با همه در صلح و صفا باشیم

‏«اگر ممکن است به قدر قوّهٔ خود با جمیع خلق به صلح بکوشید.‏» —‏ روم ۱۲:‏۱۸‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ عیسی چه هشداری به پیروانش داد؟‏ ب)‏ پولُس در کجا پندی برای روبرو شدن با مخالفت به ما داده است؟‏

عیسی به پیروانش هشدار داد که از سوی مردم این دنیا با مخالفت روبرو خواهند شد.‏ او در شب پیش از مرگش دلیل این امر را به رسولانش چنین توضیح داد:‏ «اگر از جهان می‌بودید،‏ جهان خاصّان خود را دوست می‌داشت.‏ لٰکن چونکه از جهان نیستید بلکه من شما را از جهان برگزیده‌ام،‏ از این سبب جهان با شما دشمنی می‌کند.‏» —‏ یو ۱۵:‏۱۹‏.‏

^۲ پولُس رسول خود نیز درستی این سخنان عیسی را در زندگی لمس کرد.‏ او در نامهٔ دوّم خود به یار جوانش،‏ تیموتاؤس چنین نوشت:‏ ‹تو تعلیم و سیرت و قصد و ایمان و حلم و محبت و صبر و زحمات و آلامِ مرا پیروی نمودی.‏› سپس اضافه نمود:‏ «همهٔ کسانی که می‌خواهند در مسیح عیسی به دینداری زیست کنند،‏ زحمت خواهند کشید.‏» (‏۲تیمو ۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ پولُس در باب ۱۲ نامهٔ خود به مسیحیان روم پندی حکیمانه داد.‏ او به آنان متذکر شد که در مقابل  مخالفت و دشمنی چه واکنشی از خود نشان دهند.‏ سخنان او می‌تواند در این ایّام آخر نیز راهنمای ما باشد.‏

‏«تدارک کارهای نیکو بینید»‏

۳،‏ ۴.‏ چگونه می‌توان پند پولُس در رومیان ۱۲:‏۱۷ را در دو مورد زیر به کار گرفت؟‏ الف)‏ در محیط خانواده‌ای که برخی از اعضای آن شاهد یَهُوَه نیستند.‏ ب)‏ با همنوعانمان.‏

^۳ رومیان ۱۲:‏۱۷ خوانده شود.‏ پولُس توضیح داد که با دشمنان و مخالفانمان نباید مقابله به مثل کنیم.‏ توجه به این پند پولُس به خصوص زمانی که اعضای خانواده اعتقادات متفاوتی دارند اهمیت دارد.‏ زن و شوهر مسیحی باید از گفتن کلمات تلافی‌جویانه خودداری کنند.‏ «به عوض بدی بدی» کردن نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند،‏ بلکه وضع را از آنچه که است وخیم‌تر می‌سازد.‏

^۴ پولُس به راه‌حل دیگری اشاره کرده،‏ می‌گوید:‏ «پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید.‏» خواهری که به همسرش محبت دارد زمانی که شوهرش اعتقادات او را مورد انتقاد قرار می‌دهد،‏ سعی می‌کند از به وجود آوردن شرایط ناآرام و هر گونه جرّوبحثی جلوگیری کند.‏ (‏امث ۳۱:‏۱۲‏)‏ کارلُس که اکنون یکی از اعضای بیت‌ئیل است به یاد می‌آورد که چگونه مادرش با محبت ورزیدن و رسیدگی به امور خانه،‏ مخالفت‌های شدید شوهرش را تحمّل می‌کرد.‏ «مادرم ما را تشویق می‌کرد که احترام پدرمان را همیشه حفظ کنیم.‏ با این که بول (‏بازی‌ای فرانسوی)‏ بازی مورد علاقهٔ من نبود مادرم اصرار می‌ورزید که با پدرم بازی کنم.‏ این کار او را سر حال می‌آورد.‏» عاقبت پدر کارلُس مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کرد و تعمید گرفت.‏ از آنجایی که شاهدان یَهُوَه ‹پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو می‌بینند،‏› اغلب توانسته‌اند با کمک‌های خیرخواهانهٔ خود به دیگران مثلاً در مصایب و فجایع طبیعی نظر منفی مردم را نسبت به شاهدان تغییر دهند.‏

با «اخگرهای آتش» دل سخت دشمن را نرم کنید

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ منظور از گذاشتن ‹اخگر آتش› یا زغال افروخته بر سر دشمنان چیست؟‏ ب)‏ به نمونه‌ای اشاره کنید که نشان دهد به‌کارگیری رومیان ۱۲:‏۲۰ نتایج مفیدی در بر دارد.‏

