شما مباشری معتمد هستید!‏

‏«از آنِ خود نیستید.‏»—‏۱قر ۶:‏۱۹‏.‏

پاسخ شما چیست؟‏

نقش مباشران باستان چه بود؟‏

همهٔ مباشران چه مسئولیت‌های یکسانی دارند؟‏

چه دیدی باید به منصب مباشری خود داشته باشیم؟‏

۱.‏ مردم دنیا عموماً چه طرز فکری نسبت به بردگی و غلامی دارند؟‏

نمایشنامه‌نویسی یونانی تقریباً ۲۵۰۰ سال پیش چنین نوشت:‏ «هیچ کس دوست ندارد یوغ غلامی بر دوش گیرد.‏» امروزه نیز بسیاری با این سخن هم‌عقیده می‌باشند.‏ بردگی و غلامی تصویری از مردم ستمدیده و مظلوم را در ذهن تداعی می‌کند که تحت زور و فشار بیگاری می‌کشند تا صاحبانشان فایده برند،‏ نه خودشان.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ غلامان و خادمان عیسی از چه شأن و منزلتی برخوردارند؟‏ ب)‏ چه سؤالاتی در این مقاله بررسی می‌شود؟‏

^۲ با این همه،‏ عیسی اشاره کرد که پیروانش خادمان یا غلامانی ساده بیش نیستند.‏ البته بندگی یا غلامیِ مسیحیانِ حقیقی عاری از خواری و ظلم است.‏ هر یک از این غلامان از ارج،‏ اعتبار و احترامی به جا برخوردارند.‏ برای مثال،‏ سخن عیسی را قبل از مرگش در مورد «غلام» در نظر گیرید.‏ او پیشگویی کرد که وظایفی مهم را به «غلام امین و دانا» محوّل خواهد کرد.‏—‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

^۳ قابل توجه است که در انجیل لوقا این غلام،‏ «مباشر» یا «ناظر» خوانده شده است.‏ ‏(‏لوقا ۱۲:‏۴۲-‏۴۴ خوانده شود.‏‏)‏ البته اکثر مسیحیان وفادار اکنون از اعضای طبقهٔ مباشر نیستند.‏ با این حال،‏ آیات نشان می‌دهد همهٔ آنانی که به خدا خدمت می‌کنند به نوعی ناظر یا مباشر می‌باشند.‏ حال وظایف مباشر چیست؟‏ و چه نگرشی باید نسبت به منصب مباشری داشت؟‏ برای دریافت پاسخ بیایید نقش مباشر یا ناظر را در روزگار باستان بررسی کنیم.‏

نقش مباشر

۴،‏ ۵.‏ در دوران باستان،‏ مباشر چه وظایفی به عهده داشت؟‏ مثال‌هایی آورید.‏

^۴ در ایّام باستان،‏ مباشر اغلب برده یا غلامی معتمد بود که امور  خانه و تجارت اربابش را نظارت می‌کرد.‏ چنین مباشری اختیاراتی وسیع داشت و بر ادارهٔ دارایی،‏ پول و دیگر خادمان خانه گماشته می‌شد.‏ این موضوع را می‌توان در رابطه با خادم ابراهیم العازار دید که بر مایملک عظیم ابراهیم گماشته شده بود.‏ ابراهیم احتمالاً او را به بین‌النهرین فرستاد تا همسری برای اسحاق بیابد.‏ حقیقتاً چه مأموریت مهمی!‏—‏پیدا ۱۳:‏۲؛‏ ۱۵:‏۲؛‏ ۲۴:‏۲-‏۴‏.‏

^۵ یوسف که نتیجهٔ ابراهیم بود امور خانهٔ فوطیفار را اداره می‌کرد.‏ (‏پیدا ۳۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ بعدها،‏ یوسف خود مباشری داشت که بر امور ‹خانه‌اش› نظارت می‌کرد.‏ ناظر خانهٔ یوسف مسئول بود از ده برادر او پذیرایی کند و به فرمان یوسف ترتیبی داد تا پول و جام نقره‌ای در کیسهٔ برادرانش گذاشته شود و آنان به جرم دزدی دستگیر شوند.‏ پس می‌توان دید که مباشر حقیقتاً شخصی معتمد بود.‏—‏پیدا ۴۳:‏۱۹-‏۲۵؛‏ ۴۴:‏۱-‏۱۲‏.‏

