مراجعه به متن

مراجعه به فهرست مطالب

نکاتی از بخش اوّل کتاب مزامیر

نکاتی از بخش اوّل کتاب مزامیر

کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از بخش اوّل کتاب مزامیر

چه نام مناسبی را می‌توان برای کتابی انتخاب کرد که بیشتر محتوای آن آفریدگارمان یَهُوَه خدا را مورد ستایش قرار می‌دهد؟‏ بدرستی که نام مزامیر برازندهٔ این کتاب است.‏ مزامیر،‏ قطورترین بخش از کتاب مقدّس،‏ مجموعه‌ای از سرودهای زیبایی است که در آن خصوصیات شگفت‌انگیز و اَعمال عظیم یَهُوَه توصیف و به بسیاری از نبوّت‌ها اشاره شده است.‏ تعداد زیادی از این سرودها بیان‌کنندهٔ احساسات نویسنده در سختی‌هاست.‏ نگارش آن‌ها طی هزار سال صورت گرفته است یعنی از ایّام موسای نبی تا رهایی اسرائیلیان از بابل.‏ سرایندگان آن سرودها موسی،‏ داود و اشخاص دیگر بودند و عَزْرای کاهن کلّ آن‌ها را در کتابی جمع‌آوری کرد.‏

از دیرباز کتاب مزامیر به پنج مجموعه یا بخش تقسیم شده است:‏ (‏ ۱)‏ مزامیر ۱-‏۴۱‏؛‏ (‏ ۲)‏ مزامیر ۴۲-‏۷۲‏؛‏ (‏ ۳)‏ مزامیر ۷۳-‏۸۹‏؛‏ (‏ ۴)‏ مزامیر ۹۰-‏۱۰۶‏؛‏ (‏ ۵)‏ مزامیر ۱۰۷-‏۱۵۰‏.‏ در این مقاله مجموعهٔ اوّل مورد بررسی قرار گرفته است.‏ تمامی این مجموعه به غیر از سه سرود را داود،‏ پادشاه اسرائیل باستان نگاشته است.‏ هویت سرایندگان مزامیر ۱،‏ ۱۰ و ۳۳ ناشناخته است.‏

‏«خدایم صخرهٔ من است»‏

‏(‏ مزامیر ۱:‏۱–‏۲۴:‏۱۰‏)‏

در مزمور اوّل به شادی مردی اشاره می‌شود که رغبتش در شریعت یَهُوَه است،‏ اما مزمور دوّم وارد مبحث ملکوت می‌شود.‏ a بیشتر این بخش از مزامیر سرودهای تضرع‌آمیز به درگاه یَهُوَه خداست.‏ برای مثال،‏ در مزامیر ۳-‏۵،‏ ۷،‏ ۱۲،‏ ۱۳ و ۱۷ از خدا استدعای رهایی از دست دشمنان می‌شود.‏ در مزمور ۸ عظمت یَهُوَه و ناچیز بودن انسان برجسته شده است.‏

داود با وصف یَهُوَه به عنوان پشتیبان قومش چنین سروده است:‏ «خدایم صخرهٔ من است که در او پناه می‌برم.‏» (‏ مزمور ۱۸:‏۲‏)‏ یَهُوَه در مزمور ۱۹ به عنوان آفریدگار و قانون‌گذار اعظم،‏ در مزمور ۲۰ به عنوان منجی و در مزمور ۲۱ به عنوان نجات‌دهندهٔ پادشاه مسح‌شدهٔ خود مورد ستایش قرار می‌گیرد.‏ وی در مزمور ۲۳ همچون شبان اعظم و در مزمور ۲۴ به عنوان پادشاهی پرجلال توصیف شده است.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۲:‏۱،‏ ۲ ‏—‏ امّت‌ها در بارهٔ چه چیز ‹باطلی تفکّر› می‌کنند؟‏ ‹تفکّر باطل› امّت‌ها در این است که با حکومت‌های بشری خود سعی بر این دارند حاکمیت خویش را تداوم دهند.‏ از آنجایی که محکوم به ناکامی هستند مقصود ایشان باطل است.‏ آیا امّت‌ها حقیقتاً می‌توانند «به ضدّ خداوند و به ضدّ مسیح او» بایستند؟‏

