صبورانه منتظر روز یَهُوَه باشید

‏‹به ایمان خود صبر را بیفزایید.‏› —‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۵،‏ ۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

۱،‏ ۲.‏ صبر یعنی چه و چرا مسیحیان باید صبر داشته باشند؟‏

روز یَهُوَه بسیار نزدیک است.‏ (‏ یوئیل ۱:‏۱۵؛‏ صَفَنْیا ۱:‏۱۴‏)‏ ما مسیحیان با عزم راسخ و وفاداری کامل به استقبال روزی می‌رویم که یَهُوَه حق حاکمیت خود را به کرسی می‌نشاند.‏ تا رسیدن آن روز ناگزیر باید هر روز با نفرت امّت‌ها،‏ تعقیب،‏ آزار و حتی مرگ به دلیل پای‌بندی به ایمانمان روبرو شویم.‏ (‏ متّیٰ ۵:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۱۰:‏۲۲؛‏ مکاشفه ۲:‏۱۰‏)‏ برای رویارویی با سختی‌ها لازم است صبر داشته باشیم یعنی تاب و توان تحمّل اوضاعی نامطلوب و ناگوار را داشته باشیم.‏ پِطْرُس رسول مصرّانه می‌گوید:‏ ‹به ایمان خود صبر را بیفزایید.‏› (‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۵،‏ ۶‏،‏ دج ‏)‏ لزوم داشتن صبر را نمی‌توان انکار کرد زیرا عیسی گفت:‏ «هر که تا به انتها صبر کند،‏ نجات یابد.‏» —‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏.‏

^۲ سوای این‌ها،‏ مجبوریم با بیماری،‏ سوگ عزیزان ازدست‌رفته و آزمایش‌های گوناگون نیز بسازیم.‏ اگر روزی ایمان ما مغلوب این سختی‌ها شده،‏ در هم شکند شیطان از فرط شادی و سُرور در پوست خود نخواهد گنجید!‏ (‏ لوقا ۲۲:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ اما با کمک یَهُوَه می‌توانیم از آزمایش‌های بسیار موفق بیرون آییم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۶-‏۱۱‏)‏ برای نمونه نگاهی به شرح حال چند نفر از خواهران و برادران می‌اندازیم که صحّت این امر را ثابت می‌کنند و نشان می‌دهند که نه فقط می‌توانیم با صبر منتظر روز یَهُوَه باشیم بلکه ایمان خود را نیز از هر گونه خدشه و لطمه محفوظ نگاه داریم.‏

تسلیم بیماری نشدند

۳،‏ ۴.‏ نمونه‌ای بیاورید که ثابت می‌کند ما می‌توانیم با وجود درد و بیماری یَهُوَه را با وفاداری خدمت کنیم.‏

^۳ خدا امروزه بیماری‌ها را شفا نمی‌دهد اما قدرت لازم را برای تحمّل درد و رنج ناشی از آن به ما عطا می‌کند.‏ (‏ مزمور ۴۱:‏۱-‏۳‏)‏ خواهری به نام شارون از بیماری خود تعریف می‌کند و می‌گوید:‏ «تا آنجایی که یادم می‌آید همیشه با صندلی چرخ‌دار اینجا و آنجا می‌رفتم.‏ بچه بودم که به فلج مغزی دچار شدم و متأسفانه هیچ چیز از دوران بچگی نفهمیدم.‏» وقتی شارون با یَهُوَه و وعده‌های او راجع به بازگرداندن سلامتی کامل به انسان آشنا شد قوّت قلب گرفت و به آینده امیدوار شد.‏ با این که صحبت کردن و راه رفتن برای او بسیار مشکل است در خدمت موعظه شادی زیادی عایدش می‌شود.‏ تقریباً ۱۵ سال پیش بود که می‌گفت:‏ «بیماری من ممکن است رفته‌رفته بدتر هم بشود ولی توکّل من به خداست و رابطه‌ام با او زندگی من است.‏ خیلی خوشحالم که جزو قوم یَهُوَه هستم و از کمک‌های بی‌پایانش برخوردارم.‏»‏

