‏«هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید»‏

‏«هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.‏ پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید.‏» —‏ رومیان ۱۲:‏۱۷‏.‏

۱.‏ چه روحیه‌ای در دنیا رایج است؟‏

هنگامی که بچه‌ای بچهٔ دیگر را هل می‌دهد معمولاً دیگری نیز برای تلافی عکس‌العملی مشابه نشان می‌دهد.‏ متأسفانه روحیهٔ تلافی‌جویی به کودکان محدود نمی‌شود.‏ بسیاری از افراد بالغ اگر از کسی رنجیده‌خاطر شوند رفتاری مشابه پیش می‌گیرند.‏ طبیعی است که آنان مانند کودکان عمل نمی‌کنند بلکه به صورتی زیرکانه در صدد تلافی بر می‌آیند.‏ برای مثال،‏ شاید از او بدگویی کنند یا به طرق مختلف سد راه موفقیتش شوند.‏ در واقع مقصود اصلی تلافی و انتقام‌جویی است.‏

۲.‏ الف)‏ چرا مسیحیان واقعی با روحیهٔ انتقام‌جویی مقاومت می‌کنند؟‏ ب)‏ در این مقاله کدام باب از کتاب مقدّس بررسی می‌شود و چه سؤالاتی را پاسخ خواهیم گفت؟‏

^۲ با این که روحیهٔ انتقام‌جویی در انسان‌ها بسیار قوی است مسیحیان واقعی با آن مقاومت می‌کنند.‏ آنان سعی می‌کنند پند پولُس رسول را به کار گیرند که می‌گوید:‏ «هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱۷‏)‏ چه انگیزه‌ای می‌تواند به ما کمک کند تا مطابق این معیار والای الٰهی عمل نماییم؟‏ در مقابل چه کسانی به خصوص ممکن است روحیهٔ انتقام‌جویی بر ما غلبه کند؟‏ پرهیز از تلافی یا انتقام چه فوایدی دارد؟‏ برای پاسخ به این سؤالات مضمون سخنان پولُس در رومیان ۱۲ در این مقاله بررسی می‌شود و خواهیم دید که دوری از روحیهٔ مقابله به مثل نه فقط خداپسندانه است بلکه نشانهٔ تواضع و محبت است.‏

‏‹لهٰذا از شما استدعا می‌کنم›‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ پولُس در رومیان از باب ۱۲ به بعد به چه موضوعاتی اشاره می‌کند و چرا در آیهٔ اوّل باب ۱۲ واژهٔ «لهٰذا» را بکار برده است؟‏ ب)‏ رحمت‌های خدا باید چه تأثیری بر مسیحیان در روم می‌گذاشت؟‏

^۳ پولُس در نامهٔ رومیان از باب ۱۲ به بعد چهار موضوع مرتبط به هم و مهم در زندگی مسیحی را بررسی می‌کند که همان رابطهٔ فرد مسیحی با یَهُوَه،‏ هم‌ایمانان،‏ مردم و مقامات دولتی است.‏ پولُس به دلیل اصلی‌ای که باید با تمایلات نادرست و به خصوص روحیهٔ مقابله به مثل مقاومت نماییم اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ ‏«لهٰذا ای برادران،‏ شما را به رحمت‌های خدا استدعا می‌کنم.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱‏)‏ واژهٔ لهٰذا به معنی «از این رو» یا «بدین جهت» است.‏ پس در واقع در این آیه منظور پولُس این است که ‹با توجه به مطلبی که پیش از این گفتم از شما استدعا می‌کنم به آنچه خواهم گفت عمل نمایید.‏› پولُس پیش از آن چه مطلبی را به مسیحیان روم گفته بود؟‏

^۴ پولُس در یازده باب اوّل نامهٔ خود یادآور می‌شود که یهودیان و غیریهودیان از چه موهبت والایی برخوردارند.‏ آنان می‌توانند با عیسی در ملکوت خدا حکمرانی کنند.‏ موهبتی که اسرائیلیان از آن محروم شدند.‏ (‏ رومیان ۱۱:‏۱۳-‏۳۶‏)‏ «رحمت‌های خدا» بود که این موهبت والا را برای آنان میسر ساخت.‏ مسیحیان چگونه می‌توانند از  این فیض خدا بهره‌مند گردند؟‏ آنان باید با دل‌هایی آکنده از قدردانی این گفتهٔ پولُس را بکار گیرند که می‌گوید:‏ «بدن‌های خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱‏)‏ مسیحیانِ آن زمان چگونه می‌توانستند بدن خود را ‹قربانی‌ای مقدّس و پسندیده› در نظر خدا سازند؟‏

