آیا به یَهُوَه به چشم پدر خود می‌نگرید؟
آیا به یَهُوَه به چشم پدر خود می‌نگرید؟
یکی از شاگردان عیسی از او پرسید: «خداوندا دعا کردن را به ما تعلیم نما.» عیسی در جواب گفت: «هر گاه دعا کنید گویید ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد.» (لو ۱۱:۱، ۲) عیسی می‌توانست خدا را با عناوین باابهتی مثل «قادر مطلق،» «معلّم،» «آفریننده،» «قدیم‌الایّام،» «پادشاه سَرمَدی [ابدی]» خطاب کند. (پیدا ۴۹:۲۵؛ اشع ۳۰:۲۰، مژده برای عصر جدید؛ ۴۰:۲۸؛ دان ۷:۹؛ ۱تیمو ۱:۱۷) اما عیسی یَهُوَه را «پدر» خواند. چرا که می‌خواست ما همچون فرزندی که به پدر مهربان و با محبتش با فروتنی نزدیک می‌شود به والاترین شخص عالَم، یَهُوَه خدا نزدیک شویم.
برای برخی تصوّر این که خدا را پدر خود بدانند دشوار است. خواهری مسیحی به نام آتوسا * اذعان داشت: «تا چندین سال بعد از تعمیدم مشکل بود که به یَهُوَه نزدیک شوم و در دعاهایم او را پدر خود بخوانم.» او دلیل آن را چنین عنوان کرد: «به یاد نمی‌آورم که از پدرم هیچ محبت و عاطفه‌ای دیده باشم.»
معمولاً پدر به فرزندش عاطفه و محبت دارد. اما در این «ایّام آخر» حتی پدرانی هستند که «بی‌عاطفه» شده‌اند. (۲تیمو ۳:۱، ۳، هزارهٔ نو) پس عجیب نیست که برخی احساسی همچون احساس آتوسا داشته باشند. اما قوّت‌قلب و دلگرمی یابید چرا که یَهُوَه خدا، پدری مهربان و بامحبت است.
یَهُوَه با مهربانی به نیازهای ما رسیدگی می‌کند
اگر می‌خواهیم یَهُوَه را پدر خود بدانیم باید خوب او را بشناسیم. عیسی در این مورد چنین گفت: «کسی پسر را نمی‌شناسد بجز پدر و نه پدر را هیچ کس می‌شناسد غیر از پسر و کسی که پسر بخواهد بدو مکشوف سازد.» (مت ۱۱:۲۷) بهترین راه برای این که یَهُوَه خدا را بشناسیم و او را پدر خود بشماریم این است که بر آنچه عیسی در مورد او آشکار ساخت تأمّل کنیم. عیسی چه چیز را در مورد پدرش آشکار کرد؟
عیسی بر این امر واقف بود که یَهُوَه به او زندگی بخشیده است. او گفت: «من به [خاطر] پدر زنده هستم.» (یو ۶:۵۷) ما نیز زندگی‌مان را مدیون این پدر یعنی یَهُوَه خدا هستیم. (مز ۳۶:۹؛ اعما ۱۷:۲۸) یَهُوَه از سر علاقه و محبتش، به ما انسان‌ها زندگی و حیات بخشید. پس در مقابل ما نیز باید به پدر آسمانی‌مان یَهُوَه خدا محبت ورزیم.
بزرگ‌ترین نشانهٔ محبت یَهُوَه به بشر، فدیهٔ عیسی است. این محبتِ یَهُوَه بود که از طریق پسر عزیزش راه نزدیک شدن به خود را برای ما انسان‌های گناهکار میسر ساخت. (روم ۵:۱۲؛ ۱یو ۴:۹، ۱۰) همچنین پدر آسمانی‌مان همیشه به وعده‌های خود پای‌بند است. پس می‌توان اطمینان داشت کسانی که به او عشق می‌ورزند و از او اطاعت می‌کنند سرانجام از «آزادی جلال فرزندان خدا» بهره‌مند می‌گردند. — روم ۸:۲۱.
