همواره دایرهٔ محبت به هم‌ایمانانمان را گسترش دهیم

‏«در محبت رفتار نمایید،‏ چنانکه مسیح هم ما را محبت نمود.‏» —‏ افس ۵:‏۲‏.‏

۱.‏ عیسی چه خصوصیت مهمی را مشخصهٔ پیروانش خواند؟‏

مشخصهٔ بارز شاهدان یَهُوَه موعظهٔ خبر خوش ملکوت خدا به مردم است.‏ اما عیسی مسیح برای معرفی شاگردان واقعی‌اش به جنبهٔ دیگری از شخصیت مسیحی اشاره کرد.‏ او گفت:‏ «به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید،‏ چنانکه من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید.‏ به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید.‏» —‏ یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۲،‏ ۳.‏ محبت برادرانهٔ ما چه تأثیری بر کسانی که به جلساتمان می‌آیند دارد؟‏

^۲ در جامعهٔ بشری هیچ چیز به پای محبت برادرانهٔ مسیحی نمی‌رسد.‏ همان طور که آهنربا آهن را جذب می‌کند،‏ محبت نیز خادمان خدا را یگانه می‌سازد و صادقان را به پرستش حقیقی جذب می‌کند.‏ برای مثال،‏ برای مردی به نام مارسِلینو در کامِرون حادثه‌ای رخ داد که باعث شد بینایی‌اش را از دست بدهد.‏ پس از آن شایع شد که او چشمش را از دست داد به دلیل این که او یک جادوگر است.‏ کشیش و دیگر اعضای کلیسا نیز به جای تسلّی مارسِلینو،‏ او را از کلیسا اخراج کردند.‏ وقتی یکی از شاهدان یَهُوَه او را به جلسه دعوت کرد او آن دعوت را رد کرد چون نمی‌خواست دوباره طرد شود.‏

^۳ مارسِلینو در جلسهٔ شاهدان یَهُوَه شرکت کرد و برایش تعجب‌آور و جالب بود.‏ برادران خیلی گرم به او خوش‌آمد گفتند و تعالیم کتاب مقدّس به او تسلّی بخشید.‏ او مرتباً در جلسات شرکت کرد،‏ در یادگیری تعالیم کتاب مقدّس پیشرفت نمود و در سال ۲۰۰۶ تعمید گرفت.‏ اکنون او با خانواده و همسایه‌هایش حقایقی را که آموخته در میان می‌گذارد و با چند نفر نیز کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند.‏ مارسِلینو می‌خواهد که دیگران هم این کتاب را مطالعه کنند تا از گرمی محبتی که بین قوم خدا وجود دارد بهره‌مند شوند.‏

۴.‏ چرا باید از پند پولُس اطاعت کنیم و ‹در محبت رفتار نماییم›؟‏

^۴ محبت برادرانه دلنشین و گیراست و هر یک از ما باید این محبت را گرم و فروزان نگاه دارد.‏ تصوّر کنید در شبی سرد آتشی افروخته می‌شود،‏ طبعاً گرمی این آتش و شعله‌های فروزان آن مردم را به سمت خود می‌کشد.‏ قطعاً اگر کسانی که خود را با این آتش گرم می‌کنند به آن هیزم نرسانند،‏ آتش پس از مدتی خاموش و سرد می‌شود.‏ مشابهاً اگر هر یک از اعضای جماعت نیز در تقویت محبتی که برادران را به هم پیوند می‌دهد نکوشد،‏ این محبت سست و سرد می‌شود.‏ حال هر یک از ما چگونه می‌توانیم سهم خود را در این راه ایفا کنیم؟‏ پولُس رسول این پرسش را چنین پاسخ می‌دهد:‏ «در محبت رفتار نمایید،‏ چنانکه مسیح هم ما را محبت نمود و خویشتن را برای ما به خدا هدیه و قربانی برای عطر خوشبوی گذرانید.‏» (‏افس ۵:‏۲‏)‏ در ادامهٔ مقاله به این موضوع خواهیم پرداخت که هر یک از ما از چه طرقی می‌تواند در ‹محبت رفتار نماید›؟‏