۵.‏ الف)‏ مسیحیان چگونه می‌توانند بدن خود را ‹قربانی‌ای مقدّس و پسندیده› در نظر خدا سازند؟‏ ب)‏ چه اصلی باید در رفتار و کردار یک مسیحی نمایان باشد؟‏

^۵ پولُس در ادامه می‌گوید:‏ «همشکل این جهان مشوید بلکه به تازگی ذهن خود صورت خود را تبدیل دهید تا شما دریافت کنید که ارادهٔ نیکوی پسندیدهٔ کامل خدا چیست.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۲‏)‏ مسیحیان نباید اجازه می‌دادند روحیه و طرز فکر دنیا افکار و احساسات آنان را شکل دهد بلکه می‌باید طرز فکر مسیح را پیش می‌گرفتند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۶؛‏ فیلِپّیان ۲:‏۵‏)‏ این اصل باید هر روزه در زندگی تمامی مسیحیان واقعی از جمله ما نمایان باشد.‏

۶.‏ مطابق رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲ چه چیز ما را بر آن می‌دارد که از انتقام‌جویی دوری کنیم؟‏

^۶ چگونه گفتهٔ پولُس در رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲ در خصوص ما نیز صدق می‌کند؟‏ ما نیز همانند مسیحیان مسح‌شده در روم برای رحمت‌های متعدد خدا که هر روزه و مستمراً به ما ارزانی می‌دارد بسیار سپاسگزاریم.‏ از این رو با دلی سرشار از قدردانی برانگیخته می‌شویم که او را با تمام نیرو،‏ توانایی و دارایی خود خدمت کنیم.‏ این آرزوی قلبی ماست که از طرز فکر این دنیا دوری کنیم و همانند مسیح باشیم.‏ داشتن چنین طرز فکری بر برخورد و رفتار ما با هم‌ایمانانمان و مردم دیگر تأثیر می‌گذارد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۵‏)‏ برای مثال،‏ اگر طرز فکری مانند عیسی مسیح داشته باشیم بر آن می‌شویم که با روحیهٔ انتقام‌جویی مقابله کنیم.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

‏«محبت بی‌ریا باشد»‏

۷.‏ رومیان باب ۱۲ به چه محبتی اشاره می‌کند؟‏

^۷ این که یک مسیحی بدی را با بدی پاسخ نمی‌دهد نه تنها راهی صحیح بلکه نشانهٔ محبت او به دیگران است.‏ پولُس رسول در ادامه از انگیزهٔ محبت صحبت می‌کند.‏ او در کتاب رومیان از واژهٔ «محبت» (‏ در یونانی آگاپه)‏ چندین بار در اشاره به محبت خدا و محبت عیسی مسیح استفاده کرده است.‏ (‏ رومیان ۵:‏۵،‏ ۸؛‏ ۸:‏۳۵،‏ ۳۹‏)‏ در باب ۱۲ واژهٔ آگاپه را در خصوص محبت به همنوع به کار برده است.‏ پولُس بعد از اشاره به عطایای روحانی گوناگونی که بین برخی از هم‌ایمانان یافت می‌شود،‏ خصوصیت مهمی را یادآوری می‌کند که مسیحیان می‌باید در خود پرورش دهند و می‌گوید:‏ «محبت بی‌ریا باشد.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۴-‏۹‏)‏ مهربانی و محبت نشانهٔ بارز و اصلی مسیحیان واقعی است.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ در حقیقت پولُس ما را ترغیب می‌کند به عنوان یک مسیحی خود را از محبتی بی‌ریا و خالصانه به دیگران مطمئن سازیم.‏

۸.‏ چگونه می‌توانیم محبتی بی‌ریا نشان دهیم؟‏

^۸ پولُس در ادامه توضیح می‌دهد که چطور می‌توان محبتی بی‌ریا داشت.‏ او می‌نویسد:‏ «از بدی نفرت کنید و به نیکویی بپیوندید.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۹‏)‏ کلمات ‹نفرت داشتن› و ‹پیوستن› مفاهیمی قوی دارند.‏ ما نباید فقط از نتایج بدی نفرت داشته باشیم بلکه باید از خود بدی متنفر باشیم.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «از بدی نفرت کنید.‏» (‏ مزمور ۹۷:‏۱۰‏)‏ کلمه‌ای که در اینجا ‹پیوستن› ترجمه شده در زبان یونانی به معنی «چسبیدن» است.‏ بنا بر این مسیحی‌ای که محبتی خالصانه و بی‌ریا دارد چنان به نیکویی و مهربانی می‌چسبد که این خصوصیت جزئی از شخصیت او می‌گردد و از او جدا نیست.‏

