روزنه‌ای از امید در دنیایی اندوهگین
روزنه‌ای از امید در دنیایی اندوهگین
رئیس جمهور سابق آمریکا، بیل کلینتون، در یک کنفرانس در مارس ۲۰۰۶ که در اوتاوا پایتخت کانادا برگزار شد اظهار داشت: «امروزه شهروندان از قدرت‌ها و توانایی‌های بسیاری برای مقابله با مشکلات عمدهٔ جوامع و همچنین برای فعالیت‌های صلاح جامعه برخوردارند که در هیچ مقطع از تاریخ بشر به چشم نمی‌خورد.» وی در ادامهٔ گفته‌های خود اشاره کرد که از زمان رویداد سونامی سال ۲۰۰۴ به بعد جنبش‌های خیرخواهانه‌ای در سطح جهانی دیده می‌شود که بسیار باعث امیدواری مردم دنیا شده است زیرا به نظر می‌آید که «اکنون وارد یک دورهٔ اتکای متقابل و وابستگی کشورها شده‌ایم که تا کنون سابقه نداشته است.»
آیا واقع‌بینانه است که سوانح و فجایع طبیعی عاملی مؤثر در راه ایجاد همکاری و همبستگی بین کشورها شود تا دست‌به‌دست هم داده، آینده‌ای بهتر برای بشر پدید آورند؟ آیا واقعاً می‌توان ‹اتکای متقابل و وابستگی بی‌ساقهٔ کشورها› را اساسی محکم و قابل اعتماد برای آینده‌ای درخشان با صلح واقعی و امنیت پایدار تلقّی نمود؟
سرچشمهٔ امید واقعی
کارنامهٔ بشر در عرض بیش از شش هزار سال گذشته آشکار می‌کند که انسان‌ها به دفعات از یکدیگر مأیوس می‌شوند. به همین دلیل کلام خدا می‌گوید: «بر رؤسا توکّل مکنید و نه بر اِبن آدم که نزد او اعانتی نیست.» ( مزمور ۱۴۶:۳) امید بستن به سازمان‌ها و ارگان‌های دنیا یا دارایی‌ها و امکانات بی‌شمار کشورها یا تصوّرات و طرح‌های آن‌ها برای آینده چیزی جز یأس و سرخوردگی به ارمغان نمی‌آورد. چرا چنین نتیجه می‌گیریم؟ زیرا «دنیا و شهوات ( خواست‌های) آن در گذر است.» — ۱یوحنّا ۲:۱۷.
اما خدا در طول قرن‌ها تاریخ بشر همیشه امید واقعی انسان‌های درستکار و صالح بوده است. کتاب مقدّس، خدا را «امید اسرائیل» باستان و «امید پدران ایشان» می‌خواند و پر از عبارات و سخنان دلگرم‌کننده است که حاکی از امید، اعتماد و اطمینان کامل به اوست. ( اِرْمیا ۱۴:۸؛ ۱۷:۱۳؛ ۵۰:۷) بدین سبب است که کتاب مقدّس ما را صمیمانه ترغیب می‌کند: ‹برای یَهُوَه منتظر باش.› — مزمور ۲۷:۱۴.
امثال ۳:۵، ۶ ما را چنین تشویق می‌کند: ‹به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکّل نما و بر عقل خود تکیه مکن. در همهٔ راه‌های خود او را بشناس، و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.› بلی، ما انسان‌ها می‌توانیم به یَهُوَه کاملاً اطمینان کنیم چون که او هرگز عوض نمی‌شود و بسیار قابل اعتماد است و همیشه به گفته‌هایش عمل می‌کند. ( مَلاکی ۳:۶؛ یعقوب ۱:۱۷) یَهُوَه خدا همیشه صلاح انسان‌ها را می‌خواهد و شما می‌توانید مطمئن باشید تا زمانی که از کلام او یعنی کتاب مقدّس اطاعت کنید، حتی در اوقات و زمان‌های سخت و ترسناک نیز با موفقیت روبرو خواهید شد. — اِشَعْیا ۴۸:۱۷، ۱۸.