 ^۴ پولُس رسول در نامه‌ای از مسیحیان تَسّالونیکی خواست ‹کوتاه‌دلان (‏ یا افسردگان)‏ را دلداری دهند.‏› (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۴‏)‏ افسردگی عارضه‌ای است که ممکن است در اثر دلسردی عمیق به کسی دست دهد.‏ شارون در سال ۱۹۹۳ در نامه‌اش نوشت:‏ «حس می‌کردم در زندگی کاملاً شکست خورده‌ام.‏ سه سال افسردگی شدید به من دست داده بود.‏ پیران جماعت خیلی به من کمک کردند و مرا روحیه دادند.‏ یَهُوَه به وسیلهٔ مجلّهٔ برج دیده‌بانی خیلی چیزها را در مورد افسردگی شدید روشن کرد.‏ من واقعاً معتقدم که یَهُوَه به فکر خادمانش است و احساسات آن‌ها را می‌فهمد.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ شارون هنوز با وفاداری تمام به خدمت خود ادامه می‌دهد و منتظر آن روز عظیم یَهُوَه است.‏

۵.‏ چه نمونه‌ای ثابت می‌کند که مسیحیان می‌توانند استرس و تنش شدید را تحمّل کنند؟‏

^۵ بعضی از برادران مسیحی‌مان نیز به دلیل اتفاقاتی که برایشان افتاده یا وقایعی که در زندگی دیده و تجربه کرده‌اند دچار استرس و تنش روانی شدید شده‌اند.‏ برای نمونه برادری به نام هارلی که در جنگ جهانی دوّم به جبهه اعزام شده بود هنوز با کابوس آن نبردهای هولناک و صحنه‌های جنگ مواجه است.‏ گاهی در خواب فریاد می‌کشد «مواظب باش!‏» وقتی از وحشت کابوسش بیرون می‌آید بدنش خیس عرق شده است.‏ او پس از مدتی توانست راه خدا را پیدا و آن را دنبال کند.‏ به مرور زمان هم کابوس‌هایش کمتر شد و هم از شدّت آن‌ها کاسته شد.‏

۶.‏ یک برادر مسیحی چگونه با مشکلات روحی خود روبرو می‌شود؟‏

^۶ برادری هست که به یک نوع بیماری روانی مبتلا است.‏ در اثر ناراحتی‌های ناشی از آن موعظه کردن برای او بسیار دشوار است.‏ با وجود این به فعالیت موعظهٔ خود ادامه داده است چون که می‌داند خدمتش هم زندگی او را نجات می‌دهد هم زندگی آنانی که پیام او را می‌پذیرند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۶‏)‏ بعضی اوقات حتی مشکل می‌تواند زنگ درِ خانه‌ای را بزند.‏ این برادر تعریف می‌کند:‏ «اوّل مجبورم یک کمی صبر کنم و بعد که احساساتم را دوباره مهار کردم می‌روم درِ خانهٔ بعدی را می‌زنم.‏ همین که به خدمت موعظه‌ام ادامه می‌دهم باعث شده سلامتی روحانی‌ام را حفظ کنم.‏» برای این برادر رفتن به جلسات هم چندان خالی از مشکل نیست.‏ ولی از آنجایی که می‌داند معاشرت با خواهران و برادران روحانی‌اش برایش فایده دارد سعی می‌کند همیشه در جلسات حضور داشته باشد.‏ —‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۷.‏ با این که بعضی از صحبت کردن در مقابل دیگران یا از بودن در جمعی بزرگ می‌ترسند چگونه از خود صبر و تحمّل نشان داده‌اند؟‏

