با روح‌القدس آتش شوق به خدمت را شعله‌ور نگاه داریم

‏«هیچ گاه غیرت شما فروکش نکند؛‏ در روح شعله‌ور باشید و خداوند را خدمت کنید.‏» —‏ روم ۱۲:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

۱.‏ چرا اسرائیلیان قربانی‌های حیوانی و هدایای دیگر را می‌گذراندند؟‏

یَهُوَه برای ایثار و فداکاری خادمانش ارزش فراوان قائل است.‏ خادمان یَهُوَه در راه محبت به آفریدگار خود و اطاعت از خواست او از هیچ فداکاری‌ای دریغ نمی‌کنند.‏ یَهُوَه در زمان باستان قربانی‌های حیوانی و هدایای دیگر را از قوم خود می‌پذیرفت.‏ این قربانی‌ها مطابق قوانینی بود که در شریعت منظور شده بود،‏ و اسرائیلیان آن را برای بخشش گناهان و شکرگزاری می‌گذراندند.‏ اگرچه کتاب مقدّس ما مسیحیان را ملزم نساخته است که چنین قربانی‌هایی اهدا کنیم،‏ اما در باب دوازدهم نامهٔ پولُس به مسیحیان روم گفته شده است که خدا از ما انتظار دارد به شکلی از خود ایثار و فداکاری نشان دهیم.‏ در ادامهٔ مقاله می‌خواهیم ببینیم به چه شکل می‌توانیم این کار را انجام دهیم.‏

قربانی زنده

۲.‏ ما مسیحیان چه شیوهٔ زندگی‌ای را دنبال می‌کنیم،‏ و در این راه باید چه کنیم؟‏

^۲ رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏ پولُس در بخش آغازین نامهٔ خود صریحاً به مسیحیان مسح‌شده چه یهودی‌نژاد،‏ چه غیریهودی اظهار می‌دارد که همگی از طریق ایمانشان،‏ و نه از اَعمالشان،‏ درستکار و عادل محسوب شده‌اند.‏ (‏روم ۱:‏۱۶؛‏ ۳:‏۲۰-‏۲۴‏)‏ در باب ۱۲ پولُس توضیح می‌دهد که مسیحیان باید شکرگزاری خود را با ایثار و ازخودگذشتگی‌شان ابراز کنند.‏ برای نایل آمدن به این هدف لازم است طرز فکر خود را اصلاح کنیم.‏ البته،‏ گناه موروثی،‏ ما را بردهٔ «شریعت گناه و موت» ساخته است.‏ (‏روم ۸:‏۲‏)‏ از این رو،‏ باید ‹طرز فکرمان را نو› سازیم.‏ چگونه؟‏ با ایجاد تغییری اساسی در امیال خود.‏ (‏افس ۴:‏۲۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ چنین تغییری تنها به مدد یَهُوَه و به یاری روح‌القدس او میسر است.‏ این تغییر همچنین مستلزم تلاشی جدّی و استفاده از نیروی ‹عقلانی،‏› یعنی بصیرت ماست.‏ برای ایجاد این تغییر باید تلاش کنیم ‹همشکل این جهان مشویم› و خود را از تأثیرات مخرّب،‏ تفریحات ناسالم و افکار منحرف آن دور نگاه داریم.‏ —‏ افس ۲:‏۱-‏۳‏.‏

۳.‏ چرا به فعالیت‌های مسیحی می‌پردازیم؟‏

^۳ پولُس همچنین ما را دعوت کرده است تا از ‹عقل› و بصیرت خود برای درکِ «ارادهٔ نیکویِ پسندیدهٔ کاملِ خدا» استفاده کنیم.‏ چرا ما کتاب مقدّس را هر روز می‌خوانیم،‏ در آن تعمّق می‌کنیم،‏ دعا می‌کنیم،‏ در جلسات شرکت می‌کنیم و کلام خدا را بشارت می‌دهیم؟‏ آیا دلیلش این است که پیران مسیحی از ما چنین خواسته‌اند؟‏ البته ما متشکریم که پیران هرازگاه این امور را به ما یادآوری می‌کنند.‏ اما عامل اصلی انجام این فعالیت‌ها روح خداست که ما را برانگیخته است تا محبت قلبی خود را به این شکل به یَهُوَه ابراز داریم.‏ به علاوه،‏ ما به این نتیجه رسیده‌ایم که این خواست یَهُوَه است که به این امور بپردازیم.‏ (‏زکر ۴:‏۶؛‏ افس ۵:‏۱۰‏)‏ چقدر برای ما جای خوشحالی است که بدانیم با داشتن زندگی پاک مسیحی می‌توانیم خدا را راضی کنیم.‏