۹.‏ پولُس در باب ۱۲ نامهٔ رومیان به دفعات به چه پندی اشاره می‌کند؟‏

^۹ پولُس در این باب به دفعات یکی از جنبه‌های ابراز محبت را بیان می‌کند.‏ در یک جا آمده است:‏ «برکت بطلبید بر آنانی که بر شما جفا کنند؛‏ برکت بطلبید و لعن مکنید.‏» در جای دیگر می‌گوید:‏ «هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.‏» و یا «ای محبوبان انتقام خود را مکشید.‏» همچنین آمده است:‏  ‏«مغلوب بدی مشو بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱۴،‏ ۱۷-‏۱۹،‏ ۲۱‏)‏ سخنان پولُس به وضوح نشان می‌دهد که باید با مردم دیگر و حتی با مخالفانمان چگونه رفتار کنیم.‏

‏‹برای کسانی که به شما جفا می‌رسانند برکت بطلبید›‏

۱۰.‏ از چه راهی می‌توانیم برای مخالفانمان برکت بطلبیم؟‏

^۱۰ چگونه می‌توانیم به این پند پولُس عمل نماییم یعنی ‹برای کسانی که به ما جفا می‌رسانند برکت بطلبیم›؟‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۱۴‏)‏ عیسی به پیروانش می‌گوید:‏ «دشمنان خود را محبت نمایید و برای لعن‌کنندگان خود برکت بطلبید.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۴۴؛‏ لوقا ۶:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ یکی از راه‌هایی که می‌توانیم برای مخالفانمان برکت بطلبیم دعا برای آن‌هاست.‏ می‌توانیم برای کسانی که به دلیل جهل و بی‌تفاوتی با ما مخالفند در دعا از خدا تقاضا کنیم که چشمانشان را به روی حقیقت باز کند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۴‏)‏ برکت خواستن برای مخالفانمان شاید از نظر دیگران غیرطبیعی باشد.‏ اما هر چه طرز فکرمان به مسیح نزدیک‌تر شود بیشتر قادر خواهیم بود محبت را به دشمنانمان ابراز داریم.‏ (‏ لوقا ۲۳:‏۳۴‏)‏ ابراز چنین محبتی چه نتایجی به همراه خواهد داشت؟‏

۱۱.‏ الف)‏ از اِستیفان چه می‌توانیم بیاموزیم؟‏ ب)‏ همان طور که شرح‌حال پولُس نشان می‌دهد ممکن است در برخی از مخالفان چه تغییری ایجاد شود؟‏

^۱۱ اِستیفان یکی از کسانی بود که برای مخالفانش دعا کرد.‏ دعاهای او بی‌نتیجه نبود.‏ چندی بعد از پَنْطیکاست ۳۳ م.‏ مخالفان اِستیفان او را دستگیر نمودند،‏ کشان‌کشان به بیرون شهر اورشلیم بردند و سنگسارش کردند.‏ اِستیفان قبل از مرگش چنین فریاد بر آورد:‏ ‹یَهُوَه این گناه را بر این‌ها مگیر.‏› (‏ اَعمال ۷:‏۵۸–‏۸:‏۱‏)‏ یکی از مردانی که اِستیفان برای او دعا کرد سَوْلُس بود.‏ او خواهان و شاهد قتل اِستیفان بود.‏ بعدها عیسای رستاخیزیافته بر سَوْلُس ظاهر شد.‏ سَوْلُس که خود یکی از مخالفان مسیحیت بود یکی از پیروان آن گشت و به پولُس رسول معروف گردید.‏ کتاب رومیان به دست او نوشته شده است.‏ (‏ اَعمال ۲۶:‏۱۲-‏۱۸‏)‏ یَهُوَه خدا هماهنگ با دعای اِستیفان رحمتش را به وضوح به پولُس نشان داد و گناه او را به دلیل مخالفتش با مسیحیان بخشید.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۲-‏۱۶‏)‏ پس جای تعجب نیست که پولُس مسیحیان را ترغیب می‌کند و می‌گوید:‏ ‹برای کسانی که به شما جفا می‌رسانند برکت بطلبید!‏› او به خاطر تجربهٔ شخصی‌اش خوب می‌دانست که برخی از مخالفان ممکن است خادم خدا گردند.‏ در روزگار ما هم برخی از مخالفان به دلیل رفتار صلح‌آمیز خادمان یَهُوَه به او ایمان آورده‌اند.‏

