‏«شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم»!‏

‏«شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.‏ تمامی روز تفکّر من است.‏» —‏ مزمور ۱۱۹:‏۹۷‏.‏

۱،‏ ۲ .‏ الف)‏ سرایندهٔ مزمور ۱۱۹ با چه شرایطی مواجه بود؟‏ ب)‏ عکس‌العمل وی چگونه بود و چرا؟‏

سرایندهٔ مزمور ۱۱۹ با مشکلات فراوانی روبرو بود.‏ دشمنان متکبّر با بی‌اعتنایی به شریعت خدا او را استهزا می‌کردند و به او افترا می‌زدند.‏ سَروَران بر ضدّ او مشورت می‌نمودند و در پی آزار و اذیتش بودند.‏ شریران بر گرد او حلقه زده بودند و او را تهدید به مرگ می‌کردند.‏ بدین سبب ‹جانش از حزن گداخته شده بود.‏› (‏ مزمور ۱۱۹:‏۹،‏ ۲۳،‏ ۲۸،‏ ۵۱،‏ ۶۱،‏ ۶۹،‏ ۸۵،‏ ۸۷،‏ ۱۶۱‏)‏ مزمورنویس با وجود همهٔ این مشکلات چنین سرایید:‏ «شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.‏ تمامی روز تفکّر من است.‏» —‏ مزمور ۱۱۹:‏۹۷‏.‏

^۲ شاید از خود بپرسید:‏ «شریعت خدا چگونه می‌تواند منشأ تسکین و تسلّی باشد؟‏» اطمینان مزمورنویس از اینکه یَهُوَه به او علاقه‌مند بود وی را تقویت می‌کرد.‏ با وجود مشقّاتی که از سوی مخالفانش تحمّل می‌کرد،‏ بسیار شاد بود چرا که با شریعت خدا آشنا می‌بود.‏ او متوجه رفتار مهربانانهٔ یَهُوَه شده بود.‏ به علاوه،‏ به‌کارگیری نصایح خدا مزمورنویس را از دشمنانش حکیم‌تر ساخته بود و حتی حافظ جانش می‌بود.‏ اطاعت از شریعت خدا به او صلح و وجدانی پاک داده بود.‏ —‏ مزمور ۱۱۹:‏۱،‏ ۹،‏ ۶۵،‏ ۹۳،‏ ۹۸،‏ ۱۶۵‏.‏

۳.‏ چرا امروزه برای مسیحیان زندگی کردن تحت معیارهای خدا دشوار است؟‏

^۳ امروزه نیز ایمان برخی از خادمان خدا تحت آزمایش قرار می‌گیرد.‏ لزوماً زندگی ما همچون زندگی مزمورنویس در معرض خطر قرار نمی‌گیرد.‏ با این حال،‏ در دورانی زندگی می‌کنیم که کتاب مقدّس آن را «زمان‌های سخت» می‌نامد.‏ بیشتر انسان‌هایی که روزانه با ایشان برخورد می‌کنیم هیچ گونه ارزشی برای امور روحانی قائل نیستند؛‏ اهداف آنان خودخواهانه و مادی است،‏ رفتارشان خودپسندانه و توهین‌آمیز است.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏)‏ جوانان مسیحی مرتباً در رابطه با امور اخلاقی تحت آزمایش قرار می‌گیرند.‏ در چنین شرایطی محبت به یَهُوَه و انجام دادن کار درست دشوار است.‏ حال،‏ چگونه می‌توانیم از خود محافظت کنیم؟‏

۴.‏ مزمورنویس چگونه نشان داد که برای شریعت خدا ارزش قائل است و آیا مسیحیان نیز باید چنین کنند؟‏

^۴ آنچه به مزمورنویس کمک کرد تا فشار مشکلات را تحمّل کند مطالعه و تعمّق در شریعت خدا بود.‏ وی با این کار خود باعث شد که شریعت خدا را دوست بدارد.‏ تقریباً همهٔ آیات مزمور ۱۱۹ به شریعت یَهُوَه اشاره می‌کند.‏ * البته،‏  مسیحیان تحت شریعت موسوی که خدا به اسرائیل باستان داد قرار ندارند.‏ (‏ کُولُسیان ۲:‏۱۴‏)‏ با این حال،‏ اصولی که در آن شریعت وجود دارد همواره پرارزش است.‏ این اصول همان گونه که تسلّی را برای مزمورنویس فراهم ساخت برای خادمان امروز خدا می‌تواند منشأ تسلّی شود که با دشواری‌های زندگی مواجهند.‏