۲:‏۷ ‏—‏ «فرمان» یَهُوَه چیست؟‏ این فرمان عهدی است در بارهٔ ملکوت که یَهُوَه با پسر عزیزش عیسی مسیح بسته است.‏ —‏ لوقا ۲۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۲:‏۱۲ ‏—‏ حاکمان امّت‌ها چگونه می‌توانند ‹پسر را ببوسند›؟‏ در دوران باستان بوسیدن ابراز دوستی و وفاداری بود.‏ همچنین به عنوان خوشامدگویی به میهمانان محسوب می‌شد.‏ به حاکمان زمین فرمان داده شده است پسر را ببوسند،‏ به این مفهوم که پادشاهی مسیح را بپذیرند.‏

۳:‏ سرآغاز —‏ منظور از سرآغاز در برخی مزامیر چیست؟‏ در آغاز برخی مزامیر نام سرایندهٔ آن ذکر شده و یا همچون مزمور ۳ اطلاعاتی در مورد وضعیت نگارنده هنگام سراییدن آن داده شده است.‏ برخی اوقات در سرآغاز مقصود سرود (‏ همچون مزامیر ۴ و ۵‏)‏ و همچنین آلات موسیقی‌ای که به کار می‌رود (‏ همچون مزمور ۶‏)‏ بیان شده است.‏

۳:‏۲ ‏—‏ «سِلاه» چیست؟‏ مقصود از این واژه غالباً برای مکث و تعمّق هنگام سرود خواندن است،‏ حال چه با موسیقی و چه بدون آن.‏ از این مکث برای تأثیر گذاشتن بر فکر و احساس استفاده می‌شد.‏ پس لزومی ندارد که هنگام قرائت مزمور برای عموم واژهٔ سِلاه خوانده شود.‏

۱۱:‏۳ ‏—‏ چه ارکانی منهدم شده است؟‏ این ارکان پایه‌هایی هستند که اجتماع بشری بر آن قرار گرفته شده است؛‏ از قبیل قانون،‏ نظم و عدالت.‏ هنگامی که در این پایه‌های اجتماعی آشفتگی به وجود آید،‏ بی‌نظمی و بی‌عدالتی حاکم می‌گردد.‏ در چنین وضعیتی «مرد عادل» می‌باید کاملاً به خدا توکّل کند.‏ —‏ مزمور ۱۱:‏۴-‏۷‏.‏

۲۱:‏۳ ‏—‏ در این آیه،‏ اهمیت عبارت «تاجی از زرِ خالص» چیست؟‏ در اینجا نیامده است که به تاج حقیقی داود اشاره می‌کند یا به پیروزی‌هایی که همچون تاج برایش جلال آورده بود.‏ به هر حال،‏ آیه به طور نبوی به تاجی اشاره می‌کند که عیسی در سال ۱۹۱۴ دریافت کرد.‏ طلا بودن این تاج خصوصیت والای پادشاهی عیسی را به تصویر می‌کشد.‏

۲۲:‏۱،‏ ۲ ‏—‏ چرا داود احساس کرد که یَهُوَه او را رها کرده است؟‏ داود چنان تحت فشار دشمنانش قرار گرفته بود که ‹ دلش مثل موم گردیده،‏ در میان احشایش گداخته شده بود.‏› (‏ مزمور ۲۲:‏۱۴‏)‏ در آن شرایط شاید احساس می‌کرد که یَهُوَه او را رها کرده است.‏ هنگامی که عیسی را بر روی تیر چوبی میخکوب کردند وی نیز چنین احساسی داشت.‏ (‏ متّیٰ ۲۷:‏۴۶‏)‏ در واقع،‏ سخنان داود منعکس‌کنندهٔ احساس بشر هنگام اوضاع وخیم است.‏ با این حال،‏ از دعای داود در مزمور ۲۲:‏۱۶-‏۲۱ معلوم می‌شود که وی ایمان خود را به خدا از دست نداده بود.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۱:‏۱‏.‏ نباید با کسانی که یَهُوَه را دوست ندارند معاشرت کنیم.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳‏.‏

