اهمیت رعایت ادب و احترام برای خادمان خدا

‏«پس چون فرزندان عزیز به خدا اقتدا کنید.‏» —‏ افس ۵:‏۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا رعایت ادب و احترام اهمیت دارد؟‏ ب)‏ در این مقاله به بررسی چه مطلبی خواهیم پرداخت؟‏

نویسنده‌ای به نام سو فُکس می‌نویسد:‏ «شخص در هیچ کجا از رعایت آداب معاشرت معاف نیست.‏ ادب و نزاکت ھـمیشه و ھـمه جا مفید است.‏» اگر ھـمهٔ مردم با هم رفتاری مؤدبانه داشته باشند طبیعتاً برخورد ناخوشایندی نیز میان  آن‌ها به وجود نمی‌آید،‏ یا لااقل از شمار چنین برخوردهایی بسیار کاسته می‌شود.‏ برعکس آن نیز صادق است.‏ داشتن رفتاری غیر مؤدبانه سبب نزاع،‏ رنجش و ناراحتی می‌شود.‏

^۲ در جماعت مسیحی رفتار گرم و مؤدبانهٔ برادران و خواهران معمول است و به خوبی به چشم می‌خورد.‏ با این حال ما مسیحیان باید مراقب باشیم که رفتار ناپسندی که در دنیا رواج دارد در جماعت رخنه نکند.‏ در ادامهٔ مقاله خواهیم دید که چگونه رعایت اصول کتاب مقدّس در خصوص آدابِ معاشرت،‏ ما را در مقابل این تأثیر مضر دنیا محافظت و  دیگران را به پرستش حقیقی جلب می‌کند.‏ برای درکی درست از رعایت ادب و احترام نخست می‌خواهیم رفتار یَهُوَه خدا و عیسی مسیح را از نظر بگذرانیم.‏

رفتار شایستهٔ یَهُوَه و عیسی

۳.‏ یَهُوَه چه نمونه‌ای از رفتاری شایسته برای ما قرار داده است؟‏

^۳ یَهُوَه خدا خود بهترین نمونه در رعایت ادب و احترام و رفتار شایسته است.‏ یَهُوَه،‏ سلطان عالَم با وجود مقام والایش همواره رفتاری پرمهر و توأم با احترام با انسان‌ها داشته است.‏ به عنوان نمونه،‏ یَهُوَه در صحبت با ابراهیم و موسی از واژهٔ عبری‌ای استفاده کرد که به مفهوم «لطفاً» است.‏ (‏پیدا ۱۳:‏۱۴؛‏ خرو ۴:‏۶‏)‏ زمانی که خادمانش مرتکب گناه می‌شدند،‏ از رفتار او با آنان بروشنی می‌توان دید که او خدایی ‹رحیم،‏ کریم،‏ دیرغضب و پر از رحمت و راستی› است.‏ (‏مز ۸۶:‏۱۵‏)‏ برخی زمانی که دیگران خلاف انتظارشان عمل می‌کنند بسیار خشمگین می‌شوند.‏ اما رفتار یَهُوَه با رفتار چنین افرادی بسیار متفاوت است.‏

۴.‏ در گوش کردن به سخنان دیگران چگونه می‌توانیم یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۴ رفتار شایستهٔ خدا را همچنین به خوبی می‌توان در نحوهٔ گوش کردنش به سخنان انسان‌ها مشاهده کرد.‏ وقتی ابراهیم در خصوص مردم سُدُوم از یَهُوَه سؤال می‌کرد،‏ یَهُوَه با صبر به سخنانش گوش کرد.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۳-‏۳۲‏)‏ یَهُوَه گوش کردن به سخنان ابراهیم را تلف کردن وقت خود نمی‌دانست.‏ همچنین او به دعای خادمانش و ابراز ندامت خطاکاران به دقت گوش می‌دهد.‏ (‏مزمور ۵۱:‏۱۱،‏ ۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ آیا بجا نیست که ما نیز از یَهُوَه سرمشق گرفته وقتی کسی صحبت می‌کند به دقت به سخنان او گوش دهیم؟‏

