حقیقت را در کجا می‌توان یافت؟
حقیقت را در کجا می‌توان یافت؟
بیشتر مذاهب ادعا می‌کنند تعالیمشان از طرف خداست. در این رابطه یوحنّا، یکی از رسولان عیسی به نکته‌ای قابل توجه اشاره می‌کند. او می‌گوید معلّمان و واعظان بسیاری تعالیم و پیام‌های دروغین و نادرست داده‌اند. به این دلیل هر پیام یا تعلیمی را زود باور نکنید. بلکه ابتدا آن را بیازمایید که از طرف خداست یا نه. ( ۱یوحنّا ۴:۱) اما چگونه می‌توان تشخیص داد که چه پیام و تعلیمی از طرف خداست؟
واضح است که در هر آنچه از طرف خدا باشد خصوصیات او دیده می‌شود به ویژه خصوصیت اصلی و غالب او؛ یعنی محبتش. به عنوان مثال، یَهُوَه خدا ما را آفریده و این نعمت را به ما عطا کرده است که عطر فرح‌بخش گل‌ها و سبزه‌ها را حس کنیم و از بوی خوش نان تازه لذّت ببریم. این نشانه‌ای از محبت خداست. او ما را قادر ساخته است غروب زیبای خورشید، پرواز یک پروانه یا تبسم کودکان را ببینیم. همچنین می‌توانیم به نغمهٔ زیبای پرندگان یا موسیقی‌ای دل‌انگیز گوش فرا دهیم یا صدای عزیزانمان را بشنویم، این‌ها نیز بازتابی از محبت خداست. ما حتی می‌توانیم این خصوصیت الٰهی را در خود ببینیم. هر چند که خطاهای زیادی مرتکب می‌شویم اما سرشت ما با این خصوصیت انس و الفت دارد. ما «به صورت خدا» آفریده شده‌ایم به همین دلیل ابراز محبت برایمان لذّت‌بخش است. ( پیدایش ۱:۲۷) از این رو اغلب به این گفتهٔ عیسی می‌رسیم که گفت: «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.» ( اَعمال ۲۰:۳۵) یَهُوَه خدا خصوصیات دیگری نیز دارد اما محبت بارزترین و اصلی‌ترین خصوصیت اوست.
نوشته‌هایی که از طرف خداست باید منعکس‌کنندهٔ محبت او باشد. مذاهب دنیا بسیاری از نوشته‌های کهن و باستانی را از طرف خدا می‌دانند. باید از خود بپرسیم، این نوشته‌ها تا چه حد خصوصیت اصلی خدا یعنی محبت او را نشان می‌دهند؟
حقیقت امر این است که بسیاری از نوشته‌های مذهبی تصویر بسیار ناقصی از محبت خدا به انسان و توانمندی انسان در محبت به خدا ارائه داده‌اند. از این رو، مردم نمی‌توانند از طریق این نوشته‌ها به این سؤال پاسخ دهند که «چرا خدایی که محبت در تمام آفریده‌هایش آشکار است، جلوی مصیبت‌های بشر را نمی‌گیرد.» تنها نوشتهٔ قدیمی و مذهبی‌ای که تمام و کمال محبت خدا را آشکار می‌سازد کتاب مقدّس است. همچنین این کتاب به ما می‌آموزد که چگونه محبتمان را ابراز کنیم.
کتابی در مورد محبت
تعالیم کتاب مقدّس آشکار می‌سازد که یَهُوَه خدا «خدای محبت» است. ( ۲قُرِنتیان ۱۳:۱۱) این کتاب روشن می‌کند که انگیزهٔ خدا از آفرینش انسان محبت بوده است. آفریدگار مهربان به انسان زندگی بخشید؛ زندگی‌ای خالی از بیماری و مرگ. سرکشی در برابر خدا بود که انسان‌ها را با تلخی بیماری، مرگ و مصیبت آشنا ساخت. ( تثنیه ۳۲:۴، ۵؛ رومیان ۵:۱۲) یَهُوَه خدا به دلیل مهر و محبتش در صدد برآمد تا آنچه که انسان‌ها از دست داده بودند دوباره به آن‌ها بازگرداند. کتاب مقدّس می‌گوید: «خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.» یَهُوَه خدا به این شکل راهی پیش روی انسان‌ها باز کرد. ( یوحنّا ۳:۱۶) بر طبق کتاب مقدّس محبت خدا از این نیز فراتر می‌رود. او قصد دارد صلح و آرامش را به حد کمال برای انسان‌های مطیع فراهم سازد. این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه خدا حکومتی تحت حکمرانی عیسی ترتیب داده است تا مقصود خود را عملی کند. — دانیال ۷:۱۳، ۱۴؛ ۲پِطْرُس ۳:۱۳.
