با جدّیت تمام یَهُوَه را خدمت کنید

‏«هر آنچه والاست [«جدّی است،‏» دج *‏] .‏ .‏ .‏ در آن تأمل کنید.‏» —‏ فیلیپ ۴:‏۸‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چه چیزی باعث شده است که بسیاری در دنیا زندگی را سطحی بگیرند و چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟‏

ما در زمانی زندگی می‌کنیم که سخت‌ترین و مصیبت‌بارترین دوران تاریخ بشر است.‏ تحمّل این «زمانهای سخت» برای انسان‌هایی که با خدا رابطهٔ صمیمی ندارند تقریباً غیر ممکن است.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏)‏ این اشخاص اغلب زندگی خود را به دشواری می‌گذرانند و قادر نیستند کاملاً بر مشکلات خود غلبه کنند.‏ از این رو بسیاری برای آن که زندگی را جدّی نگیرند،‏ به تفریحات و سرگرمی‌ها روی می‌آورند.‏

^۲ مردم برای آن که بتوانند فشار زندگی را تحمّل کنند اغلب به خوشگذرانی اولویت می‌دهند.‏ اگر مسیحیان مواظب نباشند ممکن است شیوهٔ زندگی چنین انسان‌هایی را پیشه کنند.‏ حال چگونه می‌توانیم از این طرز فکر دوری کنیم؟‏ آیا باید تمام مدت جدّی باشیم؟‏ چگونه می‌توانیم بین تفریحات و انجام مسئولیت‌ها تعادل به خرج دهیم؟‏ کدام اصول کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند مسئولیت‌هایمان را جدّی بگیریم نه خود را؟‏

برخلاف دنیای خوشگذران زندگی را جدّی بگیرید

۳،‏ ۴.‏ آیات چگونه به ما کمک می‌کند تا به ارزش جدّی بودن پی ببریم؟‏

^۳ به روشنی می‌توان دید که این دنیا به ‹لذّات› زندگی بیشتر از هر چیز اهمیت می‌دهد.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۴‏)‏ اولویت دادن به لذّت و خوشی می‌تواند رابطه‌مان را با خدا تضعیف سازد.‏ (‏امث ۲۱:‏۱۷‏)‏ از این رو،‏ پولُس رسول توصیه‌هایی در رابطه با جدّیت به مسیحیان داد.‏ به کارگیری این توصیه‌ها به ما نیز کمک می‌کند تا با طرز فکر دنیا مقابله کنیم.‏ —‏ ۱تیموتائوس ۲:‏۱،‏ ۲؛‏ تیتوس ۲:‏۲-‏۸ خوانده شود.‏

^۴ قرن‌ها قبل از آن،‏ سلیمان پادشاه نوشت که بهتر است بر امور جدّی زندگی تمرکز کنیم نه فقط بر تفریحات.‏ (‏جا ۳:‏۴؛‏ ۷:‏۲-‏۴‏)‏ بلی،‏ از آنجایی که عمر ما کوتاه است،‏ برای نجات می‌باید ‹سخت بکوشیم.‏› (‏لو ۱۳:‏۲۴‏)‏ پس باید همواره بر آنچه «جدّی است» تأمّل و تعمّق کنیم.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ بدین مفهوم که در هر جنبه از زندگی مسیحی به خوبی فکر کنیم.‏

۵.‏ در چه جنبه‌ای از زندگی باید جدّی باشیم؟‏

^۵ برای مثال،‏ مسیحیان با پیروی از یَهُوَه و عیسی با جدّیت در شغل خود کوشا می‌باشند.‏ (‏یو ۵:‏۱۷‏)‏ در نتیجه،‏ قوم خدا به دلیل سخت‌کوشی و قابل‌اعتماد بودنشان اغلب تمجید شده‌اند.‏ به ویژه سرپرست خانواده موظف است برای حمایت از خانواده‌اش در کار سخت بکوشد.‏ مسیحی‌ای که نیاز مادی خانواده‌اش را فراهم نمی‌سازد «منکر ایمان [به یَهُوَه] است»!‏ —‏ ۱تیمو ۵:‏۸‏.‏