۱:‏۲‏.‏ هرگز نباید روزی را بدون توجه به امور روحانی بگذرانیم.‏ —‏ متّیٰ ۴:‏۴‏.‏

۴:‏۴‏.‏ هنگام خشم عاقلانه است جلوی دهان خود را گرفته،‏ از گفتن سخنی که باعث پشیمانی می‌شود خودداری کنیم.‏ —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۶‏.‏

۴:‏۵‏.‏ ایثارگری‌های روحانی هنگامی «قربانی‌های عدالت» محسوب می‌شود که انگیزهٔ ما صحیح و رفتارمان مطابق با معیارهای یَهُوَه باشد.‏

۶:‏۵‏.‏ حقیقتاً که چیزی بهتر از حمد گفتن یَهُوَه در زندگی نیست!‏ —‏ مزمور ۱۱۵:‏۱۷‏.‏

۹:‏۱۲‏.‏ یَهُوَه آنانی را که خون می‌ریزند مجازات خواهد کرد ولی به «فریاد مساکین» خواهد رسید.‏

۱۵:‏۲،‏ ۳؛‏ ۲۴:‏۳-‏۵‏.‏ پرستندگان حقیقی می‌باید راستگو باشند و از قسم و افترای دروغ احتراز کنند.‏

۱۵:‏۴‏.‏ حتی اگر دشوار باشد ما باید تمام سعی خود را بکنیم تا قسمی را که خوردهایم ادا کنیم،‏ مگر اینکه با کلام خدا مغایرت داشته باشد.‏

۱۵:‏۵‏.‏ ما به عنوان شاهدان یَهُوَه نباید از پول استفادهٔ نابجا بکنیم.‏

۱۷:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏ «آدمیان» این جهان سعی می‌کنند ثروتی به دست آورند تا بهتر زندگی کنند،‏ خانواده‌ای تشکیل دهند و از خود ارثی به جای گذارند.‏ اما داود سعی کرد در زندگی نامی نیکو نزد خدا یابد تا ‹روی او را ببیند› یا لطف یَهُوَه شامل حالش شود.‏ داود هنگام ‹بیدار شدن› یا آگاه شدن از وعدهٔ یَهُوَه و اطمینان یافتن از پشتیبانی‌اش ‹از صورت خدا سیر› می‌شد یعنی شاد بود که یَهُوَه با اوست.‏ آیا نباید همچون داود بر امور روحانی تمرکز کنیم؟‏

۱۹:‏۱-‏۶‏.‏ اگر خلقتی که قادر به تکلّم نیست یَهُوَه را جلال می‌دهد چقدر بیشتر ما که قادر به تفکّر،‏ تکلّم و پرستش هستیم می‌باید چنین کنیم؟‏ —‏ مکاشفه ۴:‏۱۱‏.‏

۱۹:‏۷-‏۱۱‏.‏ انتظارات یَهُوَه حقیقتاً به ما فایده می‌رساند!‏

۱۹:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏ ‹سهوها› یا خطایا و اَعمال متکبّرانه گناهانی می‌باشند که می‌باید از آن‌ها برحذر بود.‏

۱۹:‏۱۴‏.‏ نه تنها به اَعمال خود بلکه به افکار خود نیز باید توجه کرد.‏

‏«مرا به سبب کمالم مستحکم نموده‌ای»‏

‏(‏ مزمور ۲۵:‏۱–‏۴۱:‏۱۳‏)‏

در مزامیر ۲۵ و ۲۶ تمایلات قلبی داود را برای حفظ کمال یا تمامیت خود می‌بینیم!‏ وی چنین سرود:‏ «من در کمال خود سالک می‌باشم.‏» (‏ مزمور ۲۶:‏۱۱‏)‏ او در دعای خود برای بخشش گناهانش چنین اذعان کرد:‏ «هنگامی که خاموش می‌بودم،‏ استخوان‌هایم پوسیده می‌شد از نعره‌ای که تمامی روز می‌زدم.‏» (‏ مزمور ۳۲:‏۳‏)‏ داود به تمام آنانی که به یَهُوَه وفادارند چنین اطمینان می‌دهد:‏ «چشمان خداوند به سوی صالحان است و گوش‌های وی به سوی فریاد ایشان.‏» —‏ مزمور ۳۴:‏۱۵‏.‏

