به یَهُوَه امید ببندید و دلیر باشید

‏«برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد.‏ بلی منتظر خداوند باش.‏» —‏ مزمور ۲۷:‏۱۴‏.‏

۱.‏ امید چه اهمیتی‌دارد و در کتاب مقدّس به چه مفهوم است؟‏

امیدِ واقعی مانند نوری درخشان است که به ما کمک می‌کند فرای مشکلات زندگی را ببینیم و با دلیری و شادی به استقبال آینده رویم.‏ تنها یَهُوَه خداست که امیدی حتمی از طریق کلام وحی‌شده‌اش به ما می‌دهد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ کلمهٔ «امید» و مشتقات آن ۱۵۰ مرتبه در کتاب مقدّس فارسی آمده است که هم به مفهوم آرزویی مطمئن و انتظار برای چیزهای نیک است و هم به مفهوم آنچه وعده داده شده است.‏ * چنین امیدی،‏ آرزوی واهی نیست که پایه و اساسی برای تحقق یافتن آن وجود ندارد.‏

۲.‏ امید چه نقشی در زندگی عیسی ایفا کرد؟‏

^۲ هنگامی که عیسی با سختی‌ها مواجه می‌شد آن زمان را نگاه نمی‌کرد بلکه آینده را می‌نگریست و امید خود را به یَهُوَه می‌بست.‏ به این دلیل ‹به جهت آن خوشی که پیش او موضوع بود،‏ بی‌حرمتی را ناچیز شمرده،‏ متحمّل صلیب گردید و به دست راست تخت خدا نشست.‏› (‏ عبرانیان ۱۲:‏۲‏)‏ از آنجایی که عیسی تمام افکار و نیروی خود را بر اثبات حقانیت سلطنت یَهُوَه و تقدیس نام او متمرکز ساخته بود به هیچ قیمتی از اطاعت کردن به خدا منحرف نشد.‏

۳.‏ امید چه نقشی در زندگی خادمان خدا ایفا می‌کند؟‏

^۳ داود پادشاه به رابطهٔ امید و دلیری اشاره کرده،‏ گفت:‏ «برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد.‏ بلی منتظر خداوند باش.‏» (‏ مزمور ۲۷:‏۱۴‏)‏ امیدواری داود انتظار را برایش آسان‌تر می‌کرد.‏ اگر بخواهیم دلیر باشیم نباید بگذاریم در امیدمان شک و شبهه‌ای به وجود آمده،‏ نامطمئن شویم بلکه باید آن را در دل و ذهنمان به طور روشن و واضح حفظ کنیم.‏ اگر امیدمان واقعی باشد مثل عیسی شهامت و غیرت از خود نشان می‌دهیم و در مأموریتی که به ما شاگردانش داده است موفق خواهیم بود.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ امید همچون ایمان و محبت مهم است و باید در تمام طول زندگی خادمان خدا پایدار بماند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۱۳‏.‏

 آیا ‹ در امید افزوده می‌گردید›؟‏

۴.‏ مسیحیان مسح‌شده و «گوسفندان دیگر» با شوق تمام در انتظار چه روزی‌اند؟‏

^۴ آیندهٔ بسیار درخشانی در انتظار قوم خدا است.‏ مسیحیان مسح‌شده با شوق تمام در انتظار روزی‌اند که در کنار مسیح در آسمان خدمت کنند و «گوسفندان دیگر» نیز امید دارند که روزی ‹از قید فساد خلاصی یابند تا در آزادی جلال فرزندان زمینی خدا شریک شوند.‏› (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏ رومیان ۸:‏۱۹-‏۲۱؛‏ فیلِپّیان ۳:‏۲۰‏)‏ یکی از برکات «آزادی جلال،‏» نجات از گناه و عواقب دردآور آن است.‏ یَهُوَه که «هر بخشندگی نیکو و هر بخششِ کامل» از اوست،‏ از هیچ چیز خوبی برای وفاداران عزیزش دریغ نخواهد کرد.‏ —‏ یعقوب ۱:‏۱۷؛‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۸‏.‏

