‏‹مترس زیرا من تو را یاری خواهم داد›‏

عیسی به پیروانش چنین هشدار داد:‏ «ابلیس برخی از شما را به زندان خواهد افکند تا آزموده شوید.‏» اما قبل از این هشدار به جماعت مسیحی گفت:‏ «از رنجی که خواهی کشید،‏ مترس.‏» شیطان همواره سعی کرده است با زندان انداختن خادمان خدا جلوی موعظه را بگیرد،‏ به همین دلیل امکان این که برخی از دولت‌ها دست به چنین کاری بزنند بسیار است.‏ (‏مکا ۲:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ ۱۲:‏۱۷‏)‏ حال چه چیزی به ما کمک می‌کند تا خود را برای روبرو شدن با نیرنگ‌های شیطان آماده سازیم و همان طور که عیسی گفت ‹نترسیم›؟‏

البته همهٔ ما احساس ترس را تجربه کرده‌ایم.‏ اما کلام خدا به ما تضمین می‌دهد که می‌توانیم به کمک یَهُوَه بر ترس غالب شویم.‏ چگونه؟‏ یک راه آن تشخیص دادن روش‌هایی است که شیطان و پیروانش برای ترساندن ما به کار می‌برند.‏ (‏۲قر ۲:‏۱۱‏)‏ برای توضیح این موضوع به اتفاقی توجه کنید که در دوران باستان رخ داد.‏ در کنار آن نیز تجربهٔ خادمان وفاداری را بررسی می‌کنیم که امروزه توانسته‌اند «با مکرهای ابلیس مقاومت» کنند.‏ —‏ افس ۶:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

روبرو شدن پادشاهی خداترس با حاکمی شریر

در قرن هشتم ق.‏م.‏ سَنْخاریب،‏ پادشاه آشور پیروزی‌های متعددی با ملت‌های مختلف به دست آورد.‏ او سپاه خود را با اطمینان کامل از پیروزی راهی اورشلیم کرد تا قوم خدا و حِزْقِیّای خداترس را اسیر سازد.‏ (‏۲پاد ۱۸:‏۱-‏۳،‏ ۱۳‏)‏ بدون شک شیطان قصد داشت از این موقعیت سوءاستفاده کند و با برانگیختن سَنْخاریب نقشهٔ خود را عملی کند،‏ یعنی پرستش حقیقی را از زمین محو سازد.‏ —‏ پیدا ۳:‏۱۵‏.‏

سَنْخاریب نمایندگان خود را می‌فرستد تا شهر را وادار به تسلیم سازد.‏ در میان آن نمایندگان،‏ رَبْشاقی سخنگو بود.‏ * (‏۲پاد ۱۸:‏۱۷‏)‏ قصد رَبْشاقی این بود که بذر ترس را در دل یهودیان بکارد تا آن‌ها بدون درگیری خود را تسلیم سازند.‏ رَبْشاقی برای رسیدن به مقصودش از چه روش‌هایی استفاده کرد؟‏

وفاداری در تنهایی

رَبْشاقی به نمایندگان حِزْقِیّا چنین گفت:‏ «سلطان عظیم،‏ پادشاه آشور چنین می‌گوید:‏ این اعتماد شما که بر آن توکّل می‌نمایی،‏ چیست؟‏ .‏ .‏ .‏ اینک حال بر عصای این نی خرد شده،‏ یعنی بر مصر توکّل می‌نمایی که اگر کسی بر آن تکیه کند،‏ به دستش فرو رفته،‏ آن را  مجروح می‌سازد.‏» (‏۲پاد ۱۸:‏۱۹،‏ ۲۱‏)‏ اتهام رَبْشاقی حقیقت نداشت چرا که حِزْقِیّا چنین عهدی با مصر نبسته بود.‏ با این حال،‏ رَبْشاقی می‌خواست به یهودیان بگوید:‏ ‹کسی به داد شما نخواهد رسید.‏›‏

