با فروتنی از شبانان مهربان فرمانبرداری کنیم

‏«مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمایید.‏» —‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ از چه آیه‌هایی معلوم می‌شود که یَهُوَه خدا و پسرش عیسی مسیح شبانانی مهربان هستند؟‏

 یَهُوَه خدا و پسرش عیسی مسیح شبانانی مهربانند.‏ اِشَعْیای نبی پیشگویی کرد:‏ «اینک خداوند یَهُوَه با قوّت می‌آید و بازوی وی برایش حکمرانی می‌نماید.‏ .‏ .‏ .‏ او مثل شبان گلّهٔ خود را خواهد چرانید و به بازوی خود برّه‌ها را جمع کرده،‏ به آغوش خویش خواهد گرفت و شیردهندگان را به ملایمت رهبری خواهد کرد.‏» —‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

^۲ نبوّت برقراری مجدّد پرستش پاک با بازگشت باقی‌مانده‌ای از یهودیان تبعیدی از بابل به یهودا در سال ۵۳۷ ق.‏م.‏ برای اوّلین بار تحقق یافت.‏ (‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ این نبوّت در سال ۱۹۱۹ با رهانیدن باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان از اسارت «بابل عظیم» به دست کورش بزرگ‌تر یعنی عیسی مسیح،‏ یک تحقق دیگر نیز به خود دید.‏ (‏ مکاشفه ۱۸:‏۲؛‏ اِشَعْیا ۴۴:‏۲۸‏)‏ عیسی مسیح برای حکمرانی،‏ جمع‌آوری برّه‌های یَهُوَه و نگهداری محبت‌آمیز از آن‌ها «بازوی» یَهُوَه است.‏ عیسی خود در این باره گفت:‏ «من شبان نیکو هستم و خاصّان خود را می‌شناسم و خاصّان من مرا می‌شناسند.‏» —‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۴‏.‏

۳.‏ یَهُوَه در رفتار خود با گلّه‌اش چه مهر و توجهی نشان می‌دهد؟‏

^۳ نبوّت اِشَعْیا ۴۰:‏۱۰،‏ ۱۱ بر ملایمت و ترحّم شبان بزرگ یَهُوَه با قومش تأکیدی خاص دارد.‏ (‏ مزمور ۲۳:‏۱-‏۶‏)‏ عیسی نیز طی خدمت زمینی‌اش ترحّمی مشابه به شاگردانش و بقیهٔ مردم از خود نشان می‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۸-‏۳۰؛‏ مَرقُس ۶:‏۳۴‏)‏ و شکی نبود که یَهُوَه و عیسی هر دو از سنگدلی شبانان یا رهبران قوم باستانی اسرائیل منزجر بودند زیرا بی‌شرمانه به گلّه بی‌توجهی و آن‌ها را استثمار کرده بودند.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲-‏۱۰؛‏ متّیٰ ۲۳:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۵‏)‏ یَهُوَه اطمینان داد:‏ «پس من گلّهٔ خود را نجات خواهم داد که دیگر به تاراج برده نشوند و در میان گوسفند و گوسفند داوری خواهم نمود.‏ و یک شبان بر ایشان خواهم گماشت که ایشان را بچراند یعنی بندهٔ خود داود را که ایشان را رعایت بنماید و او شبان ایشان خواهد بود.‏» (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ آن «یک شبان» مذکور که یَهُوَه در این ایّام آخر به رهبری همهٔ خادمان زمینی‌اش،‏ چه مسح‌شده و چه «گوسفندان دیگر» منصوب کرده است همان داود بزرگ‌تر یعنی عیسی مسیح است.‏

 عطایای آسمانی برای جماعت

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ یَهُوَه چه عطیهٔ پرارزشی به قوم خود بر زمین بخشیده است؟‏ ب)‏ عیسی چه عطیه‌ای به جماعت خود داده است؟‏

^۴ یَهُوَه با انتصاب «یک شبان» یعنی عیسی بر خادمان زمینی‌اش،‏ در واقع به جماعت مسیحی عطیه‌ای پرارزش تقدیم کرده است.‏ این عطیه که یک پیشوای آسمانی است،‏ در اِشَعْیا ۵۵:‏۴ این طور نبوّت شده بود:‏ «اینک من او را برای طوایف شاهد گردانیدم.‏ رئیس و حاکم طوایف.‏» از همین طوایف که امّت‌ها،‏ قبایل،‏ اقوام و زبان‌ها باشند هم مسح‌شدگان و هم ‹گروه عظیم› جمع‌آوری شده‌اند.‏ (‏ مکاشفه ۵:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۷:‏۹‏)‏ هر دو گروه با هم «یک گلّه» یعنی جماعتی بین‌المللی تحت رهبری و پیشوایی «یک شبان» یعنی عیسی مسیح را تشکیل می‌دهند.‏

