اتحاد جهانی چگونه ممکن است؟‏

اتحاد را چگونه تعریف می‌کنید؟‏ برخی‌ها اتحاد را عدم ناسازگاری یا عدم اختلاف‌نظر تعریف می‌کنند.‏ مثلاً اگر دو یا چند کشور با شرایط صلح موافق باشند و بدین منظور پیمانی را امضا کنند،‏ گفته می‌شود با هم اتحاد دارند.‏ آیا واقعیت امر چنین است؟‏ لزوماً خیر.‏

تا کنون تاریخ بشر شاهد بسته و شکسته شدن هزاران پیمان صلح بوده است.‏ چرا؟‏ اغلب به این دلیل که سران دنیا در پی حفظ برتری خود بوده‌اند تا صلح و اتحاد.‏ و دیگر به این دلیل که بعضی کشورها از این نگرانند که اگر از لحاظ قدرت نظامی از دیگران عقب بیفتند چه بلایی سرشان خواهد آمد.‏

بنابراین نمی‌توان گفت دو کشوری که با یکدیگر در جنگ نیستند،‏ با هم متحدند.‏ آیا می‌توان گفت دو نفر که به روی هم اسلحه کشیده ولی هنوز ماشه را فشار نداده‌اند در صلح می‌باشند؟‏ چنین نگرشی مضحک خواهد بود!‏ اما این موقعیتی است که امروزه ملت‌های بسیاری در آن قرار گرفته‌اند.‏ بدگمانی روزافزون موجب ترس خیلی‌ها شده است؛‏ ترس از این که مبادا روزی سلاح‌های اتمی به کار گرفته شوند.‏ برای جلوگیری از چنین فاجعه‌ای چه اقداماتی صورت گرفته است؟‏

ترس از سلاح‌های اتمی تهدیدی برای اتحاد جهانی

بسیاری امید خود را به معاهدهٔ اِن‌پی‌تی بسته‌اند که قطعنامه‌ای به منظور منع گسترش تسلیحات هسته‌ای است.‏ این معاهده که در سال ۱۹۶۸ تصویب شد فناوری تسلیحات اتمی را در کشورهای ندار این تسلیحات و گسترش آن را در کشورهای دارای این تسلیحات منع می‌کند.‏ معاهدهٔ اِن‌پی‌تی به امضای ۱۸۰ کشور رسیده و هدفش خلع سلاح کامل است.‏

امضای چنین معاهده‌ای قابل تحسین است،‏ اما هرچند که کشورهای عضو بی‌غرضانه عمل کرده باشند،‏ ماهیت عهدنامه مورد انتقاد قرار گرفته است.‏ منتقدین می‌گویند هدف اصلی اِن‌پی‌تی دور نگاه داشتن کشورهای ندار تسلیحات هسته‌ای از کلوپ سلاح‌های اتمی است تا به فناوری آن نپردازند.‏ این موضوع بسیار نگران‌کننده است،‏ زیرا کشورهایی که این معاهده را امضا کرده‌اند هر لحظه ممکن است نظر خود را تغییر دهند.‏ بعضی کشورها منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را که می‌تواند حافظ جانشان باشد غیرمنصفانه می‌دانند.‏

آنچه اوضاع را وخیم‌تر و شاید خطرناک‌تر  می‌کند این است که تولید انرژی هسته‌ای برای هیچ کشوری ممنوع نیست.‏ در نتیجه عده‌ای می‌ترسند که کشورهایی که از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌جویانه استفاده می‌کنند در خفا دست به تولید سلاح‌های اتمی زده باشند.‏

حتی ملت‌های صاحب سلاح‌های اتمی ممکن است به معاهدهٔ اِن‌پی‌تی بی‌اعتنایی کنند.‏ منتقدین می‌گویند ساده‌لوحانه خواهد بود اگر انتظار داشته باشیم کشورهایی که به سلاح‌های اتمی بسیار مجهزند،‏ آن‌ها را داوطلبانه از بین ببرند یا حتی موجودی انبارهایشان را کاهش دهند.‏ به گفتهٔ یک منبع خبری:‏ «برای از بین بردن چنین سلاح‌هایی .‏ .‏ .‏ نیاز به یک رابطهٔ دوستی و اعتماد چندجانبه میان کشورهایی هست که در حال حاضر مخالف یکدیگرند؛‏ [یعنی وضعیتی که رخ دادن] آن غیرممکن است.‏»‏

تلاش انسان در ایجاد صلح و اتحاد،‏ حتی با تمام جدّیتش،‏ با شکست روبرو شده است.‏ این موضوع شاگردان کتاب مقدّس را متعجب نمی‌سازد،‏ زیرا کلام خدا می‌گوید:‏ «طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدم‌های خویش نیست.‏» (‏ اِرْمیا ۱۰:‏۲۳‏)‏ کتاب مقدّس همچنین با صراحت می‌گوید:‏ «راهی هست که در نظر انسان راست است،‏ اما عاقبت آن راه،‏ موت می‌باشد.‏» (‏ امثال ۱۶:‏۲۵‏)‏ موفقیت حکومت‌های بشری در رسیدن به صلح و اتحاد محدود بوده است.‏ اما امیدی حقیقی برای رسیدن به آن وجود دارد.‏

