در خدمت به خدا قوی و استوار مانید هنگامی که از یکی از بستگان بیمارتان مراقبت می‌کنید

در کنار ستون فقرات خواهری مسیحی به نام کیم غده‌ای سرطانی رشد کرد.‏ * همسر او استیو در مورد بیماری کیم چنین می‌گوید:‏ «پس از این که در عمل جرّاحی این غده برداشته شد،‏ همسرم کیم باید برای پرتودرمانی و شیمی‌درمانی مراحلی را می‌گذراند.‏ اثرات جانبی این روش‌های درمانی،‏ همسرم را بسیار ضعیف ساخته بود.‏ او حتی قدرت نداشت خود را به راحتی حرکت دهد.‏»‏

استیو شاهد آن بود که همسر عزیزش روزبه‌روز ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود.‏ آیا می‌توانید درد و ناراحتی او را تصوّر کنید؟‏ ممکن است شما نیز در چنین شرایطی باشید.‏ شاید یکی از اعضای نزدیک خانواده‌تان از بیماری‌ای حاد و وخیم یا اثرات کهولت و سالخوردگی رنج می‌برد.‏ (‏جا ۱۲:‏۱-‏۷‏)‏ در صورتی می‌توانید از عزیزتان به خوبی مراقبت کنید که خود سالم و از روحیه‌ای قوی برخوردار باشید.‏ اگر خود را از طریق کلام خدا،‏ جلسات و سایر فعالیت‌های مسیحی تقویت نکنید روحیه و عواطفتان،‏ همین طور سلامت جسمی‌تان در خطر آسیب دیدن قرار می‌گیرد و شاید نتوانید به نیازهای عزیزتان رسیدگی کنید.‏ پس زمانی که از خویشاوندی بیمار یا سالخورده مراقبت می‌کنید چگونه می‌توانید در انجام وظایف مسیحی خود تعادل را حفظ کنید؟‏ اعضای جماعت مسیحی چگونه می‌توانند به سالخوردگان و بیماران یاری رسانند؟‏

چگونه باید تعادل را حفظ کنید؟‏

هنگامی که از خویشاوندی بیمار مراقبت می‌کنید باید در انجام وظایف مسیحی و حفظ سلامتی خود تعادل را حفظ کنید.‏ برای این منظور باید انعطاف‌پذیر باشید و از وقت و انرژی خود به خوبی بهره گیرید.‏ در امثال ۱۱:‏۲ می‌خوانیم:‏ «حکمت با متواضعان است.‏» واژهٔ ‹متواضع› در مضمون این آیه به مفهوم آن است که شخص از محدودیت‌های خود آگاه است.‏ از این رو،‏ سعی نکنید که بیشتر از توانایی‌تان دست به کاری زنید.‏ شاید بتوانید در برنامهٔ زندگی خود و وظایف و مسئولیت‌هایی که بر عهده دارید تجدیدنظر کنید.‏

 برادرمان استیو با در نظر داشتن محدودیت‌هایش از خود حکمت به خرج داد.‏ او مسئولیت‌ها و حجم کاری را که بر عهده داشت سبک و سنگین کرد.‏ با این که شاغل بود در جماعتی در ایرلند به عنوان سرپرست خدمت و گردانندهٔ هیئت پیران خدمت می‌کرد.‏ او همچنین به عنوان یکی از اعضای کمیتهٔ رابط بیمارستان در منطقهٔ خود مسئولیت‌هایی بر دوش داشت.‏ استیو در گفته‌هایش به این نکتهٔ مهم اشاره کرد:‏ «کیم هیچ وقت شکایتی نکرد که من در حق او کوتاهی کرده‌ام و بیشتر از حد به وظایف و مسئولیت‌های خود پرداخته‌ام.‏ اما من می‌دانم که بیش از حد،‏ خود را با وظایف مختلف مشغول کرده بودم.‏» استیو با این مشکل چگونه برخورد کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «بعد از این که دعا کردم تصمیم گرفتم که از وظیفهٔ گردانندهٔ هیئت پیران کناره‌گیری کنم.‏ ولی هنوز به عنوان پیری مسیحی در جماعت مشغول به خدمت بودم و تنها برخی از وظایفم را به دیگران واگذار می‌کردم.‏ به این شکل می‌توانستم برای کیم وقت و انرژی کافی بگذارم و به او توجه بیشتری نشان دهم.‏»‏

پس از مدتی کیم سلامت خود را بازیافت.‏ استیو و همسرش شرایط زندگی‌شان را دوباره مورد بررسی قرار دادند و با حمایت و پشتیبانی کیم،‏ استیو وظایف خود را از نو آغاز نمود.‏ استیو در این مورد توضیح می‌دهد:‏ «ما یاد گرفتیم با توجه به محدودیت‌هایی که بیماری همسرم به همراه داشت فعالیت‌ها و کارهای خود را تنظیم کنیم.‏ من از یَهُوَه بسیار سپاسگزارم که از ما حمایت کرد.‏ همچنین از همسرم که با  توجه به بیماری‌اش هرگز شکایت و گلگی نکرد و همواره یار و پشتیبانم بود.‏»‏