^۵ عیسی نیز به جماعت بزرگ خود بر زمین عطایایی بخشیده است.‏ وی مردانی وفادار را برای جماعت مهیا کرده است که به تقلید از یَهُوَه و عیسی گلّهٔ خدا را با مهربانی شبانی می‌کنند.‏ پولُس رسول در نامهٔ خود به مسیحیان شهر اَفَسُس به این عطایا یا بخشش‌های گرانبها اشاره کرده،‏ گفت:‏ «چون او به اعلیٰ‌علّیّین صعود نمود،‏ اسیری را به اسیری برد و بخشش‌ها به مردم داد.‏ .‏ .‏ .‏ بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشّرین و بعضی شبانان و معلّمان را،‏ برای تکمیل مقدّسین،‏ برای کار خدمت،‏ برای بنای جسد (‏ بدن)‏ مسیح.‏» —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۸،‏ ۱۱،‏ ۱۲‏.‏

۶.‏ در مکاشفه ۱:‏۱۶،‏ ۲۰ آنانی که در هیئت پیران جماعات مسح‌شدگان خدمت می‌کردند چگونه توصیف شده‌اند و ما باید چه دیدگاهی نسبت به پیران جماعت که از گوسفندان دیگرند داشته باشیم؟‏

^۶ «بخشش‌ها» یا عطایا همان سرپرستان و پیران جماعتند که یَهُوَه و پسرش با استفاده از روح‌القدس منصوب کرده‌اند تا گلّه را با ملایمت و مهربانی شبانی کنند.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ ابتدا جمیع این سرپرستان را مردان مسیحی مسح‌شده تشکیل می‌دادند.‏ در مکاشفه ۱:‏۱۶،‏ ۲۰ آنانی که در هیئت پیران جماعات مسح‌شدگان خدمت می‌کردند «ستاره» یا «فرشتگان» خوانده می‌شوند که در دست راست عیسی،‏ یعنی تحت نظارت وی قرار گرفته‌اند.‏ اما امروزه،‏ شمار مسح‌شدگان بر زمین رو به کاهش است،‏ بنابراین اکثر پیران جماعات از گوسفندان دیگر تشکیل شده‌اند.‏ از آنجایی که این پیران را نمایندگان هیئت اداره‌کننده تحت هدایت روح‌القدس منصوب کرده‌اند،‏ می‌توان گفت که آن‌ها نیز در دست راست یعنی تحت کنترل و هدایت شبان نیکو،‏ عیسی مسیح‌اند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ و چون که پیران جماعت از مسیح یعنی سر جماعت فرمانبرداری می‌کنند،‏ شایسته است که ما نیز با آن‌ها کاملاً همکاری کنیم.‏ —‏ کُولُسیان ۱:‏۱۸‏.‏

اطاعت و فرمانبرداری

۷.‏ پولُس رسول در مورد دیدگاه صحیح نسبت به سرپرستان جماعت مسیحی چه توصیه‌ای کرده است؟‏

^۷ شبانان آسمانی ما،‏ یَهُوَه خدا و عیسی مسیح،‏ از ما  انتظار دارند مطیع و فرمانبردار شبانان مسئول که در جماعت منصوب کرده‌اند باشیم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۵‏)‏ پولُس رسول به وحی از خدا چنین نوشت:‏ «مرشدان خود را که کلام خدا را به شما بیان کردند به خاطر دارید و انجام سیرت ایشان را ملاحظه کرده،‏ به ایمان ایشان اقتدا نمایید.‏ مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمایید زیرا که ایشان پاسبانی جان‌های شما را می‌کنند،‏ چونکه حساب خواهند داد تا آن را به خوشی نه به ناله به جا آورند،‏ زیرا که این شما را مفید نیست.‏» —‏ عبرانیان ۱۳:‏۷،‏ ۱۷‏.‏

۸.‏ پولُس رسول از ما «ملاحظه» چه چیزی را می‌خواهد و چگونه باید از پیران جماعت «اطاعت» کنیم؟‏