‏‹دل خود را بگشایید›‏

۵،‏ ۶.‏ چرا پولُس به مسیحیان قُرِنتُس هشدار داد که ‹دل خود را بگشایند›؟‏

^۵ پولُس رسول به جماعت قُرِنتُس باستان چنین نوشت:‏ «ای قُرِنتیان،‏ ما بی‌پرده با شما سخن گفتیم و دل خود را بر شما گشودیم.‏ ما محبت خود را از شما دریغ نمی‌داریم.‏ شمایید که مهر خود را از ما دریغ می‌کنید.‏ با شما همچون فرزندانم سخن می‌گویم؛‏ شما نیز دل خود را بر ما بگشایید.‏»  ‏(‏۲قر ۶:‏۱۱-‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ چرا پولُس به مسیحیان قُرِنتُس تذکر داد که در محبت به یکدیگر ‹دل خود را بگشایند›؟‏

^۶ توجه کنید که چگونه جماعت قُرِنتُس باستان شکل گرفت.‏ پولُس در پاییز سال ۵۰ م.‏ به قُرِنتُس رفت.‏ با این که خدمت موعظه در آن منطقه با مشکلاتی روبرو شد اما او از خدمت در آنجا دست نکشید.‏ در مدتی کوتاه بسیاری به بشارت ایمان آوردند.‏ پولُس «مدت یک سال و شش ماه» به تعلیم و تقویت این جماعت نوپا پرداخت.‏ طبعاً او مسیحیان قُرِنتُس را از صمیم قلب دوست می‌داشت.‏ (‏اعما ۱۸:‏۵،‏ ۶،‏ ۹-‏۱۱‏)‏ قاعدتاً آنان نیز باید به او محبت می‌ورزیدند و برایش احترام قائل می‌بودند.‏ اما گروهی از اعضای جماعت از او دور شده بودند.‏ شاید دلیل دور شدن برخی این بود که پندهای بی‌پردهٔ او را نمی‌پسندیدند.‏ (‏۱قر ۵:‏۱–‏۵؛‏ ۶:‏۱-‏۱۰‏)‏ ممکن است برخی نیز تحت تأثیر سخنان به اصطلاح «بزرگ‌ترین رسولان» و تهمت‌هایی که آنان به پولُس می‌زدند قرار گرفته بودند.‏ (‏۲قر ۱۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ پولُس جویای محبت خالصانهٔ همهٔ برادران و خواهرانش بود.‏ از این رو از آنان خواهش کرد که ‹دل خود را بگشایند› و به او و دیگر هم‌ایمانانشان نزدیک شوند.‏

۷.‏ چگونه می‌توانیم در ابراز محبت برادرانه ‹دل خود را بگشاییم›؟‏

^۷ ما چگونه می‌توانیم در ابراز محبت برادرانه ‹دل خود را بگشاییم›؟‏ طبعاً افرادِ هم سن و سال و یا کسانی که پیشینهٔ قومی یکسان دارند به هم جلب می‌شوند.‏ آنانی که به تفریحات مشترک علاقه‌مندند نیز زمان بیشتری را با هم می‌گذرانند.‏ اما اگر علاقهٔ ما به برخی از برادران،‏ ما را از دیگر برادرانمان جدا کند باید ‹دل خود را بگشاییم.‏› بجاست از خود بپرسیم:‏ «آیا بیشتر با دوستان نزدیکم وقت صرف می‌کنم و به ندرت با برادران و خواهران دیگر معاشرت می‌کنم و یا به موعظه می‌روم؟‏ آیا در بین اعضای جماعت برادران دیگر را فراموش می‌کنم و به امید دوستی با کسانی که تازه به جماعت پیوسته‌اند تنها با آنان وقت می‌گذرانم؟‏ آیا با تمام اعضای جماعت چه پیر و چه جوان سلام و احوال‌پرسی می‌کنم؟‏»‏

