با هم شاد باشیم!
با هم شاد باشیم!
در این دنیا به دست آوردن شادی و سعادت روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود. برای بسیاری اظهار سخنی مثبت به نظر غیرممکن می‌آید. زندگی مدرن، مردم را به خصوص در شهرهای بزرگ و پرجمعیت به انزوا و گوشه‌گیری سوق داده است.
پرفسوری در علم روانشناسی به نام آلبرتو اولیوریو می‌گوید: «تنهایی مشکلی متداول است. شکی وجود ندارد که زندگی در شهرهای بزرگ سبب انزوا شده است. در نتیجه، انسان‌ها در اغلب مواقع نسبت به زندگی همکار، همسایه یا حتی فروشندهٔ مغازهٔ سر محل بی‌اعتنا شده‌اند.» چنین انزوایی اغلب به افسردگی می‌انجامد.
برخلاف مردم دنیا، وضعیت و روحیهٔ مسیحیان حقیقی بسیار متفاوت است. پولُس رسول نوشت: «همیشه شاد باشید.» (۱تسا ۵:۱۶) دلایل بسیاری وجود دارد که خوشحال باشیم و با هم شادی کنیم. برای مثال، ما یَهُوَه خدای متعال را پرستش می‌کنیم، از حقایق کتاب مقدّس آگاهیم، در انتظار نجات و دریافت زندگی ابدی هستیم و مردم را به سوی این برکات هدایت می‌کنیم. — مز ۱۰۶:۴، ۵؛ ار ۱۵:۱۶؛ روم ۱۲:۱۲.
خوشحال بودن و با دیگران شادی کردن از مشخصه‌های مسیحیان حقیقی است. از این رو، جای تعجب نیست که پولُس به فیلیپیان نوشت: «خوشحالم و با همهٔ شما شادی می‌کنم. و شما نیز باید همین گونه خوشحال باشید و با من شادی کنید.» (فیلیپ ۲:۱۷، ۱۸) پولُس در این دو آیه دو بار به خوشحال بودن و با یکدیگر شادی کردن اشاره کرد.
البته مسیحیان باید از هر گونه تمایل برای گوشه‌گیری امتناع ورزند. کسی که خود را از دیگران جدا می‌سازد هرگز نمی‌تواند با هم‌ایمانانش شادی کند. حال هر یک از ما چگونه می‌تواند با برادران «در خداوند شاد» باشد؟ — فیلیپ ۳:۱.
با هم‌ایمانان شادی کنید
وقتی پولُس نامهٔ خود را به فیلیپیان نوشت، احتمالاً در زندان روم به سر می‌برد. (فیلیپ ۱:۷؛ ۴:۲۲) ولی حبس، شوروشوق خدمت را از او سلب نکرده بود. پولُس از این که یَهُوَه را با تمام توان و مانند «هدیه‌ای ریختنی» خدمت می‌کرد، بسیار شاد بود. (فیلیپ ۲:۱۷) طرز فکر پولُس نشان می‌دهد که شادی به وضعیت شخص بستگی ندارد. او با آن که در زندان بود گفت: «باز هم شادی خواهم کرد.» — فیلیپ ۱:۱۸.
پولُس در فیلیپی جماعت را برپا کرده بود. از این رو، مهر و علاقهٔ به خصوصی به آنان داشت. او می‌دانست که با بیان شادی‌هایی که در خدمت به دست می‌آورد می‌تواند آنان را تشویق کند. از این رو، نوشت: «ای برادران، می‌خواهم بدانید که آنچه بر من گذشت، در عمل به پیشرفت انجیل انجامید، به گونه‌ای که بر تمامی نگهبانان کاخ سلطنتی و بر همگان عیان شد که من به خاطر مسیح در زنجیرم.» (فیلیپ ۱:۱۲، ۱۳) بیان این تجربیات تشویق‌کننده یکی از راه‌هایی بود که پولُس خود شاد می‌شد و با برادرانش نیز شادی می‌کرد. فیلیپیان نیز به حتم با پولُس شادی کردند. با این حال، شادی آنان مستلزم این بود که از سختی‌های پولُس دلسرد نشوند. برای این منظور لازم بود که از او الگو گیرند. (فیلیپ ۱:۱۴؛ ۳:۱۷) به علاوه، فیلیپیان می‌توانستند در دعاهای خود او را ذکر و در رفع نیازهایش به او کمک کنند. — فیلیپ ۱:۱۹؛ ۴:۱۴-۱۶.
