سؤالات خوانندگان

امثال ۲۴:‏۲۷ چه پندی به ما می‌دهد؟‏

نویسندهٔ امثال به مردی جوان چنین پند می‌دهد:‏ «کار خود را در خارج آراسته کن،‏ و آن را در مِلک مهیا ساز،‏ و بعد از آن خانهٔ خویش را بنا نما.‏» نکتهٔ اصلی این پند الهامی چیست؟‏ نکتهٔ اصلی‌ای که نویسندهٔ امثال منظور نظر داشته این است که شخص باید پیش از ازدواج و تشکیل خانواده با مسئولیت‌های آن آشنا شود.‏

مفهومی که قبلاً از این آیه استنباط می‌شد این بود که شوهر و پدر خانواده نه تنها باید به شغل و حرفهٔ خود اهمیت دهد،‏ بلکه باید خانوادهٔ خود را نیز بنا،‏ یعنی ایمان اعضای آن را استوار سازد؛‏ برای مثال،‏ از طریق آموزش کتاب مقدّس.‏ هر چند درستی این گفته را با آیات دیگر کتاب مقدّس می‌توان تصدیق کرد،‏ ولی به نظر می‌رسد که نویسندهٔ امثال منظور دیگری را مد نظر داشته است.‏ چرا؟‏ در اینجا به دو دلیل اشاره خواهیم کرد.‏

اوّلاً،‏ منظور از واژهٔ «بنا» در این آیه این نیست که شخص بعد از تشکیل خانواده،‏ خانواده‌اش را استوار و قوی سازد.‏ ‹بنای خانه› در اینجا به مفهوم مجازی آن به کار رفته است.‏ این عبارت در اینجا به مفهوم تشکیل خانواده است؛‏ یعنی ازدواج کردن و احیاناً صاحب فرزند شدن.‏

دوّماً،‏ تأکید این آیه روی ترتیب انجام کارهاست و در واقع می‌گوید:‏ ‹اوّل این کار را بکن و بعد آن کار را.‏› حال اگر ‹بنای خانه،‏› که در قسمت دوّم آیه آمده است به مسئولیت پدر در تقویت ایمان اعضای خانواده اشاره داشت،‏ مفهوم این آیه این می‌شد که مسئولیت‌های شغلی نسبت به مسئولیت‌های روحانی اولویت دارد؟‏ اما مسلّماً چنین نیست!‏

در زمان قدیم،‏ وقتی مرد جوانی تصمیم به ازدواج و تشکیل خانواده می‌گرفت یا به عبارت دیگر قصد داشت ‹خانهٔ خویش را بنا نماید› باید می‌دید که آیا می‌تواند معاش همسر و احتمالاً فرزندان آیندهٔ خود را تأمین کند؟‏ پس پیش از هر اقدامی باید نخست به مزرعه و محصول خود سروسامان می‌داد.‏ جالب آن که در ترجمه مژده برای عصر جدید به نکتهٔ اصلی این آیه اشاره شده است.‏ در آنجا می‌گوید:‏ ‹اوّل به کسب و کار خود سروسامان بده،‏ آنگاه خانه و خانواده تشکیل بده.‏› آیا این پند الٰهی امروزه نیز کاربرد دارد؟‏

بله.‏ مردی که می‌خواهد ازدواج کند باید قادر باشد معاش خانوادهٔ خود را تأمین کند.‏ اگر نقص عضو یا ناراحتی دیگری ندارد باید کار کند.‏ البته تلاش‌های مرد خانه به تأمین معاش محدود نمی‌شود.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که مرد نه تنها به نیازهای مادی بلکه به نیازهای عاطفی و روحانی خانواده نیز باید رسیدگی کند،‏ وگرنه از فردی بی‌ایمان نیز بدتر است!‏ (‏۱تیمو ۵:‏۸‏)‏ از این رو،‏ مردی که تدارک ازدواج می‌بیند باید از خود سؤال کند:‏ ‹آیا می‌توانم تا حد لازم نیازهای مادی خانواده‌ام را فراهم کنم؟‏ آیا قادرم از لحاظ روحانی سرپرستی یک خانواده را بر عهده بگیرم؟‏ آیا می‌توانم مطالعهٔ خانوادگی کتاب مقدّس را با همسر و فرزندانم اداره کنم؟‏› کلام خدا روی اهمیت این مسئولیت‌ها تأکید بسیار کرده است.‏ —‏ تث ۶:‏۶-‏۸؛‏ افس ۶:‏۴‏.‏

بنابراین مردی که در فکر ازدواج است بجاست روی اصلی که در امثال ۲۴:‏۲۷ آمده است،‏ تأمّل کند.‏ این اصل برای زنان نیز صدق می‌کند.‏ یک زن جوان می‌تواند از خود سؤال کند که آیا برای بر دوش گرفتن مسئولیت‌های خود در حکم همسر و مادر خانواده آمادگی دارد؟‏ زوج‌های جوان نیز هنگام تصمیم به داشتن فرزند باید به مسئولیت‌های آن بیندیشند.‏ (‏لو ۱۴:‏۲۸‏)‏ مسیحیانی که مطابق این راهنمایی‌های الٰهی زندگی می‌کنند نه تنها مانع بروز بسیاری از مشکلات خانوادگی می‌شوند،‏ بلکه در زندگی از سعادت بیشتری برخوردار خواهند شد.‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ١٢]‏

مرد جوانی که تصمیم به ازدواج می‌گیرد باید به چه سؤالاتی جواب دهد؟‏