گفتگوی پر از فیض روابط را محکم می‌سازد

‏«گفتگوی شما همیشه با فیض باشد.‏» —‏ کول ۴:‏۶‏.‏

۱،‏ ۲.‏ سخنان پر از فیضِ برادری چه ثمرهٔ خوبی داد؟‏

برادری می‌گوید:‏ «در موعظه،‏ در خانه‌ای را زدم و مردی که در را باز کرد با دیدن ما شاهدان یَهُوَه به قدری عصبانی شد که از شدّت خشم لب و بدنش می‌لرزید.‏ سعی کردم با آرامش از طریق کتاب مقدّس با او استدلال کنم،‏ اما این کار بر خشمش افزود.‏ وقتی همسر و فرزندانش شروع به پرخاش کردند،‏ فهمیدم که باید آنجا را ترک کنم.‏ اما قبل از رفتن،‏ به آن خانواده اطمینان دادم که با صلح آمده‌ام و امیدوارم که با صلح هم بروم.‏ سپس غَلاطیان ۵:‏۲۲ و ۲۳ را به آن‌ها نشان دادم که به محبت،‏ ملایمت،‏ خویشتنداری و صلح اشاره می‌کند.‏ سپس آنجا را ترک کردم.‏

^۲ ‏«وقتی آن طرف کوچه خانه‌به‌خانه موعظه می‌کردم،‏ دیدم که آن خانواده جلوی خانه‌شان نشسته‌اند و مرا صدا می‌زنند.‏ با خودم گفتم:‏ ‹با من چه کار دارند؟‏› آن مرد پارچ آبی در دست داشت و به من تعارف کرد.‏ بعد از عذرخواهی،‏ به دلیل ایمان قوی‌ام مرا تحسین نمود.‏ سپس بدون خصومت از هم جدا شدیم.‏»‏

۳.‏ چرا نباید اجازه دهیم خشم و بدرفتاری دیگران ما را عصبانی کند؟‏

^۳ در دنیای پر از فشار امروزه،‏ برخورد داشتن با مردم خشمگین مخصوصاً در موعظه متداول است.‏ وقتی با آن‌ها روبرو می‌شویم،‏ ضروری است که «به نرمی و با احترام» رفتار کنیم.‏ (‏۱پطر ۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ برادری که در بالا ذکر شد،‏ اگر اجازه داده بود خشم و بدرفتاری صاحب‌خانه او را عصبانی کند،‏ نمی‌توانست طرز فکر وی را عوض سازد؛‏ حتی ممکن بود آن مرد بیشتر خشمگین شود.‏ از آنجایی که برادرمان خود را کنترل کرد و با مهربانی سخن گفت نتیجهٔ خوبی به دست آورد.‏

چه چیزی سخنان را پر فیض می‌سازد؟‏

۴.‏ چرا می‌باید سخنان ما پر از فیض باشد؟‏

^۴ در برخوردمان چه با مردم خارج جماعت،‏ چه با برادران و چه با اعضای خانواده باید پند پولُس را به کار گیریم که گفت:‏ «گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح‌شده به نمک.‏» (‏کول ۴:‏۶‏)‏ چنین سخنانِ خوشایند و مناسب برای گفتگو و صلح مفید است.‏

۵.‏ گفتگو کردن به چه مفهوم نیست؟‏ توضیح دهید.‏

^۵ گفتگو کردن به مفهوم این نیست که هر فکر و احساسی که می‌کنیم بلافاصله به زبان آوریم،‏ مخصوصاً زمانی که ناراحت هستیم.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که ابراز خشم نشان‌دهندهٔ ضعف است،‏ نه قدرت.‏ (‏امثال ۲۵:‏۲۸؛‏ ۲۹:‏۱۱ خوانده شود.‏‏)‏ موسی که از جمیع مردمان زمان خود ‹ملایم‌تر› بود،‏ یک بار اجازه داد سرکشی قوم اسرائیل او را عصبانی سازد و خشمش مانع جلال دادن خدا شود.‏ موسی به روشنی احساس خود را ابراز کرد،‏ ولی یَهُوَه از سخنان او راضی نبود.‏ او بعد از چهل سال هدایت اسرائیلیان،‏ این افتخار را نیافت که آن‌ها را به سرزمین موعود داخل کند.‏ —‏ اعد ۱۲:‏۳؛‏ ۲۰:‏۱۰،‏ ۱۲؛‏ مز ۱۰۶:‏۳۲‏.‏