۵.‏ سرمشق قرار دادن رفتار عیسی چه تأثیری بر رابطه‌مان با دیگران می‌گذارد؟‏

^۵ عیسی از پدرش در کنار درس‌های دیگر،‏ درس آداب و معاشرت را نیز آموخت.‏ عیسی با این که وقت و انرژی بسیاری برای موعظه کردن صرف می‌کرد،‏ همیشه خوش‌خُلق و بردبار بود.‏ افرادی که به دلیل نابینایی گدایی می‌کردند،‏ جزامیان و دیگر نیازمندان به عیسی به چشم کسی نگاه می‌کردند که همیشه حاضر و مشتاق به کمک است.‏ عیسی آنان را نادیده نمی‌گرفت و آنان برای دیدن او نیاز به گرفتن وقت قبلی نداشتند.‏ عیسی بارها با دیدن شخصی محتاج کارهای دیگرش را متوقف می‌کرد تا به نیاز او رسیدگی کند.‏ او به ویژه به کسانی که به او ایمان می‌آوردند توجه بسیار نشان می‌داد.‏ (‏مرق ۵:‏۳۰-‏۳۴؛‏ لو ۱۸:‏۳۵-‏۴۱‏)‏ ما مسیحیان نیز می‌خواهیم در کمک به دیگران و مهربانی همچون عیسی باشیم.‏ این رفتار ما مسلّماً خویشان،‏ همسایگان و دیگران را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ به علاوه چنین رفتاری نام یَهُوَه را در نظر دیگران معظّم ساخته و ما را شاد می‌سازد.‏

۶.‏ عیسی در رفتار گرم و دوستانه با دیگران چه نمونه‌ای گذاشت؟‏

^۶ عیسی همچنین با به کار بردن نام دیگران به آنان حرمت و احترام می‌گذاشت.‏ آیا معلّمان یهودی نیز چنین احترامی به دیگران می‌گذاشتند؟‏ خیر.‏ آنان کسانی را که با شریعت آشنایی نداشتند «ملعون» می‌خواندند،‏ و در رفتارشان نیز آن را نشان می‌دادند.‏ (‏یو ۷:‏۴۹‏)‏ اما پسر خدا چنین رفتار نمی‌کرد.‏ عیسی مرتا،‏ مریم،‏ زکّی و بسیاری دیگر را به نام خطاب کرد.‏ (‏لو ۱۰:‏۴۱،‏ ۴۲؛‏ ۱۹:‏۵‏)‏ گرچه شیوهٔ مخاطب قرار دادن افراد تا حد زیادی بستگی به موقعیت و معیارهای فرهنگی دارد،‏ شاهدان یَهُوَه همیشه تلاش می‌کنند خون گرم و خوش‌برخورد باشند.‏ * آنان اجازه نمی‌دهند اختلاف طبقاتی مانعی در رعایت ادب و احترام به هم‌ایمانان و دیگران بشود.‏ —‏ یعقوب ۲:‏۱-‏۴ خوانده شود.‏

۷.‏ چگونه اصول کتاب مقدّس ما را یاری می‌کند که آداب معاشرت را در هر کجا رعایت کنیم؟‏

^۷ احترام و حرمتی که یَهُوَه و عیسی برای مردم از قوم‌ها و نژادهای مختلف قائلند باعث می‌شود افرادی که دلی پذیرا دارند به سوی پرستش حقیقی جلب شوند.‏ البته آداب معاشرت در نقاط مختلف دنیا متفاوت است.‏ از این رو،‏ نباید این آداب را به چشم قوانینی بی‌چون و چرا بنگریم.‏ بلکه از اصول کتاب مقدّس بهره می‌گیریم تا به نحوی معقول به هم‌نوعانمان از هر کجای دنیا که باشند حرمت و احترام بگذاریم.‏ حال می‌خواهیم ببینیم که رعایت آداب پسندیدهٔ اجتماعی چه تأثیری بر موعظهٔ ما می‌گذارد.‏

 احوال‌پرسی و مصاحبت

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چه رفتاری عموماً ناخوشایند محسوب می‌شود؟‏ ب)‏ چرا باید تذکر عیسی در متّیٰ ۵:‏۴۷ را همواره مد نظر داشته باشیم؟‏