۶.‏ به پیران مسیحی چه وظایف گوناگونی محوّل می‌شود؟‏

^۶ قرن‌ها بعد،‏ پولُس رسول نوشت که سرپرستان مسیحی مباشر یا ‹کارگزار خدا› هستند.‏ (‏تیت ۱:‏۷‏)‏ سرپرستان که برای شبانی «گلهٔ خدا» گماشته شده‌اند،‏ جماعت را راهنمایی و هدایت می‌کنند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۱،‏ ۲‏)‏ البته مسئولیت‌ها گوناگون است.‏ برای مثال،‏ اکثر سرپرستان مسیحی به امور یک جماعت رسیدگی می‌کنند.‏ سرپرستان سیّار به امور چندین جماعت رسیدگی می‌کنند.‏ و اعضای کمیتهٔ شعبه به امور تمام جماعات کشور رسیدگی می‌کنند.‏ با این حال،‏ از تمام این سرپرستان انتظار می‌رود که وظیفهٔ خود را وفادارانه انجام دهند؛‏ همهٔ آنان به خدا جوابگو می‌باشند.‏—‏عبر ۱۳:‏۱۷‏.‏

۷.‏ از کجا می‌دانیم که همهٔ مسیحیان مباشر می‌باشند؟‏

^۷ آیا مسیحیان وفاداری که سرپرست نیستند نیز مباشرند؟‏ بلی.‏ پطرس رسول در نامه‌ای به همهٔ مسیحیان نوشت:‏ «همچون کارگزارانِ [یا مباشرانِ] امین بر فیض گوناگون خدا،‏ یکدیگر را با هر عطایی که یافته‌اید خدمت کنید.‏» (‏۱پطر ۱:‏۱؛‏ ۴:‏۱۰‏)‏ خدا از روی لطف به همهٔ ما عطایا،‏ نعمت‌ها،‏ توانایی‌ها یا استعدادهایی داده است تا در راه هم‌ایمانانمان استفاده کنیم.‏ بنابراین،‏ همهٔ خادمان خدا کارگزار یا مباشر می‌باشند و مباشری ایشان با خود ارج،‏ اعتبار و مسئولیت به همراه می‌آورد.‏

به خدا تعلّق داریم

۸.‏ یک اصل مهم که همهٔ ما باید به خاطر بسپاریم چیست؟‏

^۸ حال می‌خواهیم سه اصل را در رابطه با مباشری همهٔ مسیحیان بررسی کنیم.‏ اصل اول:‏ همهٔ ما به خدا تعلّق داریم و به او جوابگو می‌باشیم.‏ پولُس نوشت:‏ «دیگر از آنِ خود نیستید .‏ .‏ .‏ [چون] به بهایی گران خریده شده‌اید،‏» یعنی خون ریخته‌شدهٔ مسیح.‏ (‏۱قر ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ از آنجایی که به یَهُوَه تعلّق داریم،‏ موظفیم احکام خدا را که باری سنگین نیست انجام دهیم.‏ (‏روم ۱۴:‏۸؛‏ ۱یو ۵:‏۳‏)‏ به علاوه،‏ غلامان مسیح نیز هستیم.‏ البته مانند مباشرانِ روزگار باستان،‏ ما نیز در خدمتمان آزادی عمل داریم،‏ ولی نه آزادی انجام دادن هر کاری.‏ ما باید مسئولیت‌هایمان را هماهنگ با دستورالعمل داده‌شده انجام دهیم.‏ از هر افتخار و امتیازی در خدمت به خدا برخورداریم،‏ نباید فراموش کنیم که هنوز خادمان خدا و مسیح می‌باشیم.‏