۵.‏ کدام قوانین شریعت موسوی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۵ بررسی سه قانون شریعت موسوی یعنی سَبَّت،‏ خوش‌چینی و برحذر بودن از طمع تشویق‌کننده است.‏ با درک اصول هر یک از این قوانین قادر خواهیم بود با مشکلات امروزه مقابله کنیم.‏

برآورده کردن نیاز روحانی

۶.‏ بشر با چه نیازهایی خلق شده است؟‏

^۶ بشر با نیازهای بخصوصی خلق شده است.‏ برای اینکه از لحاظ جسمی سالم بماند به غذا،‏ نوشیدنی و سرپناه نیازمند است.‏ همچنین می‌باید نیاز روحانی خود را برآورده سازد.‏ در غیر این صورت شاد نخواهد بود.‏ (‏متّیٰ ۵:‏۳‏)‏ یَهُوَه که از این نیاز فطری آگاه بود فرمانی صادر کرد تا قوم یک روز در هفته از فعالیت روزانه بازایستند و به جای آن به امور روحانی بپردازند.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ یَهُوَه چه فرقی مابین روز سَبَّت و روزهای دیگر قرار داد؟‏ ب)‏ مقصود از سَبَّت چه بود؟‏

^۷ نگه داشتن سَبَّت تأکیدی بود بر رسیدگی به امور روحانی.‏ اوّلین باری که واژهٔ «سَبَّت» در کتاب مقدّس ذکر شد در رابطه با جمع‌آوری منّ در بیابان است.‏ به اسرائیلیان گفته شده بود که شش روز در هفته این نان معجزه‌آسا را جمع‌آوری کنند.‏ ولی در روز ششم «نانِ دو روز» برایشان مهیا می‌شد چون که روز هفتم «سَبَّت خداوند» بود و هر کس می‌بایست در جای خود می‌نشست.‏ (‏ خروج ۱۶:‏۱۳-‏۳۰‏)‏ در یکی از ده فرمان آمده بود که به هیچ وجه در روز سَبَّت کاری انجام نگیرد،‏ چرا که روزی مقدّس بود و مجازات سرپیچی از آن مرگ می‌بود.‏ —‏ خروج ۲۰:‏۸-‏۱۱؛‏ اعداد ۱۵:‏۳۲-‏۳۶‏.‏

^۸ قانون سَبَّت نشان می‌داد که یَهُوَه به رفاه جسمانی و روحانی قومش توجه دارد.‏ عیسی گفت:‏ «سَبَّت به جهت انسان مقرّر شد.‏» (‏ مَرقُس ۲:‏۲۷‏)‏ این موقعیت فقط برای استراحت اسرائیلیان نبود بلکه به آن‌ها فرصتی می‌داد که به خالق خود نزدیک شوند.‏ (‏ تثنیه ۵:‏۱۲‏)‏ این روز مختص امور روحانی از قبیل پرستش به طور خانوادگی،‏ دعا و تعمّق بر شریعت خدا بود.‏ بدین شکل اسرائیلیان از صرف کردن همهٔ وقت و انرژی خود برای کسب مادیات برحذر بودند.‏ قانون سَبَّت به یاد آن‌ها می‌آورد که رابطه‌شان با یَهُوَه در زندگی اولویت دارد.‏ عیسی این موضوع را با  گفتن اینکه «مکتوب است انسان نه محض نان زیست می‌کند،‏ بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان خدا صادر گردد،‏» تکرار کرد.‏ —‏ متّیٰ ۴:‏۴‏.‏

۹.‏ قانون سَبَّت چه درسی به مسیحیان می‌دهد؟‏

^۹ قوم خدا امروزه ملزم به نگه داشتن سَبَّت نیستند که شامل یک روز کامل می‌شد.‏ اما از طرفی اهمیت سَبَّت به یک واقعهٔ تاریخی محدود نمی‌شود.‏ (‏ کُولُسیان ۲:‏۱۶‏)‏ سَبَّت به یاد ما می‌آورد که باید به فعالیت‌های روحانی اولویت دهیم.‏ مشغولیات مادی یا تفریحات به هیچ وجه نباید امور پرستش را تحت‌الشعاع قرار دهند.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ به این دلیل باید از خود بپرسیم:‏ «چه اموری را در صدر زندگی قرار می‌دهیم؟‏ آیا به مطالعه،‏ دعا،‏ حضور در جلسات و شرکت در موعظه اولویت می‌دهیم؟‏ یا فعالیت‌های دیگری جای این امور را پر کرده‌اند؟‏» یَهُوَه به ما اطمینان می‌دهد که اگر به امور روحانی اولویت دهیم نیازهای ضروری زندگی برآورده خواهد شد.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۲۴-‏۳۳‏.‏