کتاب مقدّس وظیفهٔ ما انسان‌ها را در مقابل خدا چنین خلاصه می‌کند: «خدای خود را به همهٔ دل و تمامی نَفْس و تمامی فکر خود محبت نما. این است حکم اوّل و اعظم. و دوّم مثل آن است یعنی همسایهٔ خود را مثل خود محبت نما. بدین دو حکم، تمام تورات و صُحُف انبیا متعلّق است.» ( متّیٰ ۲۲:۳۷-۴۰) کتاب مقدّس ادعا می‌کند که از طرف خدا الهام شده است. از آنجایی که تعالیم و گزارش‌های این کتاب خصوصیت اصلی خدا یعنی محبت او را منعکس می‌کند می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که الهام شده از «خدای محبت» است. — ۲تیموتاؤس ۳:۱۶.
تحقیق در خصوصیت اصلی خدا یعنی محبت ما را قادر می‌سازد که کتاب او را از میان نوشته‌های کهن دیگر تشخیص دهیم. همچنین محبت مشخصهٔ پرستندگان واقعی خداست؛ کسانی که در ابراز محبت خدا را سرمشق قرار می‌دهند.
مشخصهٔ دوستداران واقعی خدا
دوران کنونی برای کسانی که خدا را دوست دارند دوران سختی است. چرا که مردم بیش از پیش خودپرست و پول‌پرست شده‌اند و خوشگذرانی را ‹بیشتر از خدا دوست دارند.› برای دوستداران خدا روشن و واضح است که اکنون همان دورانی است که کتاب مقدّس آن را «ایّام آخر» می‌نامد. — ۲تیموتاؤس ۳:۱-۴.
اما چگونه می‌توان کسانی را که واقعاً به خدا عشق و محبت می‌ورزند شناسایی کرد؟ کتاب مقدّس می‌گوید: «همین است محبت خدا که احکام او را نگاه داریم و احکام او گران نیست.» ( ۱یوحنّا ۵:۳) دلبستگی و علاقه به خدا انسان را به رعایت اصول اخلاقی کلام او برمی‌انگیزد. برای مثال، کتاب مقدّس رابطهٔ جنسی خارج از پیوند ازدواج را منع کرده است و همچنین ازدواج را عهد و پیمانی دائمی می‌داند. ( متّیٰ ۱۹:۹؛ عبرانیان ۱۳:۴) در اسپانیا خانمی که در رشتهٔ الٰهیات تحصیل می‌کرد در یکی از جلسات شاهدان یَهُوَه شرکت کرد. در آن جلسه در خصوص اصول اخلاقی کتاب مقدّس صحبت می‌شد. او گفت: «بعد از جلسه حس کردم تقویت شده‌ام. نه تنها به دلیل سخنرانی آموزنده‌ای که بر پایهٔ کتاب مقدّس شنیده بودم بلکه همین طور اتحادی که در میان این مردم وجود داشت، رفتار خوب آنان و پای‌بندی‌شان به اصول اخلاقی مرا تقویت کرد.»
پرستندگان واقعی با نشان دادن محبت به دیگران نیز علاقه و محبتشان را به خدا ثابت می‌کنند. مهم‌ترین وظیفهٔ آنان صحبت کردن با مردم در مورد تنها امید بشر یعنی حکومت یا ملکوت خداست. ( متّیٰ ۲۴:۱۴) شناخت خدا می‌تواند فواید همیشگی به همراه داشته باشد. از این رو آنان این کار را بهترین کمک به همنوعانشان می‌دانند. ( یوحنّا ۱۷:۳) پرستندگان واقعی خدا از راه‌های دیگری نیز محبتشان را به دیگران نشان می‌دهند. آنان به مصیبت‌زدگان یاری می‌رسانند. برای مثال، زمانی که در ایتالیا زلزله‌ای سخت رخ داد، یکی از روزنامه‌های محلّی در مورد شاهدان یَهُوَه چنین گزارش کرد: «آنان به شکلی سودمند و مفید عمل می‌کردند و نه تنها به هم‌ایمانانشان بلکه به همهٔ مصیبت‌زدگان یاری می‌رساندند.»