‏«با جمیع خلق به صلح بکوشید»‏

۱۲.‏ در رومیان باب ۱۲،‏ آیهٔ ۹ با آیهٔ ۱۷ چه ارتباط منطقی‌ای دارد؟‏

^۱۲ پولُس پند دیگری را در رفتار با دیگران بیان می‌کند:‏ «هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.‏» این آیه نتیجهٔ منطقی این گفتهٔ اوست:‏ «از بدی نفرت کنید.‏» در واقع اگر شخصی بدی را با بدی جواب دهد چگونه می‌تواند بگوید که از بدی نفرت دارد؟‏ چنین عملی بر خلاف محبت خالص و ‹بی‌ریاست.‏› در ادامهٔ این آیه پولُس می‌گوید:‏ «پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو  بینید.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۹،‏ ۱۷‏)‏ چگونه می‌توانیم این سخن او را بکار بندیم؟‏

۱۳.‏ «پیش جمیع مردم» باید چگونه رفتار کنیم؟‏

^۱۳ پولُس در نامهٔ قبلی خود به قُرِنتیان متذکر شد که رسولان با مخالفت روبرو می‌شوند.‏ او چنین گفت:‏ «جهان و فرشتگان و مردم را تماشاگاه شده‌ایم.‏ .‏ .‏ .‏ دشنام شنیده،‏ برکت می‌طلبیم و مظلوم گردیده،‏ صبر می‌کنیم.‏ چون افترا بر ما می‌زنند،‏ نصیحت می‌کنیم.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۹-‏۱۳‏)‏ امروزه نیز مردم به تماشای مسیحیان واقعی مشغولند.‏ اَعمال خوب ما حتی در مواقعی که با بی‌عدالتی روبرو می‌شویم می‌تواند روی آنان تأثیر بگذارد و به پیاممان علاقه‌مند گردند.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۲‏.‏

۱۴.‏ تا چه حد باید در ایجاد صلح بکوشیم؟‏

^۱۴ تا چه حد باید در ایجاد صلح بکوشیم؟‏ تا آنجایی که ممکن است.‏ پولُس به برادران مسیحی خود گفت:‏ «اگر ممکن است به قدر قوّهٔ خود با جمیع خلق به صلح بکوشید.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱۸‏)‏ عباراتی همچون «اگر ممکن است» و «به قدر قوّهٔ خود» نشان می‌دهند که برقراری صلح و آرامش همیشه ممکن نیست.‏ برای مثال ما هیچ گاه نمی‌خواهیم برای برقراری صلح قانون خدا را زیر پا بگذاریم.‏ (‏ متّیٰ ۱۰:‏۳۴-‏۳۶؛‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۴‏)‏ اما هر چه در توان داریم انجام خواهیم داد تا با «جمیع خلق» به صلح بکوشیم،‏ بدون این که به اصول عادلانهٔ خدا خدشه‌ای وارد کنیم.‏

‏«انتقام خود را مکشید»‏

۱۵.‏ مطابق با رومیان ۱۲:‏۱۹ چرا نباید انتقام گرفت؟‏

^۱۵ پولُس دلیل قانع‌کنندهٔ دیگری را در خصوص دوری از انتقام‌جویی عنوان می‌کند.‏ او نشان می‌دهد که پرهیز از چنین عملی نشان‌دهندهٔ تواضع و  فروتنی است و می‌گوید:‏ «ای محبوبان انتقام خود را مکشید بلکه خشم را مهلت دهید،‏ زیرا مکتوب است ‹خداوند می‌گوید که انتقام از آن من است من جزا خواهم داد.‏› » (‏ رومیان ۱۲:‏۱۹‏)‏ مسیحی‌ای که سعی کند دست به انتقام‌جویی زند در حقیقت از حیطهٔ اختیارات خود پا فراتر گذاشته و در کار خدا دخالت کرده است.‏ (‏ متّیٰ ۷:‏۱‏)‏ از این گذشته چنین برخوردی نشانهٔ بی‌ایمانی به وعدهٔ خداست که می‌گوید:‏ «من جزا خواهم داد.‏» مسیحیان واقعی به یَهُوَه اعتماد کامل دارند و می‌دانند که او ‹برگزیدگان خود را دادرسی خواهد کرد.‏› (‏ لوقا ۱۸:‏۷،‏ ۸؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۱:‏۶-‏۸‏)‏ آن‌ها متواضعانه داوری را به دست یَهُوَه می‌سپارند.‏ —‏ اِرْمیا ۳۰:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ رومیان ۱:‏۱۸‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ «اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت» به چه مفهوم است؟‏ ب)‏ آیا توانسته‌اید با محبت و رفتاری شایسته دل مخالفی را نرم سازید؟‏ لطفاً توضیح دهید.‏