۵.‏ چگونه ‹ در امید افزوده می‌گردیم›؟‏

^۵ امید مسیحی تا چه حد باید زندگی‌ما را پر سازد؟‏ در رومیان ۱۵:‏۱۳ می‌خوانیم:‏ «خدای امید،‏ شما را از کمال خوشی و سلامتی در ایمان پر سازد تا به قوّت روح‌القدس در امید افزوده گردید.‏» بدین سان،‏ امید باید مانند پرتو خیره‌کنندهٔ آفتاب صبح،‏ زندگی ما را با نور صلح،‏ شادی،‏ هدف و شجاعت پر سازد نه مثل شمعی که در تاریکی سوسو زند.‏ باید بدانیم که زمانی ‹ در امید افزوده می‌گردیم› که به کلام مکتوب خدا اعتقاد داشته باشیم و روح‌القدس او را دریافت کنیم.‏ رومیان ۱۵:‏۴ می‌گوید:‏ «همهٔ چیزهایی که از قبل مکتوب شد،‏ برای تعلیم ما نوشته شد تا به صبر و تسلّی کتاب امیدوار باشیم.‏» پس باید از خود بپرسیم:‏ ‹آیا در کتاب مقدّس تحقیق می‌کنیم تا امید خود را زنده نگاه داریم؟‏ آیا آن را هر روز می‌خوانیم؟‏ آیا برای دریافتن روح‌القدس مرتب دعا می‌کنیم؟‏› —‏ لوقا ۱۱:‏۱۳‏.‏

۶.‏ اگر بخواهیم امید خود را زنده نگاه داریم باید مراقب چه چیزی باشیم؟‏

^۶ الگوی ما عیسی مسیح است که خود از کلام خدا نیرو می‌گرفت.‏ پس اگر مدام در اَعمال او تفکّر و سپس از او تقلید کنیم ‹ در جان‌های خود ضعف نمی‌کنیم و خسته نمی‌شویم.‏› (‏ عبرانیان ۱۲:‏۳‏)‏ اگر امیدی که خدا در دل ما نهاده است کم‌کم تیره و تار شود یا اگر جذب مادیات و اهداف دنیوی شویم،‏ خستگی روحانی به سراغمان آمده،‏ نیرو و شهامت ما را تحلیل می‌برد.‏ اگر در این وضعیت باقی بمانیم چه بسا ‹کشتی ایمانمان در هم شِکَند.‏› (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۹‏)‏ اما امید واقعی،‏ ایمان را قوی‌تر و قوی‌تر می‌سازد.‏

امید عنصر مهم ایمان

۷.‏ چرا امید عنصر مهم ایمان است؟‏

^۷ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «ایمان،‏ اعتماد بر چیزهای امید داشته‌شده است و برهانِ چیزهای نادیده.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۱‏)‏ بنا بر این توصیف،‏ امید جزئی فرعی از ایمان نیست بلکه عنصر مهم ایمان است.‏ برای مثال ایمان ابراهیم را در نظر بگیریم.‏ یَهُوَه وعدهٔ وارثی را به ابراهیم و سارا داد اما سال‌ها از سن بارداری سارا گذشته بود و از نقطه نظر انسانی بچه‌دار شدن وی ناممکن به نظر می‌آمد.‏ (‏ پیدایش ۱۷:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ عکس‌العمل ابراهیم چه بود؟‏ «او در ناامیدی به امید ایمان آورد تا پدر امّت‌های بسیار شود.‏» (‏ رومیان ۴:‏۱۸‏)‏ پس امیدی که خدا در دل ابراهیم نهاد اساسی محکم برای ایمان ابراهیم شد.‏ و متقابلاً ایمانش امید وی را زنده و قوی نگاه داشت.‏ بدین علّت بود که ابراهیم و سارا شهامت پیدا کردند خانه و خویشاوندانشان را ترک و تا آخر عمر در سرزمینی غریب چادرنشینی کنند.‏