نمونهٔ دیگری را در نظر گیرید.‏ جری سرپرست سیّاری است که به همراه همسرش ماریا،‏ یَهُوَه خدا را خدمت می‌کند.‏ آنان در اهداف خود تغییراتی را داده‌اند تا بتوانند از والدین سالمند خود مراقبت و نگهداری کنند.‏ ماریا می‌گوید:‏ «این هدف من و شوهرم بود که روزی میسیونر شویم تا در محدودهٔ خارجی‌زبان خدمت کنیم.‏ جری تنها فرزند خانواده است.‏ پدر و مادرش نیاز به کمک داشتند.‏ برای همین ما تصمیم گرفتیم در ایرلند بمانیم تا از آن‌ها مراقبت کنیم.‏ از زمانی که پدر جری بستری شد تا زمان فوتش توانستیم همواره به او رسیدگی نماییم.‏ هم‌اکنون با مادر جری روزانه در تماسیم.‏ با او فاصلهٔ چندانی نداریم و اگر نیاز به کمکی داشته باشد به آنجا می‌رویم.‏ جماعتی که مادر جری در آن خدمت می‌کند به ما کمک و یاری بسیار رسانده‌اند تا بتوانیم در خدمت تمام‌وقت باقی بمانیم.‏»‏

دیگران چگونه می‌توانند کمک کنند

پولُس رسول در مورد حمایت مادی از بیوه‌زنان سالمند جماعت مسیحی،‏ چنین نوشت:‏ «اگر کسی در پی تأمین معاش خویشان و به خصوص خانوادهٔ خود نباشد،‏ منکر ایمان است و پست‌تر از بی‌ایمان.‏» پولُس رسول به مسیحیان یادآور شد که اگر می‌خواهند ‹خدا را خوشنود سازند› و مورد قبول او واقع شوند باید از والدین سالمند،‏ مادربزرگ و پدربزرگ خود حمایت مالی کنند.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۴،‏ ۸‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ با وجود این،‏ دیگر اعضای جماعت نیز می‌توانند و باید از این سالمندان حمایت کنند.‏

هُکِن و اینگر زوجی سالمند را که در سوئد زندگی می‌کنند در نظر گیریم.‏ هُکِن می‌گوید:‏ «وقتی همسرم مبتلا به بیماری سرطان گشت ضربهٔ روحی مهلکی به ما وارد شد.‏ چرا که اینگر همیشه قوی و سالم بود.‏ اما پس از ابتلا به سرطان،‏ باید هر روز برای مداوا به بیمارستان می‌رفتیم.‏ اثرات جانبی داروها او را ضعیف و ضعیف‌تر کرده بود.‏ در این مدت اینگر خانه‌نشین شد و من باید در خانه می‌ماندم تا از او مراقبت می‌کردم.‏» جماعت هُکِن و اینگر چگونه به آنان یاری رساند؟‏

پیران در جماعت ترتیبی دادند که این زوج بتوانند از طریق تلفن به جلسات گوش دهند.‏ علاوه بر آن،‏ خواهران و برادران همچنان به دیدنشان می‌رفتند یا با آنان تماس تلفنی می‌گرفتند.‏ همچنین،‏ برای آن‌ها نامه و کارت می‌فرستادند.‏ هُکِن می‌گوید:‏ «ما کمک و توجه خواهران و برادران را به چشم خود دیدیم و دست یاری‌رسان یَهُوَه را در آن زمان به خوبی حس کردیم.‏ ما نیاز به حمایت و توجه آنان داشتیم تا بتوانیم در خدمت به یَهُوَه قوی بمانیم.‏ به شکر یَهُوَه،‏ اینگر بهبود یافت و بار دیگر توانستیم در جلسات مسیحی شرکت کنیم.‏» هنگامی که اعضای جماعت در حد توان خود به خواهران و برادران بیمار و سالمند یاری رسانند،‏ ثابت می‌کنند که «دوست خالص در همهٔ اوقات محبت می‌نماید،‏ و برادر به جهت تنگی مولود شده است.‏» —‏ امث ۱۷:‏۱۷‏.‏

تلاش‌هایتان در دید یَهُوَه ارزشمند است

مراقبت از بیمار برای بستگانش کار چندان آسانی نیست و از لحاظ روحی و جسمی طاقت‌فرساست.‏ داود پادشاه نوشت:‏ ‹خوشا به حال کسانی که به فکر درماندگان هستند.‏› آری،‏ بیماران نیز جزو ‹درماندگانند› که نیاز به حمایت دیگران دارند.‏ —‏ مز ۴۱:‏۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

چرا آنانی که از بیماران و رنج‌دیده‌گان مراقبت می‌کنند می‌توانند شاد و مسرور باشند؟‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ ‹آن که بر بی‌نوا شفقّت کند،‏ به یَهُوَه قرض می‌دهد،‏ و او پاداش کارش را به تمامی خواهد داد.‏› (‏امث ۱۹:‏۱۷‏،‏ ه‍ن‏)‏ یَهُوَه خدا علاقهٔ خاصّی به خادمین وفادارش دارد که از بیماری رنج می‌برند.‏ او کسانی را که به بیماران شفقّت می‌کنند برکت می‌دهد.‏ مزمورنویس چنین می‌سراید:‏ «یَهُوَه در بستر بیماری به او قوّت می‌بخشد؛‏ و بستر او را عوض خواهد کرد.‏» (‏مز ۴۱:‏۳‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ کسی که با مهربانی به بیماران رسیدگی و توجه می‌کند مطمئناً زمانی که خود با مصیبت و سختی روبرو شود یَهُوَه به یاری‌اش می‌آید.‏

این مایهٔ تسلّی خاطر است که مراقبت و رسیدگی از بستگان بیمارمان از نظر یَهُوَه دور نیست و رضایت او را در بر دارد!‏ گرچه رسیدگی به بیماران نیاز به تلاش و کوشش دارد،‏ کتاب مقدّس به ما چنین اطمینان می‌دهد:‏ «خدا به همین قربانی‌ها [یا ازخودگذشتگی‌ها] راضی است.‏» —‏ عبر ۱۳:‏۱۶‏.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

در انجام وظایف مسیحی تعادل را حفظ کنید و کمک دیگران را بپذیرید