^۱۶ اگر بخواهیم از مخالفانمان انتقام گیریم احتمالاً آنان سرسختی بیشتری نشان خواهند داد.‏ اما اگر با محبت رفتار کنیم شاید بتوانیم دل آن‌ها را نرم سازیم.‏ پولُس به مسیحیان روم چنین گفت:‏ «اگر دشمن تو گرسنه باشد،‏ او را سیر کن و اگر تشنه است،‏ سیرابش نما زیرا اگر چنین کنی اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۲۰؛‏ امثال ۲۵:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ مفهوم سخنان پولُس چیست؟‏

^۱۷ عبارت «اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت» تشبیهی است که از روش ذوب کردن فلزات در زمان باستان گرفته شده است.‏ در آن زمان درون کورهٔ آتش در زیر و روی سنگ معدن لایه‌ای از ‹اخگر› یا زغال‌های آتشین قرار می‌دادند.‏ زغال‌های روی سنگ معدن حرارت را بالا برده،‏ سبب می‌شد که فلز درون سنگ ذوب گردد و از ناخالصی‌ها جدا شود.‏ به نحوی مشابه شاید ما بتوانیم با محبت و مهربانی دل سخت مخالفانمان را به اصطلاح نرم و «ذوب نماییم.‏» تا خصوصیات خوب آنان نمایان گردد.‏ (‏ ۲پادشاهان ۶:‏۱۴-‏۲۳‏)‏ در حقیقت بسیاری از اعضای جماعت مسیحی در ابتدا به دلیل محبت خادمان یَهُوَه به پرستش پاک روی آوردند.‏

چرا انتقام نمی‌گیریم؟‏

۱۸.‏ چرا دوری از انتقام خداپسندانه و نشانهٔ محبت و تواضع است؟‏

^۱۸ با مختصر بررسی رومیان ۱۲ به دلایل مهمی اشاره نمودیم که چرا ما مسیحیان نباید ‹هیچ کس را به عوض بدی بدی رسانیم.‏› اوّل اینکه دوری از انتقام خداپسندانه است.‏ با توجه به رحمت‌های خدا که به ما ارزانی داشته بجا و عاقلانه است که از قوانین یَهُوَه پیروی نماییم و دشمنانمان را دوست بداریم.‏ دوّم این که بدی را با بدی جواب ندادن نشانهٔ محبت است.‏ اگر تلافی و مقابله به مثل را کنار بگذاریم و در پی صلح بکوشیم می‌توان امید داشت که مخالفانمان به سوی پرستش یَهُوَه جلب شوند.‏ سوّم این که پرهیز از انتقام‌جویی نشانهٔ تواضع فرد مسیحی است.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ «انتقام از آن من است.‏» پس انتقام‌جویی بی‌احترامی و گستاخی به اوست.‏ کلام خدا به ما هشدار می‌دهد:‏ «چون تکبّر می‌آید خجالت می‌آید،‏ اما حکمت با متواضعان است.‏» (‏ امثال ۱۱:‏۲‏)‏ بنابراین با سپردن داوری و انتقام به دست خدا تواضع‌مان را در مقابل او نشان می‌دهیم.‏

۱۹.‏ در مقالهٔ بعدی چه موضوعی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۱۹ پولُس سخنان خود را در انتهای این باب برای مسیحیان به این شکل خلاصه می‌کند:‏ «مغلوب بدی مشو بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۲۱‏)‏ ما امروزه با چه بدی‌هایی روبرو هستیم؟‏ و چگونه می‌توانیم آن را مغلوب سازیم؟‏ در مقالهٔ بعدی این سؤالات و سؤالات دیگری را در این رابطه بررسی خواهیم کرد.‏

مروری بر مقاله

‏• در رومیان باب ۱۲ چه پندی را به دفعات می‌بینیم؟‏

‏• چه چیز ما را بر آن می‌دارد که انتقام نگیریم؟‏

‏• اگر ‹به عوض بدی بدی نرسانیم› چه فوایدی برای ما و دیگران در بر دارد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۱]‏

رومیان ۱۲ رفتار مسیحیان را در مقابل:‏

‏• یَهُوَه

‏• هم‌ایمانان

‏• مردم دیگر

توضیح می‌دهد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

نامهٔ پولُس به رومیان شامل پندهایی عملی برای مسیحیان است

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

از اِستیفان شاگرد چه می‌آموزیم؟‏