دعاهای ما نشان‌دهندهٔ چیست؟‏

‏«ای که دعا می‌شنوی!‏ نزد تو تمامیِ بشر خواهند آمد.‏» —‏ مز ۶۵:‏۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا شاهدان یَهُوَه می‌توانند با اطمینان قلبی به درگاه خدا دعا کنند؟‏

یَهُوَه هیچ گاه گوش خود را به روی خواهش‌ها و درخواست‌های خادمان وفادارش نمی‌بندد.‏ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که او به دعاها و تضرّعات ما گوش می‌دهد.‏ حتی اگر میلیون‌ها شاهد یَهُوَه همزمان به درگاهش آیند او قادر به شنیدن دعاهای تک‌تک آن‌هاست.‏

^۲ داود با آگاهی از این که یَهُوَه درخواست‌های او را می‌شنود چنین سرایید:‏ «ای که دعا می‌شنوی!‏ نزد تو تمامیِ بشر خواهند آمد.‏» (‏مز ۶۵:‏۲‏)‏ از آنجایی که داود پرستندهٔ وفادار یَهُوَه بود،‏ او دعاهایش را پاسخ می‌داد.‏ شاید از خود بپرسیم:‏ ‹آیا خواهش‌های من در دعا نشانگر اعتماد قلبی‌ام به یَهُوَه است؟‏ آیا بیانگر آن است که اصلی‌ترین موضوع زندگی‌ام پرستش و عبادت اوست؟‏ دعاهایم اصولاً چه چیز را در مورد رابطه‌ام با یَهُوَه نشان می‌دهد؟‏›‏

با تواضع به یَهُوَه دعا کنیم

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ با چه طرز فکری باید به درگاه خدا دعا کرد؟‏ ب)‏ زمانی که گناهی جدّی مرتکب شده‌ایم و «فکرهای» ما مشوّش و ناآرام است چه باید کرد؟‏

^۳ اگر بخواهیم دعاهای ما مستجاب گردد باید با تواضع به درگاه یَهُوَه خدا آییم.‏ (‏مز ۱۳۸:‏۶‏)‏ ما باید مانند داود از یَهُوَه بخواهیم که نیات دل ما را بیازماید.‏ داود از یَهُوَه چنین درخواست کرد:‏ «ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس.‏ مرا بیازما و فکرهای مرا بدان،‏ و ببین که آیا در من راه فساد است!‏ و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.‏» (‏مز ۱۳۹:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ باشد که نه تنها به درگاه یَهُوَه دعا کنیم بلکه بگذاریم او ما را بیازماید و پندهای او را به گوش گیریم.‏ یَهُوَه می‌تواند ما را ‹به طریق جاودانی هدایت فرماید› یعنی به ما یاری رساند تا راهی را برگزینیم که به حیات جاودانی می‌انجامد.‏

^۴ هنگامی که گناهی جدّی مرتکب می‌شویم و «فکرهای» ما مشوّش و ناآرام است چه باید کرد؟‏ (‏مزمور ۳۲:‏۱-‏۵ خوانده شود.‏‏)‏ اگر اجازه دهیم که احساس تقصیر ما را بیش از حد آزار دهد مثل درختی خواهیم شد که به دلیل گرمای شدید تابستان طراوتش را رفته‌رفته از دست می‌دهد.‏ داود به دلیل گناه جدّی‌ای که مرتکب شد نشاط و طراوتش و شاید حتی سلامتی‌اش را نیز از دست داد.‏ اما هنگامی که به گناهش اعتراف کرد واقعاً آرامش و تسکین یافت.‏ برای لحظه‌ای شادی او را تصوّر کنید زمانی که گناه و «عصیان او آمرزیده شد» و یَهُوَه او را بخشید.‏ آری،‏ اعتراف به گناه،‏ تسکین و آرامش خاطر به همراه می‌آورد.‏ در کنار آن،‏ پیران مسیحی نیز به خطاکاری که رابطه‌اش با یَهُوَه خدا قطع شده است یاری می‌رسانند تا دوباره به سوی او بازگردد.‏ —‏ امث ۲۸:‏۱۳؛‏ یعقو ۵:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

التماس و شکرگزاری به خدا

۵.‏ «استغاثه» به یَهُوَه به چه مفهوم است؟‏

^۵ اگر به هر دلیلی نگرانی‌های زندگی عرصه را به ما تنگ کرده باشد باید این پند پولُس را به کار گیریم که گفت:‏ «برای هیچ چیز نگران نباشید،‏ بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه،‏ همراه با شکرگزاری،‏ درخواست‌های خود را به خدا ابراز کنید.‏» (‏فیل ۴:‏۶‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ «استغاثه» به این معنی است که ملتمسانه از خدا طلب کمک کنیم.‏ به خصوص زمانی که با اذیت و آزار یا موقعیتی خطرناک روبرو می‌شویم باید از یَهُوَه کمک و راهنمایی بطلبیم.‏

