کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از کتاب حِزْقِیال —‏ بخش دوّم

دسامبر سال ۶۰۹ ق.‏م.‏ است و پادشاه بابل در صدد اشغال نهایی شهر اورشلیم برمی‌آید.‏ تا این زمان پیام حِزْقِیال برای تبعیدیان در بابل اشاره به یک موضوع داشت:‏ سقوط و نابودی شهر محبوبشان.‏ از این زمان به بعد موضوع نبوّت‌های حِزْقِیال به محکومیت امّت‌های بت‌پرست که از مصیبت امّت خدا لذّت می‌برند تغییر یافته است.‏ ۱۸ ماه بعد هنگامی که اورشلیم سقوط می‌کند،‏ پیام حِزْقِیال موضوعی جدید به خود می‌گیرد:‏ شکوه برقراری پرستش حقیقی.‏

حِزْقِیال ۲۵:‏۱–‏۴۸:‏۳۵ شامل نبوّت‌هایی می‌شود در بارهٔ امّت‌هایی که اطراف قوم اسرائیل را احاطه کرده بودند و رهایی این قوم خدا از دست آن‌ها.‏ * جز حِزْقِیال ۲۹:‏۱۷-‏۲۰ گزارش مذکور به ترتیب رویداد و مطلب ارائه شده است.‏ اما ترتیب این چهار آیه فقط از لحاظ نبوی بر ضدّ مصر می‌باشد.‏ کتاب حِزْقِیال به عنوان بخشی از نوشته‌های الهامی پیامی دارد که «زنده و مقتدر» است.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏.‏

‏‹این زمین مثل باغ عدن می‌گردد›‏

‏(‏ حِزْقِیال ۲۵:‏۱–‏۳۹:‏۲۹‏)‏

یَهُوَه عکس‌العمل آمون،‏ مُوآب،‏ اَدوم،‏ فلسطیا،‏ صور و صیدون را نسبت به نابودی اورشلیم از قبل دیده بود،‏ برای همین از طریق حِزْقِیال بر ضدّ این اقوام نبوّت می‌کند.‏ مصر تاراج می‌شد.‏ ‹فرعون پادشاه مصر و جمعیت او› همچون سروی بودند که به ضرب شمشیر پادشاه بابل به زیر انداخته می‌شدند.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۱:‏۲،‏ ۳،‏ ۱۲؛‏ ۳۲:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

حدود شش ماه بعد از نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏م.‏،‏ شخصی از آن شهر فرار کرده،‏ به نزد حِزْقِیال می‌آید و خبر می‌دهد که:‏ «شهر تسخیر شده است.‏» دهان نبی گشوده می‌شود و دیگر گنگ نیست.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۳:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ او می‌بایست نبوّت‌های راجع به بازسازی را اعلام کند؛‏ یَهُوَه ‹شبان بر ایشان خواهد گماشت،‏ بندهٔ خود داود را.‏› (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۳‏)‏ اَدوم متروکه خواهد شد،‏ اما سرزمین فرای آن یعنی یهودا ‹مثل باغ عدن می‌گردد.‏› (‏ حِزْقِیال ۳۶:‏۳۵‏)‏ یَهُوَه قول می‌دهد از امّت بازگردانده‌اش در مقابل حملهٔ «جوج» محافظت کند.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۸:‏۲‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۲۹:‏۸-‏۱۲ ‏—‏ در چه زمانی مصر ۴۰ سال به صورت متروکه درآمد؟‏ علی‌رغم هشدار اِرْمیای نبی،‏  باقی‌ماندگان یهودا در سال ۶۰۷ ق.‏م.‏ به مصر فرار کردند.‏ (‏ اِرْمیا ۲۴:‏۱،‏ ۸-‏۱۰؛‏ ۴۲:‏۷-‏۲۲‏)‏ اما فرار آن‌ها فایده‌ای نداشت چرا که نَبُوکَدْنَصَّر به جنگ مصر برآمد و آن را مغلوب ساخت.‏ احتمالاً به دنبال این شکست بود که مصر ۴۰ سال به صورت متروکه درآمد.‏ تاریخ مدرکی برای این ویرانی و متروکه شدن مصر در دست ندارد،‏ اما می‌توان اطمینان داشت که صورت گرفته است زیرا یَهُوَه به نبوّت‌های خود تحقق می‌بخشد.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱‏.‏