کسی که با تمام دل و جان راهنمایی‌های خدا را دنبال کند، می‌تواند به این وعدهٔ یَهُوَه اطمینان کند که می‌گوید: «مترس زیرا که من با تو هستم و مشوّش مشو زیرا من خدای تو هستم! تو را تقویت خواهم نمود و البته تو را معاونت خواهم داد و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.» ( اِشَعْیا ۴۱:۱۰) دعای عمیق و مصرّانه به همراه تعمّق در وعده‌های قابل اطمینان خدا بسیار تسلّی‌بخش و دلگرم‌کننده است زیرا به ما کمک می‌کند تا نگرانی‌ها و شرایط سخت و نابسامان دنیای اطرافمان را راحت‌تر تحمّل کنیم.
خانمی به نام آنْدرِیا که یکی از شاهدان یَهُوَه است و صاحب دو فرزند، می‌گوید: «وقتی بلاتکلیفی و سردرگمی مرا از پای درمی‌آورد فقط و فقط با دعا و فکر کردن به وعده‌های یَهُوَه است که می‌توانم نیرو و قوّت لازم را به دست بیاورم تا دوباره روی پایم بایستم. اگر بتوانم یَهُوَه را همیشه به عنوان لنگری ثابت در زندگی‌ام نگه دارم آن وقت می‌توانم به زندگی‌ام ثبات بدهم.»
امید خود را به یَهُوَه قوی سازید
یکی از مزمورنویسان اهمیت امید بستن به یَهُوَه را این طور تأکید کرد: «آنانی را که شریعت تو را دوست می‌دارند، سلامتی عظیم است و هیچ چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.» ( مزمور ۱۱۹:۱۶۵) کند و کاو عمیق در کلام خدا به تنهایی می‌تواند ذهن و دل شما را با تفکّراتی سالم و بنا کننده و هر آنچه «راست، شریف، درست، پاک، دوست‌داشتنی، نیکنام و هر چه عالی و قابل‌ستایش است» پر سازد. اگر با جدّیت به این گونه امور گوش دهید و آن را یاد بگیرید و بپذیرید و سپس به آن عمل کنید «در این صورت خدایی که منبع آرامش است با شما خواهد بود.» — فیلِپّیان ۴:۸، ۹، انجیل شریف.
آقایی به نام جان از روی سال‌ها تجربهٔ زندگی‌اش بدین نتیجه رسیده است: «برای این که بتوانم دیدگاهم را نسبت به آینده عوض کنم خیلی مهم است که اوّل تغییراتی اساسی در شخصیتم و طرز فکرم به وجود آورم تا بتوانم با خدای کامل و نادیدنی رابطه برقرار کنم. پس متوجه شدم که تنها شرط برقرار کردن چنین رابطه‌ای این است که خود من تبدیل به انسانی روحانی و معنوی شوم. و انسانی روحانی شدن هم یعنی این که خداپرست بشوم و تفکّرات خدایی داشته باشم که بدون خواندن و تعمّق در کلام الٰهی غیرممکن است.»
نوشیدن از آب زلال و حیات‌بخش حقیقت کتاب مقدّس، مانند دارویی شفابخش و امتحان‌شده در مقابله با موجی پایان‌ناپذیر از چیزهای بد و منفی که هر روزه از رسانه‌های گروهی صادر می‌شود مؤثر خواهد بود. همچنین، به‌کارگیری نصایح کتاب مقدّس در بهبود و استحکام روابط خانوادگی بسیار مؤثر است و به مقدار زیادی از نگرانی‌ها و دلواپسی‌های زندگی می‌کاهد. از آن مهم‌تر خدا وعده داده است که هر لحظه «قوّت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.» ( ۲تواریخ ۱۶:۹) بلی، خدا قادر است با قدرت و بر طبق ارادهٔ خود چنان اوضاع و شرایط را کنترل کند که دیگر لازم نباشد ترس و واهمه‌ای به دل خود راه دهید.