آیا ما نیز مانند پولُس روحیه‌ای شاد داریم؟ آیا تلاش می‌کنیم به جنبه‌های مثبت وضعیت زندگی و خدمت مسیحی‌مان توجه کنیم؟ هنگام معاشرت با برادران، بسیار شایسته است که با شرح تجربیاتِ موعظه شادی کنیم. تجربهٔ شما لزومی ندارد که بسیار استثنایی باشد. شاید با مقدّمه یا استدلالی مؤثر کسی را به پیام ملکوت علاقه‌مند کرده‌اید. یا با کسی گفتگویی خوب در مورد آیه‌ای به خصوص داشته‌اید. یا این که در محدوده به عنوان شاهد یَهُوَه شناخته شده‌اید و همین موضوع شهادت خوبی بوده است. سهیم شدن چنین تجربیاتی راهی است تا با یکدیگر شادی کنیم.
بسیاری از شاهدان یَهُوَه در راه فعالیت موعظه ازخودگذشتگی‌های بزرگی کرده‌اند و هنوز نیز چنین می‌کنند. پیشگامان، سرپرستان سیّار، بیت‌ئیلی‌ها، میسیونرها و خادمین بین‌المللی به خدمت تمام‌وقت مشغول هستند و از خدمت خود بسیار شادند. آیا از خدمتشان خوشحالیم و با ایشان شادی می‌کنیم؟ پس بیایید قدردانی‌مان را به این عزیزان که با ما «در کار پادشاهی خدا» همکارند، ابراز نماییم. (کول ۴:۱۱) به حتم در جلسات جماعت، مجمع‌ها یا کنگره‌ها می‌توانیم ایشان را به گرمی تشویق نماییم. همچنین می‌توانیم از غیرتشان الگو بگیریم. به علاوه، می‌توانیم با مهمان‌نوازی و دعوت به صرف غذا ‹فرصتی› به وجود آوریم تا به تجربیات و سخنان بناکننده‌شان گوش دهیم. — فیلیپ ۴:۱۰.
شادی کردن با آنانی که در سختی‌ها می‌باشند
تحمّل زجر و آزار و غلبه بر سختی‌ها، پولُس را مصمم‌تر ساخت تا به یَهُوَه وفادار بماند. (کول ۱:۲۴؛ یعقو ۱:۲، ۳) پولُس آگاه بود که برادرانش در فیلیپی با سختی‌های مشابه روبرو خواهند شد و از پایداری او تشویق می‌شوند. پس خوشحال شد و با آنان شادی کرد. او نوشت: «این امتیاز به شما عطا شده است که نه تنها به مسیح ایمان آورید، بلکه به‌خاطر او نیز رنج و زحمت ببینید، زیرا شما نیز به همان مبارزه‌ای داخل شده‌اید که من داشتم و شما ناظر آن بودید و اطّلاع دارید که هنوز هم گرفتار آن هستم.» — فیلیپ ۱:۲۹، ۳۰، مژده برای عصر جدید.
امروزه نیز مسیحیان به دلیل خدمت موعظه با مخالفت روبرو می‌شوند. برخی اوقات چنین مخالفتی با خشونت همراه است، اما اغلب مخالفت‌ها زیرکانه است. شاید با اتهامات دروغین از سوی مرتدان، مخالفت شدید اعضای خانواده، تمسخر همکاران یا همکلاسی‌ها روبرو شویم. عیسی به ما گفته بود که از چنین آزارهایی نه تعجب کنیم، نه مأیوس شویم، بلکه آن را دلیلی برای شادی بدانیم. او گفت: «خوشا به حال شما، آنگاه که مردم به خاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی به دروغ علیه‌تان بگویند. خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است.» — مت ۵:۱۱، ۱۲.
با شنیدن زجروآزارهای شدید برادرانمان در برخی از سرزمین‌ها نباید وحشت‌زده شویم. برعکس باید برای استقامتشان بسیار شادی کنیم. به علاوه، می‌توانیم برای ایشان دعا کنیم تا ایمان و پایداری خود را از دست ندهند. (فیلیپ ۱:۳، ۴) شاید برای این خواهران و برادران کار زیادی از دستمان بر نیاید، ولی به حتم می‌توانیم به کسانی در جماعتمان کمک کنیم که تحت آزمایش ایمان می‌باشند. با توجه و ابراز علاقه می‌توانیم از آنان حمایت کنیم. همچنین با دعوت از ایشان در پرستش خانوادگی، همراه کردنشان در خدمت موعظه و گذراندن ساعاتی خوش با آنان می‌توانیم فرصت‌هایی برای شادی به وجود آوریم.
حقیقتاً دلایل بسیاری برای شادی داریم! بیایید روحیهٔ انزواطلبی دنیا را رد و همواره با برادران و خواهرانمان شادی کنیم. بدین شکل، نه تنها بر محبت و وحدت جماعت می‌افزاییم، بلکه از برادری جهانی کاملاً لذّت می‌بریم. (فیلیپ ۲:۱، ۲) بلی، پولُس گفت: «همیشه در خداوند شاد باشید؛ باز هم می‌گویم: شاد باشید»! — فیلیپ ۴:۴.
[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۶]
Globe: Courtesy of Replogle Globes