^۸ توجه کنید که پولُس توصیه می‌کند که نتایج ایمان و رفتار پیران جماعت را «ملاحظه» و از ایمان آن‌ها تقلید کنیم.‏ در ضمن،‏ نصیحت می‌کند که افرادی مطیع باشیم و در امر هدایت و راهنمایی از این مردان منصوب فرمانبرداری کنیم.‏ یکی از محققان کتاب مقدّس به نام ریچارد فرانس در مورد کلمهٔ اصلی یونانی که در اینجا «اطاعت» ترجمه شده است،‏ می‌گوید:‏ «این کلمه،‏ کلمه‌ای نیست که معمولاً به مفهوم اجرا کردن دستور ترجمه می‌شود بلکه مفهوم متقاعد شدن را نیز در بر دارد،‏ یعنی این که شخص با رغبت رهبری آن‌ها را می‌پذیرد.‏» پس ما نه فقط به دستور کلام خدا از پیران جماعت اطاعت می‌کنیم بلکه متقاعد شده‌ایم که این برادران نیّتی جز خیر و صلاح ما و ملکوت ندارند.‏ بدیهی است که اگر با رغبت تمام رهبری و هدایت پیران را بپذیریم شادی زیادی نصیب خود خواهیم کرد.‏

۹.‏ چرا لازم است علاوه بر اطاعت کردن «انقیاد» یا فرمانبرداری کنیم؟‏

^۹ حال اگر پیری طوری عمل می‌کند که با راهنمایی‌های طبقهٔ غلام امین و هیئت اداره‌کننده‌اش مغایرت دارد،‏ آن وقت چطور؟‏ اینجاست که فرمانبرداری مطرح می‌شود.‏ البته،‏ زمانی که همهٔ جوانب امر برایمان روشن و واضح باشد و با تصمیمی که اتخاذ شده است موافقیم،‏ اطاعت کردن آسان است.‏ اما اگر با رغبت به اجرای تصمیمی یا موضوعی گردن بنهیم که موافق با آن نیستیم یا آن را کاملاً درک نکرده‌ایم،‏ انقیاد یا فرمانبرداری کرده‌ایم.‏ پِطْرُس نیز که بعدها یکی از رسولان عیسی شد توانست در چنین موقعیتی انقیاد یا فرمانبرداری صحیح از خود نشان دهد.‏ —‏ لوقا ۵:‏۴،‏ ۵‏.‏

چهار دلیل رغبت به همکاری

۱۰،‏ ۱۱.‏ سرپرستان مسیحی از چه لحاظ در قرن اوّل و در عصر ما ‹کلام خدا را به هم‌ایمانان خود بیان کرده‌اند›؟‏

^۱۰ پولُس رسول در عبرانیان ۱۳:‏۷،‏ ۱۷ چهار دلیل برای اطاعت و انقیاد از پیران جماعت مسیحی می‌آورد.‏ اوّل این که آن‌ها ‹کلام خدا را به ما بیان کرده‌اند.‏› فراموش نکنیم آن ‹بخشش‌هایی› که عیسی به جماعت عطا کرده بود «برای تکمیل مقدّسین» یعنی اصلاح و تأدیب مسیحیان مسح‌شده بودند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بلی،‏ عیسی دیدگاه و طرز فکر مسیحیان قرن اوّل را با استفاده از شبانانی که زیر دست خود داشت اصلاح می‌کرد.‏ بعضی از آن شبانان بعدها چندین نامهٔ الهامی به جماعات نوشته و ارسال نمودند.‏ مشخص است که وی از طریق این سرپرستانی که با روح‌القدس منصوب شده بودند مسیحیان اوّلیه را هدایت و بنا می‌کرد.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۶:‏۱۵-‏۱۸؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲؛‏ تیطُس ۱:‏۵‏.‏

^۱۱ امروزه عیسی مسیح ما را از طریق «غلام امین و دانا» و نمایندگانشان،‏ هیئت اداره‌کننده و همچنین پیران جماعت هدایت می‌کند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵‏)‏ پس،‏ بنا بر احترامی که برای «رئیس شبانان» یعنی عیسی مسیح قائلیم،‏ به نصیحت پولُس عمل می‌کنیم که گفت:‏ «بشناسید آنانی را که در میان شما زحمت می‌کشند و پیشوایان شما در خداوند بوده،‏ شما را نصیحت می‌کنند.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۴؛‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۲؛‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۱۷‏.‏