۸،‏ ۹.‏ چگونه پند پولُس که در رومیان ۱۵:‏۷ آمده است ما را یاری می‌کند بر محبت به هم‌ایمانمان بیفزاییم؟‏

^۸ پولُس رسول به جماعت روم در خصوص گرمی و خوش‌آمدگویی پندی داده است که ما را یاری می‌کند بر محبت به هم‌ایمانانمان بیفزاییم.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۷ خوانده شود.‏‏)‏ واژهٔ یونانی که در این آیه ‹پذیرفتن› ترجمه شده است به معنی «راه را برای دوستی و معاشرت باز کردن و به گرمی و مهربانی پذیرای یکدیگر بودن است.‏» در آن ایّام اگر دوستی به خانهٔ کسی می‌آمد،‏ صاحبخانه با گرمی پذیرای او می‌شد و شادی‌اش را از دیدن مهمانش ابراز می‌نمود.‏ می‌توان گفت مسیح نیز به همین شکل در جماعت مسیحی ‹پذیرای› ما شد و ما نیز ترغیب می‌شویم که او را سرمشق قرار دهیم و پذیرای هم‌ایمانانمان باشیم.‏

^۹ می‌توانیم هنگام سلام و احوال‌پرسی با هم‌ایمانانمان در سالن جلسات و یا مکان‌های دیگر توجه کنیم که با چه کسی مدتی است صحبت نکرده‌ایم.‏ خوب است که چند دقیقه‌ای برای او وقت بگذاریم،‏ و در گرد هم‌آیی‌های بعدی نیز با افراد دیگری صحبت کنیم.‏ اگر چنین کنیم بعد از مدتی کوتاه با تمام برادران و خواهرانمان گفتگوهایی دلنشین خواهیم داشت.‏ نباید خود را نگران کنیم اگر نتوانیم  در یک روز با همهٔ برادران و خواهرانمان صحبت کنیم.‏ هیچ کس نباید از بابت این که در هر جلسه با او سلام و احوال‌پرسی نکرده‌ایم رنجیده شود.‏

۱۰.‏ چه فرصت با ارزشی برای تک‌تک ما در جماعت مسیحی وجود دارد و ما چگونه می‌توانیم از آن بهره ببریم؟‏

^۱۰ سلام و احوال‌پرسی با دیگران اوّلین قدم در پذیرا شدن آنان است.‏ سلام کردن قدمی است که می‌تواند به گفتگوهای لذّت‌بخش و دوستی‌های بادوام بینجامد.‏ برای مثال،‏ وقتی کسانی که در مجمع‌ها و کنگره‌ها خود را به یکدیگر معرفی و با هم گفتگو می‌کنند،‏ مشتاقند که بار دیگر یکدیگر را ببینند.‏ آنانی که داوطلبانه در پروژه‌های ساختن سالن‌های ملکوت همکاری می‌کنند و یا آنانی که در فعالیت‌های امدادرسانی شرکت می‌کنند اغلب دوستان صمیمی می‌شوند چون به خصوصیات خوب یکدیگر پی می‌برند.‏ در سازمان یَهُوَه فرصت برای پایه‌گذاری دوستی‌هایی پردوام بسیار است.‏ اگر ما ‹دل خود را بگشاییم› دایرهٔ دوستی‌مان گسترش می‌یابد و محبت به هم‌ایمانانمان که پیونددهندهٔ ما در پرستش حقیقی است افزون می‌گردد.‏