^۷ بعضی از خواهران و برادران مسیحی‌مان از لحاظ روانی از بعضی چیزها و وضعیت‌ها و شرایط ترس و واهمه دارند.‏ مثلاً کسی ممکن است از صحبت کردن در مقابل دیگران بترسد یا حتی نتواند به راحتی در جلسات حضور یابد.‏ تصوّر کنید جواب دادن در جلسات جماعت یا گفتار دادن در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک برای چنین اشخاصی چه سخت باید باشد!‏ با وجود تمام سختی‌ها،‏ این عده مرتب در جلسات حضور می‌یابند و شرکت می‌کنند که بسیار باعث خوشحالی ما می‌شود.‏

۸.‏ برای مقابله با فشارهای روحی چه عاملی از همه مؤثرتر است؟‏

^۸ خواب و استراحت بیشتر می‌تواند در تحمّل فشارهای روحی کمکی مؤثر باشد.‏ شاید نیز شخص احتیاج به معالجهٔ پزشکی داشته باشد.‏ اما دعا و اتکای تمام به خدا از همه مؤثرتر است.‏ مزمور ۵۵:‏۲۲ می‌گوید:‏ ‹نصیب خود را به یَهُوَه بسپار و تو را حمایت خواهد کرد.‏ او تا به ابد نخواهد گذاشت که مردِ عادل جنبش خورد.‏› پس ‹به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکّل نمایید.‏› —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

تحمّل سوگ و اندوه

۹-‏۱۱.‏ الف)‏ وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم چگونه می‌توانیم با سوگ و اندوه کنار بیاییم؟‏ ب)‏ از وضعیت حَنّا چه درسی در مورد تحمّل غم و اندوه یاد می‌گیریم؟‏

^۹ هنگامی که مرگ،‏ اعضای خانواده‌ای را از هم جدا می‌کند غم و اندوهی بزرگ به وجود می‌آید.‏ ابراهیم در سوگ زن عزیزش سارَه گریست.‏ (‏ پیدایش ۲۳:‏۲‏)‏ حتی مردی کامل مثل عیسی نیز از دیدن مرگ دوستش ایلعازَر متأثر شده،‏ «بگریست.‏» (‏ یوحنّا ۱۱:‏۳۵‏)‏ سوگواری و اندوه در پی فوت عزیزی طبیعی است.‏ اما مسیحیان ایمان دارند که رستاخیز مردگان در راه است.‏ (‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏)‏ بدین علّت است که ‹مثل دیگران که امید ندارند،‏ محزون نمی‌شوند.‏› —‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏۱۳‏.‏

^۱۰ چطور می‌توان سوگ مرگ کسی را تحمّل کرد؟‏ شاید بتوان علاج آن را این طور بیان کنیم.‏ معمولاً اگر دوستمان به مسافرت برود زیاد غمگین نمی‌شویم زیرا می‌دانیم پس از این که از سفر برگشت او را می‌بینیم.‏ اگر مرگ مسیحی عزیزی را نیز بدین صورت بنگریم احتمالاً از غم و اندوهمان کاسته می‌شود زیرا می‌دانیم که بالاخره او را در رستاخیز می‌بینیم.‏ —‏ جامعه ۷:‏۱‏.‏

^۱۱ توکّل تمام به «خدای جمیع تسلّیات» حتماً در تحمّل  غم مرگ عزیزمان کمک می‌کند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ همچنین،‏ اگر به وضعیت حَنّای بیوه که در قرن اوّل می‌زیست فکر کنیم تحمّل غم و اندوه برایمان راحت‌تر می‌شود.‏ حَنّا بعد از هفت سال زندگی زناشویی شوهرش را از دست داد.‏ اما حتی وقتی ۸۴ سال سن داشت هنوز به عبادت در معبد مشغول بود.‏ (‏ لوقا ۲:‏۳۶-‏۳۸‏)‏ بی‌شک داشتن یک زندگی عابدانه و پارسا به وی کمک می‌کرد غم و تنهایی خود را بهتر تحمّل کند.‏ شرکت مرتب و منظم در فعالیت‌های مسیحی از جمله موعظهٔ بشارت ملکوت خدا مطمئناً به ما کمک می‌کند با غم و اندوه خود بهتر بسازیم.‏