^۵ رومیان ۱۲:‏۲۰ خوانده شود.‏ بی‌شک زمانی که پولُس این آیه را به نگارش درآورد سخنان امثال ۲۵:‏۲۱،‏ ۲۲ را در نظر داشت.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ ‹اگر دشمن تو گرسنه باشد او را نان بخوران،‏ و اگر تشنه باشد او را آب بنوشان،‏ زیرا اخگرها بر سرش خواهی انباشت،‏ و یَهُوَه تو را پاداش خواهد داد.‏› با نظر به پندهایی که پولُس در باب ۱۲ کتاب رومیان به مسیحیان می‌دهد،‏ نمی‌توان تصوّر کرد که «اخگر آتش» را به عنوان تشبیهی برای تنبیه یا شرمسار کردن شخص به کار برده باشد.‏ او در واقع به روشی اشاره می‌کرد که برای ذوب کردن سنگ معدن در دوران باستان استفاده می‌شد.‏ در قرن نوزدهم محققی انگلیسی به نام چارلز بریجِز چنین گفت:‏ «برای نرم کردن فلزی که به سختی تغییر شکل می‌یابد باید آن را از بالا و پایین حرارت داد؛‏ یعنی کافی نیست که فقط فلز را روی زغال‌های افروخته بگذاریم،‏ بلکه باید روی آن را نیز با زغال‌های گداخته بپوشانیم.‏ در واقع کمتر دلی را می‌توان یافت که چنان  سخت باشد که نتوان آن را با آتش محبت و تأثیر ایثار و تحمّل نرم کرد.‏»‏

^۶ همان گونه که با ‹اخگر آتش› یا زغال افروخته می‌توان فلزی سخت را انعطاف‌پذیر ساخت،‏ با محبت و نیکویی نیز می‌توان دل سخت مخالفان را نرم کرد.‏ نیکویی‌های ما حتی در بعضی موارد سبب می‌شود که مخالفان دست از خصومت و دشمنی بردارند.‏ نیکویی و احسانِ شاهدان گاه نظر عموم را نسبت به آنان و پیامی که موعظه می‌کنند تغییر داده است.‏ پِطْرُس رسول می‌گوید:‏ «چنان در میان مردم خداناشناس با راستی و درستی زندگی کنید که اگر چه در حال حاضر شما را متهم به بدکاری می‌کنند با دیدن اَعمال نیک شما خدا را در روز بازپسین تمجید نمایند.‏» —‏ ۱پطر ۲:‏۱۲‏،‏ انجیل شریف.‏

‏«با جمیع خلق به صلح بکوشید»‏

۷.‏ عیسی چه آرامشی را برای شاگردانش به جا گذاشت،‏ و این آرامش آنان را به چه کاری برمی‌انگیزد؟‏

^۷ رومیان ۱۲:‏۱۸ خوانده شود.‏ عیسی در شب پیش از مرگش زمانی که با رسولانش بود به آنان چنین گفت:‏ «آرامش برای شما به جا می‌گذارم،‏ من آرامش خود را به شما می‌دهم.‏» (‏یو ۱۴:‏۲۷‏،‏ اش‏)‏ آرامشی که عیسی برای شاگردانش به جا گذاشت آرامشی درونی بود.‏ شاگردان عیسی زمانی این آرامش را حس کردند که پی بردند یَهُوَه خدا و پسر حبیبش آنان را دوست دارند و مورد قبول یَهُوَه و عیسی هستند.‏ همین آرامش است که باید ما را بر آن دارد که با دیگران در صلح و صفا باشیم.‏ آری،‏ مسیحیان واقعی باید صلح‌جو باشند.‏ —‏ مت ۵:‏۹‏.‏

۸.‏ چگونه می‌توانیم در خانه و جماعت شخصی صلح‌جو باشیم؟‏

^۸ یک راه حفظ صلح در محیط خانواده این است که به سرعت به اختلاف‌نظرها پایان دهیم و نگذاریم وضع وخیم‌تر شود.‏ (‏امث ۱۵:‏۱۸؛‏ افس ۴:‏۲۶‏)‏ در جماعت نیز باید همین رویه را در پیش گرفت.‏ پِطْرُس رسول حفظ صلح و آرامش را با کنترل زبان مرتبط می‌خواند.‏ (‏۱پطر ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ یعقوب نیز بعد از دادن پندهایی صریح در خصوص استفادهٔ صحیح از زبان و اجتناب کردن از حسادت و ستیزه‌جویی نوشت:‏ «لٰکن آن حکمت که از بالا است،‏ اوّل طاهر است و بعد صلح‌آمیز و ملایم و نصیحت‌پذیر و پر از رحمت و میوه‌های نیکو و بی‌تردّد و بی‌ریا.‏ و میوهٔ عدالت در سلامتی [صلح و آرامش] کاشته می‌شود برای آنانی که سلامتی [صلح و آرامش] را به عمل می‌آورند.‏» —‏ یعقو ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۹.‏ در حالی که تلاش می‌کنیم «با جمیع خلق به صلح» بکوشیم چه چیز را باید به یاد داشته باشیم؟‏