^۸ در دنیای پر مشغلهٔ امروز بسیار دیده می‌شود که مردم بدون توجه و سلام به یکدیگر از کنار هم می‌گذرند.‏ البته واضح است که هنگام گذشتن از پیاده‌روهای شلوغ نمی‌توان با همه احوال‌پرسی کرد.‏ اما در بسیاری موارد دیگر،‏ سلام و احوال‌پرسی بجا و شایسته است.‏ آیا شما عادت به سلام کردن دارید؟‏ یا این که عادت دارید بدون لبخند یا سخنی خوشایند از کنار دیگران بگذرید؟‏ شخص ممکن است بدون این که متوجه باشد به رفتاری عادت کند که در واقع خلاف آداب معاشرت است.‏

^۹ عیسی به ما چنین تذکر می‌دهد:‏ «هر گاه برادران خود را فقط سلام گویید چه فضیلت دارید؟‏ آیا باجگیران چنین نمی‌کنند؟‏» (‏مت ۵:‏۴۷‏)‏ دونالد وایس که مشاور روابط اجتماعی است می‌گوید:‏ «دیگران از این که ما به آن‌ها محل نگذاریم رنجیده می‌شوند.‏ به راستی هیچ بهانه‌ای برای بی‌اعتنایی به دیگران موجه نیست.‏ آداب معاشرت بسیار ساده است.‏ سلام کنیم.‏ سر صحبت را باز کنیم.‏» برای ایجاد ارتباط با دیگران باید خونگرم و خوش‌برخورد باشیم و بر سردی رفتار خود غلبه کنیم.‏

۱۰.‏ رفتار خوشایند چگونه می‌تواند خدمت موعظهٔ ما را پرثمر سازد؟‏ (‏ به کادر «گفتگوی خود را با خوشرویی آغاز کنید» مراجعه نمایید.‏‏)‏

^۱۰ در اینجا می‌خواهیم رفتار تام و کارُل،‏ زوجی مسیحی را بررسی کنیم.‏ آنان در شمال آمریکا در یکی از شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند و قسمتی از زمان خدمت موعظهٔ خود را به گفتگو با مردم محل و همسایگانشان اختصاص داده‌اند.‏ چگونه؟‏ تام با اشاره به یعقوب ۳:‏۱۸ چنین گفت:‏ «ما تلاش می‌کنیم خوش برخورد باشیم و با مردم ارتباط برقرار کنیم.‏ در خیابان با اهل محل و کسانی که برای کار به محل ما می‌آیند سر صحبت را باز می‌کنیم.‏ با خوشرویی و گرمی با آن‌ها سلام و احوال‌پرسی می‌کنیم.‏ در مورد موضوعاتی که مورد علاقه‌شان است،‏ مثل بچه‌هایشان،‏ خانه‌شان،‏ شغلشان و سگشان با آن‌ها صحبت می‌کنیم.‏ همین باعث می‌شود به ما احساس نزدیکی کنند.‏» کارُل اضافه می‌کند:‏ «در دیدار بعد،‏ خود را معرفی می‌کنیم و اسمشان را می‌پرسیم.‏ آن‌ها را در جریان فعالیتمان می‌گذاریم و سعی می‌کنیم زیاد وقتشان را نگیریم.‏ به این ترتیب راه برای بشارت باز می‌شود.‏» تام و کارُل به این شکل توانسته‌اند  اعتماد بسیاری از همسایگان خود را جلب کنند.‏ بسیاری از آنان نشریات مسیحی را پذیرفته‌اند و برخی نیز علاقهٔ بیشتری به فراگیری تعالیم کلام خدا از خود نشان داده‌اند.‏

ادب و احترام در شرایط سخت

۱۱،‏ ۱۲.‏ چرا باید در خدمت موعظه توقع رفتاری ناخوشایند را داشته باشیم،‏ و چگونه باید در چنین شرایطی عمل کنیم؟‏