۸.‏ پایداری چگونه امید را قوی می‌سازد؟‏

^۸ ابراهیم با اطاعت تمام از یَهُوَه حتی در شرایط سخت نیز توانست امید خود را زنده نگاه دارد.‏ (‏ پیدایش ۲۲:‏۲،‏ ۱۲‏)‏ ما نیز با اطاعت و پایداری در خدمت به یَهُوَه می‌توانیم از گرفتن پاداشمان اطمینان خاطر داشته باشیم.‏ به نقل از پولُس رسول «بردباری موجب می‌شود که مورد قبول خدا شویم و این امر امید را می‌آفریند.‏ این امید هیچ وقت ما را مأیوس نمی‌سازد.‏» (‏ رومیان ۵:‏۴،‏ ۵‏،‏ انجیل شریف ‏)‏ به این دلیل پولُس چنین پند داد:‏ «آرزوی این داریم که هر یک از شما همین جدّ و جهد را برای یقین کامل امید تا به انتها ظاهر نمایید.‏» (‏ عبرانیان ۶:‏۱۱‏)‏ چنین دیدگاه مثبتی که از رابطهٔ نزدیک با یَهُوَه سرچشمه می‌گیرد ما را قادر می‌سازد تا با دلیری و حتی شادی با هر مشکلی روبرو شویم.‏

 ‏‹ در امید مسرور باشید›‏

۹.‏ چه کاری را باید مرتب انجام دهیم تا ‹ در امید مسرور باشیم›؟‏

^۹ امید خدادادی ما از هر آنچه دنیا عرضه می‌دارد به مراتب برتر است.‏ مزمور ۳۷:‏۳۴ می‌گوید:‏ «منتظر خداوند باش و طریق او را نگاه دار تا تو را به وراثت زمین برافرازد.‏ چون شریران منقطع شوند آن را خواهی دید.‏» با توجه به این وعدهٔ قاطع می‌توانیم ‹ در امید مسرور باشیم.‏› (‏ رومیان ۱۲:‏۱۲‏)‏ برای موفق شدن در این راه باید همواره به امیدمان فکر کنیم.‏ آیا دائماً به امیدی که خدا داده است فکر می‌کنید؟‏ آیا خود را در بهشت تجسّم می‌کنید که با تندرستی کامل،‏ بدون هیچ نگرانی و دلواپسی از آینده همراه عزیزانتان به کار و زندگی پرمفهوم و رضایت‌بخش مشغولید؟‏ آیا در تصاویری که از بهشت در نشریاتمان چاپ می‌شوند تعمّق می‌کنید؟‏ پرداختن به این گونه تفکّرات مثل تمیز کردن پنجره‌ای است که از آن منظره‌ای زیبا و شگفت‌انگیز قابل رؤیت است.‏ اگر پنجرهٔ ذهنمان را تمیز نگاه نداریم دیری نمی‌پاید که چرک و غبار شفافیّت و گیرایی آن منظره را دوباره از جلوی چشمانمان محو خواهد کرد.‏ آن وقت چیزهایی دیگر نظر و حواس ما را به خود جلب می‌کنند.‏ امید است که هرگز چشمان امیدمان تیره و تار نشوند!‏

۱۰.‏ چشم‌انتظار پاداش بودن چرا حاکی از رابطهٔ خوب با یَهُوَه است؟‏

^۱۰ البته دلیل اصلی خدمت ما به یَهُوَه این است که او را دوست داریم.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۳۰‏)‏ با این حال باید با اشتیاق چشم‌انتظار پاداشمان باشیم.‏ در واقع یَهُوَه از ما انتظار دارد پاداش آینده‌مان را جلوی چشمانمان نگاه داریم!‏ اما عبرانیان ۱۱:‏۶ می‌گوید:‏ «بدون ایمان تحصیل رضامندی او محال است،‏ زیرا هر که تقرّب به خدا جوید،‏ لازم است که ایمان آورد بر اینکه او هست و جویندگان خود را جزا [اجر] می‌دهد.‏» چرا یَهُوَه می‌خواهد او را به چشم یک اجردهنده ببینیم؟‏ با داشتن چنین دیدگاهی معلوم می‌شود پدر آسمانی‌مان را خوب می‌شناسیم و می‌دانیم که سخاوتمند است و فرزندانش را دوست دارد.‏ حال تصوّر کنید اگر یَهُوَه ‹ در آخرت امید نمی‌بخشید› چه غم و دلسردی عمیقی ما را در خود فرو می‌برد.‏ —‏ اِرْمیا ۲۹:‏۱۱‏.‏