۱۰.‏ صرف زمان برای امور روحانی چه فوایدی دارد؟‏

^۱۰ هنگامی که برای مطالعهٔ کتاب مقدّس و نشریات مسیحی و تعمّق بر آن وقت صرف می‌کنیم به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شویم.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۸‏)‏ سوزان،‏ کسی که ۴۰ سال پیش مطالعهٔ مرتب کتاب مقدّس را شروع کرد اعتراف می‌کند که در آغاز از این کار لذّتی نمی‌برد.‏ برعکس برایش کاری بسیار دشوار بود.‏ اما هر چه بیشتر کتاب مقدّس و نشریات مسیحی را می‌خوانْد بیشتر از آن لذّت می‌برد.‏ حال،‏ به قدری به این کار عادت کرده است که نمی‌تواند روزی را بدون مطالعه بگذراند.‏ او می‌گوید:‏ «مطالعه به من کمک کرد که یَهُوَه را مثل پدر خود بدانم.‏ براحتی می‌توانم به او اعتماد و توکّل کرده،‏ در دعا سفرهٔ دلم را باز کنم.‏ به تجربه دیده‌ام که یَهُوَه خادمانش را دوست دارد و از آنان مراقبت می‌کند.‏» ما نیز با حضور مرتب در جلسات و برآورده کردن نیاز روحانی خود می‌توانیم حقیقتاً شاد گردیم!‏

قانون خوشه‌چینی

۱۱.‏ قانون خوشه‌چینی چگونه اجرا می‌شد؟‏

^۱۱ قانون دیگر شریعت موسوی نشان‌دهندهٔ توجه خدا به رفاه قومش بود.‏ یَهُوَه فرمان داده بود هنگامی که کشاورزان اسرائیلی برای برداشت محصول به مزرعه می‌روند آنچه را به جا می‌گذارند نیازمندان می‌توانند برای خود جمع‌آوری کنند.‏ کشاورزان گوشهٔ مزارع خود را درو نمی‌کردند یا باقی‌ماندهٔ انگور و زیتون را جمع‌آوری نمی‌کردند.‏ همچنین برای برداشتن بافه‌های غلاتی که در مزرعه فراموش می‌شد برنمی‌گشتند.‏ از طریق این قانون مهربانانه نیاز فقرا،‏ غریبان،‏ یتیمان و بیوه‌زنان برآورده می‌شد.‏ بلی،‏ جمع‌آوری باقی‌ماندهٔ محصول کار سختی بود،‏ اما این قانون آنان را از گدایی بازمی‌داشت.‏ —‏ لاویان ۱۹:‏۹،‏ ۱۰؛‏ تثنیه ۲۴:‏۱۹-‏۲۲؛‏ مزمور ۳۷:‏۲۵‏.‏

۱۲.‏ قانون خوشه‌چینی چه فرصتی به کشاورزان می‌داد؟‏

^۱۲ شریعت قیدوبندی در رابطه با قانون خوشه‌چینی که کشاورز چه مقدار از محصول را برای نیازمندان بگذارد تعیین نکرده بود.‏ این خود کشاورز بود که باریک یا پهن بودن حاشیهٔ مزرعه‌اش را تعیین می‌کرد.‏ بدین شکل می‌توانست خصلت سخاوتمندی را بیاموزد.‏ این قانون به کشاورز فرصتی می‌داد تا از مهیاکنندهٔ حصاد قدردانی کند زیرا «هر که بر مسکین ترحّم کند [خالق خود] را تمجید می‌نماید.‏» (‏ امثال ۱۴:‏۳۱‏)‏ بُوعَز چنین شخصی بود.‏ او اطمینان حاصل کرد که روت،‏ بیوه‌ای که در مزرعهٔ او خوشه‌چینی می‌کرد،‏ بتواند به وفور غلات جمع‌آوری کند.‏ یَهُوَه نیز در قبال سخاوت بُوعَز پاداش قابل ملاحظه‌ای به او داد.‏ —‏ روت ۲:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۴:‏۲۱،‏ ۲۲؛‏ امثال ۱۹:‏۱۷‏.‏