۹.‏ عیسی چگونه رابطهٔ ارباب و غلام را با مثالی نشان داد؟‏

^۹ عیسی به ما کمک کرد تا رابطهٔ ارباب و غلام را درک کنیم.‏ یک بار او با شاگردانش در مورد غلامی صحبت کرد که بعد از کار روزانه به خانه آمد.‏ آیا ارباب غلام به او گفت:‏ «بیا و بنشین»؟‏  خیر.‏ او گفت:‏ «شام مرا حاضر کن،‏ کمرت را ببند و تا من می‌خورم و می‌نوشم خدمت کن،‏ بعد می‌توانی غذای خودت را بخوری.‏» عیسی از این حکایت چه درسی به شاگردانش داد؟‏ او گفت:‏ «در مورد شما هم همین‌طور است،‏ هرگاه تمام دستورهایی که به شما داده شده بجا آورید بگویید:‏ ’ما غلامانی بیش نیستیم،‏ فقط وظیفهٔ خود را انجام داده‌ایم.‏‘»—‏لو ۱۷:‏۷-‏۱۰‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

۱۰.‏ چه چیزی نشان می‌دهد که یَهُوَه برای زحمات ما ارزش قائل است؟‏

^۱۰ البته یَهُوَه برای خدمت ما ارزش قائل است.‏ کتاب مقدّس اطمینان می‌دهد که «خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما و محبتی را که به خاطر نام او .‏ .‏ .‏ [نشان داده‌اید] فراموش کند.‏» (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ خواسته‌های یَهُوَه از ما هرگز غیرمعقولانه نیست.‏ علاوه بر آن،‏ آنچه از ما می‌خواهد به نفع ماست و باری سنگین نیست.‏ با این حال،‏ مطابق با حکایت عیسی،‏ غلام در پی خشنودی خود نیست و به خواسته‌های خود اولویت نمی‌دهد.‏ در واقع وقتی خود را به خدا وقف کردیم،‏ قول دادیم به ارادهٔ او اولویت دهیم.‏ آیا این طور نیست؟‏

آنچه یَهُوَه از همهٔ ما انتظار دارد

۱۱،‏ ۱۲.‏ ما مباشران باید چه خصوصیتی را داشته باشیم و از چه کارهایی اجتناب کنیم؟‏

^۱۱ اصل دوم:‏ همهٔ ما مباشران ملزم رعایت معیارهای یکسان هستیم.‏ برخی از مسئولیت‌ها در جماعت فقط به عهدهٔ برخی از مسیحیان سپرده می‌شود.‏ اما بسیاری از مسئولیت‌ها به همهٔ اعضای جماعت داده می‌شود.‏ برای مثال،‏ به ما شاهدان یَهُوَه که شاگرد مسیح نیز هستیم،‏ فرمان داده شده است که به یکدیگر محبت کنیم.‏ عیسی گفت که محبت نشان مسیحیان حقیقی است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ با این همه،‏ محبت ما نباید فقط محدود به برادری جهانی باشد.‏ ما به کسانی که هم‌ایمان ما نیستند نیز محبت می‌ورزیم.‏ این کار نه تنها در توانایی همهٔ ماست بلکه وظیفهٔ مسیحی نیز است.‏

^۱۲ همچنین باید از لحاظ اخلاقی پاک باشیم.‏ ما باید از اعمال و شیوهٔ زندگی‌ای که در کلام خدا محکوم شده است اجتناب کنیم.‏ پولُس نوشت:‏ «بی‌عفتان،‏ بت‌پرستان،‏ زناکاران،‏ همجنس‌بازان -‏ چه فاعل و چه مفعول،‏ دزدان،‏ طمع‌ورزان،‏ میگساران،‏ ناسزاگویان و شیّادان وارث پادشاهی خدا نخواهند شد.‏» (‏۱قر ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ باید اذعان کرد که رعایت معیارهای خدا مستلزم سعی و کوشش است.‏ با این حال،‏ چنین تلاش‌هایی ارزشش را دارد و فواید بسیاری نصیب ما می‌کند،‏ منجمله سلامت بدنی،‏ روابط خوب با دیگران و خشنود ساختن خدا.‏—‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸ خوانده شود.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چه مسئولیتی به همهٔ ما مسیحیان داده شده است و باید چه دیدی نسبت به آن داشته باشیم؟‏