۶،‏ ۷.‏ به چه دلایلی باید دعاهای خود را با سپاسگزاری همراه سازیم؟‏

^۶ اگر تنها در وقت نیاز به درگاه یَهُوَه دعا کنیم چه چیز را در مورد نیّت ما نشان می‌دهد؟‏ پولُس به ما می‌گوید که باید درخواست‌های خود از یَهُوَه را «با شکرگزاری»  همراه سازیم.‏ یقیناً دلایل بسیاری وجود دارد که ما نیز همچون داود از یَهُوَه سپاسگزار باشیم.‏ داود در مدح خدا چنین نوشت:‏ ‹ای یَهُوَه عظمت و جبروت و جلال و قوّت و کبریا از آن تو است زیرا هر چه در آسمان و زمین است از آنِ تو می‌باشد.‏ و ای یَهُوَه ملکوت از آنِ تو است و تو بر همه سرْ و متعال هستی.‏ .‏ .‏ .‏ ای خدای ما تو را حمد می‌گوییم و اسم مجید تو را تسبیح می‌خوانیم.‏› —‏ ۱توا ۲۹:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

^۷ عیسی برای نان و شراب مراسم یادبود از خدا سپاسگزاری کرد.‏ همچنین برای خوراک و غذا شکرگزار بود.‏ (‏مت ۱۵:‏۳۶؛‏ مرق ۱۴:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ ما نیز باید برای غذای روزانه‌مان از یَهُوَه خدا سپاسگزاری کنیم.‏ همچنین باید یَهُوَه را برای ‹داوری‌های عادلانهٔ او› و ‹کارهای عجیبش با بنی‌آدم› شکر و سپاس گوییم.‏ به علاوه باید برای کلامش،‏ کتاب مقدّس شکرگزار باشیم.‏ —‏ مز ۱۰۷:‏۱۵؛‏ ۱۱۹:‏۶۲،‏ ۱۰۵‏.‏

برای دیگران دعا کنیم

۸،‏ ۹.‏ چرا باید برای برادران و خواهرانمان دعا کنیم؟‏

^۸ بی‌شک ما برای خود دعا می‌کنیم.‏ اما بجاست از سایر مسیحیان،‏ حتی از آنانی که نمی‌شناسیم در دعاهای خود یاد کنیم.‏ پولُس رسول مسلّماً با یکایک مسیحیان کُولُسی آشنایی نداشت،‏ اما به آنان چنین نوشت:‏ «خدا و پدر خداوند خود عیسی مسیح را شکر می‌کنیم و پیوسته برای شما دعا می‌نماییم،‏ چونکه ایمان شما را در مسیح عیسی و محبتی را که با جمیع مقدّسان می‌نمایید شنیدیم.‏» (‏کول ۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ پولُس برای مسیحیان تَسّالونیکی نیز دعا کرد.‏ (‏۲تسا ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ دعا برای هم‌ایمانان،‏ نیّت قلبی ما و نگرشمان به آن‌ها را نشان می‌دهد.‏

^۹ زمانی که برای مسیحیان مسح‌شده و یارانشان یعنی «گوسفندان دیگر» دعا می‌کنیم در حقیقت نشان می‌دهیم که به سازمان خدا علاقه و توجه داریم.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ پولُس از هم‌ایمانانش تقاضا کرد برای او دعا کنند که ‹کلام به او عطا شود تا با گشادگی زبان سرّ انجیل را به دلیری اعلام نماید.‏› (‏افس ۶:‏۱۷-‏۲۰‏)‏ آیا ما نیز برای برادران و خواهرانمان چنین دعایی می‌کنیم؟‏