در روزگار ما نیز مخالفانِ پرستش حقیقی سعی کرده‌اند با منزوی ساختن شاهدان بذر ترس را در دل آن‌ها بکارند.‏ خواهری که به دلیل ایمانش به زندان افتاده و برای سال‌ها از هم‌ایمانانش به دور بود توضیح داد که چگونه نگذاشت ترس بر او غلبه کند.‏ او گفت:‏ «دعا به من کمک کرد تا به یَهُوَه نزدیک بمانم .‏ .‏ .‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۲ را به یاد می‌آوردم که خدا به ‹مسکین و شکسته‌دل› نظر خواهد کرد.‏ این آیه همیشه باعث تقویت و تسلّی من بود.‏» به همین شکل برادری که سال‌ها در زندان انفرادی بود،‏ گفت:‏ «متوجه شدم که وقتی با یَهُوَه رابطهٔ صمیمی داشته باشیم یک چهاردیواری کوچک هم می‌تواند به گیتی تبدیل شود.‏» بلی رابطهٔ نزدیک و صمیمی با یَهُوَه به آن‌ها کمک کرد تا سختی جدا افتادن از دیگران را تحمّل کنند.‏ (‏مز ۹:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ آن‌ها از خانواده،‏ دوستان و دیگر هم‌ایمانانشان جدا افتاده بودند،‏ اما می‌دانستند که آزاردهندگانشان قادر نیستند آن‌ها را از یَهُوَه جدا سازند.‏ —‏ روم ۸:‏۳۵-‏۳۹‏.‏

پس چقدر حیاتی است که از هر فرصتی برای تقویت رابطه‌مان با یَهُوَه خدا استفاده کنیم!‏ (‏یعقو ۴:‏۸‏)‏ باید مرتباً از خود بپرسیم:‏ ‹رابطهٔ من با یَهُوَه چگونه است؟‏ آیا در تصمیمات کوچک و بزرگ زندگی کلامش را به کار می‌گیرم؟‏› (‏لو ۱۶:‏۱۰‏)‏ اگر برای حفظ رابطهٔ صمیمی با خدا سخت بکوشیم،‏ دلیلی برای ترس وجود ندارد.‏ اِرْمیای پیامبر از جانب یهودیانِ رنج‌دیده چنین گفت:‏ ای یَهُوَه «از عمق‌های سیاه‌چال اسم تو را خواندم.‏ .‏ .‏ .‏ در روزی که تو را خواندم نزدیک شده،‏ فرمودی که نترس.‏» —‏ مر ۳:‏۵۵-‏۵۷‏.‏

شکست در ایجاد تردید

رَبْشاقی با حیله سعی می‌کند یهودیان را به شک بیندازد.‏ او گفت:‏ «آیا [یَهُوَه] آن نیست که حِزْقِیّا مکان‌های بلند و مذبح‌های او را برداشته است .‏ .‏ .‏ یَهُوَه مرا گفته است بر این زمین برآی و آن را خراب کن.‏» (‏۲پاد ۱۸:‏۲۲،‏ ۲۵‏)‏ رَبْشاقی ادعا کرد یَهُوَه چون از آن‌ها خوشنود نیست برایشان نخواهد جنگید.‏ اما یَهُوَه از حِزْقِیّا و یهودیان خوشنود بود چرا که پرستش حقیقی را دوباره برقرار کرده بودند.‏ —‏ ۲پاد ۱۸:‏۳-‏۷‏.‏

امروزه آزاردهندگان برای ایجاد شک و تردید گاهی راست و دروغ را با حیله به هم می‌بافند.‏ برای نمونه بازجویان به برخی از خواهران و برادران زندانی گفته بودند که یکی از برادران مسئول در کشورشان با دولت سازش کرده است؛‏ پس آن‌ها هم مثل او می‌توانند ایمانشان را زیر پا بگذارند.‏ ولی چنین استدلالی نمی‌تواند مسیحیان خردمند و عاقل را به شک و تردید بیندازد.‏

به اتفاقی که در جنگ جهانی دوّم برای خواهری رخ داد توجه کنید.‏ وقتی در زندان بود به او مدرکی نشان دادند که برادری مسئول ایمان خود را زیر پا گذاشته است.‏ بازپرس به او گفت اگر این مرد را قبول  داری می‌توانی مثل او با ما سازش کنی.‏ آن خواهر جواب داد:‏ «[او] فقط انسانی ناکامل است.‏» سپس گفت که آن شخص تا زمانی که اصول کتاب مقدّس را به کار می‌گرفت،‏ یَهُوَه هم از او استفاده می‌کرد.‏ «اما چون از کتاب مقدّس منحرف شده است،‏ دیگر برادر من نیست.‏» آن خواهر عاقلانه به توصیهٔ کتاب مقدّس توجه کرد که می‌گوید:‏ «بر رؤسا توکّل مکنید و نه بر ابن آدم که نزد او اعانتی نیست.‏» —‏ مز ۱۴۶:‏۳‏.‏