به علاوه، پدر آسمانی‌مان «آفتاب خود را» هر روزه بر ما می‌تاباند. (مت ۵:۴۵) ما هیچ گاه برای طلوع خورشید دعا نمی‌کنیم. اما چقدر از نور و گرمای آن لذّت می‌بریم و به آن نیازمندیم. همچنین پدرمان حتی پیش از این که از او درخواست کنیم، به نحوی بی‌نظیر به احتیاجات و نیازهای ما رسیدگی می‌کند. پس بجاست بر این که او چگونه نیازهای مخلوقاتش را بر طرف می‌سازد تعمّق کنیم و از بابت آن قدردان باشیم. — مت ۶:۸، ۲۶.
پدرمان حافظ ماست
یَهُوَه خدا از طریق اِشَعْیا به قوم خود چنین اطمینان داد: «ممکن است کوه‌ها و تلّ‌ها در هم بریزند، اما محبت پایدار من برای تو هیچ وقت پایان نخواهد داشت، و من به پیمان خودم برای صلح همیشه وفادار خواهم بود. این است آنچه خدایی که شما را دوست دارد می‌گوید.» (اشع ۵۴:۱۰، مژ) عیسی نیز در شب پیش از مرگش در دعای خود به این نکته اشاره کرد که یَهُوَه به راستی با مهربانی از بندگانش محافظت می‌کند. عیسی زمانی که نگران حال شاگردانش بود نیز چنین دعا کرد: «این‌ها در جهان هستند و من نزد تو می‌آیم. ای پدر قدّوس این‌ها را که به من داده‌ای، به اسم خود نگاه دار.» (یو ۱۷:۱۱، ۱۴) یَهُوَه ‹نگهدار› و حافظ پیروان عیسی است.
یکی از راه‌هایی که امروزه خدا ما را از مکرهای شیطان محافظت می‌کند تهیهٔ خوراک روحانی «در وقت معین» از طریق «غلام امین و دانا» است. (مت ۲۴:۴۵) اگر از این خوراک مقوّی تغذیه شویم قادر خواهیم بود لباس رزم کاملی که خدا برایمان فراهم کرده است بپوشیم. برای نمونه، «سپر ایمان» ما را قادر می‌سازد تا ‹تمامی تیرهای آتشین شریر را خاموش کنیم.› (افس ۶:۱۱، ۱۶) آری، ایمان، ما را از خطا و گناه محفوظ می‌دارد و این حفاظت گواه قدرتِ پدرمان یَهُوَه خداست.
همچنین با بررسی دقیق رفتار پسر خدا روی زمین می‌توانیم به عمق مهربانی و رأفت پدر آسمانی‌مان پی ببریم. به گزارشی که در مَرقُس۱۰:۱۳-۱۶ آمده است توجه کنید. در آنجا عیسی خطاب به شاگردانش می‌گوید: «بگذارید که بچه‌های کوچک نزد من آیند.» زمانی که کودکان به دور عیسی جمع شدند او آنان را با مهر و عطوفت در آغوش کشید و برایشان طلب برکت کرد. می‌توان تصوّر کرد که چقدر آنان از این عمل عیسی شاد شدند. عیسی گفت: «کسی که مرا دید، پدر را دیده است.» از این گفتهٔ عیسی می‌توان پی برد که خدای یکتا می‌خواهد که ما به او نزدیک شویم. — یو ۱۴:۹.
یَهُوَه سرچشمهٔ محبت بی‌کران و بی‌پایان است. او به نحوی بی‌نظیر به نیازهای کسانی که می‌خواهند به او نزدیک شوند رسیدگی می‌کند و به طریقی فوق‌العاده از آنان محافظت می‌نماید. (یعقو ۴:۸) آری، بی‌شک یَهُوَه بهترین پدر است.
برکات عظیم
اگر به یَهُوَه به چشم پدری مهربان و بامحبت بنگریم و به او اعتماد کنیم می‌توانیم از برکاتش بهره‌مند گردیم. (امث ۳:۵، ۶) عیسی برکات فراوانی یافت چرا که به یَهُوَه خدا کاملاً اعتماد کرد. عیسی به شاگردانش چنین گفت: «تنها نیستم، بلکه پدری که مرا فرستاده است نیز با من است.» (یو ۸:۱۶، ه‍ن) عیسی به دست یاری‌رسان یَهُوَه همیشه اطمینان داشت. هنگام تعمید عیسی پدر مهربانش به او چنین اطمینان داد: «این است پسر حبیب من که از او خوشنودم.» (مت ۳:۱۵-۱۷) عیسی در لحظات پیش از مرگش چنین گفت: «ای پدر به دست‌های تو روح خود را می‌سپارم.» (لو ۲۳:۴۶) عیسی همچنان به پدرش اعتمادی استوار داشت.