۱۰.‏ برای دیگران دعا کردن چه تأثیری می‌تواند بر ما داشته باشد؟‏

^۱۰ دعا برای هم‌ایمانانمان می‌تواند طرز فکر ما را نسبت به آنان تغییر دهد.‏ دعا برای شخصی که چندان با او رابطهٔ خوبی نداریم به احتمال قوی مانع می‌شود که نسبت به او نامهربان باشیم.‏ (‏۱یو ۴:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ این گونه دعاها سازنده است و وحدت و اتحاد را در میان برادران و خواهرانمان ترویج می‌دهد.‏ به علاوه چنین دعاهایی نشانگر آن است که ما محبتی مسیح‌گونه داریم.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ این محبت بخشی از ثمرهٔ روح خداست.‏ آیا در دعا از یَهُوَه می‌خواهیم که روح مقدّسش را به ما تقدیم کند تا ثمرهٔ روح یعنی محبت،‏ خوشی،‏ صلح و آرامش،‏ بردباری،‏ مهربانی،‏ نیکویی،‏ ایمان،‏ نرمخویی و خویشتنداری را از خود نشان دهیم؟‏ (‏لو ۱۱:‏۱۳؛‏ غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ رفتار و گفتار ما مشخص می‌کند که آیا هماهنگ با روح او رفتار و عمل می‌کنیم،‏ یا خیر.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱۶،‏ ۲۵ خوانده شود.‏

۱۱.‏ چرا بجاست که از دیگران بخواهیم برای ما دعا کنند؟‏

 ^۱۱ اگر متوجه شویم که فرزندمان می‌خواهد دست به عمل نادرستی مثل تقلّب کردن در امتحان بزند،‏ باید برای او دعا کنیم و به کمک کلام خدا به او بیاموزیم که در هر کار صادق و درستکار باشد.‏ پولُس به مسیحیان قُرِنتُس چنین گفت:‏ «از خدا مسئلت می‌کنم که شما هیچ بدی نکنید.‏» (‏۲قر ۱۳:‏۷‏)‏ چنین دعاهایی مورد پسند یَهُوَه است و طرز فکر ما را آشکار می‌سازد.‏ (‏امثال ۱۵:‏۸ خوانده شود.‏‏)‏ ما می‌توانیم از دیگران بخواهیم که برای ما دعا کنند.‏ حتی پولُس رسول نیز چنین کرد.‏ او در نامه‌اش نوشت:‏ «برای ما دعا کنید زیرا ما را یقین است که ضمیر خالص داریم و می‌خواهیم در هر امر رفتار نیکو نماییم.‏» —‏ عبر ۱۳:‏۱۸‏.‏

دعاهای ما چه امور دیگر را آشکار می‌سازد؟‏

۱۲.‏ ما باید در دعاهایمان به چه اموری اولویت دهیم؟‏

^۱۲ آیا دعاهای ما بیانگر شادی و شوقمان در خدمت به یَهُوَه است؟‏ آیا در دعاها و تضرّعاتمان به خواست خدا،‏ فعالیت موعظه،‏ حقانیت و شایستگی سلطنت یَهُوَه و تقدّس نام او اولویت می‌دهیم؟‏ دعای نمونهٔ عیسی به خوبی نشان می‌دهد که ما نیز باید در دعا به اموری که ذکر شد اولویت دهیم.‏ ببینید دعای عیسی با چه کلامی آغاز می‌شود:‏ «ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باد.‏ ملکوت تو بیاید.‏ ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است،‏ بر زمین نیز کرده شود.‏» —‏ مت ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ دعاهای ما بیانگر چیست؟‏

^۱۳ دعاهای ما منعکس‌کنندهٔ انگیزه‌ها،‏ علایق و امیالمان است.‏ در امثال ۱۷:‏۳ آمده است:‏ ‹بوته برای نقره و کوره به جهت طلا است،‏ اما یَهُوَه امتحان‌کنندهٔ دل‌ها است.‏› آری،‏ یَهُوَه از باطن و نیّت دل ما آگاه است.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۷‏)‏ او می‌داند احساس ما نسبت به جلسات،‏ خدمت موعظه و برادران و خواهرانمان چیست.‏ می‌داند که چه دیدی به «برادران» مسیح داریم.‏ (‏مت ۲۵:‏۴۰‏)‏ یَهُوَه همچنین آگاه است که آیا آنچه در دعا از او درخواست می‌کنیم واقعاً میل قلبی ماست یا صرفاً یک سری کلمات و عباراتی است که مرتباً در دعاهایمان به کار می‌بریم.‏ عیسی به ما چنین تذکر می‌دهد:‏ «چون عبادت کنید،‏ مانند امّت‌ها تکرار باطل مکنید زیرا ایشان [به اشتباه] گمان می‌برند که به سبب زیاد گفتن مستجاب می‌شوند.‏» —‏ مت ۶:‏۷‏.‏