پرستندگان واقعی خدا در کنار محبت به خدا و محبت به دیگران به یکدیگر نیز محبت دارند. عیسی مسیح گفت: «به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید، چنانکه من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید. به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید.» — یوحنّا ۱۳:۳۴، ۳۵.
محبت پرستندگان واقعی خدا چگونه است که آنان را به شکلی بارز از دیگران متمایز می‌کند؟ در بولیوی در شهر لاپاز اختلاف طبقاتی و نژادی شکاف بزرگی بین مردم ایجاد کرده است. خانم خدمتکاری به نام اِما در این شهر کار می‌کند. او می‌گوید: «اوّلین باری که به جلسات شاهدان یَهُوَه رفتم مردی شیک‌پوش کنار زنی محلّی نشسته بود و با او گفتگو می‌کرد. تا آن زمان چنین چیزی ندیده بودم. همان موقع فهمیدم که این‌ها باید پرستندگان واقعی خدا باشند.» دختر جوانی اهل برزیل به نام میریام می‌گوید: «من حتی با خانواده‌ام هم شاد نبودم. نمی‌دانستم چگونه شاد باشم. اوّلین باری که محبت را در عمل دیدم در میان شاهدان یَهُوَه بود.» رئیس بخش اخبارِ یکی از ایستگاه‌های تلویزیونی در آمریکا نوشت: «اگر افراد بیشتری بر طبق مذهب شاهدان یَهُوَه زندگی می‌کردند وضعیت این ملت مثل امروز نبود. من گزارشگر هستم و می‌دانم که سازمان شما بر پایهٔ محبت و ایمانی قوی به آفریدگار بنا شده است.»
در طلب پرستش حقیقی باشید
محبت ویژگی پرستش حقیقی است. عیسی یافتن پرستش حقیقی را به یافتن راه درست و قدم برداشتن در آن تشبیه کرد؛ راهی که تنها از طریق آن می‌توان به زندگی جاودان رسید. عیسی گفت: «از در تنگ وارد شوید زیرا دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت منتهی می‌شود و کسانی که این راه را می‌پیمایند بسیارند. اما دری که به حیات منتهی می‌شود تنگ و راهش دشوار است و یابندگان آن هم کم هستند.» ( متّیٰ ۷:۱۳، ۱۴، انجیل شریف ) تنها یک گروه از مسیحیان، هماهنگ با خواست خدا و متحد با او در راه پرستش حقیقی قدم برمی‌دارند. از این رو بسیار مهم است که چه راهی یا چه مذهبی را انتخاب می‌کنیم. اگر شما راه پرستش حقیقی را پیدا کرده‌اید و تصمیم به قدم برداشتن در آن گرفته‌اید، بدانید که بهترین راه را برگزیده‌اید. چون این راه، راه محبت است. — اَفَسُسیان ۴:۱-۴.
قدم برداشتن در راه پرستش حقیقی بسیار شادی‌بخش است. تصوّر کنید شما می‌توانید همراه و همگام خدا شوید. می‌توانید از او حکمت و محبت را بیاموزید و با دیگران رابطه‌ای خوب برقرار کنید. می‌توانید با یاری او هدف و مقصود زندگی را بیاموزید، قول‌ها و وعده‌هایش را درک کنید و امیدی واقعی در دل بپرورانید. اگر چنین کنید هیچ‌گاه از این که پرستش حقیقی را طلب نموده‌اید پشیمان نخواهید شد.
[تصویر در صفحهٔ ۵]
در میان نوشته‌های کهن مذهبی تنها کتاب مقدّس است که محبت خدا را آشکار می‌سازد
[تصاویر در صفحهٔ ۷]
مشخصهٔ مسیحیان واقعی محبت آنان است