مبارزه با سختی‌ها

۱۲.‏ بعضی از مسیحیان مجبورند با چه مشکلات بغرنجی در خانواده روبرو شوند؟‏

^۱۲ بعضی مسیحیان در زندگی خانوادگی خود با مشکلات بغرنجی روبرو می‌شوند.‏ وضعیت خانواده‌ای را در نظر بگیرید که یکی از زوجین دست به زنا بزند.‏ واقعاً که چه وضعیت آشفته‌ای!‏ به دنبال این ضربهٔ روحی و غم توصیف‌ناپذیری که بر همسر وفادار وارد می‌شود ممکن است شب‌ها نتواند بخوابد و بی‌اختیار و مرتب گریه کند.‏ در چنین وضعیتی حتی انجام یک کار ساده نیز ممکن است چنان توان‌فرسا و استرس‌زا باشد که احتمال رخ دادن اشتباه و سانحه را به مراتب بیشتر می‌کند.‏ همسر بی‌گناه اشتهای خود را از دست می‌دهد و وزن کم می‌کند و ممکن است دچار اختلال حواس شدید شود و نتواند احساسات و عواطف خود را کنترل کند.‏ شرکت در فعالیت‌های مسیحی برای او احتمالاً بسیار سخت می‌شود.‏ از آن گذشته،‏ تأثیر دردآور و عمیق این وضعیت بر فرزندان به مراتب بیشتر از تأثیر آن بر بزرگسالان است.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ دعای سلیمان هنگام اهدای معبد چه روحیه‌ای به شما می‌دهد؟‏ ب)‏ چرا خوب است برای دریافتن روح‌القدس دعا کنیم؟‏

^۱۳ وقتی با چنین سختی‌هایی روبرو می‌شویم یَهُوَه فوراً کمک لازم را برایمان فراهم می‌کند.‏ (‏ مزمور ۹۴:‏۱۹‏)‏ دعایی که سلیمان در مراسم اهدای هیکل یا معبد یَهُوَه به او ادا کرد نشان می‌دهد که خدا دعاهای ما را می‌شنود.‏ سلیمان از خدا چنین خواست:‏ «آنگاه هر دعا و هر استغاثه‌ای که از هر مرد یا از تمامی قوم تو،‏ اسرائیل،‏ کرده شود که هر یک از ایشان بلای دل خود را خواهند دانست،‏ و دست‌های خود را به سوی این خانه دراز نمایند،‏ آنگاه از آسمان که مکان سکونت تو باشد بشنو و بیامرز و عمل نموده،‏ به هر کس که دل او را می‌دانی به حسب راه‌هایش جزا بده،‏ زیرا که تو به تنهایی عارف قلوب جمیع بنی‌آدم هستی.‏ تا آنکه ایشان در تمام روزهایی که به روی زمینی که به پدران ما داده‌ای زنده باشند،‏ از تو بترسند.‏» —‏ ۱پادشاهان ۸:‏۳۸-‏۴۰‏.‏

 ^۱۴ دعای مرتب به خدا برای دریافتن روح‌القدسش بسیار مؤثر واقع می‌شود.‏ (‏ متّیٰ ۷:‏۷-‏۱۱‏)‏ ثمرهٔ روح از خصوصیات متعددی تشکیل شده است از قبیل شادی و آرامش روحی.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ و وقتی پدر آسمانی‌مان دعای ما را مستجاب می‌کند مثل آن است که باری از دوشمان برداشته می‌شود زیرا به جای غم و اندوه،‏ شادی و خوشی خواهیم داشت و به جای تشویش و اضطراب،‏ صلح و آرامش درونی نصیبمان می‌شود!‏