^۱۴ درخواست‌های ما در دعا همچنین گویای توکّلمان به یَهُوَه است.‏ داود می‌گوید:‏ «تو ملجای من بوده‌ای و برج قوی از روی دشمن.‏ در خیمهٔ تو ساکن خواهم بود تا ابدالآباد.‏ زیر سایهٔ بال‌های تو پناه خواهم برد.‏» (‏مز ۶۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ یَهُوَه به اصطلاح با گسترانیدن «خیمهٔ» خود،‏ ما را زیر سایهٔ امنش محافظت می‌کند.‏ (‏مکا ۷:‏۱۵‏)‏ ما باید اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه در سخت‌ترین آزمایش‌های ایمان ‹با ماست› و از ما حمایت می‌کند.‏ چقدر مایهٔ آرامش خاطر است که می‌توانیم در چنین مواقعی در دعا به او نزدیک شویم.‏ —‏ مزمور ۱۱۸:‏۵-‏۹ خوانده شود.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چگونه با دعا کردن می‌توانیم تشخیص دهیم که با چه انگیزه‌ای در پی مسئولیتی در جماعت هستیم؟‏

^۱۵ اگر صادقانه از یَهُوَه بخواهیم که نیات دلمان را نشان دهد،‏ او نیات و انگیزه‌هایمان را بر ما آشکار می‌کند.‏ برای مثال،‏ برادری را فرض کنید که مشتاق است به عنوان سرپرست در جماعت خدمت کند.‏ او باید تشخیص دهد که آیا نیّتش واقعاً این است که با فروتنی به برادران خود خدمت کند و تمام تلاش خود را در امور جماعت و فعالیت موعظه به خرج دهد؟‏ یا انگیزه‌اش این است که بر دیگران «سَروَری» کند؟‏ مسلّماً چنین طرز فکری در جماعت مسیحی جایی ندارد.‏ (‏۳یوحنّا ۹،‏ ۱۰؛‏ لوقا ۲۲:‏۲۴-‏۲۷ خوانده شود.‏‏)‏ با دعایی صادقانه،‏ یَهُوَه نیّت دلمان را بر ما آشکار می‌سازد و به ما کمک می‌کند تا پیش  از آن که انگیزه‌ای بد در دلمان عمیقاً ریشه کند خود را اصلاح کنیم.‏

^۱۶ همچنین خواهری مسیحی شاید مشتاق باشد که شوهرش به عنوان خادم کمکی یا پیر مسیحی خدمت کند و این خواستش را در دعای شخصی خود با یَهُوَه در میان بگذارد.‏ او باید هماهنگ با این دعا در رفتار و گفتارش نمونه باشد،‏ زیرا نگرش اعضای جماعت به یک برادر تا حد زیادی بستگی به رفتار همسر و دیگر اعضای خانوادهٔ او دارد.‏

دعای عمومی

۱۷.‏ چرا بجاست در محیطی آرام و خلوت به یَهُوَه دعا کنیم؟‏

^۱۷ عیسی اغلب به مکانی ساکت می‌رفت تا در خلوت با پدرش به راز و نیاز بپردازد.‏ (‏مت ۱۴:‏۱۳؛‏ لو ۵:‏۱۶؛‏ ۶:‏۱۲‏)‏ ما هم برای دعا نیاز به سکوت و آرامش داریم.‏ اگر در محیطی آرام و ساکت از یَهُوَه برای اتخاذ تصمیماتمان کمک بطلبیم،‏ بهتر می‌توانیم تصمیمی بگیریم که او را راضی کند و ما را به او نزدیک‌تر سازد.‏ البته عیسی گاهی نیز برای عموم دعا می‌کرد.‏ ما نیز باید شیوهٔ صحیح دعا کردن برای عموم را بیاموزیم.‏

۱۸.‏ وقتی برادری به نمایندگی از طرف جماعت دعا می‌کند چه نکاتی را باید مد نظر قرار دهد؟‏

^۱۸ در جلسات مسیحی مردان وفادار به نمایندگی از طرف جماعت به یَهُوَه دعا می‌کنند.‏ (‏۱تیمو ۲:‏۸‏)‏ و در آخر دعا اعضای جماعت به نشان تأیید می‌گویند:‏ «آمین» یعنی «چنین باشد.‏» مهم است که حاضران با تمام آنچه گفته شده موافق باشند.‏ عیسی برای ما نمونهٔ خوبی به جا گذاشت.‏ او هرگز در دعاهایش سخنی نسنجیده یا حرفی زننده به زبان نمی‌آورد.‏ (‏لو ۱۱:‏۲-‏۴‏)‏ همچنین سعی نمی‌کرد در دعا به نیاز یا مشکلات فردفرد حاضران اشاره کند.‏ امور خصوصی را باید در دعاهای شخصی عنوان کرد،‏ نه در دعاهای عمومی.‏ همچنین وقتی به نمایندگی از طرف گروهی از برادران دعا می‌کنیم،‏ نباید به امور خصوصی و محرمانه اشاره کنیم.‏