۱۲.‏ سرپرستان مسیحی چگونه ‹پاسبانی جان‌های ما را می‌کنند›؟‏

^۱۲ دلیل دوّمی که همکاری با سرپرستان مسیحی را بر ما واجب می‌سازد این است که ‹ایشان پاسبانی (‏ نگهبانی)‏ جان‌های ما را می‌کنند.‏› اگر سرپرستان متوجه اِشکالی در طرز فکر یا رفتار ما شوند که ممکن است ایمان ما را به خطر اندازد،‏ فوراً برای اصلاح روحانی ما دست به اقدام  می‌زنند.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱‏)‏ معنی فعل یونانی که «پاسبانی کردن» ترجمه شده است به مفهوم اجتناب از خواب است.‏ پاسبانی‌کردن بنا بر توصیف یک محقق کتاب مقدّس تصویر شبانی را تداعی می‌کند که به تنهایی در طول شب بیدار می‌ماند تا از گلّه‌اش نگهبانی کند.‏ پیران جماعت می‌دانند که همیشه باید از لحاظ روحانی بیدار باشند.‏ ولی بعضی اوقات نگرانی ایشان برای گلّهٔ خدا،‏ خواب را از چشمانشان می‌رباید.‏ پس آیا نباید با این شبانان زیر دست مسیح با رغبت تمام همکاری کنیم که می‌کوشند با گلّه مثل عیسی مسیح «شبان اعظم گوسفندان» رفتار کنند؟‏ —‏ عبرانیان ۱۳:‏۲۰‏.‏

۱۳.‏ سرپرستان و همچنین همهٔ مسیحیان چه مسئولیتی دارند و به چه کسی باید حساب پس دهند؟‏

^۱۳ دلیل سوّم رغبت به همکاری با سرپرستان این است که آن‌ها از جان‌های ما مراقبت می‌کنند چون که به خدا «حساب خواهند داد.‏» سرپرستان به خوبی واقفند که زیر دست شبانان آسمانی،‏ یَهُوَه خدا و عیسی مسیح خدمت می‌کنند.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ یَهُوَه صاحب گلّه‌ای است که ‹آن را به خون پسر خود خریده است› و از این جهت سرپرستان منصوب برای فعالیت شبانی‌شان که باید همراه با «ترحّم» باشد حساب پس دهند.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ در اصل،‏ همهٔ ما در قبال عکس‌العمل خود نسبت به دستورات و راهنمایی‌های یَهُوَه جوابگو هستیم.‏ (‏ رومیان ۱۴:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ پس اطاعت ما از پیران جماعت نشانهٔ فرمانبرداری از مسیح یعنی سر جماعت است.‏ —‏ کُولُسیان ۲:‏۱۹‏.‏

۱۴.‏ چه چیزی ممکن است باعث شود پیران جماعت مسئولیت‌های خود را با آه و «ناله به جا آورند» و با دلسردی انجام وظیفه کنند؟‏

^۱۴ پولُس رسول دلیل چهارم را که چرا باید با فروتنی از سرپرستان مسیحی انقیاد یا فرمانبرداری کنیم چنین توضیح می‌دهد:‏ «تا آن را به خوشی نه به ناله به جا آورند،‏ زیرا که این شما را مفید نیست.‏» (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏)‏ با توجه به مسئولیت تعلیم،‏ شبانی،‏ هدایت فعالیت موعظه در محدوده،‏ تأمین و مراقبت از خانوادهٔ خویش و رسیدگی به مشکلات جماعت به وضوح می‌توان دید که پیران جماعت وظایفی سنگین بر دوش دارند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ حال اگر با آن‌ها همکاری نکنیم بر بار سنگین آن‌ها افزوده‌ایم.‏ با این کارمان ممکن است باعث شویم آنان مسئولیت‌های خود را با آه و «ناله به جا آورند» و با دلسردی انجام وظیفه کنند.‏ اگر رفتار خودسرانه داشته باشیم یَهُوَه  را از خود خواهیم رنجاند که البته نتایجی خوب در بر نخواهد داشت.‏ اما اگر از خود روحیهٔ همکاری نشان دهیم پیران با شوق و اشتیاق تمام به جماعت خدمت خواهند کرد و در نتیجه اتحاد و شادی اعضای جماعت در خدمت موعظه نیز افزایش خواهد یافت.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏۵،‏ ۶‏.‏

نشان دهیم که آمادهٔ فرمانبرداری هستیم

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم اطاعت و انقیاد خود را در عمل نشان دهیم؟‏