۶.‏ فطانت داشتن در سخن به چه مفهوم است؟‏

^۶ کتاب مقدّس به‌کارگیری خویشتنداری و فطانت یا  قوّهٔ تشخیص را در سخن تحسین می‌کند.‏ «پرگویی خالی از گناه نیست،‏ عاقل آن است که زبان خویش نگاه دارد.‏» (‏امث ۱۰:‏۱۹‏،‏ ه‍ن؛‏ ۱۷:‏۲۷‏)‏ اما فطانت داشتن به مفهوم این نیست که هرگز سخنی نگوییم.‏ بلکه به مفهوم بیان پر از فیض است،‏ یعنی از زبان خود برای شفا دادن استفاده کنیم نه برای زخم زدن.‏ —‏ امثال ۱۲:‏۱۸؛‏ ۱۸:‏۲۱ خوانده شود.‏

‏«وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن»‏

۷.‏ چه واکنش‌هایی را نباید نشان داد و چرا؟‏

^۷ همان طور که در موعظه و در سر کار  با مردم با فیض و خویشتنداری سخن می‌گوییم،‏ می‌باید به همان شکل در جماعت و خانه نیز عمل کنیم.‏ ابراز خشم بدون توجه به عواقب آن می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری از لحاظ روحی،‏ عاطفی و جسمی به ما و دیگران وارد کند.‏ (‏امث ۱۸:‏۶،‏ ۷‏)‏ باید احساسات بدی را که از طبیعت ناکاملمان سرچشمه می‌گیرد تحت کنترل قرار دهیم.‏ ناسزاگویی،‏ تمسخر،‏ تحقیر و خشم واکنش صحیحی نیستند.‏ (‏کول ۳:‏۸؛‏ یعقو ۱:‏۲۰‏)‏ چنین واکنش‌هایی می‌تواند رابطهٔ پرارزش ما را با یَهُوَه و انسان‌ها خراب سازد.‏ عیسی گفت:‏ «لیکن من به شما می‌گویم،‏ هر که به برادر خود بی‌سبب خشم گیرد،‏ مستوجب حکم باشد و هر که برادر خود را راقا گوید،‏ مستوجب قصاص باشد و هر که احمق گوید،‏ مستحقّ آتش جهنّم بُوَد.‏» —‏ مت ۵:‏۲۲‏.‏

۸.‏ چه وقت باید احساس خود را بیان کنیم و چگونه؟‏

^۸ در برخی موارد شاید بهتر باشد که گفتگو کنیم.‏ برای مثال،‏ اگر از سخن یا عمل برادری نتوانیم به راحتی بگذریم،‏ نباید اجازه دهیم کینه در دلمان ریشه دواند.‏ (‏امث ۱۹:‏۱۱‏)‏ اگر کسی شما را عصبانی کند،‏ اوّل باید احساسات خود را کنترل کنید و بعد گام‌های اساسی برای حل مشکل بردارید.‏ پولُس نوشت:‏ «خورشید بر غیظ شما غروب نکند.‏» برای آن که مشکل پیش‌آمده شما را عذاب ندهد،‏ در زمان مناسب با ملایمت موضوع را با شخص در میان بگذارید.‏ (‏اَفَسُسیان  ۴:‏۲۶،‏ ۲۷،‏ ۳۱،‏ ۳۲ خوانده شود.‏‏)‏ با او رک باشید،‏ ولی سنجیده سخن بگویید و هدفتان ترمیم روابط باشد.‏ —‏ لاو ۱۹:‏۱۷؛‏ مت ۱۸:‏۱۵‏.‏

۹.‏ چرا لازم است قبل از آن که اقدام به حل مشکل کنیم،‏ احساسات خود را کنترل نماییم؟‏

^۹ برای این موضوع لازم است زمان مناسب را انتخاب کرد چون «وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن» است.‏ (‏جا ۳:‏۱،‏ ۷‏)‏ به علاوه،‏ «دل مرد عادل در جواب دادن تفکّر می‌کند.‏» (‏امث ۱۵:‏۲۸‏)‏ این کار شامل صبر کردن برای گفتگو می‌شود.‏ اگر در زمانی که هنوز عصبانی هستید اقدام به حل مشکل کنید،‏ ممکن است وضعیت بدتر شود؛‏ از طرفی صبر بیش از حد نیز عاقلانه نیست.‏