حقیقتاً توصیه‌ای که در مزمور ۳۷ آمده است نه تنها برای اسرائیلیان مفید بود بلکه برای ما که در «ایّام آخر» نظام شیطان زندگی می‌کنیم نیز مفید است!‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏)‏ در مزمور ۴۰:‏۷،‏ ۸ به طور نبوی در بارهٔ عیسی مسیح چنین آمده است:‏ «اینک می‌آیم!‏ در طومار کتاب در بارهٔ من نوشته شده است.‏ در به جا آوردن ارادهٔ تو ای خدای من رغبت می‌دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.‏» آخرین مزمور این مجموعه در بارهٔ تقاضای داود از یَهُوَه طی دوران آشفتگی خود به دلیل گناهش با بَتْشَبَع می‌باشد.‏ در آنجا داود چنین سروده است:‏ «مرا به سبب کمالم مستحکم نموده‌ای.‏» —‏ مزمور ۴۱:‏۱۲‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۲۶:‏۶ ‏—‏ چگونه می‌توانیم همچون داود به طور مجازی مذبح را طواف کنیم یا به دور آن بگردیم؟‏ مذبح سمبولی بود از خواست یَهُوَه در رابطه با پذیرفتن قربانی عیسی مسیح در راه رستگاری بشر.‏ (‏ عبرانیان ۸:‏۵؛‏ ۱۰:‏۵-‏۱۰‏)‏ ما با نشان دادن ایمانمان به این قربانی به دور این مذبح می‌گردیم.‏

۲۹:‏۳-‏۹ ‏—‏ تشبیه آواز یا صدا یَهُوَه به رعدی که به طور خوف‌انگیزی در سفر است چه موضوعی را به تصویر می‌کشد؟‏ فقط قدرت حیرت‌آور یَهُوَه را به تصویر می‌کشد!‏

۳۳:‏۶ ‏—‏ منظور از ‹نَفْخِه› یا نَفَسی که از دهان یَهُوَه بیرون می‌آید چیست؟‏ این نیروی فعال یا روح‌القدس یَهُوَه است که با آن زمین و ستارگان را آفرید.‏ (‏ پیدایش ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ از این جهت نَفَس یَهُوَه خوانده می‌شود چرا که همچون نَفَسی پرقدرت برای انجام ارادهٔ یَهُوَه به راه‌های دور فرستاده می‌شود.‏

۳۵:‏۱۹ ‏—‏ منظور داود از اینکه تقاضا کرد آنانی که به او بغض می‌نمایند چشمک نزنند چیست؟‏ چشمک زدن دشمنان داود نشان‌دهندهٔ این بود که در نقشهٔ مغرضانه‌شان بر ضدّ او موفق بوده‌اند.‏ داود در دعا تقاضا کرد که دشمنانش به این موفقیت دست نیابند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲۶:‏۴‏.‏ باید از کسانی که هویتشان از طریق چت‌روم نامعلوم است،‏ از همکلاسی‌ها یا همکارانی که وانمود می‌کنند دوست ما هستند،‏ از مرتدانی که نقاب صداقت بر چهرهٔ خود می‌کشند و از کسانی که در زندگی دورو می‌باشند برحذر باشیم.‏ اگر چنین کنیم حقیقتاً عاقلانه رفتار کرده‌ایم.‏

۲۶:‏۷،‏ ۱۲؛‏ ۳۵:‏۱۸؛‏ ۴۰:‏۹‏.‏ ما باید یَهُوَه را در گردهمایی‌های مسیحی حمد گوییم.‏

۲۶:‏۸؛‏ ۲۷:‏۴‏.‏ آیا با رغبت در جلسات شرکت می‌کنیم؟‏

۲۶:‏۱۱‏.‏ داود در حالی که تمام و کمال در راه خدا سلوک می‌کرد تقاضای خلاصی یا بخشش گناهانش را کرد.‏ بلی،‏ ما نیز با وجود ناکاملی می‌توانیم تمام و کمال در راه خدا سلوک کنیم.‏