^۱۱ زمانی که به مردم بشارت می‌دهیم گاهی با بی‌ادبی و رفتاری ناخوشایند روبرو می‌شویم.‏ مسیحیان باید توقع چنین رفتاری را داشته باشند چرا که عیسی به پیروانش چنین هشدار داد:‏ «اگر مرا زحمت دادند،‏ شما را نیز زحمت خواهند داد.‏» (‏یو ۱۵:‏۲۰‏)‏ اگر بدی را با بدی جواب دهیم نتیجهٔ خوبی به همراه نخواهد داشت.‏ پس در چنین شرایطی باید چگونه عمل کرد؟‏ پِطْرُس رسول چنین نوشت:‏ «خداوندِ مسیح را در دل خود تقدیس نمایید و پیوسته مستعد باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد،‏ او را جواب دهید،‏ لیکن با حلم و ترس [یعنی با ملایمت و احترام عمیق].‏» (‏۱پطر ۳:‏۱۵‏)‏ رعایت آداب پسندیده یا به عبارت دیگر برخورد محترمانه و جوابی ملایم،‏ ممکن است دل شخصی را که با ما رفتاری ناخوشایند داشته است نرم و پذیرا سازد.‏ —‏ تیط ۲:‏۷،‏ ۸‏.‏

^۱۲ آیا می‌توانیم ھـنگامی که با رفتاری ناخوشایند روبرو می‌شویم برخوردی خداپسندانه داشته باشیم؟‏ بلی.‏ پولُس در این خصوص به مسیحیان چنین توصیه کرد:‏ «گفتگوی شما همیشه با فیض [یعنی لطف و بزرگواری] باشد و اصلاح‌شده به نمک،‏ تا بدانید هر کس را چگونه جواب باید داد.‏» (‏کول ۴:‏۶‏)‏ اگر عادت خود سازیم که با اعضای خانواده،‏ هم‌کلاسی‌ها،‏ همکاران،‏ اعضای جماعت و همسایگانمان خوش برخورد و گشاده‌رو باشیم،‏ بهتر می‌توانیم به طریقی مسیحی با تمسخر و توهین روبرو شویم.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۲۱ خوانده شود.‏

۱۳.‏ با نمونه‌ای توضیح دهید که رفتاری مؤدبانه چگونه می‌تواند رفتار مخالفان را نرم سازد.‏

^۱۳ برخوردی مؤدبانه در جواب رفتاری ناخوشایند ثمرهٔ خوب به بار می‌آورد.‏ برای نمونه،‏ برادری در خدمت موعظه در ژاپن مورد تمسخر صاحبخانه و مهمان او قرار گرفت.‏ برادرمان با خوشرویی و ادب آنجا را ترک کرد.‏ همچنان که در آن محلّه موعظه می‌کرد متوجه شد که مهمان آن خانه در نزدیکی اوست و تمایل دارد که با او صحبت کند.‏ زمانی که برادرمان به طرف او رفت آن مرد گفت:‏ «از اتفاقی که افتاد عذر می‌خواهم.‏ با وجود بد رفتاری ما شما مهربان و خوشرو بودید.‏ من هم دوست دارم چنین باشم.‏» آن مرد مأیوس و  دلسرد بود چرا که شغلش را از دست داده و مادرش نیز فوت کرده بود.‏ برادرمان به او پیشنهاد کرد که با او کتاب مقدّس را مطالعه کند و او پذیرفت.‏ چندی بعد او دو بار در هفته کلام خدا را مطالعه می‌کرد.‏

بهترین راه برای پرورش رفتاری مؤدبانه

۱۴،‏ ۱۵.‏ طبق گزارشات کتاب مقدّس خادمان یَهُوَه چگونه فرزندان خود را تربیت می‌کردند؟‏

^۱۴ در کتاب مقدّس به والدین خداپرستی اشاره شده است که به فرزندانشان آداب معاشرت را به خوبی می‌آموختند.‏ نمونه‌های زیر را در نظر گیرید.‏ پیدایش ۲۲:‏۷ نشان می‌دهد که ابراهیم و پسرش اسحاق با یکدیگر با ادب و احترام صحبت می‌کردند.‏ همچنین والدین یوسف او را به خوبی تربیت کرده بودند و این در رفتار یوسف به خوبی نمایان بود.‏ حتی زمانی که در زندان به سر می‌برد نیز رفتاری مؤدبانه با دیگران داشت.‏ (‏پیدا ۴۰:‏۸،‏ ۱۴‏)‏ طرز سخن گفتنش با فرعون نیز نشانگر آن است که او آموخته بود چطور با شخصی عالی‌رتبه صحبت کند.‏ —‏ پیدا ۴۱:‏۱۶،‏ ۳۳،‏ ۳۴‏.‏