تأثیر نیکوکاری در استحکام روابط

۱۰.‏ نیکوکاری چگونه می‌تواند روابط را مستحکم سازد؟‏

^۱۰ سخنان پر از فیض و گفتگو در برقراری و حفظ روابط دوستانه بسیار مؤثر است.‏ در واقع هر کاری که در راه بهبود روابطمان با دیگران انجام دهیم،‏ می‌تواند گفتگو را برای حل مشکل راحت‌تر سازد.‏ اَعمالی دوستانه و صادقانه مانند کمک کردن،‏ هدیه دادن و مهمان‌نوازی راه را برای گفتگویی سالم باز می‌کند.‏ بدین شکل،‏ ممکن است با ریختن «اخگرهای آتش» بر سر شخص خصوصیات خوب او را شکوفا سازیم و راه را برای حل اختلافات باز کنیم.‏ —‏ روم ۱۲:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱۱.‏ یعقوب چگونه سعی کرد رابطه‌اش را با عیسو بهبود بخشد و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۱۱ یعقوب پَطرِیارْخ این موضوع را به خوبی درک کرده بود.‏ او که از غضب برادر دوقلوی خود عیسو هراسان بود به سرزمینی دوردست فرار کرد.‏ بعد از سال‌های بسیار یعقوب به کنعان بازگشت.‏ وقتی عیسو از بازگشت یعقوب مطلع شد،‏ بلافاصله با چهارصد مرد به دیدن او آمد.‏ یعقوب با شنیدن این خبر در دعا دست به دامن یَهُوَه شد.‏ سپس،‏ حیوانات فراوانی به عنوان هدیه برایش فرستاد.‏ آن هدایا در عیسو تأثیر گذاشت.‏ طرز فکر عیسو نسبت به یعقوب عوض شد و وقتی برادرش را دید به سوی او دوید و او را در آغوش کشید.‏ —‏ پیدا ۲۷:‏۴۱-‏۴۴؛‏ ۳۲:‏۶،‏ ۱۱،‏ ۱۳-‏۱۵؛‏ ۳۳:‏۴،‏ ۱۰‏.‏

تشویق دیگران با سخنان پر فیض

۱۲.‏ چرا باید سخنانمان با برادران پر از فیض باشد؟‏

^۱۲ مسیحیان خدا را خدمت می‌کنند نه انسان را.‏ با این حال،‏ طبیعی است که شخص بخواهد مورد پذیرش دیگران نیز قرار گیرد.‏ سخنان پر فیض می‌تواند بار برادران و خواهرانمان را سبک سازد.‏ برعکس،‏ انتقادی شدید می‌تواند بار آن‌ها را سنگین‌تر سازد و حتی به برخی این احساس را بدهد که مورد قبول یَهُوَه نیستند.‏ بنابراین،‏ بیایید سخنانمان «به حسب حاجت [نیاز] و برای بنا نیکو باشد تا شنوندگان را فیض رساند.‏» —‏ افس ۴:‏۲۹‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ پیران وقتی پند می‌دهند چه موضوعی را باید در نظر داشته باشند؟‏ ب)‏ وقتی نامه می‌نویسند چطور؟‏

^۱۳ پیران مسیحی به خصوص می‌باید با ملایمت و مهربانی با گلّهٔ خدا رفتار کنند.‏ (‏۱تسا ۲:‏۷،‏ ۸‏)‏ پیران مسیحی باید با ‹نرمی› پند دهند،‏ حتی با آنانی که به توصیهٔ داده‌شده ‹مخالفت› می‌کنند.‏ (‏۲تیمو ۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ سخنان پیران حتی در نامه به هیئت پیران دیگر یا دفتر شعبه باید پر از فیض باشد،‏ یعنی هماهنگ با متّیٰ ۷:‏۱۲ سنجیده و مهربانانه.‏

سخنان پر فیض در خانواده

۱۴.‏ پولُس چه پندی به شوهران می‌دهد و چرا؟‏

^۱۴ سخن،‏ حالت چهره و بدن تأثیر بسزایی بر دیگران دارد و اغلب این موضوع نادیده گرفته می‌شود.‏ برخی از مردان شاید متوجه نباشند که سخنانشان چه تأثیر عمیقی بر زنان می‌گذارد.‏ خواهری می‌گوید:‏ «وقتی شوهرم سرم داد می‌زند خیلی می‌ترسم.‏» برخی سخنان تند می‌تواند تأثیر عمیقی بر زنان داشته باشد و مدت‌ها در آن‌ها بماند.‏ (‏لو ۲:‏۱۹‏)‏ به خصوص تحمّل چنین رفتاری برای زنی که شوهرش را دوست دارد و می‌خواهد به او احترام بگذارد  دشوارتر است.‏ پولُس به شوهران چنین پند می‌دهد:‏ همواره «زوجه‌های خود را محبت نمایید و با ایشان تلخی مکنید.‏» —‏ کول ۳:‏۱۹‏.‏