برای یکدیگر وقت بگذارید

۱۱.‏ بر طبق مَرقُس ۱۰:‏۱۳-‏۱۶ عیسی چه نمونه‌ای در رفتار با دیگران به جا گذاشت؟‏

^۱۱ تمامی مسیحیان می‌توانند در پذیرش دیگران مانند عیسی باشند.‏ زمانی که شاگردان عیسی مانع شدند که والدین،‏ فرزندانشان را پیش عیسی آورند او چنین گفت:‏ «بگذارید که بچه‌های کوچک نزد من آیند و ایشان را مانع نشوید،‏ زیرا ملکوت خدا از امثال این‌ها است.‏» سپس «ایشان را در آغوش کشید و دست بر ایشان نهاده،‏ برکت داد.‏» (‏مرق ۱۰:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ تصوّرش را بکنید دیدن چنین رفتار محبت‌آمیز و توجه آن معلّم بزرگ،‏ چه شور و شعفی در دل بچه‌ها برانگیخت.‏

۱۲.‏ چه اَعمالی می‌تواند مانعی در راه گفتگو با دیگران شود؟‏

^۱۲ هر مسیحی باید خود را محک زند و از خود بپرسد:‏ ‹آیا دیگران با من راحتند که پیش من بیایند و یا من همیشه خیلی مشغول به نظر می‌رسم؟‏› برخی عادات هر چند نادرست نیست اما می‌تواند مانع ادامهٔ گفتگو شود.‏ برای مثال،‏ اگر در حضور دیگران مرتباً از تلفن همراهمان استفاده کنیم و یا با گوشی به چیزی گوش دهیم می‌تواند به این معنی باشد که معاشرت با اطرافیانمان برایمان چندان اهمیتی ندارد.‏ اگر ابزار الکترونیکی‌ای در دست گیریم و مرتباً با آن مشغول شویم ممکن است دیگران فکر کنند که نمی‌خواهیم با آنان صحبت کنیم.‏ درست است که «وقتی برای سکوت» است،‏ اما زمانی که در جمع هستیم اغلب ‹وقت گفتن› است نه سکوت.‏ (‏جا ۳:‏۷‏)‏ برخی ممکن است بگویند ‹من ترجیح می‌دهم تو حال خودم باشم.‏› و یا این که ‹اوّل صبح حوصلهٔ صحبت کردن ندارم.‏› اما گفتگویی دوستانه با دیگران حتی زمانی که حوصلهٔ آن را نداریم نشانهٔ محبت ما به آن‌هاست،‏ محبتی که «نفع خود را طالب نمی‌شود.‏» —‏ ۱قر ۱۳:‏۵‏.‏

۱۳.‏ پولُس از تیموتاؤس خواست که او چه دیدی به اعضای جماعت داشته باشد؟‏

^۱۳ پولُس رسول،‏ تیموتاؤس جوان را به احترام گذاشتن به تمامی اعضای جماعت تشویق کرد.‏ (‏۱تیموتاؤس ۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏‏)‏ ما نیز باید با افراد مسن در جماعت چنان رفتار کنیم که گویی مادر یا پدر ما هستند و با دیگر هم‌ایمانانمان چنان رفتار کنیم که گویی برادر و خواهر تنی ما هستند.‏ اگر چنین رفتاری نشان دهیم هیچ یک از این عزیزان در حضورمان احساس غریبی نخواهد کرد.‏

۱۴.‏ گفتگویی سازنده چه فوایدی در بر دارد؟‏

^۱۴ گفتگویی سازنده بر سلامت روحانی و عاطفی مخاطبمان تأثیر دارد.‏ برادری که در بیت‌ئیل کار می‌کند روزهای اوّل خدمتش را به یاد می‌آورد که چگونه برخی برادران مسن مرتباً وقت می‌گذاشتند و با او صحبت می‌کردند.‏ سخنان تشویق‌آمیز آنان باعث شد که محبت برادران را در بیت‌ئیل حس کند.‏ امروز این برادر نیز سعی می‌کند آنان را سرمشق قرار دهد و برای دیگر اعضای بیت‌ئیل وقت بگذارد و با آنان صحبت کند.‏