۱۱.‏ امیدی که خدا پیش روی موسی نهاد چگونه به او در گرفتن تصمیم درست کمک کرد؟‏

^۱۱ شخصی نمونه که چشم از امید خدادادی خود نکَند،‏ موسی بود.‏ هنگامی که موسی «پسرِ دخترِ فرعون» خوانده می‌شد از قدرت و منزلت و همین طور از ثروت چشم‌گیر دربار مصر برخوردار بود.‏ انتخاب موسی چه بود؟‏ جاه و مقام و ثروت یا خدمت به یَهُوَه؟‏ موسی با دلیری تمام خدمت به خدا را انتخاب کرد.‏ چرا؟‏ «زیرا که به سوی مجازات [یا اجر و پاداش] نظر می‌داشت.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۲۴-‏۲۶‏)‏ آری،‏ موسی امیدی را که خدا پیش رویش گذاشت سرسری نگرفت.‏

۱۲.‏ چرا امید مسیحی را می‌توان به یک کلاه‌خود تشبیه کرد؟‏

 ^۱۲ پولُس رسول امید را به یک کلاه‌خود تشبیه کرده است.‏ این کلاه‌خود مجازی از قدرت تفکّر ما محافظت می‌کند و ما را قادر می‌سازد تا تصمیماتی عاقلانه بگیریم،‏ به امور مهم اولویت دهیم و وفاداری خود را حفظ کنیم.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۸‏)‏ آیا این کلاه‌خود مجازی را همیشه بر سر داریم؟‏ اگر چنین است،‏ ما نیز مانند موسی و پولُس رسول ‹به ثروت ناپایدار امید نبسته‌ایم بلکه به خدای زنده که همه چیز را سخاوتمندانه برای تمتّع به ما عطا می‌کند.‏› البته پشت کردن به اهداف خودخواهانه‌ای که در دنیا مرسوم است شهامت می‌خواهد ولی ارزشش را دارد.‏ یَهُوَه «حیات جاودانی» را برای کسانی که او را دوست دارند و امید خود را به او بسته‌اند فراهم دیده است.‏ چرا چنین حیاتی را به خاطر چیزهای بی‌ارزش رد کنیم؟‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۷،‏ ۱۹‏.‏

‏«تو را هرگز رها نکنم»‏

۱۳.‏ یَهُوَه به خادمان وفادارش چه اطمینان خاطری می‌دهد؟‏

^۱۳ آینده برای کسانی که امید خود را به سیستم‌های حکومتی این دنیا بسته‌اند بسیار نگران‌کننده به نظر می‌آید زیرا «دردهای زه» این جهان رو به افزایش است.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۸‏)‏ اما کسانی که به یَهُوَه امید بسته‌اند نگرانی ندارند،‏ زیرا که ‹ در امنیت ساکن خواهند بود،‏ و از ترس بلا مستریح [در آرامش] خواهند ماند.‏› (‏ امثال ۱:‏۳۳‏)‏ از آنجایی که این اشخاص هیچ امیدی به بقای نظام کنونی دنیا ندارند از پند پولُس رسول استقبال می‌کنند که می‌گوید:‏ «سیرت [رفتار] شما از محبتِ نقره [پول] خالی باشد و به آنچه دارید قناعت کنید زیرا که او گفته است:‏ ‹شما را هرگز رها نکنم و شما را ترک نخواهم نمود.‏› » —‏ عبرانیان ۱۳:‏۵‏.‏