شناخت دقیق از کلام خدا و به‌کارگیری آن سپری است در برابر استدلال‌های مکّارانه که ایمانمان را تضعیف می‌کند.‏ (‏افس ۴:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ عبر ۶:‏۱۹‏)‏ بنابراین باید هر روزه کتاب مقدّس را بخوانیم و مطالعهٔ فردی داشته باشیم تا تحت فشار بتوانیم به درستی فکر کنیم.‏ (‏عبر ۴:‏۱۲‏)‏ بلی الآن وقت آن است که بر معرفت خود بیفزاییم و ایمان خود را تقویت کنیم.‏ برادری که سال‌های بسیار در زندان انفرادی به سر برده بود گفت:‏ «دوست دارم همه را ترغیب کنم تا از همهٔ غذای‌های روحانی استفاده کنند،‏ چون نمی‌دانیم که چه وقت به آن نیاز داریم.‏» اگر کلام خدا و نشریات مسیحی را به دقت مطالعه کنیم،‏ تحت آزمایش‌ها روح‌القدس آنچه نیاز داریم ‹به یاد ما خواهد آورد.‏› —‏ یو ۱۴:‏۲۶‏.‏

سپری در برابر تهدید

رَبْشاقی سعی کرد با تهدید رُعب و ترس را در یهودیان تولید کند.‏ او گفت:‏ «بیا و با سَرورم،‏ امپراتور آشور شرط ببند،‏ من دو هزار اسب به تو می‌دهم،‏ اگر بتوانید دو هزار سوارکار پیدا کنید که بر آنها سوار شوند!‏ شما حتی نمی‌توانید با پایین‌ترین درجه‌دار سپاه آشور بجنگید»!‏ (‏۲پاد ۱۸:‏۲۳،‏ ۲۴‏،‏ ترجمهٔ مژده برای عصر جدید‏)‏ از دید بشر حِزْقِیّا و قومش شانسی برای مقابله با سپاه قدرتمند آشور نداشتند.‏

آزاردهندگان ممکن است ظاهری بسیار قدرتمند داشته باشند،‏ مخصوصاً زمانی که از حمایت دولت برخوردارند.‏ حقیقت این موضوع را می‌توان در آزاردهندگان نازی در جنگ جهان دوّم به وضوح دید.‏ آن‌ها سعی کردند خادمان خدا را بترسانند.‏ بعدها یکی از برادران که سال‌های بسیار در زندان بود تجربهٔ خود را چنین تعریف کرد.‏ یک بار افسری از او پرسید:‏ «دیدی،‏ برادرت را چطور تیر باران کردیم؟‏ حالا تو چی می‌گی؟‏» او در جواب گفت:‏ «من شاهد یَهُوَه هستم و شاهد هم می‌مانم.‏» سپس آن افسر چنین تهدید کرد:‏ «پس تو نفر بعدی هستی.‏» با این همه،‏ برادرمان ایستادگی کرد و دشمن هم از تهدید کردن دست برداشت.‏ چه امری این برادر را در برابر چنین تهدیدی تقویت نمود؟‏ او در مصاحبه چنین گفت:‏ «به اسم یَهُوَه توکّل کردم.‏» —‏ امث ۱۸:‏۱۰‏.‏

با داشتن ایمانی کامل به یَهُوَه سپر بزرگی را با خود حمل می‌کنیم که ما را از هر تیر آتشین شیطان محفوظ می‌دارد.‏ (‏افس ۶:‏۱۶‏)‏ پس ضروری است در دعا از یَهُوَه بخواهیم ایمان ما را تقویت کند.‏ (‏لو ۱۷:‏۵‏)‏ همچنین لازم است که از تدارکات طبقهٔ غلام کاملاً استفاده کنیم.‏ به‌یادآوردن قول یَهُوَه به حِزْقِیال نبی تقویت‌کننده است.‏ حِزْقِیال مجبور بود با قومی سرسخت روبرو شود و یَهُوَه به او گفت:‏ «من روی تو را در مقابل روی ایشان سخت خواهم ساخت و پیشانی تو را در مقابل پیشانی ایشان سخت خواهم گردانید.‏ بلکه پیشانی تو را مثل الماس از سنگ خارا سخت‌تر گردانیدم.‏» (‏حز ۳:‏۸،‏ ۹‏)‏ در صورت لزوم یَهُوَه به ما نیز کمک می‌کند تا مانند الماس سخت شویم.‏