۱۳.‏ قانون خوشه‌چینی چه درسی به ما می‌دهد؟‏

^۱۳ اصلی که در پس قانون خوشه‌چینی بود تغییر نکرده است.‏ یَهُوَه از خادمانش انتظار دارد سخاوتمند باشند،‏ مخصوصاً نسبت به نیازمندان.‏ هر چه بیشتر سخاوتمند باشیم برکات بیشتری نصیبمان می‌شود.‏ عیسی  گفت:‏ «بدهید تا به شما داده شود.‏ زیرا پیمانهٔ نیکوی افشرده و جنبانیده و لبریز شده را در دامن شما خواهند گذارد.‏ زیرا که به همان پیمانه‌ای که می‌پیمایید برای شما پیموده خواهد شد.‏» —‏ لوقا ۶:‏۳۸‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چگونه می‌توانیم در سخاوتمندی کوشا باشیم و این کار چه فایده‌ای برای ما و دیگران دارد؟‏

^۱۴ پولُس رسول ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «به قدری که فرصت داریم با جمیع مردم احسان بنماییم،‏ علی‌الخصوص با اهل بیت ایمان.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۰‏)‏ وقتی ایمان برادر یا خواهری تحت آزمایش قرار می‌گیرد سریع به کمک او شتافته،‏ از او حمایت می‌کنیم.‏ اما،‏ آیا به این فکر کرده‌اید که ممکن است به کمک‌های دیگری نیز نیازمند باشد؟‏ برای مثال بردن وی به سالن ملکوت و یا خرید از بازار.‏ آیا در جماعت شما سالمند،‏ مریض یا زمین‌گیری وجود دارد که بشود از او عیادت کرد و یا در برخی کارهای خانه به او کمک نمود؟‏ توجه به نیاز دیگران می‌تواند جواب دعای شخصی محتاج به یَهُوَه باشد.‏ با کمک به دیگران و انجام وظایف مسیحی،‏ خود نیز فایده خواهیم برد.‏ محبت صادقانه به هم‌ایمانان شادی فراوانی نصیبمان می‌سازد و باعث خوشنودی یَهُوَه می‌شود.‏ —‏ امثال ۱۵:‏۲۹‏.‏

^۱۵ طریق دیگری که مسیحیان می‌توانند رفتاری ایثارگرانه داشته باشند استفاده از وقت و انرژی خود برای اعلام مقصود خداست.‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ آنانی که به دیگران کمک کرده‌اند تا زندگی خود را وقف یَهُوَه کنند به حقیقت کلام عیسی واقفند که گفت:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» —‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

از طمع برحذر باشیم

۱۶،‏ ۱۷.‏ دهمین فرمان چه کاری را منع می‌کرد و چرا؟‏

^۱۶ قانون بعدی شریعت خدا که بررسی می‌کنیم دهمین فرمانی است که به اسرائیلیان داده شد و قوم را از طمع برحذر می‌داشت.‏ در شریعت آمده بود:‏ «به خانهٔ همسایهٔ خود طمع مورز،‏ و به زن همسایه‌ات و غلامش و کنیزش و گاوش و الاغش و به هیچ چیزی که از آن همسایهٔ تو باشد،‏ طمع مکن.‏» (‏ خروج ۲۰:‏۱۷‏)‏ هیچ انسانی قادر  نیست دیگران را به اطاعت از چنین قانونی وادارد چرا که نمی‌تواند از دل ایشان خبر داشته باشد.‏ این قانون از هر قانون بشری والاتر است.‏ بدین شکل به اسرائیلیان تذکر داده می‌شد که همه به یَهُوَه کسی که تمایلات دل اشخاص را می‌داند حساب پس خواهند داد.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۷‏)‏ به علاوه،‏ این قانون ریشهٔ بسیاری از اَعمال نامشروع را مشخص می‌کند.‏ —‏ یعقوب ۱:‏۱۴‏.‏

