شادی‌های گام برداشتن در کمال وفاداری
شادی‌های گام برداشتن در کمال وفاداری
‹برکت یَهُوَه دولتمند می‌سازد، و هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید.› — امثال ۱۰:۲۲.
۱، ۲. چرا باید مواظب باشیم ذهن خود را بیش از حد به آینده مشغول نکنیم؟
یک فیلسوف آمریکایی در مورد دیدگاه انسان‌ها نسبت به آینده می‌نویسد: «ما انسان‌ها آنقدر شیفته و مجذوب آینده‌ایم که نمی‌توانیم موقعیت‌ها و فرصت‌های زندگی کنونی خود را ببینیم.» نمونه‌ای از این نوع طرز فکر را می‌توان در کودکان و نوجوانان دید. آن‌ها اغلب فکر و ذکرشان چنان مشغول آینده و دوران بزرگسالی است که مزایا و فرصت‌های دوران کودکی و نوجوانی را فراموش می‌کنند. و وقتی به خود می‌آیند که دیر شده است و فرصت‌هایی را از دست داده‌اند.
۲ عابدان یَهُوَه نیز از این نوع غفلت و طرز فکر در امان نیستند. با آوردن مثالی خواهیم دید که ما نیز ممکن است در دام چنین طرز فکر غلطی بیفتیم. بدیهی است که همهٔ ما مشتاقیم روزی بهشت زمینی را که یَهُوَه وعده داده است ببینیم. بی‌صبرانه منتظر آن روزی هستیم که دیگر اثری از بیماری، سالمندی، درد و سختی دیده نشود. نگرش به آینده خوب است اما فکر ما ممکن است چنان مشغول برکات آینده باشد که برکات روحانی کنونی را کاملاً نادیده بگیریم. آیا جای تأسف نیست اگر کسی از ما در دام چنین طرز فکری گرفتار شود؟ اگر افکارمان به آن جهت کشانده شود بسیار دلسرد می‌شویم. یأس و دلسردی نیز ‹باعث بیماری دل می‌شود زیرا امیدها و آرزوهایمان بیش از آنکه انتظار داشتیم به تعویق افتاده‌اند.› ( امثال ۱۳:۱۲) در چنین وضعیت روحی، مشکلات و سختی‌های زندگی به آسانی ما را در گرداب اندوه و دل به حال خود سوختن گرفتار می‌سازند. به جای اینکه به فکر چاره باشیم که چگونه با موقعیت نامساعد زندگی کنار بیاییم، آه و ناله سر می‌دهیم و شروع می‌کنیم به گله و شکایت. اگر به جای این کارها حواس خود را بر برکاتی که داریم متمرکز کنیم دچار چنین وضعیت اندوهگینی نخواهیم شد.
۳. در این مقاله چه نکته‌ای را مورد بررسی قرار خواهیم داد؟
۳ امثال ۱۰:۲۲ می‌گوید: «برکت خداوند دولتمند می‌سازد، و هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید.» یَهُوَه قوم خود را امروزه رونق و سعادت روحانی بسیار داده است. پس آیا نباید اکنون سعادت روحانی خادمان یَهُوَه را برکت دانسته، شاد باشیم؟ بیایید در اینجا نگاهی به این ثروت و سعادت روحانی بیندازیم و ببینیم شخصاً از آن چه بهره‌ای برده‌ایم. خوب است گاهی کمی تأمّل کرده، به برکات و الطافی فکر کنیم که یَهُوَه نصیب ‹مرد عادل کرده است چون که وی در کمال خود گام برمی‌دارد.› یادآوری این برکات باعث می‌شود تسلیم مشکلات نشویم، بلکه با قوّت هر چه تمام‌تر پدر آسمانی‌مان را با دلی خوش و شاد خدمت کنیم. — امثال ۲۰:۷.