۲۹:‏۱۸ ‏—‏ چگونه «سرهای همه بی‌مو گردید و دوش‌های همه پوست‌کنده شد»؟‏ تسخیر شهر صور آنچنان برای سپاهیان نَبُوکَدْنَصَّر سخت و جانکاه بود که سرهایشان در اثر سایش با کلاه‌خودهایشان بی‌مو و شانه‌هایشان در اثر حمل مصالح برای ساختن برج‌ها و استحکامات پوست‌کنده شد.‏ —‏ حِزْقِیال ۲۶:‏۷-‏۱۲‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲۹:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏ از آنجایی که اهالی شهر صور با تمام مال و منال و دارایی خود به جزیرهٔ شهر بندری خود گریختند نَبُوکَدْنَصَّر پادشاه غنیمتی بسیار ناچیز عایدش شد.‏ این پادشاه شخصی مغرور و خودخواه و حاکمی بت‌پرست بود،‏ اما برای خدمتی که به یَهُوَه انجام داد،‏ ‹زمین مصر به او اُجرت داده شد.‏› آیا ما هم نباید در پرداختن مالیات به دولت برای خدماتی که در جهت رفاه ما انجام می‌دهد از یَهُوَه تقلید کنیم؟‏ نه رفتار مسئولان امور دولتی و نه نحوهٔ استفادهٔ ایشان از مالیات‌ها عذر و بهانه‌ای است برای نپرداختن مالیات.‏ —‏ رومیان ۱۳:‏۴-‏۷‏.‏

۳۳:‏۷-‏۹‏.‏ طبقهٔ دیده‌بان زمان حال که باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان و همکاران ایشان باشند،‏ هرگز نباید در کار موعظهٔ بشارت ملکوت و هشدار دادن به مردم در بارهٔ ‹مصیبت عظیم› عقب‌نشینی کنند.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۱‏.‏

۳۳:‏۱۰-‏۲۰‏.‏ نجات ما بستگی دارد به بازگشت ما از راه بد و اطاعت از خواست خدا.‏ در اصل،‏ راه یَهُوَه «موزون» است.‏

۳۶:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏ اسرائیلیان معروف به «قوم یَهُوَه» بودند،‏ اما آن طوری که می‌باید رفتار نکردند.‏ در نتیجه باعث بی‌حرمتی نام خدا در میان امّت‌های همسایه گشتند.‏ ما نباید فقط اسماً پرستندهٔ یَهُوَه باشیم.‏

۳۶:‏۲۵،‏ ۳۷،‏ ۳۸‏.‏ امروزه ما از بودن در بهشتی روحانی که ‹از گلّه‌های مردمان مقدّس پر› است لذّت می‌بریم.‏ پس باید قدّوسیت این مکان را حفظ کنیم.‏

۳۸:‏۱-‏۲۳‏.‏ واقعاً که چقدر باعث قوّت قلب است که یَهُوَه قومش را در مقابل حملهٔ جوج از زمین ماجوج محافظت خواهد کرد!‏ جوج نامی است که به «رئیس این جهان» یعنی به شیطان ابلیس پس از اخراجش از آسمان داده شده است.‏ زمین ماجوج اشاره به مجاورت زمین دارد که شیطان و دیوهایش در آن محصور شده‌اند.‏ —‏ یوحنّا ۱۲:‏۳۱؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۱۲‏.‏