^۱۷ این قانون قوم خدا را ترغیب می‌کرد تا مال‌پرست نباشند،‏ حرص و ولع نداشته باشند و از وضعیت زندگی خود گِله و شکایت نکنند.‏ همچنین آن‌ها را از وسوسه به دزدی و زنا باز می‌داشت.‏ در زندگی همیشه کسانی خواهند بود که از لحاظ مادی وضعشان بهتر از ماست و یا از برخی جهات موفق‌تر از ما هستند.‏ اگر افکار خود را در چنین شرایطی کنترل نکنیم ممکن است شادی خود را از دست داده،‏ به دیگران حسادت ورزیم.‏ کتاب مقدّس طمع را نشانهٔ «ذهن مردود» یا طرز فکر غلط می‌داند.‏ پس،‏ به نفع ما خواهد بود که در زندگی طمع مورزیم.‏ —‏ رومیان ۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

۱۸.‏ امروزه چه طرز فکری در دنیا دیده می‌شود و این طرز فکر چه صدمه‌ای می‌تواند بزند؟‏

^۱۸ طرز فکری که امروزه در بین مردم دنیا رواج یافته است همه را به مال‌پرستی و رقابت تشویق می‌کند.‏ دنیا از طریق تبلیغات تجاری تمایل داشتن محصولات جدید را در دل ما برمی‌انگیزد و اغلب این طرز فکر را می‌قبولاند که شادی‌مان در داشتن آن محصولات نهفته است.‏ شریعت یَهُوَه چنین طرز فکری را محکوم می‌کند.‏ شریعت خدا همچنین این طرز فکر را که به هر قیمتی شده باید در زندگی پیشرفت کرد و به ثروت رسید محکوم می‌سازد.‏ پولُس هشدار داد:‏ «آنانی که می‌خواهند دولتمند شوند،‏ گرفتار می‌شوند در تجربه و دام و انواع شهوات بی‌فهم و مضر که مردم را به تباهی و هلاکت غرق می‌سازند.‏ زیرا که طمع ریشهٔ همهٔ بدی‌ها است که بعضی چون در پی آن می‌کوشیدند،‏ از ایمان گمراه گشته،‏ خود را به اقسام دردها سفتند» یا مجروح ساختند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ آنانی که شریعت یَهُوَه را دوست می‌دارند برای چه اموری ارزش قائلند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی چه موضوعی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۱۹ کسانی که شریعت خدا را دوست می‌دارند به خطر مال‌پرستی واقفند و خود را از آن محفوظ می‌دارند.‏ برای مثال،‏ مزمورنویس به یَهُوَه چنین دعا کرد:‏ «دل مرا به شهادات خود مایل گردان و نه به سوی طمع.‏ شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.‏» (‏ مزمور ۱۱۹:‏۳۶،‏ ۷۲‏)‏ قبول حقیقت این سخن می‌تواند به ما کمک کند تا از دام مال‌پرستی،‏ حرص و ولع و نارضایتی از وضعیت زندگی برحذر باشیم.‏ بلی،‏ «دینداری» است که برای ما فایدهٔ بسیار دارد نه مال‌اندوزی.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۶‏.‏

^۲۰ اصول شریعتی که خدا به اسرائیلیان باستان داد نه تنها در ایّام موسی پرارزش بود بلکه در روزگار سخت ما نیز پرارزش است.‏ هر چه بیشتر این اصول را در زندگی به کار گیریم بیشتر آن را درک خواهیم کرد،‏ بیشتر آن را دوست خواهیم داشت و بیشتر شاد خواهیم بود.‏ شریعت درس‌های پرارزشی به ما می‌دهد و این موضوع در زندگی و تجربیات شخصیت‌های کتاب مقدّس مشهود است.‏ برخی از این تجربیات را در مقالهٔ بعدی بررسی خواهیم کرد.‏

‏[پاورقی]‏

چگونه جواب می‌دهید؟‏

‏• چرا سرایندهٔ مزمور ۱۱۹ شریعت یَهُوَه را دوست می‌داشت؟‏

‏• مسیحیان از قانون سَبَّت چه می‌آموزند؟‏

‏• قانون خوشه‌چینی از چه نظر پرارزش است؟‏

‏• فرمان برحذر بودن از طمع چگونه از ما محافظت می‌کند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۳]‏

قانون سَبَّت بر چه موضوعی تأکید می‌کرد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

قانون خوشه‌چینی چه درسی به ما می‌دهد؟‏