تواضع راه صلح

۱۵.‏ چه امری نشان می‌دهد که میان مسیحیان واقعی نیز ناسازگاری و اختلاف به وجود می‌آید؟‏

^۱۵ ظاهراً در جماعت فیلِپّی باستان دو خواهر مسیحی،‏ اَفُودیّه و سِنتیخی اختلافی با یکدیگر داشتند که قادر به  حل آن نبودند.‏ (‏فیل ۴:‏۲،‏ ۳‏)‏ بین دو برادر،‏ پولُس و بَرنابا نیز اختلافی شدید پیش آمد که باعث شد برای مدتی از هم جدا شوند.‏ (‏اعما ۱۵:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ این گزارشات نشان می‌دهد که بین مسیحیان حقیقی نیز ناسازگاری و اختلاف پیش می‌آید.‏ یَهُوَه خدا راه بر طرف کردن اختلافات و برقراری دوستی را جلوی پای ما مسیحیان نهاده است.‏ اما قدم برداشتن در این راه مستلزم ابراز خصوصیتی مهم است.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ فروتنی تا چه حد برای حل مشکلات اهمیت دارد؟‏ ب)‏ گزارش یعقوب و عیسو به چه شکل اهمیت تواضع را نشان می‌دهد؟‏

^۱۶ تواضع کلید دَرِ خروج از کدورت است و با این کلید می‌توان قدم نخست را در راه صلح برداشت.‏ (‏یعقوب ۴:‏۱۰ خوانده شود.‏)‏ نمونه‌ای که در ادامه آمده است نشان می‌دهد که چگونه این خصوصیت دو برادر را که با هم اختلاف داشتند قادر ساخت که اصول کتاب مقدّس را به کار بندند.‏

^۱۷ عیسو از برادر دوقلویش یعقوب چنان خشمگین بود که قصد کشتن او را داشت.‏ دلیل خشم او این بود که یعقوب حق نخست‌زادگی را از او گرفته بود.‏ حال بیست سال از این ماجرا می‌گذشت و این دو برادر با یکدیگر روبرو می‌شدند.‏ یعقوب شدیداً می‌ترسید و فکر می‌کرد که عیسو به او حمله خواهد کرد.‏ اما هنگام ملاقاتشان یعقوب کاری کرد که عیسو انتظارش را نداشت.‏ یعقوب همچنان که به برادرش نزدیک می‌شد «رو به زمین نهاد.‏» عیسو چه واکنشی نشان داد؟‏ «عیسو دوان دوان به استقبال او آمد و او را در بر گرفته،‏ به آغوش خود کشید،‏ و او را بوسید و هر دو بگریستند.‏» فروتنی و تواضع یعقوب او را مصون ساخت و باعث شد از آسیبی که خشم عیسو می‌توانست به او برساند در امان ماند.‏ —‏ پیدا ۲۷:‏۴۱؛‏ ۳۲:‏۳-‏۸؛‏ ۳۳:‏۳،‏ ۴‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ هنگام بروز اختلاف با برادران و خواهرانمان چرا ضروری است که در به کار بستن پندهای کلام خدا پیشقدم شویم؟‏ ب)‏ چرا اگر شخص در ابتدا به تلاش ما در جهت ایجاد صلح جواب مثبت نشان نداد نباید دست از تلاش برداریم؟‏

^۱۸ کتاب مقدّس شامل پندهای فوق‌العاده‌ای در مورد حل مشکلات است.‏ (‏مت ۵:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۱۸:‏۱۵-‏۱۷؛‏ افس ۴:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ * اگر تواضع نشان ندهیم و پندهای کتاب مقدّس را به کار نبندیم،‏ ایجاد صلح بسیار مشکل خواهد بود.‏ راه حل این نیست که منتظر باشیم که دیگری تواضع نشان دهد و پیش‌قدم شود در حالی که ما نیز کلید حل مشکل،‏ یعنی تواضع را در دست داریم.‏