سرچشمهٔ اتحاد حقیقی

خدا در کتاب مقدّس وعده می‌دهد که دنیا سرانجام متحد خواهد شد اما نه در اثر تلاش بشر.‏ خالقی که هدفش سکنیٰ دادن بشر در دنیای پر از صلح بود آنچه را انسان قادر به انجامش نیست به انجام خواهد رسانید.‏ گرچه بعضی‌ها باور ندارند،‏ اما مقصود خدا از همان ابتدا این بود که بشر در صلح و اتحاد زندگی کند.‏ * آیات بسیاری از کتاب مقدّس گواه بر این مدعایند که متحد ساختن نسل بشر هنوز مقصود خداست.‏ برای مثال،‏ به این چند آیه توجه کنید:‏

‏• ‏«بیایید کارهای یَهُوَه را نظاره کنید،‏ که چه خرابی‌ها در جهان پیدا نمود.‏ او جنگ‌ها را تا اقصای جهان تسکین می‌دهد.‏ کمان را می‌شکند و نیزه را قطع می‌کند و ارابه‌ها را به آتش می‌سوزاند.‏» ‏—‏ مزمور ۴۶:‏۸،‏ ۹‏.‏

‏• ‏«در تمامی کوه مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند کرد زیرا که جهان از معرفت یَهُوَه پر خواهد بود مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند.‏» ‏—‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۹‏.‏

‏• ‏«موت را تا ابدالآباد نابود خواهد ساخت و خداوند یَهُوَه اشک‌ها را از هر چهره پاک خواهد نمود و عار قوم خویش را از روی تمامی زمین رفع خواهد کرد زیرا یَهُوَه گفته است.‏» ‏—‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۸‏.‏

‏• ‏«ولی به حسب وعدهٔ او،‏ منتظر آسمان‌های جدید و زمین جدید هستیم که در آن‌ها عدالت ساکن خواهد بود.‏» ‏—‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏.‏

‏• ‏«خدا هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد.‏ و  بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.‏» ‏—‏ مکاشفه ۲۱:‏۴‏.‏

این وعده‌ها قابل اطمینان می‌باشند.‏ زیرا یَهُوَه خدا قدرت و توانایی آن را دارد که بشر را متحد سازد.‏ (‏ لوقا ۱۸:‏۲۷‏)‏ او همچنین میل شدیدی به این کار دارد.‏ در حقیقت کتاب مقدّس می‌گوید که خدا ‹برحسب خوشنودی خود .‏ .‏ .‏ برای انتظام کمال زمان‌ها همه چیز را خواه آنچه در آسمان و خواه آنچه بر زمین است،‏ در مسیح جمع می‌کند.‏› —‏ اَفَسُسیان ۱:‏۸-‏۱۰‏.‏

وعدهٔ خدا در مورد «زمین جدید» که «در آن‌ها عدالت ساکن خواهد شد» خیال واهی نیست.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ یَهُوَه خدا در مورد وعده‌اش می‌فرماید:‏ «نزد من بی‌ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم به جا خواهد آورد و برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد گردید.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱‏.‏

کلام خدا عامل متحدکننده

در مقالهٔ قبلی خواندیم که نقش دین بیشتر نفاق‌افکنی میان انسان‌ها بوده است تا اتحاد.‏ این موضوع را باید جدّی گرفت،‏ زیرا اگر قبول داریم که خدایی هست،‏ آیا نباید پرستندگانش با یکدیگر در صلح و اتحاد باشند؟‏ یقیناً باید چنین باشد!‏

نفاق‌افکنی ادیان میان انسان‌ها،‏ بازتابی از یَهُوَه خدا و کلامش نیست.‏ تقصیر ادیان است که جوامع بشری به وعدهٔ خدا وقعی نگذارده‌اند و به جای آن طرح‌های صلح بشری را ترویج داده‌اند.‏ عیسی رهبران دینی روزگارش را «ریاکاران» خوانده،‏ بدیشان گفت:‏ «اِشَعْیا در بارهٔ شما نیکو نبوّت نموده است که گفت:‏ این قوم به زبان‌های خود به من تقرّب می‌جویند و به لب‌های خویش مرا تمجید می‌نمایند،‏ لیکن دلشان از من دور است.‏ پس عبادت مرا عبث می‌کنند زیرا که احکام مردم را به منزلهٔ فرایض تعلیم می‌دهند.‏» —‏ متّیٰ ۱۵:‏۷-‏۹‏.‏