^۱۵ برای همکاری با سرپرستان راه‌های زیادی هست.‏ مثلاً،‏ ممکن است پیران جماعت مطابق شرایط و اوضاع موجود در فعالیت‌های موعظه تغییراتی صورت دهند و جلسهٔ خدمت موعظه را به روزها و ساعاتی منتقل کنند که مستلزم ایجاد تغییراتی در برنامهٔ روزانهٔ ما است.‏ آیا حاضریم برنامهٔ خود را کمی تغییر دهیم تا از این ترتیبات حمایت کنیم؟‏ یا ممکن است افتخار و برکت این را داشته باشیم که سرپرست خدمت به بازدید از گروه مطالعهٔ کتاب ما آید.‏ آیا طی آن هفته تا جای ممکن در فعالیت موعظه شرکت می‌کنیم؟‏ یا شاید در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک تکلیفی به ما واگذار شده است.‏ آیا نهایت سعی خود را به عمل می‌آوریم تا حتماً در آن روز در جلسه حضور داشته باشیم و تکلیف خود را انجام دهیم؟‏ یا این که سرپرست مطالعهٔ کتاب اعلام کرده است که این بار نظافت سالن ملکوت بر عهدهٔ گروه مطالعهٔ ما است.‏ آیا تا جایی که در قدرت و توانمان هست در نظافت سالن شرکت می‌کنیم؟‏ روحیهٔ همکاری ما در این چند مورد و موارد دیگر نشانهٔ انقیاد ما از مردانی است که یَهُوَه و پسرش به منظور نگهداری از گلّهٔ خویش منصوب کرده‌اند.‏

۱۶.‏ اگر پیری در جماعت از مسئولیت‌هایش غفلت کند چرا دلیل موجهی برای سرپیچی ما از ترتیبات یَهُوَه نیست؟‏

^۱۶ بعضی اوقات ممکن است پیری در جماعت امور جماعتی و سازمانی را مطابق دستورات و راهنمایی‌های غلام امین و دانا و هیئت اداره‌کننده انجام ندهد.‏ اگر دانسته به این کارش ادامه دهد در مقابل یَهُوَه «شبان و اُسقفِ جان‌های» ما باید حساب پس دهد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۵‏)‏ ولی غفلت آن پیر جماعت از مسئولیت‌هایش دلیل موجهی برای غفلت و سرپیچی ما از ترتیبات و مقرّراتی که یَهُوَه در کتاب مقدّس آورده است نیست.‏ یَهُوَه هیچ گاه نافرمانبرداری و سرکشی را برکت نمی‌دهد.‏ —‏ اعداد ۱۲:‏۱،‏ ۲،‏ ۹-‏۱۱‏.‏

یَهُوَه همکاری مشتاقانه را برکت می‌دهد

۱۷.‏ چه طرز فکر و دیدگاهی باید نسبت به پیران جماعت داشته باشیم؟‏

^۱۷ یَهُوَه خدا از ناکاملی مردانی که به سرپرستی گماشته است باخبر است.‏ با وجود این،‏ از آن‌ها برای هدایت و شبانی قوم خویش بر زمین استفاده می‌کند.‏ در مورد پیران جماعت،‏ و همین طور در مورد همهٔ ما،‏ می‌توان گفت که ‹برتری قوّت از آن خدا است نه از جانب ما.‏› (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ پس باید از بابت هر چه یَهُوَه از طریق سرپرستان وفادار انجام می‌دهد بسیار شکرگزار باشیم و با آن‌ها کاملاً همکاری کنیم.‏

۱۸.‏ با فرمانبرداری از سرپرستان،‏ در واقع چه چیزی را نشان می‌دهیم؟‏

^۱۸ سعی سرپرستان این است که تا جای ممکن به شیوه‌ای خدمت کنند که یَهُوَه در توصیف شبانان ایّام آخر در اِرْمیا ۳:‏۱۵ گفته است.‏ در آنجا اِرْمیا می‌گوید:‏ «به شما شبانان موافق دل خود خواهم داد که شما را به معرفت و حکمت خواهند چرانید.‏» به راستی که پیران ما در تعلیم دادن و مراقبت و محافظت از گلّهٔ یَهُوَه بسیار نمونه بوده‌اند.‏ امید است که با روحیهٔ همکاری،‏ اطاعت و انقیاد از آن‌ها از تلاش‌های بی‌شمارشان قدردانی کنیم.‏ فرمانبرداری ما از آن‌ها نشانهٔ قدردانی ما از شبانان آسمانی‌مان یَهُوَه خدا و عیسی مسیح خواهد بود.‏

مرور

‏• یَهُوَه و عیسی مسیح چگونه ثابت کرده‌اند که شبانانی مهربانند؟‏

‏• چرا در کنار اطاعت کردن فرمانبرداری نیز لازم است؟‏

‏• از چه راه‌هایی می‌توانیم انقیاد خود را نشان دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

پیران مسیحی از پیشوایی مسیح فرمانبرداری می‌کنند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۰]‏

فرصت‌های زیادی برای نشان دادن فرمانبرداری خود از سرپرستان منصوب یَهُوَه وجود دارد