سؤالات خوانندگان

آیا منظور عیسی در مَتّی ۱۹:‏۱۰-‏۱۲ این است که مجرّدی عطایی است که شخص آن را معجزه‌آسا دریافت می‌کند؟‏

▪ بیایید ببینیم که عیسی قبل از آن در مورد چه موضوعی صحبت کرد.‏ فَریسیان نزد عیسی آمده و موضوع طلاق را مطرح کرده بودند.‏ عیسی هم معیار یَهُوَه را در رابطه با ازدواج برای آنان روشن ساخت.‏ طبق شریعت موسوی اگر مرد در زنش «چیزی ناشایسته» می‌یافت،‏ اجازه داشت طلاق‌نامه‌ای نوشته،‏ به دستش دهد.‏ (‏تث ۲۴:‏۱،‏ ۲‏)‏ ولی عیسی مشخص کرد که در آغاز آفرینشِ انسان چنین نبود.‏ او گفت:‏ «هر که زن خود را به علتی غیر از خیانت در زناشویی طلاق دهد و زنی دیگر اختیار کند،‏ زنا کرده است.‏»—‏مت ۱۹:‏۳-‏۹‏.‏

وقتی شاگردان این سخن را شنیدند،‏ به عیسی گفتند:‏ «اگر چنین است .‏ .‏ .‏ پس ازدواج نکردن بهتر است!‏» عیسی در پاسخ به آنان گفت:‏ «همه نمی‌توانند این کلام را بپذیرند،‏ مگر کسانی که به ایشان عطا شده باشد.‏ زیرا بعضی خواجه‌اند،‏ از آن‌رو که از شکم مادر چنین متولد شده‌اند؛‏ بعضی دیگر به دست مردم مقطوع‌النسل گشته‌اند؛‏ و برخی نیز به‌خاطر پادشاهی آسمان [«خود را مقطوع‌النسل می‌کنند،‏» پاورقی].‏ هر که می‌تواند این را بپذیرد،‏ بگذار چنین کند.‏»—‏مت ۱۹:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

برخی از اشخاصِ خواجه،‏ عقیم به دنیا آمده‌اند و برخی دیگر در اثر حادثه‌ای عقیم شده‌اند یا کسی آنان را عقیم ساخته است.‏ عده‌ای دیگر نیز خود را مجازاً مقطوع‌النسل می‌کنند یعنی توانایی ازدواج دارند ولی به اختیار خود تصمیم گرفته‌اند «به خاطر پادشاهی آسمان» از ازدواج چشم‌پوشی کنند.‏ آنان مانند عیسی تصمیم گرفته‌اند مجرّد بمانند و خود را کاملاً وقف خدمت به خدا کنند.‏ آنان نه با عطای مجرّد ماندن به دنیا آمده‌اند و نه این عطا را معجزه‌آسا دریافت کرده‌اند بلکه این راه را به خواست خود در پیش گرفته‌اند.‏

پولُس رسول در رابطه با سخنان عیسی توضیح داد که همهٔ مسیحیان چه مجرّد چه متأهل می‌توانند خدا را با خدمتشان خوشنود کنند.‏ ولی مجرّدانی که «بر ارادهٔ خود مختار» هستند یعنی راضی‌اند مجرّد بمانند «عملی حتی بهتر» انجام می‌دهند.‏ به چه دلیل؟‏ چون اشخاص متأهل باید مقداری از انرژی و وقت خود را صرف مراقبت و خوشنودی همسرشان کنند.‏ اما اشخاص مجرّد می‌توانند حواس خود را کاملاً به خدمت خدا معطوف سازند.‏ آنان مجرّدی را «عطایی» از سوی خدا می‌شمارند.‏ —‏۱قر ۷:‏۷،‏ ۳۲-‏۳۸‏.‏

بنابراین این آیات به ما نشان می‌دهد که مسیحیان،‏ عطای مجرّد ماندن را معجزه‌آسا دریافت نمی‌کنند بلکه به خواست خود آن را می‌پذیرند تا در پیشبرد امور پادشاهی خدا تمرکز کنند.‏ به این دلیل،‏ بسیاری از مسیحیان مختارانه تصمیم گرفته‌اند مجرّد بمانند و اعضای جماعت لازم است آنان را تشویق و حمایت کنند.‏