۱۵.‏ تأمّل در چه آیه‌هایی می‌تواند از نگرانی ما بکاهد؟‏

^۱۵ طبیعی است که وقتی شدیداً تحت فشار هستیم ترس و نگرانی در ما ایجاد می‌شود.‏ اما اگر سخنان عیسی را به یاد بیاوریم تا حدّی از تشویش ما کاسته می‌شود.‏ عیسی نصیحت کرد:‏ «از بهر جان خود اندیشه مکنید که چه خورید یا چه آشامید و نه برای بدن خود که چه بپوشید.‏ .‏ .‏ .‏ لیکن اوّل ملکوت خدا و عدالت او را بطلبید که این همه برای شما مزید خواهد شد.‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۲۵،‏ ۳۳،‏ ۳۴‏)‏ پِطْرُس رسول نیز مشابهاً نصیحت می‌کند:‏ ‹تمام اندیشهٔ خود را به خدا واگذارید زیرا که او برای شما فکر می‌کند.‏› (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ درست و منطقی است که هنگام مواجهه با مشکلی در صدد یافتن راه‌حلی برای آن باشیم.‏ اما پس از این که هر کاری که از دستمان بر می‌آید انجام دهیم نگرانی بی‌فایده خواهد بود.‏ در ضمن،‏ غصه خوردن هیچ زمان جای دعا کردن را نمی‌گیرد.‏ مزمورنویس می‌گوید:‏ ‹طریق خود را به یَهُوَه بسپار و بر وی توکّل کن که آن را انجام خواهد داد.‏› —‏ مزمور ۳۷:‏۵‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ چرا ما انسان‌ها نمی‌توانیم از غصه و نگرانی کاملاً اجتناب کنیم؟‏ ب)‏ اگر نصیحت فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷ را به کار بگیریم چه احساسی خواهیم داشت؟‏

^۱۶ پولُس رسول در این زمینه نوشت:‏ «برای هیچ چیز اندیشه مکنید،‏ بلکه در هر چیز با صلات و دعا با شکرگزاری مسؤولات خود را به خدا عرض کنید.‏ و سلامتی خدا که فوق از تمامی عقل است،‏ دل‌ها و ذهن‌های شما را در مسیح عیسی نگاه خواهد داشت.‏» (‏ فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ برای فرزندان ناکامل آدم اجتناب از غصه و نگرانی ممکن نیست.‏ (‏ رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ مثلاً زنان حِتّی عیسو «باعث تلخی جان اسحاق و رفقه شدند.‏» (‏ پیدایش ۲۶:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ درد و بیماری نیز حتماً باعث نگرانی مسیحیانی مثل تیموتاؤس و تَرُفیمُس شده بود.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۲۳؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۲۰‏)‏ پولُس نیز مرتب نگران هم‌ایمانانش بود.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۸‏)‏ اما او ‹که دعا را می‌شنود› همیشه نزدیک آنانی است که او را دوست دارند.‏ —‏ مزمور ۶۵:‏۲‏.‏

^۱۷ در این ایّامی که در انتظار روز یَهُوَه به سر می‌بریم از ‹خدای صلح و آرامش› تسلّی و حمایت می‌یابیم.‏ (‏ فیلِپّیان ۴:‏۹‏)‏ «یَهُوَه خدای رحیم و رئوف» و «نیکو و غفّار» است و ‹فطرت ما را می‌داند و یاد می‌دارد که ما خاک هستیم.‏› (‏ خروج ۳۴:‏۶؛‏ مزمور ۸۶:‏۵؛‏ ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ پس بیاییم ‹استدعای خود را به خدا عرض کنیم› چون که باعث خواهد شد «سلامتی خدا» یعنی آرامش او که ورای شناخت و درک هر انسانی است،‏ بر ما فرود آید.‏