در پرستش جدّی،‏ در عین حال شاد

۶.‏ چرا باید در پرستش یَهُوَه جدّی باشیم؟‏

^۶ یَهُوَه خدا همیشه پرستشش را جدّی گرفته است.‏  برای مثال،‏ مطابق شریعت موسوی،‏ هر گاه اسرائیلیان از پرستش حقیقی منحرف می‌شدند عواقب تلخی را تجربه می‌کردند.‏ (‏یوش ۲۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ همچنین پیروان مسیح در قرن اوّل برای آن که پرستش حقیقی را پاک نگهدارند می‌بایست مرتب با تعالیم و افکار فاسد می‌جنگیدند.‏ (‏۲یو ۷-‏۱۱؛‏ مکا ۲:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ امروزه نیز مسیحیان حقیقی همواره در پرستش خدا جدّی می‌باشند.‏ —‏ ۱تیمو ۶:‏۲۰‏.‏

۷.‏ پولُس رسول چگونه با جدّیت خود را برای خدمت موعظه آماده می‌کرد؟‏

^۷ خدمت موعظهٔ ما منشأ شادی است.‏ برای آن که شادی را در خدمت موعظه حفظ نماییم لازم است که از قبل به مردم محدوده‌مان فکر کنیم و مطابق با نیاز آنان خود را برای موعظه آماده سازیم.‏ پولُس رسول توضیح داد این کار را چگونه انجام می‌داد.‏ او نوشت:‏ «همه کس را همه چیز گشتم تا به هر نحو بعضی را نجات بخشم.‏ این همه را به خاطر انجیل می‌کنم،‏ تا در برکات آن [با دیگران] سهیم شوم.‏» (‏۱قر ۹:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ پولُس شادی را در کمک روحانی به مردم به دست می‌آورد و از قبل در مورد نیاز مخاطبانش به خوبی فکر می‌کرد.‏ از این رو،‏ قادر بود آن‌ها را به پرستش حقیقی تشویق و ترغیب نماید.‏

۸.‏ الف)‏ طرز فکر ما باید نسبت به کسانی که تعلیم می‌دهیم چه باشد؟‏ ب)‏ ادارهٔ تدریس کتاب مقدّس چگونه خدمت ما را شاد می‌سازد؟‏

^۸ پولُس تا چه حد نسبت به خدمت موعظه جدّی بود؟‏ او حاضر بود در راه اعلام حقایق،‏ خود را «غلام» یَهُوَه و مخاطبانش سازد.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۱؛‏ ۱قر ۹:‏۱۹‏)‏ وقتی مسئولیت تعلیم کلام خدا را می‌پذیریم،‏ چه با شاگرد،‏ چه در جلسات مسیحی یا پرستش خانوادگی،‏ آیا به وظیفهٔ خود واقف هستیم؟‏ شاید فکر کنیم ادارهٔ تدریس کتاب مقدّس بار سنگینی بر دوشمان خواهد بود چرا که باید از وقت خود برای امور شخصی بگذریم تا آن را صرف کمک به دیگران کنیم.‏ با این حال،‏ آیا چنین کاری هماهنگ با سخن عیسی نیست که گفت:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است»؟‏ (‏اعما ۲۰:‏۳۵‏)‏ وقتی راه نجات را به دیگران تعلیم می‌دهیم به شادی‌ای دست می‌یابیم که با شادی هیچ فعالیت دیگری قابل مقایسه نیست.‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ آیا جدّی بودن بدین معناست که در معاشرت با دیگران رسمی و خشک باشیم؟‏ توضیح دهید.‏ ب)‏ چه چیزی به پیران مسیحی کمک می‌کند که دیگران به راحتی با آن‌ها گفتگو کنند؟‏

^۹ جدّی بودن بدین مفهوم نیست که در معاشرت با دیگران رسمی و خشک باشیم.‏ عیسی که نمونهٔ کاملی بود نه فقط برای تعلیم دادن بلکه برای فراغت و ایجاد رابطه‌ای صمیمی با دیگران نیز وقت می‌گذاشت.‏ (‏لو ۵:‏۲۷-‏۲۹؛‏ یو ۱۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ جدّی بودن همچنین به مفهوم این نیست که ظاهری سختگیر داشته باشیم.‏ اگر عیسی شخصیتی عبوس داشت مردم به حتم به سوی او جلب نمی‌شدند.‏ در حالی که بچه‌ها نیز در کنار عیسی احساس راحتی می‌کردند.‏ (‏مرق ۱۰:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ حال ما چگونه می‌توانیم همچون عیسی تعادل داشته باشیم؟‏