برکاتی که به سعادت ما انجامیده‌اند
۴، ۵. کدام تعلیم کتاب مقدّس است که خصوصاً برای شما گیرایی دارد و چرا؟
۴ دانش و درکی صحیح از تعالیم کتاب مقدّس. کلیساهای جهان مسیحیت مدعی‌اند که به کتاب مقدّس ایمان دارند. اما در مورد محتوای تعالیم آن هیچ گونه توافقی میانشان دیده نمی‌شود. اغلب، حتی در میان اعضای یک مذهب نیز در مورد تعالیم حقیقی کتاب مقدّس اختلاف نظر وجود دارد. واقعاً که چه تفاوت فاحشی میان این دسته از مردم و خادمان یَهُوَه! با وجود تفاوت‌های ملیتی، فرهنگی و نژادی، ما شاهدان یَهُوَه فقط خدایی را می‌پرستیم که به نام می‌شناسیم. برای ما این خدا جزو تثلیث اسرارآمیز نیست که ناشناختنی باشد. ( تثنیه ۶:۴؛ مزمور ۸۳:۱۸؛ مَرقُس ۱۲:۲۹) در ضمن آگاهیم که بزرگ‌ترین سؤال عالَم یعنی اینکه آیا سلطنت عالمگیر یَهُوَه خدا به حق است یا خیر بزودی پاسخ داده خواهد شد. و می‌دانیم تا زمانی که به خدا وفاداریم شخصاً درگیر این مسئله هستیم. از وضعیت واقعی مردگان نیز بی‌خبر نیستیم و در خوف خدایی که انسان‌ها را در دوزخی آتشین می‌سوزاند یا آن‌ها را تا ابد در برزخ حبس می‌کند به سر نمی‌بریم. — جامعه ۹:۵، ۱۰.
۵ علاوه بر آن، بسیار خوشحالیم که هستی و زندگی‌مان حاصل روند فرضیهٔ تکامل و تصادف کورکورانهٔ زمانه نیست. برعکس، خوشحالیم که خالق ما خداست و ما را با خصوصیاتی شبیه خصوصیات خود آفریده است. ( پیدایش ۱:۲۶؛ مَلاکی ۲:۱۰) آگاهی از این حقیقت مزمورنویس را به شعف آورده، بر آن داشت این کلام را به قلم آورد: «تو را حمد خواهم گفت زیرا که به طور مهیب و عجیب ساخته شده‌ام. کارهای تو عجیب است و جان من این را نیکو می‌داند.» — مزمور ۱۳۹:۱۴.
۶، ۷. چه تغییرات و اصلاحاتی در زندگی خود یا دیگران دیده‌اید که نشان می‌دهد برکتی از طرف خدا بوده است؟
۶ رهایی از عادات و اَعمال مضر. در مورد زیان دخانیات، افراط در مصرف مشروبات الکلی و بی‌بندوباری‌های جنسی هشدارهای زیادی در رسانه‌های خبری و گروهی به چشم می‌خورد. متأسفانه اکثر این هشدارها نادیده گرفته می‌شوند. اما چه می‌شود وقتی شخصی پاکدل پی می‌برد که این گونه اَعمال در نظر خدا بسیار ناپسندند و حتی از دیدن اعتیاد و گرایش ما به این‌ها ناراحت می‌شود؟ چرا چنین شخص صادقی ترغیب می‌شود این اَعمال و عادات مضر را از زندگی خود دور کند؟ ( اِشَعْیا ۶۳:۱۰؛ ۱قُرِنتیان ۶:۹، ۱۰؛ ۲قُرِنتیان ۷:۱؛ اَفَسُسیان ۴:۳۰) با اینکه انگیزهٔ اصلی چنین شخصی خوشنود ساختن یَهُوَه خداست، در درازمدت به خود نیز فایده می‌رساند زیرا به تندرستی و آرامش اعصاب و افکار دست می‌یابد.
۷ ترک عادت و اعتیاد برای خیلی‌ها بسیار مشکل است. اما با وجود تمام سختی‌های آن هر ساله ده‌ها هزار نفر معتاد موفق به ترک این عادات مضر می‌شوند. سپس خود را به یَهُوَه وقف می‌کنند و در ملأ عام با تعمید گرفتن در آب نشان می‌دهند که اَعمال خداناپسندانه را از زندگی خود زدوده‌اند. آیا چنین موفقیت‌هایی تشویق‌کننده نیست؟ البته. دیدن تلاش‌های این عده ما را در راه و تصمیم خود مصمم‌تر می‌کند تا هیچ گاه خود را بردهٔ رفتار و اَعمال گناه‌آلود و زیان‌آور نسازیم.