۱۸.‏ بر طبق ایّوب ۴۲:‏۵ چگونه می‌شود خدا را ‹ دید›؟‏

^۱۸ زمانی که دعای ما مستجاب می‌شود آنگاه پی می‌بریم که خدا با ما است.‏ برای مثال،‏ وقتی ایّوب با موفقیت از آزمایش‌های خود بیرون آمد،‏ گفت:‏ «از شنیدن گوش در بارهٔ تو [یَهُوَه] شنیده بودم لیکن الآن چشم من تو را می‌بیند.‏» (‏ ایّوب ۴۲:‏۵‏)‏ وقتی اوضاع را با چشمان بصیرت و فهم و از دریچهٔ ایمان همراه با شکرگزاری می‌بینیم،‏ می‌توانیم کاری را که خدا با ما کرده است به اصطلاح ‹ببینیم› طوری که قبلاً ندیده بودیم.‏ و وقتی اینچنین خود را به یَهُوَه نزدیک می‌بینیم،‏ آیا آرامش فکری و درونی ما صدچندان نمی‌شود؟‏

۱۹.‏ اگر ‹تمام اندیشهٔ خود را به خدا واگذاریم› چه خواهیم یافت؟‏

^۱۹ اگر ‹تمام اندیشهٔ خود را به خدا واگذاریم› هم می‌توانیم آزمایش‌های ایمان را تحمّل کنیم و هم به یک آرامش درونی دست یابیم که از دل و طرز فکرمان محافظت می‌کند.‏ در باطن خود آرامشی عمیق و پایدار حس خواهیم کرد که عاری از هر گونه اضطراب و احساس ناامنی،‏ ترس و دلواپسی است.‏ دیگر حیران و درمانده نخواهیم بود بلکه فکر و ذهنمان آسایش خواهد یافت.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ وضعیت اِستیفان چگونه نشان می‌دهد که هنگام تحمّل آزار و تعقیب می‌توانیم از آرامش برخوردار شویم؟‏ ب)‏ به چند مورد در عصر ما اشاره کنید که نشان می‌دهد هنگام تحمّل آزمایش می‌توان آرامش داشت.‏

^۲۰ یکی از شاگردان عیسی به نام اِستیفان با موقعیتی روبرو شد که ایمانش را سخت به آزمایش گذاشت.‏ قبل از این که برای آخرین بار به عیسی شهادت دهد همهٔ اعضای سَنهِدرین،‏ «بر او چشم دوخته،‏ صورت وی را مثل صورت فرشته دیدند.‏» (‏ اَعمال ۶:‏۱۵‏)‏ بلی،‏ آرامش فرشته‌گونه‌ای که در صورتش دیده می‌شد بی‌شک او را پیام‌آوری از طرف خدا جلوه داده بود.‏ پس از این که اِستیفان با شهامت تمام قضات شورای سَنهِدرین را در کشتن عیسی مقصر دانست آن‌ها «چون این سخنان را  شنیدند،‏ برافروختند و به سبب او دندان‌های خود را به هم فشردند.‏» اما اِستیفان که از روح‌القدس پر شده بود «به آسمان چشم دوخته،‏ جلال خدا را دید و عیسی را که بر دست راست خدا ایستاده بود.‏» بی‌شک مشاهدهٔ آن رؤیا یا صحنهٔ آسمان بود که به اِستیفان قوّت داد تا مرگ وفادار بماند.‏ (‏ اَعمال ۷:‏۵۲-‏۶۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو ‏)‏ ما نیز با این که امروزه رؤیایی از آسمان برایمان نازل نمی‌شود می‌توانیم هنگام تحمّل آزار و تعقیب از آرامشی خدایی برخوردار شویم.‏