۱۵.‏ توضیح دهید چرا شوهر می‌باید با همسر خود به نرمی رفتار کند.‏

^۱۵ شوهری پرتجربه در این رابطه توضیح می‌دهد که چرا باید با زن خود با نرمی همچون «ظروف ضعیف‌تر» رفتار کرد.‏ او می‌گوید:‏ «وقتی گلدانی ظریف و گرانقیمت را در دست می‌گیرید نباید آن را فشار دهید،‏ مبادا ترک بخورد.‏ حتی اگر ترک را تعمیر کنید باز هم نمایان است.‏ اگر شوهر در سخنان خود از کلمات تندی استفاده کند،‏ ممکن است به همسرش صدمه زند و تَرَک واردآمده برای مدتی طولانی در رابطه‌شان باقی بماند.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۷ خوانده شود.‏

۱۶.‏ زن چگونه می‌تواند خانوادهٔ خود را بنا کند؟‏

^۱۶ مردان نیز با سخنِ دیگران تشویق یا مأیوس می‌شوند،‏ منجمله سخن همسرشان.‏ ‹زن عاقل› کسی است که مورد «اعتماد» شوهرش باشد و به احساسات او اهمیت دهد،‏ همان طور که از شوهرش انتظار دارد.‏ (‏امث ۱۹:‏۱۴؛‏ ۳۱:‏۱۱‏)‏ بلی زن نیز می‌تواند تأثیر چشمگیری چه مثبت،‏ چه منفی در خانواده بگذارد.‏ «هر زن حکیم خانهٔ خود را بنا می‌کند،‏ اما زن جاهل آن را با دست خود خراب می‌نماید.‏» —‏ امث ۱۴:‏۱‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ فرزندان چگونه باید با والدینشان صحبت کنند؟‏ ب)‏ بزرگسالان چگونه باید با آن‌ها برخورد کنند و چرا؟‏

^۱۷ والدین و فرزندان نیز می‌باید با یکدیگر با فیض سخن گویند.‏ (‏مت ۱۵:‏۴‏)‏ اگر با فرزندانتان سنجیده صحبت کنید،‏ آن‌ها را «خشمگین» نخواهید ساخت.‏ (‏کول ۳:‏۲۱؛‏ افس ۶:‏۴‏)‏ حتی هنگام تأدیب فرزندان،‏ والدین و پیران می‌باید با احترام با آن‌ها سخن گویند.‏ بدین شکل،‏ بزرگسالان به آن‌ها کمک می‌کنند تا به راحتی راه درست را بپذیرند و رابطه‌شان را با خدا محکم سازند.‏ برعکس،‏ اگر به آن‌ها تلقین کنند که کارشان از کار گذشته است،‏ ممکن است برای برگشت به راه درست سعی و کوشش نکنند.‏ فرزندان ممکن است تمام پندهایی که به آن‌ها داده شده است به یاد نیاورند،‏ ولی نحوهٔ سخنان را فراموش نخواهند کرد.‏

 بیان سخنان نیکو از دل

۱۸.‏ چگونه می‌توانیم خود را از افکار و احساسات مضر رها سازیم؟‏

^۱۸ خشم را کنترل کردن به مفهوم این نیست که فقط ظاهری آرام داشته باشیم.‏ هدف ما باید بیش از پنهان کردن احساسات شدید باشد.‏ حفظ آرامی در حالی که در دلمان آتشی گداخته است،‏ ما را تحت فشار قرار می‌دهد.‏ مثل این است که یک پای خود را روی ترمز اتومبیل و پای دیگر را روی گاز بگذاریم.‏ این کار فشار زیادی بر اتومبیل می‌آورد و باعث صدمهٔ آن می‌شود.‏ پس نگذارید که خشم در دلتان جمع شود و سپس به شما و دیگران صدمه رساند.‏ برای رها شدن از افکار و احساسات مضر به یَهُوَه دعا کنید.‏ بگذارید روح یَهُوَه ذهن و دل شما را با اراده‌اش هماهنگ سازد.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۲؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۳،‏ ۲۴ خوانده شود.‏