‏«دل خود را به هر چه به تو نشان دهم،‏ مشغول ساز»‏

‏(‏ حِزْقِیال ۴۰:‏۱–‏۴۸:‏۳۵‏)‏

چهارده سال از تسخیر اورشلیم گذشته است.‏ (‏ حِزْقِیال ۴۰:‏۱‏)‏ هنوز ۵۶ سال دیگر از تبعید باقی مانده است.‏ (‏ اِرْمیا ۲۹:‏۱۰‏)‏ حِزْقِیال به ۵۰ سالگی می‌رسد.‏ او در یک رؤیا به سرزمین اسرائیل آورده می‌شود.‏ به او گفته می‌شود:‏ «ای پسر انسان به چشمان خود ببین و به گوش‌های خویش بشنو و دل خود را به هر چه به تو نشان دهم،‏ مشغول ساز.‏» (‏ حِزْقِیال ۴۰:‏۲-‏۴‏)‏ مشاهدهٔ معبد جدید در رؤیا می‌بایست حِزْقِیال را خیلی هیجان‌زده کرده باشد!‏

معبد باشکوهی که حِزْقِیال می‌بیند ۶ دروازه،‏ ۳۰ سالن غذاخوری،‏ مَقْدَس،‏ قدس‌الاقداس،‏ مذبحی ساخته‌شده از چوب و مذبحی برای قربانی‌های سوختنی دارد.‏ «از زیر آستانهٔ» معبد آب‌ها جاری شده،‏ به صورت نهر درمی‌آیند.‏ (‏ حِزْقِیال ۴۷:‏۱‏)‏ حِزْقِیال رؤیایی هم از تقسیم‌بندی نوارمانند سرزمین برای هر سِبط می‌بیند که هر قسمت به شکل نوار از شرق به غرب ختم می‌شد.‏  بین قسمت یهودا و بنیامین نواری مختص اداره و هدایت قوم قرار گرفته است.‏ ‹مَقْدَس یَهُوَه› و ‹شهر› به یَهُوَه شَمَّه خوانده شده‌اند که در همین نوار می‌باشند.‏ —‏ حِزْقِیال ۴۸:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۵،‏ ۳۵‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۴۰:‏۳–‏۴۷:‏۱۲ ‏—‏ معبد رؤیا معرف چیست؟‏ معبد عظیم‌الجثه‌ای که حِزْقِیال در رؤیا مشاهده کرد هرگز ساخته نشد،‏ بلکه معبد روحانی خدا را که معرف ترتیبات پرستش پاک در زمان ما است به تصویر می‌کشد.‏ (‏ حِزْقِیال ۴۰:‏۲؛‏ میکاه ۴:‏۱؛‏ عبرانیان ۸:‏۲؛‏ ۹:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ تحقق نهایی رؤیای معبد،‏ طی «ایّام آخر» خواهد بود یعنی زمانی که کهانت پاک می‌شود.‏ (‏ ۲ تیمو ۳:‏۱؛‏ حز ۴۴:‏۱۰-‏۱۶؛‏ ملا ۳:‏۱-‏۳‏)‏ اما تحقق نهایی آن در بهشت است.‏ این معبد همچنین نویدی برای یهودیان تبعیدی بود که پرستش پاک برقرار خواهد شد و هر خانوادهٔ یهودی سهمی در آن سرزمین خواهد داشت.‏

۴۰:‏۳–‏۴۳:‏۱۷ ‏—‏ پیمایش معبد نشانگر چه نکتهٔ مهمی است؟‏ پیمایش یا اندازه‌گیری معبد نشانی است از هدفی که یَهُوَه برای پرستش پاک در نظر دارد و حتماً تحقق می‌یابد.‏

۴۳:‏۲-‏۴،‏ ۷،‏ ۹ ‏—‏ «لاش‌های پادشاهان خود» چه بودند که قوم می‌بایست آن‌ها را از معبد دور می‌نمود؟‏ از قرار معلوم،‏ منظور از لاش‌ها همان بت‌ها بودند که حاکمان اورشلیم و مردمش معبد خدا را با آن‌ها ناپاک ساخته بودند؛‏ در اصل،‏ آن‌ها را پادشاهان خود کرده بودند.‏

