد،‏ روح یَهُوَه هر مانعی را که سد راه یهودیان بود برمی‌داشت و به آنان قوّت می‌داد تا در کار بازسازی معبد پیش رفته،‏ آن را به اتمام رسانند.‏

۲۰.‏ روح‌القدس خدا چگونه به یهودیان کمک کرد تا فرمان خدا را در ساختن معبد به اجرا بگذارند؟‏

^۲۰ موانعی را که مخالفین همچون ‹کوهی بزرگ› بر سر راه ساختن معبد ایجاد کرده بودند به نظر می‌آمد از طرف مقامات دولت است.‏ اما یَهُوَه قول داده بود که این  موانعِ ‹کوه‌مانند› را به زمین «همواری» مبدّل کند.‏ (‏ زَکَرِیّا ۴:‏۷‏)‏ و چنین هم شد!‏ داریوش اوّل دستور داد به این موضوع رسیدگی شود و طومار اصلی کورش در بارهٔ ساختن معبد را پیدا و ممنوعیت ساختن معبد را لغو کرد.‏ علاوه بر این،‏ داریوش دستور داد پول کافی از خزانهٔ سلطنتی برای مخارج کار معبد به یهودیان داده شود.‏ واقعاً که چه تغییر شگفت‌انگیزی در وضعیت آن‌ها ایجاد شد!‏ آیا روح‌القدس یَهُوَه در این کار دخالت داشت؟‏ به طور یقین می‌توان اطمینان داشت که چنین بوده است.‏ بالاخره آن معبد در سال ۵۱۵ ق.‏م.‏ در ششمین سال سلطنت داریوش اوّل به پایان رسید.‏ —‏ عَزْرا ۶:‏۱،‏ ۱۵‏.‏

۲۱.‏ الف)‏ در دوران باستان خدا چگونه «امّت‌ها را متزلزل» ساخت و چگونه «فضیلت جمیع امّت‌ها» بیرون آمدند؟‏ ب)‏ تحقق امروزهٔ آن چگونه است؟‏

^۲۱ در حَجِّی ۲:‏۵ این پیامبر عهدی را که یَهُوَه با یهودیان در دامنهٔ کوه سینا بسته بود به یادشان آورد.‏ در آن زمان «تمامی کوه سخت متزلزل گردید.‏» (‏ خروج ۱۹:‏۱۸‏)‏ همان طور که به زبان استعاری در آیات ۶ و ۷ آمده است،‏ یَهُوَه عزم کرده بود در روزگار حَجِّی و زَکَرِیّا باعث تزلزلی دیگر شود.‏ وضعیت امپراتوری فارس بی‌ثبات شده بود،‏ اما کار بازسازی معبد جلو رفته،‏ به اتمام رسید.‏ سرانجام غیریهودیان یا همان «فضیلت جمیع امّت‌ها» نیز همراه با یهودیان خدا را در آن مکان جلال دادند.‏ در این زمان خدا از طریق موعظهٔ مسیحی «امّت‌ها را متزلزل» ساخته است و «فضیلت جمیع امّت‌ها» در پرستش خدا باقی‌ماندگان مسح‌شده را همراهی کرده‌اند.‏ حقیقتاً مسح‌شدگان و گوسفندان دیگر خانهٔ یَهُوَه را پرجلال ساخته‌اند.‏ چنین پرستندگان حقیقی منتظر یَهُوَه خواهند ماند تا وی «آسمان‌ها و زمین» را به مفهومی دیگر متزلزل سازد.‏ در آن زمان حکومت‌ها را سرنگون و نابود خواهد ساخت.‏ —‏ حَجِّی ۲:‏۲۲‏.‏

۲۲.‏ امّت‌ها چگونه «متزلزل» شدند و نتیجهٔ آن چه بوده است،‏ و چه واقعه‌ای باید رخ دهد؟‏

^۲۲ این ما را به یاد دگرگونی‌های سختی که در عناصر مختلف رخ داده است می‌اندازد،‏ که گویی بر سر «آسمان‌ها و زمین و دریا و خشکی» می‌آید.‏ برای مثال،‏ می‌دانیم که شیطان و دیوهایش از آسمان بر زمین انداخته شده‌اند.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۱۲‏)‏ به علاوه،‏ کار موعظه که توسط مسح‌شدگان رهبری می‌شود به حالت سمبولیک عاملان نظام کنونی زمین را به لرزه درآورده است.‏ (‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۸‏)‏ همچنین «گروهی عظیم» که همان فضیلت امّت‌ها می‌باشند به مسح‌شدگان ملحق شده‌اند تا یَهُوَه را خدمت کنند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ این گروه عظیم در کنار مسح‌شدگان این بشارت را که خدا بزودی در حارمَجِدّون امّت‌ها را متزلزل می‌سازد موعظه می‌کنند.‏ این واقعه راه را برای پرستش حقیقی بر تمامی زمین باز خواهد ساخت.‏

آیا به یاد می‌آوریم؟‏

‏• حَجِّی و زَکَرِیّا در چه زمانی خدمت می‌کردند و تحت چه شرایطی؟‏

‏• پیامی را که حَجِّی و زَکَرِیّا اعلام کردند چگونه می‌توانیم به کار بریم؟‏

‏• چرا زَکَرِیّا ۴:‏۶ تشویق‌کننده است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۸]‏

دو کتاب حَجِّی و زَکَرِیّا ما را از پشتیبانی خدا مطمئن می‌سازند

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

‏«آیا وقت شماست که شما در خانه‌های مُسَقَّف خود ساکن شوید و این خانه خراب بماند؟‏»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

قوم یَهُوَه در پیدا کردن «فضیلت جمیع امّت‌ها» سهیم هستند