^۱۵ ده فرمانی که به اسرائیلیان داده شده بود شامل این فرمان نیز بود که «پدر و مادر خود را احترام نما،‏ تا روزهای تو در زمینی که یَهُوَه خدایت به تو می‌بخشد،‏ دراز شود.‏» (‏خرو ۲۰:‏۱۲‏)‏ یک راهی که فرزندان می‌توانستند نشان دهند که به والدین خود احترام می‌گذارند رعایت رفتاری مؤدبانه در محیط خانواده بود.‏ احترام فرزند به والدین را می‌توان همچنین در رفتار دختر یَفْتاح دید.‏ او در شرایطی سخت،‏ با عمل کردن مطابق قول پدرش احترام عمیقش را به او نشان داد.‏ —‏ داو ۱۱:‏۳۵-‏۴۰‏.‏

۱۶-‏۱۸.‏ الف)‏ والدین چگونه می‌توانند به فرزندانشان رفتاری مؤدبانه را آموزش دهند؟‏ ب)‏ آموزش آداب معاشرت به فرزندان چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟‏

^۱۶ تعلیم فرزندان در رعایت آداب معاشرت امری بسیار مهم است.‏ اگر شخص در سنین پایین بیاموزد که چطور به نحوی شایسته به میهمانان خوش‌آمد گوید،‏ به تلفن جواب دهد و بر سر سفرهٔ غذا رفتار کند بعدها در اجتماع شخصی سازگارتر و مردمدارتر خواهد بود.‏ همچنین والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که چرا باید دَر را برای دیگران نگاه دارند،‏ به سالمندان و بیماران محبت داشته باشند و به اشخاصی که در حمل چیزهای سنگین به کمک نیازمندند یاری رسانند.‏ به علاوه،‏ باید پی ببرند که ذکر عباراتی همچون «لطفاً،‏» «متشکرم،‏» «خواهش می‌کنم،‏» «دست شما درد نکند» و «ببخشید» اهمیت دارد و باید آن را از صمیم دل ابراز دارند.‏

^۱۷ تصوّر نکنید که تعلیم آداب معاشرت به فرزندانتان مشکل است.‏ کافی است که خود برای آنان نمونه باشید.‏ برادری بیست و پنج ساله به نام کورت که سه برادر دارد در مورد این که چطور آن‌ها آداب معاشرت را آموختند چنین گفت:‏ «نمونهٔ ما پدر و مادرمان بودند.‏ می‌دیدیم که چطور آن‌ها با  یکدیگر با احترام صحبت می‌کردند و در رفتار با دیگران باملاحظه و باحوصله بودند.‏ در سالن ملکوت،‏ قبل و بعد از جلسات پدرم مرا پیش برادران و خواهران سالمند می‌برد تا با آن‌ها صحبت کنیم.‏ می‌دیدم که چطور پدرم با آن‌ها سلام و احوال‌پرسی می‌کرد و به آن‌ها احترام می‌گذاشت.‏» سپس کورت ادامه داد:‏ «بعد از مدتی من هم مثل پدرم رفتار می‌کردم و رفتاری مؤدبانه جزوی از شخصیتم شد.‏ در حقیقت من با میل و علاقه چنین رفتار می‌کردم نه صرفاً از روی وظیفه.‏»‏

^۱۸ اگر والدین در تربیت فرزندانشان بکوشند چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟‏ فرزندانشان قادر خواهند بود برای خود دوستان خوبی پیدا کنند و با دیگران روابط مسالمت‌آمیز داشته باشند.‏ همچنین بعدها در محیط کار می‌توانند با کارفرما و همکاران خود به خوبی کار کنند.‏ به علاوه،‏ رفتار مؤدبانهٔ فرزندان سبب شادی خاطر و رضایت والدینشان است.‏ —‏ امثال ۲۳:‏۲۴،‏ ۲۵ خوانده شود.‏

تأثیر رعایت ادب و احترام بر دیگران

۱۹،‏ ۲۰.‏ چرا باید مصمم باشیم خدای بزرگوارمان و پسرش را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۹ پولُس نوشت:‏ «چون فرزندان عزیز به خدا اقتدا کنید.‏» (‏افس ۵:‏۱‏)‏ سرمشق قرار دادن یَهُوَه خدا و پسرش بدین مفهوم است که اصول کلام خدا را بکار گیریم،‏ از جمله اصولی که در این مقاله به آن‌ها اشاره شد.‏ شخصی که چنین کند رفتاری دور از ریا و تظاهر خواهد داشت و رفتار مؤدبانهٔ او به خاطر کسب مزایا یا جلب رضایت شخصی بانفوذ نخواهد بود.‏ —‏ یهو ۱۶‏.‏

