نکاتی از کتاب مکاشفه— بخش اوّل
کلام یَهُوَه زنده است
نکاتی از کتاب مکاشفه— بخش اوّل
یوحنّای رسول در دوران سالمندی‌اش هنگامی که در جزیرهٔ پَطْمُس در حبس به سر می‌برد ۱۶ رؤیا دید. او در این رؤیاها آنچه را که یَهُوَه خدا و عیسی مسیح در «روز خداوند» به انجام خواهند رساند مشاهده کرد. «روز خداوند» از آغاز برقراری حکومت خدا در سال ۱۹۱۴ تا پایان حکومت هزارسالهٔ مسیح را در بر می‌گیرد. کتاب مکاشفه حدود سال ۹۶ میلادی به دست یوحنّا نوشته شد و شامل رؤیاهایی شگفت‌انگیز است.
در این مقاله می‌خواهیم به نکات برجستهٔ مکاشفه ۱:۱-۱۲:۱۷ بپردازیم که شامل اوّلین هفت رؤیای یوحنّاست. این رؤیاها برای ما از اهمیت برخوردارند چرا که با اتفاقاتی که در زمانهٔ ما روی می‌دهد مرتبطند. همچنین نشان می‌دهند که یَهُوَه چطور در آیندهٔ نزدیک دست به عمل می‌زند. مطالعهٔ این رؤیاها برای کسانی که به آن ایمان دارند حقیقتاً مایهٔ دلگرمی و تسلّی است. — عبر ۴:۱۲.
«برّه» شش مُهر از هفت مُهر را می‌گشاید
(مکا ۱:۱-۷:۱۷)
یوحنّا در ابتدا نظاره‌گر جلال و شکوه عیسی مسیح است. همچنین پیام‌هایی دریافت می‌کند که باید ‹ در کتابی بنویسد و آن را به هفت کلیسایی که در آسیا هستند، بفرستد.› (مکاشفه ۱:۱۰، ۱۱) او در رؤیای دوّم تخت پادشاهی‌ای را در آسمان مشاهده می‌کند. در این رؤیا «تخت‌نشین» طوماری در دست راست خود داشت که با هفت مُهر، مُهروموم شده بود. آن که شایستهٔ گشودن این طومار است، کسی نیست جز «شیری که از سِبط یهودا» است یا ‹برّه‌ای که هفت شاخ و هفت چشم دارد.› — مکا ۴:۲؛ ۵:۱، ۲، ۵، ۶.
رؤیای سوّم نشان می‌دهد هنگامی که «برّه» شش مُهر اوّل را می‌گشاید چه رویدادهایی رخ می‌دهد. با گشودن شدن مُهر ششم زلزله‌ای بس عظیم رخ می‌دهد و «روز عظیمِ غضب» فرا می‌رسد. (مکا ۶:۱، ۱۲، ۱۷) اما سپس در رؤیایی دیگر یوحنّا چهار فرشته را می‌بیند که «چهار باد زمین را باز می‌دارند» تا زمانی که شمار ۱۴۴٬۰۰۰ نفر تکمیل شود و ایشان مُهر گردند. همچنین او «گروهی عظیم» را که هنوز مُهر نشده‌اند دید که ‹ در پیش تخت و در حضور برّه ایستاده‌اند.› — مکا ۷:۱، ۹.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۱:۴؛ ۳:۱؛ ۴:۵؛ ۵:۶ — عبارت «هفت روح» به چه معناست؟ عدد هفت از نقطه نظر خدا نشانهٔ تکمیل و کامل بودن است. بنابراین پیامی که در کتاب مکاشفه به «هفت» جماعت فرستاد شد در نهایت برای کل قوم خداست که هم‌اکنون در بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ جماعت گرد هم می‌آیند. (مکا ۱:۱۱، ۲۰) از آنجایی که یَهُوَه روح مقدّسش را هماهنگ با انجام خواست خود در اختیار خادمانش قرار می‌دهد عبارت «هفت روح» به عملکرد کامل آن اشاره دارد. روح خدا به کسانی که به نبوّت توجه دارند قدرت درک و فهم بخشیده آنان را از برکات خدا بهره‌مند می‌سازد. به نظر می‌رسد که کتاب مکاشفه بر مبنای عدد هفت نگاشته شده است. عدد هفت در این کتاب نشانهٔ کامل بودن است و در حقیقت کتاب مکاشفه به «اتمام» یا کامل شدن تحقق «سرّ خدا» می‌پردازد. — مکا ۱۰:۷.