برای ما نیز چنین است. یَهُوَه در کنار ماست، پس نباید ترسی به دل خود راه دهیم. (مز ۱۱۸:۶) آتوسا که از او یاد شد عادت داشت در رویارویی با مشکلات به نیرو و توان خود تکیه کند. بعدها او زندگی عیسی، خدمتش و به خصوص رابطهٔ نزدیک او با پدر آسمانی‌اش را مورد بررسی قرار داد. نتیجهٔ آن چه بود؟ آتوسا می‌گوید: «من فهمیدم که داشتن پدر و اعتماد به او به چه مفهوم است. همین شد که شادی و آرامش را حس کردم. در واقع ما نباید خود را بیش از حد نگران کنیم.»
اگر به یَهُوَه به چشم پدر خود بنگریم طعم برکت دیگری را نیز خواهیم چشید. کودکان اغلب به والدین خود عشق می‌ورزند و می‌خواهند آنان را خوشنود سازند. پسر خدا به پدرش عشق می‌ورزید و ‹همیشه کارهای پسندیدهٔ او را به جا می‌آورد.› (یو ۸:۲۹) عشق و محبت ما نیز به پدر آسمانی‌مان ما را بر آن می‌دارد که با حکمت عمل کنیم و او را در میان مردم ‹ستایش کنیم.› — مت ۱۱:۲۵؛ یو ۵:۱۹.
پدری که ‹دست راست ما را گرفته است›
پدر آسمانی‌مان روح مقدّسش را نیز به کمک ما می‌فرستد. عیسی در این خصوص می‌گوید: «شما را به جمیع راستی هدایت خواهد کرد.» (یو ۱۴:۱۵-۱۷؛ ۱۶:۱۲، ۱۳) روح مقدّس خدا می‌تواند راهنمای ما باشد تا درک و شناخت بهتری از پدرمان کسب کنیم. همچنین به ما کمک می‌کند که در راه شناخت خدا بر موانع ‹قلعه› مانندی همچون عقاید نادرست، نظرات و نگرش‌های تحریف‌شده چیره شویم. بدین طریق می‌توانیم ‹هر فکری را به اطاعت مسیح اسیر سازیم.› (۲قر ۱۰:۴، ۵) بنابراین بیایید برای روح مقدّس خدا دعا کنیم و اطمینان داشته باشیم که ‹پدر آسمانی‌مان روح‌القدس را خواهد داد به هر که از او سؤال کند.› (لو ۱۱:۱۳) همچنین بجاست در دعاهایمان از یَهُوَه بخواهیم تا با روح مقدّسش ما را به خود نزدیک‌تر سازد.
کودکی را تصوّر کنید که دست در دست پدرش همگام با او راه می‌رود. او از هیچ چیز ترسی به دل راه نمی‌دهد. اگر شما حقیقتاً یَهُوَه را پدر خود می‌دانید گفتهٔ دلگرم‌کنندهٔ کلام خدا می‌تواند به شما قوّت قلب بخشد. در آنجا می‌خوانیم: ‹یَهُوَه خدای توست و دست راست تو را گرفته، به تو می‌گوید: مترس زیرا من تو را نصرت خواهم داد.› (اشع ۴۱:۱۳) همچنین می‌توانید از این افتخار بزرگ برخوردار گردید که تا ابد با یَهُوَه «سلوک» کنید یا همگام شوید. (میکا ۶:۸) باشد که به انجام اراده و خواست او ادامه دهیم تا از محبت، شادی و امنیتی که از پدر عزیزمان، یَهُوَه سرچشمه می‌گیرد کاملاً بهره‌مند گردیم.
[پاورقی]
^ بند 3 نام تغییر یافته است.