 عطایای گوناگون

۴،‏ ۵.‏ پیران مسیحی چگونه از عطایای خود استفاده می‌کنند؟‏

^۴ رومیان ۱۲:‏۶-‏۸،‏ ۱۱ خوانده شود.‏ * پولُس در اینجا می‌گوید:‏ «برحسب فیضی که به ما بخشیده شده است،‏ دارای عطایای گوناگونیم.‏» بعضی از این عطایا،‏ مثل «تشویق» و «رهبری» یا سرپرستی به پیران مسیحی مربوط می‌شود؛‏ پیرانی که باید مطابق با هشدار پولُس وظیفهٔ سرپرستی خود را «با جدّیت» انجام دهند.‏

^۵ پیران باید همین جدّیت را در «تعلیم» و «خدمت» نیز نشان دهند.‏ مضمون این باب کتاب مقدّس نشان می‌دهد که منظور پولُس از «خدمت،‏» خدمتی است که در «بدن» یعنی در داخل جماعت انجام می‌شود.‏ (‏روم ۱۲:‏۴،‏ ۵‏)‏ این همان خدمتی است که در اَعمال ۶:‏۴ پولُس در مورد آن می‌گوید:‏ «ما خود را به عبادت و خدمتِ کلام،‏ خواهیم سپرد.‏» حال ببینیم این خدمت شامل چه اموری می‌شود.‏ پیران مسیحی از عطایای خود برای ترغیب برادران و تقویت ایمان آنان استفاده می‌کنند.‏ هر بار که آنان از طریق مطالعه،‏ تحقیق،‏ آموزش،‏ شبانی و دعا جماعت را راهنمایی می‌کنند،‏ در واقع به آن «خدمت» مشغولند.‏ پیران مسیحی باید از «عطایای» خود بهره گیرند و «شادمانه» از اعضای جماعت مراقبت کنند.‏ —‏ روم ۱۲:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱پطر ۵:‏۱-‏۳‏.‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم به پند رومیان ۱۲:‏۱۱ که آیهٔ اصلی این مقاله است عمل کنیم؟‏

^۶ پولُس همچنین می‌گوید:‏ «هیچ گاه غیرت شما فروکش نکند؛‏ در روح شعله‌ور باشید و خداوند را خدمت کنید.‏» اگر حس می‌کنید که شوق به خدمت در شما کاهش یافته است،‏ لازم است که برنامهٔ مطالعهٔ شخصی‌تان را مرتب‌تر کنید،‏ بیشتر دعا کنید و بیشتر روح یَهُوَه را بطلبید.‏ به این ترتیب می‌توانید آتش شوق به خدمت را شعله‌ور نگاه دارید.‏ (‏لو ۱۱:‏۹،‏ ۱۳؛‏ مکا ۲:‏۴؛‏ ۳:‏۱۴،‏ ۱۵،‏ ۱۹‏)‏ روح‌القدس،‏ مسیحیان اوّلیه را قوّت بخشید تا عظمت و «کبریایی خدا» را به دیگران اعلام کنند.‏ (‏اعما ۲:‏۴،‏ ۱۱‏)‏ پس روح خدا می‌تواند در ما نیز شوق به خدمت را به اصطلاح «شعله‌ور» نگاه دارد.‏

تواضع

۷.‏ چرا در خدمت باید متواضع باشیم؟‏

^۷ رومیان ۱۲:‏۳،‏ ۱۶ خوانده شود.‏ تمام توانایی‌ھـا و استعدادهای ما به دلیل «فیض» یعنی لطف عظیم خداست.‏ پولُس در جای دیگر می‌گوید:‏ «کفایت [صلاحیت و قابلیت] ما از خداست.‏» (‏۲قر ۳:‏۵‏)‏ پس هرگز نباید به دلیل برکاتی که در خدمت موعظه به دست آورده‌ایم به خود ببالیم.‏ باید  با فروتنی بپذیریم که همهٔ این‌ها به دلیل برکت خداست،‏ نه به دلیل توانایی‌ها و استعدادهای ما.‏ (‏۱قر ۳:‏۶،‏ ۷‏)‏ پولُس در این خصوص می‌گوید:‏ «فکرهای بلندتر از آنچه شایسته است مکنید.‏» البته،‏ برای شادی و رضایت در خدمت موعظه اعتمادبه‌نَفْس لازم است.‏ اما در کنار آن،‏ شخص باید تواضع نیز داشته باشد زیرا تواضع،‏ یعنی آگاهی از محدودیت‌هایمان مانع خودرأیی ما می‌شود.‏ آری،‏ ما مسیحیان می‌خواهیم ‹به اعتدال فکر نماییم.‏›‏