۱۴.‏ چرا لازم نیست مسیحیان برای تأمین زندگی به خود نگرانی راه دهند؟‏

^۱۴ کلمهٔ «هرگز» شکی به جای نمی‌گذارد که خدا از ما مراقبت خواهد کرد.‏ عیسی نیز ما را از توجه و مراقبت خدا چنین مطمئن می‌سازد:‏ «اوّل ملکوت خدا و عدالت او را بطلبید که این همه برای شما مزید خواهد شد.‏ پس در اندیشهٔ فردا مباشید زیرا فردا اندیشهٔ خود را خواهد کرد.‏ بدی امروز برای امروز کافی است.‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۳۳،‏ ۳۴‏)‏ یَهُوَه خوب می‌داند که برای ما انسان‌ها آسان نیست با غیرت تمام برای ملکوت او فعال باشیم و همزمان نیازهای خود و خانواده‌مان را تأمین کنیم.‏ پس بیایید برای رفع نیازهای زندگی‌مان کاملاً به او توکّل کنیم.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۲۵-‏۳۲؛‏ ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

۱۵.‏ مسیحیان چگونه چشم خود را بسیط (‏ ساده)‏ نگاه می‌دارند؟‏

^۱۵ با ‹بسیط نگاه داشتن چشم خود› نشان می‌دهیم که توکّل ما به یَهُوَه است.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ کسی که چشم بسیط (‏ ساده)‏ دارد در اصل چشمش پاک است و نیاتی پاک دارد،‏ عاری از حرص و طمع است و بلندپروازی نمی‌کند.‏ البته بدین مفهوم نیست که در فقر زندگی کند یا در به جا آوردن مسئولیت‌های مسیحی‌اش که فراهم آوردن نیازهای زندگی باشد غفلت ورزد.‏ برعکس،‏ نشان می‌دهد که از «تأدیب» یعنی انضباط و خویشتن‌داری برخوردار می‌باشد و به خدمت یَهُوَه اولویت می‌دهد.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏۷‏.‏

۱۶.‏ چرا بسیط نگاه داشتن چشم،‏ ایمان و شهامت می‌خواهد؟‏

^۱۶ بسیط نگاه داشتن چشم،‏ ایمان و شهامت می‌خواهد.‏ برای مثال اگر کارفرمای شما مرتباً اصرار ورزد که به جای رفتن به جلسات مسیحی اضافه‌کاری کنید،‏ آیا با شهامت تمام به برنامه‌های روحانی خود اولویت می‌دهید؟‏ اگر شخص مسیحی به وعدهٔ یَهُوَه در برآوردن نیازهای خادمانش شک داشته باشد شیطان به دودلی او پی‌برده،‏ همچنان بر فشار خود می‌افزاید تا جایی که شخص رفتن به جلسات را کاملاً کنار بگذارد.‏ آری،‏ بی‌ایمانی شخص باعث می‌شود که شیطان عنان زندگی وی را به دست گیرد و به جای یَهُوَه برایش تکلیف معین کند.‏ واقعاً که چه اسفناک خواهد بود!‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۱۳:‏۵‏.‏

با امیدواری تمام «منتظر خداوند باش»‏

۱۷.‏ چرا آنانی که به یَهُوَه توکّل کرده‌اند هم‌اکنون نیز در زندگی شادند؟‏

^۱۷ کتاب مقدّس مکرّراً نشان می‌دهد که آنانی که به یَهُوَه توکّل می‌کنند هرگز شکست نمی‌خورند.‏ (‏ امثال  ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ اِرْمیا ۱۷:‏۷‏)‏ درست است که آنان باید هر چند گاهی با اندک بسازند و کلاً قانع باشند ولی چنین زندگی‌ای را در مقایسه با برکات بی‌پایانی که در انتظارشان است فداکاری‌ای کوچک می‌پندارند.‏ قناعت و رضایت آن‌ها نشان می‌دهد که با امید تمام ‹منتظر یَهُوَه› هستند و اطمینان دارند که در آینده تمامی آرزوهای دل وفادارانش را برآورده خواهد ساخت.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۴،‏ ۳۴‏)‏ از این رو،‏ حتی هم‌اکنون نیز در زندگی شادند.‏ بلی،‏ «انتظار عادلان شادمانی است،‏ اما امید شریران ضایع خواهد شد.‏» —‏ امثال ۱۰:‏۲۸‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ یَهُوَه چه اطمینانی به ما می‌دهد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را به «دست راست» خود داشته باشیم؟‏