شخصی به نام فینیاس که از جنگ و کشتار جمعی کشورش جان سالم به در برده است می‌گوید: «من آموخته‌ام که جان خود را به دست‌های پرمهر یَهُوَه بسپارم. رعایت اصول کتاب مقدّس مرا از خیلی مشکلات نجات داده است.» اگر واقعاً به یَهُوَه خدا اعتماد کنید او می‌تواند شما را قادر سازد از هر مانعی، هرچند که بلند و رفیع باشد، بگذرید. ( مزمور ۱۸:۲۹) فرزندی که رابطه‌ای عاطفی و صمیمانه با والدین خود دارد خیلی راحت و به طور کامل به آن‌ها اعتماد و در کنارشان احساس امنیت می‌کند و می‌داند که حتی اگر مریض شود یا به دلایلی با مشکلی روبرو شود می‌تواند به آن‌ها پناه آورد. شما نیز می‌توانید چنین اعتماد و اطمینانی در خود به خدا به وجود آورید چنانچه دست کمکی را که یَهُوَه به سوی‌تان دراز کرده است قبول کنید و امید خود را به او ببندید. — مزمور ۳۷:۳۴.
اساسی مطمئن برای امیدی واقعی
عیسی به پیروانش چنین آموخت: «شما به این طور دعا کنید: ‹ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد. ملکوت تو بیاید. ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود.›» ( متّیٰ ۶:۹، ۱۰) آن ملکوتی که در آسمان است در واقع یک حکومت در دست عیسی مسیح است که از طریق آن خدا حاکمیت به حق خود را در سراسر زمین برقرار خواهد نمود. — مزمور ۲:۷-۱۲؛ دانیال ۷:۱۳، ۱۴.
نگرانی و ترس انسان‌ها در خیلی از جوانب زندگی نشانه‌ای غیرقابل انکار از نیاز به دخالت الٰهی در امور این کرهٔ خاکی است. بسیار خوشحالیم که خدا به زودی امور زمین را به دست می‌گیرد! عیسی مسیح که خدا او را بر مسند پادشاهی ملکوت آسمانی قرار داده است اختیار تام دارد که حاکمیت یَهُوَه را بر زمین مستقر سازد و نام پرجلال او را تقدیس نماید. ( متّیٰ ۲۸:۱۸) به زودی حکومت ملکوت بر زمین اِعمال قدرت خواهد کرد، در نتیجه هر گونه عامل نگرانی و ترس و واهمهٔ انسان‌ها از میان خواهد رفت. اِشَعْیا ۹:۶ صلاحیت عیسی مسیح را به عنوان حاکمی که قادر است نگرانی‌های ما را برچیند توصیف می‌کند. برای مثال، اِشَعْیا او را «پدر سَرمَدی» یا ابدی و ‹مشیر قدیر› و ‹سَروَر صلح و سلامتی› می‌خواند.
لحظه‌ای در توصیف دلگرم‌کنندهٔ «پدر سَرمَدی» تأمّل کنیم. این لقب عیسی نشانگر آن است که او هم قدرت و اختیار عمل دارد هم تمایل قلبی به کمک بشر و می‌تواند انسان‌های مطیع را با استفاده از قربانی فدیه‌اش به سوی حیات جاودانی سوق دهد. این کار سبب خواهد شد که از قید و چنگال گناه و ناکاملی که از اوّلین انسان یعنی آدم به ارث برده‌اند برای همیشه خلاص شوند. ( متّیٰ ۲۰:۲۸؛ رومیان ۵:۱۲؛ ۶:۲۳) عیسی مسیح فقط به آن اکتفا نخواهد کرد بلکه از اختیاراتی که خدا به وی محوّل کرده، استفاده خواهد کرد و بسیاری از مردگان را دوباره به زندگی باز خواهد گرداند. — یوحنّا ۱۱:۲۵، ۲۶.
در ضمن، وقتی عیسی بر زمین بود نشان داد که ‹مشیری قدیر› است. از آنجا که عیسی هم از کلام خدا دانشی عمیق داشت هم از خصلت و سرشت انسان به خوبی آگاه بود، می‌دانست چگونه مشکلات روزمرهٔ آن‌ها را حل کند. مسیح حتی از زمان نشستن بر تخت پادشاهی در آسمان نیز همواره مثل ‹مشیری قدیر› عمل کرده است زیرا واسط و نمایندهٔ اصلی یَهُوَه میان او و بشر است. نصایح عیسی که در کتاب مقدّس آمده است همیشه خردمندانه و بی‌عیب و کامل است. درک این مطالب و اعتقاد به آن نهایتاً به زندگی ابدی می‌انجامد که رهایی از هر گونه بی‌ثباتی، نگرانی و ترس‌های فلج‌کننده است.