۸.‏ چه خصوصیتی سبب می‌شود که ‹خود را از دیگران داناتر نشماریم›؟‏

^۸ بسیار نابجاست است که به موفقیت‌های خود ببالیم.‏ زیرا در واقع ‹خداست که می‌رویاند.‏› (‏۱قر ۳:‏۷‏)‏ پولُس اشاره می‌کند که خدا به هر عضو جماعت ‹به اندازه‌ای ایمان،‏ قسمت فرموده است.‏› پس به جای آن که خود را بالاتر از دیگران بدانیم،‏ باید ببینیم که هر کس با مقدار ایمانی که خدا بدو عطا کرده به چه موفقیت‌هایی رسیده است.‏ پولُس می‌گوید:‏ ‹برای یکدیگر همان فکر را داشته باشید› که برای خود دارید.‏ یا در نامه‌ای دیگر می‌گوید:‏ «هیچ چیز را از راه تعصب و عُجب [خودبینی] مکنید،‏ بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.‏» (‏فیل ۲:‏۳‏)‏ اذعان کردن به این حقیقت که هر یک از برادران و خواهرانمان در امری بر ما برتری دارند نیاز به تواضع دارد.‏ تواضع سبب می‌شود که ‹خود را از دیگران داناتر نشماریم.‏› در جماعت مسیحی برخی وظایف شاید بیشتر به چشم بیاید،‏ اما انجام کارهایی که به چشم نمی‌آید نیز بسیار شادی‌آور است.‏ —‏ ۱پطر ۵:‏۵‏.‏

یکدلی و وحدت در جماعت

۹.‏ چرا پولُس مسیحیان مسح‌شده را به اعضای یک بدن تشبیه می‌کند؟‏

^۹ رومیان ۱۲:‏۴،‏ ۵،‏ ۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏ پولُس مسیحیان مسح‌شده را به اعضای بدنی تشبیه کرده است که سر آن مسیح است و همگی متحدانه تحت نظارت او هستند.‏ (‏کول ۱:‏۱۸‏)‏ پولُس به مسیحیان مسح‌شده یادآور می‌شود که یک بدن دارای اعضای مختلف است و هر عضو وظیفه‌ای خاص بر عهده دارد و هر چند اعضا ‹بسیارند،‏ یک جسد هستند،‏ در مسیح.‏› پولُس مسیحیان اَفَسُس را نیز چنین ترغیب می‌کند:‏ «در همان حالی که حقیقت را با روح محبت بیان می‌کنیم ما باید در هر مورد در مسیح که سر است رشد کنیم.‏ به اراده او همهٔ اعضا مختلف بدن به وسیلهٔ مفاصلی که برای آن‌ها فراهم شده مربوط و پیوند می‌شوند،‏ پس وقتی هر یک از اعضای بدن به طور جداگانه مرتب کار کند،‏ تمام بدن رشد می‌کند و خود را در محبت بنا می‌نماید.‏» —‏ افس ۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏،‏ انجیل شریف.‏

۱۰.‏ «گوسفندان دیگرِ» عیسی باید اختیارات چه کسانی را به رسمیت بشناسند؟‏

^۱۰ البته «گوسفندان دیگر» بخشی از بدن مسیح نیستند،‏ لیکن از این تشبیه پولُس مطالب مفیدی می‌آموزند.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ پولُس اشاره می‌کند که یَهُوَه «همه چیز را زیر پای‌های او [مسیح] نهاد و او را سر همه چیز به کلیسا [یعنی جماعت] داد.‏» (‏افس ۱:‏۲۲‏)‏ امروزه،‏ گوسفندان دیگر جزو ‹همهٔ چیزهایی› هستند که یَهُوَه سرپرستی آن را به پسر خود واگذار کرده است.‏ آنان همچنین جزو ‹مایملکی› هستند که مسیح به دست «غلام امین و دانا» سپرده است.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ از این رو،‏ کسانی که امید زمینی دارند،‏ باید مسیح را سَرور خود بدانند.‏ آنان همچنین مطیع «غلام امین و دانا» و هیئت اداره‌کنندهٔ آن و سرپرستانی هستند که این هیئت برای جماعات تعیین کرده است.‏ (‏عبر ۱۳:‏۷،‏ ۱۷‏)‏ این امر عامل وحدت مسیحیان است.‏