اما پرستش حقیقی اثری متحدکننده بر مردم دارد.‏ اِشَعْیای نبی چنین پیشگویی کرده است:‏ ‹ در ایّام آخر واقع خواهد شد که کوه خانهٔ یَهُوَه بر قلهٔ کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تلّ‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع امّت‌هابه سوی آن روان خواهند شد.‏ و او امّت‌ها را داوری خواهد نمود و قوم‌های بسیاری را تنبیه خواهد کرد و ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها خواهند شکست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.‏› —‏ اِشَعْیا ۲:‏۲،‏ ۴‏.‏

امروزه در بیش از ۲۳۰ سرزمین شاهدان یَهُوَه تعالیم یَهُوَه خدا را به جهت صلح و اتحاد پذیرفته‌اند.‏ اساس صلح و اتحاد ایشان چیست؟‏ پولُس رسول می‌نویسد:‏ «بر این همه محبت را که کمربند کمال است [بند کامل اتحاد،‏ دج ‏] بپوشید.‏» (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۴‏)‏ کلمهٔ زبان اصلی «کمربند» که پولُس به کار برده است اشاره به رباط‌های بدن انسان دارد.‏ این رباط‌ها همچون ریسمان‌های محکمند و دو وظیفهٔ مهم دارند؛‏ نگهداری اعضای بدن در جای خود و اتصال استخوان‌ها به یکدیگر.‏

محبت نیز چنین است.‏ محبت خصوصیتی نیست که فقط انسان‌ها را از کشتن یکدیگر بازدارد.‏ محبت مسیح‌گونه افراد را که پیشینهٔ مختلف دارند به داشتن رفتاری صلح‌آمیز با یکدیگر ترغیب می‌کند.‏ برای نمونه،‏ افراد را قادر می‌سازد هماهنگ با قانون طلایی زندگی کنند.‏ این قانون را عیسی اظهار داشت که در متّیٰ ۷:‏۱۲ آمده است:‏ «لهٰذا آنچه خواهید که مردم به شما کنند،‏ شما نیز بدیشان همچنان کنید.‏» با پیروی کردن از چنین قانون یا اصلی می‌توان بر پیشداوری و تبعیض غالب آمد.‏

‏«محبت یکدیگر را داشته باشید»‏

شاهدان یَهُوَه با قاطعیت تمام سعی می‌کنند پیروان مسیح باشند.‏ آن‌ها این کار را با پیروی کردن از این گفتهٔ عیسی انجام می‌دهند:‏ «به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید.‏» (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۵‏)‏ شاهدان یَهُوَه چنین محبتی را به طور فوق‌العاده در زمان ناآرامی‌های نژادی و کشمکش‌های سیاسی نشان داده‌اند.‏ برای مثال،‏ آن‌ها طی قتل‌عامی که در سال ۱۹۹۴ در روآندا رخ داد ثابت کردند به یکدیگر محبت  دارند.‏ شاهدان هوتونژاد جان خود را برای محافظت از برادران توتسی‌نژاد خود به خطر انداختند!‏

البته،‏ غیرواقع‌بینانه خواهد بود اگر انتظار داشته باشیم که ملت‌های دنیا همسایگان خود را آنچنان محبت کنند که موجب اتحاد جهانی شود.‏ اما بنا بر کتاب مقدّس چنین اتحادی را خدا به وقتش موجب می‌شود.‏ هم‌اکنون نیز اشخاص می‌توانند جامهٔ محبت مسیح‌گونه را بر تن کنند و متحد شوند.‏

در سال گذشته،‏ شاهدان یَهُوَه بیش از یک میلیارد ساعت صرف تماس و صحبت با مردم راجع به کتاب مقدّس و ارزش آن برای زندگی امروز کردند.‏ کسب کردن شناخت دقیق از کلام خدا میلیون‌ها نفر را با هم متحد ساخته است.‏ در میان ایشان کسانی هستند که شاید سابقاً نفرت از یکدیگر را در دل می‌پروراندند؛‏ کسانی همچون عرب و یهودی،‏ ارمنی و ترک،‏ آلمانی و روس،‏ و بسیاری دیگر.‏

آیا مایل به کسب اطلاعات بیشتر از کلام خدا،‏ کتاب مقدّس،‏ هستید که چگونه انسان‌ها را متحد می‌سازد؟‏ در این صورت،‏ می‌توانید یا با شاهدان یَهُوَه محل زندگی خود یا با یکی از آدرس‌های مندرج در صفحهٔ ۲ این نشریه تماس بگیرید.‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۴]‏

هزاران پیمان صلح بسته و شکسته شده‌اند

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۷]‏

به آنچه حکومت‌ها نمی‌توانند نایل آیند به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس نایل آمده است

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

کلام خدا سرچشمهٔ اتحاد حقیقی را معرفی می‌کند

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

شاهدان یَهُوَه هوتونژاد و توتسی‌نژاد مکانی را برای پرستش با هم می‌سازند