^۱۳ به یاد آورید که مباشر در دوران باستان مسئولیتی داشت.‏ ما نیز مسئولیتی داریم.‏ به ما هدیه‌ای گرانبها یعنی شناخت حقیقت داده شده است.‏ خدا از ما انتظار دارد که آن را با دیگران سهیم شویم.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ پولُس رسول نوشت:‏ «همه باید ما را خادمان مسیح و ناظران حقایق اسرار خدا بدانند.‏» (‏۱قر ۴:‏۱‏،‏ ترجمهٔ دری‏)‏ پولُس که خود ناظر یا مباشر بود می‌دانست که باید «اسرار خدا» یا همان حقایق کتاب مقدّس را اعلام کند.‏ این کاری بود که سَرورش،‏ عیسی مسیح از او انتظار داشت.‏—‏۱قر ۹:‏۱۶‏.‏

^۱۴ وقتی حقایق کلام خدا را به مردم تعلیم می‌دهیم در واقع به آنان محبت می‌کنیم.‏ البته شرایط و موقعیت‌های مسیحیان یکسان نیست.‏ همه قادر نیستند به یک اندازه به خدمت موعظه بپردازند.‏ یَهُوَه نیز این را درک می‌کند.‏ مهم این است که آنچه از  دستمان برمی‌آید انجام دهیم.‏ بدین شکل خدا و همنوعمان را خالصانه محبت می‌کنیم.‏

اهمیت وفاداری

۱۵-‏۱۷.‏ الف)‏ چرا ضروری است که مباشر وظیفه‌شناس و معتمد باشد؟‏ ب)‏ عیسی چه حکایتی در بارهٔ عواقب وظیفه‌نشناسی شرح داد؟‏

^۱۵ سومین اصل به دو اصل قبل مربوط است؛‏ این که ما باید امین و معتمد باشیم.‏ ممکن است مباشر یا کارگزار خصوصیاتی خوب و توانایی‌های بسیار داشته باشد اما اگر در کارش وظیفه‌شناس و امین نباشد هیچ یک از آن خصوصیات ارزشی ندارد.‏ برای آن که مباشر در کارش مثمر و موفق باشد خصوصیت وفاداری ضروری است.‏ سخنان پولُس را به یاد آورید که گفت:‏ «انتظاری که از کارگزار می‌رود این است که امین باشد.‏»—‏۱قر ۴:‏۲‏.‏

^۱۶ اگر وفادار و امین باشیم مطمئناً پاداش خواهیم یافت.‏ در غیر این صورت ضرر و زیان خواهیم دید.‏ این اصل را می‌توان در حکایت قنطارها دید.‏ خادمان وفاداری که با دارایی اربابشان «به تجارت» پرداختند،‏ تحسین شدند و برکاتی فراوان یافتند.‏ اما خادم وظیفه‌نشناس به حق چنین داوری شد:‏ ای غلامِ «بدکاره»،‏ «تنبل» و «بی‌نفع.‏» سپس آن قنطار که به دستش سپرده شده بود،‏ از او پس گرفته و از کارش اخراج شد.‏—‏متّی ۲۵:‏۱۴-‏۱۸،‏ ۲۳،‏ ۲۶،‏ ۲۸-‏۳۰ خوانده شود.‏

^۱۷ عیسی در حکایتی دیگر به عواقب وظیفه‌نشناسی اشاره کرد.‏ او گفت:‏ «توانگری را مباشری بود.‏ چون شکایت به او رسید که مباشر اموال او را برباد می‌دهد،‏ وی را فراخواند و پرسید:‏ ”این چیست که دربارهٔ تو می‌شنوم؟‏ حساب خود بازپس ده که دیگر مباشر من  نتوانی بود.‏“» (‏لو ۱۶:‏۱،‏ ۲‏)‏ چون مباشر دارایی اربابش را هدر داده بود،‏ از کار اخراج شد.‏ حقیقتاً چه درس بزرگی!‏ مطمئناً نمی‌خواهیم در مسئولیتمان کوتاهی کنیم.‏