۸. کدام نصیحت کتاب مقدّس به شادی و مسرّت خانواده می‌افزاید؟
۸ زندگی خانوادگی شاد و مسرّت‌بخش. در خیلی از کشورها زندگی خانوادگی عدهٔ کثیری از مردم در حال از هم پاشیدن است. تعداد زیادی از ازدواج‌ها به طلاق می‌انجامد و حاصل اغلب آن‌ها فرزندانی است که مجبورند صدمات روحی ناشی از این جدایی را متحمّل شوند. در یکی از کشورهای اروپایی نزدیک به ۲۰ درصد خانواده‌های کشور را خانواده‌های تک‌ولی تشکیل می‌دهند. حال، یَهُوَه چگونه به ما کمک کرده است در این بخش از زندگی نیز در کمال گام برداریم؟ کافی است اَفَسُسیان ۵:۲۲–۶:۴ را بخوانیم و ببینیم کلام خدا چه نصیحتی به شوهران، زنان و فرزندان داده است. وقتی خانواده‌ها به این نصیحت و نصایح دیگر کتاب مقدّس در این زمینه عمل می‌کنند پیوند زناشویی آن‌ها مستحکم‌تر می‌گردد، والدین بهتر می‌توانند فرزندانشان را تربیت کنند و شادی خانوادگی ایشان صدچندان می‌شود. آیا می‌توان این شادی را مدیون چیزی دیگر جز برکت خدا دانست؟
۹، ۱۰. دیدگاه ما نسبت به آیندهٔ بشر چه تفاوتی با دیدگاه مردم دنیا دارد؟
۹ اطمینان کامل از اینکه تمام سختی‌ها و مشکلات دنیا بزودی حل خواهند شد. با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در علم و تکنولوژی و با وجود سعی و کوشش رهبران خیرخواه، مشکلات اصلی و عمدهٔ بشر هنوز لاینحل باقی مانده است. آقای کلائوز شْواب، بنیان‌گذار مجمع اقتصاد جهانی اخیراً اظهار کرد: «فهرست مشکلات دنیا هر روز بلندتر و بلندتر می‌شود ولی وقت و فرصت رسیدگی به آن‌ها کوتاه‌تر و کوتاه‌تر.» وی در ادامهٔ اظهارات خود به «خطرات موجود مانند تروریسم، آلودگی محیط زیست و بی‌ثباتی مالی و اقتصادی که دیگر به مرز و بوم یک کشور محدود نمی‌شوند» اشاره کرده، چنین نتیجه‌گیری نمود: «دنیای امروز، باید با واقعیت این دوره روبرو شود که اکنون بیش از هر زمان دیگر نیاز به اقدام همگانی ولی فوری و قاطع هست.» قرن بیست و یکم همچنان به سیر خود ادامه می‌دهد ولی آیندهٔ بشر هنوز تیره و تار به نظر می‌رسد.
۱۰ چقدر مایهٔ خوشنودی ماست بدانیم که یَهُوَه با برپایی ملکوت خود تحت پادشاهی مسیح تدارکی دیده است تا تمامی مشکلات بشر را حل کند! به وسیلهٔ همین ملکوت است که خدا «جنگ‌ها را تا اقصای جهان تسکین می‌دهد» یا خاموش می‌کند تا صلح فراگیر شود. ( مزمور ۴۶:۹؛ ۷۲:۷) پادشاه مسح‌شدهٔ آن ملکوت یعنی عیسی مسیح ‹مسکین و فقیر را رهایی و جان آن‌ها را از ظلم و ستم فدیه خواهد داد.› ( مزمور ۷۲:۱۲-۱۴) تحت حکمرانی آن ملکوت دیگر هیچ کمبود مواد غذایی نخواهد بود و قحطی دیگر روی نخواهد داد. ( مزمور ۷۲:۱۶) بلکه یَهُوَه «خدا هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد. و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.» ( مکاشفه ۲۱:۴) در واقع این وعده‌ها باید بسیار ما را به وجد آورند زیرا ملکوتی که این برکات را نصیب ما خواهد کرد هم‌اکنون در آسمان برپا شده است و بزودی وارد عمل خواهد شد تا امور کرهٔ زمین را تحت کنترل خود و برای فایدهٔ ما به دست بگیرد. — دانیال ۲:۴۴؛ مکاشفه ۱۱:۱۵.