^۲۰ شیطان در این ایّام آخرِ حکومتش مصمم است که معیارهای والای یَهُوَه را در خصوص رعایت ادب و احترام کاملاً بی‌ارزش سازد.‏ اما شیطان نمی‌تواند مانع شود که مسیحیان ادب و احترام به همنوعانشان را زیر پا گذارند.‏ باشد که هر یک از ما مصمم باشیم خدای بزرگوارمان و پسرش را سرمشق قرار دهیم.‏ اگر چنین کنیم تفاوت بارز گفتار و کردار ما با آنانی که چنین نمی‌کنند بر همگان آشکار خواهد شد.‏ ما می‌خواهیم با رفتار خود نام خدای خود،‏ یَهُوَه را که نمونهٔ رفتار درست است تمجید کنیم.‏ همچنین با رفتار خود مردم صادق‌دل را به سوی پرستش پاک او جلب نماییم.‏

‏[پاورقی]‏

مرور مقاله

‏• از یَهُوَه و پسرش چه چیز را در خصوص رعایت ادب و احترام به دیگران می‌آموزیم؟‏

‏• چرا سلامی گرم و صمیمی تصویری خوب از مسیحیان به جا می‌گذارد؟‏

‏• چگونه رفتاری مؤدبانه خدمت موعظه را پرثمر می‌سازد؟‏

‏• والدین در تعلیم آداب معاشرت به فرزندانشان چه نقشی دارند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۷]‏

 گفتگوی خود را با خوشرویی آغاز کنید

برای بسیاری راحت نیست با فردی غریبه سر صحبت را باز کنند.‏ اما از آنجایی که شاهدان یَهُوَه،‏ خدا و مردم را دوست دارند با جدّیت تلاش می‌کنند روش‌هایی بیاموزند تا تعالیم کلام خدا را با دیگران سهیم شوند.‏ چه چیز به ما کمک می‌کند که در این راه پیشرفت کنیم؟‏

اصلی پرارزش که در فیلِپّیان ۲:‏۴ آمده است چنین می‌گوید:‏ «هر یک از شما ملاحظهٔ کارهای خود را نکند،‏ بلکه هر کدام کارهای دیگران را نیز.‏» به کاربرد این آیه در چنین شرایطی فکر کنید:‏ قاعدتاً شما برای فردی که تا با حال با او آشنا نشده‌اید غریبه‌اید.‏ حال چگونه می‌توانید ملاحظهٔ او را بکنید که با شما راحت باشد؟‏ سلامی با خوشرویی می‌تواند مفید واقع شود.‏ اما باید نکات دیگری را نیز در نظر گیرید.‏

پیش از شروع صحبت با مخاطبمان اغلب او به موضوعی غیر از آنچه ما می‌خواهیم با او مطرح کنیم فکر می‌کند.‏ اگر بدون در نظر گرفتن افکار مخاطبمان،‏ تنها آنچه را مد نظر داریم به او بگوییم شاید او واکنشی مساعد نشان ندهد.‏ بنابراین در ابتدا سعی کنید بفهمید که مخاطبتان در آن لحظه به چه موضوعی فکر می‌کند.‏ سپس با نظر به آن،‏ موضوع صحبت خود را هماهنگ سازید.‏ عیسی نیز زمانی که زن سامری را بر سر چاه دید از این روش استفاده کرد.‏ (‏یو ۴:‏۷-‏۲۶‏)‏ زن سامری در فکر کشیدن آب از چاه بود.‏ عیسی گفتگوی خود را بر پایهٔ افکار او آغاز کرد و سپس موضوع صحبت را به کلام خدا ارتباط داد که به گفتگویی گرم منجر شد.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ٢۶]‏

خوشرویی و رفتاری مؤدبانه راه را برای بشارت دادن به مردم باز می‌کند

‏[تصویر در صفحهٔ ٢٨]‏

رفتاری مؤدبانه همیشه شایسته و بجاست