^۹ پند پولُس در رومیان ۱۲:‏۱۸ تنها به حفظ صلح در محیط خانواده و جماعت مسیحی محدود نمی‌شود.‏ زیرا پولُس می‌گوید:‏ «با جمیع خلق به صلح بکوشید.‏» یعنی با همسایگان،‏ همکاران و هم‌شاگردی‌ها و کسانی که در خدمت موعظه با آنان گفتگو می‌کنیم نیز صلح‌جو باشیم.‏ پولُس رسول در پند خود این نکته را نیز افزوده است:‏ «اگر ممکن است به قدر قوّهٔ خود» با همگان به صلح بکوشید.‏  این عبارت به این معنی است که باید برای ایجاد صلح هر آنچه که از دستمان برمی‌آید انجام دهیم،‏ البته تا حدّی که اصول الٰهی را زیر پا نگذاریم.‏

انتقام از آن یَهُوَه است

۱۰،‏ ۱۱.‏ ‹خشم را مهلت دادن› به چه مفهوم است،‏ و چرا انجام آن بجاست؟‏

^۱۰ رومیان ۱۲:‏۱۹ خوانده شود.‏ با «مخالفینِ» فعالیت موعظه و پیام ما و حتی آنانی که با ما دشمنی می‌ورزند باید «صابر» و «ملایم» باشیم.‏ (‏۲تیمو ۲:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ پولُس به مسیحیان توصیه می‌کند که در پی انتقام‌جویی نباشند بلکه ‹خشم را مهلت دهند.‏› به خشم چه کسی باید مهلت داد؟‏ مسلّماً منظور پولُس این نیست که اجازه دهیم خشم ما عنان رفتارمان را به دست گیرد.‏ بلکه او به خشم یَهُوَه یعنی غضب الٰهی اشاره کرده است.‏ آری،‏ مسیحیان می‌دانند که باید از هر گونه انتقام‌جویی دوری کرده،‏ داوری را به خدا واگذار کنند.‏ مزمورنویس نیز چنین می‌گوید:‏ «از غضب بر کنار شو و خشم را ترک کن.‏ خود را مشوّش مساز که البته باعث گناه خواهد شد.‏» (‏مز ۳۷:‏۸‏)‏ همچنین سلیمان چنین پند داده است:‏ ‹مگو که از بدی انتقام خواهم کشید،‏ بلکه بر یَهُوَه توکّل نما و تو را نجات خواهد داد.‏› —‏ امث ۲۰:‏۲۲‏.‏

^۱۱ اگر مخالفین به ما اذیت و آزار رسانند عاقلانه است که موضوع را به یَهُوَه بسپاریم،‏ چرا که او می‌داند چه وقت آنان را مجازات نماید.‏ پولُس برای این که نشان دهد خشم یَهُوَه را در نظر دارد چنین اضافه می‌کند:‏ ‹یَهُوَه می‌گوید که انتقام از آن من است من جزا خواهم داد.‏› (‏با تثنیه ۳۲:‏۳۵ مقایسه شود.‏)‏ اگر خود در پی انتقام‌جویی باشیم در حقیقت با گستاخیِ تمام این حق یَهُوَه را به خود اختصاص داده‌ایم؛‏ حقی که تنها به او تعلّق دارد.‏ همچنین اگر دست به انتقام زنیم،‏ نشان می‌دهیم که به قول یَهُوَه که گفته است «من جزا خواهم داد» اطمینان نداریم.‏