۱۹.‏ هنگام دعا باید چگونه رفتار کنیم؟‏

^۱۹ وقتی برادری از طرف ما به یَهُوَه دعا می‌کند،‏ رفتارمان در طول دعا باید نشانگر ‹ترسی› توأم با احترام ‹از خدا باشد.‏› (‏۱پطر ۲:‏۱۷‏)‏ اَعمالی هستند که انجام آن هنگام دعای عمومی شاید چندان بجا نباشد.‏ (‏جا ۳:‏۱‏)‏ برای مثال،‏ ممکن است مسیحی‌ای دوست داشته باشد اعضای جماعت هنگام دعا بازوهای خود را در هم گره بزنند یا همگی دست یکدیگر را بگیرند.‏ این کار شاید در نظر بعضی از برادران و خواهران و علاقه‌مندان چندان پسندیده نیاید و حواس آنان را پرت کند.‏ البته،‏ هنگام دعا برخی زوج‌های مسیحی ممکن است بدون جلب توجه،‏ دست یکدیگر را بگیرند.‏ اما اگر ایشان یکدیگر را در آغوش بکشند،‏ ممکن است دیدن این عمل هنگام دعا برخی را لغزش دهد.‏ شاید این طور به نظر بیاید که این زوج هنگام  دعا بیشتر به رابطهٔ خود فکر می‌کنند تا احترام به یَهُوَه.‏ برای این که حرمت یَهُوَه را حفظ کنیم بجاست همه کار را ‹برای جلال خدا بکنیم› و از اَعمالی که ممکن است در نظر حاضران غیرعادی بیاید یا باعث حواس پرتی و لغزش آنان شود پرهیز کنیم.‏ —‏ ۱قر ۱۰:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ ۲قر ۶:‏۳‏.‏

برای چه اموری دعا کنیم؟‏

۲۰.‏ مفهوم رومیان ۸:‏۲۶،‏ ۲۷ را توضیح دهید.‏

^۲۰ گاه موقعیت‌هایی پیش می‌آید که نمی‌دانیم چگونه آنچه را در دل داریم در دعا مطرح کنیم.‏ پولُس رسول به همین موضوع اشاره می‌کند و چنین توضیح می‌دهد:‏ «خود روح برای ما شفاعت می‌کند به ناله‌هایی که نمی‌شود بیان کرد.‏ و او که تفحّص‌کنندهٔ دل‌هاست،‏ فکر روح را می‌داند.‏» (‏روم ۸:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ یَهُوَه دعاهای فراوانی را در کتاب مقدّس برای ما ثبت کرده است.‏ این دعاها مورد قبول اوست.‏ در نتیجه وقتی ما از آن‌ها برای بیان آنچه در دل داریم استفاده می‌کنیم یَهُوَه آن را می‌پذیرد و دعای ما را مستجاب می‌کند.‏ یَهُوَه دقیقاً می‌داند که ما با چه مسئله‌ای روبرو هستیم و همچنین می‌داند که مفهوم آنچه از طریق روح خود در این دعاها به نگارش در آمده است چیست.‏ پس به این طریق «روح» برای ما «شفاعت،‏» یعنی وساطت می‌کند و یَهُوَه به حرف دل ما گوش می‌دهد.‏ اما با گذشت زمان و افزایش شناختمان از کلام خدا به تدریج یاد می‌گیریم آنچه را در دل داریم به زبان آوریم.‏

۲۱.‏ در مقالهٔ بعدی به چه مطلبی می‌پردازیم؟‏

^۲۱ چنان که ملاحظه کردیم دعاهای ما مطالب بسیاری را در مورد ما آشکار می‌کند.‏ نشان می‌دهد که چقدر به یَهُوَه نزدیک هستیم و چقدر با کلام او آشنایی داریم.‏ (‏یعقو ۴:‏۸‏)‏ در مقالهٔ بعدی به بررسی برخی دعاها و درخواست‌ها در کتاب مقدّس خواهیم پرداخت.‏ همچنین خواهیم دید که این بررسی چه تأثیری بر شیوهٔ دعا کردن ما خواهد داشت.‏

مرور مقاله

‏• با چه نگرشی باید به یَهُوَه دعا کنیم؟‏

‏• چرا بجاست برای هم‌ایمانان خود دعا کنیم؟‏

‏• دعاهای ما چه مطلبی را در مورد ما و نیاتمان آشکار می‌سازد؟‏

‏• در هنگام دعاهای عمومی باید چه رفتاری داشته باشیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۴]‏

آیا مرتباً یَهُوَه را شکر و ستایش می‌کنید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

هنگام دعاهای عمومی باید با رفتار خود حرمت یَهُوَه را نگاه داریم