۱:۸، ۱۷ — عناوین ‹الف و ی› و «اوّل و آخر» به چه کسی اشاره دارد؟ عبارت ‹الف و ی› عنوانی مناسب برای یَهُوَه خداست. زیرا که این عنوان بر این امر تأکید دارد که هیچ خدای متعالی قبل از او نبوده است و بعد از او نیز نخواهد بود. به راستی که او ‹ابتدا و انتهاست.› (مکا ۲۱:۶؛ ۲۲:۱۳) اگرچه در مکاشفه ۲۲:۱۳ عنوان «اوّل و آخر» به یَهُوَه خدا اشاره می‌کند اما از مضمون باب اوّل کتاب مکاشفه می‌توان دریافت که عنوان «اوّل و آخر» در این باب به عیسی مسیح اشاره دارد. زیرا او اوّلین انسانی بود که به عنوان موجودی روحی رستاخیز یافت و به فناناپذیری نایل آمد و آخرین انسانی بود که یَهُوَه خود مستقیماً رستاخیز داد. — کول ۱:۱۸.
۲:۷ — ‹فردوس خدا› چیست؟ سخنان این آیه خطاب به مسیحیان مسح‌شده است. از این رو فردوس یا بهشت که در این آیه به آن اشاره می‌شود همان قلمروی آسمانی بهشت‌گونه است؛ یعنی مکانی در جوار خدا. پاداش مسیحیان مسح‌شده خوردن از ‹ درخت حیات› است؛ یعنی نایل آمدن به فناناپذیری. — ۱قر ۱۵:۵۳.
۳:۷ — چه وقت عیسی «کلید داود» را دریافت کرد، و چطور از آن استفاده نمود؟ عیسی بعد از تعمیدش در سال ۲۹ م. پادشاه منتخب خدا از نسل داود گردید. اما در سال ۳۳ م. بعد از اینکه در آسمان به دست راست خدا نشست، کلید داود را دریافت نمود. در آن زمان بود که او تماماً حق سلطنت داودی را به ارث برد. از آن زمان تا به حال عیسی با استفاده از این کلید فرصت‌ها و افتخاراتی را برای خدمت در حکومتش فراهم می‌کند. در سال ۱۹۱۹ عیسی با انتخاب «غلام امین و دانا» به عنوان طبقهٔ غلام، آنان را «بر تمام مایملک خود» گمارده و «کلید خانهٔ داود» را به آنان سپرده است. — اشع ۲۲:۲۲؛ مت ۲۴:۴۵، ۴۷.
۳:۱۲ — «نام جدید» عیسی چیست؟ این نام با افتخارات و منصب جدید عیسی مرتبط است. (فیل ۲:۹-۱۱) تنها عیسی با مفهوم واقعی این نام آشناست. با این حال، او این نام را بر برادران وفادار خود در آسمان نوشته است تا رابطه‌ای صمیمی با آنان ایجاد کند. (مکا ۱۹:۱۲) او حتی افتخارات و وظایف خود را با آنان سهیم می‌شود.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱:۳. از آنجایی که «وقت [اجرای حکم داوری یَهُوَه بر دنیای شیطان] نزدیک است» باید تلاش کنیم شناختی صحیح از کتاب مکاشفه کسب نموده، هماهنگ با آموخته‌هایمان زندگی کنیم.
۳:۱۷، ۱۸. برای آن که از دید یَهُوَه دولتمند باشیم می‌باید از عیسی «زر مصفّای به آتش» بخریم. به این مفهوم که در «اَعمال صالحه دولتمند» باشیم. (۱تیمو ۶:۱۷-۱۹) همچنین می‌باید خود را به «کتان پاک و روشن» ملبّس سازیم. این لباس سمبولیک به همگان نشان می‌دهد که پیرو مسیح هستیم. همچنین به اصطلاح از ‹سرمهٔ› نصایح مجلهٔ برج‌دیده‌بانی به چشم خود بزنیم تا دیدی خداپسندانه به مسائل پیدا کنیم. — مکا ۱۹:۸.