۴۳:‏۱۳-‏۲۰ ‏—‏ مذبحی که حِزْقِیال در رؤیا دید سمبول چیست؟‏ آن مذبح سمبولیک معرف خواست خدا در رابطه با فدیهٔ قربانی عیسی مسیح است.‏ بر اساس این فدیه،‏ مسح‌شدگان عادل و «گروه عظیم» در نظر یَهُوَه پاک شمرده می‌شوند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹-‏۱۴؛‏ رومیان ۵:‏۱،‏ ۲‏)‏ شاید به این دلیل ‹ دریاچهٔ ریخته‌شدهٔ› معبد سلیمان یعنی حوضی عظیم که کاهنان به جهت شست‌وشو استفاده می‌کردند در رؤیای معبد مشاهده نمی‌شود.‏ —‏ ۱پادشاهان ۷:‏۲۳-‏۲۶‏.‏

۴۴:‏۱۰-‏۱۶ ‏—‏ طبقهٔ کهانت نشان‌دهندهٔ چه کسانی است؟‏ در روزگار ما طبقهٔ کهانت نشان‌دهندهٔ گروه مسح‌شدگان است.‏ پاکسازی اعضای این گروه در سال ۱۹۱۸هنگامی که یَهُوَه به عنوان «قالگر و مصفّیٰ‌کننده» در معبد روحانی‌اش نشست صورت گرفت.‏ (‏ مَلاکی ۳:‏۱-‏۵‏)‏ آن‌هایی که پاک شدند و توبه کردند،‏ توانستند به خدمت مقدّس خود ادامه دهند.‏ و برای این که «خود را از آلایش دنیا پاک نگاه دارند» می‌بایست سخت تلاش می‌کردند تا برای «گروه عظیم» که نشان‌دهندهٔ اَسباط غیرکاهن هستند نمونه باشند.‏ —‏ یعقوب ۱:‏۲۷؛‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۴۵:‏۱؛‏ ۴۷:‏۱۳–‏۴۸:‏۲۹ ‏—‏ «زمین» و تقسیم‌بندی آن معرف چیست؟‏ زمین معرف محدودهٔ فعالیت قوم خداست.‏ پرستش‌کنندهٔ یَهُوَه هر جا که باشد در زمین مذکور قرار گرفته است،‏ به شرطی که از پرستش پاک حمایت کند.‏ تحقق نهایی تقسیم‌بندی زمین،‏ در دنیای جدید خواهد بود،‏ یعنی زمانی که هر شخص وفادار مکانی را به ارث ببرد.‏ —‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۷،‏ ۲۱‏.‏

۴۵:‏۷،‏ ۱۶ ‏—‏ ھـدیهٔ مردم برای کهانت و رئیس چه مفهومی دارد؟‏ این هدیه در اصل مفهوم  حمایت روحانی یعنی تمایل به دستیاری و همکاری روحانی را دارد.‏

۴۷:‏۱-‏۵ ‏—‏ آب‌های نهری که حِزْقِیال در رؤیا دید نمایشگر چه هستند؟‏ این آب‌ها نمایشگر ترتیبات روحانی‌ای می‌باشند که یَهُوَه برای زندگی فراهم دیده است یعنی فدیهٔ قربانی عیسی مسیح و شناخت خدا از طریق کتاب مقدّس.‏ (‏ اِرْمیا ۲:‏۱۳؛‏ یوحنّا ۴:‏۷-‏۲۶؛‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ این نهر روحانی به تناسب افزایش تعداد آنانی که پرستش حقیقی را می‌پذیرند تدریجاً عمیق‌تر شده،‏ ایشان را سیراب می‌نماید.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲۲‏)‏ طی حکومت هزار سالهٔ مسیح این نهر بیشترین آب حیات را جاری می‌سازد که شامل گشوده شدن «دفتری» خواهد بود که بر درک بیشتر می‌افزاید.‏ —‏ مکاشفه ۲۰:‏۱۲؛‏ ۲۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

۴۷:‏۱۲ ‏—‏ درخت‌های خوراکی معرف چه هستند؟‏ این درخت‌های سمبولیک معرف تدارکات روحانی خدا برای بازگرداندن بشر به کاملیت می‌باشند.‏