خود را با دیگران مقایسه نکنید

۱۸.‏ چرا نباید خود را با دیگران مقایسه کنیم؟‏

^۱۸ هر یک از ما باید از خود چنین سؤال کند:‏ ‹به خدمت مباشری خود چه دیدی دارم؟‏› درست نخواهد بود که خدمتمان را با خدمت دیگران مقایسه کنیم.‏ کتاب مقدّس پند می‌دهد:‏ «هر کس باید اعمال خود را بیازماید.‏ در آن صورت فخر او به خودش خواهد بود،‏ بی‌آنکه خود را با دیگران مقایسه کند.‏» (‏غلا ۶:‏۴‏)‏ به جای آن باید حواس خود را بر آنچه قادریم انجام دهیم معطوف کنیم.‏ این کار به ما کمک می‌کند تا نه مغرور شویم،‏ نه مأیوس.‏ همچنین نباید فراموش کرد که شرایط زندگی تغییر می‌کند.‏ هنگام بررسی وضعیتمان،‏ شاید متوجه شویم که به دلیل بیماری،‏ بالا رفتن سن یا مسئولیت‌های مختلف نمی‌توانیم مانند سابق خدمت کنیم.‏ از سویی دیگر شاید قادر باشیم خدمتمان را افزایش دهیم.‏ در این صورت چرا به خدمتمان نیفزاییم؟‏

۱۹.‏ اگر مسئولیتی را دریافت نکردیم چرا نباید مأیوس شویم؟‏

^۱۹ جنبهٔ دیگری که باید در نظر بگیریم این است که چه مسئولیت‌هایی داریم یا می‌خواهیم داشته باشیم.‏ برای مثال،‏ ممکن است برادری مشتاق باشد پیر جماعت شود یا در مجمع‌ها و کنگره‌ها سخنرانی ارائه دهد.‏ بسیار نیکوست که برای واجد شرایط شدن در مسئولیتی سخت بکوشیم.‏ با این حال،‏ اگر در زمانی که انتظار داریم چنین افتخاری به ما داده نشود نباید مأیوس شویم.‏ کسب برخی از افتخارات بنا به دلایلی ممکن است بیش از انتظارمان طول بکشد.‏ زمانی را به یاد آورید که موسی فکر می‌کرد برای خارج ساختن قوم اسرائیل از مصر آماده است،‏ اما لازم بود ۴۰ سال صبر کند.‏ طی این مدت،‏ خصوصیاتی در او به وجود آمد که او را در هدایت قومی نامطیع و سرکش کمک کرد.‏—‏اعما ۷:‏۲۲-‏۲۵،‏ ۳۰-‏۳۴‏.‏

۲۰.‏ از یوناتان چه درسی می‌گیریم؟‏

^۲۰ در برخی موارد ممکن است افتخاری را که خواهانیم هرگز دریافت نکنیم.‏ این موضوع در مورد یوناتان صحّت داشت.‏ او پسر شاؤل پادشاه بود که پس از پدرش پادشاه اسرائیل می‌شد.‏ ولی خدا داود را که بسیار جوان‌تر از او بود پادشاه اسرائیل برگزید.‏ یوناتان نسبت به این موضوع چه واکنشی داشت؟‏ او تصمیم یَهُوَه را پذیرفت و حتی داود را با به خطر انداختن جان خود حمایت کرد.‏ یوناتان به داود گفت:‏ «تو بر اسرائیل پادشاه خواهی شد،‏ و من دوّمین تو خواهم بود.‏» (‏۱سمو ۲۳:‏۱۷‏)‏ بلی یوناتان این موضوع را پذیرفت و برخلاف پدرش به داود حسادت نورزید.‏ هر یک از ما نیز به جای آن که به امتیازات دیگران حسادت ورزد،‏ باید حواس خود را بر رسیدگی به مسئولیت‌هایش معطوف سازد.‏ اطمینان داریم که در دنیای جدید یَهُوَه آرزوهای معقول خادمانش را برآورده خواهد ساخت.‏

۲۱.‏ چه دیدی باید به مباشری خود داشته باشیم؟‏

^۲۱ بیایید به یاد داشته باشیم که ما مباشران یا غلامان معتمد هستیم،‏ نه بردگانی حقیر و خواری که تحت زور و فشار بیگاری می‌کشند.‏ به ما امتیازی پرافتخار داده شده است،‏ یعنی افتخار اعلام بشارت در روزهای آخر این دنیا که دیگر انجام نخواهد شد.‏ در انجام این خدمت از آزادی عمل زیادی برخورداریم.‏ پس بیایید مباشری وفادار باشیم و برای افتخارمان در خدمت به بزرگ‌ترین شخص عالم ارزش قائل باشیم.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۲]‏

بیایید وفادارانه به مسئولیت‌هایمان رسیدگی کنیم