۱۱.‏ چه چیزی وحدت میان مسیحیان را میسر ساخته است،‏ و پولُس چه پندی در این خصوص داد؟‏

^۱۱ آنچه این وحدت را میسر ساخته محبت است زیرا محبت یکرنگی و وحدت کامل به وجود می‌آورد.‏ (‏کول ۳:‏۱۴‏)‏ در رومیان باب ۱۲ پولُس با تأکید روی این امر به مسیحیان تذکر می‌دهد که محبتشان «بی‌ریا» باشد و این که ‹با محبت برادرانه یکدیگر را دوست بدارند.‏› محبت بی‌ریا و برادرانه سبب احترام متقابل می‌شود.‏ پولُس همچنین می‌گوید:‏ «هر یک دیگری را بیشتر از خود اکرام بنماید.‏» البته نباید تابع احساساتمان شویم و به دیگران محبتی نابجا نشان دهیم.‏ ما نباید اجازه دهیم ناپاکی در جماعت رخنه کند.‏ به همین دلیل بود که وقتی پولُس در مورد محبت پند می‌داد این نکته را نیز اضافه کرده گفت:‏ «از بدی نفرت کنید و به نیکویی بپیوندید.‏»‏

 مهمان‌نوازی

۱۲.‏ در خصوص سخاوت و گشاده‌دستی چه درسی از مسیحیان مقدونیه می‌آموزیم؟‏

^۱۲ رومیان ۱۲:‏۱۳ خوانده شود.‏ محبت ما نسبت به برادرانمان ما را بر آن می‌دارد که در حد توانمان در برآورده ساختن ‹احتیاجات مقدّسین مشارکت کنیم.‏› ما حتی اگر از مال دنیا نصیب چندانی نداشته باشیم،‏ ولی می‌توانیم از آنچه که در اختیار داریم در راه کمک به برادرانمان بهره جوییم.‏ پولُس در مورد مسیحیان مقدونیه چنین نوشت:‏ «در همان حال که ایشان به سبب زحماتی توان‌فرسا،‏ در بوتهٔ آزمایش قرار داشتند،‏ از شادی بی‌حد و فقر بسیارشان،‏ سخاوتی بی‌کران جاری گشت.‏ چرا که در حد توان خویش —‏ و من شاهدم که حتی بیش از آن —‏ خود پیشقدم شده،‏ با اصرار زیاد از ما خواهش کردند که در این خدمتِ به مقدّسان [در یهودیه] سهیم باشند.‏» (‏۲قر ۸:‏۲-‏۴‏،‏ ه‍ن‏)‏ مسیحیان مقدونیه با وجود تنگدستی‌شان،‏ بسیار سخاوتمند بودند.‏ آنان کمک به برادران خود در یهودیه را افتخاری بزرگ می‌دانستند.‏

۱۳.‏ «در مهمانداری ساعی باشید» به چه مفهوم است؟‏

^۱۳ عبارتی که از زبان یونانی به فارسی،‏ «در مهمانداری ساعی باشید» ترجمه شده،‏ در ترجمهٔ تفسیری به این شکل آمده است:‏ «درِ خانهٔ شما همیشه به روی میهمان باز باشد.‏» برای مهمان‌نوازی ممکن است کسی را برای صرف غذا به خانهٔ خود دعوت کنیم و شکی نیست که دعوتی که از روی محبت باشد بسیار قابل تحسین است.‏ ولی باید توجه داشته باشیم که مهمان‌نوازی را می‌توان به طرق دیگر هم نشان داد.‏ مثلاً،‏ اگر در توانمان نیست که شخصی را برای صرف غذا دعوت کنیم،‏ شاید بتوانیم او را به صرف یک فنجان قهوه،‏ یک استکان چای یا حتی یک لیوان آب خنک دعوت کنیم.‏

۱۴.‏ الف)‏ واژهٔ یونانی‌ای که «مهمانداری» ترجمه شده از چه کلماتی مشتق شده است؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم در خدمت موعظه به غریبه‌ها یا خارجیان مهمان‌نوازی نشان دهیم؟‏