۱۹.‏ چه گام‌هایی کمک می‌کند تا با کسی درگیر نشویم؟‏

^۱۹ قدم‌های اساسی برای کنترل خشم بردارید.‏ وقتی احساس تنش می‌کنید و خشم در شما شعله‌ور می‌شود،‏ شاید برای آرام کردن احساساتتان بهتر باشد محل را ترک کنید.‏ (‏امث ۱۷:‏۱۴‏)‏ وقتی عصبانیت را در شخص مقابل می‌بینید،‏ سعی کنید بیشتر از معمول با مهربانی و سنجیده سخن بگویید.‏ به خاطر داشته باشید که «جواب نرم خشم را برمی‌گرداند،‏ اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می‌آورد.‏» (‏امث ۱۵:‏۱‏)‏ سخنی نیش‌دار یا تند مانند نفتی می‌ماند که بر روی آتش بریزید،‏ حتی اگر لحن شما ملایم باشد.‏ (‏امث ۲۶:‏۲۱‏)‏ وقتی در موقعیتی قرار می‌گیرید که خویشتنداری مشکل می‌شود،‏ بکوشید «در گفتن آهسته و در خشم سست» باشید.‏ در دعا از یَهُوَه بخواهید به شما کمک کند تا سخنان نیکو بگویید،‏ نه سخنان زشت.‏ —‏ یعقو ۱:‏۱۹‏.‏

از دل ببخشید

۲۰،‏ ۲۱.‏ چه چیزی کمک می‌کند تا دیگران را ببخشیم؟‏ چرا باید چنین کنیم؟‏

^۲۰ متأسفانه هیچ یک از ما نمی‌تواند زبان خود را کاملاً کنترل کند.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ اعضای خانواده و خواهران و برادران روحانی با این که تلاش می‌کنند ممکن است گاهی با سخن خود احساسات ما را جریحه‌دار سازند.‏ به جای آن که سریع دلخور شویم،‏ بهتر است صبورانه فکر کنیم که چه چیزی باعث شده است شخص چنین سخنی به زبان آورد.‏ (‏جامعه ۷:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏‏)‏ آیا تحت فشار روحی،‏ ترس یا ناراحتی این سخن را به زبان آورده یا با مشکلی خارجی یا داخلی در جنگ است؟‏

^۲۱ البته چنین عواملی دلیلی برای پرخاش کردن نیست.‏ ولی تشخیص آن به ما کمک می‌کند شخص را برای سخن یا رفتار ناپسندش ببخشیم.‏ همهٔ ما تا به حال سخنی گفته‌ایم یا عملی انجام داده‌ایم که باعث رنجش دیگران شده است و امیدواریم که آن‌ها ما را ببخشند.‏ (‏جا ۷:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ عیسی گفت برای آن که بخشش خدایی را دریافت کنیم،‏ باید دیگران را ببخشیم.‏ (‏مت ۶:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲،‏ ۳۵‏)‏ بنابراین،‏ ضروری است در عذرخواهی و بخشش سریع باشیم.‏ بدین شکل محبت که «کمربند کمال» است در خانواده و جماعت باقی می‌ماند.‏ —‏ کول ۳:‏۱۴‏.‏

۲۲.‏ سخنان پر فیض چه ثمری دارند؟‏

^۲۲ همچنان که پایان دنیای شیطان نزدیک می‌شود،‏ حفظ شادی و اتحاد نیز احتمالاً دشوارتر می‌شود.‏ به‌کارگیری اصول کلام خدا به ما کمک می‌کند تا از زبان خود به نیکی استفاده کنیم،‏ نه به بدی.‏ به علاوه رابطهٔ دوستانه را در جماعت و خانواده تقویت می‌کند و در نتیجه شهادت خوبی برای یَهُوَه «خدای متبارک» است.‏ —‏ ۱تیمو ۱:‏۱۱‏.‏

توضیح دهید

‏• چرا لازم است در وقت مناسب در مورد مشکلات گفتگو کنید؟‏

‏• چرا اعضای خانواده همیشه باید با یکدیگر با فیض سخن گویند؟‏

‏• چگونه می‌توانید از بیان سخنان مضر اجتناب کنید؟‏

‏• چه چیزی به ما کمک می‌کند تا بخشنده باشیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ  ۲۱]‏

بگذارید احساساتتان بخوابد،‏ بعد در وقت مناسب گفتگو کنید

‏[تصویر در صفحهٔ  ۲۳]‏

شوهر همیشه می‌باید به نرمی با همسر خود سخن گوید