۷:۱۳، ۱۴. کتاب مقدّس ۱۴۴٬۰۰۰ مسیحی مسح‌شده را در جلال آسمانی‌شان با ۲۴ پیر معرفی کرده است که هم در مقام پادشاه و هم در مقام کاهن خدمت خواهند کرد. داود در زمان خود کاهنان اسرائیل را به ۲۴ دسته تقسیم بندی کرد. در واقع کاهنان اسرائیل باستان پیش‌نمایی از مسیحیان مسح‌شده بودند. یکی از این پیران هویت «گروه عظیم» را برای یوحنّا روشن می‌کند. این مطلب در واقع نشان می‌دهد که رستاخیز مسح‌شدگان می‌بایست پیش از سال ۱۹۳۵ شروع شده باشد. چرا؟ زیرا در آن سال هویت واقعی «گروه عظیم» بر مسح‌شدگان روی زمین مکشوف شد. — لو ۲۲:۲۸-۳۰؛ مکا ۴:۴؛ ۷:۹.
گشوده شدن هفت مُهر به نواخته شدن هفت کَرِنّا می‌انجامد
(مکا ۸:۱-۱۲:۱۷)
کسی که مُهرها را می‌گشاید برّهٔ خداست. به هفت فرشته هفت کَرِنّا داده می‌شود. شش فرشته با نواختن کَرِنّا محکومیت یک سوّم مردم دنیا، یعنی مسیحیان کاذب را اعلام می‌کنند. (مکا ۸:۱، ۲، ۷-۱۲؛ ۹:۱۵، ۱۸) این مطلب را یوحنّا در رؤیای پنجم خود رؤیت می‌کند. در رؤیای بعدی‌اش خود یوحنّا نقشی ایفا می‌کند؛ کتابچه‌ای را می‌خورد و مذبح را اندازه‌گیری می‌کند. بعد از نواخته‌شدن هفتمین کَرِنّا، صدایی بلند از آسمان شنیده می‌شود که اعلام می‌کند: «سلطنت جهان از آنِ خداوند ما و مسیح او شد و تا ابدالآباد حکمرانی خواهد کرد.» — مکا۱۰:۱۰؛ ۱۱:۱، ۱۵.
رؤیای هفتم با آنچه در مکاشفه ۱۱:۱۵، ۱۷ آمده است ادامه می‌یابد. علاماتی عظیم در آسمان پدید می‌آید. زن آسمانی پسری به دنیا می‌آورد. ابلیس از آسمان رانده می‌شود و از روی غضبش نسبت به آن زن «با باقی‌ماندگانِ ذریّت» او سر نزاع و جنگ می‌گذارد. — مکا ۱۲:۱، ۵، ۹، ۱۷.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۸:۱-۵ — دلیل سکوتی که در آسمان برقرار می‌شود چیست، و پس از آن چه چیزی بر زمین انداخته می‌شود؟ این سکوت سمبولیک به این دلیل در آسمان برقرار می‌شود تا «دعاهای جمیع مقدّسین» از زمین شنیده شود. این واقعه به پایان جنگ جهانی اوّل باز می‌گردد. مسح‌شدگان برخلاف انتظارشان، در پایان دوران امّت‌ها به آسمان صعود نکردند. آنان طی دوران جنگ، سختی‌های بسیاری را متحمّل شدند. اما برای راهنمایی با تمام وجود به یَهُوَه توکّل کردند. در جواب دعایشان فرشته‌ای آتشی سمبولیک بر زمین ریخته، شوق به فعالیت را در دل آنان شعله‌ور کرد. با اینکه شمار آنان اندک بود فعالیت موعظه را در سطح جهان آغاز کردند و با این کار پیام ملکوت خدا را به موضوعی داغ مبدّل ساختند؛ موضوعی که آتش آن دامنگیر مسیحیان کاذب شد. پیام‌های ‹رعدآسا› و حقایق ‹برق‌مانند› و روشن‌ساز کتاب مقدّس به گوش جهانیان رسید و پایه‌های مذاهب کاذب را همچون خانه‌ای که دچار زلزله شده باشد متزلزل کرد.