۱۲.‏ یَهُوَه خشم و غضبش را چه وقت آشکار می‌سازد،‏ و چگونه؟‏

^۱۲ پولُس در ابتدای نامهٔ خود به رومیان چنین نوشت:‏ «زیرا غضب خدا از آسمان به ظهور می‌رسد بر ضدّ هر گونه بی‌دینی و شرارت انسان‌هایی که با شرارت خود حقیقت را سرکوب می‌کنند.‏» (‏روم ۱:‏۱۸‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ خدا خشم و غضبش را از آسمان از طریق پسرش در «عذاب سخت» یا همان مصیبت عظیم آشکار می‌سازد.‏ (‏مکا ۷:‏۱۴‏)‏ این امر گواهی «بر داوری عادلِ خدا» است.‏ همان طور که پولُس در نامهٔ الهامی دیگری نیز می‌نویسد:‏ «این انصاف است نزد خدا که عذاب‌کنندگانِ شما را عذاب دهد و شما را که عذاب می‌کشید،‏ با ما راحت بخشد در هنگامی که عیسی خداوند از آسمان با فرشتگان قوّت خود ظهور خواهد نمود در آتش مشتعل و انتقام خواهد کشید از آنانی که خدا را نمی‌شناسند و انجیل خداوند ما عیسی مسیح را اطاعت نمی‌کنند.‏» —‏ ۲تسا ۱:‏۵-‏۸‏.‏

بدی را با نیکویی مغلوب سازید

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چرا انتظار رویارویی با مخالفت را داریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم برای آنانی که به ما آزار می‌رسانند برکت بطلبیم؟‏

^۱۳ رومیان ۱۲:‏۱۴،‏ ۲۱ خوانده شود.‏ ما با اطمینان به این که یَهُوَه مقصود خود را عملی خواهد کرد محکم و استوار نیرو و توانمان را در وظیفه‌ای که به ما محوّل کرده صرف می‌کنیم؛‏ یعنی فعالیت ‹موعظهٔ بشارت ملکوت بر جمیع امّت‌ها.‏› (‏مت ۲۴:‏۱۴‏)‏ این فعالیتِ مسیحی خشم دشمنانمان را برمی‌انگیزد زیرا عیسی از پیش ما را آگاه ساخت و گفت:‏ «جمیع امّت‌ها به جهت اسم من از شما نفرت کنند.‏» (‏مت ۲۴:‏۹‏)‏ پس ما انتظار مخالفت را داریم و هنگام رویارویی با آن دلسرد و مأیوس نمی‌شویم.‏ پِطْرُس رسول می‌نویسد:‏ «ای حبیبان،‏ تعجب منمایید از این آتشی که در میان شماست و به جهت امتحان شما می‌آید که گویا چیزی غریب بر شما واقع شده باشد.‏ بلکه به قدری که شریک زحمات مسیح هستید،‏ خوشنود شوید.‏» —‏ ۱پطر ۴:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

^۱۴ ما نه فقط در صدد انتقام از دشمنانمان بر نمی‌آییم،‏ بلکه با دانستن این که برخی از روی ناآگاهی دست به آزار ما می‌زنند سعی در تعلیم آنان داریم.‏ (‏۲قر ۴:‏۴‏)‏ ما مسیحیان پند پولُس رسول را آویزهٔ گوشمان کرده‌ایم که می‌گوید:‏ «برکت بطلبید بر آنانی که بر شما جفا کنند؛‏ برکت بطلبید و لعن مکنید.‏» (‏روم ۱۲:‏۱۴‏)‏ یک راه طلب برکت برای مخالفانمان دعا کردن برای آن‌هاست.‏ عیسی در موعظهٔ  بالای کوه گفت:‏ «دشمنان خود را دوست دارید و با کسانی که از شما نفرت کنند،‏ احسان کنید.‏ و هر که شما را لعن کند،‏ برای او برکت بطلبید و برای هر که با شما کینه دارد،‏ دعای خیر کنید.‏» (‏لو ۶:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ پولُس رسول خود تجربه کرده بود که چگونه فردی که کمر به آزار مسیحیان بسته می‌تواند شاگرد وفادار مسیح و خادم غیور یَهُوَه گردد.‏ (‏غلا ۱:‏۱۳-‏۱۶،‏ ۲۳‏)‏ پولُس در نامهٔ دیگری می‌نویسد:‏ «دشنام شنیده،‏ برکت می‌طلبیم و مظلوم گردیده،‏ صبر می‌کنیم.‏ چون افترا بر ما می‌زنند،‏ نصیحت می‌کنیم.‏» —‏ ۱قر ۴:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۵.‏ بهترین راهی که می‌توانیم بدی را با نیکویی مغلوب سازیم چیست؟‏

^۱۵ مسیحی واقعی هماهنگ با آنچه در انتهای باب ۱۲ نامهٔ رومیان آمده است عمل می‌کند.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «مغلوب بدی مشو بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.‏» می‌دانیم که منشأ همهٔ بدی‌ها و شرارت‌ها شیطان است.‏ (‏یو ۸:‏۴۴؛‏ ۱یو ۵:‏۱۹‏)‏ عیسی در مکاشفه‌ای به یوحنّا آشکار ساخت که برادران مسح‌شده‌اش «به وساطت خون برّه و کلام شهادت خود بر او [شیطان] غالب آمدند.‏» (‏مکا ۱۲:‏۱۱‏)‏ این امر نشان می‌دهد که بهترین راه غالب آمدن بر شیطان و شرارت‌های او در دنیای امروز این است که به دیگران نیکویی کنیم و پیام شادی‌بخش ملکوت خدا را به آنان برسانیم.‏