^۱۹ اگر به دلایلی قدم‌های اوّلتان برای ایجاد صلح بی‌ثمر به نظر رسید امیدتان را از دست ندهید.‏ شاید شخص مقابل نیاز دارد که با احساساتش کنار بیاید.‏ برادران یوسف به او  خیانت کردند.‏ این جریان سال‌ها پیش از این که در برابر او در مقام وزیر اعظم مصر قرار گیرند روی داده بود.‏ اما در آخر تغییر کرده بودند و از او تقاضای بخشش کردند.‏ یوسف آنان را بخشید و پسران یعقوب قوم خاص یَهُوَه منظور شدند که نام او را بر خود داشتند.‏ (‏پیدا ۵۰:‏۱۵-‏۲۱‏)‏ ما با حفظ صلح با برادران و خواهرانمان،‏ در اتحاد و شادی جماعت سهیم می‌شویم.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۲-‏۱۴ خوانده شود.‏

‏«در عمل و راستی» محبت ورزیم

۲۰،‏ ۲۱.‏ این که عیسی پاهای رسولانش را شست چه درسی به ما می‌دهد؟‏

^۲۰ عیسی پیش از مرگش به رسولانش چنین گفت:‏ «به شما نمونه‌ای دادم تا چنانکه من با شما کردم،‏ شما نیز بکنید.‏» (‏یو ۱۳:‏۱۵‏)‏ او این گفته را پس از این که پای ۱۲ رسولش را شست به زبان آورد.‏ این عمل عیسی تنها عملی از روی مهربانی و یا انجام آداب رایج آن زمان نبود.‏ یوحنّا پیش از این که گزارش شستن پای آن ۱۲ تن را بنویسد اشاره کرد که عیسی «خاصّان خود را که در این جهان محبت می‌نمود،‏ ایشان را تا به آخر محبت نمود.‏» (‏یو ۱۳:‏۱‏)‏ محبت عیسی به رسولانش بود که او را برانگیخت دست به عملی زند که قاعدتاً وظیفهٔ خدمتکار بود.‏ حال آنان نیز باید متواضعانه به یکدیگر محبت می‌نمودند.‏ آری،‏ محبت خالصانهٔ برادرانه باید ما را برانگیزد که به همهٔ برادران و خواهران هم‌ایمانمان توجه و علاقه نشان دهیم.‏

^۲۱ پِطْرُس و یوحنّای رسول در میان آن کسانی بودند که عیسی،‏ پسر خدا پاهایشان را شست.‏ پِطْرُس به خوبی مفهوم این عمل عیسی را درک کرد.‏ او می‌نویسد:‏ «چون نَفْس‌های خود را به اطاعت راستی طاهر ساخته‌اید تا محبت برادرانهٔ بی‌ریا داشته باشید،‏ پس یکدیگر را از دل به شدّت محبت بنمایید.‏» (‏۱پطر ۱:‏۲۲‏)‏ یوحنّا نیز چنین نوشت:‏ «ای فرزندان،‏ محبت را به جا آریم نه در کلام و زبان بلکه در عمل و راستی.‏» (‏۱یو ۳:‏۱۸‏)‏ باشد که ما نیز محبت به برادرانمان را در عمل ثابت کنیم.‏

‏[پاورقی]‏

مرور مقاله

‏• از چه طرقی می‌توانیم در محبت برادرانه ‹دلمان را بگشاییم›؟‏

‏• چه چیز به ما کمک می‌کند که برای دیگران وقت بگذاریم؟‏

‏• تواضع در ایجاد صلح چه نقشی دارد؟‏

‏• چه امری باید ما را برانگیزد که به هم‌ایمانانمان توجه نشان دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ٢١]‏

به گرمی پذیرای هم‌ایمانانمان باشیم

‏[تصویر در صفحهٔ ٢٣]‏

فرصت را غنیمت شماریم و برای دیگران وقت بگذاریم