^۱۰ برادری با اشاره به پیری مسیحی چنین گفت:‏ «او بسیار مسئولیت‌شناس است ولی از دیگران انتظارِ بیش از حد ندارد.‏» آیا شما نیز چنین هستید؟‏ البته منطقی است که از دیگران انتظاراتی معقولانه داشته باشیم.‏ برای مثال،‏ وقتی والدین برای فرزندانشان اهداف واقع‌بینانه‌ای می‌گذارند و در رسیدن به آن کمکشان می‌کنند فرزندان نیز واکنشی مثبت نشان می‌دهند.‏ به طور مشابه،‏ پیران مسیحی به برخی از اعضای جماعت در راه پیشرفت روحانی کمک می‌کنند و پیشنهادات مشخصی به آن‌ها می‌دهند.‏ ولی وقتی پیران مسیحی دیدی معقول نسبت به خود داشته باشند رفتارشان هنگام توصیه دادن گرم و دوستانه خواهد بود.‏ (‏روم ۱۲:‏۳‏)‏ خواهری گفت:‏ «من دوست ندارم که پیر مسیحی همه چیز را به شوخی بگیرد.‏ از طرفی اگر تمام مدت جدّی باشد نمی‌توان به راحتی مشکل خود را پیش او بُرد.‏» خواهری دیگر احساس می‌کند چون برخی از  پیران «شخصیت بسیار جدّی‌ای دارند صحبت کردن با آن‌ها برایش ترسناک است.‏» پیران مسیحی هرگز نباید طوری رفتار کنند که پرستش یَهُوَه خدای متبارک و خجسته خشک به نظر رسد.‏ —‏ ۱تیمو ۱:‏۱۱‏.‏

مسئولیت‌پذیری در جماعت

۱۱.‏ مفهوم عبارت «در جماعت بکوشد» چیست؟‏

^۱۱ وقتی پولُس مردان جماعت را تشویق کرد که مسئولیت‌های بیشتری را تقبل کنند منظور او این نبود که آن‌ها در پی جاه‌طلبی باشند.‏ او نوشت:‏ «اگر کسی برای رسیدن به سرپرستی در جماعت بکوشد،‏ در پی کار بسیار خوبی است.‏‏» (‏۱تیمو ۳:‏۱،‏ ۴‏،‏ دج‏)‏ عبارت «بکوشد،‏» مردان مسیحی را ملزم می‌سازد تا برای خدمت به برادران و خواهرانشان در ایجاد خصوصیات روحانی تلاش کنند.‏ اگر برادری حداقل به مدت یک سال تعمید گرفته باشد و هماهنگ با اوّل تیموتائوس ۳:‏۸-‏۱۳ برای خادم کمکی تا حدّ معقول واجد شرایط باشد می‌توان او را برای این منصب معرفی کرد.‏ توجه کنید که در آیهٔ ۸ به خصوص آمده است:‏ «خادمان کلیسا باید باوقار [«جدّی،‏» دج‏] باشند.‏»‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ توضیح دهید که برادران جوان چگونه می‌توانند مسئولیت‌هایی را قبول کنند.‏

^۱۲ آیا برادری تعمیدیافته و جوانی هستی که مسئولیت‌های خود را جدّی می‌گیرد؟‏ چندین راه وجود دارد که به جماعت خدمت کنی.‏ یک راه این است که در خدمت موعظه بیشتر شرکت نمایی.‏ آیا دوست داری با برادران سنین مختلف به خدمت موعظه بروی؟‏ آیا در پیدا کردن شاگرد کتاب مقدّس تلاش می‌کنی؟‏ وقتی کتاب مقدّس را مطابق با پیشنهادات داده‌شده در جلسات با کسی تدریس کنی مهارت بیشتری در تعلیم به دست می‌آوری.‏ به علاوه،‏ می‌آموزی که برای شاگردت دلسوزی کنی.‏ وقتی شاگردت شروع به تغییراتی در زندگی می‌کند،‏ یاد می‌گیری صبورانه و سنجیده به او کمک کنی تا اصول کتاب مقدّس را به کار برد.‏