۲۹:‏۱۰‏.‏ جلوس کردن یَهُوَه بر «طوفان» نشانگر این موضوع است که وی کاملاً بر قدرتش تسلّط دارد.‏

۳۰:‏۵‏.‏ برجسته‌ترین صفت یَهُوَه محبت است نه خشم.‏

۳۲:‏۹‏.‏ یَهُوَه نمی‌خواهد که ما مثل اسب یا قاطر با افسار و شلاق مطیع او شویم.‏ برعکس،‏ تمایل دارد که با درک اراده‌اش مطیع او گردیم.‏

۳۳:‏۱۷-‏۱۹‏.‏ هیچ نظام بشری،‏ هر چقدر هم که توانا باشد،‏ نمی‌تواند رستگاری را فراهم سازد.‏ اعتماد ما فقط باید به یَهُوَه و ترتیبات ملکوتی وی باشد.‏

۳۴:‏۱۰‏.‏ حقیقتاً که چه تضمینی برای آنانی که ملکوت خدا را در صدر زندگی خود قرار می‌دهند!‏

۳۹:‏۱،‏ ۲‏.‏ هنگامی که شخص شریر برای آزار رساندن به هم‌ایمانانمان سعی کند از زیر زبان ما حرف بکشد،‏ عاقلانه خواهد بود که «دهان خود را به لجام [افسار] نگاه» داشته،‏ سکوت اختیار کنیم.‏

۴۰:‏۱،‏ ۲‏.‏ امید به یَهُوَه می‌تواند به ما کمک کند تا ناراحتی‌ها را تحمّل کرده،‏ ‹از چاه هلاکت و از گل لجن› بیرون آییم.‏

۴۰:‏۵،‏ ۱۲‏.‏ اگر فراموش نکنیم که برکات یَهُوَه ‹به حدّی زیاد است که نمی‌توان آن را شمارد› هرگز مصیبت‌ها و گناهانمان هر چقدر هم زیاد باشند نمی‌توانند ما را از پای درآورند.‏

‏‹یَهُوَه متبارک باد›‏

حقیقتاً ۴۱ سرود اوّلین مجموعه بسیار تسلّی‌دهنده و تشویق‌کننده است!‏ ما می‌توانیم با وجود مصیبت‌ها یا عذاب وجدان از این بخش کلام خدا قوّت و تسلّی بیابیم.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ اطلاعاتی که در این مزامیر وجود دارد راهنمایی‌های قابل‌اعتمادی برای زندگی ما می‌باشد.‏ این مزامیر به کرّات به ما اطمینان می‌دهند که یَهُوَه ما را از هر گونه گرفتاری رهایی خواهد داد.‏

اوّلین مجموعه با این کلمات پایان می‌پذیرد:‏ ‹یَهُوَه خدای اسرائیل متبارک باد.‏ از ازل تا به ابد.‏ آمین و آمین.‏› (‏ مزمور ۴۱:‏۱۳‏)‏ آیا با بررسی آن برانگیخته نمی‌شویم یَهُوَه را متبارک خوانیم؟‏

‏[پاورقی]‏

a مزمور ۲ تحققی نخستین در ایّام داود داشت.‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۵]‏

اگر خلقت بی‌جان،‏ یَهُوَه را جلال می‌بخشد چقدر بیشتر ما باید او را جلال ببخشیم!‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳]‏

بیشتر ۴۱ مزمور این مجموعه را داود سراییده است

‏[تصویر در صفحهٔ ۴]‏

آیا می‌دانید یَهُوَه در کدام مزمور همچون شبانی توصیف شده است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

هرگز نباید روزی را بدون توجه به امور روحانی بگذرانیم

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۳]‏

Stars: Courtesy United States Naval Observatory

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۵]‏

Stars, pages 4 and 5: Courtesy United States Naval Observatory

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۶]‏

Stars: Courtesy United States Naval Observatory