^۲۱ احساس چند تن از برادران مسیحی را طی جنگ جهانی دوّم در نظر بگیرید که به دست دژخیمان نازی به قتل رسیدند.‏ یکی از آن‌ها در بارهٔ محاکمهٔ خود نوشت:‏ «قاضی حکم اعدام را صادر کرد.‏ اوّل به حکم دادگاه گوش کردم و بعد از این که عبارت ‹تا به مرگ امین باش› و بعضی دیگر از گفته‌های سَروَر را با صدای بلند گفتم،‏ دادگاه تمام شد.‏ حالا بگذریم.‏ الآن چنان صلح و آرامشی مرا در خود فرو برده است که نمی‌توانید تصوّرش را بکنید.‏» و یک برادر مسیحی جوان دیگر نیز که به اعدام با گیوتین محکوم شده بود در نامه‌ای به پدر و مادرش نوشت:‏ «از نیمه شب گذشته است.‏ هنوز وقت هست که نظرم را عوض کنم.‏ اما نه!‏ مگر می‌شود که بعد از انکار سَروَرم دوباره شادی خودم را در این دنیا به دست بیاورم؟‏ غیرممکن است!‏ الآن خیالتان آسوده باشد که من این دنیا را با شادی تمام و در صلح و آرامش ترک می‌کنم.‏» شکی نیست که یَهُوَه از خادمان وفادارش حمایت می‌کند!‏

شما نیز می‌توانید تحمّل کنید!‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ در حینی که انتظار روز یَهُوَه را می‌کشیم از چه چیز می‌توانیم اطمینان داشته باشیم؟‏

^۲۲ شاید شما هیچ گاه با سختی‌هایی که در بالا آمده است مواجه نشوید.‏ با وجود این،‏ گفتهٔ ایّوب خداترس کاملاً مصداق دارد که می‌گوید:‏ «انسان که از زن زاییده می‌شود،‏ قلیل‌الایّام و پر از زحمات است.‏» (‏ ایّوب ۱۴:‏۱‏)‏ مثلاً ممکن است شما پدر یا مادری باشید که با زحمت تمام می‌کوشد فرزندانش را در راه خدا تربیت و راهنمایی کند.‏ آن‌ها مطمئناً مجبورند در مدرسه با آزمایش‌های ایمان روبرو شوند.‏ ولی آیا خوشنودکننده نیست بدانید که با شهامت از یَهُوَه و اصول عادلش طرفداری می‌کنند؟‏ شاید خود شما نیز در محل کارتان با وسوسه و فشار روبرویید.‏ همهٔ این وضعیت‌ها یا هر وضعیتی دیگر را می‌توان با موفقیت تحمّل کرد چون که یَهُوَه «هر روزه متحمّل بارهای ما می‌شود.‏» —‏ مزمور ۶۸:‏۱۹‏.‏

^۲۳ شاید در نظر خودتان شخصی عادی و معمولی بیش نباشید ولی نباید فراموش کنید که یَهُوَه هیچ زمان محبتی را که برای او و نام مقدّسش دارید فراموش نمی‌کند.‏ (‏ عبرانیان ۶:‏۱۰‏)‏ با کمک او می‌توانید در آزمایش‌های ایمان موفق شوید.‏ پس انجام ارادهٔ خدا را محور دعاها و اهدافتان کنید.‏ در آن صورت،‏ در این روزهایی که انتظار آمدن روز یَهُوَه را می‌کشید،‏ می‌توانید از برکت و حمایت الٰهی مطمئن باشید.‏

چه جواب می‌دهید؟‏

‏• چرا مسیحیان به صبر و تحمّل نیاز دارند؟‏

‏• چه چیزی کمک می‌کند بیماری و سوگ مرگ عزیزی را تحمّل کنیم؟‏

‏• دعا در تحمّل آزمایش ایمان چه کمکی به ما می‌کند؟‏

‏• چرا مطمئنیم که صبر و تحمّل تا آمدن روز یَهُوَه امکان‌پذیر است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

توکّل به یَهُوَه تاب تحمّل غم از دست دادن عزیزمان را به ما می‌دهد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

دعای از ته دل در تحمّل آزمایش ایمان بسیار مؤثر است