^۱۳ ای برادران جوان!‏ آماده باشید به خواهران و برادران مسن جماعت کمک کنید.‏ همچنین می‌توانید در نظافت و نگهداری سالن ملکوت سهمی داشته باشید.‏ وقتی حاضر باشید مشتاقانه هر کاری را انجام دهید نشان می‌دهید که در خدمت خود به جماعت جدّی هستید.‏ شما هم مانند تیموتائوس می‌توانید صادقانه به نیازهای جماعت توجه و علاقه نشان دهید.‏ —‏ فیلیپیان ۲:‏۱۹-‏۲۲ خوانده شود.‏

۱۴.‏ چگونه می‌توان برادران جوان را برای خدمت در جماعت ‹آزمود›؟‏

^۱۴ شما پیران مسیحی همواره آگاه باشید تا به جوانانی که ‹از امیال جوانی می‌گریزند› و «در پی پارسایی و ایمان و محبت و آرامش» و دیگر خصوصیات نیکو هستند در جماعت کارهایی واگذار کنید.‏ (‏۲تیمو ۲:‏۲۲‏)‏ وقتی به ایشان کارهایی محوّل شود،‏ ‹آزموده می‌شوند› تا در آینده مسئولیت‌هایی را در جماعت به عهده گیرند.‏ بدین شکل ‹پیشرفتشان بر همه آشکار می‌شود.‏› —‏ ۱تیمو ۳:‏۱۰؛‏ ۴:‏۱۵‏.‏

جدّیت در جماعت و خانواده

۱۵.‏ مطابق با اوّل تیموتائوس ۵:‏۱،‏ ۲‏،‏ چگونه می‌توانیم نسبت به دیگران نگرشی جدّی داشته باشیم؟‏

^۱۵ جدّیت شامل این می‌شود که به برادران و خواهران احترام بگذاریم.‏ پولُس به تیموتائوس توصیه  کرد که چه نگرشی نسبت به دیگران داشته باشد.‏ توجه به توصیهٔ او برای ما نیز حائز اهمیت است.‏ ‏(‏۱تیموتائوس ۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏‏)‏ این موضوع مخصوصاً در رفتارمان با جنس مخالف بسیار اهمیت دارد.‏ رفتار محترمانهٔ ایّوب با زنان مخصوصاً با همسرش حقیقتاً الگوی پرارزشی برای ماست.‏ او با خود عهد بسته بود که با نظر شهوت به زنی نگاه نکند.‏ (‏ایّوب ۳۱:‏۱‏)‏ جدّی گرفتن،‏ ما را موظف می‌سازد که با خواهران و برادران شوخی یا رفتاری ناشایست نداشته باشیم یا عملی انجام ندهیم که در کنارمان احساس ناراحتی کنند.‏ مخصوصاً دو نفری که با نیّت ازدواج به هم ابراز عشق می‌کنند می‌باید با جدّیت حرمت یکدیگر را حفظ نمایند.‏ مسیحی جدّی هرگز با احساس جنس مخالف بازی نمی‌کند.‏ —‏ امث ۱۲:‏۲۲‏.‏

۱۶.‏ توضیح دهید که بین نگرش دنیا با نگرش کتاب مقدّس در رابطه با نقش پدر و شوهر چه فرقی است.‏

^۱۶ همچنین باید نگرشی جدّی نسبت به نقش هر عضو خانواده داشته باشیم.‏ دنیای شیطان نقش شوهر و پدر را به عنوان سرِ خانواده حقیر می‌شمارد.‏ این موضوع در فیلم‌ها همواره دیده می‌شود.‏ ولی کتاب مقدّس مسئولیت‌های بزرگی را بر دوش شوهر گذاشته و او را «سَرِ زن» قرار داده است.‏ —‏ افس ۵:‏۲۳؛‏ ۱قر ۱۱:‏۳‏.‏

۱۷.‏ توضیح دهید که چگونه می‌توانیم با انجام سهم خود در مطالعهٔ خانوادگی مسئولیتمان را جدّی بگیریم.‏