ایستادگی در برابر وسوسه

وقتی هیچ یک از روش‌ها کارگر نباشد،‏ مخالفان سعی می‌کنند شخص را با وعدهٔ پاداش به شکستن اصول خدا وادارند.‏ رَبْشاقی نیز این روش را به کار برد.‏ او به مردم اورشلیم گفت:‏ «پادشاه آشور چنین می‌گوید:‏ با من صلح کنید و نزد من بیرون آیید  ‏.‏ .‏ .‏ تا بیایم و شما را به زمین مانند زمین خودتان بیاورم،‏ یعنی به زمین غلّه و شیره و زمین نان و تاکستان‌ها و زمین زیتون‌های نیکو و عسل تا زنده بمانید و نمیرید.‏» (‏۲پاد ۱۸:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ تصوّر خوردن نان و نوشیدن شراب تازه برای مردمی که تحت محاصره بودند بسیار وسوسه‌انگیز بود!‏

از این روش برای تضعیف ایمان راسخ میسیونری که در زندان بود استفاده شد.‏ به آن برادر گفته شد که او را شش ماه به «خانه‌ای راحت» در وسط «باغی زیبا» خواهند برد تا فرصتی برای فکر کردند داشته باشد.‏ ولی آن برادر از لحاظ روحانی هوشیار ماند و حاضر نشد اصول خدا را زیر پا بگذارد.‏ چه چیزی به او کمک کرد؟‏ او بعدها گفت:‏ «همیشه ملکوت را تنها امید حقیقی می‌دانستم .‏ .‏ .‏ شناخت کامل از پادشاهی خدا و اطمینان داشتن و شک نکردن به آن باعث شد که همواره وفادار بمانم.‏»‏

تا چه حد به پادشاهی خدا یقین دارید؟‏ ابراهیم پَطرِیارْخ،‏ پولُس رسول و عیسی چون به پادشاهی خدا اعتقادی کامل داشتند،‏ توانستند آزمایش‌ها را تحمّل کنند.‏ (‏فیل ۳:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ عبر ۱۱:‏۸-‏۱۰؛‏ ۱۲:‏۲‏)‏ ما هم اگر به ملکوت خدا در زندگی اولویت دهیم و برکات ابدی آن را همواره مد نظر داشته باشیم،‏ مطمئناً تحت آزار در پی یک رهایی کوتاه‌مدت نخواهیم بود.‏ —‏ ۲قر ۴:‏۱۶-‏۱۸‏.‏

یَهُوَه هرگز ما را رها نخواهد کرد

رَبْشاقی تمام سعی خود را کرد تا یهودیان را بترساند ولی موفق نشد چون حِزْقِیّا و تابعینش کاملاً به یَهُوَه توکّل کردند.‏ (‏۲پاد ۱۹:‏۱۵،‏ ۱۹؛‏ اشع ۳۷:‏۵-‏۷‏)‏ یَهُوَه در جواب دعای ایشان فرشته‌ای فرستاد و آن فرشته در یک شب ۱۸۵٬۰۰۰ جنگجو را در اردوی آشور کشت.‏ روز بعد سَنْخاریب و تعداد کمی از سپاهش که باقی مانده بود با عجله و رسوایی به پایتخت خود نِینَوا برگشتند.‏ —‏ ۲پاد ۱۹:‏۳۵،‏ ۳۶‏.‏

به روشنی می‌بینیم که یَهُوَه توکّل‌کنندگان خود را رها نکرد.‏ خواهران و برادران روزگار ما با ایستادگی در برابر آزارها نشان دادند که یَهُوَه امروزه نیز خادمانش را رها نمی‌کند.‏ بلی پدر آسمانی ما چنین تضمین می‌دهد:‏ «من که یَهُوَه خدای تو هستم دست راست تو را گرفته،‏ به تو می‌گویم:‏ مترس زیرا من تو را نصرت [یاری] خواهم داد.‏» —‏ اشع ۴۱:‏۱۳‏.‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۳]‏

یَهُوَه بیش از ۳۰ بار در کتاب مقدّس به خادمانش گفته است:‏ «مترس»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

روش‌های رَبْشاقی چه تشابهی با روش‌های دشمنان امروزهٔ قوم خدا دارد؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۵]‏

رابطهٔ صمیمی با یَهُوَه ما را قادر می‌سازد تا تحت آزمایش وفادار بمانیم