^۱۴ مهمان‌نوازی تا حد زیادی به نگرش ما بستگی دارد.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در کتاب مقدّسِ فارسی «مهمانداری» ترجمه شده،‏ از دو بخش تشکیل شده است؛‏ «محبت» و «غریبه.‏» ما چه نگرش یا احساسی نسبت به غریبه‌ها یا خارجیان داریم؟‏ شاید خارجیانی به منطقهٔ موعظه ما نقل مکان کرده باشند.‏ آیا می‌توانیم زبان این عزیزان را بیاموزیم تا بشارت ملکوت خدا را به آنان اعلام کنیم؟‏ این کار در واقع نوعی مهمان‌نوازیست.‏ البته همهٔ ما در موقعیتی نیستیم که زبانی جدید بیاموزیم.‏ با این حال،‏ همهٔ ما می‌توانیم از کتابچهٔ بشارتی برای همهٔ امّت‌ها برای کمک به این عزیزان استفاده کنیم.‏ این کتابچه حاوی  پیامی کوتاه از کلام خدا به زبان‌های مختلف است.‏ آیا شما از این کتابچه استفاده کرده‌اید؟‏ چه نتیجه‌ای گرفته‌اید؟‏

همدلی و همدردی

۱۵.‏ چگونه عیسی بهترین الگو در عمل نمودن به پند رومیان ۱۲:‏۱۵ است؟‏

^۱۵ رومیان ۱۲:‏۱۵ خوانده شود.‏ پند پولُس در این آیه را می‌توان در دو کلمه خلاصه کرد:‏ ‹همدردی کنید.‏› ما باید بتوانیم احساسات دیگران را در وجودمان حس کنیم و سعی کنیم در غم و شادی آنان شریک شویم.‏ وقتی روح خدا ما را برمی‌انگیزد که با شخصی همدلی کنیم،‏ او این همدلی و همدردی ما را حس خواهد کرد.‏ زمانی که ۷۰ تن از شاگردان عیسی با شادی از خدمت موعظه بازگشتند و در مورد نتیجهٔ کارشان با یکدیگر صحبت می‌کردند عیسی نیز ‹در روح وجد نمود.‏› (‏لو ۱۰:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ در واقع عیسی در شادی شاگردانش شریک شد.‏ در موقعیتی دیگر وقتی او مردم را ‹گریان یافت،‏ بگریست› و به این شکل در غم آنان شریک شد.‏ —‏ یو ۱۱:‏۳۲-‏۳۵‏.‏

۱۶.‏ چگونه می‌توانیم با دیگران همدلی کنیم،‏ و به ویژه چه کسانی باید به پند پولُس توجه کنند؟‏

^۱۶ ما می‌خواهیم در همدلی،‏ عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏ می‌خواهیم وقتی هم‌ایمانمان شاد و خوشحال است با او شادی کنیم و وقتی غمگین و دردمند است غمخوار او شویم.‏ یکی از بهترین کمک‌هایی که می‌توانیم به خواهر یا برادری غمگین و غصه‌دار بکنیم،‏ گوش کردن به حرف‌های اوست.‏ گوش کردن به درد هم‌ایمانمان ممکن است ما را نیز منقلب کند و اشک از چشمانمان سرازیر شود.‏ (‏۱پطر ۱:‏۲۲‏)‏ پیران مسیحی به ویژه باید به پندی که پولُس در خصوص همدلی داد توجه کنند.‏

۱۷.‏ از قسمت اوّل رومیان باب ۱۲ چه آموختیم،‏ و در مقالهٔ بعدی به چه مطلبی خواهیم پرداخت؟‏

^۱۷ آیاتی که تا اینجا از باب ۱۲ کتاب رومیان بررسی کردیم،‏ به ما در خصوص زندگی مسیحی و روابطمان با برادران پندهایی داد.‏ در مقالهٔ بعدی،‏ با بررسی آیات دیگر این باب،‏ خواهیم دید که باید چه نگرشی نسبت به افراد خارج از جماعت و حتی مخالفان داشته باشیم.‏

‏[پاورقی]‏

مرور مقاله

‏• چه چیز نشان می‌دهد که روح‌القدس آتش شوق به  خدمت را در ما «شعله‌ور» نگاه داشته است؟‏

‏• چرا باید یَهُوَه را با تواضع خدمت کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم با برادران و خواهرانمان همدلی  کنیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۴]‏

چرا ما مسیحیان به این امور اهمیت می‌دهیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

چگونه هر یک از ما می‌توانیم قدمی در راه رساندن پیام ملکوت به خارجیان برداریم؟‏