۸:۶-۱۲؛ ۹:۱، ۱۳؛ ۱۱:۱۵ — هفت فرشته چه هنگام خود را برای نواختن کَرِنّاها آماده کردند، و صدای این کَرِنّاها چه وقت شنیده شد و به چه شکل بود؟ آماده شدن فرشته‌ها برای نواختن کَرِنّاها هنگامی بود که راهنمایی‌های سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۲ مسح‌شدگان روی زمین را جانی دوباره بخشید. این مسح‌شدگان موعظه به عموم را سازماندهی کردند و تسهیلاتی به منظور چاپ نشریات مسیحی تهیه دیدند. (مکا ۱۲:۱۳، ۱۴) صدای کَرِنّاها معرف داوری‌های کوبنده‌ای است که یَهُوَه بر ضدّ دنیای شیطان از طریق قوم و به همکاری فرشتگان به همگان اعلام می‌کند. اعلام این داوری‌ها به ویژه از سال ۱۹۲۲ در کنگرهٔ سِدار پُوینت آغاز شد و تا دوران مصیبت عظیم ادامه خواهد یافت.
۸:۱۳؛ ۹:۱۲؛ ۱۱:۱۴ — نواخته شدن سه کَرِنّای آخر به چه مفهوم «وای» به همراه دارد؟ برعکس چهار کَرِنّای اوّل که وضعیت مردهٔ جهان مسیحیت در چشم یَهُوَه را اعلام می‌کند، سه کَرِنّای آخر معرف وقایعی است که با خود «وای» به همراه خواهد داشت. کَرِنّای پنجم مربوط به سال ۱۹۱۹ و بیرون آمدن قوم خدا از «هاویه» یعنی از ورطهٔ عدم‌فعالیت و فعال شدن آنان برای کار موعظه است که همچون بلایی باعث «معذّب» شدن ادیان کاذب مسیحی می‌گردد. (مکا ۹:۱) کَرِنّای ششم مربوط به عظیم‌ترین سواره‌نظام در تاریخ و موعظه‌ای جهانی است که در سال ۱۹۲۲ آغاز شد. آخرین کَرِنّا خبر از تولّد ملکوت مسیحایی می‌دهد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۹:۱۰، ۱۹. از آنجا که آنچه «غلام امین و دانا» در نشریات مسیحی انتشار می‌دهد بر شالودهٔ کتاب مقدّس استوار است شنیدن آن برای بسیاری ‹نیش‌دار› است. (مت ۲۴:۴۵) پیامی که غلام امین انتشار می‌دهد نخست به دُم ملخ‌هایی تشبیه می‌شود که «دُم‌ها چون عقرب‌ها با نیش‌ها داشتند» و سپس به دُم اسب‌هایی تشبیه می‌شود که «دُم‌های آن‌ها چون مارهاست.» چرا کتاب مقدّس این تشبیه را به کار برده است؟ زیرا این نشریات در مورد «یوم انتقام خدای ما» یَهُوَه به مردمان هشدار می‌دهد. (اشع ۶۱:۲) باشد که با شور و علاقه این نشریات را میان مردم پخش کنیم.
۹:۲۰، ۲۱. «سایر مردم» به مردم کشورهای غیرمسیحی اشاره دارد. اگرچه در میان آنان بسیاری به پرستش یَهُوَه روی آورده‌اند، اما نباید انتظار داشت گروه‌هایی عظیم از این ملت‌ها به مسیحیت واقعی روی آورند. با وجود این، ما همچنان به مردم این ملت‌ها موعظه می‌کنیم.
۱۲:۱۵، ۱۶. «زمین» در اینجا به کسانی اشاره دارد که در دنیا زیر نفوذ شیطان بر مسند قدرتند. از سال ۱۹۴۰ برخی دولت‌مردان ‹آبی را که مار از دهان خود چون رودی ریخت› تا شاهدان یَهُوَه را آزار و شکنجه دهد خنثی کردند. آری، هر گاه یَهُوَه اراده نماید می‌تواند از دولت‌مردان برای به انجام رساندن خواست خود استفاده کند. در امثال ۲۱:۱ آمده است: «دل پادشاه مثل نهرهای آب در دست خداوند است، آن را به هر سو که بخواهد برمی‌گرداند.» شکی نیست که دانستن این امر توکّل ما را به یَهُوَه بیشتر می‌کند.