^۱۸ وقتی پسربچه‌ای دست در دست پدرش قدم می‌زند احساس امنیت می‌کند.‏ راه رفتن با پدر آسمانی‌مان نیز همین احساس را در ما به وجود می‌آورد.‏ یَهُوَه به قوم اسرائیل اطمینان خاطر داد:‏ «مترس زیرا که من با تو هستم .‏ .‏ .‏ و البته تو را معاونت خواهم داد.‏ .‏ .‏ .‏ زیرا من که یَهُوَه خدای تو هستم دست راست تو را گرفته،‏ به تو می‌گویم:‏ ‹مترس زیرا من تو را نصرت خواهم داد.‏› » —‏ اِشَعْیا ۴۱:‏۱۰،‏ ۱۳‏.‏

^۱۹ یَهُوَه دست انسانی را در دست می‌گیرد و هدایت می‌کند؛‏ چه تصویر دلگرم‌کننده‌ای!‏ داود نوشت:‏ ‏«خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم.‏ چونکه به دست راست من است،‏ جنبش نخواهم خورد.‏» (‏ مزمور ۱۶:‏۸‏)‏ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را به «دست راست» خود داشته باشیم؟‏ حداقل به دو طریق.‏ اوّل این که اجازه دهیم کلامش هر گامی را که در زندگی برمی‌داریم هدایت کند.‏ دوّم این که،‏ چشمان خود را به آن پاداش پرجلال که یَهُوَه پیش روی ما گذاشته است بدوزیم.‏ آساف مزمورنویس می‌سراید:‏ «من دائماً با تو هستم.‏ تو دست راست مرا تأیید کرده‌ای.‏ موافق رأی خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.‏» (‏ مزمور ۷۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ با چنین اطمینان خاطری قادریم با شهامت واقعی به استقبال آینده رویم.‏

‏«خلاصی شما نزدیک است»‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ چه آینده‌ای در انتظار آنانی است که به یَهُوَه توکّل می‌کنند؟‏

^۲۰ هر روز که می‌گذرد داشتن یَهُوَه به «دست راست» خود اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.‏ به زودی نابودی دین کاذب شروع می‌شود و دنیای شیطان دچار مصیبتی خواهد شد که تا به حال رخ نداده است.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۱‏)‏ ترس و وحشت انسان‌های بی‌ایمان را خواهد گرفت.‏ اما قوم بی‌هراس یَهُوَه در آن دورهٔ پرآشوب سرشار از امید و شادی خواهند بود!‏ عیسی گفت:‏ «و چون ابتدای این چیزها بشود،‏ راست شده،‏ سرهای خود را بلند کنید از آن جهت که خلاصی شما نزدیک است.‏» —‏ لوقا ۲۱:‏۲۸‏.‏

^۲۱ پس بیایید از امید خدایی مسرور باشیم و نگذاریم شیطان با فریب دادن و وسوسه کردن حواس ما را پرت کند.‏ همزمان ایمان،‏ محبت و خداترسی را نیز مدام در خود بپرورانیم.‏ اگر در این راه تلاش کنیم آنگاه تحت هر شرایطی شهامت لازم را برای اطاعت از یَهُوَه و مقاومت با ابلیس خواهیم داشت.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ پس «قوی باشید و دل شما را تقویت خواهد داد.‏ ای همگانی که برای خداوند انتظار می‌کشید!‏» —‏ مزمور ۳۱:‏۲۴‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا می‌توانید جواب دهید؟‏

‏• امید عیسی چگونه بر دلیری او افزود؟‏

‏• بین ایمان و امید چه رابطه‌ای وجود دارد؟‏

‏• امید و ایمان چگونه به شخص مسیحی در تعیین اولویت‌های زندگی‌اش کمک می‌کند؟‏

‏• چرا آنانی که با امیدواری تمام ‹منتظر یَهُوَه› هستند با اطمینان خاطر به استقبال آینده می‌روند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

چه مسن چه جوان،‏ آیا می‌توانید خود را در بهشت زمینی مجسم کنید؟‏