۱۱، ۱۲. الف) آیا در پی لذّات رفتن شادی پایدار می‌آورد؟ توضیح دهید. ب) چه چیزی شادی حقیقی می‌آورد؟
۱۱ راه دستیابی به سعادت حقیقی را می‌دانیم. چه چیزی باعث سعادت حقیقی می‌شود؟ به عقیدهٔ یک روان‌شناس سعادت سه جنبه دارد: لذّت، فعالیت ( در محیط کار و خانواده) و هدف ( تلاش برای مقصودی والاتر و مهم‌تر از خود شخص). به گفتهٔ این شخص، از این سه عاملِ ایجاد سعادت، لذّت از همه کم‌اهمیت‌تر است. وی سپس می‌گوید: «توجه به این نکته خیلی مهم است مخصوصاً به این دلیل که بسیاری از مردم زندگی خود را حول و حوش لذّات بنا کرده‌اند.» نظر کتاب مقدّس در این زمینه چیست؟
۱۲ سلیمان، پادشاه اسرائیل باستان گفت: «من در دل خود گفتم: الآن بیا تا تو را به عیش و عشرت بیازمایم؛ پس سعادتمندی را ملاحظه نما. و اینک آن نیز بطالت بود. در بارهٔ خنده گفتم که مجنون است و در بارهٔ شادمانی که چه می‌کند.» ( جامعه ۲:۱، ۲) بنا به این گفتهٔ کتاب مقدّس آن شادی و خرسندی که از لذّات منشأ می‌شود موقتی است و دوام چندانی ندارد. فعالیت و کار چطور؟ درخور توجه است که فعالیت‌هایی که در آن‌ها سهیم هستیم یعنی موعظه کردن ملکوت خدا و شاگرد ساختن، کارهایی‌اند بسیار پرمفهوم و پراهمیت. ( متّیٰ ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰) وقتی پیام نجاتی را که کتاب مقدّس وعده داده است با دیگران در میان می‌گذاریم در واقع در کاری بسیار حیاتی سهیم می‌شویم. این فعالیت هم به نجات ما می‌انجامد و هم به نجات آنانی که به ما گوش می‌دهند. ( ۱تیموتاؤس ۴:۱۶) و نشان می‌دهد که «با خدا همکاران هستیم.» از این رو شخصاً پی می‌بریم که «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.» ( ۱قُرِنتیان ۳:۹؛ اَعمال ۲۰:۳۵) چنین هدف والایی نه فقط زندگی ما را غنی‌تر می‌سازد بلکه به آفریدگار ما نیز فرصتی می‌دهد تا جوابی دندان‌شکن به شیطان ابلیس دهد. ( امثال ۲۷:۱۱) هیچ جای شکی نیست که یَهُوَه به ما ثابت کرده است که پرستش و دینداری، شادی پایدار و حقیقی به همراه می‌آورد. — ۱تیموتاؤس ۴:۸.
۱۳. الف) از چه لحاظ مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک برای ما برکتی شادی‌آور است؟ ب) شخصاً چه فایده‌ای از مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک برده‌اید؟
۱۳ یک برنامهٔ آموزشی مهم و مؤثر. یک پیر جماعت به نام گِرهارد در یکی از جماعات شاهدان یَهُوَه، خاطرات دوران نوجوانی خود را به یاد آورده می‌گوید: «وقتی نوجوان بودم، در حرف زدن مشکل داشتم. کمی که تحت فشار قرار می‌گرفتم نمی‌توانستم کلمات را خوب تلفظ کنم و زود به لکنت زبان می‌افتادم. از این بابت خیلی احساس حقارت می‌کردم و برایم عقده شده بود. پدر و مادرم مرا به یک آموزشگاه مخصوص فرستادند تا شاید صحبت کردنم بهتر شود ولی فایده‌ای نداشت. مشکل من مشکل روانی بود نه نقص عضو. بعد به مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک روی آوردم که واقعاً برکتی است از طرف یَهُوَه خدا. وقتی در این مدرسه ثبت‌نام کردم جرأتم بیشتر شد. خیلی تلاش می‌کردم هر چه در مدرسه یاد می‌گرفتم به اجرا بگذارم. بعد از مدتی فایده‌اش را دیدم. در صحبت کردن راحت‌تر و سلیس‌تر شدم و دیگر احساس حقارت نمی‌کردم و در خدمت موعظه هم شهامت بیشتری پیدا کردم. الآن می‌توانم سخنرانی عمومی هم بدهم. خیلی از یَهُوَه ممنونم که با استفاده از این مدرسه زندگی مرا عوض کرد.» آیا نباید از بابت آموزشی که یَهُوَه برای انجام دادن کارش به ما می‌دهد سپاسگزار باشیم؟
۱۴، ۱۵. وقتی مصیبت روی می‌دهد چه کمکی در اختیار داریم؟ مثال بیاورید.