اِشَعْیا ۹:۶ عیسی را ‹سَروَر صلح و سلامتی› نیز خوانده است. عیسی مسیح در مسند چنین مقامی هر گونه بی‌عدالتی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را کاملاً از میان برمی‌دارد. چگونه؟ وقتی تمامی بشر را تحت حکومت صلح‌آمیز خویش قرار دهد دیگر خبری از این بدی‌ها نخواهد بود. — دانیال ۲:۴۴.
تحت ملکوت صلحی پایدار در سراسر کرهٔ زمین برقرار خواهد شد. حال چگونه می‌توان از این امر اطمینان حاصل کرد؟ در اِشَعْیا ۱۱:۹ به اساس آن پی می‌بریم که می‌گوید ‹تابعان ملکوت در تمامی کوه مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند کرد زیرا که جهان از معرفت یَهُوَه پر خواهد بود مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند.› سرانجام روزی خواهد رسید که هر انسان زنده معرفت و دانشی عمیق از خدا خواهد داشت و مطیع وی خواهد بود. آیا از چنین آتیه‌ای مسرور نمی‌شوید؟ اگر چنین چشم‌اندازی شما را نیز به وجد می‌آورد پس هر چه زودتر شروع کنید به اندوختن ‹معرفت یَهُوَه.›
تنها راه دست‌یابی به چنین دانش حیات‌بخش از خدا آن است که کتاب مقدّس را بررسی کرده، ببینید که واقعاً چه تعلیماتی در مورد زندگی روزمره می‌دهد و چه آینده‌ای درخشان برایمان پیشگویی کرده است. بدین جهت صمیمانه از شما دعوت می‌کنیم که برای تدریس خصوصی و رایگان کتاب مقدّس با شاهدان یَهُوَه در محلّتان تماس بگیرید. این نیز راهی است بسیار مؤثر جهت کاهش ترس و نگرانی‌های زندگی و کمک می‌کند روزنه‌ای از امید در این دنیای اندوهگین پیدا کنید.
[کادر/تصاویر در صفحهٔ ۷]
چرا امید بستن به حکمرانی ملکوت امیدبخش است؟
عیسی مسیح در مقام پادشاه ملکوت خدا صاحب قدرت و اختیارات زیادی است که حوزهٔ آن تمامی عالَم را تحت پوشش قرار می‌دهد. ( متّیٰ ۲۸:۱۸) وی حتی قادر است محیط زیست انسان را تعادل بخشد و به حالت سابق خود بازگرداند. در ضمن قادر است بر بیماری و امراض تسلّط یافته، آن‌ها را ریشه‌کن سازد. معجزات پرقدرتی که عیسی بر روی زمین انجام داد پیش‌نمایشی از برکات بسیار بزرگ‌تر وی در آینده بود که در مقام حاکم و پادشاه در سراسر دنیا انجام خواهد داد. همهٔ این‌ها ثابت می‌کند که او بهترین و معتمدترین حاکمی است که می‌توانیم داشته باشیم. نگاهی به فهرست پایین بیندازید و ببینید کدام یک از این خصوصیات او مخصوصاً برای شما جالب توجه است.
▪ مهربان و خوش‌برخورد. — مَرقُس ۱۰:۱۳-۱۶.
▪ عاقل و دادگر. — مَرقُس ۱۰:۳۵-۴۵.
▪ بامسئولیت و ازخودگذشته. — متّیٰ ۴:۵-۷؛ لوقا ۶:۱۹.
▪ عادل و منصف. — اِشَعْیا ۱۱:۳-۵؛ یوحنّا ۵:۳۰؛ ۸:۱۶.
▪ دلسوز، باملاحظه و فروتن. — یوحنّا ۱۳:۳-۱۵.
[تصویر در صفحهٔ ۴]
خواندن کتاب مقدّس و تعمّق در آن تشویقی است تا امید خود را به یَهُوَه ببندیم