۴۸:‏۱۵-‏۱۹،‏ ۳۰-‏۳۵‏،‏ پاورقی دج (‏ انگل‍.‏)‏ —‏ شهر رؤیای حِزْقِیال معرف چیست؟‏ ‏«یَهُوَه شَمَّه» در سرزمین غیرمقدّس قرار گرفته است که معرف چیزی زمینی است.‏ به نظر می‌آید این شهر نمایشگر ادارهٔ امور بر زمین است.‏ این امور به نفع آنانی خواهد بود که بر «زمین جدید» که در آن عدالت ساکن خواهد بود زیست می‌کنند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ دروازه‌هایی که این شهر بر هر طرف دارد نشانهٔ سهولت دخول به آن است.‏ سرپرستان قوم خدا به راحتی قابل دسترسی می‌باشند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۴۰:‏۱۴،‏ ۱۶،‏ ۲۲،‏ ۲۶‏.‏ نقوش کنده‌کاری‌شدهٔ درختان نخل روی دروازه‌های معبد نشان می‌دهند فقط آن‌هایی که از لحاظ اخلاقی درستکار هستند اجازهٔ ورود دارند.‏ (‏ مزمور ۹۲:‏۱۲‏)‏ از این نکته می‌آموزیم که نحوهٔ پرستش ما هنگامی مقبول یَهُوَه است که درستکار باشیم.‏

۴۴:‏۲۳‏.‏ خدماتی که امروزه طبقهٔ کهانت جدید برای ما فراهم می‌کند واقعاً جای قدردانی دارد!‏ «غلام امین و دانا» در فراهم کردن غذای روحانی به موقع پیشگام بوده،‏ به ما کمک می‌کند تا فرق مابین آنچه را که در نظر یَهُوَه پاک و ناپاک است تشخیص دهیم.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵‏.‏

۴۷:‏۹،‏ ۱۱‏.‏ ویژگی مهم آب‌های سمبولیک معرفت است که در دوران ما از لحاظ شفا بخشیدن اعجاب‌انگیز است.‏ هر جایی که انسان‌ها از آن مصرف کنند از لحاظ روحانی زنده می‌شوند.‏ (‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ اما به آن‌هایی که از این آب‌های حیات‌بخش نمی‌نوشند نمک داده می‌شود که آن‌ها را برای همیشه نابود خواهد ساخت.‏ بنابراین بسیار مهم است که نهایت ‹سعی خود را در انجام دادن کلام خدا بکنیم›!‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۵‏.‏

‏‹اسم عظیم خود را در میان امّت‌ها تقدیس خواهم نمود›‏

خدای حقیقی پس از برکناری آخرین پادشاه از دودمان داود اجازه داد تا قبل از این که «آن کس بیاید که حق او می‌باشد» که پادشاهی را دریافت کند مدت زمانی سپری شود.‏ اما خدا عهد خود را با داود فراموش نکرد.‏ (‏ حِزْقِیال ۲۱:‏۲۷؛‏ ۲سموئیل ۷:‏۱۱-‏۱۶‏)‏ نبوّت حِزْقِیال صحبت از «بندهٔ خود داود» می‌کند که «شبان» و «پادشاه» خواهد بود.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۳۷:‏۲۲،‏ ۲۴،‏ ۲۵‏)‏ این شخص کسی دیگر نیست جز عیسی مسیح در مقام پادشاهی.‏ (‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏)‏ از طریق این پادشاهی مسیحایی،‏ یَهُوَه ‹اسم عظیم خود را تقدیس خواهد نمود.‏› —‏ حِزْقِیال ۳۶:‏۲۳‏.‏

به زودی همهٔ کسانی که نام خدا را بی‌حرمت ساخته‌اند نابود خواهند شد.‏ اما کسانی که در زندگی‌شان با پرستش صحیح نام یَهُوَه را تقدیس نموده‌اند حیات جاودانی دریافت خواهند کرد.‏ پس بیایید کمال استفاده را از این آب‌های حیات‌بخش که به فراوانی جاری هستند ببریم و پرستش حقیقی را محور زندگی خود قرار دهیم.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

شکوه معبد رؤیای حِزْقِیال

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

نهر حیات رؤیای حِزْقِیال معرف چیست؟‏

‏[سطر اعتبار]‏

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.