^۱۷ شوهر مسئول فراهم ساختن نیاز مادی خانواده است.‏ ولی اگر نیاز روحانی‌شان را برآورده نسازد عاقلانه رفتار نکرده است.‏ (‏تث ۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ از این رو،‏ در اوّل تیموتائوس ۳:‏۴ آمده است سرِ خانواده‌ای که در به دست آوردن مسئولیت‌های بیشتر در جماعت می‌کوشد،‏ باید همچنین «از عهدهٔ ادارهٔ خانوادهٔ خویش نیک برآید و فرزندانش را چنان تربیت کند که با احترام کامل،‏ اطاعتش کنند.‏» در این مورد از خود چنین بپرسید:‏ ‹آیا پرستش خانوادگی را مرتباً انجام می‌دهم؟‏› گاهی برخی از زنان مسیحی می‌باید به شوهرشان التماس کنند تا نیاز روحانی‌شان را برآورده سازد.‏ هر شوهر باید به طور جدّی به این مسئولیتش فکر کند.‏ البته،‏ زن مسیحی نیز موظف است در ترتیبات پرستش خانوادگی از شوهرش حمایت و برای موفقیت با او همکاری کند.‏

۱۸.‏ فرزندان چگونه می‌آموزند که زندگی را جدّی بگیرند؟‏

^۱۸ همچنین فرزندان را باید ترغیب کرد تا زندگی را جدّی بگیرند.‏ (‏جا ۱۲:‏۱‏)‏ یادگیری انجام کارهای خانه در حد توان و سن فرزندان هیچ آسیبی به آن‌ها نمی‌رساند.‏ (‏مر ۳:‏۲۷‏)‏ داود پادشاه وقتی پسری کوچک بود آموخت شبانی نیکو باشد.‏ او همچنین یاد گرفت آلات موسیقی بنوازد و شعر بسراید.‏ به همین دلیل  بعدها توانست در نزد پادشاه اسرائیل خدمت کند.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۱۱،‏ ۱۲،‏ ۱۸-‏۲۱‏)‏ بدون شک،‏ داود دوران کودکی شادی داشت،‏ ولی همچنین کارهایی را آموخت که بعدها در پرستش یَهُوَه استفاده کرد.‏ کارِ شبانی به او کمک کرد تا در هدایت قوم اسرائیل صبور باشد.‏ ای نوجوانان!‏ چه کارهای مفیدی را می‌آموزید تا بتوانید در خدمت به آفریدگار و انجام مسئولیت‌هایتان در آینده استفاده نمایید؟‏

حفظ دیدی متعادل

۱۹،‏ ۲۰.‏ چه دید متعادلی را نسبت به خود و پرستش باید حفظ کنیم؟‏

^۱۹ همهٔ ما می‌باید دیدی متعادل نسبت به خود داشته باشیم و خود را بیش از حد جدّی نگیریم.‏ ما نمی‌خواهیم که «به افراط عادل» باشیم.‏ (‏جا ۷:‏۱۶‏)‏ گهگاهی شوخ‌طبعی می‌تواند تنش را در خانه،‏ سر کار یا در برخوردمان با خواهران و برادران از بین ببرد.‏ اعضای خانواده برای حفظ آرامش محیط خانه باید از روحیهٔ انتقادآمیز اجتناب کنند.‏ در جماعت با گفتگویی لذّت‌بخش از معاشرت صمیمانه لذّت ببریم و بخندیم.‏ همچنین نحوهٔ تعلیممان باید بناکننده و مثبت باشد.‏ —‏ ۲قر ۱۳:‏۱۰؛‏ افس ۴:‏۲۹‏.‏

^۲۰ ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که بسیاری یَهُوَه و قوانینش را جدّی نمی‌گیرند.‏ شاهدان یَهُوَه برخلاف آن‌ها مشتاقند که مطیع و پای‌بند خدایشان بمانند.‏ سعادت بزرگی است که در میان پرستندگان بی‌شماری باشیم که یَهُوَه را با جدّیت خدمت می‌کنند!‏ باشد که مصممانه دید جدّی خود را در مورد زندگی و پرستش حفظ نماییم.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به یاد می‌آورید؟‏

‏• چرا باید با طرز فکر دنیا نسبت به زندگی مقابله کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم خدمت موعظه را جدّی بگیریم و در عین حال شاد باشیم؟‏

‏• دید ما نسبت به پذیرش مسئولیت چه چیزی را نمایان می‌سازد؟‏

‏• توضیح دهید که چرا احترام گذاشتن به برادران و خواهران و اعضای خانواده موضوعی جدّی است.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

مرد خانه باید به نیازهای مادی و روحانی خانواده‌اش رسیدگی کند