در امیدمان شاد باشیم

۱۶،‏ ۱۷.‏ مطابق پندهایی که در باب ۱۲ نامهٔ رومیان آمده است:‏ الف)‏ عمرمان را باید چگونه صرف کنیم؟‏ ب)‏ در جماعت باید چگونه رفتار کنیم؟‏ پ)‏ با مخالفانمان باید چگونه رفتار کنیم؟‏

^۱۶ همین بررسی کوتاهِ باب ۱۲ نامهٔ پولُس به مسیحیان روم،‏ نکات بسیاری را در ذهن ما تازه کرد.‏ آموختیم که ما خادمان یَهُوَه باید از خود ایثار و ازخودگذشتگی نشان دهیم.‏ در واقع،‏ ما بر پایهٔ ‹عقل› و منطق درک کرده‌ایم که گذراندن این قربانی خواست خداست و روح‌القدس ما را بر آن داشته است که با تمام دل این قربانی را در راه خدا بگذرانیم.‏ روح خدا همچنین آتش شوق به خدمت را در دل ما ‹شعله‌ور› نگاه می‌دارد تا از ‹عطایای گوناگون› خود در راه خدمت به یَهُوَه استفاده کنیم.‏ ما مسیحیان می‌خواهیم در کمال تواضع،‏ تمام تلاش خود را برای حفظ وحدت و یکدلی در جماعت به خرج دهیم.‏ به علاوه،‏ مهمان‌نوازی و محبت خالصانهٔ خود را از یکدیگر دریغ نمی‌کنیم.‏

^۱۷ رومیان باب ۱۲ همچنین پندهای بسیاری به ما می‌دهد تا در مقابل مخالفان عکس‌العمل صحیح نشان دهیم.‏ پولُس به ما پند می‌دهد که مقابله به مثل نکنیم،‏ بلکه اَعمال بد مخالفان را با اَعمال نیکو پاسخ دهیم.‏ باید بدون آن که اصول کتاب مقدّس را زیر پا بگذاریم،‏ تا حد امکان با همهٔ مردم در صلح و آرامش باشیم.‏ این صلح و آرامش را می‌خواهیم نه تنها در محیط خانواده و جماعت،‏ بلکه در میان همسایگان،‏ در محل کار،‏ در مدرسه و در خدمت موعظه نیز حفظ کنیم.‏ حتی وقتی با مخالفت شدید روبرو می‌شویم باید تلاش کنیم بدی را با نیکویی پاسخ دهیم و فراموش نکنیم که تنها یَهُوَه حق انتقام گرفتن را دارد.‏

۱۸.‏ پولُس در رومیان ۱۲:‏۱۲ چه توصیه‌های دیگری کرده است؟‏

^۱۸ رومیان ۱۲:‏۱۲ خوانده شود.‏ پولُس در کنار پندهای حکیمانه و مفیدی که می‌دهد سه توصیهٔ دیگر هم اضافه می‌کند.‏ او که می‌داند هرگز بدون کمک یَهُوَه نمی‌توانیم به پندهای او عمل کنیم به ما توصیه می‌کند که مرتب دعا کنیم و می‌گوید:‏ «در دعا مواظب باشید.‏» دعاهای مستمر به ما توانایی لازم را می‌دهد تا «در مصیبت صابر» باشیم؛‏ یعنی با شکیبایی سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏ افزون بر این باید «در امید مسرور» باشیم؛‏ یعنی با شادی به امید و آیندهٔ زیبایی که یَهُوَه به ما وعده داده است چشم بدوزیم؛‏ خواه این امید،‏ زندگی ابدی در آسمان باشد،‏ خواه در بهشت  زمینی.‏

مرور مقاله

‏• در مقابل مخالفان چه عکس‌العملی باید نشان دهیم؟‏

‏• در چه موقعیت‌هایی باید صلح‌جو باشیم،‏ و چگونه؟‏

‏• چرا نباید انتقام بگیریم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ٨]‏

کمک‌هایی که ما شاهدان به همسایگان خود می‌کنیم باعث می‌شود که نظرشان نسبت ما تغییر کند

‏[تصویر در صفحهٔ ٩]‏

آیا شما نیز در جماعت مسیحی شخصی صلح‌جو هستید؟‏