۱۴ رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه و برخورداری از حمایت برادری جهانی. خواهری به نام کاترین در آلمان از شنیدن خبر زلزلهٔ دریایی و موج کشنده‌ای که در آسیای جنوب شرقی ایجاد کرد بسیار متأثر و نگران شده بود. زیرا دختر وی در زمان وقوع آن فاجعه در تایلند بود. این مادر به مدت ۳۲ ساعت هیچ خبری از دخترش نداشت و نمی‌دانست که آیا همراه سایر قربانیان آن حادثه جان سپرده بود یا جان سالم به در برده بود. بالاخره بعد از مدتی با او تماس گرفتند و به اطلاع وی رساندند که دخترش صحیح و سالم است. وجد و احساس این مادر را نمی‌توان تصوّر کرد!
۱۵ چه چیزی به کاترین کمک کرد آن ساعات توان‌فرسا را تحمّل کند؟ وی در نامه‌ای چنین نوشت: «تقریباً تمام وقت به یَهُوَه دعا می‌کردم. به دفعات حس کردم که چقدر این دعاها افکار و اعصاب مرا تسکین می‌داد. در ضمن برادران و خواهران عزیزم نیز در کنارم بودند و مرا تقویت می‌کردند.» ( فیلِپّیان ۴:۶، ۷) حال اگر این خواهر طی آن ساعاتی که عذاب می‌کشید یَهُوَه را نمی‌شناخت تا به او دعا کند یا کسی را نداشت که مثل برادران روحانی‌اش همدرد او باشد و او را تسلّی دهد چه اتفاقی برایش می‌افتاد؟ بلی، رابطهٔ نزدیکی که با یَهُوَه خدا و پسرش داریم و همین طور پیوند صمیمی‌ای که بین ما و برادران مسیحی‌مان در سراسر جهان وجود دارد، بسیار گرانبها و برکتی بزرگ است که هرگز نباید آن را امری بدیهی بپنداریم.
۱۶. مثالی بیاورید که اهمیت و برکت امید به رستاخیز را نشان می‌دهد.
۱۶ امید دیدن عزیزان از دست رفته. ( یوحنّا ۵:۲۸، ۲۹) مردی جوان به نام مَتِیاس در خانواده‌ای مسیحی بزرگ شده بود ولی متأسفانه قدر برکاتی را که داشت نمی‌دانست. بدین علّت در سنین نوجوانی کم‌کم از جماعت شاهدان یَهُوَه دوری گرفت تا اینکه بالاخره آن را ترک کرد. وی اخیراً در نامه‌ای چنین نوشت: «من و پدرم هیچ وقت صحبت‌های عمیق نداشتیم. در آن سال‌هایی که بزرگ می‌شدم با هم خیلی جرّوبحث می‌کردیم. ولی می‌دانم که پدرم همیشه خیر و صلاح مرا می‌خواست. او مرا خیلی دوست داشت، ولی من آن موقع نمی‌توانستم این را تشخیص دهم. سال ۱۹۹۶، وقتی پدرم رو به مرگ بود، کنار تختش نشستم و دستش را توی دستم گرفتم و زارزار گریه کردم. به او گفتم که از رفتارم خیلی پشیمانم و متأسفم که باعث این همه درد و ناراحتی او شده بودم. به او گفتم که خیلی دوستش دارم. ولی حیف که دیگر نمی‌توانست حرف‌های مرا بشنود. پدرم مدتی مریض بود و دیگر حالش خوب نشد و بالاخره فوت کرد. اگر تا موقع رستاخیز پدرم زنده ماندم سعی می‌کنم گذشته را هر طور شده جبران کنم. و می‌دانم خیلی خوشحال می‌شود که بداند الآن یک پیر جماعت شده‌ام و با همسرم پیشگامی می‌کنم.» واقعاً که امید به رستاخیز برکتی بسیار بزرگ و غیر قابل توصیف است!
«هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید»
۱۷. تعمّق در مورد برکات یَهُوَه چه تأثیری بر ما می‌گذارد؟
۱۷ عیسی مسیح در مورد پدر آسمانی‌اش گفت: «آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می‌سازد و باران بر عادلان و ظالمان می‌باراند.» ( متّیٰ ۵:۴۵) اگر یَهُوَه برکات خود را حتی به ظالمان و بدان هم می‌دهد، بدون شک به خادمانش که در کمال وفاداری گام برمی‌دارند بیشتر برکت می‌دهد! مزمور ۸۴:۱۱ می‌گوید: «یَهُوَه خدا . . . هیچ چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که به راستی سالک باشند.» پس وقتی به مهربانی‌های یَهُوَه فکر می‌کنیم و می‌بینیم با چه محبتی از ما مراقبت کرده، همیشه نگران کسانی است که او را دوست دارند، قلبمان از شادی و سپاس لبریز می‌شود!
۱۸. الف) چرا می‌توانیم بگوییم که برکات یَهُوَه هیچ درد و زحمتی به همراه ندارند؟ ب) چرا بسیاری از خادمان وفادار خدا درد و محنت می‌کشند؟
۱۸ چیست که به قوم یَهُوَه چنین سعادت و موفقیت روحانی بخشیده است؟ «برکت خداوند.» و نیز فراموش نمی‌کنیم که وی با برکاتش «هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید.» ( امثال ۱۰:۲۲) پس چرا مؤمنان و وفاداران به خدا باید متحمّل سختی‌ها و آزمایش‌های پی‌درپی شوند و درد و محنت بکشند؟ مشکلات و سختی‌ها عمدتاً از سه عامل منشأ می‌شوند: ( ۱) تمایل فطری ما به گناه. ( پیدایش ۶:۵؛ ۸:۲۱؛ یعقوب ۱:۱۴، ۱۵) ( ۲) شیطان و دیوهایش. ( اَفَسُسیان ۶:۱۱، ۱۲) ( ۳) دنیای شریر. ( یوحنّا ۱۵:۱۹) اگر یَهُوَه اجازه می‌دهد برایمان اتفاقات بد رخ دهد دلیل نمی‌شود که او منشأ آن‌هاست. نمی‌توانیم انکار کنیم که «هر بخشندگی نیکو و هر بخششِ کامل از بالا است و نازل می‌شود از پدر نورها.» ( یعقوب ۱:۱۷) برکات یَهُوَه هیچ زحمت و دردی به همراه ندارند.
۱۹. چه آینده‌ای در انتظار کسانی است که در کمال وفاداری گام برمی‌دارند؟
۱۹ سعادت و ترقی روحانی همیشه مستلزم ایجاد رابطهٔ نزدیک با یَهُوَه است. هر چه رابطه‌مان با او صمیمی‌تر می‌شود بیشتر ‹برای خود اساس نیکو به جهت عالَم آینده می‌نهیم تا حیات جاودانی آینده را به دست آوریم.› ( ۱تیموتاؤس ۶:۱۲، ۱۷-۱۹) در دنیایی که خدا می‌سازد، برکات جسمانی نیز در کنار برکات روحانی نصیبمان خواهد شد. حیات جاودانی آتی برای هر کس که ‹آواز یَهُوَه خدای خود را بشنود› مملوّ از برکات گوناگون خواهد بود. ( تثنیه ۲۸:۲) حال که در این راستا مصمم‌تر شده‌ایم، بیایید با شادی تمام در کمال وفاداری گام برداریم.
چه آموختید؟
• چرا عاقلانه نیست ذهن خود را بیش از حد به آینده مشغول کنیم؟
• امروز از چه برکاتی برخورداریم؟
• چرا خادمان وفادار خدا دچار درد و محنت می‌شوند؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]